장음표시 사용
191쪽
THEsis LO e et RiN A de Praedestinatione, nec praeposterae mod stiae obtentu, silentio transinittenda nec ad corrupta hominis animalis ratiocinia exigenda: sed ab anima iiii vacua, & Deo plena ex sacro Dei verbo, &summo eius in creaturas omnes jure metienda, quorum illud distipulum docilem erigit, istud contumacem compescit, utrumque aestum conscientiae in hoc argumento fluctuantis componit. II. Et quia materia ista partim infirmorum scrupulis, partim Suphi, starum argutationibus, partim profanorum cavillis obnoxia est, ea methodo tractari debet,quae sit opportuna ad δεδάα ira 3c dira δε diis illorum, ad , t χ ν istorum, & ad horum
III. Talem verb censemus illam, quae r. σνeuenλι sis eviquitur. 1. Prior inph in inquirit, qua argumentum hoc designa tum voluit Spiritus S. circa rem phras expressam occupatur. IV. ον χο αελ, γω quod attinet,notum, Vocem P destinationis Iatinam, humanam esse, & ω'nν connotare adpria muta potius quam ad prae sinmmtem, cujus respectu μή -a sunt, dejimare & adsin.:re, quippe cui omnia semper praesentia. Praso rum verb & rerum adesti ratartim respectu, meritbpria ratio potius vocatu siquὶm destinatio, cum ψω Dei pratis pisantis aeternus sit, perserarum vero vel rerum praedestina rum productio temporalis. V. Nec verbetiam vox ab stram me, eou. praedestinationi respondens
in Scriptura S.occurrit, vertam tamen OcciIrrit Actor. χῖ. ad Rom. s. 29. 3o. I.ad Cor.2.7. ad Eph. . s. i. quod rin exprimit per ποῦ
iasivi re, dc quandoque per απη. p ante vel prnu de grare . quasi siM.tii. Et sane . est sive perso'. , sve rem, antequam sit, vel fiat,adsnem certum velut praeterni inare &destinare, prout & simplex relatum non ad disterminanda loca a locis,primo In catu, sed ad distem minandas sive a persens, sive ma rebus fecundoβη atu, est ix i, is,cus , statuere, constituere, iaceratu. Hebraeis aliis in usi hie sunt verba ri .m, ut & ppri quod L . vertunt ic Vin, item Iu, quod reddunt per λαπινι ειν, &
192쪽
unde Iudaeoruni Magistri Praedestinationem vocant m n &renuu Acram velut decisium superpasma vel re aliqua. Novi Testamenti Scriptores nomina quaedam cognata habent, ec meminere in hoc argu
natione diversae, & usu apud Scriptores alios, a sacris tamen Scriptoribus quandoque promiscuς sumuntur. VI. Verbum ipsum caeteroquin duplicem in Scripturas. notionem habet. Interdum enim in silmina latitudine ad actus providentiae divinae circa quaelibet extenditur ut Act. 28. & i.ad Corinth. r. 7. Interdum vect adactum singularem providentiae divinae circa ce tas personas restringitur, & eariun destinationem ad finem salutarem,&media ad illum ducentia designat ad Rom.8. 29.ὶ ad Eph. . . I. VII. Hoc significatu recurrit cum ad Rom.H.3 re λογῆ . Rom.ii. s. &sic restricta pradon attonis sanctorum nomenci tione apud Scriptores Ecclesiasticos,& in Scholis exprimitur. Theologitamen frequenter praedestinationis nomine utriunque Dei consilium dc
electionis gratiosae, & reprobationis liberae simul ac justae designant. I. Quia s indoche consueta est in nominum ejusmodi usu. r. Quia
nomen ipsum praedestinationis ratione originatio=su suae, sive quoad not tunem grammatiωm, commune est, dc denotat promiscue desinationem siveper sive rei ad certum finem, antequam ni ve uiat. 3. Quia Scriptura Sacra Act i v.28. verbum diserte extendit ad actus malosnagitiosorum hominum circa Christum Servatorem, quod ad nudam directionem, vel ad praeordinationem tantum mortis Christi cum Semi- pelagianismi interpolatoribus reserre, dilutum est,ica phraseωs, qua spiritus Sanctus utitur, alienum. 6. mia geminae phrases o currunt in Scriptura, quando de reprobatione loquitur,dum reprobi dis
