장음표시 사용
221쪽
1. r. it. . Eph.ρ2 . Col. 3. Io. hominem verba Creatore suo spontanea
defectione desciiuentem amitiis donis aliquibus, corruptis aliis, prima ua integritate & justitia originali excidisse , adeoque sibi omnibusque posteris maledictionis & mortis aeternae reatum attraxisse, Gen. s. '. ec
IV. Cum itaque omnes in universum homines in Adamo peccatores constituti destituantur gloria Dei, nascantur filii irae, totusque mundus sit obnoxius condemnationi Dei, Rom. 3. '.23. Eph.2.3. nemo Deum injustitiae postulare potuisset, si universum genus humanum in peccato dc maledictione relictum aeternae damnationi addixisset: proinde quod lios ex communi illa perditionis massa exemptos ad participationem viatae aeternae destinauit, indebitae ipsius gratiae & misericordiae transtrisbendum, quod alios in ea relictos commeritis poenis plectere decreuit, ad propriam hominis culpam, justissimamque Dei judicium, utrumque ad eius gloriam reserendum est. V. citae quidem hominum aequaliten perditorum discretio est ipsis. sinum illud PMMlii rationu decretum, quo Deus ab aeterno secundum boneplacitum suum constituit ex massa generis humani corrupta certos homines per Christum seruando, caeteros deserendo, dc ob eorum peccata justissimis poenis assiciendo seipsum glorificare. VI. Praedestinationem enim Arigelorum, qua Deus alios praeseruarea lapsu&in bono ad salutem confii mare, alios contra lapsui permissos Scin eo relictos damnare decreuit, ut ab instituto nostro alienam hic printermittimus: Cum vel in primis Scriptura paucis eam attingat, missi.
VII. Cui id mollius decreti, est Deus, cuius non selum est prouis dentia sua omnium aliarum rerum tum fines tum media praescire ac prinordinare, verum etiam ea ad creaturam rationalem applicata statuere, quid de unoquoq; hominum quoad aeternam illius salutem vel exitium neri velit. I le-γυ. c., merum eius beneplacitum Matth.ii.2 .26. EphesI. . blateria seu objectam, homo peccator, Joh.i .i'. Forma, destinatio eius ad statum aeternum. Finu, illustratio gloriae Dei in patefactione tum mi- se ricordiae tum justitiae. VIII. Quamvis vero ex usu Scripturae vox Pradestitia unis communissime sumatur pro Electione ad vitam, quae Praedestinatio Sanctorum v
Catur, Rom.8.2'. 3o. Eph. I. F. Scholarum tamen usus obtinui ut utrumque Dei consilium designet de praeter Electionem etiam Orobatiatum complectatur, quas duas Praedestinationis stricte sumptae seu partes seu species diuisione diuisbadaequata constituimus. Neque enim ordo aliquis mediorum seu neutrorum datur,aut enim simus in amore Dei Sc sic vasa misericordiae praeparata ad glorian aut in odio,& sic vasa irae coagmentata ad interitum, Rom. 2.22.23.
IX. Per Elictionem intelligimus immutabile Dei decretum, quo secundiun liberrimum voluntatis suae beneplacitum ex uniuerso genero h
222쪽
niano in peccatum prolapso certam quorunc in hominum in communi cum aliis nuseria jacentium multitudinem ad salutem in Christo elegit, eamque per verbum dc spiritum inicaciter vocando vera fide donando, justificando, sanctificando aeternum glorificare constituit ad laudem glo- .riota gratiae suae, Rom.8.r9.ῖo. Eph. i. s.ε. X. Causa efiiens Elictionis est Deus, tum Pater, Ephesi tum Filius,
Ioli. 13. I8. & IS. 36. I'. tum Spiritus sanctus, cum opera Dei ad extra sint indiuisa& tribus personis communia: me . utra sistum Dei beneplacis tum corruptione pares discernens, Idalth. ii. 26. Luc.I2.32. Rom. 2.2s.
