장음표시 사용
311쪽
eteantur intelligere potuerunt. Vero enim oratori, quae sunt in hominu vita, quand
qύide in ea versatur ora or, atque ea est ei subiecta materies,omnia quaesita, audita, lacta,disputata, tractata esse debet. Ide & in oratore ad Brutu, uniuersam philosophia particula quandam vult esse Rhetorices. Et in ptimo rursus de Orat. Mea quidem, in quit, sententia, nemo poterit esse omni laade cumulatus orator. nisi erit omnisi rere, magnarumque ararum scientiam consecutus. Fatendum lainen eritu His plane consentanea sunt, ea quq apud Ciceronem, primo libro de Oratore disserit M. Antonius.
Qui locus cu mire faciat ad intelligenda, ea quae hic habet Rodolpbutino pigςbit x Sententii Autum ascribere: Oratorem autem, quoniam de eo quaerimus, inquiti equidem no se io tonii de orato eundem quem Crassia sequi mihi visus est omnem rerum, atque artium scientiam com te sidietiori prehedere uno oratoris officio, ac nomine. Atque eum puto ei se, qui ec verbis ad au' contritia stadiendum iucundis. & sententiis ad probandum accomodatis, uti possit in causis foro eonsona dili-sibus, atque communibus. Hunc ego appello oratorem: eumque praeterea esse instru--ii, ctum voce, Sc actione,& lepore quodam volo. Crassus vero noster mihi Vissii est ora--Rodolph. toris facultatem, no illius artis terminis, sed ingenii sui finibus immesis pend describe- . - - .Nam Se ciuitatum regendarsi oratori gubernacula sentetia sua tradidit: in quo permirum mihi visum est, Scaevola, te hoc illi oncedere, cum saepi me tibi Senatus, breuiter impoliteque dicent i. maximis sit de rebus assensus. M. vero Scaurus, quem non Jose auri apud sese esse audio, vir regendae Reipubli. scientissimus, si audierit hae auis thoritatem grauitatis.& consilii sui vindicari a te Crasse, quod eam oratoris propria iesse dicaniam credo huc veniat, ec hane loquacitatem nostram vultu ipso aspectuque . eonterreat. Qui quanquam est in dicedo minime cotemnendus, prudentia tamen rerum magnarum, magis quam dice di arte nititur. Neque vero si quis utrunque potest, aut ille cosilii publici aut bor, ac Senator bonus, ob ea ipsam causam orator est. aut hic
disertus, aut eloques, si est idem in procuratione ciuitatis egregius,' illam scientia di- Aliqui sei Leedi copia est co secutus. Multum inter se distantistet facultates, longeque sunt diuer- tia diceri essse, atque seiunctae. Neque ea de rationeae via, M. Cato, P. Aphricanus. M letellus, piam.
C.Laelius,qui omnes eloquentes fuerui. orationem suam,& reipub. dignitatem exor nabant. Neq; enim est interdictum aut a natura rerum, aut a lege aliqua, atque more,
ut singulis hominibus, ne amplius quam singulas artes nosse liceat. Quare no . etsi eloquetibus Athenis Pericles,idemq; in ea ciuitate plurimos asinos princeps fuit, idcirco eiusdem hominis.atque artis eadem iacultas existima da est. Nec si P. Crastasi defuit eloquens, & iuris peritus, ob eam causam inest in facultate dicedi iuris ciuilis scietia. Nam si quisquam, ut in aliqua arte, se iacultate excellens, aliam quoque artem sibi insumpserit, is p sciet,ut quod praeterea sciet,id eius in quo excellet,pars quaeda esse videatur. licet ilia ratione dicamus, pila bene & duodecim serupis ludere. proprium esse iuris ciuilis,quonia vitaque eorum P. Mutius optime secerit, eademque ratione dicitur, Sc quos physicos Graeci vocat. iidem poetae: quoniam Empedocles Physicus egre gili poema secerit. Ad hoe. ne philosophi qui de ipsi, qui