장음표시 사용
151쪽
sumpsimus, patersesiliu ,quae relata sunt, calidum figidum,quae contraria, nemo est qui dixerit ista no esse disse-Ob ς' ' δ'' rentia. Deinde priuantia quoque, contradicentia, cum eadem esse nonpossint,disserant necesse est Iam quod ad reliquos
locos pertinet,calidum figidum in adiacentibus diximus, patrem O filium numerauimus inter connexa, O pamuis, ni . tium totiis fiuisunt loci: ita etiam homo equus steries .a ' . a sui ,--imatum inanimatum propriae ut videatur cui parim & id quod antea in Boetio annotauimus repugnantia per om- ω - nes sidium iri locos. Non negauerim vera esse quae contra,' ' hiritii dicuntur. Verum non ob id essicitur, ut perturientur loci A, ',' '' quod μει videbit, qui meminerit eius quod diximus etiam
p. zr. ubi ante ocorum diserimen,non tam ab rerum naturis, quas habui bent persee quaeque,accipis quam ab habitudine , qua umuttii hi, tit inter se comparatae. Quod itaque ad opposita disseetia at-cij. , tinet,certum es contraria flecte interse disserre at relata quiadem quomodo disserant, haud temere affirmauerim. Verὰm utcunque sit, cum certa inter se lege disserant ut uni tantum unum opponatur, opposita dicimus ea, propter certam destinatam ex natura ua repugnantiam, qua velutsingula e regione alterum contra alterum certosunt strussitu locata. Pater itaque m filius, oppositasunt, inter se comparatur comparatus autem quantum adsubstantia ιam, pater dominofilius servo,non opponi dicentur istam disserre. Sic calidumΦstigidum interse contraria sunt: calidum dulce,'ridum humidum,disserentia. Relata ergo contraria ut diximus) quanquam interse comparata opponi proprie dicuntur,disserunt tamen etiamsed opposita potius dicuntur,
quod certioris in acrioris repugnantiae nomen: Contradicentia autemΦpriuantia, disserentiae nomen non accipiunt.
152쪽
Gmsit enim disserre dictum, quasi in diuersum ferre, non potes id nisi inter rem rem fieri: at contradicentia oe pri uantia, una quidem parte res seunt, ut visis oesidense alia parte tantum negationem rei significant, ut caecitas non sedens. Non magis ergo possunt ista inter se diserre, quam quod dicisset visi cum mortuis belrum gerere. Haud ab- Posteriori, simile iis, quae dicta sunt,fuerit, quod restonLri psit ad ' 'irampartem, qua dicebatur, repugnantia per alios stars locos esse. Possunt enim ea quae repugnantia dicuntur,nonnunquam accipi seorsum quodlibet, vel alte civi non componantur inter se, vel alterum de altero dicantur, vel ambo de tertio aliquo: hoc enim modo suis quaeque redduntur locis. At cum vel in tertium aliquod incidunt, vel alterum
de altero dicitur, repugnantia sint , huiusique loci propria sunt. Totum itaque*pars latersesilius, nisi de altero dicatur alterum, aut ambo de tertio aliquo, nequaquam repugnant et quippe quorum alterum ex altero constat, neque sine
altera vel fieri posit, vel esse. Cum vero quis dicat, exempli causet, ira bile in anima partem esse ipsius, alius d secretam per se distinctamque esse animam: certum es repugnare ista, quod idem totum esse faciam'partem . Sic a
bum nigrum quibus insint comparata, non contraria sunt Id adiacentia. Sic currere non currere, non con
tradicunt : sic quisere moueri , non priuatiae repugnant . si de homine illa , ista de lapide dicantur. Istud Nolati evia tamen praetereundum non est , contradicentium priuatorumque partes em, qμα negant, non posse in alium conferri locum . Clim enim negatio, non significari, nec intelligi sine affirmatione psit e semper repugnantiam eius quia negat, prae se ferat necesse est. Non currere nanqπτ
153쪽
sine curse nec caecit Is sine viseu, intellectu comprehedi nequit. Cumque negationem significent , semper in eis m negatis cursus viserique intelligitur: habentque velut innatam quandam iust repugnitiam ad id cui contradicunt,aut cuipria Quid si hir liue repugna it. Habent autem hi loci proprium hoc, quod no/'' 'ξ 'ῖ ' ἡ sis quicquam confirmari directe,sed e diuersei ut, si in uno neges, in altero aflirmandum est: contraque alterius
Frmatione negandum est alterum: visi dicas, iste pater est sequitur non essesbur m si filii π est,certum es patrem non es
se. Sic caecus es, ergo non videt: contra quoque, videt igitur caecus non est. Complectimur tamen nonnunquam hinc inde
repugnantis,atque directe probamuι. Vt si lucrum est habere, damnum est perdere: Si utile est psidere,inutile es amittore. Illud vero argumentandi genus, sperderepsim quaeris seruare potui. ., Cui totum dederam illi negare partem' non ex repugnantibus est sed a maiori, neque enim ut repugnantia hic semuntur, sed consentanea ad id, quod instituis confirmare, cin visit alterum alto o maius m dissicilius ef bri noti. fectu. Neque enim qui eruare repugnat ei quod es perdere, si ' ' probatum a se putat Medea, perditum iresiposse Iasenem:
sed quia dissicilius maioriaque negotij s,seruare, quam per
dere. Sic etiam, quia maius es totum donare quam partem, probabit non secunctaturum in parte,cum dederit totum.
