장음표시 사용
111쪽
TRA . - . DE SACRAM POENITENTIAE
aesset peceatis proportionata: et consessarius Onxitteret imp alere poenitenti obligationem ad quam telietur . resarciendi scilicet scandaliam aliis datum: ' cap. Manifesta de menti. et
mnias. et, tenent Suar. disp. 37. face. 6. n. 3. Salmant. m
. et alii quamplures. Et hanc fuisse antiquam ecclesiae traditionem probat Morin. Lb. 7. cap. Id autem, ut advertit . s. Thom. is c. d. x . r. art. 5. q. 5. ad 1. non est contra sigillum consessionis: nam potuit poenitens ultronee publica poenitentia scandalum datum compensare. Ultra- quamquod esto possit quis suspicari a consessario impositam fuisse. talis notitia , oritur ab ipso poenitente consentiente in Publis ni poenitentiam, qui absolvendus non esset . at nollet Receptareo dum ad eam teneretur: sicut absolvendus nonae et qui mollet petere veniam, vel sacere restitutionem. dum ad haec leneretur. Regulae in praxi obsereandae I. Observet consessarius, dum vult convenientem salissa Clionem imponere poenitenti, duo respicere debere: Nempe et quod possit convenientem satisfactionem dare pro Poena temporali debita precatis, unaque deservire ad retrahendum Poenitentem a novis peccatis . Certe nunquam satis redargui Possunt ignorantes illi, remissi. palponesque consessarii. qui pro quibusvis peccatis leves imponunt satisfactiones, adeoque facillime poetilientes ad nova scelera et sortasse pejora Patra da redeunt: quapropter alienorum peccatorum participes fieri. dicit Tridentinum sess. rc. c. 8. At valde criminandi etiam sunt illi consessarii, qui licet satisfactiones non tam 4ncongritas imponanti nihilominus non satis innducui t ad emendationem poenitentis. Viro e. g. . vel mulieri quam maxime peccatis carnis deditis pluries recitare rosarium. vel psalmos
poenitentiales iniungent. Hujusmodi satisfactio ab iis persinnis et facillime omittitur . et facillime adimpletur, et valde modice ab ea ad resipiscentiam impelluntur. Sicut ergo contraria contrariis curantur. iis aliquae etiam poenalitates sunt injungendae, si ab eis possint praestarii et si ab eis praestari non possint, alia remedia, de quibus infra, imponenda. Videnda etiam quae dixi, dum ιr. a. de peccatis capitalibus egi.' Inter poenitentias quas consessarius indicere potest infirmis, reponit Navarr. in cap. Si quis autem de poenit. dist.
7. n. 33. ut patienter serat dolores. et angustias infirmitalis. Verum satisfactio haec raro. et non sine magna prudentia. a tento nempe infirmi ingenio. viribus, morbi acerbitate iniungenda videtur; potest enim facillime seri, ut, dum Prae
112쪽
QUAEST. IV. CAPUT I. ii 3 doloris magnitudine vix infirmitatis angustias ferre valet. magna insuper afficiatur animi molestia. timens se non recie .atisfactionem impositam implere. Bonat. disp. 5. q. S.
