장음표시 사용
151쪽
lib. a. de sacram . conimo. 1 I. nu. 95. media via incessit,
et tradit non per quodvis tempus valide anticipari huiusmodi petitiones. sed per modicum pensata distantia a curia
Romana. Sed hoc esset contra communem ecclesiarum usum. quae semper renovationem Petere solent, nondum finito primo privilegio. ut novum cum veteri unire queant. et continuationem habere indulgentiae . et per illam clausulam, quando habeatur in brevibus privilegium renovantibus, excluditur quidem aliud simile privilegium, adeo ut sint duo altaria in eadem ecclesia privilegiata. non vero successio septennii post primum septennium. Ita p. Cavalier. t. 3. cast. I . comment. ad decret 8. Contin. Tourn. de indu . CV- 7. n. Io.Q. IV. Quae sint indulgentiae, quas lucrari posesunt fideles singulis diebus, hebdomadis, mensibus et annis.
R. Non est mens omnes complecti, neque omnes a Censere, quae ex variis huiusmodi indulgentiarum compilatoribus exscribi possent. sed eas tantummodo. quae certare sunt. quibusque se et defunctorum animae iuvare possunt fideles. r. Igitur quilibet fidelis alios salutans latino. ve vernaculo sermone his verbis: Laudetur Iesus christus . et alter respondens in saecula vel se er . vel amen lucratur Icio.
dierum indulgentiam ex concessione Sixti V. constit. Redistir xx. Iulii 1587. quam renovavit Benedictus XIII. II. Jaci. et 728. Uterque vero pontifex iis, qui per vitam praefata dice. re consueverint, si in articulo mortis constituti, et ore, vel si non potuerint, saltem corde st. nomen Iesu et Μariae invocaverint, insuper plenariam indulgentiam adjecit. Ex eodem Sixto V. qui devote recitaverint litanias ss. nominis Jesu 3 . qui B. M. dicio. dies indulgentiae lucrantur. a. Qui ss. Eucharistiae sacramentum in publicis co . horarum precibus visitaverint, lucrantur indulgentiam trium annorum i qui vero coram eodem vere Poenitentes et consessi. ac sacra communione resecti devote orando uoam horam transegerint in qualibet Romae ecclesia, ubi co. horarum oratio indicta est, indulgentiam plenariam lucrantur ex constit. Clementis VIII. Graius et diuturnae die x5. Novemb. x592. bullar. IOm. 3. p. II. iis vero qui minus temporis spatium in oratione insumpserint, concessit idem Pontifex septem annos, et totidem quadragenas. quam deinde plenariam indulgentiam extendit Paulus V. in suo brevi dieto. Maii ann. t 6o6. ad Christi fideles consessos, et sacra communione resectos pro minori temporis spatio orantes. et adiecta partiali indulgentia septem annorum et totidemqnadragenarum Pro iis . qui solum crantriti fuerint, et ii Diuitigod by Cooste
152쪽
inierint consessionis propositum. Has indulgentias, quae Primum pro urbe Roma concessae fuerant, eliam ad alias urbes tam extra, quam intra Italiam extendere solet sedes apostolita. Et quidem ita pro hac nostra civitate Lucensi Mri cepit a Romanis pontificibus ab anno I 727. cum antea scilicet ab anno 1696. tantum pro una vice in quolibet mense datum esset ab Innocentio XII. Quam indulgentiam
singulis septenniis olim renovandam . nunc perpetuo valituram statuit Clemens XIII. in suo brevi dato die 31. Maiian. x778. 3. Alia insuper plenaria indulgentia donavit fideles omnes idem Pontifex. qui consessi et sacra communione resecti eas ecclesias visitaverint, ac in eis pie oraverint. in quibus venerabile sacramentum exponitur sive in he domada septuagesimae. sive sexagesimae, aut quinquagesimae
siue in praedictis singulis hebdomadis per tres dies. atque etiam si tantummodo in ser. V. intra hebdomadam sexag. Videatur breve sub die α3. Jul. an. 3765. c. Ad pulsum eam pariae mane, meridie ac vespere recitantibus ter salutationem angelicam sexis genibus cum versiculis 'Angelus Domini etc. Ecce an cala ete. Et Morbum caro etc. plenariam indulgentiam vere poenitentibus, eonfessis et sacra commonione munitis itiuno' die euiuslibet mensis ad libitum eligendo, in reliquis
