Tractatus de Papa ubi et de Concilio Oecumenico

601쪽

ipsius judicium ut omnis error possis aboleri, sed necessarium esse concilii generalis judicium, quod ipSem et Leo vocat plenius. Ergo agnovit sanctus Leo pleni0rem, id est, superiorem generali concilio auctoritatem competere, sibi vero inferio

rem.

Respondeo : I' Sanctus Leo judicium concilii generalis sidest, suum simul et Patrum conciliij plenius vocat et agnoscit eatenSire, Seu quoad numerum judicantium, concedo : intensive, seu quoad auctoritatem et vim obligandi, nego. Desinitio nempe quam Papa pronuntiat in concilio Oecumenico, non majori pollet intrinseca auctoritato quam desinitio a solo Romano Pontilice pronuntiata. PrioriS lamen auctoritas dici

potest, et est revera major eatensive, quia pronuntiatur a majori judicum numero; siquidum in generali synodo Episcopi vere judices sunt et cum Papa vere ac proprie judicant.

2' Ex eo quod sanctus Leo agnoverit concilium generale, de quo agebatur, at cutis circumstantiis, fore utile aut etiam ne-eeSSarium, uι o mulis error posseι aboleri, nequaquam Sequitur agnitam ab ipso fuisse maiorem intensive auctoritatem conci

liarii judicii. Enimvero quamvis solius Papae desinitio pleniS-

Simam et omnes de jure obstringentem auctoritatem habeat, ita quandoque luerelici per fraudes et technas suas ad decipiendos ct commovendos populo S ac eliam magnates praeValent, ut de sueto ad reducendam unitatem et praecavendam mullorum perniciem, aptior, utilior, efflicarior, imo et necrasariaeSSe possit publica et soleinuis illa Papae simul et omnium mundi Episcoporum unanimis sententia. Esto sanctus Leo, ad coercendam LutSchianorum hanesim, et ut ipse dicit, ut omnis posSet error aboleri, generalis Synodi utililalem vel etiam necessitatem agnoverit. Et nos etiam eamdem utilii diem ac neceSsitatem, datis certis circumstantiis, agnoscimus. Inde autem non sequitur a nobis agnosci aut agnitam a Leone majorem

intensiud generalis SI nodi auctoritatem. De jure deberet semper sufficere Papae definitio, quia plenissima ejus auctoritas, nec

602쪽

bubmajor intensive dari poteSt. De furio autem quandoque non susscit, sicut nec quandoque susticit oecumenici concilii definitio, ob errantium Scilicet pertinaciam. Unde inanis prorsus est objectio ex citato Leonis textu deducta. Objectio tertia. -Αbsoluto Chalcedonensi concilio, scripsit sanctus Leo ad Theodoretum, in hunc modum Gloriamur in Domino, cum propheta canentes, adjutorium nostrum in nomino Domini qui secit caelum et terram: qui nullum nos in nostris fratribus detrimentum sustinere permisit; sed quae nostro prius ministerio desinierat, universae fraterni latis irretractabili Armavit assensu, ut vere a Se prodii SSe OStenderet, quod prius a prima omnium sede sormatum, totius christiani orbis judicium recepisset; ut in hoc quoque capiti membra concordent. . . Nam ne aliarum Sedium ad eam, quam caeteris omnium Dominus statuit praeSidere, consensuS aSSentatio videretur, aut alia quaelibet subrepere posset adversa Suspicio, inventi prius sunt qui de judiciis nostris ambigerent. Et dum nonnulli, a dissensionis incitati auctore, ad contradictionum bella prosiliunt, ad majus bonum, malo ejus, auctore lotius bonitalis dispensante, perventum est... IpSa quoque VeritaSei clarius renitescit et sortius retinetur, dum quae fides prius docuerat lintellige per epistolam ad Flavianum , haec postea examinatio confirmarii. Multum denique sacerdotalis ossicii

meritum splendescit, ubi sic summorum Servatur auctoritas,

ut in nullo inferiorum putetur imminuta libertas: et ad majorem Bel gloriam prosicit sinis examinis, quando ad hoc se accipit exerendi fiducia, ut vineatur adversitas s Uperum S. Leonis epist. cxx, alias Acm, cap. Ι .

