장음표시 사용
141쪽
44, TRACT. XIX. DE SACRAM. POENITENTIAE
ii, lulgentiam conredi contritis et confessis. unde non potest extendi ad eos, qui obiee per contritionem mmoto redeunt ad statum gratiae. Neque valet paritas a sacramentis deducta . ea enim ideo suum Producunt essectum . et gratiam sanctificantem recedente fictione; quia ea remota perficiuntur. et Christi fidelibus applicantur . eorumque virtus intra determinatum temporis spatium non restringitur, unde nil prohibet , quod culpae mortalis obice remoto. gratiae sanctificantis essectus inducatur. Indulgentiae vero Post definitum tempus
nec in se perficiuntur, neque applicantur. neque earum virtustili ra tempus a concedente statutum extenditur. Ita juxta Durand. Rii hard. Suar. dis'. Sa. seci. a. n. 18. Bonac. dis'. 6. q. I. p. 8. num. 13. et alios Τheodor. a Spir. S. ev. S.
Grt. 5. Prορ. su. Q. VI. An indulgentiae parem in omnibus pariant essectum. R. Inter plures eadem opera implentes pro indulgentiae aequisitione requisita alios prae aliis plenius indulgentiam
lucrari, majoremque poenae remissionem oblinere ex ecclesiae sensu constat. s. Bonaventurae doctrinam approbantisrn sent. d. ao. q. ult. Ule qui diat indulgentias, cum eas tribuit. considerat causam. Pro qua ruutat eum dignum tanta gratia: et secundum quod ρlvs Nel minus accedunt homines
ad illam causam. Plus νet minus partic*ant de illa gratia. Assentiuntur huic opinioni Bonifacius VI ll. in cap. Antiquorum . et Innocentius IV. in caρ. Quod autem de ρο nit. Non videtur tamen haec inaequalitas desumenda ex majori devotione et labore in operibus injunctis exequendis impenso: si enim hoc esset, senex peccator gravissimis poenis obstrictus, maiorem caeteris paribus indulgentiae sentiret ensectum prae iuvene vegeto, qui laborem in ieiunio minorem
experitur, et qui vicinus est ecclesiae. non laniam consequeretur indulgentiam . quantam qui longe distat, et ad eam visitandam a mille dietis veniret. Η . autem est contra doctrinam d. Thomae in c. dist. ao. q. I. iari. 3. quaest. 2.dicentis: ille qui est Nicinus eccleatae, et etiam sacerdotes et clerici consequuntur tantam indulgentiam . sicut illi qui Meniarent a mille dietis: quia remissio non . yrvortionatur latori. sed, meritis. quae diUensantur. Videatur etiam Theod. a Sp. S. cap. S. art. 7. Contin. Tourn. caρ. 5. nu. 6 . et 75. Remanet ergo quod per se maior. vel minor fructus correspondeat majori, vel minori contritionis vel charitatis intensioni: sicut enim eo magis, vel minus de saeramentorum fructu
Perripitur. quo magis, vel minus fideles aptantur ad reci-Piendum gratiae sanctificantis essectum, ita et in indulgentiis Di siligod by Cooste
142쪽
contingit. Theod. a Spir. S. Gnlin. Τourn. II. ee. Haec quae in hoe et in praecedenti quaesito dicta sunt. multum in praxi deservire possunt consessariis ad excitandas in suis poetilientibus diligentias omnes et conatus, ut pro viribus studeant dispositiones illas ponere, quae ad indulgentiam
Q. VII. Quid requiratur ad lucrandam indulgentiam.
R. Apud omnes in consessio est post s. Thomam quod
lib. a. art. ult. et in c. Io. q. I. an. 3. ad fruetum
indulgentiae obtinendum requiri characterem baptismi. usum rationis. et statum gratiae, et pia illa opera Praestare, quae juxta sedis apostolicae morem pro indulgentia imponuntur. Difficultas est. an necesse sit omnia pro indulgentia praescripta opera in statu gratiae exequi. Nisi aliter de mente concedentis constat. satis probabiliter sufficit status gratiae eo tempore, quo ultimum opus ponitur: ita Suar. disp. 5s.seci. a. n. 7. Passer. Ρalaus tr. c. div. unis. p. 8. n. 3. lv. in suntem. q. 27. art. I. et alii apud Theodor. a Sp.
tiquorum mimo. de menit. qui plenariam conressit indulgentiam non solum poenitentibus et consessis accedentibus
ad basilieas designatas, sed etiam iis qui vere poenitebunt et confitebuntur. Et, ut advertit Sylv. in iubilaeis plerumque praescribitur ieiunium seria quarta, sexta. et saballio,
cum consessione praevia, Vel subsequentei signum ergo est. subdit idem Auctor I. c. non ease necessarium, quod vias impleatur in statu gratiae: cum peccatores Ordinarie non iustificentur ante confessionem. Hoc denique suis probat Bene. dicius XIV. in constit. Inter praeteritos tom. 3. bullar. g.
