장음표시 사용
191쪽
Author Pluistarchus in vita Demetrii. Plutarchus προσηψζων. Poema, pictura loquens. Cieeronis eis
tum genera. Actiuum. Enarratiuum Minum.
Ut sit mouere. Cicero in partitionibus, Motus aute est, inquit, animi incitatio, aut ad voluptatein, aut ad mode itiam,aut ad metum. aat ad cupiditatem. Nam Ic re docemur. Si e veteres isti Lacedaemonui, homines quosdam agrestes, qui Helotae dicebantur, festis interim soletinibusque diebas quam maxime ad potum crapulamque incitare solebant, ita deinde vino ciboque obrutos immittere in conuiuia iuuenum, ut ii, cospecta turpitudine ebriorum,temulet iam ut rem maxime deformem, omnibus modis sugearent, ae cauerent. Et Ismenias ille Tiuebanus discipalis sitis, tam eos qui male, quam qui bene modalabatur ostendens, dicere solebat, hoc pacto modulari oportet, illo non oportet. Quae quidem docendi ratio rebus magis con stabat, quam verbis. Erudite itaque Plutarcii inquit, Plutarchus in libello eo, quo disputat,bellumne an obito phiae studia elariores reddiderint Atheniensin. Simonidem authorem huius laudat semetiae. Verbi eius, ut quidem hodie in exemplaribus leguntur, sic habent i πλήν ὀ σιμηνίεις re, μὶν φωγραφίαν πο Μιν σιωπήσαν - προῦσα μνων , τη δε ποῦ μιν iγραφίαν λαλῶσαν. ad γὰρ ὀιζωγράφοι πράἱεις ως γινομινας δ Ουσσι, ra. M oιλ 1 ii. μάνας διηγῖν γα καὶ ουρογραφουσι. Σι δἰ Οιμὶν χρωμα ι i σς i δι ὀνόμη ι καὶ rora Mobriciύλ. καὶ τρόπω μμ σε- λα, leaisi, τι uo δι au : Iem i, ἴπό ci γα. καἰ νοῦν κραπις e. ὁ s. cro. πυκν πάρ και προσί ieiis λγηριχας. Uerum Simo. ni de , inquit, picturam poema tacens, & poema loquentem appellabat plebi ram. Quas enim res pictores, perinde ut si nunc primum gerantur, penicito exprimunt, ac demonstrant eas ipsas poetae orationibus, ac libris stas, factas iam narrant atque eonscribunt.
Quocirca. si quod illi coloribus ae figuris, id ipsum hi verbis ac dicendo signifieant.
planum est, materia quidem eos de modo imitationis differre, caeterum, finem tamen eudem utrisque elle propogium, ac proinde et i in m inter historicos eum primas tenere.
rui narrationem perinde quasi prist arara. affectibus ac personis ceu simulachris quibus .am implerit. Eiusdem rei meminit seu Cicero, seu si quis alius author est, quarto libro Rhetoricorum ad Herennium. Ut qualibuscunque epilogorum Ciceronis verbis. Quintus suerit in epilogis Cicero, ipse in oratore docet bis verbis, Q d ego de miserationibus loquar' quibus eo lum usu pluribus, quod etiamsi plures dicebam ut, peroratione mihi tamen omne; relinquebant. in quo ut viderer excellere, non ingenio. sed labore assequebar. quae qualiacunque in me sint, me euim ipsum no poenitet quanta sint, sed apparet in orationibus: etsi carent. libri spiritu illo, propter que maiora eadem illaeum aguntur,quam eum legatur, videri solent. Nec vero miseratione sola mens iudica permovenda est, qua nos ita doleter uti solemus. ut puerum infamem perorantes in manibus tenuerimus tui alia in causa, excitato reo nobili, lublato et iam filio paruo, plagore&lameta ione eompleuerimus forum: sed etiam faciedum est, ut irascatur iudex, mitigetur, inuidear, faueat, cotemna . ad miretur, ierit, diligit, cupiat, sarietate afficiatur,
speret, metu it, i stetur, doleat, s c. si quid aliud, si quis poc as omnisgonerit, aut-γιήον aliquid See. Tria sunt grnera pae matura richii tiηυ ori Ud est, actiuum,enarratiuum, mixtum. Acti iam eii, in quo personae loquantur sol v. eitra omnem poetae insius interlocutione. Enarra tuam. quo i emotis personis, solus poe a. loquitura Mixtum, in quo rc poe:ς Zc ':rsonῖ intro auctῆ, loquutur. Sic sere Diomedes. Prosere enim se prima assectu . Proserci inquit. hoc eis exertisse, & paulatim nascitur. Porro totus hie locus, ut prima Doten Unihil videtur obscurior: ita lucidi Isimus erit, si hue adhibeatur ipse Cieeromi pro pillone epilogus. qui tametsi fusior est, ac proinde uni