Ex hoc textu sic inferre licet: Cum dicat sancius Leo, quae Deus nostro prius ministerio desinierat, universae fraternitatis irretraeιabili sit musit assensu, hoc ipso agnoscit judicium suum non fuisse irretraetabile seu in lallibile, ante aSsensum concilii I Seu, aliis terminis, agnoscit Romani Pontificis judicium non esse irretractabile nisi a concilio approbetur ci confirmotur. Quod idem est ac agnoscere concilii supra Papam aucto

603쪽

ut in nullo ivseriorum putetur imminutu libertas, agnoscit sanctus Leo synodi patribus compulere libertatem dissentiendi a judicio dogmatico Romani Pontificis. Respondeo : I' Dixit quidem S. Leo irretractabile judicium suum jam a concilio confirmatum ; Sed non dixit illud auseu non suisse ii retraelabile. Imo pluries obligatorium quoad omnes hocce iudicium suum edixerat ante Chalcedonensem Synodum, et prohibuerat ne in ipsa etiam STnodo de hac sua desinitione tanquam incerta vel dubia disceptaretur. Equidem inventi sunt nihilominus nonnulli ut iple ait , qui de isto judicio, quasi non esset certa, Sed p0lius erronea sidet regula, disceptare ausi sunt; at nedum id jure lacium concedat Sanctus Leo, expresse dicit eos nonnullos a dissensionis aue tore inellatos fuisse. Et addit, ex hoc malo, id est, ex hac nonnullorum praevaricatione, emersisse majus bonum. Cum nempe de facio aliqui obstiterini et in contrarium disputaverint, caeterorum assenSus a malevolis dici non potuit per vim extorius aut adulationi adscribendus. Diligenter advertenda est illa reprehensio, qua dicit a diabolo incitatos eos qui do suo judicio tanquam incerto disceptarunt. Nam si eius dogmaticum judicium non fuisset jam irrefractabile, jure omnes et licito potuissent illud lanquam adhuc incertum et dubium expendere; et immerito sanctus Pontifex ejusmodi examen et disceptationem daemonis incitationi adscripsisset. Igitur salsum est sane lum Leonem irretractabilem non exis limaSse Sententiam Suam ante assensum concilii. - 2' Contrariam ipsius persuasionem arguit in Super, et mani testissimam facit modus, quo ipSe de sua Sententia, nondum a concilio confirmata, loquitur. duae nostro, inquit, prius ministerio Deus desinierat, quae sit des prius docuerat. An, qdaeSO, s clus Leo

concilii Patribus licitum ac liberum existimavit dissentire ab iis quae Deus desii nisit, ab iis quae fides docuit 3 Id supponere, quid aliud esset quam dementiam sancto Pontifici adscribere

604쪽

p1M TERTI . 597 haheat tanquam ipsissimam Dei sententium, quomodo potuisset eam ut ii retraetabilem non habere Τ - 5' Admisit lamen sanctus I eo licitam et laudabilem aliquam de suo judicio dogmalico disceptationem. Ast non illam qua nonnulli de isto judicio tanquam dubio et incerto disceptare ausi fuerant; sed qua usi sunt caeteri Patres, ad hunc scilicet s0lum sinem ut

vinceretur adpersitas, id est, ut confunderentur adpersarii oleorum sophismala exploderentur. Nimirum cecumenici concilii Patres, dummodo pontificiam desinitionem firmiter prout