Sed ostendere volui, in eam eonditionem.) A liam esse sentetiam Boetii qua resert Rodol hiri,supra ostensum est.Non enim ait vir ille, repugnans esse, quiequid cot -ς p' φ' riuo, e-eonsequentis, ted quod esset eonsequeus cotraris .Sed de hoc priu . Adeonae longe magis repugnat. in Maior, inquit, pugnantia est inter hominem & Uirtutem. quam inter Eoinmε fc irrationale. propterea quod homo fe rationale sub eodem genere. nempe animali continentur. homo autem & virtus,disereta diuersaque genere sunt: siquidem homo sub talia est:ae virtus,qualitas. Quod autem Uulgo dicimus )vulgo. inquit, dieimus homini non repugnare virtute. non hoc intellectu, quasi homo id ei Iemtrariorura nos,it uod .in .sed quod viri' homini possit inesse. la aliud est, posse homini inesse: ι uisio pud Iliud.posse esse homine. Et quae nos opvosita. Cic. in Topici ita diuidit 4 Otraria,ut at xQ - . aduersi,parti priuatis,partim collata cu aliquo, partim deniq; negatra dicatur.
154쪽
e sie quae aduersa vocentur, alia quae priuantia, alia quae in comparatione sint, alia quae aientia & negantia nuncupentur.S .quae contraria nominat, opposita veritu dicerentur. quae aduersa dicuntur,contrariorum melius susciperent nomen: quae in collatione nominat, ea relativa vel ad aliquid certius vocaretur. Sed utatur nominibus ut volet G& temeritas Quanqua Aristoteles hae parte satis est varius, ut qui in libris de caelo vis num uni aiat elle cotrarium ran Categoriis, una interim plura. Diuus Thomas Aquinas, in iis commentariis quos scripsit in libros de caelo, hunc modum hisce vel bis distatuiti Eidem, inquit, secundum idem est unum tantum cotrarium nihil tamen prohibet,quin uni seeundum diuersa sint plura contraria: sicut si sit idem subiectu dulce & album, co-traria ei videntur nigrum & amarum .sic igitur illiberalitati cotrariatur virius liberaliis ratis, sicut ordinatum inordinato, prod igalitas autem, sicut superabundantia desectu Hactenus recensuimus verba illius. A Boetio opposita finiuntur hoc modo: Opposita risunt, quae in eodem, secundum idem, in eodem tempore, circa unam eademque rem si pp0 t
6ἔρροις καὶ ωρκα rάφασις καὶ Ἱασις. In summa hoc dicit, quatuor esse genera oppositorum, relativa, contraria, priuantia,& contradicentia. Potest autem dubitatione dignum videri.) Non video equidem quid sit cur obiectio haec magnopere moueat aliquem Nam cum dicitur, unum uni opponi,id de speciali, non de numerali unitate accipiendum est. Ergo ut quis centum habeat filios,tamen quatenus pater est, uni tantum de speciei unitate loquor opponitur, nempe filio: siquidem omnes illi speciei desint, & in communi filia ratione conueniunt. Secus fuerit, si dicas patrem ea ratione tua pater dicitur, referri ad filium & uxorem. hic enim unum opponeretur duobus pecie diuersis. Quemadmodum Se iurisperiti.) De his lege institutionum imperialium librum primum, capite, de his qui sui aut alieni sunt iuris. Et .F. eodem titulo: Item. C. de patria potestate. Atque fuit sane olim p tris in liberos vitae necisque po- Potestat hic testis: cui deinde potestati adeo derogatum est, ut ne libertatem quidem nedum vitam tris iuIiberis auferre patri liceret. l. libertati. C. de patria potestate. Quocirca supra etiam Sodomini in monuimus, cautius accipiendum esse id quod ait Rodolphus, patrem adoptiuum, vitae seruum necisque potestatem in