Difficultas etiam insurgit. an sufficiat consessio in volo, vel actualis requiratur; an qui nullius peccati conscius reperitur, sed tantum venialium. omittere possit consessionem, et indulgentiam acquirat: denique an valeat consessio biduo. - vel triduo ante peracta. Non desuerunt theologi, qui haec omnia dubia affirmative vesolvenda pulaverunt i et quidem pro consessionis in volo sussicientia cum contritionis actu steterunt olim Bologi in . de indulg. Felin. tr. de indulg. ρsen. Pariter non indigere sacra inentali consessione, sed posse indulgentiam lucrari illum qui nullo peccato lethali obstrictus est: eo quia ecclesiae consuetudo fert, ut quando consessio injungitur . de letha libus intelligatur. docuerunt cum Suar. l. c. secl. 3. n. c. innumeri theologi, quos assert et sequitur Passerin. q. 27. Duili Corale
143쪽
nta. 2 7. et qu. 28. n. 229. Tl eod. a SP r. S. caρ. 11. art. 5. q. 7. ex cast. Omnis utriusque de poenit. et remus. Verum
aliter sentiendum est. Et quidem pro priori dubio videndus Belle dictus XIV. t. c. g. 6. α 7. ubi actualem eonsessionem necessariam intelligit et declarat. Requiri quoque consessionein taedum mortalium sed etiam venialium tradiderunt Saacti. ΓΛ. 8. do matrim. dis'. 15. n. 19. et in decalog. lib. c. cv. 5 . n. cI. Sylv. in aurei. q. a 7. ara. I. et injunxit Benedictus X1V. pro indulgentia anni sancti 275o. I. c. g. 7. et in constitutione Onoscatis eod. tom. 3. n. G. ac novissime declaravit s. Congregatio indulgentiis et reliquiis praeposita. approbante Cleanente XIlI. die x9. Maii 1 Sm-n essionem sacramen tralem . verba sunt decreti. quando in Areoibus amonitur pro indulgentiarum consecutione, illis veria his qui Nere menitentea confessi ac sacra communione refecti.
peragi omnino debere etiam ab iis . qui sibi lethalis accati conscii non sunt. Neque illa sussragatur quae peracta sueri ibiduo. vel triduo ante, sed quae ad summum in vigilia sestivitatisi ibi: nec non Praefatam confessionem sustragari etiam Posse, si ea Iecitur in νigilia festioitalis. Cum autem clausula haec privilegium DPere et regulae exceptionem via deatur . et privilegium non se extendat ultra expressam concedentis intentionem. Plich. in S. decret. tit. 33. n. 14. Leur. ibi q. μι. Bonae. de Ieg. q. 3. y. 7. n. 3. et excepita firmet regulam in contrarium εἶ ἐ. M eo r8. f de te-alib. Barbos. aretam. 85. n. έ. Patet non valere nisi fiat, vel in sesto, vel ad summum in vigilia . Potest tamen fieri post talia opera iniuncta. excepta communione, si agatur de mortalibus, ut patet, et quamvis in iisdem brevibus ordina. te exigi videantur . ordo tamen ille est quid accidentale . excepi is jejuniis in jubilam. quae certis diebus assignantur. Iaaym. lib. 5. tr. 7. cv. 8. n. 7. Viv. de iubil. q. 8. art. a. n. a. Superioris decreti rigorem Paulisper relaxavit eadem S. C. die as. Decemb. 3763. approbante eodem pontifice Clemente. et benigne indulsit Grisiis letibus semel sal.
