장음표시 사용
121쪽
t D TRACT. XIX. DE SACRAM. POENITENTIAE
quae videri possunt apud Morin. de Poenit. lib. 6. cv. et . et Coiit in . Tourn. a num. I 61. Caelerum . si coiisessarius credat necessarium experiri operibus satisfactoriis dispositi nem poenitentis . adeoque ea injungat ante absolutionem ex quenda . utique ea praestare debet ante absolutionem. Q. V. An poenitens, teneatur adimplere satisfactionem eo tempore. quo est in statu gratiae. n. Communiter docet it theologi adimplentem satisfactionem in stato peccati morialis nullam enusequi remissionem poenae temporalis; quamvis etenim Deus concedat ex sua mi. ericordia peccatoribus gratias actuales ad re i piscendum, nihilominus cum sint ad gloriam indispositi. non conceditur ipsis quod praeparat ad eam . nempe Poenae remissio. Prae. terea. quantumvis opera peccatoris proportionem haberent ad delendam poenam . nihilominus a Deo quoad hunc essectu in non acceptantur, utpote sibi exhibita a suo inimico, ut observat s. Th. p. 3. quaest. I . a. I. et a. quapropter Eccli. 3 . α3. dicitur Dona iniquorum non ρrobat Altissimus, et Proverb. I S. Victimae i iorum abominabiles Domino.' Syl.
in sum I. quaest. 14. Gra. a. Contin. ΥDur. num. 9a. et alii quam plures a P. Ferra r. bibliothec. mor. N. Poenit. art. 3.
n. 6. ' Quamvis lamen exequens poenitentiam in statu peccati mortalis ipsius essectum non obtineat. nihilominus non tenetur postea eam uerum adimplere in statu gratiae. Ratio est, quia ad adimplendum praeceptum satis est Ponere rem praeceptam quoad substantiam, licet finis ob quem praecipitur non obtineaturi ut palet in eo, qui die festo audit sacrum in statu peccati morialis. Dian. ρ. 4. triaci. c. resol. αι. et alii apud ipsum. ' Suar. di . 38. secl. 8. n. I. I. ig.
div. 25. num. 3o. Salmant. cv. Io. n. 69. ' Puto autem exequentem satisfactionem in statu peccati mortalis peccare
venialiteri quia intercedit aliqua irreverentia ponendo pariem
sacramenti in tali statu. ' Suar. l. c. n. 7. Laym. cv. IS. n. I . Salmant. n. 7o.
Q. VI. An disserri possit exequutio satisfactionis : et quid si consessarius designet tempus illius adimplendae. R. I. Certum est diu disserre gravem poenitentiam absque
iusta causa esse peccatum mortalea tum quia satisfactio. utpote pars sacramenti, debet moraliter aliis partibus uniri. quod non facit qui sine iusta causa diu disserti tum quia consessarius inletidit obligare poenitentem ad satisfactionem adimplendam. dum potest eam exequi, quamvis cum ali quali incommodo: unde si valde disserat. postquam potuit adimplere, in re gravi transgreditur praeceptum consessarii.
122쪽
i QUA EsT Tv. CAPUT II. ia3Omnino ergo reiiciendam pulo opinionem illorum, qui dixerunt posse sine gravi culpa per annum poenitentiam dinferri, quoties consessarius nullum tempus assignaverit: sicut nec e contra probanda opinio. qua universaliter dicebatur esse peccatum grave per tres, aut quatuor dies poenitentiam disserre . quamvis sit peccatum veniale . etsi non per longum
tempus absque iusta causa disseratur. Quando igitur dilatio
poenitentiae, dum consessarius tempus non assignaverit. sit
culpa levis. vel gravis, potius pendet a prudenti iudicio confessarii iuxta diversas cireumstantias regulando. Palaus tract. 23. d . unic. p. 2I. g. n. Ia. Hurtad. de poenit. dis. ac dist. a. Ego puto quod si commodum sit poenitenti statim exequi salistactionem. et sine iusta causa disserat per quindecim dies, talis dilatio sit gravisi eum etenim conse sarius intendat obligare poenitentem ad ponendam satisfactionem statim ac commode sacere potest . iuste est graviter invitus quoad dilationem per integros quindecim dies, quando statim commodum erat poenitenti ipsam adimplere. ultra- quamquod non videtur levis irreverenita hujusmodi tempore sacramentum sine iusta causa parte illud perficiente privare. Quod si poenitentiae iniunctae executio valde sit necessaria ad sutura peccata praecavenda, tunc minor dilatici potest esse Pecratum grave; quia consessarius intendit huiusmodi
Poenitentias statim exequutioni mandandas. ' Reissi loc. c. raddi . a. ροse n. 32. CGntinuat. Tournei. n. 233. 'R. II. Si consessarius designet lempus satisfactionis adimplendae solummodo ad removendam negligentiam poenitentis, non quaelibet levis dilatio erit peccatum grave: quia transgrederetur praeceptum consessarii per levem dilationem. Idem dieas de valde brevi dilatione poenitentiae medicinalis.