sorsin,aut alteri, bocutique loco. saturas ingratio tam ibi tamen ad verbum euiit hue visum fuit ascribere. sol a. quod Eic locus Rodolpbi sine eo intelligi omnino no ponsiti: verum etiam quod nihil mibi ad morendam misericordia u veli emet tu . ne cogitari quidem . nedum in literas mitti po se videatur. is ergo ad verbum sie bibet. Sed iam satis m illa de eas, extra causam et an nimis forta in multa. quid restitivisi ut orem. obtestorque Vos sudices. τt etiam misericordiam tribuatis sorti sim o eiro qua ipse non implorat: ego aute repugnate hoc imploro . sc exposco. Nolite si in veste, omnium fletu nullam lachrymam aspexiitri Milo ais: si Waltum se np er eund em . si . cevi. si orauonem st/bilem. ac uo a mutatam vidzti . boc minas ei pucere atque
192쪽
haud scio, an multo etiam sit adiuuadus magis. etenim si in gladiatoriis pugnis, de infimi
generis hominum coditione,atque sortuna, timidos, 3c supplices, &vt muere liceat obsectites, etia odisse solemus. sortes & animosos de se acriter ipsi morti offeretes seruare cupimus eorumque nos magis miseret,qui nostram misericordiam non requirut: quam qui illam efflagitant: quanto hoc magis in sortissimis ei uibus facere debemust me quideIud. exanimit te interim sit hae voces Milonis, quas audio alsidue. & quibus adsum quotidie. valeant,inquit. valeant ciues mei. sint incolumes, sint florentes, sint beati stet hareurbs praeclara, mihi: patria charissima, quoquo modo merita de me erit: tra quilla Reis p .eiues mei quoniam nihil cum illis non licet sine me ipsi, sed per me tama perfruatur: ego eedam atque abibo. si mihi Repu. bona frui non licuerit, at earebo mala: de qua- primum tetigero benὰ moratam Se liberam ciuitatem, in ea coquiescam. O frusti a, in is quit, suscepti mei labores: O spes sal laces. O cogitationes inanes meae. Ego cum Tribunus plebis Republica oppresti me senatui dedissem,quem extinctum acceperam. equitibus Romanis.quorum vires erat debiles:bonia viris, qui omnem authoritatem Clodia. nis armis abiecerant: nihi unquam bonorum praesidiu in defuturum putarem ' ego eu te mecum enim saepissime loquitur patri e reddidissem. mihi no suturum in patria putarem locum' Ubi nunc senatus e st, quem secuti sumus ebi equites Romani, illi, illi, inquit tuli ψbi studia municipiorum ubi Italiae voces ubi denique tua M. Tulli, quae plurimis suit auxilio, vox ge defensio mihine ea soli, qui pro te toties morti me obtuli,nibit pote st opitularis' Nee vero haec Iudices ut ego nuc flens, sed hoc eo de loquitur vultu, quo videtis negat enim se, negat ingratis ciuibus fecisse 'ue secini: timidis Se omnia ei resi-spicietibus pericula, non negat. plebem. 8c infimam multitudinem, quae P. Clodio duce fortunis vestris imminebat, ea, quo tutior esset vita vestra, se seci ste comemorat, ut non modo virtute flecteret, sed etia tribus suis patrimoniis deliniret. nec timet, cum plebε muneribus plaetarit, vos no conciliarit meritis in Rempub. singularibus, senatus erga se beneuolcham temporibus bis ipsis saepe esse perspectam: vestras vero, & vestrorum o dinum oecursationes, studia, sermones, quemcuque casum fortuna dederit, secum ablaturum esse dicit, meminit etiam sibi vocem prs conis modo defuisse: quim minime desiderat:populi vero eunctis suffragiis,quod unum cupierit, se consulem declaratum. noedenique si haec contra se sint sutura: sibi facinoris suspicione non facti erimen obstare. addit haee, quae certὰ vera sint. sortes de sapiet ei viros no ii praemia sequi solere recti facto tu qua recte ficta se nihil in vita nisi praeclarissime fecisse. si quide nihil sit prista