ad Rom. X.22. ές rima Iud. . l. inia AUUim 'Concilium Ualenti uim Anno.8 s. in Gallia contra Pratis turis coactum, Prester Ziquit tu, aliique Scriptores veteres non tantum praedestinationiseleborum ad vitam, sed&praedςstinationis ad mortem memin m. Nishil itaque obstit, quominus praeuestinationis nomen, ex usu in scholis Theologicis recepto,latius a nobis hic usurpetur. VIII. Notanda vero etiam ambiret alia hujus vocis,qua non observata contradictio sepe affingitur Tneologis Orthodoxis, qui tamen in re hic consentiunt,& qui observata componi postat disceptationes anxiae super obh cta praedestinatiorais : Praedestinationem nimirum inte 'dum sumi in Scholis Theologicis Diiαῖς. & Danuuiniter i Theologis, pro omni Dei decreto circa hominem, in ordine ad ultimum ejus finem: in-
. to dum , dc Daritur pro consilio Dei de lapsis hominibus vel
193쪽
erigendis ex libertate Sc gratia, vel relinquendis & puniendis ex liber. late & jus filia. Priore signi cum complectitur etiam decretunt creandi h minem , & permittendi lapsum : posteriore re luitur tantum in Electi
nem de Reprobationem. IX. Hinc patet conciliatio apposita pugnantium in speciem opini num,quae inter Theologos etiam Orthodoxos reperiuntur,quorum aliqui ob et Iuni praedestinationis constituunt hominem nonIum conritum, alii conditum quidem, sed non rem lapsi m alii Se conditam ct lapsium. Primae enim sententiae assertores praedestinationis nomenclatione lata complectuntu petiam decretum creandi hominem, cujus sanε objectam esse nequit limo conditus. Secundae siententia patroni praedestinationis notione una cum de creto statuendi de hominibus lapsis eonjungunt decretum permittendrlapsum, cujus utiq; chectunt esse nequis homo apsim. Tertiaesententiae fautores praedestinationem'ridie sumunt pro decreto vel misericordiar,vel libe tatis & iustitiet circa hominem lapsum cujus sane oblectum est homo consi deratus ut lup us, quo significatu praedestinationis i oce usa luit sapienter Synodus Derda acena.& nos hi . cum illa 'Hinc nulla hactenus vel inter Theologos Orthodoxos, iusti νυ α ilia vocis ita distincta, imbamica inter eos in rei summa conspiratio. Quamvis enim ciuidam ex iis ascendant altius,& oeconomiam primi peccati etiam complectam tur, omnes ramen in eo conveniunt, quod objiciant Deo homines re non impares la tales, quorum discretio a solo Deo sit: a quotandamento. abeunt Sectarii alii. IX. praedeliinationis excipit a 34 α ejusdem, quam ad revocamus. I. Praedestinatio. ii. Quu sit eius ultus. Quaestionem enim ansit, decidit. i. Assertio S. Scripturae locis Mai. ti
sae primae, independentis, & omnium directriciis decreto omnes cause secundeto pendent in Acri . esse, δc operari, de ad cujus sapientiam simul ac omnipote'tiam pertinet, non creaturas tantiim inferiores, sive in nimatas, sive in animas, sed multis magis tum inte redimata, tum rationiles ad fine sim destinare, & nihil in tempore vel ab tu vel circa cia fieri , quod non ab aeterno de retum fuerit S praevisti m. Hinc vel Dei natu .ra imperfectionis arcessenda, & arctarida illius proPidentia, imb homo constituendus vel temeri;as homuncionum quoriindam it, gellanda, Tu protervis carni human re ratiociniis hic pe rictionicam se primae intercedunt, de negant omnia ab iuri Dei decreto pendere , si ve s. tentiae, si bona sint , sive y rinio mo & ordinationis . si sint mala inere ureris, quamvis ob ita nulla Deo injustitia , vel peccati causali, s, quicquid contendant Adversarii coccisio suo vetetie, jure impingatur.
XI. Quaestionem vero Q id fit praedestinatio; & hominum qui lena, nec enim instituti nostri inc est argumentum de Aligeloi uni praedesse stinatisiu
194쪽
stinatione exequi) pertractandain censemus i. Sπικώς dcx erae sententiae propositiolae Sc confirmatione. I i. Λ α L. κως , rei ctior e sententiarum variarum, quae super hoc argumento S. S lipturae aduersantur.