nisi necesse sit nec per breve tempus disserre ad peccata prae. cavenda. Si vero consessarius designavit tempus pro satisfactione adimplenda. nec alio tempore potest sinis a corisessario intentus oblineri, tunc grave peccatum est non adimplere poenitentiam tempore designato: nam tali tempore eam adim- . Plere necessarium est ad consequendum snem in lentum a consessario. Exemplum sit. dum designata est aliqua dies ad adimplendam satisfactionem, ut poenitens indulgentiam lueretur, vel . ut plures addunt. ea die specialiter B. Virgo colatur etc. Et ratio est, quia tunc tonsessarius non intendit solummodo imponere tale opus in satisfactionem specificalive sumptum sed redvplicative. ut conducens scilicet ad lucran. tam indulgentiam, et ad B. Virginem tali tempore colendam: qua ratione omnino adimplendum est tempore designato. Duiliaco by Corale
123쪽
έ TRACT. XIX DE SACB. POENITENTIAE
Nihilominus, dum per unicam diem disserretur opus impo
situm determinata die in cultum alleuius sancti. volunt aliqui non esse nisi culpam levem ob levitatem materiae, quia adhue obtineretur finis praecipuus a consessario intentus --tisfaciendi et praecavendi peccata: et solum poenitens leviter deficeret in fine secundario, quatenus videtur nempe minorem cultum exhibere sancto, si in eius honorem, alia die a pra scripta, fiat opus injunctum. Palaus truci. 23. punct. a I. g.
Hic autem obiter advertas, quod Cum in imponenda satisfactione finis a consessario praecipue intentus sit satissa cere . cultus vero B. Virginis etc. dum assignatur aliqua dies eidem dicata pro poenitentia adimplenda, sit alter finis partialis . vel secundarius. sequitur vigere obligationem eidem satisfactionis implendae. etsi dies assignata transierit. cum perseveret finis principalis quare imposita est. Suar. div.
8 . ' la Croix numer. Iam. Reissensi. et Pal. II. cc. Et idem dicendum contra aliquos, si poenitentia per longum tempus distribuatur, ut si consessarius praecepisset per inle grum annum singulis hebdomadibus seria sexta jejunare . Et
quidem . si tunc poenitens non teneretur poenitentiam adimplere, omnino irrationabiliter commodum ex suo delicto reportaret: cum maxime ex eo quod deberet omissas poeniten.
tias adimplere, non subiret maius gravamen eo quod subire debebat. et noluit. Contraria aliquorum opinio, scilicet non esse obligationem adimplendi poenitentiam, quando transi rit dies assignata pro ea exequenda. salsa reputatur. Fh quidem nullatenus urget . quam adducunt paritatem. dicendo discurrendum esse de poenitentia adimplenda, sicut de opere. ad quod quis aliqua determinata die tenetur ex voto: vel sicut de missa. quam quisque die festo tenetur audire, quae obligationes cessant. si tempus ipsarum adimplendarum transierit . Non , inquam . urget haec paritas. quia vovens aliquod opus exequendum determinala die. et legislator determinatis diebus aliquid praecipiens, potuerunt solummodo intendere cultum eo tempore praestandum Christo Domino . B. Virgini. vel alicui sancto: unde cessante ratione talis cullus pro eo tempore praestandi. cessat obligalio. At consessarius independenter a tali cultu designato tempore praestando, primo et per se intendit ordinare opus iniunctum in satisfactionem i et cum talis finis perseveret etiam post tempus designatum, nullate nus intelligi potest cessare obligationem iniunctaκ satisfactionis.