omnia sicut propria sua esse, atque a se posideri volunt, dicere audent, Geomeriam, aut Musicam Philosophi esse: quia Platone omnes in il lis artibus praeliantissimum fuisse profiteantur. Ac si ii pla- Qua ratione eet omnes aries oratori subiungere,tolerabilius est sic potius dicere: ut quonia dicedi dici possit, facultas non debet esse ieiuna, atque nuda, sed aperia,atque distincta multarsi rerum. mn ea oratori hicunda quadi varietate: sit boni oratoris, multa auribus accepisse, multa vidisse, mul- esse subiectatita animo & eogitatione, multa etia legendo percurrisse neque ea ut sua possedit Ie, sed ut aliena libaste. Fateor enim calli dum quenda hune, & nul la in re tyronem, ae rude, ne peregrinum, Se hospitem in agendo esse debere. Sed cum non donemus Rhetoris nomine eum. Hoc solum, inquit, pertinet ad officium Rhetoricae,a quo solo Rhetor habet. vii Rhetor dicatur: Laec autem est ratio eloquedi circa ciuiles causas: Qua obrem solum hoc Rhetoris officium esse dicemus, apposite como deque dicere posse de cau- 2 sis ei uilibus. Aristoteles ergo ciuilis scientiae partem Rhetoricen vocat. Hoc ipsum iacit de in Rhetoricis Cicero, Ciuilis quaedam, inquienti ratio est, quae multis de W
312쪽
magnis ex rebus constat. Eius qu edam magna & ampla pars est, artisciosa eloquetia, quam Rhetoricam volant. Et quae sequuntur. Hermogenes etiam de ciuilibus sol viri quaestionibus dicere, Rhetoris censet elle. Id ipse in his verbis praecipitur in Rhetori eis ad Hereni um Oratoris officium est, de bis rebus possie dicere, quae res ad usum ciuilem moribus ac legibus costitutae sunt,c 'a a sensione auditorum, quo ad eius fieri Pragmatici. poterit. Itaque apud Graeco erant,quos vocabant. Crassius primo de Oratore. Itaq; in qui ut apud Graecos infimi homines mercedula adducti. ministros se pribent in iudiciis ora: oribus, ii qui apud illos pragmatici vocaturi sic in nostra ei- uitate cotra. ampli Isimus atq clarisimus quisque vir, ut ille, qui propter hae iuriscia uilis scientia se appet latus a tum aio poeta est egregie cordatus homo eatus A elius S / xtus &e. Et respondens Crasso Antonius: Quod si in gestu, inquit, qui multum oratore adiuuat . dc in voce, quae una maxime eloquentiam, vel tamen dat, vel sustinet elaborare nobis no licet. at tantu in utroque assequi possumus, quantu in hic acie quoti. diani muneris spatiu nobis datur: quato minus est ad iuris ciuilis per distendi occupa-
tionem descende dum. Quod Se suminatim percipi sine doctore potest,& hane habet ab illis rebus dissi inititudine: qu5d vox Sc gellus, subito sumi & aliunde arripi no porsunt: iuris utilitas, ad quaque causam, qua uis repete, vel a peritis , vel de libris depromi poterataq; illi disertissimi homines, minissos habet in causis iurisperitos.cu ipsi sint peritissimi: Se qui, ut abs te paulo ante dictu est, pragmatici voci tur: in quo noliri Gmnino melius multo, quod clarissimoru hominum aut borreat es. leges. 8e iura tecta erse voluerui. Sed tame no fugisset hoc Graecos homines, si ita necesseere arbitratiensent, oratore ipsit in erudire iure ciuili. non et pragmaticum auditore dare. Hucusque apud Cicerone Antonius. Quod ad nome attinet, negotiis ac causam significat. Inde πραγα ατικὸς. qui in negotiis causisque versatur: quem haud scio an nos dicere possimus eausidicuin,& tabulam quendam sorensem. Qui dicenti res, ut Quintiulianus inquit. Senium Fabii magis refert. quam verba : quae apud eum authorem liabro duodecutio se ii ibent: Neque ego sum nostri moris ignarus, oblitusve eoru . qui velut ad arculas sedent,& tela agentibus subministrant. Neq; idem Graecos quoq- nescio iactitasse. Unde nomen iis pragmaticorum datum est. Cui quidem Rhetorices
