Tractatus de Papa ubi et de Concilio Oecumenico

201쪽

der VII, anno 1665, sic habetur: a Quinque prop0SitioneS... prout per pmdicias constitutiones Sedes apostolica damnavit, sincero animo damno et rejicio. n Insuper Clemens XI, phr bullam Vineam Domini obsequiosum Silentium, Seu DOS qui praetendebant non requiri internum delinitionibus Pon lisciis assensum, condemnavit. Insuper idem Clemens XI, in brevi Gratulationes vehementer redarguit quosdam Galliae Episc0p0s, qui examen bullie Vineam Domini instituere altentaverant, antequam eam reciperent. Caelerum ipsi etiam adversarii nostri, id est, Gallicani s7stematis patroni, omnino latentur et tenent, Sedis apostolicae desinitionibus, de sidestatuentibus, deberi internum mentis assensum, idque etiam antequam accesserit Ecclesiae consensus. Hodie scilicet nullus audet, aperte saltem, ad obsequiosi et damnati Ian seni flarum silentii machinam recurrere.

Porro inde aperte sequitur asserta Romani Pontificis insallibilitas. Nam obligatio obsequendi Pontificiis definitionibus per internam etiam obedientiam seu per internum mentis assensum, nihil aliud est quam obligatio credendi catholicum esse quod catholicum delinivit Summus Pontifex, et haereticum, quod ut late proscripsit. Iam Vero prorsus repugnaret ejusmodi obligatio, si Papa in definiendo errare posset. Nam quod velit Deus homines errori credere, atque hanc eis obligationem imponat, non absonum dumtaxat, sed impium plane ac blasphemum est. Ergo stare nequit obligatio delinilis a Papa credendi, seu quod idem est, cum interno animi assensu adhaerendi, nisi Papa sit insallibilis; et cum certa sit, nec a Gallicanis negetur obligatio haec, certa hoc ipso esse dehet Romani Pontificis insallibilitas. Mirum in modum torquentur Gallicani s7siemalis sequaces ut obsequiosum jansen istarum silentium devi leni, et lamen Romani Ponti scis insallibilitatem non admittant. De quo citabimus modernos Sulpitianos, qui Cursum theologi eum a Migne editum in adnutarunt. Ibi nempe t. V, col. 1147ὶ adducuntur primo verba haec Turnelii : u Tenentur sideles Pontificum

202쪽

195p1M SECUNDA.eonstitutionibus acquiescere, etiam mensis obSequio, quanquam nondum constei de acceptatione ac consensu Ecclesiarum. n At postea edocet Sulpilianus scriptor quomodo Gallicani dictum mentis obsequium praestent, quin Papae insallibilitatem admittant : a Gallicanus praestabit obsequium mentis, sincerum quidem, Sed veluti quodammodo sospENSIv , cum morali certitudine quod Pontifex sanam doctrinam tradideriis libid. , col. 1150j. Unde obsequioso Jansenistarum silentio substituit modernus Sulpitianus obsequium quodammodo suspensivum, et cum moruli dumtaxat non autem absolutat certitudine de veritate Pontificiae definitionis praestilum. Sed obsequium suspensivum, quid aliud est quam obsequium quo assensus suspenditur 3 Si asSensum suspendis, ergo non praestas, et hoc ipSum sucis quod damnatum est. Qui circa propositionem a Papa desinitam dSSenSum suum suspendit, hoc ipso de illius propositionis veritate dubitat, ac proinde illi propositioni neque sineere neque cum interno mentis assensu adhaeret. Item qui admittit propositionem a Papa desinitam tanquam moraliter dumtaxat ceriam, hoc ipso eam non admittit tanquam abSolute certam. Enimvero moralis certitudo, nihil aliud est quam ingens probabilitas, nec dubium excludit. En igitur praeclarum moderni Sulpiliani inventum : tenentur quidem fideles, interno etiam mentis obsequio, et ante accedentem Ecclesiarum consensum, definitis a Papa adhaerere; sed hoc praeStare valent dubitando de veritate hujusmodi desinitionum, et Suum quoad eas asSensum suspendendo, id est, reeuSando i citatae anonrmae disseri alionis auctorem Sulpilianum, id eSt dominum Icard prout mihi assertum est), enixe rog0 ut haec, minit S conSiderate scripta, quam primum retractet ac reSpuat. Ρκοpositio VI'. - Instillibilem esse in delsinienda sit de Romanum Pontificem, aperte sequitur e seata ea damnatis per bullam AvoOREM FIDEI propositionibus. - Sexta scilicet e frnodi Pistoriensis propositionibus, Sic damnata eSt: a Boctrina synodi, qua profitetur persuasum Sibi cSSe Episcopum accepisse a