Q. VII. Quando impotentia phrsica, vel moralis excuset ab adimplenda poenitentia.
124쪽
QUAEST. Tv. CAPUT II. x 25 R. Cum nemo ad impossibile teneatur, utique poenitens non tenetur adimplere satisfactionem sibi redditam physice impossibilem: ut si quis infirmitate impediretur ab invisenda aliqua ecclesia. prout impositum fuerat in satisfactionem: cessante vero impedimento exequenda est iniuncta satisfactio. Cessat etiam obligatio satissaelionis adimplendae per impotentiam moralem, quae primo tunc datur, quando adimpleri non potest nisi cum dissiculi ale valde majori ea. quae ab initio fuerit praevisa i quia lune credi non potest intentionem fuisse consessarii obligare in talibus circumstantiis ad illius
executionem. Exemplum sit in eo. qui deberet magnam eleemosynam in satisfactionem erogare. quam postea non posset sine gravi incommodo tribuere ratione infortunii. quod post consessionem supervenit. Oritur etiam moralis impotentia,
dum opus iniunctum a legitima potestate prohibetur: ut si religioso, filiosamilias, servo. mulieri uxoratae prohibeantur ab ipsorum respective superioribus frequentes ecclesiae visitationes, ieiunia repetita et c. in satisfactionem iniuncta. Si etenim accedat prohibitio superioris legitime imperantis. iam huiusmodi illicita redderentur. adeoque nullatenus exequenda
sunt. Palaus tr. 23. div. unia. P. a I. g. Mu. n. 17. Avers. de menit. quaest. 33. secl. 6. Senaper tamen poenitens praeoculis habeat, quod si poenitentia est divisibilis, adimplenda est aliqua illius pars, si haec facta non sit physice . vel
moraliter impossibilis: ut si e . g. impositum esset in satisfactionem aliqua frequentia invisere ecclesiam. et id non Pro semper prohiberetur, sed solummodo prohiberetur frequentia. tunc adhuc invisenda esset ecclesia. sed non is quenter. Dum ergo satisfactio est divisibilis. semper adimplenda saltem est illa pars. quae non est impossibilis: quia talem esse eredendum aest intentionem consessarii: et quia ratio dictat, quod , qui non potest lolum debitum ex linguere. sed potest partem. ad id saltem teneatur. Sancti. I. I. in
dicat. c. I9. num. 7. et commul iter.
Major difficultas est quoad eum. qui iniunctae satisfacti Dis oblitus est, nec . siculi sacere teneretur, adire potest consessarium . a quo fuit imposita. Quamvis igitur huic ratione oblivionis impossibilis reddita sit satisfactio, nihilominas aliqui volunt, ad consulendum integritali sacramenti, debere iterum saltem praecipua peccata alicui sacerdoti manifestare, ut pro eis poenitentia iniungatur. Ego autem puto. quod licet optimum consilium sit ita agere. et ad debitum extinguendum petere in sequenti consessione poenitentiam.
quae pro gravibus imponi solet, nulla tamen sit obligatio
125쪽
itis, TR Α π- XIX DE SACRAM POENITENTIAE
iterum confitendi peccata iam consessa, ut nova imponatur pro eis satisfactio. natio est, non solum quia ordinarie loquendo nulla est obligatio iterum confitendi pereata semel rite consessa, sed etiam quia nova injuncta satisfactio ad integritatem prioris sacramenti non deserviret. Et hoc probatur: lum quia prius sacramentum non integrator. nisi persalissae lionem vi ejusdem sacramenti impositam, quod supponitur esse impossibile: vel quia poenitens non possit adire pri rem consessarium, vel etiam quia iste immemor sit injunctae poenitentiae; tum quia salissaelio . quae alia consessione imponeretur . ad huius integritatem pertineret: eadem autem salissaelio non potest esse par integralis duplicis sacramenti. Lugo de poenit. disp. 25. n. 87. Leander de poenit. dis. 9.qvaest. 93. aliique apud ipsos. .