rem in hebdomada sua peccata sacramentali consessione expiare solitis, ut si nullius lethalis culpae ab ultima conse filoue se conscios agnoscunt. Possint sine ea quascumque in. dulgentias consequi, nihil tamen innovans circa indulgentias iubilaei iam ordinarii, quam extraordinarii, aliasque ad instar iubilaei concessas. ita quibus consessio, ut opus injunctum Peragi debet. Quoail opera injuncta, eorum omissio, vel ex ignorantia, vel in polentia obstat indulgentiae assecutioui , ut docet s. Bonaventura in c. drat. ΣΟ. P. a. q. . . Diqitirco by Cooste
144쪽
MPENDIX CAPUT I. 145Palaus P. s. n. a. Passerin. q. 33. n. 267. cum clare constet mentem summi pontificis indulgentiam concedentis esse eam conditioni exequendi illa opera alligare, nec per alium exequi susscit, sed requiritur. quod per seipsum praestet, qui lucraturus est indulgentiam. Ita communis cum d. Th. in ι. dist. ao. q. I. art. S. quaeat. 3. si excipiatur illa, quae etsi per alium gesta. tamen mandans censetur causa illorum moralis, ut Puta eleemosyna, quae Per famulum tradita, tamen dominus illam dispensare dicitur. Passerin. q. 3a. n. 259. Requiritur insuper visitatio ecclesiae . quae
plerumque fieri potest a primis vesperis vigiliae usque ad solis occasum diei sesti, et in ea aliqua devota oratio iuxta
ecclesiae intentionem et sacra communio.
Q. An quis possit eodem opere plures indulgentias vel eamdem indulgentiam pluries luerari repetendo opera iniuncta.
R. I. Affirmativam sententiam tradiderunt tar. in b. Lb. S. q. 35. Henriq. lib. 7. cap. 17. n. s. et alii apud Passer. q. ca. n. 336. ea ducti ratione, quod potest quis eodem actu plura praecepta implere; sed hoc landamentum facile corruit: nam etsi verum sit unico actu pluribus praecepti a satisfieri posse . id sit . quando praecepta non exigunt actum quoad substantiam consideratum, sed solum quoad formalitatem; si vero quodlibet praeceptum petit substantiam actus . non satissit pluribus praeceptis eum Poneudo actum.
ad eum modum quo Cajus debitor Titii unius aurei ex sur-lo. si init contractum cum eodem unius aurei, non potest utrique obligationi satisfacere unicum aureum solvendo. Disi sorte ea unica solutio a creditore pro utroque titulo acceptetur. Indulgentia auteni substantiam actus requirit ac petit. Videatur Passerin. Do. eil. Theod. a Spir. S. caρ. O. Gri. 6. et 7. rion possunt ergo regulariter loquendo unico opere Plures indulgentias acquiri: nam opus iniuinuum exigitur Pro complenda et constituenda causa proportionata ad indulgentias requisita. Ita sentiunt Suar. disρ. 5a. seci. 8. n. Io. Iaaym. lib. 5. tr. 7. cv. 6. Bonac. div. 6. q. 1. P. 5. num.
29. et alii plures apud Passerin. I. c. n. 337. Dixi regulariter loquendo. quia ea plerumque est concedentis intentio: si autem aliam constet suisse illius mentem, diversimode loquendum, ut de iubilaeis . ubi quoad jejunium Pontifex contentus est jejunio alias praescripto, vel ratione quadragesimae . vel vigiliae etc. R. II. Distinguendum inter indulgentiam temporalem, quae determinato temporis spatio percipienda datur, et perpetuam, T. VIII. Eo
145쪽
, 46 TRACT. XIX. DE SACRAM. POENITENTIAE
quae sine ulla temporis delerminatione conceditur . Pri Isexemplum asseri Palaus I. c. n. 35. si e . g. Pontifex indulgentiam largiretur visitantibus ecclesiam aliquam in sesto ibi ius dedicationis ele. Posterioris vero . Si indulgentiam con cederet visitantibus eamdem ecclesiam sine temporis delem minatione. Priorem non posse pluries consequi docent Suar disp. 57. sec t. r. n. c. avarr. de iubilaeo notab. I S. num I9. Palavs' I. c. aam sermo absolute prolatus de prima vice
intelligi debet iuxta Bart. in I. Dotis promissio st. de juridotium et t. Booes g. Hoc sermone st. de Nectori significat. Neque etiam si amplietur ad duos. vel plures dies : nam hoc tantum oblinet ad commodum sidelium, qui ex dissitis regionibus convenire optant. De secunda vero contrarium tradunt doctores citati auctoritate divi Thomae in c. dist. ao. q. I. ari. 3. quaest. 2. Hoc quoque extendendum videtur cum Theod. a Spir. S. l. c. art. 8. et Viva de jubii. q. 6-art. ult. ad indulgentiam partialem concessam vel in perpetuum . vel sine temporis determinalione . quae acquiri pluriesi, otest etiam eadem die . si iteretur eadem die opus injunctum, non vero ad indulgentiam plenariam ob declarationem fac. indulgent. et reliquiar. gregat. die Ia. Martii ann. 1669. Neque haec aequiri potest semel pro se . deinde opus repetendo iterum defunctis applicari, ut probabilius docet citat. Titeodor.' contra Vivam , tum quia in coacessionibus indulgentiarum sensus non videtur esse copulativus, ita ut Pontifex duplicem conserat indulgentiam acquirendam. unam per modum absolutionis pro vivis, alteram per modum suffragii
pro defunctis, sed disjunctivus, ita ut opus adimplens possit vel sibi. vel defunctis applicare. Multa hie inquirenda remanerent circa opera injuncta in particulari: sed aliqua et quidem Praecipua iam attigimus.