eum quem adoptarit, accipere. De dominorum potestate in seruos, Cato iureconsult i verba se habent: Igitur in potestate sint serui dominorum quae quidem potestas iuris gentium est. Nam apud omnes pleraeque gentes animaduertere possumus, dominis in seruos vitae necisque potestatem suisse: ω quodcunque per seruum acquiritur, id domino acquiritur. Sed hoc tempore nullis hominibus qui sit bimperio Romano sunt,licet supra modum de sine causa legibus cognita, in seruos suos saeuire dce.l. prima. g. eo quem di imus titulo. Contraria stini. Cotraria, inquit, sunt repuynantia ea,quae in diuersis subiectis uno eodemque tempore inesse possunt & alte Cψdix ritirum subsistere in rerum natura potest, etiam si non sit reliquum. Distant ergo contraria a relativis, quod ea eodem tempore, aut esse ambo,aut non esse necessum est. Distat etiam i priuantibus Ze eontradicentibus, quod cistraria eodem tempore esse in diuersis possunt:cotradicentia & priuantia non nossunt. Nam in eode ea subiecto simul inesse nequire id planum est: at eum diuersis subiectis accommodantur, iam desinunt esse coiitra dicentia & priuantia. Neque enim philosoplia si & no philosophari contradicunt, si ad Platonem unum, alterum ad Demosthemm reseratur. Et caecitas illa Democriti,nis fuit priuatio visus in Lynceo. Secus h abet in contrariis. N am ea nomen retinet suum, etiam cum in diuersis reperi utur subiectis. Vt dulcor & amaror, etsi altersi in melle, altera in selle sit, dicitur nihilominus esse contraria. At enim quo inquies)pacto ait c
155쪽
traria alterum sine altero esse posse, cum Aristoteles secundo lib. de caelo tofirmet, te ram non poTe esse sine igni, eo quod necessarium sit, contrariorum aut utrunque esse, aut neutrum Sane quae Aristoteles eo in loco dicit, ea in solis elementis locum habere vel hine liquet, quod idem ait in Categoriis, posse altersi ex contrariis esse,ut no sit reliquum. Et quid vetat sanitate sine aegritudine esse quid sine nigro album'quid sortitudinem sine timiditates Cicero in rhetoricis contrariu sinit hoc modo: Contrarium est, quod positum in genere diuerso, ab eo cui cotrarium esse dicitur, plurimu distat: ut frigus calori, vitae mors. H odie vulgus ea sic sait: traria sunt ,quae sub eodem genere posita, plurimum i se inuicem distit, de eidem subiecto quod modo eorum sit capax vicinsim insunt, a quo se mutuo expellunt, nisi altem eorum insit a natura. Quapropter noque colores.) Recte illud, colores medios non esse inter sese contrarios. Uerum illud interim male habet animum meum, quod non video, quo modo his non conueniat coiamriorum finitio. Contraria inquit Rodolphus sunt repugnantia, quorum utrunque potest simul existere, & altera sine altero esse. Iam repugnare inter se medios colores, verbi causa: rubrum de viride, est minifestum,cum ita inter sese dissideant, uti neutrum possit dici id ipsum esse quod altera. neque est cur negemus posse ea simul & separatim est e. quo fit,ut coloribus mediis tota conueniat cistrariorum finitio . quod si demus, iamne cotrarios quidem eos esse inficiari poterimus. Et ut obiter quaedam addamus his stiam absurdiora quis no videat, omnivus propemodum differetibus accomodari posse definitionem contrariorum quam ponit Rodolphusi an non repugnantia sunt Cato &Cicero nonne eodem tempore ambo fuerunts nonne rursum, solus Cicero suit,Cato.