Q. Vili. An poenitens exensari possit ab adimplenda s tisfactione , lucrando indulgeotias. n. Non nego . specalative loquendo. Valde probabilem esse
opinionem mullorum theologorum, quibus favere videtur s. Thom. in L ao. q. I. art. 3. 1., et in Suvt. q. 25. Gre. I. . dum asserunt ratione indulgentiae excusari posse poenitentem ab exequenda I mentientia. maxime quatenus puri itiva est. Ralio ipsorum est, quia praeceptum divinum . vi cujus imponitur poenitentia. habet pro fine satisfactionem poenae temporalis debitae pro Percalis: Si ergo iste reatus poenae deleatur mediante indulgentia, maxime si sit plenaria, cessabit finis talis praecepti. adeoque et ipsum cessabit obligare. In praxi nihilominus censeo semper adimplendam esse injunctam satisfactionem. Ratio mihi est . quia ad hoc ut lamentiens posset omittere injunctam poenitentiam ratione indulgentiae . deberet esse certus illam lucratum suis se i alias cum obligatio adimplendi poenitentiam sit certa . non potest
cessare per inperiam satisfactionem: quis autem potest habere praefatam certitudinem , eum ipsae animae salis piae semper habeant aliquam anxietatem, an sint in statu gra-liae . sine quo nemo potest indulgentiam lucrari y Praeterea valde probabilis est opitiio d. Bonaventurae rn c. xo. quaest. 5. , et aliorum . magis et minus de indulgentiis lucrari iuxta maiorem . vel minorem rationem debitorum, et iuxta majorem, vel minorem servorem poenitentis , qua ratione magis et minus participantur essectus sacramentorum: nemo autem certe judicabit vel tam exiguum habere poenae reatum, vel tantum servorem in lucranda indulgentia habuisse. ut plene suis debitis satisfecerit. Sicut ergo nunquam ex cu Satur ab exeque iida poenitentia, qui alias eximia satisfacti Disiligod by Corale
126쪽
QUAEST. IV. CAPUT II. IIInis opera secisset, quia nunquam Potest esse certus totum realima poenae delevisse, ita dicendum est in easu nostro.
Multo minus adhaereo illi opinioni. quam Propugnat Lugod. 27. de 'Oenit. seci. a. n. II. et alii. quae dicit poeni-
lenies ratione lucratae indulgentiae liberari etiam ab obligatione satisfaciendi poenitentiae, qualenus est medicinalis.
observo, ergo sacerdotem posse obligare ad satisfactionemrnedicinalem exequendam. quamvis consideretur eam praecise imposuisse, quatenus medicus est animarum. Id autem probatur. tum quia etiam solum agendo ut medicus est animarum, agit nomine Citisri. qui ad eam i mi est obligare: tum quia imponere poetii letitiam etiam ut medicinalem derivat a potestate ligandi. ex qua oritur obligalio satisfaciendi respectu poenitentis. E contra cum indulgentiae de se non conserant ad refraenandas passiones, ad corporis inortificationem, et ad removendum poeitilentem ab aliqua domo aliisque occasionibus peccati. quibus rationibus poenitentiae ut medicinales imponuntur, hi lic est quod rum, nDn obstante indulgentia. perseveret finis, quare Ilia ponitur Poenitentia ut medicinalis . adhuc perseveret obligatio eam adimylendi. 'Videantur dicta capite superiori in regulis practicis, ubi ex multis anetoribus. et ex Benedicio XIV. agnovimus in consessariis obligationem imponendi poenitentibus satisfactionem. iubilaeum et indulgentias luerari volentibus. Si ergo adest in consessario obligatio imponendi, aderit et in poenitente obligatio exesiliendi '. i Q. IX. An poenitens excusetur ab exequenda poeni lentia , si illam adimpleat per alium .