XI. I lateria circa qream sim o cclam, est certus hominum numerus, rum nomina scripta sunt in libro vitae, Luc. io. 2o. non uniuersi cic sit Dii, eligere enim est aliquos ex omnibus legere, Deut. 7. 6. Ioh. t . ID unum accipere, alterum relinquere, Matth. 2 . o. t. Forma consistit in ' duobus actibus: i. in segregatione certarum personarum singularium,& earum discretione a reliquis. r. In earundem destinatione tum ad gloriam, tum ad gratiam,Rom.8.2'. 3o. I.Theis. F. 9. 2.Thess2.ip. Finis sarminio. i eligentis gloria in patefacitone grati et & misericordiae, Rom. p.
Eph. t. s. Sal alterniu, aeterna electorum glorificatio,Rom. 3.3o. 2ahel
XII. Quibus sundamentis probe e X Scriptura jactis concidunt con menta illarum, qui ultra Dei beneplacitum asurgentes causarum vel conditionum in obiecto eligibili pr requisitarum& pHuuarum chim ras sbi fingunt,&. LIM:cm vel ararer ali q Idam meritum Christi, vel iden vesbona operapratissa, vel bonum liberi arbitri7 antecedantum subsicinunt, quo ipse Deus primum Electionis principium esse negatur, aliud constituitur sundamentum Electionis, δί consequenter salutis, salus volentis do currentis esse docetur, & ex voluntate hominis su penditur, ade que ut a re contingenti & mutabili pendens, contingens & mutabilis
XIII. Scriptura enim docet vaeritu Chri heste medium milericordiae Dei erga homines subordinatum, non verb causam ipsius, amor enim Dei quo mundum complexus est, causa ei suit mittendi filium, Iola. 3.16. sic Apostolus ex doctrina Praedestinationis ad vitam deducit traditi nem fi ij in mortem, Rom8.32. Eundem nexum obserua Eph. I. F.6. Imbipse Christus ut Mediator ad nos redimendos ante jacta Mandi sundamenta praeordinatus dicitur, I.Pet.1.2o. XIV. Nec vel nari fidem vel dii pra si em Scriptura ut conditi nem antecedaneam Electioni praemitti sed contra docet. i. Fidem elle gratuitum Dei donum tum quoad initium, tum Quoad incrementum, tum quoad potentiam, tum etiam quoad actum, Epn.2.8. Phil. I. ry.ii. Esc' posaiorem Electione ejusque seu ctum & effectum. X v. Ei rei confirmandae locus eximius est, Actor. I3. 8. ubi causam Lucas assignat, cur praedicationem Pita diueisua e nrus exceperit,
223쪽
Crediderunt fuerant ordit ara vitam Maram, quod mente Nouatorum inuertenduin est, sic Paulus Ephes. i. . Deum sese disit in Christo non ob ianctitatem, sed ad eam cujus principium tara qua purificantur corda. Actor. i . v. Sic ibidum s. Deus nos praedest arasse dicitur ad ergo ad Spiritum adoptionis adeo pae ad fidem l 'er quam adoptamur, loli. i. 12. Sic a.Theis. 2. 13, Deus nos elegit ad utem per sanctificationem spiritus,t fidem habitam veritati, ut media salutis, effecta Electionis. Sic Titii.ti fides non eligendorum, sed elea rum dicitur. XVI. Imb Praedestinatio illa eventualis ip th credentium de te adsdem ac perseuerantiam determinantium post dini natio revera non praedestinatio dicenda est, ideoque dum Deus dicitur elegisse credent non terminus a quo antecedenter, sed ad quem consequenter exprimis
XVII. operum item pirarisianem disertis verbis Apostolus a decreto Prcedestinationis excludit, non ex operibus .ex vocante, Romani'. II. Eph. 2.io. Sic opera bona non 'xvidit, stat praeparauit Deus ut in iis Versaremur, et.Timi.'. vocavis nos non ex operibus nostris, sed ex suo proposito de gratia. Nec enim propter opera ratura electi sumus, ut quae Omninb mala, de omnibus communia, necgratis cum sectus non positellis causa suae causae. XVIII. Qualis denique praeuideri potuit brem liberi ariesu, vsvi in hominibus monuis in peccatis, filiis irae natur', ineptis ad cogitandum ex se quidquam boni. Certh latro nunquam libero arbitrio suo ad bonum usus est, sed contra ad scelera de latrocinia, in quibus totam vitam exes rat, abusus fuit. Omnia itaque ista, meritum Christis es, bona opera, bonis liberi arbitrj vsis, utut in salvando requirantur, non tamen in eligendo
XIX. Vt vero hic in causa Electioni assignanda peccatur, sic Nouato res ohectum brat placiti Dei constituunt indefinitum Sc rogum, ipsamque concisdunt in frustra Electionem, de aliam faciunt generalem de indefinitum sitim
dum volamathan amet edentem, aliam fingularem Sc donitam siecundum νolum ratem consequentem, aliam incompletam dc non perempto tam , etiam completam dc peremptoriam. Quae commenta in se invicem arietant, Polagianorum de Semipelagianorum errores interpolatos revocant, postolicam illam catenam laxant , dc incertum tum electorum, tum reproborum numerum constituunt. Contra Scriptura unius nitem et chionis Se beneplaciti immutabilis meminit. Roman. 8. 89. Ephes i. Sccertum primogenitorum in coelis scriptorum coetum proponit. llabr.