bilius viro, qua periculis patria liberare, beatos esse quibus ea res honori fuerit a suis ei cibasm ee tam et eos mileros,qui beneficio ciues suos vicerint.Sed tame ex omnibus praemiis virtutis, si esset habenda ra: io praemiores, amplisimu esse praemia gloria : esse hane unam, quae breuitatem vitae posteritatis memoria conlataretur : quae efficeret, ut absentes adessemus: mortui viveremus hanc denique esse, cuius gradibus etiam homines in caelum Oideantur alcendere. De me, inquit, semper populus Romanus , semper omnessetes loque:ur. Nulla unquam obmutescet vetustas. Quin hoc tempore ipso, cum omnes a suis inimicis faces inuidie meae subiiciantur,tame omni in hominum coetu gratiis agendi , se gratulationibus habedis. 8c omni sermone celebratur. Omitto Hetruriae se. nos, Sc actos, re ina:tatos dies,cetesima lax eit lite ab interitu P. Clodi1,5c opinor altera: qui fines imperii populi Romani non solum sima ia de illo, sed etia laetitia pera- grauit. Quamobrem ubi corpus hoc sit. no, inquit laboro. quonia omnibus in terris de iam verntur. 8e sem per habitabit nominis mei gloria. Haec tu mecum saepe his absentibus .sed hi me audientibus, haec ego tecum Milo. Te quidem quod isto animo es, satis laudare non possum: sed quo eit illa magis diuina virtus, eo maiore a te dolore diuellor. Nec vero si mihi eriperis, reliqua est illa tame ad coliolandum querela: ut his irasci possim, i quibus tantum vulnus accepero no enim inimici mei te mihi eripient, sed amiciGsimi: non male aliqua do de me meriti .sed optime. Nullum unqua Iudicet mihi tantum dolorem inuretis et ii quis potest e Te tanta φ sed ne Lunc quidem iptum, ut obliviscar, qaiati me semper seceritis. qaae a voi cepit obliuio aut si ia me aliquid osteadistis: cur
193쪽
on id mea capite potuis luitur,quitu Miloni spraeclare enim vixero: si quid mihi ameiderit. prius quim hoc latum mali videm. Nunc me una consolatio sustentat, quod trubi o r. Anni nullum a me amoris, nullum stadi 1, nullum pietatis officium defuit . ego inimicitias potentium pro te appexiui,ego meu sepὰ corpus, de vitam obieci armis inrumi eorum tuorum: ego me plurimis proto sipplicem abieci:bona, sortunas meas. ae liberorum meorum, in communionem tuom temporum contuli: hoe denique ipso die si qua vis est parata, si qua dimicatio capitis satura, deposco: quid ia restat quid habeo' quid dicam' quid faciam pro tuis in mς meriti 'nisi ut eam fortunam, quae eunque erit tua, ducam meam'ao recuso, non bnuo, vosq; obsecro Iudices, ut vestra beneficia,quet in me cotulistis,aut in huius salute augeatis. aut in eiusdem exitio occasura esse iubeatis . . Hii lachrymis no mouetur Milo, est quodam incredibili robore animi septas, exilium ibi esse putit, ubi virtuti no sit locu imortem naturae finem esse, non poenam. Sit hie ea mente. qua natus est. quid vos Iudice, quo rudem animo erat id memoriam Miloni ire tinebiti, ipsum eiicietis Sc erit dignior locus in terris vllus, qui hac virtutem excipiat, quam hie qui procreauiti Wos,vo appetito fortissimi viri qui multu pro Repub. sanguianem effudistis, vos in viri Se in ciuis inuicti appello periculo Ceturiones, vosq; milites vobis non modo inspectantibus, sed etiam armatii, & huic iudicio praesidentibu1,haeetanta virtus ex hie urbe expelletur eIterminabitur exicietur O me miserum: O me i selieem : reuocare tu me in patriam Milo potuisti per hos, ego te in patria per eosdem retinere non potero quid respondebo liberis meis, qui te parentem alterum putat quid tibi. Q frater, qui nunc abes,cissori, mecum temporum illorum I me non potuisse Mialonis lalutem tueri per eosdem, per quos nostram ille seruasset' at in qua causa non potuisse que est grata gentibus a quibus non potuitia ab his qui maxime P. Clodii morte