ll. Notet consessarius a rigidioribus poenitentiis bene esse bεiinere. quoties aegre acceptarentur a poenitente: et fortasse ab eo. quamvis hic et nunc disposito. non adimplendae prae Vi leantur. Melius est tune satisfactionem mitiorem imponere. vel ad eam sub gravi culpa non obligare. monendo tamen non ideo leviora ab eo iudicanda sua peccata, sed mitius cum eo agi ob ipsius fragilitatem. ab eoque longe maiores Poenas in altera vita sustinendas . si in ista Pro suis Peccatis non satisfaciat. Verum hanc regulam non propono respectu poenitentium iam a longo lempore Peccatis assuetorum. Istis rigidior imponenda est satisfactio , nec ab ea abstinendum, eo quod timeatur non adimpleturos. Hoc minus malum est, quam si ob leviores poenitentias prosequantur Par-Vipendere peccata. et sine legitimo dolore consileri . quod valde de iis timendum est. Coninch. da sacram. div. Io. b. 8. num. 73. II l. Loquendo de particularibus poenitentiis, quae eum fruetu imponi possunt, primo credo necesse esse in satisfactionem etiam injungere ea, ad quae alias poenitens tenetur, ut emendetur a peccatis. Ita se haberet poenitenti imponere in satisfactionem. ne amplius per talem viam Pertranseat. vel aliquam domum ingrediatur. hia habet oecasionem peccandi i ne amplius. ludat, si consuetus sit blasphemare. vel ludo grave incommodum asserre suae familiae: ut quamprimum solvat debitas mercedes, seu satisfaciat mercatoribus. aliisque operariis. Bene etiam erit imponere novam poenam. si haec non adimpleantur, faciendi e. g. opus poenale, vel dandi aliquam eleemosynam etc. Addantur semper aliquae orationes: nam oratio est medium obtinendi a Deo auxilia ad resipiscendum. optimum erit, si peccatori injungantur istae orationes faciendae ante Crucifixi imaginem, vel ante imaginem B. Virginis brachiis extensis, repetendo actum d loris et propositi nunquam peccandi. Item . si Poenitens capax sit, imponatur ipsi aliqua meditatio. vel passionis Christi. vel Novissimorum i experientia etenim constat hujusmodimentalem orationem non parum ad emendationem condueere. Orationi. si fieri potest, bene erit addere lectionem alicujus pii libri faciendam coram universa familia, vel etiam audire conciones. Valde pariter commendatur imponere in satisfactionem sacramentorum frequentiam; ac ex
113쪽
sructu dignoscet consessarius. si ad ea poenitelites aecedant cum convenienti dispositione . Non exigua item erit utilitas poenitentium . si illis. dum id facere possint. imponatur quotidie missam audire. Eleemosyna etiam valde conducit ad gratiam impetrandam pro emendatione: adeoque non abstineat consessarius ab ea in salissactionem imponenda . si poenitens possit eam sacera. Videat ergo consessarius quae aptiora remedia Prodesse possint Poenitenti, eaque eligat, ut consulat ipsius emendationi. IV. Satisfactiones per aliquod tempus protrahendae valde
utiles sunt ad emendationem i nain ita non iam iacile meis nitens gravitatis suorum criminum obliviscitur . et coactus saepe aliquod bonum opus sacere, assuescit se Deo commendare, et christiane vivere. Dum autem imponuntur in satisfactionem aliqua opera. vel orationes per aliquod tempus protrahendae. ordinarie non expedit esse aliquid grave itum De poenitens tandem omittat: tum quia saepe debere easdem repetere, valde molestiam reddit satisfactionem, s saepe grave quid sit praestandum. Bene etiam faciet consessarius . vel si non obliget ad haec praestanda, dum poenitens ipsorum oblivistituti vel si dicat satis esse, si postea praestet. dum reeordabitur. Consulerem etiam assignare tempus huiusmodi adimplendi. dum v. g. mane surgit e cubili , ut in decursa diei recordetur ab ipso a peccatis abstinendum . deinde post prandium. ac tertio dum dormitum vadit, ut cautus sit in nocte ab iisdem cavendi.' . . Expedit etiam multoties in salissactionem diversa opera impcinet e. ut toties laequentare sacramenta. ima nem Beatae Virginis invisere. quotidie retitare rosarium etc. Λl consessarius cavere debet. ne tot sint diversa opera, ut facile ipsorum poenitens obliviscatur, vel ut ita dicam. ab iisdem
obruatur. Videat ergo haec incommoda cavere, et variorum multiplicitatem operum non sine necessitate imponere. l. Non potest negari aliquando necesse esse imponere publicam poenitentiam . quando nempe resarciendum est
scandalum publice datum. Exemplum sit in eo, qui publice aliquem gravibus injuriis assecit. vel infamavit. huic. certe
imponendum est in salissactionem. ut publice restituat honorem. et famam . Dum vero necessaria non est publica poenitentia ad resarciendum scandalum, puto non debere consessarios publicas poenitentias imponere ob varia inconvenientia. quae possunt exinde derivare. Tunc vero non est necessaria publica poenitentia. quando ipsa vitae emet alio sufficit ad scandalum datum removendum. Certe meretrix Disitigod by Cooste
114쪽
non pereat sine publico scandalo, at istud sufficienter c inpensat. si relicto statu peccati faciat se cognoscere emendatami aliunde autem publicam iniungendo poenitentiam . quot orirentur irrisiones, quot detractiones etc. l Hinc s. Congregatio. teste Fagnano in cap. Manifesta de poenit. et remias.
