장음표시 사용
171쪽
cali, ut In ruem I, 38. iuxta grammaticum optatio est nulla. 4 i in transire oportet iuxta Vari I, 18. in hisce voco. MDU, UDAE, Enysu, pruini, UMU, itaqu. πῆ , α I, 5. cf. Utt. 49, i a. hys. at h. ISO, II. etc. H. ' . Sanscriticam scripturam sequuntur saepius librarii, at salso, ut apparet. breve habet qia versu Κ. Ρ. p. 375. ut M. R. 5o, ult. Exempla contra regulam e locis prosariis petita nil valent; et minime sibi constant scribae. Mr. 155, II. editum est Contra P. II I. V. K. Pr. P. 45, a. mo; at postulat versus breve. Et sic sibi ipsi sidem derogant plerumque librarii. De comparati in nil tradit grammaticus; Lah. 53, Ii. Pru legitur in versu et
schedis non invenio. H Frequentissimi usus verbum Vm productam vocalem antepenultimae exhibere solet: inmini, Mnn R. Mutationis talis exemplum est singulare. Silent grammatici. Tam Constans est usus, ut vix liceat Scripturam reiicere. Si ex accentu solo explicare velis longam vocalem, Obstat, quod omnia Cetera verba huius classis hanc vim accentui minime concedant et contra verba Classis nonae saepius vocalem corripiant antepenultimae fuit UmI Mr. Iur, G. lege in udisti ; mrim ad M, -T Mr. P. I OO, 35. in h. 56, O. etc. quas formas probat VararuChes. Invenitur Praeter it tum iniim , tum inrue, L.
172쪽
5O, I . t 54, ult.; prorsus ut Tmnt, mi', smrie , ad quam analogiam salso tractum mihi esse vid
s. Maioris momenti sunt, utpote latius se sentia, haec, a grammaticis tradita, infra ut, rius investiganda. a) Corripi potest πι radicis in caussativis, quae V sormativo utuntur: ULSIT etc. vel πῖ - . Mim. '. Var. VII. Quod interdum Extenditur ad simplicem caussativi formam et omnino ad classem Xmam: pro inquipr. CLS. 25, 7.b Corripi itidem potest HI ante Π Imae Perising. Et Plur. Vnd, ΠΟ, v. qm; nam corripi debet ui sitiale, si breve ponitur N. Apertum est, hoc fluxisse ex ictu primae syllabae proprio et scribi' m etiam potest. cs. Vari VIII. Sed tum confusio est cum Class. ΙVta.
c Quaeri potest h. l. quae sit quantitas vocalium T et S E mutatione semivocalium V et Moriundarum. In universum haec nolentur: esspassivi evolutum, tertiam u sine occupat syllat mel accentum habet; Ustetit, unituit; hinc deinde fieri potest redint i. e. ex Tu sit sta, et geminatur ' ira; geminum M autem Ρrahritice fieri
debet res. e gerundio in V orsum accentu caret; hinc his , Mium, minu, Mo; Cah. 324, 3. etc. USus Constans est nec mihi suspectus, quanquam Va- raruches hanc formam Laurascnicam dicat et videatur et i longum attribuere. XII, 8.
173쪽
- 161 - ἔ ex participio in V progenitum itidem, ubin praecedenti consonanti non assimilatur. Var. IlI, 7. hinc: Usfflu. Iitu, um. n. Var. VII. Π icio reiicio scripturam um iu sacpius Obviam, Si dialecto praecipua utatur Sermo; a me Posita M. M. 7, I. est, quia Ourasenica esse videtur loquela. Adilc. quod, o si esset torminatio. inveniri etiam de herct forma umst El. ut inlita Var. II, 36. et quod forma Var. l. 5. demonstrat, ictum esse in syllaba tertia a sino: ah k har et , - iah k hora. T EX U nomm . abstractorum in V. Var. III.