aequierunt: quo deprecan es me. quodnam concepi tantu scet faut quod in me tantum facinus admisi iudicesicum illa indicia communis exiti; indagavi, patefeci, protuli, extinxi: omnes in me meosque redundant ex illo Date dolores: quies me reducem esse voluisti, in ut iuspectate me expelleretur hi, per quos est in restitutus nolite, obsecro vos. pati. mihi acerbiorem reditum est quam suerit ille ipse discessus. Nam qui possum pG tare me restitutum esse, si distrabor ab iis, per quos relli tutus sum ' Vtinam dii immorta- les fecissent pate tua patria dixerim. mptuo enim ne scelerat Zdica in te, qnod pro Milone di eam piὰ ut P. Clodius no modo viveret: sed etia praetor, cosui, Diinator esset, antequam hoc spectaculum viderem. O di 3 immortales, fortem & a vobis Iu d. conseruandia virum. Minime, minime, inquit. imo vero poenas ille debitas luerit. Nos sube mus, si ita necesse est,no debitas. Hiccine vir patriae natu . usquam nisi in patria moris tur aut si sorte pro patria, huius vos animi monumeta ret inebitis corporis in Italia nullum sepulchruin esse patiemini Hunc sua quisquam sententia ex hae urbe expellet, quε omne, urbes expulsum i vobis ad se vocabunt O terram illam beatam, quae hue virum exceperit: hae ingratam, si eiecerit, miseram. si amiserit. sed finis sit, neque enim pre I ehrymi, loqui possum& hic se lachrymis defendi vetate vos oro obteliorque Iudice ut in sententiis feredis, quod sentietis, id audeatis. vestra virtutem, iustitiam, fidem coelia hi eredite is maxime probabit, qui in iudicibus legendis, optimum & sapientissimi quemque legit. Et sic se, ut inquit Cimm,) C icero quinta Tusculana. de Dionysio Me mea.te Tyrano loqueas, Musicorum vero, inquit, perstudiosum accepimus: poetam etiam im tua delectant. gicum, quam bonum . nihil ad rem, Io noc ςnim genere, nemo quo pacto, magis quiri Suum euique in aliis tuum cuique pulcbrum pst. Adbuc neminem cognoui poetam, Si mihi fuit eum pulchrum. Aquinio amicitia, qui sibi non optimas videretur. sic se res habet, te tua, me delectant mea. Non ita disiimile his est, quod idem Cicero babet decimoquarto libro epistolaia
ad Atti eum: Accipe a me, inquit ,καθολικον iis Ma rerum earum. in quibus sumus exescitati satis. Nemo τnquam,neque poeta, neque orator fuit, qui quenquam meliorem se
arbitraretur. Hoc etia malis contingit. quid tu de aruto putas ingenioso. 8c erudito de quo iam experti simus. Nuper in edicto seripseram rogatu tuo. Meum mihi placebar.
illi tuum . Quinetia eum ipsius precibus pene adductus. scripsissem ad eum de optimo
194쪽
generedirendiisno modo mihi,sed etiam tibi seripsit, sibi illud quod mihi plaeeret noprobari. Quare sine quaeso quemque sibi seribere: sitam euique sponsam, mihi meam situm euique amore. mihi meum.Non seite. Hoe enim Attilius poeta durisimus. Haee suco. Cieero.Quem in modum & Plautus.Suus,inquit, rex reginae placet: sua euique spo si sponso. DE MATER I A DIALECTIC AE. Materiam dialecticos esse questionem. Cap. V.
T T Ine igitur ea de quibus hoc libro dicturos nos praedix
- mus exequamur,eo quo proposuimus ordine. Tria erant, quibus disserendiscultatem constare uoluimus, materia,-- frumentum,intractatus. Materia ordine estprima. PH Mite lita isemum ergo illa nobis explicetur. Ne quem saltat autem no- Σ : si hi
minis huius ambiguitas,illud admonitum velim, materiam aintium quandoque dici id quod artibus docetur, m circa quod versatur cura consideratioque illarum, quod subsectum vocari priore libro diximus. Sic materiam dialecti- Cip. ,,. res possum dicere argumentationem, ut plerisve, vel vinos dictionem probabilem, quanquam parum haec ipsa diuertant. Dicimus etiam materiam artium id, in quod opusώιu explicant, quemadmodum statuarii materiam dicimus aes, marmor, Ddium, cera, omne id denique ex quo simulachrualiquod aut imaginem eo erepotest. figuli materia, lutum .fabri,signa. Lignis autem proprium est materiae no
men ab his enim ad reliqua similitudine traductum est. nosis in hane significationem is praesentia de materia dialectices quaerimus. Ipam, quae sit, videmur commodissime ex opere
diabctices posse persticere. Si enim est opus illius,quod praediximus,probabiliter dicere: quicquid id es, in quod hoe opus
I9um exercere . experiripsit, id videbitur utique mat ria illius esse. Probabiliter autem dicere de omni eo quod Diilectieis in orationem deducitur, possumus, aut reuera probabiliter, q4ta, .