alia tractare magnam ex una parte provinciam aggredi esset, ex altera non nimis necessaria in praxi, cum ex brevium concessionibus pendeant: ideo .
Q. IX. An et quomodo indulgentiae prosint animabus
R. I. Non haeretici solum . sed inter catholicos Hostiens.
in sum. lit. de remiss. c. 6. Joannes Gerson sem. I. Prodesunctis, et alii paucissimi mediis indulgentiis defunctorum
animae iuvari negarunt: sed animabus in purgatorio delentis prodesse est propositio lania certitudine pollens, ut ad fidem pertineat, ait Sylv. in sumi. q. 7 I. a. Io. IPSae enim sunt nobiscum eiusdem mystici corporis membra per sdem et charitatem colligata. Neque enim piorum animae defunct Diuiti Cooste
146쪽
rum . ait d. Augustinus do cioit. Dei l. a . c. s. ab ecclesia separantur cur enim ista sunt, nisi quia friles etiam defuncti eius membra sunt et ejusdem autem rorl3oris membra sibi invicem opitulari posse constat ex epist. I. ad
Cor. cap. II. V. IS. Pro inoicem sollicita sint membra. Et si quid patitur unum membrum. co aliantur omnia membra. Ulterius si viventes vivis, aut defunctis sua merita et satisfactiones applieare possunt, cur non indulgentiasῖ Non est aliqua ratio. ait ibidem s. Thomas, quare eccles a possit
transferre communia merita. quibus indulgentiae innituntur in ωioos, et non in mortuos. Hanc veritatem tot laniisqtie
declarationibus comprobarunt Bomani pontifices Sixtus IV. constit. contra errores Petri de osma apud Theodorum a Spir. S. dissere. proaemiat. hist. sub n. I 8. LeO X. epist. eo ira Luilierum ad cardin. Caietanum apud ipsum n. I9. et uo. nec non Innocentius VII l. et Pius u. apud Passeriti. q. II. n. I. et ecclesiae consuetudo, ut quod tota per orbem frequentat ecclesia, quin ita faciendum sit, insolentissimae audaciae sit. inquit s. Aug. visi. 5 . alias II 8. n. s. ad Ianuarium. Requiritur autem lacullas a concedente eas
applicandi pro defunctis specialiter expressai neque enim Possunt viventes quascumque indulgentias pontificiax pro libito suo desuntiis aliplicare, sed eas quas in forma indulgentiariam applicare etiam defunctis pontifex concedit: cum nemo privatus dispensator sit satisfactionum Christi et saticlorum , sed ille ad quem pertinet clavium pleni ludo: s. Thom. in c. dist. ao. g. r. a. 5. q. 3. et in aurei. q. 26. a. 3. Sylvius i. c. Non susscit autem generiaiter concedi indulgentiam cunctis fidelibus: nsm fidelium nomine. si nihil aliud explicetur. tantum ωioentes comprehenduntur: verba sunt Suar. d. 53. seci. I. n. 7. PRSseri n. l. c. n. 892.