ne iam mortuo' Qui di scientia & virtus, nonne ita per se dissident, ut non possit alterum diei id ipsum esse quod alterum, ac proinde repugnantia suntl Sunt profecto, neque negari potest, Se simul ista &separatim esse posse. quamobre haec quoque iam nobis iuxta Rodolphi finitionem dicenda erunt cotraria quod quid dici queat absurdiuspQuod ad me attinet, mallem ego hae parte alterius audire sententiam, quam quid sentiam ipse . temere essutire. Et quidem ante omnia non puto ullo modo esse faciendum mihi, ut sine causa videar sugillare voluisse Rodolphum, hominem longe aliter merita de studiosis omnibus: ius etiam nomen mihi venerandum quiddam prae se ferre videatur.certe quoties nominatur a me, honoris gratia nominatur: ac proinde vellem equidem id quod iam dixi, digniorem me patronum contigisse homini longe docti simo. qui tueri sie posset hane eius finitionem, ut ostenderet, quomodo salua illa, ea quae dita serentia ab Rodolpho ipso dicuntur, submoueri queant ex albo contrariorum. Ego tametsi quanto licuit studio id egi, ut mihi vel archetypum ipsum, vel alioqui emendatum aliquod eompararem exemplar. hactenus t amen spe frustratus sum: neque ullum a
budeontigit, quam quod excussum Louani, , in sinitis propemodum mendis contaminatum est : quorum ut pars maxima reiici in typographos potest, ut quod in eapite de
partibus orationis, toties cum totius sententiae iactura, pro enumeratione legitur en Dilatio, te ibidem in exemplo Quintiliani pro gladio gaudiu, aliaque id genus propὰ in
numerac ita quaedam rursus,quemadmodum partim iam indicauimus, partim sui, loci, indicaturi sumus .non illorum vel inscitia vel negligentia irrepsisse, sed initio parum e mendate seripta fuisse mihi videntur. Apparetque, exemplari illos usos esse, quod aut scripserit aut dictarit Rodolphus ipse, verum non in hoc tamen dictarit aut scripserit. ut si e prodiret in lucem: sed ut post mensem unum aut alterum, sub incudem reuocatii. emendaretur diligentius: & si quae adhue labeculae, ita ut solet, occurrerent, eae qua edactissima cura eluerentur. Ergo ut tandem aliquando veniamus ad id, quod in praeseritia agitur,non negauerim epo ab Rodolpho scriptum sic esse ut exemplaria habeti sed& illud econtrario asim cotendere,nihil minus illum scribere voluisse,quam id quod seripsit:.t in calami lapsis verius diei possit qua hominis. Diuiserat superius repugna tia in opposita & differentia, secet atq, unu genus Opposito ru contraria. Itaque contra
tia ipsa definiturus, mirum ni genus proximum, id est opposita in illorum ponere fa
156쪽
tione decreuerat: quod si secisset, nihil prorsus esset admissum sagit ij. Nunc eum vir
que nomen, tam repugnantium quam oppositorum, reccii adhuc memoriae hPreret, alterum ut fit)pro altero incurrit in calamum. Nos ergo non tam id quod calami error expres it,quim quod author ipse procul dubio scribere voluit, in contrarioru finiti ne ponamus, legamusque hoc pacto. Contraria sunt opposita. quo tu utrumque potest simul existere, de alterum sine altero esse. Id si faciemus . continuo e1clusa erunt omnia ea, quorum mentionem iam secimus, quando nihil horum omnium est, in quod competat nomen oppositorum, eo duntaxat intellectu, quo opposita definit Rodolphus. Et in praesentia quidem haec sola ratio tollendi scrupi huius mihi occurrit: quae sicui minus probabitur, is meliorem asserat, de nos minime pertinaces erimus in sentetia
nostra. Porro quod meminit de speciebus colorum Se saporii, de bis multa Aristoteles in libro de sensu & sensili. Et de coloribus rursiim Aulus Gellius libri secundi eapite vigesimo sexto. Diiserunt autem omnia.) Dicit id, quod hodie longe decantatissi- Eadem&d mum est apud omnes, nempe trifariam aliqua eadem aut differetia siue diuersa diei ge- uela