Peccatur saepissime Contra regulam, ex ignoran tia, ut comparet; nam nullum inveni accus. sem. sing. Cui Propter versum longa attribuenda esset vocalis.
sentit usus librariorum cum Praeceptis grammatici. c) in Ima sing. sui. post Elisionem vocalis ita ut terminatio stat -UI. Ehi retinetur tuetur etiam VI quantitatem et terminatio cst --M. Do
174쪽
liis infra amplius dicetur. Vides ubicunque ac-
Centu carere syllabam ultimam.
vi In quibusdam adverbiis, quae re Vera a cusativi sem. sing. sunt in Vid. noti ad Git. Gov. p. 9s. Prahritice Rufui, vid. Vari I, 28. URI, vel vid. supr. p. I 29. V i, quod saepius legitur, nil est nisi mendum. Utrum defendi possit scriptura Unii, sine T, Lah. 55, 7, necne,
M Corripi potest NI tu sim, um, Prahritice εNI, vel risi, vel issi. Var. I, io. M Utravis scriptura satis frequens est ita libris. C) Licentia poetica esse videtur, si produCitur
test in vide supra S 0, 7. et in a declinationem. Ex simili correptione g sinalis explicanda est ruina verbi medii. . E) in siciale, quod ex - πι oritur nam de sibilo sonoro aevi pristini cogita dum non est corripi potest in abit. in O, in accum. Plur. sem. in uiui, tui, Sur et in Ima pers. plur. verborum iuo et ita quidem, ut vi abeat in A, vid. supra S. ao, 4. et infra capp. IV et v In prima plur. aliam admittunt grammatici mutationem, in V. Quae mutatio ita explicanda videtur, ut abiectus sit
175쪽
spiritus linalis post nam nullum erui exem. plum, quo probatur, ut Pi avriticum proprie transire in Neque exempla prostanti e quibus patefiat, dissolvi unquam ut Ρrti riticum in elementa sua VS, ita ut dici posset, eiecturn esse exur dis soluto aut prius elementum aut posterius. Deni que . si Iegitima esset explicatio, elidi elementiam g diphthongi ur, mirum est, quod neque in accum.
plur. sem. et abit. Sing. neque in nomini . Sing. masC.
Magadhicis, qui etiam NI in X Corripiunt, unquam
repperiatur haec mutatio uI in V. In termina tione Plur. verborum San Scriticorum Π: Caussa
itaque assumendat si specialis, Cur in eis solis transeat U: in V. Est ea , quod ista inflectio insanscrita Saepius contra regulam exuit sibilum sinalem. Rem iam oli in attigi Penta P. P. 84. ad verba Ataintaim um: η Multa alia excmpla posthac congessi, ex quibus duo h. l. addere liceat: Ram. II, 17, ro: UI εi inFI i ibid. II. si O, II. Emmis I etc. Saepius Omnino talis omittitur sibilustitialis apud vetustos, quam admittunt gramma
Saepius usurpatas fuisse hasce formas in sermone quotidiano vix dubito. Recepit itaque et conservavit loquela scenica ex antiquiore lingua duas formas Imae Pers. PIur. PraeSentis et suturi. anam in Π, quam intactam reliquit, alteram in , quam solet in m mutare, et hinc interdum
Confecit it prorsus cum hac explicatione quod
176쪽
pro Wis quod saepissime Sanscritice audit τι duas formas praebet Scena et IiH. Utramque sistit grammaticus cap. VI. pullulat per libros, legitur Lah. Ii,5. 28, 5. etc. Ρro arbitrio videntur alternari. Id nescio, cur praeter in alia sorma Ha grammaticis non memoretur. T Fitiales consonantes nullae praeteP I. remanere queunt. Plerumque itaque abiiciuntur; in nominibus adiecta vocali N a ruina defendi solent. Quae huc nondum pertinent.
Sin autem quaeritur, quae Cernantur abiectarum consonantium vestigia in vocalibus antecedentibus, ea nulla esse invenies, si exceperis' et quodammodo De ' post V mox diximus; cetera quae huc pertinent. infra melius tractahuntur; sussiciat itaque h. l. Observare, post ἔet E in Visamam prius mutatum posthac Cum vocali praec. coalescere in i et S. Hinc nomino.
melius itisra disputa hitur. In interiectione-exet' producitur vocalis ob accentum, ita infir φὶ pro Urai corripitur ob eius absentiam. Ceteroquin, ut dixi, simpliciter abiicitur Consonans. sui diMqL Vi L. ioo, M. Prab. 44, 4. In scholl. ici textu mm i. e. m. fh; TIN, Tm, Var. IV, G. --Cah. ii 8, 35. mi m- Cah. 7O,0. In tertia persona sing. Potentialis m, sty Pro etc.
