장음표시 사용
311쪽
50ιTR1CT1TUS DE PAPA. praedicare propria operantes. Et hoc quidem beatissimae fraternitati vestrae insinuandum praevidimus, qualenus uniuSconsessionis propositum unanimi lati vestrae sanctitatis monstremus; ut profecto in uno spiritu anhelantes, pari fidei documento conspiremus. Scribentes etiam communibus fratribus Crro et Sophronio antistilibus, ne novae vocis, id cSi, unius vel geminae operationis voca hulo insistere vel immorari videantur : sed abram hujusmodi novae vocis appellatione, unum Christum Dominum nobiscum in utrisque naturis divina vel humana praedicent operantem. Quanquam hos, quos ad nos praedictus frater et coepiscopus noster Sophronius misit, inStruximus, ne duarum operationum vocabulum deinceps praedicare innitatur; quod instantissime promiserunt praedictum virum esse facturum; si etiam CFrus frater et coepiscopus noSter ab unius operationis vocabulo
discesserit. nDocvMENTUM II. - Apologia pro Honorio Papa, ad imperatorem Constantinum missa a Ioanne Papa IV, anno 641.
Hahetur apud Labbe stomo V, col. 1758, edit. Parisiis, 1671 .
tius unal ISim, cum pra cipuis ad rem facientibu S verbis, exa
1. 1 pologiae scribendae causam sic declarat Ioannes Papa :u Quantum enim ex diversis SuggeSlionibus, quae ad nos catervatim venerunt, quinimo et ex ipso quoque auditu didicimus, omneS 0ccidentales partes Scandaligatae turbantur, si atro nostro Pyrrho Patriarcha per litteras suaS huc atque illuc iransmissas nova quaedam et praeter regulam fidei praedicante, et ad proprium senSum quasi Sanctae memoriae Honorium Papam deceSSorem noSirum attrahere sestinante, quod a mente catholici patris erat penitus alienum. D2. Postea refert quomodo Sergius ad Honorium ScripSeril, ab aliquibus existimari in Christo duas eontrarim voluntates: et quomodo Honorius responderit, quod verissimum est, non adesse in Christo duas illas inter se pugnantes voluntates, quas vocamυS spiritus et carnis et a Igitur ut vestra benignitas
312쪽
iri RS SELΓ591.505 causam totam rei discere possit, subtilissima veritate quae an tu brevis intercapedinem temporis gesta sunt enarrabo. Sergius reverendae memoriae Patriarcha praedicto sanctae recordalionis Romanae urbis Pontifici significavit, quod quidam in Redemptore nostro Domino Jesu Christo duas eontrarius diterent voluntates. Quo praelatuS papa comperto, PeScripsit ei, quia Salvator noster, sicut eSset monadicus unus, ita et valde mirabiliter super omne genus hominum concep-lus et natus esset. Et sancta quoque ipsius incarnala dispen satione d ebat, quia redemptor noSter, Sicut esset Deus persectus, ita esset et homo perfectus: ut, quam primuS homo per praevaricationem amisit, sine aliquo peccato natus primae imaginis nobilem originem renovaret . . . Et idcirco unam voluntatem Secundum primam formalionem Adae naturalem humani- tulis suae Dominus noster Iesus Christus habere dignatus est, non duas contrarias quemadmodum nune nos habere dignoscimur, qui de peccato sumus Adde geniti. Quoniam corrupli hilis porirangressionem primus homo essectus, et creatori suo subdiconisimnens, Sensit carnem, quiae prius erat sibi subjecta, nihilominus repugnantem, et peccato suo totum genus humanum secti obnoxium . . . Quapropter ei n0s, qui per praevaricationem et peccatum illius nascimur, duas eontrarias habere voluntates dignoscimur : duas autem illeo, mentis et earnis invicem reluelantes . . . In dispensatione itaque sanciae carnis suae duas nunquam habuit Christus eontrarias volunta es ; nec repugnavit voluntati mentis ejus voluntas carnis ipsius ... Unde unam voluntatem in Sanctae ipsius dispensationis humanitate, ei non duas contrarias mentis et eam is
praedicamus, secundum quod quidam haeretici velut in puro homine delirare noscuntur. Secundum hunc igitur modum jam dictus decessor noster praenominato Sergio Patriarchar percontanti scripsisse dignoscitur, quia in Salvatore nostro duodvoluntates contrariae, id est, in membris ipsius penitus non
consistunt ... Ihe duae contrariae voluntales mentis et carnis, quas Apostolus docet, in n0Stro nequaquam Salvatore sue-