anni diebus vere eontritis centum annorum eoncessit Benedictus XIlI. die a . Septemb. an. Ira c. ut videre est in suo brevi Injunctae nobis seruitutis. et ex notificat. cardin. Paulucci eiusdem vicarii buu. t. ret. ρ. a. p. 356. idem autem Pontifex s. Dec. r 727. regularibus concessit, ut tempore pulsationis campanae regulari observantia impediti eamdem luerentur indulgentiam. si sublato impedimento easdem preces recitaverint. Cum autem exortum fuisset dubium. an ad comparandam indulgentiam tempore paschali opus esset
eas flexis genibus recitare. Benedictus XlV. ad illud tollendum eo firmatis prius supradictis indulgentiis iussit orationes illas a vesperis cuiuslibet sabati ad totam dominicam
sequentem a stantibus recitari. ac toto tempore paschali loco supradictarum precum antiphoriam re sna coeli cum versic. et oratione Deus qui per resurrectionem a stando pariter dicendam: ita lamen . ut eam antiphonam nescientes. Consuetas preces recitare possint . ut habetur ex noli sis at . Emin.
ea . Guadagni ejusdem pontificis Vicarii edita die dio. Aprilis 1 cet. 5. Clem. XIl. die x . Aug. x736. bullari t. I . p. t 3ι. sub horam Primam noctis recitantibus flexis genibus ad signum campanae, vel psalmum Da pro undis vel semel orationem dominicam et angelicam salutationem eum
153쪽
vers. Requiam concessit pro qualibet vice eentum dies Indulgentiae . et praeterea fidelibus hoc per annum implentibus. plenariam indulgentiam in uno die cuiuslibet anni ad libitum eligendo cum consessionis et communionis onere elaringi ius est. 6. Benedictus X l . literis apostolicis die a3. Decem. Ad passionis in ejusdem bullar. t. r. p. a 7. perpetuis sui uris temporibus renitim dierum indulgentia donavit Christis deles. qui singulis sextis seriis lolius anni hora tertia postmeridiem ad sonum campanae flexis genibus quinquies orationem dominicam , et salutationem angelicam in memoriam passio uis . et agoni ne D. N. I. C. recitaverint. devote oratiles pro christianorum principum concordia, haeresum extirpatione. s. matris ecclesiae exaltatione . necnon salute Perditorum hominum . 7. Praetereunda mihi non videtur indulgentia kiae Crucis. quam varii pontifices concesseruntiis fidelibus, varias stationes a Christo sub aditum passionis decursas Ierosolymis invisentibus, quamque Benedictus XIII. an. 3716. ad omnes in ecclesiis fratrum minorum easdem obeuntes. ei Clemens XII. an. x73 I. etiam ad illos, qui ex ira licias ecclesias. dummodo in iis a deputatis eiusdem ordinis religiosi si erectae Sint extenderunt. Ex iis autem, quaedam sunt partiales. quaedam plenariae. Aliam demum utilissimam cou- cessit indulgentiam Bened. XlV. an. r7 6. constit. Quem ammdum Iom. a. bullar. pag. I 6 I. et aeq. tam docentibus et addiscentibus methodum orationis mentalis, quam ipsam orationem peragentibus i ut infra: docentes publice vel privati in orationis mentalis regulas, itemque auscultantes vere poenitentes et sacra resecti communione toties quoties lucrantur septem annos. et totidem quadragenas de vera indulgentia. Si vero assidue eo convenerint. semel in mense vere poeni lentes et Sarra communione resecti. orantesque
more in indulgentiis consueto. indulgentiam plenariam pro uniuscujusque commodo et ar hi trio ei iam per modum suta fragii animabus purgatorii applicandam lucrantur: quam pariter tia obtinere possunt illi. qui per duos quadrantes continuatos . vel saltem per quadratilem horae singulis diebus per totum orationi mentali dabunt operam . En praecipuae si non omnes indulgentiae, quae si delibus universis
Disserendum hic esset de iubilaeo . sed quia hac provincia amplissime perfunctus est P. Dominicus Viva in suo da jubila eo tractatu, et quaestionum dubiorumve, quae oriri possunt, resolutio ex particularib iis bullarum dispositionibus dependet , ab liis abstinendum duco . Duili Corale