R. Alexander Vl I. sub num. IS. hanc damnavit propositionem : Poenitens 'Duria auctoritata substituere sibi Mium Poteat, qui loco Usitis pomitenti- adimpleat. Et quidem Poenitentia ut medicinalis nullaietius prodesse Potest poenitenti . si ab eodem non adimpleatur. ut de se patet. Iteiri quatenus salissarioria ita adimplenda est, ut sit pars integralis sacramentis talis autem non potest esse, nisi quatenus virtute clavium imponitur a sacerdote: hic aulem non
imponit poenitentiam substituto. sed ipsi poer,itenti . A cedit eonsessarium habere auctoritatem obligandi ipfium poenitentem . ipsumque intendere obligare. dum satisfactionem imponit. Quod si sacerdos contentus esset poenitentiam per alium adimpleri, quamvis id non expediatis tunc bene seri
POSSet; esset enim pars sacramenti. qualenus ita fieret ex Voluntate consessarii. et prodesset poenitenti: nam satisfactio ab uno exhibita potest alteri applicari. d. I b. FGg. 3.
127쪽
ια8 TRA . XIX. DE SACRAM. POENITENTIAE
et 3. Bon. d. 5. q. S. seci. 3. P. c. n. Regulae in praxi Obseroandae I. Dum eonsessarius videt poenitentem recusare sibi i iunctam satisfactionem. quamvis notu nimis gravem . non fiat iiii illum dimitiat. Videat. an id oriatur desectu doloris suorum peccatorum . de quo valde timere potest, si ea quamvis valde gravia parvitaciat. Id ipsum timere potest . si recuset poenitentiam medicinalem omnino necessariam ipsius emendationi; ut si nollet acceptare in satisfactionem dimittere proximas occasiones peccandi, aliquas sacere orationes ad se praeservandum. cum antea valde raro se Deo commendaret e c. Dum igitur consessarius prudenter judiret a Poenitente recusari injunctam satisfactionem desectu doloris et propositi. utique est sine absolutione dimittendus. Si vero videat recusare Poenitentiam, quia ex quadam ignavia ac animi pusillanimitate nimis sibi gravem reputat. cupidus aliunde emendationis. tunc peramanter demonstret vere gravent non esse: alii gratum suturum potius in hac vita. quam in igne purgatorii pereatorum poenas luere: poenitentiam non, solum imponi ad poenae satisfaciendum sed etiam ad emendationem obtinendam, qua etiam ratione aliquid incommodi asserre debere. Quod si adhue disseilem videt ob
sui . pusillanimitatem in aeceptanda poenitentia. non recuset illam aliquantiam moderari, ua ex s. Thoma innui caρ. I. q. 5. At si adhuc, dum satilem reddidit. in ea recusanda Perseveret. tunc crederem vere de suis peccatis non dolere. maxime si ipsi necessaria sit aliqua medicinalis satisfactio tex vero etenim peccatorum dolore consurgeret aliqua animi Promptitudo ad eam adimplendam , utpote qui scire debet teneri ad satisfactionem adimpendam, eamque aliquo Paeto Proportionatam debere esse peccatis. II. Nolet consessarius aliquando expedire poenitentiam gravem pro solis venialibus i et id non solum quando quisquamplura hujusmodi peccata maxime plene voluntaria habet. selmulto magis, si videt facile poenitentem in gravia peccata ruiturum . quoties aliqua poenilentia non illum refraenet a Committendis peccatis venialibus. Id facillime evenit iis, qui Non ravent a committendis cum plena advertentia peccatis venialibus in aliqua rilateria, quae ex genere suo esset mo talis. quamvis peccatum leve sit ex parvitate materiae. Exem-Plum sit in eo. qui non cavet a levibus suriis coininillendis.