313쪽
TRacs1Tt S DE PAPA.506runt. . . Sed, ne quis nonnunquam minus intelligens reprehendat, quamobrem de humana tantum natura, et non etiam de divina natura, docere sciatur. . . Debet, qui super hoc ambigit, Scire quoniam ad hoc facta est responsio ad jam dicti Patriarchae interrogalionem. n5. Videtur Ioannes Papa respondere postea voluisse iis qui postulaSSent, cur Honorius in suo responso de divina etiam natura et voluntate non sit locutus. Ita enim subjungit :a Praeterea et hoc fieri solet, ut scilicet ubi est vulnus, ibi medicinale occurrat auxilium. Nam et beatus apostolus hoc saepe fecisse dignoscitur ...; et aliquando quidem de suprema natura docens, de humana penitus tacet; aliquando vero de humana dispensalione disputans, mrsterium divinitatis ejus
4. Tandem ita de Honorio concludit : u praedictus ergo decessor incus docens de mFsterio incarnationis Christi dico-bat, non fuisse in eo, sicut in nobis peccatoribus, mentis clearnis contrarias voluntates. Quod quidam ad proprium sensum convertentes, diuinitatis ejus et humanitatis unam eum voluntatem doluisse suspicali sunt; quod veritati omnimodis
est eontrarium. nSic ergo Summus Pontifex, Joannes ly, tribus circiter post Honorii obitum annis, testabatur ac demonstrabat, salsum prorsus esse quod de eodem Honorio dictitabant haeretici Mo- nothelitae'. quodque Bossuetius et caeteri Gallicani sIslemalis Sequaces recantarunt, videlicet: Honorium in lustrusim incidisse, unicam divinitatis et humanitalis voluntatem in suis ad Sergium epistolis edocendo.
DocUMENTO V. - apologia pro Honorio, quam eontinet epistola saneti maeimi ad Marinum presbyterum. - Εdilam reperies apud Labbe, tomo I, col. 1765, edit. Parisiis, 1671j.
Nolet autem lector coartaneum fuisse sanctum Maximum, et ea quiae ex ipso citamus tribus circiter aut quatuor post Ηο- norii obilum annis scripta suisse.
lj lil est, sciatur Honorium docere de humana ιantum natura, etc.
314쪽
pata Stas 3b1. 50 u Honorium etiam Romanum Papam non distiteri reor naturaliter in Christo volun lalum dualitatem, in epistola quam scripsit ad Sergium, eo quod unam dixerit voluntalem, Sed potius confiteri, et hanc fortassis eliam stabilire. Nam hoc non in reprobationem dixit humanae Salva loris et naturalis voluntatis; sed quod nullatenus conceptionem ejus, quae fuit
Sine semine, Vel incorruptam nativitatem praecesserit voluntas carnis vel cogitatio vitiosa. . . Et quod hunc sensum secte-iur hinc manifestum est : cum enim dixisset, quia propter ineffabilem unitalem humante ac divinae naturae et Deus dicitur pali, et humanitas de caelo cum divinitate descendi SSe ..., Subinfert : Unde et unam voluntatem fatemur Domitii Iesu Christi: quomodo ait: 0uia profecto a dirinitate assumpta est natura nostra, non culpa; id est, a peccato. . . Hinc ostendit, non quod non habuerit humanam voluntatem et naturalem non enim hoc dixisse videtur in, sed quod simi homo, neque Secundum est pug per membra quamlibet habeat praeter naturiulegeS Operationem, neque sursuS Secundum animam voluntatis contrarium vel sine ratione motum, vetuli nos : quia et super legem natus est humanae nutu . Expressius autemel in subsequuntibus comprobat, quod sermo Sibi esset tan-lum, vitiatam, et non naturalem, a Salvatore disterminandi voluntatem . . . Non ergo interemptionem ut dixi, naturalis et humanae voluntati S, Sed vitiosae, ac ejus quae eSi extra naturam, facii. . . Timor ergo est opinari, quod in eius proprie non est sermonibus scriptum, et moliri adversarios propriae opinionis tanquam non hunde ad velamentum illius viri litteras laciendum : secundum utrumque has praeter illius intentionem salso reserentes. Advocatum quippe hahel rationis Sermonem, Omnem calumniatoris abigentem incursum. Et ego quidem sic se illius hahere sensum existimo, ab omnibuspicione purgatum . n
ili Ibi vox videtur idem sonat ac ωιendiιur: quasi posuisset: hoe dictum in nonorii epistola non reperitur. non cartot. Quein Sensum frequenter liabet vox rideri in antiquis documentis.