XX. Tametsi verb illud decretum quatenus is,lami dc misericordia, non ab ulla conditione extra eum ut cauta pendet, co dit alum tamen recth dicitur a posteriori, rarione mediorum
224쪽
Mediator Θ assis. , ut fundamentum & causa meritoria salutis nostrae, primas obtinet, cujus morte & satisfactione a maledictione aeterna e emti Deo reconciliaremur & in statum gratiae restitueremur, Actoria ita
XXI. Explodendum itaque commentum illud Nouatorum qui de eretum illud de miriendo filio praeponunt decreto electionis, adeoque Christum sine certo ac definito consilio quen litam salvandi mortuum
esse contendunt, cum Scriptura illud ex hoc ut ei sectum ex causa suad ducat, Joh. . 6. Rom. . 8. EphesI. . 7. & .2S. 1.JOh. 3.16. I. Ohan. '. &Clinitus moriens nos considerauerit ut sibi datos a patre, ut amicos, ut oves. Eigo ante mortem ejus jam eorum facta erat discretio, Joh.io. Litia . & 1 .33.
XXII. Imb si accurateJoqui velimus, decretum Electionis quorundam ad Ialu tem, & decretum ae mittendo Christo ad eos salvando non sunt duo decreta sed unum de certis hominibus per Christum silvandis. Qui enim rem salutem nimirum praedefiniuit, idem rei modi m eadem quoque sapientia simul praestituit, 2.Thessal. r. 3, i . . Quin cum saeph salus electorum finis rationem habeat, mors vero Christi medii locum comparate, si ordo inter haec disponendus, in intentione finem medi
rum ordinatio praecedere non potest.
XXIII. Quamvis verb mors ct satisfactis Chri yti sumetentissima in se
fuerit ad expianda peccata totius mundi, ut infiniti valoris, tum ob dignitatem personae, tum ob excellentiam obedientiae, & grauit tem supplicii, interim tamen cum Scrirtura sacra ejus & destinati nem & tructum ad solos electos, quibus ex consilio Patris tantum d stinatus suit, extendimus, quae eum pro multis, pro ovibus suis. pro Deli ratino his Dei propopulo tuo. in mortem traditum constantissime asserit, Mati. I. ri. & 26. 28. Johan. io. I . & II. 2. Actor. 2o. 23. Ephes F. 23. 23. Hebria
XXIV. Si quae notae uniuersales alicubi occurrere videntur, eae r strinsendae sint ad genera singulorum, non ad singula generum, ut in scholis loquuntur,nec collectivE omnes & singulos, sed distributive pi runque tum Judaeos tum gentes in novum foedus peculiariter adscitas desgnant. Imb sua quoque fidelibus est uni versitas quae mundus dicitur
credentium & servandorum,Joh.3.17. & I7.2I. XXV. Neque enim vel verbum reconciliationis, vel reliqua media ad fidem &resipiscentiam necet saria omnibus obtingunt, ut non setiam euidentibus Scripturae locis, Psalm. I 7. i'. 2o. Actor. I . I6. &I6. 6. 7.& i8.io. sed&experientia magistra constat, nec dilectio Dei, aut intemeessio Chi isti omnibus est communis, cum tamen duo actus ossicii medi
totii indiu iduo nexu cohaereant, Rom. 8. 3 de passim in i istola ad Hebraeos.Quid φ an iis reconciliandis Christum victimam destinatum fuisse. dicemus qui eo ipso tempore, quo mortem oppetebat, jam in infernum ,
cruciatibus institialibus subiacebant. XXVI.