154쪽
APpENDIX CAPUT II. i53neli tuum est ut aliqua dicam de pontificia benedictione. ac
plΦnaria indulgentia sidelibus in mortis articulo constitutis impertienda. Ante Benedictum XIV. huius elargiendae sa- cultate gaudebant antistites omnes, quia eam postulabant, angustis triennii limitibus circumscripta. et hac lege ut benedictionem et indulgentiam impertirentur ipsi per se immediale . nec alios subdelegare poterant nisi in singulis casibus peculiaribus. et tunc nece,si late aliqua Praecisa urgen te . ei insimul tempore noctis. Hanc facultatem ampliavit idem Benedicius in sua constitutione Pia mater ann. I 7 7. hullar. t a. pag. 28a. et omni antistili per ecclesiam constituto eam postulanti per romanum pontificem conredi voluit non ad triennium tantum: sed ad omne tempus quo adeptum semel ecclesiae regimen obtinebit, adiecta etiam pote Male subdelegandi tam pro civitate . quam pro dioecesi unum , vel plures pios sacerdotes saeculares. vel regulares, qui eius vice quocumque sive diurno. sive nocturno tempore benedictionem cum indulgentiae plenariae applicatione impertiantur. Cum autem iurisdictio delegata in iis . quae non iustitiam, sed gratiam concernunt, etiam Post delegantis mortem firma remaneat. decrevit, nequaquam Per romani pontificis obitum expirare , sicuti pariter neque per subdelegantis cessum , vel decessum, sed in subdelegatis usque ad novi praesulis superventum Perseverare, qui eosdem vel confirmare in hac facultate, vel eam iis auferre possit. Quicumque itaque antistes a pontifice memoratam facultatem obtinuit . eo desuncto ad novum Pontificem pro confirmatione confugere necesse non est, et ita Pariter Cedente. vel decedente antistitae subdelegatis opus nGri est rarava concessione pro temporaneo vicariorum rapitularium regimine. Haec summus pontifex Beneilietus pro universa ecclesia.
In nostra Dioecesi Lucensi Ioseph Palma tunc temporis Archiepiscopus tam ampla potestate praeditus publico edicto ejusdem anni omnes parochos tum civitatis . tum dioecesis . nec non eappellanos curatos subdelegavit ad impertiendam fidelibus jam jam morituris supradictam ponti siciam benedictionem . En verba subdelegationis italico sermone datae: ora not arricchiti di si a ia potestis, e iam dente mente desiderando. che te anime a not assidate, quando si separans da corpi e ρassano ait' elemitis. sieno Me re da qualunque minimo reato non solamente di co a. maancora di pena. Ia comunichiamo a miti i nostri RR. pamrochi e camellani curati si delia Diocesi, che delia citia . Facultas autem haec a successoribus archiepiscopis retractata non fuit. Diuitigod by Cooste
155쪽
Ex supradictis omnibus hic oriri posset dubium: anxochi illi adhuc superstites. qui olim ab archiepiscopo Palinina benedictionis, ac indulgentiae elargiendae facultatem
acceperunt. Possint eadem uti etiam nunc. Hoc amrmative resolvendum puto, dum enim archiepiscopi successores aper-le eam non retractarunt, tacite saltem confirmasse diei potest . eamque illis adhuc perseverare: non quia subdelagatio ista, ut aliquibus placuit, realis dicenda sit, idest dignitati. beneficio. vel officio affixa, quae revera transit in successores in dignitate. ut ex caρ. Quoniam de osc. iudie. delegat. in 6. tradunt Gontal. Barbos. ibi. sed quia etiamsi personalis dummodo non retractata semper durat. et pro iis sacere, et intelligenda arbitror. quae Benedictus habet
in eadem constitutione: cum subdelegatorum auctoritas semper manere debeat, quamdiu vel Ῥiscopus, vel illius sticce sor eamdem ipsis non ademerit. Nullo autem pacto acquiescere possum aliquorum opinioni asserentium eos. qui et
iam post archiepiscopi Palma subdelegationem ossicium parochi de novo obtinent, posse supradicta benedictione morientes donare absque ulla alia nova deputatione eo solum.
