장음표시 사용
471쪽
pua dialecto; V, r. 48. M r. 5. legimus, et referri huc potest S. III, 8. Novum est, quod occupat locum semivocalis u in em pro Sm r. 5. et in Am, transposito Pro Um. 6. Sibili apti sunt ad transeundum in praeter A in re, etc. iam memoratis, Exem Plainfra ponentur plura ex inflexionibus petita, quorum nonnulla ab antece. dialectis aliena sunt. 7. q. sinate vel magis quam in praecipua dialecto cs. p. 225. elisionem Patitur; EX. gr. Pro
' r. i5. tum in acCusativo Sing. Cf. T. u . Roma Dei tum in instr. sing. cf. r. r. 25 24. elisa vocali
sequenti xi, tum in aliis inflexionibus; et ab accusativo minime excluditur. Regulam certam indi-Care nequeo., Exitus vocis in a praccipua dialecto alienus, Λ pabhrausicus est. cf. S. i 75, 4. S. 24,
nOL8. Loges assimitiatioriis Congruunt, quantum iudicari potest, cum praecipua dialecto. Ita uni versum hoc dictvmpest;*nam duae tresve Suut EXCEptiones. Prima cernitur in semivocali ἔ, quae CODSerVatuΓ P t v, Π, π, M, M. CL DO. 5. Elidi vel a similari dicitur τ consonantem excipiens P. I. am
scribi debet Ir0 vel Pi. In aliis vocabulis assi
mi latur more solito: Pro mi P. 2. Pro umibid. In uri adspiratio debetur T assimilato. CLS. 5, a, b. et S. I 64. S. Quae in singulis vocabulis obtineat ratio, significare oblitus est grammaticus. s. Exceptio porro est in semivocali a Itiasnxo ma pro m cs. S. 80. i. aut Caurasenico sit - , aut r. 40. i. o. assimilatur sequenti Ia
472쪽
biali, quae gradum antecedentis litterae ascenditot tenuis sit. Idem sit ita gerundii forma rimm
T. 5 . Cf. I Pro uti I S. 67. b. Legitur denique r. r. 5a. 58. iunctura T in forma Apabhran 6ca radicis inr. Suspecta tamen est scriptura: coniicio S. du .,Cs supra P. P. 544. 545. s. 175. C. Nomina. 3 . De thematis valet in universum quod di Putavi S. 89. Asfixum Τεμ pro Sanscr. m aut maraudit aut , i 74, 9. S. S. 49. 3 irinur S. mimui. Aiuxtim in Apabhranςico novae instrumenta lis sommao singetidae inservit, de qua re mox dicam. s. Declinatio Apabhran ca digna est quae accuratius investigetur; nam uno gradu quasi doscendit a condicione dialectorum ante c. et appro Pinquat ad dialectos recentiores. Inflexiones praecipuae dialecti partim conservantur quidem, at
Saepius magis correptae vel decurtatae cernuntur; Partim pessum ivere et earum loco novae succe Sere, quarum Pleraeque e declinatione pronominali petitae sunt. Una alterave prorsus innovata Est..Si formae ponuntur decurtatae, neutrum Cum
masculino confunditur, uti sit in dialecto hodierna Penjabica, Apabhransicis regionibus sinitima. Cf. Supr. P. 47. In limite posita est omnino declinatio Apabhran sica, ita ut si vel paullo magis a'ὶ Eliam Magnil hico ut unicum interdum legitur in hac
voce, ut ali. Var. XI, 12. Geminum praestat, ut Var.
473쪽
forma sua deflectatur, simillima iam fiat ei, quae hodie per dialectos Sanscriticas regnat.