XII. Praedestinationem verbiaec sumptam pro sola ordinatione sanctoruin a gloriam, nec latini me pro omni Dei decreto circa hominem, in ordin3 ad ultimum eius finem, seu viedio situmst usu, pr ut in Electionem & Reprobationem resolui tui, definimus, aternum, immutabile, sapientissuruina, deliberrimina Dei decretum, partim decerta hominum multitudine aliis hominibus prorsus pari, ex. toto
genere humano in peccatum sponte prolaps , cu speciali & efficaci gratia perducenda ad salutem per Christum Mediatorem, & fidem in ipsium perseuelamem': partim de reliquis hominibus in massa peccati relinquendis, Sc ob peccata sua damnandis : prius ad laudemi gloriosae gratiae suaei: pol serius ac d Mationem suae tum libertatis . eum j istitiae. XIII. Ita desinita praedestinati, diuiditur in de Reprobari
nnii, diuisione adaequarii suo diuiso. Omnes enim actus cius corisiderantur vel circa motiomiamgratiae. vel circa artanomiam uae. Et homines omnesi
in duas tantlim classes disti ibuuntur in Scriptura , 'oi utra alii benedicti Matth. xxv. ἶ --veis. l. quidam Deo dilicti, exui alii ad D m.. m. ip I asa alia ad dectu, vidia ad diauctu veis 26 Nyaalia an auordia alia rass
XIV. Dum verbi sue pro parte, siue prooecie. praedestinationua nobis hoc loco sumitur, patet. i. Eam non usurpari hic obj a tr. pro
I. Electionem hic non referri ad res, sed ad personas, adeoque non intellis de destinatione reiani aliquarum ad certum taeni, nisu Mondariὸ.3. in non extendi loc ad Angelos, sed ad homines tantiim, eosque is,ma: a peccati consideratos. 6. Earnmon intelligi de segregatione quavis peri artim a persenis , nec de aliorum prae aliis, sive in Oidine ad motu aliquod vel sacrum, vel politicum, sive in ordine ad coop .rno apparente ii in foedus , ves per nativitatem talium in Ecclesia , ves per voca non eorum externam ad Redus : qua rationer alti a Paganis, Judaeis , de Chiistianis supeistitiosis ob prqfessionem
veritatis separari, ex Can ne ι 'aratatu, electis & veris. Veliae membris accensentur. Addo, Hectionem illa non designare nobis actuatim electoriin egregas ei tu ab aliis per vocatienciii ι scacem, quae interdum ιὰ lio sed improprie Sc cuin appendice , temporatu a quibusdam vocari solet, nec enim decretum cum executio e decreti con landendum. XV. vocis in antecessum excussa , elici em , secundum quam antonon Hice aliqui dicuntur vi λμοι R. . definimus
195쪽
owJ mgradum rei φ 3. Quod pro causa tali ponitur,vel bomm cst,vel via-lum: si mali mi, rejectionis causa esse posset, elisionis non item: Sin botium, id vela Dea est, vel ab homine, vel ab utroque coniunctim. Si a Deo, quaestio redit, cur id huic potius indulgeat, quam alii: Si, homine, vicit Pelagi- Si,ibi conjunctim, vel ' Vicatur acuis Dei ab actu hominis, vel amis minis ab actu Dei. Si prius, homo architectus est suae salutis, & habet quod sur cur sua; cum id conserat ad sui salvationem, quod palm rium est. Sin ster, itur in circulum, dc quaestio redit de causa hujus pam . ruularitatu. Nec rima hic datur Sophistis, sive praeparationes & disposutiones inchoatas, sive opera vel merita complis sive bonum usum donorum communium, sive alia id genus pro causa - γυιλίνη electionis praestracta velint semper enim vel ad Deum ascendendum cum Scriptura, dis climinantem hominem donolito, vel descendendum ad hominem, sedis criminantem a tu βο cum Pelagia. XX. Ossa elestionis ab late sumpta curali i fuerint et Eli, concipi aliqua ratione potest, nimirum lapsus & miseriae hominis
considerati quae,nostio concipiendi modo,velut viscera commiserationum divinarum commovit ad oeconomiam gratiae. Electionis verd compagare sumptae, cur hi potius electi suerilit, quam alii, causamois G κοὐ nul la dari potest. XXI. Materia electionis , circa quam versatur elactio, velabjectum non nati, sive objectum quod Scholasticis dictum, quale sinit beneficia electis desti apta, per te sive objectum cui, quale sunt per nae quibus eadestinata, cisca quas oscupatur, & ad quas terminatur electi inspectari potest,
i. Ratione quantitatis, & sic quidam tantiim electi, non omnes, Matth .XX. 6.ad Rom iri. 28.29. 3o. iique non inde nite considerati, aliqua indiuis tua, sed demite, cerra indiuidua Iohan .X.27. ad Roman. IX. 12.I3.2.ad Timoth. ii .is. In diuidua verbilla quiden multa sunt Matth. viii.