tenentur, veram eredant, nec sibi ullatenus ab ea dissentiendi facultatem tribuant, licile ac libere possunt eam examinare, discutere consonamque jam antea desinitis articulis demonstrare, ut Sic adversantes consulent et ad sanam doctrinam reducant. IIaec est libertas eraminis minorum, quam agnoScit sanctus Leo, et quacum, ut ipse ait, illaesa serratur Summorum Pontificum auetoritas. Et dicit ea utiliter usos fuisse Chalcedonenses Patres, quia sic elarius reniteseit et fortius retinetur reritas, ei multum splendeseit saeerdotalis os eii meritum, et ad majorem Dei gloriam prosicit ejusmodi examen, quando ad hoc sese determinant Patres ex sidueia quod sic pinsetur adversariorum pertinaeia. At libertas illa examinis quam admittit sane lus Leo, non est libertas disceptandi do ponti scia definitione tanquam lueerta aut dubia, nequct libertas dissentiendi. Hanc posteriorem reprobat S. Leo; imo eos paucos qui eam in synodo Chalcedonensi ii Surparunt, asserit a dia holo incitatos fuisse. - 5' Bossuetius et alii Gallicani theologi suum ipsi mel s3stema subvertunt, dum Sancti Leonis desinitionem, ex eo quod fuerit in concilio examina lael confirmata, contendunt non evasisse irretraetabilem, nisi postquam accessit sJnodi consensus. Agitur enim de Romani pontificis des nitione cui 0ccidens assensum praebuerat, et cui in toto 0riente Episcopi jam subscripserant. 1derat nempe Eeelesiae, ut aiunt, dispersae eonsensus. Porro sundamentale

Gallicani systematis principium est, irretractabiles evadero Romani Pontificis definitiones, quando dictus eis Ecclesiae

605쪽

598 TRACTATUS BL ΡΑΡΑ. dispersae consensus accessit. Igitur ne sibi contradicerent Gallicani theologi , fli alcedonon sis concilii patribus tribuere non debuissent a dogmatico Leonis judicio dissentieudi libemtatem. Debuissent nempe nobiscum propugnare Chalcedonenses Patres instituisse quidem et instituere potuisse examen ol deliberationem; at nequaquam cum dissentiendi libertate. Manis estu sane contradictio, manifestus lapsu S. - 6' Perperam confundunt adversarii, relativo ad praevias Romani Pontificis definitiones, libertatem examinandi et libertatem dissentiendi. Licita prior ad reducendos errantes, non p0sterior. Alioquin Sequeretur absurdum, videlicet post secumhnici etiam concilii desinitiones, remanere ab eis dissentiendi libertatem. Nam pluries de synodi etiam Oecumenicae decretis dogmalicis denuo a catholicis Episcopis disceptatum est et prolatum judicium ; verbi gratia, post Clialcedonensis concilii definitionem

contra EutSchianos, cum adhuc nonnulli reSisterent, Leo imperator lolius orbis Episcopos ad novum examen excitavit,

prout videre est in ipsius ad Anatolium epistola apud Labbe, t. IV, col. 890, edit. Parisiis, 1671 . Et habentur responsa lotius orbis praesulum ad eumdem imperatorem, quibus Chalcedonensis concilii decreta suo judicio confirmant . Item post damnatos ab Ecclesia Donatistas, refractarios provocavit S. Augustinus, cum aliis catholicis Episcopis, ad novum causae ex limen, in celebri collatione CarthaginenSi, anno 411. Igitur ex eo quod de Romani Pontificis definitione in conciliu cecumenico novum instituatur eramen, minime sequitur illud examen eum dissentiendi libertate institui. IlI. Constantinopolitana synodus tertia, quae fuit S ta ea oe menicis. - Hanc etiam Synodum allegant Gallicani systematis propugnatores, ut probent Romani Pontificis desiniti0nes in conciliis generalibus denuo examinatas et judiculas suisse, ac proinde concilium incumenicum esse supra Papam. Adducunt

lli liabentur istae totius orbis Episcoporum epistolae in codice qui vocari soleientaclieon εγκύκλιο9l; et insertaS reperies apud Labbe, tomo I , col. 891 et seq., edit. Parisiis, 167l.