R. I l. Communiter tradunt doctores indulgentias prodesse defunctis nori per modum absolutionis, quatenus Per suminum Pontificem iudiciarie absolvantur a Poenis propter merita Christi et sanctorum , non enim subsunt pontificis iuris. dictioni, ut voluerunt Ioannes Angeli relatus a Maiore in . dist. α o. q. a. et Michael Medina de in Dig. QV. 7. cast. 3 . et dim. 8. cap. co. neque per modum impetrationis. aut meriti: cum indulgentia, qua talis, nec sit impetratoria. nec meritoria. sed tantum per modum susIragii, scilicet per modum solutionis, nimirum satisfaciendo pro illis, et solvendo poenas ab eis debitas de ecclesiae thesauro, quem pontifex ollari Deo in compensationem : ita Navarr. de
indulgent. comm . II. notab. II. Sylv. uc. citat. Conti.
147쪽
i 8 TRACT. XIX DE SACRAM. POENITENTIAE
dum magis explicandum assert exemplum Theodor. a Sp. S. I. c. cv. I . art. 3. amici, ob debitum ab alio amico contractum in carcere delento . e publico thesauro solventis. qui certe illum a carceris poena liberaret. Quae quidem indulgentiae illis tantum prosunt animabus quoad satisfactionem, et a poenis liberalionem. quibus ex intentione viventium applicantur. ut sentit d. Aug. lia. de cura pro momitiis cap. 4- ubi distinguit inter communia ecclesiae suDagia et particularia . eaque sentit ecclesiam ad animas fidelium transmittere, ne desint communia quibus desunt particularia ab amicis, consanguineis etc. non tamen insallibiliter, ut cum Soto dist. 21. q. a. ari. 3. Suar. div. 53. seci. 3. n. 3. docent plurimi apud Passerin. q. 135. n. 9o . sed tantum si Deus acceptet. et ita tenent non pauci apud eumdem n. 9o3. Moc ipsum suadere videtur ipsa ecclesiae. et piorum fidelium praxis saepius Pro una eademque anima indulgentias applicantium . An autem opera injuncta ad lucrandas indulgentias pro defunctis per modum suffragii fieri debeant in statu gratiae . respondendum videtur nega-gative per se loquendo, nisi oppositum constet de aliquo opere ex mente concedentis. et ita probabiliter doceni Na-
Iib. 5. tr. 7. cap. s. n. t. Bonae. ῶν. 6. q. 1. P. 6. n. 1 Pal. tr. 2ι. ρ. Io. n. go. aliique innumeri theologi apud PasSerin. q. 119. n. 9a . eum opus iniunctum non requiratur vel ut meritorium. vel ut satisfactorium, sed ut opus bonum et honestum, quod tale est. etiamsi homo non sit ingratia. Neque eadem est ratio de indulgentia pro vivis ac pro defunctis: nam indulgentia pro vivis requirit gratiam saltem in complemento operis. quando indulgentia ferre debet suum essectum. quia opus est eausa eiusdem indulgentiae meritoria i sed pro defunctis sufficit quod vivus opus iniunctum quia in eo est conditio ab iis praestanda impleat. qui indulgentiam lucrari volunt. Videantur auctores citati . Non negandum tamen cum tant. Tournelytic. cit. numer. 3o. tutiorem esse indulgentiam . quae acquiritur in statu gratiae. Et haec delibasse sufficiat de indulgentiis in generali. pauca alia addemus de aliquibus indulgentiis in particulari; et primo.