S. Nomin. singularis masC. Et nent r. mae declin. aut Laurasenice exit: CD. r. II. mi' uer set exempla ora, r. r. 46. 5o. atque eandem termi nationem etiam accus. vindicandam esse, probabile est, desunt tamen exempla; aut utroque casu obtinet forma decurtata in A. Cf. P. II. οῦ itaque et Do m. et acc. est, itidem insi. Est in Laur. correptum in X et ad utrumque casum relatum, ut g Mag. A. S. 364, i 4. Femininum formam Our. nom. πι, Se vat. T. 2 P. ACC . non traditur neque de ceteris nominativis et accum. aliquid commemoratur. Supponendae sunt formae Laurasenicae; accusativum Sing. tamen T Suo Saepius Privari, Credendum est. Nescio, an Πfim P. uo. etiam aCC. sit. 4. Instr. formae hae prOPonuntur: T. r. 25 25. 58. Imae decl. masc. et neu tr. e. Ill Sic Co
rige s. adae Vs. Ni; Stiae et S. V. MaSCC. in ἔ et 3 datur etiam forma Our. in V, Uiὲ: IUN. Fem m. itidem in prat', mi'. Est nil aliud quam Umm, sed si eliditur u sinate, oritur secunda forma CN. In Ida et Stia declin. eadem innexio obtinet in auctis thematis in T; VIrim pro viri, transit in instr. προπι, vade Gy.. Sic te m. Alterae et v decurtatae sunt e formis in V,ECorrepto misi nati, ut antiquitus iam iuima declin. deinde eliso. Vides confundi posse accus. et instr. Apabhran ce, si T accus. retinetur. Fem. nil novi praebet.
474쪽
dandus videtur ici T. Quae ponitur forma in er. v. 29. 55.56. Proprie genitivi est. Formam Setia inici voce. iv k et S adhiberi, non vetatur; accedunt Praeterea aliae et e r. 34. Etiam gen. est. si est gen. Plur. et salso h. l. poni videtur. Legendum suspicor si, quod iterum est larma genitivi Pro in , sed adiectum, ut in Pro nomm. ρο et δ', non ut in gen. Magadhico in mV. G. Genuisus ici e contractio est Satiscritici in; Cs. Supr. P. 179. Ad seminicium quum addatur eo r. 55. id iunovatum est; facta est forma geniistivi, nulla habita innexionis Satiscriticae ratione,
et non a U:Πm, neque ab innexione pronominali repeti potest; sed themati inri additum est Ita ut r. 29. προ r. 56. Aliae genitivi formae sunt sir, G, in T. SO. P. 54. Duae posteriores ad Imam decl. 'Stringuntur; postrema potest esse s aurasenica; ab ea tamen explicari nequeunt et S. Omnes equidem potius ab imnovata inflexione in deducere maluerim, i. e. a pro nomine possessivo Sanscri quod Samprasaracia factum sit g. vel assimilatum in Hy, vel contractum in m. A. P. 558. Supri unde ut in gen. et Ioc. pii. Exempla sunt MM' P. 29. iam , ta S, T. SO. r. 55. Ut r. 56. Ninnit r. 54.
- si recte conieci r. 54. Feminicium sominare debet GTq. Ad ablativum usu, non origine, pertinent hae sormae.
I. LOC. Imae declin. mas . et neutr. in gremansit, at corripitur etiam in M, Sq. r. 27.
E pronominibus desumptum est os. S. IOS 6.
475쪽
P. 27. UnλIrit, ΠΞft r. 26. Feminitiis danda est forma instr. ici r. 58. 8. φα imae in m r. 36. sem. P. I 8. notus est; sem. Idae et Stiae declin. in k et A exire debet. Cf. r. 17. De masc. et neutr. in k et S nil traditur et longam vocalem eis ob reg. 26. attribuere nollem; Politis et ut ob reg. I 8. 9.. m. et a . fem. Hiar. Uuurasenicus in πω, - recurrit r. So. et corripi etiam potest in ura etc. Quae Ponitur sorma in sit P. t 9.ummo ad moc. sem. plur. refertur. Quod si vo rum est, et si recte etiam aliis vocabulis addi.tur. ut mi i et quae ad hanc analogiam fingi Possunt, Coniuncta nota esse videtur haec forma cum nom. Plur. Magadhico S. 156, 1. I 47, 4. Verum Potius est vocula clamandi id vocativo pl. formando adhibita. De nom. et acc.