XXII. Idem obeditam spectari potest, vel ratione qualitatis inhaerentis, δίsic peccatores electi, non integri, & plerumque non misiis: vel si φεί
sic, ut plurimum etiam, non illi electi, qui vel Goxisi. sed του -
Nec enim fingenda hic vinu aliqua ethica, vel dispositio quaedam praeparatoria in si hecto, quia eadem quaestio redire . nec mirum foret humiles praeferri superbis, nec opus esset recurri ad G δεκία. Dei, ubi ratio discriminis daretur tu sis biecto. XXIII. Graviter itaque hallucinantur illi, r. Qui circa qκimitarem objecti impingunt, de vel uniri Gulem omnium electionem statuunt, cum contra ictionem a lecto, vel mu nitam sine certa distinctioite individum rum abindividuis. 2. Q ri circa sitatem ejus peccant,&sic digniores
196쪽
ri,praelatos in electione censentinomenclatione I Λ r. - .es . Nec αpist. de αξ ου ας. notatio Matth. X. i. Ap l. Iir. . . vexanda. qui iii in digni, non eo tales sunt utecide in amenti electionem, sed on- , tibi tere post eam Sc ex ea. Et discretionis illius racio semper constitue da uel in Deo cum S ri tur Veria homineciam ρε 'τα,: P. I u.
X XI V. Esrmelectionis eui respectu es leatis in rem simplicis imoq ezctu consistit, nostro tamen concipiendi naodo in plares a tus dis scitui prout stellectuanost pnonnisi diuitis a libris ea concipero selet, quae in Deo uiriplicissima, tu . ni iis vero diuita sunt. Dei eligentis re pectus iam onelectionis constituimus in uno actu, in destitiatione nimirum certa hinnainu in multitudinis ad talaten: Pet ad Di m ad Thessal. ii. r3. per gratias nsilutarem, ut per mei uim ob ndi & alseques Himis, quae ibi tibi coi
notatur Sc exprimitur m bimn , δ ne si diu alibi vocatione 5c istiscatio 1 ut ad Rom.Vrii. Jo. Pro conceptu stro in 'rima electionis. declaranda, consideramus. i. Atemam in rix ite Dei hominum qii rundam prae aliis dilectionem, sed gratuitam prorsus , nec ra nentem in talibus .in: Mirati in , sed ponent , quana dilectionem Scholae vocant amorem comnimum zonu, vel dilectionem ordinativam, distinctam ab amιrec 3 placentia, vel dilectione colla ira. r. Eorum discretiunem ab aliis, nec enini electio inediscretione. 3. Eorum testinationem ad salutem, ut nem, adeoque a nece Atem prinitate naturae, argumento locorum, Act. xiii.