203쪽

l 96TR1CT1TtS DE PAPA. Christo omnia jura necessaria pro bono regimine Stiae dioece- sis: perinde ac si ad bonum regimen cujusque dioecesis necessariae non Sint Superiores ordinationes Spectantes sive adtidem et mores, Sive ad generalem disciplinam, quarum jus esι penes Summos Pontisiices et concilia generalia pro universa Ecclesia, schismalica, ad minus erronea. n Igitur, superiores ordinationes speetantes ad sidem pro universa Ecclesia, sunt penes Romanos PontificeS et eque ac penes concilia generalia. Nec dicatur intelligendum esse, non penes solos RomanoS

Pontifices, Sed penes ipsos conciliis generalibus unitos: nam textus bullie ponit conjunctionem et, sicque divisim tribuit potestatem hanc, tum Romanis Pontificibus, tuin etiam conciliis generalibus. Quod si voluisset Pius VI excludere Romanos Pontifices quatenus solos, posuisset dumtaxat penes con-eilia generaliu: quia concilii generalis denominatio, includit caput, id est Romanum Pontificem; et ad summum subjunxisset Pius VI conditionem, quod concilia generalia cum capite suo Romano Pontifice pronuntiarent. Unde cum dicata penes Romanos Pontifices et concilia generalia, is intelligit residere potestatem illam penes solos Romanos Pontifices, sicut et penes concilium generale. Jam vero ejusmodi supcriores ordinationes ad sidem speetantes, quae dicuntur ab bonum regimen cujusque dioecesis necessariae, nihil aliud Sunt quam ordinationes seu desinitiones infallibiles. Nam si ageretur de ordinationibus follibilibus, eas ferre potest unusquisque Episcopus quoad dioecesim suam. Nec alia de causa dici p0lesl neeessarias esse praeter ordinaliones cujusque Episcopi alias Superiores ordinationes sive Romanorum Pontificum sive conciliorum generalium, quam ut infallibiliter circa sidem inores et disciplinam generalem statuatur. Cum Scilicet id praestare nequeat unusquisque Episcopus quoad dioecesim suam, ut pol e qui insallibilitatis priorogativa caret, ideo neeesse est priPSlari a Summo Pontifice vel concilio incunt enico. Γnde ibi apertissime agitur de ordinationibus sive desinitionibus circa fidem

204쪽

infallibilibus. Nec minus aperte jus lates ordinationes edendi Romano Ponlisici adscribitur. Igitur ex illo textu sequitur

insallibilem esse Romanum Pontificem. Pnopostrio VII'. - Infallibilem esse in destinienda sit de Romanum Pontistitem sequitur e duodeeimo inter damnatos per bullam Auctorem si dei articulos. - Sic nempe decernit bulla guetorem fidei, quoad placita Pistoriensis sInodi, articulo duodecimo : a Assertiones sΤnodi complexive acceptae, circa decisiones in materia fidei ab aliquot saeculis emanatas, quas perhibet velut decreta ab una particulari Leelesia, rei paueis pastoribus prosecta, nulla sufficienti auctoritate sussulta, nata corrumpendae puritati fidei ac turbis excitandis, intrusa per vim, e quibus inflicta sunt vulnera nimium adhuc recentia, - salSae, captiosae, temeraria', scandalosae, in Romanos Pontilices et Ecclesiam injuriosa , debilae apostolicis constitutionibus obedientiae derogantes, Schismalicae, perniciosa', ad minuS erroneiae. B Agebat ST nudus Pisturiensis do Pontificiis constitutionibus contra Baium, Jan senium et quesnellum talis: et eas decisiones dicebat suffleienti auctoritate destitutas et fidei noxias, quia lata suerant ab una particulari Ecclesia, id est, a Romano Pontifice, vel solo, vel cum paucis ipsi adhaerentibus Episcopis. Proinde non loquebatur SInο-dus Pistoriensis de Pontificiis decisionibus quibus accessisset universalis Ecclesiae consensus. Nihilominus damnat Pius II hasce synodi Pistoriensis assertiones. Porro ex hac damnatione sequitur Romani Pontificis insultibilitas. Nam sequitur decisiones Romani Pontificis in materia fidei, licet ab ipso Solo vel cum paucis consentientibus Episcopi S editas, esse suffieienti auetoritate sussultas. Porro si forent saltibiles, carerent susticienti avetoritate ad quaestiones definitivo dirimendas; sola quippe auctoritas insallibilis, suspiciens dici et esse potest quoad desiniendam fidem. Item ex eadem condemnatione sequitur dictas decisiones Romani Pontificis sive