Plur. masC. et neu tr. nil traditur. IO. Instr. Plur. non commemoratur; Suppleu-
dum est e r. 45., formam Uaurasenicam ita fuisse
1. Abl. plur. qui ponitur in si P. 55. genitivi est vel in exemplo proposito. Tantum in masC. Et neutr. imae decl. Peculiaris prostat forma iust r. 28. - , quae aperte decurtata est ex S. 95, 4. abiecto Nn correpto sine thematis et si P sito Pro N. iv. Gentili in q, r. St. Vs, P. I s. 55. repetendi sunt a forma pronominati Saascr. in Correpta vocali ante nasalem sinalem et si iterum posito pro N. Ante si thomatis sinis nec prod
476쪽
citur neque in ima declin. vestigium est actionis eius, quam Sanscritico haec inflexio exercet insitiem thematis, Pro mi. Vocabula contra in x et S pro si etiam ponunt e r. 5 s. cui formae accessisse debet quoniam legitur pro U. Res
est obscura, cohaerere tamen videtur hoc cum sorma pronom. MDScr. NULII. Locatisus plur. non diserte enarratus
propter P. U. censendus est desivisse in I. i4. Uno conspectu haec ita exhiberi possunt. Singularis. Decl. I. Decl. II.
477쪽
S. IT6. D. Pronominia. i. De pronominibus demonstrativis et de relativo singula tantum traduntur. Tribus generibus usurpatur iuxta r. 8. i. e. HOC tamen vix valet de et quamvis significat id grammaticus. Nom. et acC. sing. neutr. Apahhr. est Pro Laur.' S. 3ο9, a. Adverbium locale in N, mulatum in I usurpari dicitur pro locatiso r. 48.eX. gr. V, ΤΗ; MPmae in ri adverbialiter poni videntur. ACC. sing. 5 i. e. U, Q, N, n, ΤΠ, mira sane est forma et suspicari posses legendum esse si, I i. e. e nom. Apabhransi Co g, innovatum esse accusativum I, I. At propter ri 67. d sendere debemus scripturam codicis, et refugiendum est ad pronomen Sanscriticum tΠ, in quo Positum sit pro U, ut in tam S. I 74, E a m Tnominativus Apabhransicus formaretur Κ, hinc accus. S, ad quam analogiam tractum esset At valde dubia est reA. I. Pronominum adae et imae Perss. hae PO'nuntur formae T. r. 59-4 ada Pera. Ima Pera. sing. Plur. singu
478쪽
traxisse videtur. Rccurrit identidem in hisce pr nomm. I. hoc sinale; ita in ipso gen. s. IF et g I explicanda sunt e S. 8o, 5. si exuitur na- sali, praebet formam locativi Caura senici NI S. I ii, 4. Hanc ad accus. Et instr. translatam etae appa ret. Gen. Plur. TV Proprio est forma singularis; sim pro sim positum credo atque hoc esse Ioc ii vum formae singularis a themate rim, ut in praecipua dialecto S. iii, S. TV a th. '. sic recte disputari, arguit innexio singui. adhibita etiam ad them. NτQui in decurtatum est e ur. S. I ia, a. S Posito pro V post RI, ut S. PS. Miror in gen. omitti sormam e qua Oritur Quae accedit ' , nova est; addita iterum est rixis matum ope aflixis quod correpta