8. r. ad Thellai. 13. . Eorundem. testinationem ad me saliuisas I quendae, quae benevolam Dei voluntatem media illaci &- constituta conserendi. 5c collata ceu e randi complectitur. Xκ V. Media illa sunt, i. Christus Mediator, quem sub hac dii αμ, ut . rhestium exequei: Is, non ut causam in 'tum ae electionis, nec ut causemele- ctionis. sed ut caulaui alestis proponit Scriptura ad Eph. I. . r. ad Timol. 3.'. i.Ρetr.i.rό. Nec fui. instaurata hominis peccatoris Sc rei cum Deo justo & sancto conjunctio, nisi per Medi albiem, fieri debebat, a quo & justitiae divinaefatisfieret,& veritati,& peri quem earinir inter os - .sum & ostendentes ad Colotes a. ro. ii. Christi Midiatoris bol ista qua electis conferuntur per vocationem eorum et E cena, per vocatorum iu-st. citionem perfeciam. dc per justificatorum sanctificationem persevc raritem. Q ae beneficia Se in Mediatore fundata,& ab eo acquisita,& p απι applicata timulac conteruata, indiuiduo nexu inter se colligita docet
XX V l. Finu electionis considerari potest. i Ratione Ai tis, Se est
scircit is, quae ex sanctitat* sttat. Quam felicitatein scriptura
197쪽
ia. b. reficium ' uippe destinatum non corruptis tantum &miseris, sed&reis, &in quibus non tantum nullum vitae meritum, sed dc in quibus
X X V I. Principiata election is, vel es ctus in mediorum destiriatorum exhibitione consistunt,adeoquereuocari possunt, i. Ad actualon Mediat toris imo em. ii. Ad Mediatoris misit a Iaalem applicatisium. Misionem Mediatoris gratiose Dei voluntatis circa hominem Deccatorem es lectum esse docet Scriptura Ioh. iii. is . ad Galatai v. . ad Philipp. tr. s. p. 8. Application etiam Mediatoris missii ex electione fluere eadem docet, eamque constituit. i. In ecticaci electorum matione ad Roman. vii I. 23. IX. 23.2 . r. In universali ita vocatorum ja,lificatione, ad Roman. IX. 3o. 3. In actuali ita vocatorum Cc justificatorum adoptione, ad Ephes i. . In ira vocatorum, justificatorum, & adoptatorum sanctificatione perseuerante, adita et sal. ii. 23. quae ii reata qua dam glorificatio ad Rota vir I. 3o. s. In beneficioram illorum orto ex primi pio partim extam, partim in Amis, &proportionato prinin ii is, qui sensus parit, de phcem conscientiae, ad Romad. v. i. In omnium illorum beneficiorum perflari malionein completam, ad Rom. viii. 7o. Quirum scelicitatem ii ho ni in terris, & complant in caelis, in quibus quippe conjunctim consideratis perfecta peccati & omnium eius appendicum destructio reperitur, vocatio enim facit ne vel non pe catum , justilicati', ne d. n.t, sanctificatio, ne regPet , glorincatio, ne :whsreat vel ex lol. X X VID Doctrina de Elictioue ita apriori, te aposteriori excussa, sequitur excutienda doctrina de Lepra ioire. Quaestionem an detur, decidunt, i. Ea quae de electione hactenus dicta, nec enim electio magis datur sinu reprobatione, quam concavum sine conuexo. r. Scriptura, quae nobis reprobationem κατ' ins amas describit, dum eroponit odium quo tam Dei, idque constant erga certa objecta Malaim. I.2. ad Roman. X.II. Voluntatem in iis ostendendi iram, Sc coagmentationem eorum ad interitum, ad Rom. ix. 22. constitutionem ad ίmino. i. t.Il. 8. descriptionem ad judicium, lud. 4. Sub hoc Spiritus S. dictamine compescenda ratiocinia omnia humana, nee vasi expostulandum cum figulo, nec ius Dei in hominem exiure hominis in hominem metiendum, nec ob dis stortas, quas caro nectit, consequentias incurrendum in Dei vel Majest tem, vel libertatem, vel jus arum otio, quod habet in creaturas omnes.
3. Absurdum quinetiam, vel Deum de maxima bominum parte nihil ab aeterno definiuisse, vel temporaria ex post acta consilia capere, vel primum decretum tali praeuisioni superstruere, quae& causae primae pers ctioni repugnet,&ab alio decreto anteriore neces artis suspendatur. XX VIII. Reprobatio verb,misiis aliis hujus vocis significantibus,ex usu
cholarum Thoologicatum, nobis hic dusignati Atumum immutabile,
198쪽
ερ liberrimum Dei decretum, quo certae hominum in aequali pivisis cum aliis omnibus corruptione & reatu consideratorum multitudinis decreuit non misereri,nec media ad salutem perducentii illi largirii sed eam in peccato, in quod se praecipitem dedit,relictam,propter id in aete num damnar ad aemonstrationem suae tum libertatis, tum justitia tum
XXIX. Reprobationis verb, ut&ante electionis, considerari posisunt tum principia, tum pr-iputa: quorum quaedam reprobationem exci, piunt ante judicium decretorium, quaedam eam excipiunt post illud. XXX. Principia reprobationis quod attinet, notanda primb Gu ι ejus e iens, quae est Deus , sub gomina a nobis consideratus, pro duplici eius actu in hoc negotio intercedente, quorum alter est Dei, ut de Domini, qui in praeteritione, siue delertione quorundam nitiva, dene gando gratiam indebitam quisus vult, de suo facit quod vult, proni μtate & potentia sua: alter verb est Dei, ut judicis, in destinatione ali rum ad poenam debitam. Priorem Dei actam circa reprobos docet Scriptura