Rhetoriet vo etiam vocabulum consentit. verbum Graecum est illa: quod et si hodie id quod fluocabulum vn- significat, tam e veteribus etiam id su se quod dico, apparere vel hine potest, quod inde dicatur. de ἐοῦμα, id est, verbu descendit: Se ab Hesiodo . ηποιν' arei rei τι dictatur. quos latinὸ dictos indictosq;. laudatos se illaudatos, celebres de lenobii dicere possumus. Hi ne ergo derivantur, te haecμπω roriia,tητορ ἰω. id quod secundo Oratoriarum Institutionu libro testatur Sc Fabius. Et Cicero in oratore ad Bruto, Sed iam inquit illiuet
persecti oratoris, Si summae eloquentiae species exprime da est quem hoc uno excellere, id est oratione. caetera in eo latere, indicat nomen ipsum Non enim inuentor, aut
eopositor, aut actor haec coplexus est omnia, sed de Graece ab eloquendo Rhetor,&latine eloquens dictus est. Ciuilis vero ratio, quonia cCepit m Gre cia in quaestu eme. Fabii libro tertio de origine Rhetorices verba haec sint: Initi si ergo dicendi dedit na. - tura, incrementum artis obseruatio. Homines enim, sicut medicina cum viderent alia salubria, alia insalubria, ex obseru atione eorum effecerunt artemtata cum in dicendo. alia utilia. alia inutilia ceprehenderent, notarsit ea admittadu Ulla dumque. de quaedaneundii rationem eorum adiecerunt ipsi quoque. Haec confirmata sunt usu. tum quae
sciebat quisque docuit. Sed multo post secutus est Aristoteles. Gloriatur ipse Ariastoteles in fine libri de elechis sephisticis,caeteras qui de artes omnes paulatim coepi D, se,& ab aliis quidem earum esse inuenta principia, ab aliis auctas esse. ab aliis rade iliqua do absolutas : quae autem a se tradita sint de ratione sullogismors, ea omnia i se uno. Se inuenta 8e persecta absolutaq; esse. auod sit aute Di asectice poli extera ς aria D demee. tes inueta, obiter apud Cicerone docet his versit Cras us: Nam vetus quide inquit post alias ar- illa doctrina, eadem videtur Sc rectὰ vivendi sc benedicendi magistra: neque disium
tes inuenta. doctores. sed iide eram viuedi praeceptores atque dicedi, ut ille apud Homerii P s
313쪽
ti ix. qui se i Peleo patre, Achilli iuueni comite esse datum dicit ad bellum, ut ii tu es
siceret oratore verborum, acto renui, rerum. Sed ut homines labori assiduo & quotidiano assueti,cum tepestatis causa opere probibentur, ad Pilam se aut ad Talos aut ad Tesserasco serunt, aut etiam nouum sibi ipsi aliquem excogitat in otio ludum: sic illi a negotiis publicis tanquam ab opere aut teporibus exclusi, aut voluntate sua seriati, totos se, alii ad poetas, alii ad Geometras, alii ad musicos contulerunt: alti etia, ut Dialectici, nouum sibii pii istudium ludumque pepererunt. Et quE ssequuntur. Tandemque logi temporis possessione.) Vsucapionem vocant iurisco stulti, quam hodie fere diciamus praescriptione. A Modestino iureco: ulto finitur hoc modo: usucapio est acquisi- uistio vel adiectio dominii per continuationem possessionis temporis lege definiti .s de R 'pN vsii capionibus de usurpation 'bus. l. Vsucapio. Cum non esset eoru alius assertor.)Vin , dicator, qui ea sibi assereret,vindicaretque, ac sua diceret. Est aut e & hoc verbuiureiscosultorum. quos diligenter ab Rodolpboleo. pparet. Qui quaeret