3. Forma m n piissim obvia pro tertia Persona Pro sus reiicienda videtur. Disiti so by Corale
177쪽
S. 24. De hiatu. I. Saepissime eliduntur consonantes e VOCabulis inodiis; hinc multi oriantur hiatus necesse est. Concursum vocalium tamen minime abhorret lingua scenica, immo eius iusto est amantior. Regula est, Ut non amoveantur hiatus in me liis vocabulis contrahendo vocales, quae elisione Consonantis contiguae saetae sunt. Quae autem Contrahuntur, ita sunt scribendae et salsum reor Lenetium, qui suspicatus sit, metri caussa Contractas suisse interdum pronuntiando vocales sese e
dansessa si M. B. P. 96, l. 6. vlian .scripturam, eamque multo doctiorem praebet P. Vimetim. Duo exempla e qah. 52, t. 11. et 83, l. 2. practiciat torminationem nom. Et neC. Plur. quam esι esserendam credidit Choityus ; sed quum poni possit terminatio LI, probata nondum res est.
178쪽
esset multiplicare, apparet, nullum vetitum esse v Calium CoucurSum; immo amari ab hac loquela coarcervatas vocales. Trium vocalium vicinarum exempla itidem frequentia sunt. Concursus DG- bis male sonantes, ut ex. gr. Dimiis pro RUIri, pro UIUI Prab. 35, 1.) plurimi sunt; sed liaec ultra Persequi Opurao Pretium non est. Nam id Satis Clarum est, non propter euphoniam sieri, si unquam olidantur vel contrahantur vocales.
179쪽
5. II inc non miraberis, si invenies nullam esse Inutuam VOCalium actionem inter sinem vocabuli antecedentis et initium sequentis; φὶ latis hiatus a Sanscrita plerumque alienus in quavis sententia Prahritica crepat. Vocabula dico seiuncta, non CompoSita. Excipiendae sunt tantummodo voculae quaedam euoliticae, quae tono ipsae Privatae, voci, quae antecedit, adiiciuntur; quo facto immutatur interdum vocalis antecedentis dictionis finalis. De his loco peculiari dicam. Hisce exceptis nulla est extra OSitionem actio vocabuli subsequentis in praecedens. Quod ad con-SOnautes attinet, eae, excepto Αnusvara, a sine verborum alienae sunt; astici itaque nequeunt littera sequentis vocabuli initiali. De Anusvara infra loqui debemus. 4. Prorsus alia ratio est mn ΟSitorum, quae nimis arcte Coniuncta sunt, quam utimutua in se actione et quasi signo quodam consOCiationis carere possint. In his ideo vocalis sinalis antecedens aut contrahitur cum initiali sequenti aut
ante eam evanewit. De utroque genere, Contra-'ὶ Nam quae passim obseruautur Sami his logos sanscriticae, ut quk. 28, 11. Rhyi I di, menda sunt hominum Sui scrilice quam Praurilice doctiorum. Ignoravit noster, formari etiam thema s. UUIIm exul - . Vur. V, 37. Itaque loge aut HPilo mi vel ul lullum te di. Sic cliuin Mr. 84, 1. - UOT
180쪽
otione et olisione, mox di Cam; Sunt lamen qua dam vocalium iuncturae quae tali modo iungi recusant. Ing desinere timuit thema vocis ΡraLri-licae; potest iu U, πι, A, S, Q. De V elinante N et NI . t et X, S et Vr in sequentibus disputa dum est; h. l. quaeritur, quid fiat, si terminetur vocabulum componendum vocalibus S. S, ui et sequatur vocalis. Nil praecipiunt grammatici et derivanda ost regula ab usu. Videamus exempla:
bus exemplis apparet, ζ et 3 sine vocis compositae ante Vocalem dirersam sequentem non mUtari. Si excipiunt sese i, vel S, S, Sanscriticam valere suspicor regulam, exempla enim desidero) et hanc quidem ob caussam, quod nil obstet, Cur minus observetur. Dicendum itaque censeo S pro ἰ F prouR--. Observandum tamen est, dissicultatem oriri posse, si ea, quae contra Ctione conflatur vocalis longa, ante Positionem locum habeat, ex. gr. Si Componenda essent SPir et velim et siquidem Taxi r et Hum in contra regulam 8, . Peccent. Ex eis, quae mox disputabimus, suspicari licet, dicendum esse etum sex. id est, Corripiendam esse vocalem, Vel, quod malo, elidendam esse vocalem sinalem vocabuli prioriS.