est forma genitivi imae vici. Apabhr. o. Remanet Cuius explicatio tenim debet ad analogiam iam expediti rit. Num ita quo decurtatum est e pro φrist S. ita, i. Τ Ρrobabili usta, nT. 4 a. factum esse primum rim , deinde m Ddose seiunctum nam prorsus inauditum est V contra mox excitabo. S. 177. Ε. Coniugatio. 1. Pleraeque formae cum Mahar biricis talLauraSenicis Consentiunt, uti ex exemplis colligit Potest. P. 39. 4 a. i in I, r. 47. UR P. 483. r. 59. r. 6o. et sine uri P. I . P. ID. P. II. N ex Coni. r. I . Id. T. 4O 2 si x. 4o. 4 i. r. 57. ex conieci.) r. 15. I. E. r. 57. Medium in dialecto, quae
479쪽
nmat g sinate in V corripere, Iocum vix habebiti In Passi O admittit grammaticus Praeter T. Gl. quod si verum est, huc referri possit larma a nostro Maharasti trica dicta. CL App. p. 5 i. P. 56. In tutum praevalere crediderim ex analogia declinationis formationem in Duo quae traduntur P. 66. haeC sunt: in futuro Lau-
rasenico in elo. ante consonantes persona Ies
terminationem Praesentis N transpositam in m et 3 pro u ob vicinam Iabialem. Radicis in forma in hac persona exhibetur in P. ibid. quae refert
sitionem faciat; longa sit syllaba post transpositionem nam lis productione vocalis. I. Innexio I etiam Imae Plur. imperativi tribuitur P. 64. at correpta vocali antec. s, G2. Etiam inYada sing. imper. Corripitur Contra legem Ourasenicam S.Ia a. vocalis aute id ,ieX. gr. r. Ga. Ex hac forma,Correpta explica et , unde denique etiam Vis sit, ibid. Nempe Contractum est g ex eliso si. Quae praeterea ponitur forma S ponit pro formae Vulgatae . quae minimo aliena est ab hac dialecto: O r. 59.; ad Verba ita a S. gunatum exeuntia restringenda est haud dubie haec mutatio. cf. Π U'S. I 6 . a. Etiam forma in legitur r. 35. R., ada Plur. exit in X r. 65. π r. 55. Λ CauraSenico , quod excitatum iam supra est no. i. derivari
480쪽
nequit S. Repeto a Sanscritico u, sed ita ut indonon factum sit quod fieri debebat G, sed elida tueu et transeat in S, hoc autem producatur ob compensationem elisi v et propter vim exhortationis. Elidi in hac dialecto in singulari emox vidimus; nil itaque obstat, Cur minus stat e pro Quod non observata Sit quan
titas, Et NU - - - sactum Sit e SITI - - - , id Sae
pius in hac dialecto recurrit, ut in imper. sing. Mupro 'NUt, loc. pro S. 264, T. geu. , pro Um; Mag. lsi. S. Partic. asfixum rim abit in P. 5o. i. e. eliditur syllaba N, intes pro OMI, intercalato ut in um etc. S. I 28, I. 4. Gerundii formae sunt i ΠΠ, m, idi. r. 5 I. in et iv ita distinguenda sunt, ut antecedente V cali brevi vel ancipiti, ut et ut, ponatur 'F; sin autem praecedit vocalis longa, eliditur qb alter
trum et et superstes non Coniunctum transit in M.
Utraque forma decurtata est elum, quod explicatum iam est S. 374, 0. Obscurum est in geminatum. Adiici possunt hae sormae themati sine vocali intercalata, ut Ernu, Nil uul P. 56. r. 58. Sed praevalere videtur ea ratio, ut POnatur 'iquum, se , Ursu r. 5 r. mi'FI , mi'F, r. 55. iv r. 54. FPΠiqir r. 55. mI RUIM P. 6O.
R3, ΠΠ'F r. 57. Pro his tamen permittitur etiam miU, MiU i. e. eliditur fir , non quae ratio a praecipua dialecto prorsus aliena estiΜirari possis, nulli bi inveniri formam simplicem, . adhibita vocali intercalanda, ex. gr. Vel