quia in ossicio parochi succedunt iis . qui eam olim ab a chiepisco habuerunt, mullo minus vero si parochiale offitium post moriem dicti praesulis adepti sunt. Ratio mihi est, quia saeulias haec dici non potest affixa nisi parochorum personae
atque hoe eruitur tum ex edicto archiepiscopi . tum ex constitutione Benedicit. Summus ille Pontifex nihil aliud egit
quam suorum praederessorum indulta ampliare. et a praefinitis nimium arctis legibu& vindieare, Caelerum priorum concessionum naturam non immulavit. Quis autem neget antiquas summorum Pontificum concessiones praesulum industriam . ac personam respicere, non dignitatem . Unusquisque antistes clebebat supradictam facultatem postulare, non poterat ea uli nisi ad triennium. per se ipsum 'immediaie Disi necessitate urgente. et quidem nocturno tempore , alium sacerdotem in singulis peculiaribus casibus subdelegare non valebat. Haec omnia personae industriam non dignitatem requisisse summos pontifices demonstrant. Videatur Passer. in cap. Statutum da reacr*t. in 6. num. et M. ubi ex
regulis ibi expositis aperte dignoscitur hujusmodi reserimum esse personale. Hoc etiam probatur ex archiepiscopi edicio. Ipse nihil aliud praestitisse credendus est . quam par hos in sui adjutorium advocasse, ideoque eis tantum suas viem commisisse. ut permittebat pontifex, quia melius et facilius moribundis prodesse Posse confidit, quod et manifeste ex Diqili Corale
156쪽
QUAEST. V. CAPUT I. IS toto edicti contextu patet. Parochorum ergo personis haec cura demandata est etiam ab archiepiscopo. Quod ulterius
mihi confirmatur ex cap. Statutum de reac t. in 6. ex Pas. Se in. in cit. cv. Quamois n. .3o. ubi habetur quod delegati personas cognoscentes. cum subdelegant, Personas respicere censentur. Denique persuasum mihi esse non potest virum docium. et in canonicis disciplinis optime versatum . ut erat archiepiscopus Palma nescisse non posse in alios potestatem transferre . quam non habebat contra reg. 79. de regul. iuri in s. nemo potest plus iuris transferre in alium, quam sibi ipsi competere dignoscatur, et voluisse perpetuare in successore alterius, quod non poterat in successore suo contra ι. Meminisse st. de o c. proconsul. Passer.
Ioc. cit. et L Eum p. de iurisdiet. omn. judic. ibique Gloss. Qui ergo hac facultate praeditus ad fideles in extremo
agone laborantes pontificia benedictione donandos vocatur. omni ratione iuxta Benedicti Pontificis mandatum eos excitare ad novos de peccatis doloris actus eliciendos, ac concipiendos serventissimae in Deum charitatis asseclus procuret , Praesertim vero ad ipsam mortem aequo ae libenti antimo de manu domini suscipiendam. Hoc enim opus prae
cipue in hujusmodi articulo consillulis iniungitur a Pontifice ut se ad Indulgentiae Plenariae fructum consequendum praeparent .
DE MINISTRO sacraπENTI POENITENTIAR CAPUT I. De eo, cui competit esse ministrum sacramenti poeniuntiae: et de jurisdictione ad id necessaria. Q. I. An aliquis non sacerdos possit esse minister sacra menti poenitentiae .