noluit declarare. an in foro sacramentali pro publicis peccatis imponendae essent publicae poenitentiae. ut ita magis consuleret quieti consessariorum et poenitentium . Posse dimitti poenitentem sine satisfactione cavs Di,ilaei. vel indulgentiae plenariae acquirendae docuerunt olim
Lugo de meni L d. feci. a. n. 3o. Diana coordinat. L I. tr. 6. resol. o. n. a. et alii. Pribus restiterunt Suar. disp. 5o. seci. a. la Croix Ac. cie. n. ix73. eum Fili iucc. Rodrig.
Dicasii l. Valentia da indu . div. 7. q. ao. p. 3. Juveni n.
truce. histor. dogmat. de sacramant. dissent. 13. quaest. 5. ρ. c. et novissime P. Amori histor. indu . in quoest. ρω-ctic. pag. ι67. et seqq. illorumque opinionem reprobat tamquam nimis laxam Benedictus XIV. in constitui. Onooc tis tom. 3. bullari num. a6. ρag. 36O. et in epist. enciclyc. Inrar praeteritos g. S. n. 65. eod. tom. et mandat consessariis, ne praetermittant sub praetextu iubilaei consequendi salutarem poenitentiam imponere , ad quod fortasse impulit Suorum praedecessorum exemplum Martini V. Sixti V. qui omnes in indulgentia concessa per bullam cruciatae, et in iubilaeo ann. 35 . praecipiunt. ut iuxta modum delicti salutaris imponatur poenitentia. Interea ratione iubilaei. vel plenariae indulgentiae acquirendae leviorem poenitentiam injungere potest consessariusi eum illius desectum indulgentiae suppleant. Quod tamen verum est. si agatur de poenitentia vindicativa, non autem de medicinali. quae a peccatis Praeserveti neque enim tunc temporis intermitieuda . haec est, cum consessarius non tam ut iudex agit puniendo Peccata praeterita. sed etiam ut medicus a suturis praeservando. Viv. quaest. 6. ari. I. n. I. Rei T l. c. dist. Io. n. 26.
Tam utilis. immo et necessaria reputata olim fuit priscis temporibus in ecclesia eanonum poenitentialium scietitia et usus. ut quisque episcopus in sua synodo et dioecesis visitatione hoc a quolibet praesbytero sollicile exquireret, an suae dioecesis proprium poenitentialem librum haberet. eo. que in poenitentiis injungendis uteretur. Nostris quoque lemporibus licet eorum usus obsoletus jam sit, nihilque prode se possit pro praxi ex fidelium tepiditate, multum tamen auxilii praestare poterit consessariis illorum scientia et siu-dium 1 ex iis enim insinuare poterunt poenitentibus suorum Diuitiam by Cooste
115쪽
t 16 TRACT. XIX. DE SACRAM. POENITENTIAE
peceatorum quanta sit gravitas, quae tam severis i tam longis . tamque formidandis poenitentiae legibus luenda olim
erant, et disponere. ut promptius, et libentius satisfactionem nostra aetate benigniorem persolvant. Et ob id laetum credo. ut in tot synodis eorum cognitio et scientia suadeatur . et aliquando Praecipiatur. quas enumerat Benedicius XIV. de synod. dioeces. lib. II. cast. 1 r. n. 6. Si quis autem istos canones legere cupiat. adeat s. Carolum l. ins eis. Morinum in amend. ad tract. de Poenit. Martene de antiq.
eccles. ritib. tom. I. P. a. Muratorium ιο- 5. antiquit.