XXXI. Causa reprobationis spectari potest, vel quoad
actum Dei vi , -κ άaeir & Domini, vel quoad actum Dei ut 1udicis. a Ius Dei, ut Minχρά nse dc Domini, causa dari nequit, praeter meram Dei δεκία,, non praeparantis regnum, &non manifestantis mysteria regni multis pro arbitrio, vel vocantis eos saltem, non trabentis, stadentis, non persi dentis. Nec hic vel praevisa incredulitas, vel praeuisa in incredulitate aut peccatis aliis obstinatio pro causa - , in Ora reprobationis adducenda: Quae stio enim redit, an non & eadem incredulitas vel obstinatio in aliis praeuisa suisset, nisi gratia emcaci, ex gratuita electione iis ge destia ta te data, Deus eam avertere voluisset ς Communia vero & quoad rem de quoadyadum rei discrimen nec ponunt, Pec ponere possunt inter eos, quibus vini communia. Imb vel minus mali in quibusdam constia tuendum prae aliis, & aequalis corruptio naturae neganda, vel sme praeparatio antecedens, siue bonus gratiae communioris usus obsequens viribus naturae imputanda; & causa par:icularitatis adeoque causalitas vitae aeterna
homini transcribenda: Aut in sela Dei λδε,- tandem conquiescendum: Quorumprivi Pelagianisinum siue restituit, siue incrustat saltem; posteriis ver5 solum Deo relinquit & donum suum, & suam in eo dispensando
es X XII. Nec ob id etiam ulla trecari cassalitas jure Deo impingi potest, quamvis ratiocinia humana undequaque magno apparatu in ranam& Orthodoxam hanc doctrinam incurrant, modb Scripturam sequamur magistram,& rectam rationem secunddin eam. Nec enim inde sequitur, Deum vel ρ sicam peccati causim esse et moralim: nec ex eo probari po
tu . inum vesρος ara m cogere ad peccandum, vel peccat
199쪽
sue imperare, sue probare. Nec ipsa candi necessitas, Um cum praeteritione & denegatione gratiae enicacis conjuncta est, cum libertate ii minis pugnat, nec vel Deum reum, vel hominem innoxium, vel pernam eius iniustam reddit. Immb bene expensa Sc distincta actione hominis oeconomia Dei circa eam, Deus reperietur justiis, dc homo reus, ut enim Deus non largitur homini gratiam efficacem in genere causae his ad scientu, & operationem indebitam pro jure suo suspendentis: sic homo ruit in peccata in genere causae liberὸ escientis, Sc quidem icii, , & cum plena spontanestatis patrantis, quod & malum est in maris, & contrarium tum mandato Dei, tum ossicio suo.
XXXIII. Sin in Reprobatione Dei, qua judbo. destinantis ad
damnationem, ut poenam intueamur, certum, peccati considerationem intercessit se. Nec enim in Deo voluntas puniendi, nisi peccatorem, nee poenae ipsius inflictio iusta sine culpa, Matth. xxv. I. 2. ad Rom. VI. 23. IX. rr. ad Ephes. v. 6. Voluit itaque Deus dc permittere peccatum, & pr pter id eos ex peccatoribus punire, quorum pro libertate sua noluit misereri, nec vel corruptionem eorum in aerentem purgare, vel reatum iis adhaere
tem auferre, sed eos relinquere sab ira, Sc sub esse tu irae, oui sequitur ;in iis cui non sunt translati in statum alium, nec ii serti Adamo s.cundo. Ab omnibus verb illis peccati esse iis vindicat tur electi gratia tum trahente, tum,itificante, tun sancti Paulin terminanda aliquando*er gloriam. XXXIV. Materia circa quam,vel objectum reprobationis spectari potes,t. Ratione quantitatis, & sic objectum reprobationis sunt ut, siue is ,re is, siue reiae aiae considerati, respectu electorum Matth. vii. 13. iique sntia tales, non inde nita, Malach. i. r. Matth. ov. 32. Ioh. X. 26. ad Rom1X. I. I2.13. ad Hebrii V.I3. 2. Ratione quesitatum urentu,&sic objectum reprobatiouis sunt homines considerati vipeccatores, vasa irae ad Romam xx.2I. nec enim praetereuntur vel damnantur nisi corrupti, quativis non praetereantur qua corrupti, quia alias nemo non praeteriretur. 3. Ra
tione ἀξία ad mitis, S sic in hoc sensi sunt multi ex umibia de potentia
XXXV. Formam reprobationis Scholae, ad faciliorem cognitiones dispescunt in actam negati in non miserendi qumvis ille ipla Minnu tirru potiram etiam certo respectu includat) & p tirmn damnandi. Et sine distinctio ista in Scriptura ipsa fundamentum habet, quatenus de
reprobatione loquitur interdum - 4 ι, interdum Meam constituit interdum Natiνὶ in praeteritione quorundam,tum quoad destinationem gratiae, Matth. xi. 26. tum quoad destinationem gloriae, Apocal. xcis interdum positiis in destinatione, dc ad indurationem in jorem Iohan.x i I. 3y. o. ad Roman. . Is. dc ad damnationem, ad Rom.