aut quatenus res de qua dicimus permittit. Euod euis odi
195쪽
Cap.a. Miussite diximus. Omne igitur id,de quo ordine apteque ad de diti potest, id erit dialediices materia. uuodsi uno nomine complecti volemus,haud erit difficile. De quocunque enim fidem conamurfacere,id necesse est accipi, tanquam dubium
incertumssit Nemo enim rem aperta, quatenu3 es amia,
semit docendased ut contendi de ea ambigi psit. aute-
quid autem tauqui dubitatum in mediu profertur, id vocat quaestione erit ergo quasio materia diale lices. Nec inuenio
qua illi certiore aliam aut arctioribus circunsiriptam termi-ob;.ctio eo. nis asignem. Scio tamen esse, quibu3 aliter videtur, quorum
y p φη '- nT s dissimulata nobissentetia. Hi putant, si ii late tendomus materia dialediices, ut de quociis probabiliter post diei, i ubjciamus curae Usius: omnes pere artes auisuperuacua uturas, aut intra dialectices ita possessiones venturas. Omnes enim propemodum probabiliter de eo quod docedum seu seruit,diserunt. Nam eoru,quae necessaria m indubit ta e sepsint a nobis comprehcssi,non ita magna es copia, s Academiae credimus , prosius nulla. Id quod nemo negat, quae ad vita more , pertinent, quae item ad rerii naturae notitia, nihil es quod no sit cotrouersem,inmagnis ingeniis omnes in partes iactatum. De his ergo omnibus probabilia H-cunque disseruntur: quoniam necessaria non possent. Si ne probabilia quide possent,nemo vel dissereret, vel doceret. auodsi probabile dicimus, non modo quod ambigue min utranque partem dicipote sed ut, quo certius quiri, est, eo probabiliussit O quod indubitatu sit,id maxime videatur probabile. o-' mnes artes quaecuiue demusunt, ex probabilibus constabunt.
auumsingulae ergo de his rebus quas profitentur,probabiliter dicant,quid iam loci dialeZticae de omnibus rebus diceri rei Ectum erit' Aut quid vim est per omnes ire nos diripitue artes
196쪽
si quod cunctae postlicentur , poterit dialectice fila praestare'
ristoteles itas dialeciticen tribus his utilemputauit: exemeitationi isserendi,confutando aduersaris,'probandisprimis artium principiis iis, quae oportet quamlibet artem velut explorata certaque habere. auia enim prima sunt, artes ipsae nequeunt ea probare velut praecedentia illa, cim credenda disienti. em hac itaque velut publica quadam omnitu minias tetendam ei dem est arbitratus. In reliquossentiarum progresse nihil loci reliquit dialecticae. Duos tamen libros, sto Eli,
qui posteriorem reflutoriorum inseribuntur, edidit, quibus ' .s es. ea complexus est, quae ad rationem tradedarum artium pe- t μ' ς
tinent. Ergo quod attinet ad instiatum nostmm, no quaestione dialectico vult propositam esse ,sed id quod Graeci
dicunt, quod nos vel cisitationem vel percontationem dicere possumus , plerique Graeco maluerunt uti. Percontationem - vult esse i de quo pariter,estne,an non est,quaeritur. Vi estne mundus aeternus an non 'estnest maior tota terra an non'Id autem quod selum in unam partem effertur,ut ecquid es immortalis anima frequid virtus es ιmmu bonum fid πι γαι, hoc estpropositionem vocavit: mpropositionem quidem non omnem dialecticam essem ea lum,quae nequem pro Ius teque dubitationis sit expers.neque enim quenquam pro ponere sit ne nix nigra aut sit ne homo animal nihil aure inter percontationem'propositionem interesse , nisi esserendi diuersitate. quibus colligere paratum est, Gristotelem De oui 1s,
voluisse easti pertinere ad diale licum, de quibus ambas in partes disperi posset , ω eaposset via , qua non essent certis Σ',... artium finibus comprehens. Dicamus ergo, quo pacto rem liquae artes, quo dialediice de rebus disserit 'quid intersit, linguamus. Primum constat, artes omnespaulatim uis ρ, dita