315쪽
vir scilicet incomparabilis, virtuteque divina et prudentia
venuStatus. Qui uSSerens, quod multum Sermonem moverit
ad sacratissimos magnae illius Ecclesiae viros, propter epi Slο- tum quae ab eo ruerat ad Sergium Scripta I percontans cujuS rei gratia vel qualiter in ea inserta 1uerit una voluntas; et invenit haesitantes in hoc et rat ionem reddentes. Insuper et eum qui per lianc jussionem ejus latinis di claverit dictionibus, dominum videlicet abbalem Joannem sanctissimum SImponum, an firmantem, quod nullo modo mentionem in ea per numerum sincerit linius omnimodis voluntalis : licet hoc nune sit Aelum ab his qui hane in Graecum vocem interpretali sunt. Verum nec quamlibet exinanitionem vel abolitionem naturalis secundum humanitatem Salvaturis voluntatis; sed ejus, quae noStra esl, et reproba facta, persectam dejectionem et interemptionem. Juxta quod et in invicem eorum quae unius generis Sunt es- sic itur bellum. ostendere volens, ab omni esse peccato mundam aSsumplum carnem, Secundum Sacrati SSimorum eloquiorum et paternarum doctrinarum traditionem. Et apparet qualitur hujusmodi Sermones concinentes sint cum his quae modo sunt ab exiguitate mea recit ala, et veluti adstipulatores factae pro Honorio defensionis. Ego, cum haec ille ratiocinando respondiSSel, miratuS sum, oppido cognoscens subtilitatem ipSorum, et ObStupui quodammodo Super aSlutia eorum, qui pro uno frustra omnia gerere impie audent; et volunt Isicut eis ab olim moris, et nunc est, sui livis et salsis narrationibus eos qui contra se magnanimiter agonizant, taliter, quin et absque omni ratione, ad SeipSOS attrahere, et SenSuui fraudare,
qui se nullatenuS Sequitur. nΛd rem etiam facit ejusdem Sancti Maximi epistola ad Petrum illustrum, anno circiter 645 directam Iapud Labhe, lomo V, col. l765, edit. Parisiis, 1671 . Ibi memorans quanto
adlo Romani Pontifices ad laboraverint ui monothetilus ad Sa. Di 0ru reducerent, sic habet :
316쪽
u quid puto in ol divinus Honorius, quid ustro ei post illuni Severinus Senex, quid denique ei is, qui post hunc exiit it, sacer Ioannes ' Porro is qui nunc praesidet beatissimus Papa Theodorus , omisit quidquam supplicationi conveniens' vDOCUMEN κ VI. - Disputatio saneti uarimi eum Pyrrho, iup n ellatur testimonium se retarii qui Honorii' epistolam seripserat. - Ηahetur tota illa celebris dispulatio, graece et latino, apud Labhe, tonio V. Locus autem quem hic transeribimus, extat ibidem, col. 18 5 seditionis Parisinae , 167lin. Exhiboldisputatio illa formam dialogi , in quo interlocutores Pyrrhus et Maximi S. a Pyrrhus: 0uid de Honorio ad respondendum habes, qui aperte an lecessori meo unam voluntatem Domini nostri Josu Christi esse tradidit' - Maximus: Quis merii side et auctoritate dignus epistolae hujus interpres 3 0ui eam ex persona nonorii scripsit, adhuc superstes, et qui totum Ne identem tum aliis virtutibus, tum dogmatibus fidei christianae illus traxit; an ii qui Constantinopoli, quae ex corde erant, loque hantur 3 - Pyrrhus: Qui hane composuit. - M imus : Isigitur ipse cum ad divum Constantinum imperatorem ex p0rsona sancti papae Joannis de hac epistola scriberet, dixit :mam voluntatem diximus in Domino, non dirmitalis ejus et hu-