148쪽
D. I. uuid sibi velit hoc nomen altare privilegialum.
R. Ea dicuntur altaria privilegata. in quibus sacerdotes pro defunctis celebrantes plenariam eisdem indulgentiam lucrari possunt. Haec conceduntur a sede apostolica sub hac plerumque elausula. dummodo in ea ecclesia tot missarum numerus quotidie celebretur, V. g. Viginti, quindecim, se-
Nonnesia hie in ordine ad ilia, laeuin per hreviter direre optimum du, xi . rubilaeum itaque a verbo Dbel, quod apud Ilebraeos est anni a r demmionis, durare solet per 35. dies , exeepto iubilaeo anni saneti, quod
perdurat integro anno , a te desinitur : indulgentia plenaria a summo rimis risee eomeessa certas Ecelesias insit inti s , et Uera in BreMi Praeseri taperagentibus eum quadam Muis'rsaluam . et 'Plicatione δε-rum Wisiis malium . Iubilaeum quilibet lucrari potest qui indulgentiae plenariae aequirendae rapax est. nisi per concedentia voluntatem exclusiam esse suo scienter eoustet dummodo illud luerandi intentionem liabeat, et praeseriptis operibus adimpleat eo modo quo sunt designata . Triplex alitem est iubilaeum , romanum , eo οὐ num , et stri ordinarium . Primum illud est quo i solemni pompa Romae celebratne anno saneto . Secundum Telebratur Compostellae toto illo atino , quo s. Jaeobi sestiam ineidit in Domini m. Tertium denique illud est quod extra aunum sanetum ob ν vem causam indicitur. Postremum hoc iubilaeum ordinarie duarum hebdo. madarum intervallo perdurat. Quamquam ex theologia nonnulli doceant
Probabilius non posse eum qui prima hebdommada iubilaeum lueratus est, etiam opera praeseripta repetendo denuo alia haebdommada illud luerari , ex Bulla tamen Mued. XIV. Gn-emis s. a. potest et bis Pluriesque
luerari si renoventur opera , hae tamen conditione ut nemo nisi semel tantum frui possit favoribus jubi Iaeo annexis, ut sunt absolutio a censuris,
di eas hos reservatis iterum con metis, votorum commutatio . et .
ut autem huiusmodi doetritia , in orditie nimirum ad iubilaeum , magis innotescat sequentia sunt observanda , et quidem s. Qui iubilaeum lucrari omixit in sua patria , potest alibi illud laerari , ubi praescriptum
e-pus adhuc non est elapsum . 2 Qui post consessionem iterum in reservatum incidit peccatrim , poterit iterum absolvi nisi .xpiraverit lem pus , idest si ultimum opus nondum perfecerit, ideoque nondum jubilaeum sit lueratus: aeeus vero dicendum sciret si jam iubilaeum fuisset I vera - - , et postea ira reservatum incidisset, tune absolvi haudquaquam posset eum Bullae dieant hae Mira tantum. 3. Consessarius legitimam ob caiisam potest suo Poenitent, absolutionem diverre ; et hoe in easu etiamsi incide-vet poenitens iterum in reservatum adhue posset absolvi sive ab hoc , si ve ab alio Consessario, dummodo is esset unux ex consessariis iubilaei. 4. Qui a reservatis est absoluina eum animo tamen Iuerandi jubilaeum . si postea animum deponat, ideoque tu hilaeum non aequirat, peceat quidem aed firma remanet absolutio eo quia haec non est data ad rei ne identiam, sed absolute , hoe idem direndum est de votorum coinaem talioue . Ita Betie l.
149쪽
1 so TRACT. XIX. DE SACRAM. POENITENTIA
plein etc. Ex istius clausulae appositione excitatum olim suu dubium. an scilicet Prorsus cessent, vel pro tempore quo
dictus numerus missarum non fuerit celebratus, suspensum
remaneat altaris privilegium. Qui supradiclam clausulam non ut conditionem appositam ad valorem privilegii. sed
tantum ut narrativam ex supplicatione desumptam volunt. neque cessare . neque suspendi tradunt: ita Bordonius in consil. regular. lom. a. resolui. 9t. 8. n. Pas quali g de sacrisc. miss. q. 7 7. et alii apud Dianam P. 9. tr. I. resolui. 9. Oppositum docent qui arbitrantur dictionem dummodo . quando adiungitur ei, quod venit implendum. antequam actus perficiatur. significare conditionem. et in hac opinione sunt Sylvius resol. ρ. I. M. Altare priuilegia tum, Menoch. consa. si 8. Lavorius de indulg. ρ. I. caρ. 3. n. IIS. 3 oc autem hodie ut certum tenendum, requiri quotidie praes xum missarum numerum, et suspendi indulgentias . si non celebre tur ex decreto S. C. C. a Benedicto XIV. relaici institui. eccles. 56. n. 16. et opprobato ab Innocensio XII. die 17. Juli 160 . Quod si una aut altera die 'fortuito desit iste numerus. Don suspenditur indulgentia, tum quia hujusmodi conditiones moraliter intelliguntur ex I. 3. ι. 6. f. de legib. tum quia ita decrevit eadem sacra tan greg. die 3 o.
Julii tyo6. apud eumdem n. I7. dummodo raro contingat ei desit propter alicujus sacerdotis infirmitatem, non propter absentiam tempore adventus et quadragesimae.