225쪽
XXV L Nec universalis illius gratiae patronis receptus patet, dum
impetratis uni reconciliationis ad omnes in universum, applicationem au em ejusdem ad solos fideles extendunt, praeterquam enim Quod distinc io ista eo sensu accepta nullum in Scriptura fundamentum nabet, ut quae selius reconciliationis meminit, impetrationem frustraneam facit iis qui nunquam crediderunt, aut credituli sunt: adeoque aliquid a Deo impetrari docet, quod non actu conserat, cujus tamen nec voluntas in
rari nec decreta rescindi pol sunt. XXVII. Qiiod si fundamentum istius distinctionis excutiatur,pl num est, eam veteri Semipelagianorum errori aperte patrocinari, gratiam Dei & beneficium mortis Cliristi ad omnes aeque extendendo,ujus. que fructum viribus liberi arbitrii adscribendo,quod se ad gratiam communiter oblatam indisserenter applicet. XX VIII. Promissio quidem Euangelii omnibus indiscriminatim, quos Deus verbi sui praedicatione dignatur, proponenda est cum conditione resipiscentiae & fidei, eh quos nemo a spe salutis nominatim in Scriptura excluditur, nec arcana vel electionis vel reprobationis nobis perspecta sunt. XXIX. Non sufficit verb offerri nobis beneficium mortis Christi, nisi id vera fide amplectamur, atque ita in eo fiduciam nostram coram
Deo collocantes ad vitam aeternam regeneremur, proinde tum de causis silem ct conpersonem in nobis iocunubius, tum de modo nonnihil dispiciendum est. XXX. Ad caul, quod attinet, in earum censum non venit liberum h minis arbitrium, nectit cause toratu, cum ante regenerationen homo sit mente caecus, Eph. .s. cujus intelligentia mors eli Sc inimicitia adversus Deum, nescia subjici legi Dei, Rom. 8. 6. 7. voltimate pravus, Ier. I7.'. cujus cogitationes omnes tantummodo malae sunt,Gen. 6. . & 8.ri. tibi rebellis, Roman. 7. . Tit. 3. 3. venditus sub peccatum, Roman. 7. corpore Scomnibus membris servus peccati, immis mortuus plane in peccatis Eph. 2.i. s. mors spiritualis est totalis vitae spiritualis, Sc virium, in quia bus ea consistit, priuatio. XXXI. Itaque homo irregenitus & in puris naturalibus constitutus nihil de suo adfert praeter naturalem avellionem & impotentiam, nihil ad sui conrorsorum confert praeter solam volendi & nolendi facuuialcm, sine qua nu homo quidam esset. Quo flagellatur dogma illud ex Pelagii Schola haustum, hominem corruptum lumine naturae bene uti. posse ad lumen gratiae sibi comparandum. XXXII. Nec ut causa partiatu & cia gratiar, qua adjutum sese ultroneo motu ad bonum applicet, ut cui Scriptura totum hoc negotium insolidum vindicat, exclusa etiam x τ' rictim cooperatione & concursu virium humanarum, Matth. i6.17 2. Cor. 3. . Eph. r. 8. Facessat proinde Semipelagianismus a Novatoribus interpolatus inter gratiam Dei voluntatem uominis in conversione nostra operas partim bus.
226쪽
XXXIII. Remota causa falsa κατ' αἰ n. in is, selidam conuersionismostrae laudem Deo per Spiriti m S. Q ter nimbis operarui cum Scriptura tribuimus. Ille omnis boni operis quodanobis fit, author est, ab inmitis nostra sussicientia est, z. iiii. 3 S. cuius gratuitum donum est desis lusci fides nostra, Ephes.2.8. cuiusin nobis est operari velle de perficere, Phil.&13. cuius est revelare mysteria regni caelorum, Matth. H. 23. de in. t . de praeter illantinationem intellectus etiam cor clausi aperire, e rum emollire, praeputiatum circumcidere, Jer.3i. & 32. Erecbiel.36.M.