Dal. medii a i disert. qui duos poenitentiales libros in lucem edidit. excerptos unum e manuscript. --dice capituli canonicorum Veronensium . alterum monasterii Boviensis. natio insuper habenda. inquit s. Carolus actori eccLMediolanens. p. o. inatruci. do sacram. menit. q. damod. impon. poenit. statui. conditioni. sexui et aetati poenitentis . Hinc caveodum . ne ei qui est in aliena potestate eam poenitentiam iniungat. qua Nel praeiudicium asseratur 'silius juri. qui poeniιantem in pol talem habeat; neMa eam, quo ωel occasio detur viritualis ruinas. Hi aliquod scandalum
oriri possit. Proinde puellis. quas sine matre. vel alia socia e domo egredi dedeceat. aliquod remotum templum visitare . famulis et ancillis. et perpetuo labore ad sibi familiaeque vietum comparandum coactis diebus feriatis plures
missas audire. uxoribus noctu e lecto surgere et longae orationi incumbere prudenter imponi non posse arbitror. Savero has indicere velit. saltem prius interroget . an comm de et tuto praestare pinsint. Ex doctrina superiori prudenter agere puto poeniten-- tem, si audiens a consessario poenitentiam sibi imponi, ad quam alias praecepto aliquo. vel voto tenetur, illum de hoc moneat, ut eam mutare. vel in aliam diem . vel expresse eam indicere possit. et sic omnis anxietatis occasionem tollere . Inferri etiam posse existimo, quod si quis culpabiliter gravem poenitentiam illam omiserit, hoc debeat in consessione explicaret cum duplex Peccatum admiserit, unum
contra praeceptum Vel votum, alterum contra saeramenti
integritatem. Ita docet Ferrar. l. suρr. c. Dubitant aliqui apud Suar. div. 38. secl. 6. n. a. a possit imponi pro poenitentia opus aliquod internum . et Partem negativam tenent; eo quod cum satisfactio sit pars sacramenti. debeat esse sensibilis . Sed communior sententia
116쪽
QUA EST. IV. CAPUT II. I intrinati illud enim opus sit satis sensibile per sacerdotis
impositionem et per poenitentis acceptationem. Prout chntriintio fit sensibilis per consessionem. Laym. cGρ. 35. q. 1. Sal
improbandi non sunt. imo et laudandi consessarii. qui poenitentibus eorum statu attento, piam mortis, iudicii. atque Dei praesentiae meditationem frequentem indicunt. Valde etiam laudabilis est illorum consessariorum praxis, qui diuturniorem poenitentiam imponendam ducentes, eam tamen intra determinati temporis limiles duraturam statuunt. e. g. ad quindecim dies, ad mensem. usque ad novam tonsessionem . Aliter faciendo poenitentes postmodum haerere solent, et anxii esse , quoto tempore duratura sit. Et eum sit res, quae a sacerdotis arbitrio Pendeat. non possunt ab alio consessario ea de re edoceri ait Haberi apud Continuat. Tournet n. I 89.