R. Cum ex perpetua ecclesiae traditione constet solos s cerdotes Posse esse sacramenti poenitentiae ministros. hinc est Tridentinum sera. 14. c. 6. ita loqui : Circa ministrum ouum hujus sacramenti. declarat sancta synodus falsas esse et a Neritate eoangelii ρenitus alienas doctrinas. quae ad alios quosois homines. ρmeler viscuos et sacerdotes, cla-oium ministerium perniciose extendunt. Et can. 6. sub anathemale damnat . qui dixerit: Modum secreto constendi soli sacerdoti, quem ecclesio catholica ab 'inisio semper obseroa-oit ει obseruat, alienum esse ab institutione et mandato Chri-Di iii by Cooste
157쪽
sti. et inuentum esse humanum ' et Clarius repetit can. Io. Si quis diserit . . . . aut non solos sacerdotes e fa ministros
rabsolutionis . sed omnibus et singulis Christi delibus esse diactum: quaecumque liga. eritis etc. anathema sit ' Et quidem solis Apostolis jam in sacerdotes ordinatis dictum est Io. ao. I a. Acci ite Spiritum Sanctum Quorum . remiseritis Peccata . remittuntur eis, et quorum retinueritis, retentia sunt. Item eum potestas absolvendi sit supernaturalis et sacra . non potest competere nisi solis sacerdotibus ex vi ordinis ad nutu modi munus consecratis, quibus Primo consertur Potestas super corpus Christi veFum, ut in ea landetur potestas super Corpus Christi mysticum. sicut observat s. Thomasq. 8. svl. art. 8. ' Quae autem in contrarium ex s. Cypriano, Graiiano et aliis asseruntur a Morino lib. 8. cap. I . intelligenda nunquam sunt de consessione et absolutione vere et proprie sacramentalii eum et ipsi peccata aliis quam sacerdotibus consessa. denuo clavibus subjicienda voluerunt. Contin. Tour. de poenit. cv. 8. art. I. n. IO. et Seg. 'Sicut autem nulli, nisi sacerdoti competit absolvere a Pe calis . ita voluit ecclesia nulli non sacerdoti competere in foro sacramentali potestatem absolvendi a censuris. Quamvis autem aliqui putent in extrema necessitate. puta in articulo moriis, posse in absentia sacerdolis, seu alterius habentis aliquem ordinem, laicum a censuris absolvere ex Praesumpta voluntate piae matris ecclesiae, ut videre est apud Sanchez ι. a. sum. c. 33. Dian. P. 9. tr. 7. Sol. 13. nihilominus haec opinio, quam innui tr. c. q. I. c. 6. quia es. s. acriter impugnatur a Lugo disp. 18. seci. I. n. Io. ori
negando igitur ecclesiam praefatam lacullatem dare poluisse. merito dicitur de saeio non dedisse . dum etenim Tridentinum se . Ic. c. 7. rommendat Pietatem ecclesiae quoad constitulos in mortis articulo, solum dicit semper fuisse in ea custoditum, ut eo tempore quilibet sacerdos possit quoscumque poenitentes a quibusvis pecealis et censuris absonuere Videantur Suar. de censuri disρ. 7. sectin 6. n. 6. 'Q. II. An sacerdoti . ut possit valide absolvere , ultra Potestatem ordinis necessaria sit potestas iurisdictionis. R. I. Nullus sacerdos potest valide absolvere. nisi ultra potestatem ordinis habeat etiam potestatem iurisdictionis. Ita habetur ex cu . omnis utriusque sexus. ex Concilio Florentino in decreto Eugenii. et eae Triden lino seas. I . cast. 7. et seas. 23. cap. 15. Ratio autem sumitur ex natura ipsius sacramenti poenitentiae: nam cum absolutio sacramentalis sit actus iudicii, utique necessaria est in judice iurisdictio.