197쪽
Ro D L. AGRI C. DE INVENTD Itet: oeperincrementa repertas essemeque qui quam idem, temdialecticu spe aliquam reperit absoluit. Prima aute initia a sensiti Οὐ-
liter de omni seruatione profecta sunt, Ut m viderent homines aliquid ite- quomodo id rum tertio e πιπι itidempera,experimentosumpto,austi xi a tandem asyrmare, prosus rem in omnibus habere. Vt cui primum curaesui crutari rerum naturam, cum
ideret plantas animaliaque non nisi memine procreari: d inde dusto per radices humore, aut cibo per os hausto, a sestere: laterem nisi luto non excoqui, cinerem nous eri nisi ex aliquo quod ureretur: sic , relii a quaec vive gignerentur, prius aliquid ex quoferent habere: tanquamsirmum exploratums deme, constituit, nihil ex nihilo gigni. Simili via
tollegit, etiam omnia quaecunquefiunt, e cientis alicuius vi feri. Deinde cum per gulas res duceretur animus eius,die letque etia naturas proprietatems uniuscui que perquirere, ad communia ista rediens, quae iam veluti leges erat, conferensque ista cumsingulis, ratiocinando, reputando, colligendo id s, quod argumentari dicimus fidem de una uriquesumpsit ambiguitates explicuit. Illa ergo, quae mcuis est verutfirmamenta inquisitioni suae, quae ex illis collegit, propria sunt instituti arti uesuae. via autem G ratio colligendi parandas fidei, ad dialeciticum ste tat. Inremmuni enim dialecticeostendit ea,quibus instectis Gan mo pertractatis, promptu sit inuenires dem de eo quod quaerimus t verbi cause,dialeritice dicit inspicietain aettimeto inueniendo esse ubstantiam rei, cavsas,m euela, quae reliqua in locis deseripsimus, quaten que facit is qui disperit, munere illius utitur. uuae sit autem definitio rei propositae,
Longe aliter quae cause, quae euenta: ea oportet ex propriis artibus reicii-
pti .a L iussue depromat. Rursus vero, in xviuersum quid definitio,
198쪽
qua pacta definiendum,quid item renus,qui rectes,quid cause,quid euenta, reliqua id genus,non est dialectices explicare sed Ambientiae, quae prima rerum principia tractat, quam Metaphysicen dicunt,a qua dialectice mutuatur icta, quia ad inueniendi ratione sunt accomodata. His dicat,quid flut icta,aliena tamen id facisside, ratio rerum iudicium penes ista est. Non videtur itaque satis exacte satisque per 'e-
ctὸ dialectices deseripsisse ossicium, qui dixerunt id es,dejnire, diuidere,verum a false disi emere. Priora enim illa set
dicimus) Metaphysicessunt opin. hocposterius, omnia Hi artium commune. dialectice disserendi probabiliter ratione tradit , hoc est, indirumentum tantum veri falsin disicernendi. cuius usu ministerioque, expeditius cuncti artifices, quid veri
aut falsi sit in rebussi propositis, explorent. auodsi tamen volumus i lud accipere ita, visit disicernedo vero O false δε- smata. non abnuerim id quidem,non ut ipsa disi emat,hoc studicet, hoc enim singularsi est artium sed ut instrumentum praebeat ne quo, iusto pacto ista disiernipositur.
auid ergo dicet aliquis, Nonne ante inuentam dialectice verut artes, dissutatum est, inuentum est veru
m usic quoque qantu utri eorum qui disputant dialecticen tenet Non est quod negem haec ita esse. Illi tamen, tuod di lectice docet, faciunt fecerunt. multo cῆmodius si hane didicisent fortasse facturi. Euemadmodum ante trad, am Rhetoricen diserti viri fuerunt: m pri quam literis coprehensa en musice, cecinerunt hominesmec Hippocrates, νι primus in artis imaginem medicina coegit estprimus co gnouit morbum,profutura meditatus est,aegrum leuauit.
cta ut haec antequam artes ferent, ob id imum quod cre ιἀ Dut facta, longa recte sic μὴ Dctorum annotation
verum id hodie asserunt pene omnes.