De obligationa, quam habes poenitens acceptandi poenitentiam i quando debeat illam adir Ierei et quando
Q. l. An poenitens teneatur acceptare injunctam satissaeti
n. Poenitens tenetur acceptare, et exequi satisfactionem praeceptive impositam. Ratio est, quia in sacerdotibus est Potestas praecipiendi implementum satisfactionis: nam est iaeis potestas etiam ligandi, ut observat Tridentinum sera. x . cap. 8. et can. 15. potestati autem praecipiendi correspondet in subdito obligatio exequendi. Confirmari id potest,
quia ex potestate tradita sacerdotibus solvendi tenetur poenitens. habens conscientiam peccati mortalis, accipere abs
lutionem i cum Christus Dominus noluerit lapsos post baptismum independenter a consessione iustificari. ut docet
etiam Tridentinum sess. I . cv. 5. adeoque ipsa contritio non justificat sine voto consessionis : sicut ergo ex Potestate solvendi tenetur poenitens acceptare absolutionem sacerdotis. ita ex potestate ligandi oritur in eo obligatio acceptandi satisfactionem . Quamquam autem verum sit non esse absolvendum nolentem absolutionem acceptare, hoc non probat poenitentem ad hoc non teneri ratione potestatis solvendi traditae sacerdotibus. sed ideo non est absolvendus, quia demonstrat se esse indispositum, qua ratione nee est absolventus nolens rationabilem acceptare poenitentiam . Praelata ra-Di iii by Cooste
117쪽
ris TRACT. XIX DE SACRAM POEMTENTIAE
tio adhuc roboratur, quia potestas ligandi data est sacerdotatamquam iudiei. adeoque debet posse coercere reum . ut docet s. Τhom. in c. d. I9. an. 1. ad 3. et poenam imponere etiam ad praeteritorum ρeccatorum vindictam et cm. stigationem , ut habet Tridentinum sera. Ic. cap. ia Nulla aulem esset illi potestas tradita mercendi reos. quales sunt Poenitentes . et eorum peccata puniendi. quoties illis liberum esset iniunctam salissactionem respuere.
Denique eum virtus religionis obliget sub gravi ad non
omittendam integritatem sacramenti. non solum eidem consulere debet consessarius. quia eiusdem minister . satisfactionem imponendo. sed etiam Poenitens, utpote exhibens materiam huius sacramenti. acceptando. ac exequendo satisfactionem. Quamvis ergo supponeretur liberum esse poenitenti velle in hae . vel altera vita satisfacere poenae debilae peccatis. eo ipso nihilominus quod aeredat ad satramentum poenitentiae, tenebitur ratione virtutis poenitentiae satisfactionem a legitima potestate iniunctam adimplere, sicut etiam ratione virtutis religionis, ne mutilum reddat sacramentum. Hine Omittendo satisfactionem dupliciter precabit.
contra virulem nempe poenitentiae, et contra religionem. Videantur s. Th. in c. d. 38. q. r. a. 3. q. 3. s. Anton. 3. P. t. I 8. c. 29. g. 29. Lug. de Poenit. div. x5. seci. S. n. M. Salmanite. scholast. tr. 24. II. dub. 2. n. II. Dixi in responsione poenitentem teneri acceptare poenitentiam praecutios impositam . Notandum ergo est nullat nus consessarium posse totam poenitentiam permittere arbitrio poenitentis. ditendo e. g. impono tibi in satisfactionem ieiunium, si volueris ieiunare. Ratio est, quia posset tunc
poenitens non ieiunare. et ita sacramentum careret parte integrali i quod non potest sine gravi culpa permittere sacerdos, maxime dum imponenda est satisfactio pro gravibus culpisi cum teneatur sub gravi consulere integritali sacramenti. Semper ergo tenetur aliquam satisfactionem praeceptive imponere. quamvis possit sub disjunctione imponere. vel audire e. gr. tot missas. vel talem latere eleemosynam: quaineiunque enim tunc eligat Poenitens. verificatur imp sitam fuisse a consessario. ' Ita passim DD. contra Suar diu. 38. seci. c. num. a.' Si vero satisfactio. quam praecepi ive iniungit. non reputetur sufficiens iuxta culpas poenitentis, et nihilominus altenta e ditione poenitentis aequum
non reputet graviorem imponere: poterit hoc, vel illud opus arbitrio poenitentis relinquere dicendo, quod si illud faciet. intendit ab ipso fieri in satisfactionem: cum etenim ita in-
118쪽
en latur applicatu in in salissactionem ab eodem mei consessario. iam habet etiam vi clavium esse satisfactorium. Idem dieatur . si consessarius diceret se applicare in satisfactionem poenitentis, quidquid boni faciet usque ad sequerilem ex n- sessionem: s. Th. quodubet. 3. ari. 28. Candi d. disquis. t .ari. 3I. d. Dian. ρ. 3. tr. c. reso I. 8a. Q. II. Λn poenitens teneatur Sub gravi acceptare , et exequi satisfactionem injunctam pro peccatis venialibus, vel morialibus jam consessis. R. I. Si mei fitentia imposita levis sit, poenitens non le- Detur sub gravi eam aecei lare . vel exequi. Ratio est . quia integri in s. sacramenti. Ob quam imponitur poenitentia, non consiliit in indivisibili, alias satisfaciesdo levissimae poenitentiae propter culpas gravissimas. ex vi integritatis sacramenti ad nihil amplius teneretur. Si ergo integritas sacra menti admi illi magis et minus, gravis dicenda erit, si injuncta satisfactio erit gravis. et e contra levis, si satisfacito sit levis. Cum proinde privare integritate sacramentum in omissione levis satisfactionis, vel levis partis salistacitonis
gravis. sit illud privare integritate, quae de se levis est, ut dixi etiam capite superiori . hinc est in tali omissione non nisi culpam levem intervenire. Palaus tr. a 3. ρ. a I. g. c.