Solius, Sive eum accedente paucorum Episcoporum aSses Suin non e3Se natas eorrumpendae purituli sit ei. Proinde et lingere

205쪽

nequit ut eiusmodi decisiones puritati sidei unquam adversentur. Sed veram fidem laedere posSent et corrumpere si forent saltibiles; ergo insallibiles sunt. PnoposiTio VIII'. - Iustillibilem esse in definienda lide Romanum Pontisticem sequitur eae Brevi Gratulationes Clementis XI. Istud Breve transcripsimus supra sectione II, capite xiii , ἶ l, prop. VIIJ. Ibi quosdam Episcopos Galliae acriter redarguit Clemens XI, quod dogmatica ipsius judicia examinare ausi

fuerint . udui S enim vos, ait, constituit judices super nos Nuni quid inseri 0rum est de superioris auctoritate decernere ejusque judicia examinarer n Postea declarat idem Ponti sex, non rase particularium antistitum apostolicae Sedis deereta diseutere, sed adimplere. Item docet, Romani Pontisti eis desii nitiones non eae ipsorum simile dijudicandas, sed potius eos suam fidem sit mam eSSe ei ratum agnoscere debere, ex eo quod definitioni Romani Pontilicis consentiat ; atque hanc esse Ecclesiarum omnium regulam. Item dicit praesalis praesulibus, quoad decisam in constitutione sua dogmaticam quaeStionem, se e0rum sententiam non evectare, sed obedientiam injungere. Et

tandem lanquam absonum reiicit quod opostolica judicia, pro sancienda regula sit dei a Summis Pontisi cibus lata, debeant veluti nutantia reputari, nisi superreniense ipsorum judicio fulciantur. Haud sane potuit Clemens XI sortius et manifestius sibi in- fallibilitatem vindicare. Nam si fas non sit ipsi sinet Episcopis

Romani Pontificis desinitiones Gaminare ac discutere, et econtra leneantur cis assentire ac obedire, insallibiles sint ero desinitiones necessc est ante quamlibet acceptationem et supervenientem consensum. Si enim errori obnoxiae larent, nullus EpiscopuS ante examen et Supervenientem auctoritatem insultibilem dis assentire et obsequi leneretur. Psopostri a IX'. - Infallibilem esse Romanum Pontificem sequitur eae eo quod id e resse pronuntiaverit Pius Papa IX, in litteris remetieis 9 novembris 1846. - Textum vide supra

seelione lI, capite xm, ἶ 1, propositione XII . De auctori lade infallibili in rebus sidei et morum, expresse dicit pius lx : Quae

206쪽

a Pio ΙX in dialius aliis bullis Sedis Apostolicae insallibilitatem,

vide Supra, cap. IlI, p. 18 l. Objicies. - Insultibilitatem Romani Pontificis e0lligere ex eo quod ipse sibi insallibili lalem adscripserit, est circulus viliosus; ergo nun Valent argumenta per varias prἴdSentis capilis pr0opositiones deducta. Respondeo : Iam sub initium capitis huic objectioni obviamivimus. Enimvero contra varias adductas pontificias desinitiones seu constitutiones d0gmaticas non reclamavit major pars Episcoporum catholicorum. Ergo eis definitionibus accessit tacitus saltem universalis Ecclesiae consensus. Ergo desinitiones illic pro veris tenendae sunt, etiam a GallicanisTSlemati S propugna loribus. Ergo valent ad probandum quidquid ex eis rigorose sequitur. Sed ex eis aperte sequitur Romani Pontificis insallibilitas; ergo.

Psopost Tio I'. - Εvineisur dicta in fallibilitas eae isto priueipio :u deerelis Romani Ponlisit eis, de stile, moribus ae generuli disciplina statuentibus, debetur vera obedientia. v - lla lenendum, si probentur tria haec : 1' debetur revera dictis decretis Pontificiis vera obedientia ; 2' Obedientia ista debet esse interna, ita ut non sufficiat externum seu silentii obsequium; δ' indoaperte sequitur Romani Ponti scis insallibili las. Λiqui: I. Decretis Papae circa stulem, moresve aut disciplinam gene ratem, vera debetur ab omnibus sti delibus ae etiam Episcopis obedientia. Est de sit de . ' Declaravit Pius II in hune modum : a D0gma catholicum est subesse plenitudini potest alis