monitatis, sed humanitatis solius. Cum enim Sergius seripsisset, quod quidam duas voluntates in Christo eontrarias dicerent, dirimus Christum non duas voluntates contrarias habuisse, carnis impιam et spiritus, sicut nos habemus post peceatum, sed unam tantum, qtiae naturaliter humanitatem ejus designat . Hoc autem ita esse, argumentum evidens est, memini Sse membrorum et
carnis, quae quidem de divinitate illa accipi non p0rmillunt. Deinde occurrit per anticipalionem objectioni: Si quis pero, inquit, dieat: quare de humanitate Christi agentes, de dii initate
lli Hujus potissimum attendendae phraseos sic se textus graecus habet: Α-t-
317쪽
510 TRA A WΓs liΕ PAPA. ejus non meministis 3 Respondemus: primum quidem responsum fuisse ad quaestionem; deinde, ut in omnibuε, sic etium hic consuetudinem Scripturae nos seeutos fuisse; quae aliquando ea dirinitate ejus disserit, ut eum ait Apostolus: Christus Dei virtus et sapientia: aliquando eae humanitate, et solum, ut cum idem ait: ouod stultum est Dei, sapientius est hominibus, et quod iu- firmum αι Dei, fortius est hominibus. Pyrrhus: Simplicius antecessor meus accepit hoc, in Vocem intentus . nBoc ENTsu VII. - Verba Agathonis Papae, tu epistola ad imperatorem ConStantinum Pogonatum. - u Cujus sancti Petri annitente praesidio haec Apostolica ejus Ecclesia nunquam avia veritatis in qualibet erroris parte destexa est; cujus auctoritatem, utpote apostolorum omnium principiS, Semper Omnis catholi ea Christi Ecclesia, et universales s3nodi amplectentes in cunctis secutae sunt ... Haec est enim verae sidet remis, quam ... tenuit ac defendit haec spiritalis mater vestri tranquillissimi imperii apostolica Chri Sti Ecclesia; quae per Dei omnipotentis gratiam a tramite apostolicae traditionis nunquam errasSe probabitur, nec haereticis novi latibus d pravata succubuit; sed ut ab exordio fidei christianae percepit ab auctoribus suis apostolorum Christi principibus, illi-hala sine lenus permanet, secundum ipsius Domini Salva loris divinam pollicitationem, quam suorum discipulorum priu-cipi in sacris Evangeliis salus est: Petre, Peιre, inquienS,
eeee Satan eaepetivit ut eribraret vos, sicuι qui cribrat triticum. Ego autem rogavi, ut non deliciat 'les tua. Et tu aliquando eonperara, eon irma fratreδ tuos. Consideret itaque vestra tranquilla clementia, quoniam DominuS et Salvator omnium, cujus fides est, qui sidem Petri non desecturam promisit, confirmare eum fratres suos admonuit. Quod apostolicos Pontifices, meae exiguitatiS praedecessores, considenter secisso
semper, cunctis eSt cognitum ... Γnde et apoStolicae memoriae meae parvitalis praedeceSsores, dominicis doctrinis instructi, ex quo novitatem haereticam in Christi immaculatam Eeclesiam Constantinopolitanae Ecclesi: e pro sules introdu-
318쪽
p188 ffici 191. asscere conabantur, nunquam no exerunt eos hortari, atque obsecrando commonere, ut a pravi dogmatis luerelico errore, saltem laeendo desisterent, ne ex hoc exordium dissidii in unitate Ecclesiae sacerent, unam Voluntatem unamque Operationem duarum naturarum asserentes in uno Domino nostro Iesu Christo. v Integram habes illam Agathonis epistolam, in Actis sextae synodi secumenicae, Actione quarta; apud Mansi, tomo XI, col. 254.