enim.). Cicero Qui populus nis hae in rem verba, ut quidem hodie in exemplaribus leguntur, sic habent. Nascitur dicitur su iudices eausa Cornelii ex ea lege,quam L. Gelli ius, Cn. Cornelius, ex senatus sentelia dus factui. tulerunt, qua lege videamus satis esse Cancti,vii ciues Romani sint ii, quos Cn. Popeius de eotis in sententia sigillatim ciuitate donauerit. Donatum esse L. Cornelisi praesens Popeius dicit. indicam publicae tabulae, accusator fatetur: sed negat ex foederato populo que quam potuisse, nisi is populus iundus iactus esset, in hac ciuitate venire. O preelarum interpretem iuris, authorem antiquitatis .correctorem atque emeti datoren strae ciuitatisἰ qui hanc poenam foederibus ascribat, ut omnium prsmiorum beneficiorumque nostrorum expertes faciat foederatos. Quid enim potuit dici imperitius, quiscederatos populo, fieri tandos oporteres Nam id no magis est propriu foedera torsi. quam omnium liberorum. Sed totu hoc iudices in ea fuit positum: semper ratione a que sententia, vi cu ius, isset praetor aliquid, si 'dadscivissent socii populi ac Latini, Scti ea lex quam nos habere muli eadem in populo aliquo tanqua in surido resedisset, vetum lege ea de is populus teneretur. no vi de nostro iure aliqmd minueretur,sed ut illi populi aut iure eo quod a nobis ei set collitutum, aut aliquo eomodo aut beneficio uteretur.Tulit apud maiores nostros legem Caius Furius de testametis, tulit Quintus Voconius de mulierum haereditatib', innumerabiles aliae leges de civili iure sunt Iater quas Latini voluerur, adsciuerunt: ipsa demq; lulia, qua lege ciuitas est socii nec Lati . nis data quisundi populi facti no essent, ciuitatem no haberent: in quo magna cotem - tio Heracliensium, Sc Neapolitanotii fuit, cum magna pars in iis ciuitatibus, iuris sui libertate ciuitati anteferret. Postremo lis e vis est isti & iuris Se verbi, ut sunsii populi beneficio nostro, no suo iure sant. cu aliquid populus Romanus iustit. id si est eiuR . modi, ut quibusdam populis siue laederatis siue liberis permittendum esse videatur . . . : ut statuat ipsi, no de nostris, sed de suis rebus, quo iure uti velint, tu virum sundi facti finiam n O, quaerendu esse videaturi de nostro vero imperio, de nostris bellis, de victoria, de salute, iandos populos fieri potuerat. Et an vis sit metu armotu deterrere a porsessione quenquam. Extat hodie pulcherrima hac de re Ciceronis oratio pro Aulo Cecinna, que cum Sex. Ebutius armis ad landum suum accedere prohibuisset, negauit tame Piso aduocatus Eburii vim esse sacta, propterea quod nemo ne i occisus, neque vulneratus effeta quam illius defendendi rationem multas argumentis refellit Cicero. V , tinti rapiam dicendi parare ex litas, p incipio necessarium esse plenam laeorum
titiam eamque in duobus prae piapoliam ess . Primum, ut explorate, quot -- cisint, in qua cuiusque proprietas, teneamus. Deinde, ut argumentationes ab a rhordus traditas,ιusuos quaoque loco possimus resoluere.
314쪽
RODO L. AGRI C. DE INVENT. Primum prη- TTereo dicamus, id quod praesentis ea ne otii tractatum-
eorum usu,ne que locorum aperiamuου , is Vt, doceamus, quo pacto sitiois radici omnis argumentorum facultassecopia e locis eruenda prii' mum hoc praecipuum est,quod reru m ordo praecipiendum monet, ut qui uis inuenire volet ex locis, diligenter Dis, .. ,a. exHic locos habeat cognitos. Ese autem locorum notitia β-ri ad locor. Miu hu duobus posita. Prius est, ut numerum naturam.