207쪽

200TR1CTATUS DE PAPh. Bomani Pontificis . . . omnes Episcopos n in Responδione super Nuntiaturis, capitis ix, sectione I, numero 5, pagina 500, edit. Romae, 790J. Non subessent, nisi vere obedire tenerentur. Si ab Episcopis, a sortiori et a cineris omnibus vera debetur Romano Pontifici do side, moribusve aut disciplina generali decernenti, obedientia. 2' Sic habhi bulla suetorem fidei de sexto e damnatis Synodi Pistoriensis articulis : a Doctrina qua prosiletur perSuasum sibi esse ..., perinde ac si ad bonum regimen cuiusque dioecesis necessariae non sint superiores ordinationes, Sive adsidem et mores, sive ad generalem disciplinam, quarum jus est penes Summos Pontifices et concilia generalia pro universa Ecclesia ; schismatica, ad minus erronea. n Igitur penes Summos Pontistera est jus ordinationum circa fidem, mores et generalem disciplinam pro universa .Ecclesia. Nisi autem ejusmodi ordinationibus vera deberetur obedientia, jus istud non magis existeret penes Summos Pontifices, quam peneSminimam vetulam; nam et cuilibet vetulae adscribi potest jus condendi decreta de sile et moribus, dummodo addatur, nullam eis decretis seu potius deliramentis obedientiam deberi. Praeterea, necessariae dicuntur ejusmodi ordinationes ad bonum et usque dioecesis regimen. At nisi unaquaeque dioecesis ac proinde omnes Episcopi ac si doles caelori iis obedire teneretur, non necessariae, Sed inutiles forent, ut patet. 5' Ila docet pius VI : u Vosque etiam atque eliam precamur, ut veritatem e dogmatis fonte prosectam toto animo

amplexi pro certo habeatis, primatum hunc divinitus institulum ..., auctori l3tem Secum ferre Stabilem, perpetuam, numeris omnibus absolutam, pascendi, regendi ac gubernandi tam populos, quam populorum ipsos p tores, absque ulla certi temporis consillulione n in Responsione de Nuntiaturis, capitis viii, Sectione II, numero 25, pagina 188, Romae, l790 . Si legibus Romani Pontificis vera obedientia non deberetur, salsum prorsus flaret ipsius primatum secum ferre auctoritalem numeris omnibus absolutam pascendi et regendi tam popu-

208쪽

prie dictam auctoritatem secum ferret. .

4' Idem Plus II in litteris ad Maximilianum Archiepiscopum Coloniensem ita declarat: a Fidei dogma est Episcop rum auctoritalem et jurisdictionem subjectam esse Summi Pontificis auctoritati, ut subesse debeant Sedis apostolicae sta- tulis. v Si debeant subesse, debent veram obedientiam. Quippe, si eis fas esset non obedire, aut silete dumtaxat obedire, cum veritate dici non posset eos subesse debere. 5' Praecepit Pius IV, ab Episcopis ac cineris ad dignitates ecclesiasticas promovendis, em illi professionem fidei juxta formulam ab ipso editam. Et juxta illam formulam Romano Pontifici rera obedientia promittitur. Et de laeto ita omnes Episcopi jurarunt. Γnde vi hujusce juramenti omnes veram obedientiam decretis Pontificiis praestare tenentur. -Praeterea cum Sedes apostolica hocce iuramentum non relinquat liberum, sed illud omnino exigat, nec possit quis, omisso illo, institutionem ea nonicam obtinere seu ullam episcopalem jurisdictionem adipisci, hoc ipso Romanus Pontifex sibi jus adscribit voram illam obedientiam exigendi: illam nempe tanquam sibi debitam exigit. Et aliunde universalis Ecclesia contra

lalem exigentiam non reclamando, eam lacile approbat. Igitur, si jus istud Romano Pontifici revera non competerei, lacile approbaret universalis Ecclesia errorem dogmaticum graviSSimum, utpote quo ipsa mei sundamentalis Ecclesiae constitutio subverteretur. Proinde contra Ecclesiam praevaluissent inferorum portae. Quod culta contingere nequeat, remanet exigi revera posse a Romanis Pontificibus verae obedientiae, tanquam sibi debitae, juramentum. Ergo ipsis vera haec obedientia debetur.