n. II. ' qui celeroquin recte superiori n. 9. distinguit eum Sylv. sumi. q. I 8. Gn. 3. q. 3. Contra Suar. inter acceptationem et executionem. illamque graviter obligare, quaecumque poenitentia sit, hanc vero sub levi. si levis . tradit Liaym. I. 5. tr. 6. cv. 15. num. 7. La CNix num. Ia78. et
aliis . . R. II. Si poenitentia injuncta pro levibus peccatis sit gravis . et consessarius non exprimat se velle tantum sub levi obligare, tenetur poenitens sub gravi illam acceptare et exequi . Prima pars probatur observando obligationem sarissa ciendi pro peccatis venialibus non commensurandam cum
obligatione ea consilendi: alias sicut nulla est obligatio ea confitendi. neque esset levis obligatio iniunctam pro eis satisfactionem adimplere. Item eadem satisfaciendi obligatio non commensuranda est obligationi peccata vitandi. alias sicut datur gravis obbligatio vitandi mortalia. quae iam quis consessus est. leneretur sub gravi exequi satisfactionem levem, quae ipsi imponeretur, dum iterum clavibus subjiaceret. Obligatio igitur acceptandi et exeqtiendi poenitentiam. quae ex genere suo gravis est. regulanda est iuxta materiam quae praecipitur, et si haec gravis erit, gravis etiam erit praedicta obligatio. Porro causa rationabilis imponendi Duili Corale
119쪽
gravem satisfactionem pro levibus peccatis. dari potest tum quia tanta sint peccata venialia, ut magnus etiam sit reatus Menae temporalisi adeoque bene Possit illi correspondere gravis satissaelio. quae accedente Praecepto consessarii, sumdat gravem obligationem: tum quia ratione Peccatorum venialium potest consessarius videre Poenitentem valde dispositum ad peccandum mortaliter . adeoque necessarium iudicare illum gravi mentientia a talibus culpis venialibus removere. Idem dicas, dum consessarius videt religiosum ob assidua peccata venialia non parum ab acquirenda persectione retardari. Lugo div. 25. seci. S. Bonac. de poenit. div. 6. q. 5. seci. 3. p. c. Leander div. s. an. 6o. Dixi lamen poenitentem debere sub gravi praelatam satisfactionem exequi. quoties consessarius non se exprimat velle tantum sub levi obligare. Ratio est, quia sicut spectat ad consessarium materiam determinare. ita et spectat ad ipsum obligationem taxare . quoties rationabiliter indicet nota esse juxta materiae gravitatem regulandam: ut si v. g. iv dicet imponendam obligationem sub levi ad tacilius inducendum poenitentem. vel valde fragilem. vel scrupulosum
ad acceptandam gravem salissaelionem. Suareet de poenit. p. 38. seci. 7. n. 5. Palaus ιζ t. a. div. a. ρ. 8. n. c. Dian. ρ. 3. tract. 6. remi. 9I.