XXXVI. Finis reprobationis spectatur vel ratiora re nant, vel rationareret Maam, vel ratione elictorum. Mimere ob mis, finis est gloria tum
200쪽
tib rtaris diuinae in libera dispensatione sua circa quorundam praetenti
nem,ad Roman. IX. 18.2o. 21. tuli Justitia in eorum damnatione, Proverb. I. . ad Rom. IX. 17.22. ratione reprobato ii, quanuis improprie, finis est, iusta eorum damnatio propter peccata, Matth.XXV. I. ad Roman. X.22.
I . . Rutioine elictorum reprobationis indicia contemplantium finis est jam vocatorum efficaciter, & nondum vocat rum efficaciter ex consideratione seueritatis Dei erga reprobos, ad
XXXVII. Principiata Reprobationis sunt consequentia eius, quae par tim negati , partim postiira. Negativa sunt actus Dei tiora, meos, desertio in peccatis, & negatio gratiae, vel omnis, ut in infantibus Paganorum exuinctis in cunis extra Dei foedus, velati Jus, convertentu nimirum vel rotis, ut in iis, qui vocamnis externa participes facti, Matth.xi.26. AxIii.ii. Gratia enim convincens vel ccercens, etiam communia fa pe indulgentur reprobis, quippe qui per reprobationem non exclu- .duntur a participatione omnis gratiae, sed tantum a participatione gratiae salutaris. Positiva verb reprobationis consequentia fiunt actus Dei)uduis, 1. Retentio peccatorum non expiatorum per satisfactionem Mediat ris, nec repressorum per ejus Spiritum, Deuter. vi. 26. 2. Induratio completa, & antecedentium peccatorum per subsequentem caecitatem &duritiem finalis punitio,ad Rom.I. 2 .26.r8. 2. ad Thettsi I. ri. 3. COnscientiae vel sopitae stupor, vel evigilantis de spe alio. Poenor aeternae inflictio, Matth. XXV. I. r. XXXVIII. Ait uni ta Electionis&Reprobationis quaedam communia sunt,quaedam particularia: Vtraque consorinia sent tum naturaeitum per fectioni eligentis: Communia adytivita iunt, i. Electionem aeque ac Reprobationem esse actus aternos. Prim patet eX Matth. xxv. 3 . ad Eph. i. O
actuali per vocationem, ἴcut causa istius. Postmω patet ex Matt.XXv. I. quatenus consideratur reprobatio ut distincta a ateritione ad mali quorundam. Adde Decreta Dei alia esse non posse praeterquam aeterna. a. Et ctionem & Repro tionem esse actiu immut ibiles, electionem quidem, Ioli. 28.29. ad ROm.Xi. 29. 2. ad Tim. 13. 19. Reprobationem vero, quia ille qui reprobat, α mi υπς est natura aequEac voluntate, Esa.XLvI.Io. Iaci ci . Et sane in Deo deprincipium dire atrum vi immutabile concipiendum, nimirum illius sapientia,&'V m impcrativum, eius voluntas, &princia pium executirum, eiusdem potentia, nec vel illa mutationi obnoxia esse
potest, vel ista, vel haec, sine perfectionis divinae dispendio. a. Electionem & Reprobationem esse ac, liberrimos: Electionem quidem, quia praescindit ab omni obnoxietate vel dependentia a creatura, siue consita deletur destinatio ad gloriam, sue destinatio ad gratiam, ad Rom. ix.i6.18. Sc M.3 .36 probationem vero, quia 5c ista liberrima, siue consid rein ratione notionis gratia GJit ψ, siue ratione distinat u poena debit