6' In Brevi ouod aliquautum sic declarat Pius II: a Debetur ipsi i Romano Pontifici lanquam capiti a suis membris Solemnis canonicae obedientiae promissio n Collecti in des Bress, tome I, page l58, Paris, 1798 . Si debeatur obedientipe promissio, debetur ulique et obedientia. Quod autem agatur de

209쪽

TR1CTAT S DE P1Ph. vera, non de sicla seu mendaci obedientia, non nisi mente captus unquam in dubium vocaveri l. 7' In Brevi dogmalico Super soliditate docet Pius VI : a Bo- manum Pontisiicem constitutum a Deo caput Ecclesiae visibile ac visarium Iesu Christi; et regendae Ecclesiae plenam potestatem traditam, rerumque ab omnibus qui eliristiano nomine censentur obedientium deberi u Bullarium Romanum continuatum, iunio III, pagina 672ὶ . Atque ibidem hanc esse asserit sci pius repetitam Pontificum et Conciliorum doctrinam. 8' Idem constat ex modo citandis desinitionibus, quae internam etiam deberi obedientiam declarant; si internum, a sortiori reram. 9' Idem confirmatur ex unanimi doctorum catholicorum, etiam Gallicanorum, doctrina. - Εdidit Facullas Parisiensis, die 10 mariti 1542, varios articulos, ad praemuniendos sideles contra grassantium tunc temporis haereseon molimina. Porro ejusmodi articulorum vigesimus SecunduS et vigesimu S ler lius sic habeni : κ Certum est concilium generale legitime congregatum universalem repraesentans Ecclesiam, in fidei et morum determinationibus errare non posse. Nec minus certum, unum eSSe jure divino Summum in Ecclesia Christi mili lanio Pontificem, cui omnes christiani parere tenentur n

apud dArgentre, Collectio judiciorum, lomi li, parte I, p. 525, Parisiis, l728J. Et alibi, die 1 decembris 1554, ejusdem Facultatis doctores ita prolestali sunt : et 0mnes et singuli, ut obedientiae filii, ipsum Romanum Ponlisiicem ut Summum et universalem Christi Iesu vicarium et universalem Ecclesiae pastorem, cui plenitudo potestatis a Christo data sit, eui omnes utriusque sexuS obedire, cujus deerela venerari et pro sese quisque tueri et obserrare teneantur, ut semper agnoverunt et

consessi sunt, ita nunc quoque sincero, si deliter ei libenter agnoscunt et consilentur u lapud d'Argentre, Colleetio judiciorum, tomi II, parte i, pagina 194, Parisiis, l728 . Hanc unanimiter do trinam tenent ipsi etiam Gallicani sys

210쪽

PARS SECUNDA. 205puuns. Sic, inter alios, Tourneir: et Tenentur fideles Pontificum

constitutionibus acquiescere, eliam menti S obsequio, quamquam nondum constet de acceptatione ac consensu Ecclesiarum s citatum in Cursu theologiae a ligne edito, l. V, col. V 47 . II. Bieta obedientia debet interna esse, nec suspicit raternum seu silentii obsequium. - ' Sequitur ex eo quod debeat esse vera. Nam Vera esse nequit nisi praestetur id ipsum quod praecipitur. Atqui praestari nequii quod praecipitur nisi per internam obedientiam. Agitur enim de illis decretis quibus Bo-

manus Pontifex praecipit teneri aliquam doctrinam tanquam a Christo revelatam, vel rejicialiquem errorem l quam revelataea Christo doctrinae adversantem. Porro id nonnisi per internam obedientiam praestari potest. Nam admittere ac tenere aliquam propoSilionem tanquam orthodoxam et a Christo revela-lam, vel aliam reiicere tanquam haereticam, est actus mentis, non solius corporis; est proinde actus internus. - Εl Veropugnat in terminis me veram obedientiam praestare, quando

id praecise recuso quod praecipitur. Porro priaecipit Pontifex ut talem propositionem existimem et teneam tanquam haere-licam, et talem aliam lanquam a Christo revelatam. Igitur nisi ila eristimem et teneam quod sane nisi per actum internum seu mentis fieri potest j idipsum recuso quod pi decipitur. - Praeterea obedire lansum externe, nihil aliud foret quam mentiri. Qui enim externe pronuntiat haereticam propositionem aliquam, et simul eam latem interne non exi Stimat, egregie mentitur. Igitur si sufficeret eaeterna obedientia, sufficeret mendacium. Porro repugnat veram obedientiam per ejusmodi mendacium praestari posse. Nam vera obedientia praestari nequit nisi peragendo id quod praecipitur. Sed Pontifex mendacium non praecipit, nec praecipere potest. Igitur nequit vera ipsi obedientia praestari per solam obedientiam eaeternam. InSuper si Sola externa obedientia deberetur, cum sex dictis)Obedientia haec mendacium sit, et mendacium nunquam licitum et a sortiori obligatorium esse possit, Sequeretur nullum omnino deberi Pontificiis decretis obedientiam.