Idem dico de iis, qui, ut ita dicam, incipiant a longe as-
128쪽
QUAEST. IV. CAPUT II. et Issuescere venereis i ut si quis lib- non tam pudicos libenter laetati si aliquas aequivocationes proserati si cum mulieribus aliquantum familiariter agat. Quamvis haec aliquando fieri Possint cuin sola culpa veniali, nihilominus experientia dictat valde ad mortalia disponere. Idem experientia teste iudiea dum de iis, qui plena advertentia ruunt in quodcumque
peccatum veniale . non curantes de cavendis nisi mortalibus. mper eum ergo isti admoniti non resipiscant. aliqua non tam levi poenitentia refraenaridi sunt. ne postea consessarius lugeat eos in gravia crimina prolapsos. Ill. Dum consessarius videt poenitentem valde frequenter sine iusta causa satisfactionis executionem differre, serio per- Pendat. an id evenire possit. quia indispositus accedat ad sacramentum. Dum vero peciatorum dolore et emendationis
proposito recipit aliquis hujusmodi sacramentum. solet in eo excitari quoddam desiderium cavendi seccaia et pro ipsis satisfaciendi, quod non apparet in eo. qui sine justa cavsa dissert satisfactionein adimplere, quamvis dilatio tanta non sit . ut iniercedat culpa gravis. Quod si talis dilatio ex qua dam naturali ignavia, vel oblivione miatur, pertinet ad consessarium poenitentein monere. ut statim Post consessionem. i potest, poenitentiam adimpleat, ne in culpabilem dilati
Mem incurrat.' Tenetur quidem poenitens acceptare poenitentiam, quam rationi et aequitati consonam cognoscit. vel quae imponitur, ut dicunt . clave non errante. Si enim e. g. nutrici jejunia: vel pauperi eleemosyna largior vel aliae . de quibus paulo
superius, indicerentur . tune acceptare non teneretur; quia . sicut imprudenter ageret consessarius imponendo. ita non peccaret saltem graviter poenitens renuendo. Consultius tamen erit impotentiam aperire coiisessario . ut magis congruam imponat, vel aliam ab alio una cum absolutione requirat. Suar. div. 38. sui. 7. num. c. Iaa m. caρ. 15. num. 6. Posset hic ulterius dubitari, an impositae poenitentiae circumstantias teneatur poenitens implere, nempe ad recitandum msarium stexis genibus, extensis brachiis, et similes. Nullum dubium, quod omissio haec circumstantiae sine iusta causa peccatum saltem veniale sit. Potest autem fieri trici tale, si consessarius circumstantiam filiam addere iudicaverit ad augendam molestiam et difficultatem poenilentiae. Iaug. ρ. 25. n. O. Viv. q. s. ari. a. n. ι. Santhea. in decal. lib. c. cv. I a. n. 8. ubi hoc probat de voto, la Cmix n. ra . ' Allera dubitandi causa potest esse, an revera Poeniten-
iae satisfecerit . qui eam adimplet illius tinmemor. E. g. T. GH. 9
129쪽
13o TRACT. XIX. DE SACRAM. POENITENTIAE
impositum est poenitenti, ut missam audiat die seriata, vel officium B. M. recitet: ille . quia iam ea opera quotidie praestare ex devotione assuetus erat . eadem implet nihil e gitans de poenitentia: num denuo recitare officium, vel mi sam audire tenebituri Excusat Lugo lac. cit. nu. et cum eo sentire videtur Suareet. Verum dicendum eum lacioix n. ra86. denuo teneri implere: non enim suae obligationi satisfecit. Ad hoc enim, ut satisfactio aliquid ex opere operato efficiat, debet esse aliquid pertinens ad sacramentum . non videtur autem ad sacramentum pertinens. nisi fiat eum aliqua saltem virtuali intentione ad sacramentum. vel ad consessarii impositionem reflectente . Dictum est cum aliqua saltem virtuali intentione, unde, cui indictum est ut toto mense aliquid oret, sufficiet. si id intenderit ab initio, etsi nihil postea cogitet de praecepto consessarii. Neque valet paritas ex aliis praeceptis desumpta, quibus satisfacit, licet eorum quis non recordetur, imo etsi haberet intentionem non satisfaciendi, ut dictum est superius tr. 3. q. I. c. 3. nam ad alia praecepta satis est, ut Ponatur opus ex quacumque intentione, non autem ita est in actione sacramentali. Videantur Ia Croix cit. Aversa q. 3. secl. 6. g. 9. Cum autem sufficiat inientio semel habita et virtualiter permanens , poterit consessarius in praxi contraria opinione uiti
quia difficile est, quod poenitens ab initio quidem satisfacere non intenderit. 'CAPUT III.