158쪽
QUA EST V. CAPUT I. 359 Ulterius eum minister huius saeramenti habeat potestalem Poenitentem ligandi, oportet habere iurisdictionem, qua ii, si fiat subditus. n. II. Sacerdos non habet iurisdictionem ad absolvendum
Pereala mortalia nunquam eonsessa praecise ex vi ordinis. natio est . quia praecise ex vi ordinis non habet potestate in ordinariam: quia haec convenit ratione alienius officii Pastoralis. quod certe non consertur sacerdoti praecise ex vi ordinis. Item non habet sacerdos ex vi ordinis potestatem delegatam: nam haec obtinetur ex commissione ecclesiae: Dunibi autem reperitur ecclesiam concedere sacerdotibus jurisdictionem ad absolvendum, nisi in mortis articulo. Si vero ex ordinis potestate non habeat sacerdos nec ordinariam . nee delegalam iurisdictionem, consequens est nullam habere . adeoque non solum illicite . sed et invalide absolvere, ut docet Tridentinum sess. I . cv. 7. Observare igitur est . quod cum absolutio non solum sit aclus physicus,
quo vere mediante gratia culpa dissolvitur . sed etiam sit actus iurisdictionis: quia sacramentum poenitentiae ad instar iudicii institutum est, hinc est in absolvente non solum requiri potestalem physicam ad absolvendum . quam habet sacerdos ab ordine . sed etiam moralem iurisdictionis, quam obtinet. dum a Superiore subditi sacerdoti consignantur. adeoque hae deficiente nulla est absolutio. Ad eum modum quo. quamvis laurea doctorali insignitus habeat potestatem physice et materialiter serendi sententiam : nihilominus nulla est ex desectu iurisdictionis. quam solum oblinet, dum illi desii natur tributiat. et subdili assignantur.
Q. lil. Quibus intelligatur ecclesiam concedere iurisdictionem ad absolvendum. R. I. IIanc iurisdictionem, ut palet ex Triden lino sess. c. cv. 7. concedit cuicumque sacerdoti quoad constitutum in articulo mortis, ita ut nulla tunc sit reservatio: atque
ideo quilibet sacerdos possit absolvere quoslibet poenitentes a quibusvis peccatis et censuris. Aliqui dicunt hujusmodi
iurisdictionem non habere sacerdotes excommianiratos et hae. reticos. Covarr. in cap. Alma mater. ρ. I. g. 6. conci.
8. Navarr. in man. cast. 26. n. 26. sibi tamen contrariussu. α7. n. III. ' At neutiquam puto iis assentiendi im :nam Triden linum sine ulla exceptione dicit omnes sacerdotes pro articulo mortis habere iurisdictionem. Praeterea concilium dicit id semper custoditum in ecclesia. ne de *sa occasione aliquis ρereat: perire autem posset aliquis moribundus, si dum adesset solum Sacerdos haereticus, ecclesia D iliaco by Corale
159쪽
1M TRACT. XIX. DE SACRAM. POENITENTiAE illum iurisdictione absolvendi privasseti nam tacde intervenire posset non habere nisi attritionem supernaturalem. Fi- Dis ergo intentus a pia matre ecclesia. opitulandi nempe in articulo mortis constitutis, cogis nos Credere neque sacerdotes haereticos pro eo articulo jurisdictione privare
Sancti. I. a. sum c. I3. n. 5. Lugo div. 18. seci. a. n.
18. et communiter theologi apud Dianam p. 3. tract. 4. resol. 57. et Leand. Poenit. divus. II. q. IS. et alii bene multi apud Barbos. colleci. in concit. Trid. aras. x .e . 7. n. 33. ' Neque dicas moribundum nullum auxilium
habere posse ab hujusmodi sacerdotibus, quia petendo ab ipsis absolutionem. peccaret. inducendo nempe ipsos ad
peccatum, quatenus administrarent Sacramentum, dum non
essent in statu gratiae. tantra etenim est, quia licet alteri praebere occasionem Peccandi. quoties id quod petitur. --
num est, et bene fieri. quamvis cognoscatur ex alterius malitia male faciendum. et quoties petatur ex causa rationabili. Vide quae dixi tr. q. a. cast. unic. q. 3.
Quod dicium est de absolvendi iurisdictione in mortis
articulo, exlendendum videtur etiam ad eiusdem periculum. quando nempe verisimilis timor ac Probabile periculum adest, licet enim articulus mortis, et ejusdem periculum inter sedisserant. cum articulus mortis proprie dicatur quando mors moraliter certa Proxime instat. Periculum cum datur occasio . in qua homines frequenter pereunti in praesenti tamen materia utpote favorabili. idem sonare docent Lug. - . 18.seci. a. n. a I. Sanctu lib. a. in decal. cv. 13. num. I.