que locorum, quot Iint, γ iux c ii Hue sit vis proprietas, explorate planeque teneat. Euodsiue nostra desicriptione ,sive quouis alio consequatur authore, non multum referet. Aut inueniet enim optimum ducem. autpro optimo erit,
quem poterit expeditissime equi. Nec vero memoria tenuisse lucos Iatis esse credidero et Zaratos, exercitos, velut in constetitu ad manum p isos teneat velim. Sicut enim
nonpotest celeriter quis inoffense verborum cursu, legere aliquid, cui de singulis literis est in consilium eundum se
neque parate poterit inuenire ex locis, cui cum inueniendum Rhim nil ecterius ipsi quaerendi sunt loci. Proximum in locorum no-
:δεα is titia est, quodque dissicilius ea, traditas ab authoribus argu-L GI: mentationes fiuis locis reddere. Id que non in hoc selum ea
ψ utile, quodplurimὐm confert in intelligendis virtutibus authorum, O in disiernenda varia apud eos argumentadi ratione , ut quandoque tanquam crebris densi que ictibus se multis argumet amnibus celeriter coagmentatis, feriant adversarios: quandoque argumeutatione late copioseque fusa, multarum impetum, unius pondere exaequet: iam confodiae acumine am viribus prosternant, iam de re iudice Liam sicubi parum est in residuciae, in aduersarium conuersa oratione,velutflexu eludant. Paratur hinc iudicium,stom- fere artificiumpersticitur,non inuentionis modo,quod
315쪽
ilsem nostri instituti sonobis proinde maximu sed magna ex parte elocutionis, quae sicplemnque rebus asso est, ut vis psit inde diuesti: apud Demosthenem praesertim Ciceronem, oe ut quiseque est istis dicendi iudicio proximus:
quorum est ita rebus accommodata oratio, ut nasii videatur
existis. Verum non in id lum ut diximus) utiles cumsere locos argumetationum apud authores sed quod hoc ystractatuque rerum,cum ratio accesserit eis,copia quaedam
thesaurus paratur,qui per nobis in promptu sit,ut quoties ex locis quaeremus simisibus in rebus, similes nobis argumetationes occurrant. Sicut enim in omni vita scin hac quoque inueniendi ratione, primit est stire,quid, m quo pactosi a-ciadum. Facere vero quae recita sunt, quatenus redi unt, imitationescissime consequimur. Praeceptis enim aures fere imbuutur. exempla docent oculos. Euanquisint aute plura,
quae audiendo faciliuspossumus,qui videndo disicercitatius auriu pateat senseuuocmiora sunt tame, quorsi jsi nobis oculis tradimus' m. descite apud Comicuri iti est,pluris ea muta, . in
oculatus testis unus quam auriti dece. Aures enim aliis, oculi Tm lam sibi credunt. Non est autem facile,certam dare deprehevden' n. s,E . dorum locorum in argumentationibus legem quodpraesertim memorared
persaepe, nisi assuetis admodum longo usu teritione , authorsi, fati ρεπdifficile sit argumentationes explicare: m conclusionem propositionemquerarum x orationis cumulo costigere Teguntur ροζζζ:: : mi epe, in ipsa dicendi copia delissunt, vel variis di- quandi dari. cend guris occuluntur. Euandoque iunguntur, tanquam in unius propositionis steciem, conclusio in propositio. Euandoque pro vir que sola propositio ponitur. Et quod de L sia legimus, cui seummae fuit artis loco, non videri artem: id crebro es etiam apud reliquos authores videre, quograuius
316쪽
ex insidiis incautum aduersarium petant. Qiam igitur Paudam ad ista, ut dicitur mauu ictione fortasse dare poterimus , quo facilius in his loci cognosecantur. Milisiimum fuerit igitur,incipientem primum ab his initium facere, quae sent apertissma perstectis em in quibus vel iam formatae
δειut argumentationes, velfacillime poterunt formari. Eas ubi accepit, videatprimum , quodsit argumentum probationis,id est quod sit futurum medium ,si cogatur in forma ra tiocinationis argumentatio. E i autem id,quodsumptum in propositione, in conclusione non umitur: mi philosophus nourecte dimittet uxorem, non ergo Cato redie dimittet uxorem Medium argumetationis siphilosophus. Deinde conferatur medium cum eo, ruodsumitur in coclusione, in propositione non estsumptum,id est autem Cato. Inde videatue, significeturne medio aliquid quo sit in extremo,cum quo co-