DocvMENTUM VIII. - Pronuntiata eontra Honorium a serto generali eoncilio condemnatio eum unathemate. - Sic habetur,
Actione xm, apud Concilia Mansi, torno XI, col. 554 r a Sanctum concilium dixit:... Retractantes dogmaticas epistolas, quae a Sergio quondam patriarcha hujus regiae urbis scriptae sunt, tum ad Crrum, qui tunc fuerat Episcopus Phasidis, tum ad Honorium quondam Papam antiquae Romiae; similiter autem et epistolam ab isto, id est, ab Honorio rescriptam ad eumdem Sergium: hasque invenientes omnino alienas existere ali apostolicis dogmatibus et a definitionibus sanctorum conciliorum et cunctorum probabilium patrum, sequi vero salsas doctrinas haereticorum; eas omnimodo abjicimus et tanquam
animae noxias execramur. Quorum autem, id est, eorumdem, impia exsecramur dogmata. horum et nomina a saneta Dei
Ecclesia projici judicavimus; id est Sergii quondam priesulis hujus regiae urbis, qui aggressus est de hujusmodi impio dogmale conscribere, CTri Alexandriae, Pyrrhi, Petri et Pauli qui et ipsi praesulatu iuncti sunt in Sede hujus civitatis, et
similia eis senserunt: ad haec et Theodori . . . Cum his vero simul projiei a saneta Dei eatholica Eeelesia, simulque anathematiauri praevidimus eι Honorium, qui fuerat Pupa antiquae Romφ, eo quod in renimus per seripta, quae ab eo facta ὀunt ud Sergium, quia tu omnibus ejus mentem secutus est, eι impia dogmata
Postquam lecta fuit secunda Honorii ad Sergium epistola, et alia aliorum scripta, de his omnibus ita pronuntiatum esta concilii Patribus :
319쪽
α Sanetum concilium dixit: cognitionem accipientes prolatorum ... comperimus in unam eamdemque impietatem concurrere. Et praevidimus profana et animae perniciosa, continuo, ob persectum exterminium, igne coneremari. Et combusta sunt v factione xiii, apud ManSt, tomo citato,
Sub sinem actionis xvi, a concilio ita pronuntiatum est :u Cyro haeretico anathema. Honorio haeretico anathema. Ρyrrho haeretico anathema. . . omnibus haereticis anathema. 0mnibus
qui suffragantur haereticis anathema s s Conciliorum Mansi, lomo XI, col. 622 . Item in sermone acclamatorio : a Anathemali subjicimus: id est Theodorum Pharani lanuin, Sergium et Paulum ...; et cum eis Honorium, qui fuit Romae praesul, utpote qui eos in his secutus est v ibidem, col. 666 . Item reperitur inter alia damnatorum a fruodo et Honorii nomen in litteris ad Agathonem Papam, actione xum iconciliorum Mansi tomo XI, col. 685ὶ. Item in edicto imperatoris Constantini Pogonati : a fina
themati amuS... Theodorum ..., et Sergium ...; ad haec et nonorium, qui fuit antiquae Romae Papa, horum haereseos in Omnibus fautorem, concursorem atque confirmatorem v COnciliorum Mansi lomo XI, col. 710 .P ΠMENTOM IX. - Verba Maearii Episcopi Antiochiae, prolata in aetione viii seaeti generalis concilii. - a se hoc enim et consessionem silet jam pridem exposuimus, et conSentimus lana sanctis quinque SInodis, quamque Honorio a Deo erudito, Sergio et Paulo, atque Petro et reliquis ...; constentes unam voluntatem subsistentialem in uno Domino nostro Iesu Christo, et Dei virilem ejus operationem v apud Concilia Mansi, tomo XI, col. 550 . Idem haereticus Macarius iterum allegat Honorium Papam
320쪽
51 3 nodum constrinat, simulque pronuutiatum ab illa synodo Honorii condemnationem. - Habetur epistola illa dieli concilii enu-lirmatoria, apud Labbe flomo VI, col. 1109, edit. Parisiis, UT 1 . In ea sic occurril : a pariterque anathematigamus novi erroris inveniores, id est, Theodorum Pharani lanum Episcopum; Cyrum Alexandrinum; Sergium, PFrrhum, Paulum, Petrum, Constantinopoli lanio Ecclesiae subseSSores magis quam praesules: nee non et Honorium, qui hanc opostolieam Leelesiam non eonatus est doetrina apostolicae traditionis illustrari, sed profana proditione fa dari immaculatam permisit. s0uoad verba sublineala seculi sumus textum Griaecum, qui
Versio latina sic habet: a Nec non et Honorium, qui hane apostolicam Ecclesiam non upostolicae traditionis doctrina lustravit, sed profana proditione immaculatam fidein subvertere conatus est v apud Lahbe, loco citato, col. 1117 . Accurata non est versio illa quoad ultimas voces, fidem subpertere conatus est; sed in margine ponitur ex alio codice : immu- eulatam maculari permisit. DocΠMENTsv XI. - iistola ejusdem saneti Leonis II ad Episcopos Hispania qua nurrans sertae generalis synodi gesta, dieitet Honorium ab ea damnatum fuisse. - In ea epistola sic habetur : a Qui vero adversum apostolicae traditionis puritatem perduelles extiterani, abeuntes quidem Merna condemnatione
mulctati sunt, id est, Theodorus Pharani latius, Cyrus Alexandrinus, Sergius, Pyrrhus, Paulus, Ρetrus Constantinopolitani: cum Honorio, qui flammam haeretici dogmatis, non ul decuit apostolicam auctoritatem, incipientem extinxit, sed negligendo confovit B apud Labbe, tomo II, col. 1217, edit. Parisiis, 167li. Vide tomo et locis citatis, tum integrum textum duarum illarum epistolarum Leonis II, tum adnotationes