Q. II. An sacerdos celebrare obligatus pro defuncto. ut ei aliaris privilegiali indulgentiam acquirat, teneatur eidem missae sacrificium applicare. R. Exigi missae sacrificii applicationem: nam ex Romani pontificis intentione indulgentia alligata est sacrificio. prout
ad hoc allare celebrato. quod constat ex consueta huius concessionis forma: quandocumque sacerdos is missam defunctorum pro anima cujuscumque fidelis ad praefatum altare celebrabit: anima *sa de thesauro ecclesiae indulgentiam consequatur. Et ex stylo Secretariae brevium expressae exigi ap-5. Qui opera omnia neglexerit, ideoque iubilaeum non est lueratus , ire
fine tamen , seu ultimo die Poenitentia duetus ad consessionem, et communioDem accedit , ex theologis nonnulli , eis. pauet , putant eoi,sessariurn posse omnia opera praescripis in alias pias actiones ei mutare , et sie illum
jubilaei participem re idere , illorum ratio potissima est quia tunc est ταπimpoteus ad praescripta opera Peragenda . Quod tamen probarem si bona fide id accidisset, quodque Prohat etiam Viva q. 8. art. uti. Uuimo tandem Observandum est quod saltem ultimum opus ex praescriptis ad Iu erandum jubilaeum fieri debet in gratia. Qui plura eupit adeat Continuata T ii r. l. 6. P. 2. in appendice 3., et Praeserum consulat formam qiis iubilaeum a P. M. conceditur .
150쪽
APPENDIX CAPUT II. Igrplicationem sacrificii iestatur Theodorus a Spirit. S. p. a.
cap. I. art. c. g. I. requiri vero in dispensabiliter missam de nequiem, sed susscere missam de sesio currenti. vel de seria in diebus, in quibus missae de requiem prohibentur . sive missae celebrandae sint ex pia testatorum tandatione, sive ex sola fidelium stipem osserentium devotione , docuit Navarr. tom. I. conati. lib. 5. do poenit. et remiss. consit. cui subscribit Fagnan. m 3. decret. in cap. Quidam de celebrat. mira. n. 28. et saepius declaravit
sacra IIiluuin Congregatio praecipue die 5. Aug. 166a. approbante Alexandro VI l. . et die 3. Aprilis 3687. quam postremam declarationem confirmavit Innoc. XI. in suo brevi Alius postquam dat. die c. bIaji ann. 1688. bullari tom.
8. p. 518. Non improbabile tamen videtur quod addit Suar. disp. 53. seci. c. quod si in apostolicis literis haee
verba reperirentur dicendo missam, vel quoties sacerdos missam dixerit, tunc ex horum verborum vi satis esse pium illud opus exercere. etiamsi pro defuncto missae sacrificium non applicetur 4 sed lautum indulgentiae benescium. Naeeau lena omnia locum habent, si loquamur de aliari privilegialo sive perpetuo, sive ad tempus cum nulla clausula restrictiva concesso. quae aptari nullo modo possunt iis . quae quandoque concedi solent ad dies non impeditosi in iis per missas celebratas de sesto currenti non acquiruntur indulgentiae, lex enim favorabilis extendi potest, si non habeat clausulam expresse limitantem. et supradicta clausula ad dies non impeditos expresse restringitur ad dies quibus permissae sunt missae de requiem : ila declaravit sacra
Congregatio indulgentiarum die i6. Julii 1716. Addendum
hie Clementem XIII. ex paterna sua charitate erga omnes fideles benigne concedere per suum breve die r9. Maii x76 . ut missa die a. Novembris a quocumque sacerdote lana saeculari. quam regulari. celebranda gaudeat in perpetuum privilegio, ac si sset celebrata in altari privilegialo. Q. III. Λn altare privilegiatu in ad septennium concessum
vigeat . si nondum elapso Primo renovetur breve pro secundo septennio.
R. Dubium exoriri potest ex formula apponi solita similibus brevibus his verbis : simili ad praesens prioilegio minime decorata, quae veri sicari non potest, nisi primo, expirato. Et quidem Passerin. q. 95. n. 72o. secundi impetrationem non valere docet. Diana t. 9. tr a. de altaribus prioileg. resolui. Io. affirmativam sententiam tuetur. Coton.