fertur,aut extra: mi philosophus significat aliquid quod est iu
Catone. Deinde, sensubstantia eius, aut circasubstantiam. Certum est, quod nomen philosephisignificatur esse circa δευό- flantiam Catonis. Sic per reliquos eamus locos,dstnec ad eum qui proprius est noster, veniamus non enim philosophus Fubiectum est Catonis,non actus, ergo cum sit circa ubstantiam
a tarum eth , adiacens erit. Non est autem ignorandum, medium, ex xion , etiam non silum comparatum extremo, quod in conclusione
m ad diver- colligitur, in locι alicuius nomen transeresea etiam, se compa-
duellois, retur extremo cui coniundium est in propositione. Cuilibet enim comparatum,alicuius locisertietur utique naturam. Misi dicam, Cato,nῆ recite dimitteretprobatu eruum,ergo multo minus Cato dimitteret probatam uxore e dimittere seruuprobatum es medium quod comparatum Caton ad conue--rum pertinebit locum: cuius generi unt Ieruiin, m δε-
317쪽
DIALECT. LIB. II. IAominus.comparatum autem uxori,inter comparata erit, mi
nus enim in proposito seruus probatus, quam probata uxor. uanquam sint autem propiora rei convexa quam comparata,citius tamen dixerimus hanc a comparatis dustam amgumentationem esse , quoniam vis essiciendi euidentia sapertior ex hoc loco. Nome itaque etiam iustius inde capiet. uuanquam qui volet exadte nominari locum argumetationis, facile esitabit errorem,si addat semper extremum id, ex cuius loco ductum vult esse medium. 'si dicat, rquinius est peregrinus Romae, ergo non debet Romae expetere regnile medium est,peregrinum esse Romae. βuod si Tarquinio compares, ad locum eum referetur qui ex loco dicitur. quoniam peregrinum esse non est aliud, quam aliam habere patriam. patria autem loci nomen est. Sin Romae conferatur, connexum erit. quoniam peregrinum esse ei cui peregrinus quis est, connexum est. Sin et,quod est expetere regnum, iugaturperegrinum esse: contingens erit. possunt enim iuncta es utraque,stvtrumuis es ne altero. Ergo si quis argumentumi ducitum vel ex loco, vel ex connexis, vel cotingentibus diacat: redie quidem,sed non satis explicate dicet. uuodsi addat , ex loco Tarquinij, ex connexis Romae, ex contingentibus regni: iam quodvis horum dixerit, nihil errabit. Ac bis igitur, ex quovis h rum volet locorum,dare nomen a gumento . Promptius tamen expeditius quaerenti, ex Tarquini, nomine inuenietur. Itaquepotissmum huius censebitur loci, quem comparatum Tarquinio tenet. Cumsint
enim loci set disimus) notae quaedam,int an quam iudices
inueniendarum rerum,ex quocunque loco commodi i me inuenitur quodque, eius debet etiam potissimum generis existi
318쪽
. TI.ώ apertiori expositis argumentationibus fere L
sint leolligen- minusum , ut tectiores paulatim deinde argumentationes,
suisque loeti no modo reddamus locis sivi sed quod prius m disseilii Est,' informam suam coPigamus: ostendamus, quae propositio sit, oe, quid conficiatur. Opu es ergo in primis stire quae sit quaestio, cui argumentationes adhibentur: quae quomodo sit inuenienda, orte non alis apertaserit, quam simplicissime potuimus, ostensiim est a nobis cum de invenieri quaesis,cte' '' ne loqueremur. Nec inueniendastumgeneralis est quaesis,
in qua omnia continentur ea,quae dicuntur tota oratione sidi ecialis etiam,quae generali continetur,ad quam praesens argumentatio adhibetur,qua quaerimus explicare. auam cum inuenerimus, tum quicquid id es, quod tro argumentatione
propositum est, i si unapropositio est, adhibendum quaesis- ni. auodsi probet ea quaestionem in hanc aut istam partem,
pronutiatum quaestionis in eam partem, in qua inclinat probatio , conclus fiat enthmematis:=quod inprobatio- nem assumptum erit,propositis. Sin plures erunt propositio- . nes,tum adhibendae erunt alteri bridendums, an altera probetur per alteram. quod pisiat, ad 6mma quaestionis tu erit una argumentatis,ordine tamen probat plures. βuodsi nuprobetur altera per alteram ,sed unaquaeque perie probet id quod quaeritur, plures erunt argumentationes. βuod si me altera altera probet,nec quaelibet quaestionem per se, vel erunt plures unius argumentationis propositiones, Hlplurium propositionumprobationes. auae quidem qualiasint, optimum erit sumptis ab authoribus exemplis octendere. Pro tota ar- Exempla 1.ex gumentatione est apud auintilianum in milite Mariano