nere, specie, de numero. Genere eadem sunt, quae sub eodem genere continentur, Gener. vi temperantia Sc sortitudo, quorum genus est virtus. Diuersa genere dicuntur, quae 'sub unu genus non cadunt, ut equus, Velocitas. Specie eadem sunt. qnaeeade specie con- stinentur. ut Virgilius,Cicero. Diuersia, quae eadem specie non continentur: ut haee vul- pes, hic leo. Numero eadem dici solent, quorum inter numerandum alia ab aliis no diL
cernuntur. Atque id rursum quatuor fit modis: nomine, finitione, proprio,& aeeidete. UM Sed eu horum plena sint omnia, uos eis omissis, pergamus ad alia. Quae prae dica metis disserunti Nimis quam ridicule ill i. qui somniant interesse nescio quid inter disserentia: quasi diuersa ea sola dicantur, quae in diuersis insunt Categorii εἰ resiqua differentia. Cuius sarinae est & illud, quod est apud Petrum illum suum Hispaniensem , aliud esse aiunt praesentare, aliud repraesentare. Praesentat inquiunt vox seipsam, repraesentat resignificatam. Erit fortasse cui videatur.) Duas asseri obiectiones aduersus ea quae hoe capite dicta sunt. Earum prior haec est,Opposita omnia etiam sunt disserentia: ergo no Oblinio fuit faciendum Rodolpho, ut locum hunc repugnantium in opposita disserentiaque di pDς duceret. Cul obiectioni hunc in modu occurrit ipse. Contradicentia, inquit, & priuati Pil*xi',
ua nullo modo differetia dici queunt. propterea quod ea tantum differre ditatur, quae utraque sunt. contradicentium vero de priuatiuorum alteru semper non est. Contraria autem de resaliua, si non cum suis quaeque oppositis, sed cum aliis quibusdam coserantur, nihil utique vetet, dic alia dc disserentia, ut si patrem nepoti, album rubro, mariatum socero aut socrui compares. oties autem cum suis committuntur oppositis, ut eum nigro album, pater cum filio,cum uxore maritus. iam etsi possent fortasse differen tium utcunque appellationem recipere eo quod vel genere vel specie dissiman i r aptios tamen opposita dicuntur, propterea quod tisi quoquo modo, sed certa quadam lege alterum ita contra alterum dirigitur, ut opponatur unum vni. quod no si ita in disterentibus. itaque in summa hoc dicit. Si disserentium vocabulo intelligeretur omnia ea,que
ruomodocunque ita inter se pugnant, uti neutrum queat dici esse id ipsum quod lithia ες sel
iri post et, de contraria quoque dc relativa disserentia esse. Atqui nune ea sola hoe no 'Rinmine donam', quae nullo certo ductu inter se pugnat, sed substat iis modo dimota sunt. possuntque plura repugnare um: cuiusmodi haud quaquam sunt cotraria & relativa quoties ad sua ea reseruntur opposita. At enim repugnatia inquies sparsa fiunt dissus a ciue per locos omnes,quocirca parum considerate fecit Rodolphus,qui suum illi, locudescripsit. Hanc quoque cauillatiunculam ita refellit Rodol. ut dicat repugnantiabita. iam considerari posse. Principio, ita ut ipsa inter se conserantur, atque hae ratione per obiectio alios ea loeos disi isti no esse.deinde, ut spectetur singula seorsum, ac sic certe,ut ne in sera inter se fiat comparatio: quo pacto repugnantiu ea nonae amittere,&per omnes loeo, diffundi. Verbi causa. Dulcedo si coseratur cu amaritudine, ad silum hunc opposi torum pertinuerit locu.Coser eande sapori,iam species erit: coser cum dulcedine han
157쪽
aut illa, & genus dicetur.eade collata melli est adlaeens, albo contingens &e. Complerictimur tamen nonunquam bine inde repugnantia. Creberrimum est hoe genus argumenta di apud autho res,vi mirum mihi videatur. eos qui vulgo dialectica in gymnahit docent, nihil aliud in ore hibere quim illa Hispaniensia: albus est,ergo niger no est: caecus est,ergo non videtcbomo est, leno a sanus, proinde aeger. Quam argumentadiso mam ut non improbo, ita illa in alteram scio apud autbores omnes longe esse frequetiorem: cuius aliquot subiiciemus exempla. Si summum malum est vivere cum doloribus, cosentaneum est,summum esse bonum vivere eum voluptate. Ex Cicerone primo libro de finibus. Bonum liberi misera orbitas bonum patria,miserum exilium: bonum valetudo,mia serum morbus bonum integritas corporis, misera debilita se bonu incolumis acies, misera caecitas. Ex eiusdem operis libro Quarto.