606쪽

p1RS TERTIA. 599 se ilicet istam interrogationem, ab imperatore in actione octava lactam, quoad duas decretales a sancto Agathone missas, quibus impium Monothelitarii in doctrinam damnaverat :. Edicat Georgius sanctissimus Archiepiscopus ..., et Macarius venerabilis Arcsiepiscopus Antiochiae, et eis Subucens Synodus, gi eo avetiit eis sensus su3gestionum directarum ab Agathone

sanetissimo Papa Romae et ejus synodo v Labbe, t. VI, col. 729, edit. Parisiis l671 . Sancti Agathonis desinitioni adhaeserunt

Patres omnes, exceptis paucis, qui a synodo condemnali sunt et leposili. Aliqui autem cit alto interrogationi respondendo dixerunt, se contulisse Agathonis decretales cum sanctorum Putrum doctrina, et consonantes reperisse Lubbe, loco ci- talo . Jam vero quid inde concludere possunt adversarii 3 Libero examinatam fuisse Agathonis de initionem, libere discussam, libere cum d Qtrina sanctorum Patrum et praecedentium Srnodorum collatam Τ uoc plane concedimus. In hunc linem synodum illam celebrari procuraverat imperator Constantinus lut probal ejus epistola, initio aclorum positat ut fieret

ejusmodi examen, ejusmodi libera disceptatio, sperans sic errantes reduci posse. Concilio non denegamus quoad praevias Romani Pontilicis desinitiones libertatem eraminis; ad hunc finem instituli ut renitentes erroris convincantur. At prorsus negamus libertatem examinis eum libertale dissentiendi. Liberum concilio examinare, liberum discutere Papae desinitionem, non quasi dubia foret aut incerta, sed ut ilexit ab errore reducantur. Liberum autem disSentire, nunquam. Cum Ergo

allegali concilii Patres sibi disse aliendi libertatem tribuisse, ne vel minimo etiam indicio probari possit, perperam illud adducunt adversarii in erronei sui systematis patrocinium. IV. Squodus Ephe, tua secunda, ea tecum enicis septima. - Ex

illa synudo allegat flos suel Defensio, praeria dissertatio, Gullia orthodoaeu, n. 62ὶ verba liaec Legatorum Hadriani Papae : Dieu ιi, bis sanctissimus Putriarchv Tur mitia regiae et Pitulis, si consentiat litici is sui elissimi Papae senioris Romae Hadriani, Gn non.

607쪽

Labbe, l. III, col. 127, edit. Parisiis, 1671. a Ad quam rogationem, ait Bossuel, tam claram, iam liberam, auctore apostolica Sede faciam, Tarasius imprimis ac deinde singuli Episcopi responderunt : Se Scripturam serutatos et patriis doe- trinis doelos facto scilicet examinei apostolieis litteris eonsentire. v Iterum ibi Bossuel extra quaestionem vagatur. Quaestio est an de jure possint concilii generalis Patres Romani Ponti sit eis desinitionem examinare et judicare, cum libertate dissentiendi ; seu, quod idem est, an possint eam examinare et judicare, quasi adhuc ineerta et dubia foret. Quod eam disculere,

cum Patrum scriptis conferre et consonantem demonstrare licite valeant, ad hune sitnem ut devios ab errore redueant, negat nemo. Id unum negamus, posse eos de jure illam dubiam erroneam de habere, posse eos de jure ab ea dissentire. Hanc porro dissentiendi libertalem Bossu elii citationes nequaquam probant. 1' Eam non supponit neque probat postulatio haec legatorum Romani Pontilicis : Dietit Tarasius, dieat synodus, si consentias litteris Hadriani, an non. Nam ad hoc concilium habebatur ut quaestio haec de imaginibus, a Romano Pontifico jam desinita, eoneiliariter etiam definiretur. Porro ad id nocesse erat ut singuli Patres sententiam suam dicerent: et in omnibus conciliis postulatur a Patrihus ut sententiam dicant.