Responsio ad ea obiectio Simile quid-da apud Fab.
199쪽
artes esse carpere, Proucnere deinde praeclara ingenia, quae dis res eostigerent, confusa dissonerent, explerent imperf-cta,rudia perpolirent,stomnia compleῖterentur, non movi
quae sediti essent sed quae fieri etiam possent. Si quod e u
ante fuerat,coepit deinde ratio esse. Escutum H, ut no quia factum iam esset, aliquid deber eri sed quia debere rei, erederent esse faciendum. aut priores ergo fuerunt artibus, similia his ipsis quae nuncpraecipiuntur, siquando rectefecerunt secuti seunt. Sicut hodieplerique faciunt quod artis ea, sed non ex arte, quippe quam nullam habent sed rit longa obseruatione, vel ingeni=quodam praestanti vigore: auanto
rectius tamen, quanto melius expedirent illa ,sicerta artium ratione ducerentur. Duratura enim seculis ingenia, O quibus non praesentes suum plaudant,sed quae omnis posteritas
miretur, ea tum demi unt, quoties cum optima natura ars perfidia coniungitnr.Sic quod dialectices e i, inuenerunt a gumenta homines, errorem male inuentorsi aliquando δε- prehenderunt: antea quam essent omnia praecepta istius in amii ormam collecta. e fristotele tamen qu que post eum alij instristitie uere,facile libris sis ostendunt, quam magnussit Uus eius, quam trafiadis omnibus rebus accommodatus: ut , sine ea, nostὐm singula de quibus in artium decussu dubitaretur,explicari nequirent sed ne artes quidem coli gi possint,m in hanc qMam acceperunt redigi formam. me in illascientia, quam apud Ciceronem Crassius necessariam formandis artibus putat, quams cupit esse in iur Uultis quό non essent apud eos omnia adurum ilia. Euaesitu sancto, Labeo ait, etiam Ceseus restondit,inapud Tr batiumsicriptu est. Ex eadem nota seunt definitiones istae, Ius
e lentia aequi inqui. Et, I sitis es constans serpe-
200쪽
tua volsitas. Et diuisiones istae: Iuris, aliud pullicum,aliud priuatu. Et priuatu,tu naturale, oe gentiu, m ciuile diuiditur. quasi ius publicsi,necise naturale esset, netae gentia, neque ciuile. Sed illi sempersatis placuerunt la,m luctior alioquin Ul eis venia: quonii ut doctisiimus gi/i que fuit, ita maximis semper occupationibus distentus est, ne vel otium perpoliendis inuentissῖis haberet. Sed ut ad eAristotelem aliquando venia,qui artium ibus excludit dialecticen aptamque vel - esse existima tum, et maxime certaminibus disputationu credidit, paucis iar q- 'indicam quo entio. quo istentio inquam, nam illi veriora forsitan, go tame quod entio Equide artium decreta, distu
tationum contentiones,non inueni di, non iudicandi ratione
diser taputo Ex eisdem enim locis haurisit utras haec argumenta,eade expendendorum argumetorii viri , es via. Cupit aeque qui docet,quique certaterobare quod sumpsitsed Here vera cupit e bona enim fide agit, o cum eo qui docendumst praebet, habet negotium: certato, probat quidem ,sipotes:
sin minus, satis habet, si modo videatur proba F. Victoriam enim spectat, qua Dotest, viribus auferre malit: quodsi res
negabit, artibus pugnabit insidia struet. Dolus enim an Verba Coro
virtus ut inquit poeta quis in hoste requirat' Ergosi ex vul- ..i 2' 2 garibus, m longius petitis, nec satis constanter probabilibus, ' ' saepe etia in sterie tantsi probabilibus distulatorprobationes petet, id non ide eri credo, quia id lex dissutandi postulet nec enim quequam tam signis coreatus puto, ut cum possit certis explorat; questententia /am tueri, ad infirmiora potius delakeretur. Sed quoniam talia ad di putandusumuntur plerunque,qua nequeunt aliter obtineri, de quibus nihilpotes satis probabiliter ad veritatem dici, rerum haec est conditio,non disputandi ratio diuersa. Opus itaque habet undecun-