Q. III. An liberum sit poenitenti se eximere a gravi satisfactione . quam videt sibi a consessario imponendam. relinquendo sacramentum inchoatum, et ad alium consessarium accedendo
R. Si praedictus poenitens cognoscit poenitentiam sibi imponendam esse rationabilem. et necessariam ad sui emendationem . difficile erit non peccare mortaliter, relinquendo sacramentum jam inchoatumi nam tunc accedendo ad consessarium . quem putat satisfactionem valde mitiorem iniuncturum , impossibile est non cognoscere se accedere ad consessarium . quem sperat suo munere abusurum. Ita eliam docet Lugo d. aS. n. 69. Contin Tourn. D. III. ' Si vero
putet benigniorem poenitentiam posse sibi licite imponi, quamvis neque iudicet irrationabilem, quam vellet illi imponere
praesens consessarius, tunc si Reeedat ad consessarium prudentem et pium, quamvis id faciat ex quadam ignavia, aulleuitate animi, censent theologi nonnisi venialem irreverentiam committere relinquendo sacramentum inchoatum. Α cedit usum saeramenti Poenitentiae. ut non reddatur valde difficilis, exposcere, ut poenitentes non expolientur sua linbertate, quamvis in casu praesenti aliqua adsit culpa. cum Diqiti do by Gorale
120쪽
poenitens post inchoatum sacramentum in praelatis circum. stantiis non habeat causam omnino rationabilem a primo confessario recedendi. Lugo div. IS. seci. 5. num. 77. Palaus tract. 23. div. unis. p. a I. g. ι. 7. Avers. do 'oenit.
Q. IV. An poenitentia sit adimplenda ante absolutionem. n. Ex vi sacramenti poenitentia non est ante absoluti nem adimplenda i eum etenim institutum sit per modum iudicii. in quo poena post sententiam mandatur exeeutioni. ita bene potest satisfactio post absolutionem adimpleri. Accedit , qnod licet melius sit, si sacerdos ante absolutionem satisfactionem imponati tum quia ita omnes partes sacramenti absolutioni tamquam parii formali subiiciuntur: lumquia reclus ordo iudicii aptius servatur, si ante absolutionem poenitens satisfactionem exequendam spondeat. cum maxime ex hoc melius consessarias certi retur de ipsius dispositione : nihilominus satisfactio etiam post absolutionem imponi potest. Et ratio est, quia cum ea non sit pars materialis. supra quam cadere debeat absolutio. non est necesse ipsam imponere ante absolutionem: et aliunde eum sit pars mere integralis, susscienter intelligitur unita caeteris partibus essentialibus, si immediate post absolutionem imponatur poenitenti. quem alias consessarius terius est aereptaturum: d. Antonin. ρ. 3. t. 17. cv. ao. g. I. Suar. div. 38. secl. 3. num. 5. Nauar. da poenit. div. 6. caρ. I. n. 35. Si autem Non est necesse consessarium imponere satisfactionem ante absolutionem, utique nec est necesse ante eam adimplere.
Hic autem adnotare oportet Alexandrum VIII. sequentes damnasse propositiones, videlicet num. 16. ordinem praemittendi satisfactionem Molutioni induoeit non politia, nec institutio ecclesiae, sed Usa Christi lex et praescriptio, natura rei id imum quodammodo dictant : num. x7. Per illam pratim mox
absoDendi ordo ρoenitentiae est Moersus t et rium. I 8. Consuetudo moderna quoad administrationem sacramenti meniten tiae, etiamsi eam plurimorum hominum sustentet auctoritas.
et multi temporis diuturnitas confirmet, Mhilominus ab ecclesia non hobetur pro usu. sed pro abusui ' Assertionem huic Contrariam jam multo ante perstrinxerat Sixtus IV. an. x 78.
thesim hane Petri de osma damnans. quae serebat: Poen
tentes non sunt absoloendi, nisi peracta prius poenitentia eis injuncta. Hanc etiam suisse veterem ecclesiae disciplinam, etiam post institutas canonicae poenitentiae leges, ut multoties reconciliarentur peccatores ante satissaelionem, constat ex variis conciliorum decretis, et M. Patrum les imoniis, Diqili Corale