Λst ex eo quod ab ipsis sententia petatur, non Sequitur ipsis tribui libertatem dissentiendi a Sedis apostolicae definitione. Sane in pluribus conciliis, prae io a Patrihus postulatum est, an primi Nicaeni concilii sTmbolum admitterent. Quis vero somniet per istam expostulationem ipsis tribulam a Nicaenas de dissentiendi libertatem Qui negative respondissent, lan- quam haeretici expulsi suissent. Pariter in praesenti synodo, si Taras ius et alii negativo respondissent, eos habuissent Leg li Pontificii tanquam haereticos : et si pluralitas ita judieasset, huic concilio assensum suum denegassent iidem Legati; nec foret concilium secumenicum, sed latrociniis

adnumeraretur.

2' Neque dissentiendi libertatem probat responsum Tara-

608쪽

p1RS TERTIA. 60lsii. Equidem respondit se Hadriani des nitionem examinasse, cum Scripturarum et Patrum doctrina contulisse, et consonantem reperisse. Sod ita rimari et respondere poluit, licet Papae desinitionem nequaquam dubiam habuerit, et licet sibi nequaquam tribuerit a Sodis Romanae definitionibus dissentiendi libertatem. Erat quippe ad reducendos devios utile, ut non simpliciter diceret se definitioni Papae adhi0rere, sed adderet sactam a se diligentem indagationem, et repertam fuisse consonantiam cum Patrum doctrina, quam isti devii c0nlrariam contendebant.

5' Nedum a Romanae Sedis desinitionibus dissentiendi liberialem sibi tribuerit Patriarcha Tarasius, econtra eis adhaerendi neeessitatem professus est in hac ipsa sua ad Legalos responSione. En illius responsionis initium, quod siluit Bos-suet: a Sacratissimus Paulus apostolus ... cum Romanis Scriberet, approbans studium Sincerae fidei eorum ..., Sic ait :Fides vestra annuntiatur in universo mundo. Hoc testimonium sequi necessarium est, et ineonsulte agit qui huic eonatur resistere. Unde Hadrianus Praesul senioris Romae, eum esset particeps eorum qui praedicto testimonio muniri meruerunt, Scripsit expresse ac reraciter . . ., affirmans bene ac optime Schabere an liquam traditionem Ecclesiae catholicae v Labbe, l. III, col. 127, edit. Parisiis, 1671 . Ibi habes primariam rationem cur Tarasius Hadrianae delinitioni adhaereat. Quia nempe, teste sancto Paulo, Romana Ecelesia veram fidem semper habet; et quia Hadrianus particeps est lid est, c0mprehensus suit in numero in eorum qui praedicto testimonio muniri meruerunt. Aliis terminis, quia Sedes Romana et ipso Hadrianus non possunt definire nisi veram fidem. Ex quo insert Tarasius neeessitatem sequendi hoc testimonium, id ost, habendi tanquam insultibiliter veras Sedis Romanae et Hadriani Papiae definitiones. Et addit verba haec, quae utinam sibi applicasset Bossuetius : In consulte agit qui huic eonatur resistere. Haec igitur primaria ratio ob quam Taras ius dicit se Hadrianae definitioni assentire : Meessitas sequendi Sedis B

609쪽

602IDCT1TΓS DE PAPA.manae judicium. Addit quidem postea, repertum a se hoe judicium consonans Patrum doctrinae; sed id, ad facilius reducendos devios additum, nullatenus contradicit assertae prius et ante omnia ne essitati s0quendi traditam a Romano Pontifice si dei regulam. Videt lector, quomodo Bossuet Taragii responsionem truncaverit, et eam partem, quae in eiusmodi quaestione praecipua Pral, quaeque ipsius erroneum Systema explodehat, aqlule silentio priPlermiserit. Rusmodi technis assulus Deseuιionis liber. ' Cilal insuper Bossuet Patrum verba quibus conciliariter pronuntiaturi, in antecessum memorant promissionem Christi, robiseum sum omnibus diebus, et dicunt promissionem liane sae-lam fuisse, non solis apostolis, sed etiam sibi si abbe, i. VII, col. 051, cdit. Parisiis, 167 l . duis, quaes0, negat promissionem illam spectare concilium incumenicum, id est, Papam simul cum lolius orbis Episcopis definientem Τ Quidve hoe ad quaestionem, an patribus liberum sit a destillionibus Bomani pontificis dissentire 3 - Tanilcm citat Bossuel haec alia