Quintilianus lib. xx. Age, non ad perferendos studiorum labores necessaria frugilitas quid ergo ex luxuria spei Idem lib. s. Frugalitas bonum. luxuria enim malu. Si malorum causa bellum est, erit emendatio pax. Si veniam meretur qui imprudens nocuit. non meretur praemium qui imprudens prosuit.. Si isthaec quae ealidiora sunt diis cilius gelu cogutur: eo gruens est,ut quae frigiliora sunt, facile eogantur. Ex noctibus Gellianis,libri decimi septimi cap. 8. Si stultitiam fugimus, sapientiam sequamur. Se bonitatem, si malitia. sic in Topicia
Cicero. Si anima quae peccat, ea morietur ergo quae non peccat,ea vivet. Ex Hieronymo. Si euangelium est virtus dei in salute omni credenti, ergo in perditionem omni non eredenti. Ex epistola ad Romanos.
Quia deus gratia mouetur, ergo D irascitur. Ex Lactanti; libro de ira dei. Nam si deus non traicitur impiis atque iniustis, nec pios utique iustosque diligit.
Si eius qui male sacere eupiat, non factὸ solum , sed & propositum odisse ulcisciqua oportet: gratia econtrario habenda est bene faciendi cupiedo, etia si nequierit id quod velit perseere. Ex libello Plutarchi. de discernendo amico, Zc adulatore. Cicero in quadam Philippica: Cuius singularem prudentiam admiramur, eius stultitiam timemus. Quinquam hie magis simplex illud argumetandi genus subesse apparer, ae si dieat hoe modo: In Caesare Octauio singularis inest prudentia,ergo stultitia in eo non est. Cui non dissimile est illud Fabis mintiliani, Qui sapiens est, stultus non est. Illud vero argumentandi genus. Verba sunt Medeae apud Ovidium, qua de re ita Quintilianus libro octauo. Nam cum sit restam, nocere iacile est, prodesse dissiciter vehementius apud Ovidium Medea dicit, Seruare potui, perdere an possim rogasta id diseriminu si inter Ioraiarurum. p. xx VIII.
Quid intersit Doter hos autem quos haEtenus executisumus locos, alij Rodolphi de quidem alios quam nos q ossam fecerunt quo a tra' ' φ -- ὰ, praeterierunt: neque , - riserim nominibus omnes, vel eodem disssuerunt ordine. Cicero quidem anteceden- id dista sum tia, consequentia, repi gnavita possit: quaesi ita capiantur, ς' sep i 8 qu madmodum illi voluit ea accipi , ostendimim inter locos
158쪽
DIALECT. LIB. I. Gnequaquam posse poni eis ea Τμα no propria,quaesinem,quae destinata, quae , etiam in tres diuis locos applicita dirimu in nullum Ciceronis locum poterunt includi. βuod quid desine, m destinatis per omnes eunti locos facile ea ridere. proprij locus inter antecedentia ponetu ortasse sed eo pa- Supri rap. iacto,quo contendimus omnes fere locos inter antecedentia posse numerari, quo antecedentia non esse locum docuimus. Applicita autem l locum m tempus oluit Cicero ut inter adiuncEa ponerentur. Sed Foetias ex iis credidit probabile δε- lum duci argumentum: at ex loco tempore sepe necessarium ducitur. Vi quod non riolauerit Clodius sacra Rome . deae Remae,cum sacrorum tempore non Romaefuerit,sed In- ii A teramnae Simul hic ex loco tempore duElum ea, O qui ρ P 'dem necessarium argumentum. Non potens culpa male consultorum ante Phocense bellum in Demosthenem conferri, nondum enim Rempublicam attigerat ex tempore e s. Non possunt odera ali humore , nultas enim humor eoperuenire
pote s. ex loco sumitur. Ita ex connexi .no es imperator meus, quoniam nonsum miles tuus. Eua omnia argumenta cohaerent recte,'necessario conficiunt. Ergo ortasse iam dicemus ea ex antecedentibus esse dudia: quodque ineptissimum Hs, cu locum ex quo inuenire debeas cognitum ante esse vomteat , quam inuenire exis fums, nos contra, cum inuens
rimus conctituerimusique, necessarium sit an probabile argumentum , tum demum ex quo ductum sit loco cognsemus. diacentia etiam, actus, s subiecta, itidem in adiunElis esse censebuntur: iliter'contingentia ,sex loci in unum, hoc ea, quam ampla facultas, in quantas coacta angustias' Themictius forte hos inter communiter accidentia po uerit:
nisi tamen subie ita ad materiam maluerit referre. Ego istos
159쪽
RΟDOL. AGRI C. DE INVENT. Deos exactissime distinguendos arbitror,ausimque constantera firmare, nullis omnium crebrius, aut expialtius νών nire . Euod non filum qui poetas oratoresque reuoluet, vo
rum esse siciet: sed γ qui philosephos eos excutiet, qui int
mam m in abdito postrascrutantur rerum naturam, nodum qui mores hominum tractant, quorum omnis exprofesso circa ista versatur labor. Namque ex iis qui in substantia seunt atque ex causis, ut certissima indubitata eruuntur argumenta, ita rarae felicitatis ea, ut sit eorum nobis copia parata. Cumsint enim arctisi e coniuncta rebus ini rumque perinde sunt ac res quee,aut cognita nobis,aut ignorata. Locum quem ex partium enumeratione Cicero, m n misius ex diuisione vocavit,non putaui ponendum . Nam si partes omnes cum collegero, ad totum deinde progrediar paries, tectum undamenta, quas reliqua sunt mea sunt dicta ergo domus mea edi: apertum e i id argumentum e loco quia partibus dicitur duci Si sic dicam,habet iustitiam, fortit dinem , modestiam, prudentiam,ergo omnes virtutes habet: asterie est. Sin dixero, edi virtus, m non prudentia, iustitia, temperantia, ergo fortitudo sic etiam, i pars domus, mnon tectum, paries, tabulatum, ergo fundamentum a dis rentibus ducta erant haec argumenta. Cumque non sit ali- diuisionis partium enumerationis apud authores vitas usus, mihi haudquaquam necessarius videtur locus, qui existis desicriptus est: cum proprie m aptissime ad istorum quos dixi locorum naturam accommodentur. Tum locus qui Themisti, ea de generantibus, ab e scientibus nobis erit: non ea
enim aliud generare rem, quam licere. Corrumpentia ν
- priuatiuasiunt e corrumpere namque nihil e i efficere,sed filum id quod ea ut non sit eniti. VIum etiam inter locost
160쪽
seit eum recte dicemus asine quantum enim ad uentem pertinet dem est finis rei qui usus. Deseriptionem quam inter lo- eos qui insubstanti unt ille numerauit, ego , quia hoc selum definiendi genus relictum nobis puto, a definitione non disere- uir quod id cum de definitione dicerem, plenius sumproinquutus. Praeterea quem locum Cicero a notatione, Themi- e.,-stius ab interpretatione, ego a nomine rei malui dicere. βuο- MMniam ut docuimus) non selum ex interpretatione argumem tum nobispraebet nomen, sed in plurespatet Uus. uuae v
rosimilia Cicero, quae Themistis similia itidem dixit,
esse in qualitate quantitate, maiora etiam esse m -- nora a comparata dixi: quemadmodum Cicero. Namque quem locum Cicero similium fecit,is in eum qui es inter comparata a paribus recidit. eis quae nos similia dicimus, CAraro ea non habet, Themistiud voca it . proportione, βμam v d. Ei , formam autem dixit Cicero,cum steriem maluisset, nisi quia iratuit,
sterierum: speciebuι credidit latine non pose dici, eum
nune locum omnes recte an secin steriem appellant. Iam con- Dehii eap.,ν
trama maluissem dicere ut Cicero) ea quae opposita vocant
omnes, nisi omnes ita vocarent. Casius autem quoniam to
nuissimois coniugatis dissiminesecernuntur, estque durarus proinde Uus i rum, quoniam Cicero in coniugatis incluserit, egosecludenda nosputaui. Transsumptionem, vel ut nos) transeationem, in rei nomine ad quod pertinet, rectius posuisse videmur, quam ut proprium illi daremus locum. Ordo quoque non idem est apud Ciceronem locorum , qui apud Themistium: nec ego quidem sum utrumuis horum secutus. His paucis rationem ordinis mei reddam, ita iudicaui primum quemque locorum ponendum, ut esset adictissime quisque cum reconiunctus: proinde ut longius δε-