Q. I. An mentiens possit poenitentiam sibi inimctam com
R. Poenitens non potest propria auctoritate poenitentiam sibi injunctam etiam in melius commutare. Ratio est . quia cum commutare poenitentiam sit novam loco praecedentis imponere, consequens est, quod sicut primo poenitentiam imponere est actus iurisdictionis, et virtute clavium elevatur et fit pars sacramenti. ita dicendum est de eiusdem commulatione. Cum ergo in poenitente non sit huiusmodi iurisdictio . sequitur nec vos.e ex suo libito poenitentiam sibi impositam commulare. Nec refert poenitentiam . quam vellet eligere, masis conducere ad satisfaciendum pro Poena Peceatorum, quam Poenitentiam a consessario injunctam. Contra etenim est, quia quamcumque ex se persectiorem satisfactionem eligat, eo ipso quod eam sibi propria imponat aucto- Duili Corale
130쪽
QUA LAT. IV. CAPUT III. x trita e . nunquam erit pars sacramenti. Ulterius praeceptum consessarii non tantum respicit finem . sed primo, et per se. medium praescriptum ad ipsius assequutionem; unde omnino Ponendum est . quod praescripsit. Ad eum modum quo dum ecclesia praecepit jejunium propter carnis macerationem. nulli liberum est eligere aliud medium etiam persectius ad hunc snem conducens; et ita nemo potest loco ieiunii eligere se sagellis eruentare. asperum induere cilicium etc. Quod
si aliquis instaret tr. 8. q. u. c. s. quaea. a. res'. 3. dictum esse voventem posse opus, ad quod voto se obligavit. propria auctoritate saltem in melius commutare, adeoque idem dicendum esse respectu Poenitentis, respondendum esset laiam esse disparitalem. M autem est . quia opus, ad quod quis tenetur ex voto. neque est Pars saeramenti. neque impositum est superioris auctoritate . quae turn interveniant respectu salissactionis, non remanet liberum poenitenti eam commutare: sicut voventi liberum est commutare in melius opus. quod propria auinoritate assumpsit. Lugo do poenit. div.
25. nu. 95. Palaus tr. 23. SU. unic. ρ. 21. g. ult. n. xo. et communiter.
Q. II. An sacerdos, qui poenitentiam iniunxit, possit eam
n. Supponitur in praesalo sacerdote esse facultatem poe- Nitentiam commutandi: nam cum id multoties necessarium sit, nullatenus dubitandum est Christum hujusmodi saeuitatem consessariis tribuisse. At puto bullatenus illis competere hanc facultatem extra consessionem. natio est, quia cum commutatio poenitentiae sit idem ac novae poenitentiae impositio . sicut consessarius non Potest Primo imponere extra
sacramentum: tunc etenim non esset pars ipsius, ita nec commutare. Addatur, poenitentiam sacramentalem debere esse a sacerdote, ut ministro sacramenti. ut nempe utente potestale clavium, et ut iudice poenitentis: et eum clarum sit haec munera non exercere . nisi dum ministrat sacramentum .' consequens est tunc solum posse commulare poenitentiam : alias poenitentia, quam loco prioris subrogaret, non esset sacramentalis . Praesala opinio communior est inter theologos, ac landamenta. quibus innititur, suadent omnino esse amplecten dam.' Vasq. Coninch. Suar. Lay m. apud Palaum. P. a . g. ult. n. s. ' Λt quia etiam conveniunt in hoc, posse nempe commutationem fieri modico tempore post absolutionem. quia
videtur idem iudicium moraliter perseverare. valde dissident in assignando tempus, quo Post consessionem seri possit Diuiti Cooste