Patrum verba : Deus ... nos sueerdotii principes undique eonPo-

eurit, quntenus deisii et en I holitae Leelesiae tradisio eommuni de-erelo recipiat firmitatem l Labbe, tomo citulo, col. 554J. Et subiungit Bossvel : u duae verba claro ducent in isto consensu vim eccle iastici iudicii esse positam n Defensio, lueo cit . . Verba ista docent solum in modo Romani Pontificis definitionem, licet per se plena. n vim de jure habeat, recipere lamen de facto ex deerulo conciliari aliquam firmitatem. Quia nempe devii et decepti, qui post solam Pupid desinitionem quanduque psti linaciter in errore persistunt, dum vident a sui ius mundi Episeopis quaestionem discuti, et sicut Papa desini verut d siniri, sese tandem subjiciunt ei ad unitatem redeunt. Non autem duc ni citata verba pontificiam desinitionem ante superveniens synodicum decretum rim non habere. id Patres concilii non dixerunt. Clure ipsorum verba torquel BOSSuelius, ut errori iam hunc Sensum eorum verbis ad nectat. - praeterea noletur istud commune deeietum de quo loquitur

610쪽

pins TFRTII. 605srnodus, intelligendum prout ei Bossueti uin intellexisse supponimus de communi Paliae et Patrum eoucilii judicio. Dum ergo subjungit Bossu et : a Quae verba claro docent in istoeonsensu vim eeelesiastici judicii esse positam, ου hoe ipso sa-tetur vim non habiturum judicium solius concilii-sine-Papa,

sicut nec solius Papae-sine-concilio. Inde autem Sequitur c0ncilium-Sine-Papa non eqse supra Papam, ac proinde falsum esse Secundum e quatuor articulis anni 1682, a Bossuetio exaratum. Nam, prout supra ostendimus, hujus articuli sensus est, concilio-sine Papa, imo et contra Papam decernenti, competere auctoritalem supra Papam. Nota. - Praetermittimus, brevitatis gratia, quae opponit Bossuel ex uecumenica synodo octava ; qui textus non magis

quam praecedentes probant quod probandum esset, id est, hujus concilii Patres a desinitione Papae dissentiendi libertatem

sibi vindicaSSe. V. Concluditur, eum Balterinio, eertam et omnino tenendam

esse praesentem nostram propositionem Seeundam. - a Omnes

desinitiones pontificiae in materia fidei inveniuntur semper receptae a conciliis vere secum enicis, nullae rojectae. Quod si quandoque ad novum examen res deducia fuit in conciliis, id laclum, non eum libertate dissentiendi, sed ut nova discussione dissentientes aut dubitantes ad unitatem debilam revocarentur. Excitali sane nonnunquam non exigui tumultus percos qui errori ab apostolica Sede priae lamnato favebant; sed semper ratum est habitum quod a Summo pontifice fuerat desinitum : el qui desinitioni noluerunt aequiescere, inter haere-licos recensili. Adde quod pauci semper fuerunt, qui ropugnarunt desinitioni ponti sciae, prae illis qui acquieverunt et praestiterunt dubitam obedientiam atque unitalem ; neque ex illis paucis, a capite et centro unitatis catholietae dissidonii bus, qui non poterant diei nul haberi generale concilium, jus generalis concilii supra Papam colligere licui. duod si etiam complures contra apostolicam definitionem conspirarent quod nonnisi per dolum aut vim posset accidere , nemo his