QuintilianQ. dicis ' Tu si Tribunus esses, hocscisset
si miles esses, hoc tulisset Non erit disiis firmare haud
319쪽
argumentationem qui viderit, quid ea velit gicere. Id autem es in summa quaestionis, tribunii iure occisum esse a milite. βuodsi cum hac propositione conferatur,no probatur id quidem continuo ex ea sed hoc quod ei proximum est, neque hunc tribunum i iud facere, neque militem ferre debuisse. 'sit haec argumentatio: Tu si fuisses tribunus, non fecisses hoc, ergo nec iste tribunus facere debuit. Sic etiam, si fuisses
miles,non tulisses: ergo nec miles se debuit ferre. Iam apertum est duas esse argumentationes eas, quas dicimus in una compositapropositione fuisse conclusias. Crebro quidem usu venit concisa haec argumentatio altercantibus, quod ex tragoediarum siriptoribus facile liquet. pud Senecam cum dixisset Megara, Sempers magno constitit nam deum, volens Herculis olimare diuinitatem ubiicit Lycus confutaturus illud auemcunque miserum videris, hominem mas. Duabus argumentationibus est hic opus, viperueniamus eo,
quia propositione colligitur. βuod quomodo fiat, apertum erit,si resticiamus, quid velit probare L cus. Hul ane con
futa re,quod sit Hercules deus. Ergo haec erit intentio, Hercules non est deuseropositione autem quam i sumit olum videtur colle hominem esse Herculem. Hanc itaque argu- metationem velut cofessam in medio relinquit, Hercules est homo. ergo non est deus. auodsit autem homoerobat: quo
niam quiriquis miser est homo est: Hercules es miser: es ign
tur homo. Prius argumentum e diuersis deo ducitur , posterius ab adiacentibus Herculis. Simile es quod subiicit in proximo Megara: auemcunque fortem videris, miserum
neges.Confutat minorem propositionem: quae erat, Hercules
es miser. Hi sit argumetatis: Nem ortis es miser: Herculis es fortis: non est ergo miser. Plures autem propositiones
ex seneca in Hercule su- rete. ubi non
Megara sed Amphytrio hoe eum Ly- eo disputat. III. ex eodεSenera. Non Megara. sed Amphytrio.
320쪽
RODO L. AGRI C. DE INVENT. IIII 'μ' alteram probat altera. Vt apud Lucanum in
Verba sunt quinto Pharsaliae,orbis Hiberi Horror, arctoi nostrosubis I ''' nomine miles Pompeio certe fugeres duce. probat id apari,
Fortis in armis Caesareis Labienus erat, nunc transfuga PAlis, Cum duce praelato terras atque aequora lustrat. Polirius ergo propositio prioris est. Prius etiam propositio alterius argumentationis, cuius es ab authore colligenda conclusio: quam reperiemus rursus, ea via,quam prius o lend
mus. uuaestio est, an bene sibi consedant milites, deserendo Caesarem. Capiamus propositionem, quae est . milites qui sunt fortissimi, m clarisiimae apud omnes famae si tu G-- seris, timidi atque fugaces erunt si Pompeiumsequantur. Haec propositis si adhibeatur quaestioni, statim videbitur confici. Non ergo bene sibi confident ,si desierant Caesarem. Euandoque m in hoc genere , probationespropositionum Luctu:ῖ' pro propositionibus ponuntur, quemadmodum mproposi-
cub. ''c, tiones pro conclusionibus. auale est apud eudum authorem, Ilia, . .: n Par Gor, atque metus, pretio maiore petuntur. Haec argu stipiendum metatio videtur tota mihi esse ratiocinatio huismodi . Euae- ' M' O miniti laboris habent, lus praemis,m i sint e petenda,bellum ciuile minus laboris habet,quam Gallicum, plus praemiν,ciuile ergo bessum,magis est expetessum. Pro
maiori propositione posita es probatio, quae est, Gipar labor est, oe praemium matres, id est expetendum: consequitur, ergo ubi minor labor est,stpretium maius, id es expetendum . Sic pro minore quae erat, Ciuile bellum habet minus laboris,quam bellum Gallicum, maius pretium: quonia Gallia quota pars terrarum,tenuerit eum belli decem ann rum implicitum, ciuile autem bellum ,sigesserit pauca felici euentu praelia , cum Roma subiget ei orbem. Cum vero