Suar. disp. 26. seci. c. n. 3. Barbos. δε of et ροι. misc. alleg. α5. n. 8 I. Pax Jord. lib. 3. tit. c. n. I I. et. Reg. Reinss. tr. dist. 8. ροst n. 13. et dist. 9. n. I3. et emitur ex ev. Pastoralia de Ost. jud. Ordin. et gloss. in cap. Ouod in te de poenit. et remias. ω. Poenitentia et in cap. Inter cunctar extravag. de ρmiles. 'Quia tamen ecclesia concessit pro illo articulo iurisdictionem cuilibet sacerdoti, ne da Usa occasione aliquis ρereat. adhaerendum puto iis, qui dicunt coram sacerdote habente jurisdictionem . consessionem non posse fieri a moribundo simplici sacerdotii huic enim iurisdictio tribuitur in casu necessitatis , quae cessat. si adsit sacerdos habens iurisdictionem : atque ita omnino faciendum esse communius docent doctores. ' Videatur Sanch. l. c. n. 7. et habetur ex c.
Aurelius et caρ. Presbyteri 26. q. 5. ' Idem ex eadem ratione dicendum quoad moribundum habentem casus, seu censuras reservatas, qui absolvi non poterit a simplici comDuitiaco by Corale
160쪽
QUAEST. V. CAPUT I istrassario. si adsit habens lacullatem in reservata. Lugo L
cerdotes . sed ad eos, qui ordinariam. avi subdelegatam potestatem habent. ' Mulio minus coram qir virique -- cerdote nullum habente impedimetitum licite et valide absolvendi. posset a moribundo fieri consessio sacerdoti excommunicato. degradato, haeretico etc. nam . ultraquati quod dicendum sit Ecclesiam nullam in talibus circumstantiis praebere illi iurisdictionem. moribundus sine necessitate Pra heret illi occasionem peccandi. administrando sacramentum
in vita peccati. Passeris quadas. 1 7. Gre. 1. n. 5oa. Sanch. in decvi. l. m. c. 23. n. 7. Si vero Simplex sacerdos consessiunem incoeperit. non Pulo teneri desistere, si sumo
niat sacerdos approbatus: quia Hra concedunt prasequi iudieium incoeptum, quamvis, si non suimet incoeptum desiisset iurisdictio. Salinant. tr. 6. c. 11. n. 34. ' Mi ch. l.
c. n. 25. Lum. n. 33. 'R. II. Cuicumque simplici sacerdoti concessum est ab ecclesia absolvere a venialibus, vel a mortalibus rite iam confessis. Ratio est, quia etiam consessio peccatorum venialium sitirer modum iudicii, adeoque exposcit in ministro iurisdictionem: cumque simplex sacerdos non habeat iurisdictio etiaordinariam, nullum officium enim habet pastoris . consequens est habere delegatam ab ecclesia. Dixi habere dele galam ab ecclesia. nam eum doctores et Praesertim antiqui testentur suisse antiquam ecclesiae praxim , ut simplex sacerdos posset absolvere a venialibus et a mortalibus rite con- semis. necesse est dicere hanc iurisdictionem habere ab ecclesiat d. I h. in .. dist. 18. a. 3. Ca . disq. xι. a. 5S. d. 3. Lugo da menit. d. 18. ancL 3. n. ι ..Hic tamen advertere est Innoc. XI. suo decreto expedito die ra. Febr. 1679. voluisse, ne pemaitteretur ab ordinariis fieri consessionem venialium apud simplices sacerdotes non approbatos ab ordinario, non dixit quidem Pontifex se auferre a simplici sacerdote iurisdictionem, quae illi ex iure conlinunt, vel ecclesiae eoticessione in ordine ad venialia competit, adeoque valida esse posset consessio venialium tacta simplici confessario eum ignorantia huius decreti; attamen cum s. Pontifex id prohibuerit. certe non
amplius licito seri potest, adeoque si fiat. non ignorari luprohibitionem. consessio euam erit invalida. Neque dicen- T. VIII: IL