XXXIV. Forniam inodus conuersionis nostrae non consistit in voc tione solum externa quae sit per auditu verbi Jc reprobis etiam commi vis est, non in motu selum ethico, & s sionibus moralibus, proposito
intellectui objecto, quae si selae adhiberentur, conversio impostibilis se, ret , suasio enim conueisionis, est suasio rei simpliciter impostibilisti iani mortuo in peccatis. Quin etiam si Deus suaser tantum est conuersi Dis, certe non est nec praecipua nec direm eius causa, cum suasio non
liter fiat, quam per modum objecti, nec qui tantum suadet, id quod sua
der, suadendo confert aut emcit. XXXV. Sed potissimum in vocatione interna quae fit vitis προθε. ν, Rom. 8. 28. qua&soli electi vocantur, &Qui vocantur veniunt, quibus Deus dat mentem ad cognoscendum, oculos ad videndum, aures ad audiendum, Deut.2'. Estque byperphysica suauissima simul&potentis
sima Spiritus Sancti operatio, tum illuIDatione M v, tum immutatione v lamatis, & obsignarum tardis constans, virtute sua nec creatione nec mose tuorum resilicitatione inferior. XXXVI. unde vocatur in Scriptura noua creatio, Psat r. ia. 2. C imth. .i7. Eph. . . Viviscatio, Eph.2. . regeneratio, Joh. 3.S. cordis
lapidei ablati0,ci carnei donatio, ech. 36.ia. tractio,)Oh. 6. l. cordis apertio, Act. 16. I . supereminens magnitudo potentiae Dei secundum efficacitatem sortis roboris ejus, Eph.i. i . terminis emphaticis ad rei e scaciam exprimendam selectis. XXXVII. Ex quo euidens est, eos in quorum cordibus Deus ine fabili hoc modo operatur, certo ac infallibiliter conuerti & actu credere,
nec resistentiam voluntatis humanae, quae ut corrupta ante regenerati
nem nonnisi resistere potest, finaliter potentem Dei actionem remorari posse, neque enim is resistere ultra potest, cui velle resistere sublatum est. Quod nisi fieret, homo specificando in dii serentem operationem gratiae.& nolendo ei resistere, cum posset, seipsum discerneret, actum credendi ex se poneret, adeoque α hominis in spiritualibus sublata starent vires liberi arbitrii. XXXVIII. Quae tamen vis Spiritus S. ita creditur potens ut nego
tur violenta, neque enim naturam voluntatis evertit , non enim facit ne
voluntas velit, sed ne mala velit, nec physicae necessitatis aut coactionis vinculis eam constringit, manet enim libera ad actus suos dc elicitos Mimpe
227쪽
hnperatos etiam determinata ad anum, quippe cuius libertas non in independentia, aut indetermitiatione ad actus oppositos, sed in libero cis pontaneo motu ad rem cogia itam, lumine mentis & judicij meeunte, consistit. XXXIX. Quamvis autem voluntas nostra in primo conrn lanis in iatio semer. passive habet, & Spiritus dantis solum, hominis accipientis partes sunt, in progressu tamen regenerationis gratiae Dei subsequenti cooperatur, Deo acta & ipsa agit, & ad fidei caritatis spei aliarumque virtutum actus emcienter concurrit, flexa tamen ad id ipsini essic citer agratia, quae primuin voluntatem bonam, post peream operatur, quo solida laus omnis boni ad Deum redeat. N L. Ex vocatione hae efficaci continuata serie deducit Apostolus imstificatum in textura i Ila salutis nostrae, Rom. 8. 2'.3o.quae consistit in remissione peccatorum & imputatione persecti simae Christi justitiae, vera fide Vprehens P. Ideoque ne adhu si ei ἀ credere qua talis justificat, nec ipsa fides, qua opus, qui quali is, qui conditio ex omnibus postibilibus es cta & a Deo gratios. pro perfecta obedientia acceptata, sed instrum aliter selum ratione altus & correlatire ratione
X LI. Nec verb sum ceret nos a Deo praedestinari, vocari, justificari, nisi reportaremus mercedem fidei nostrae,salutem animarum,quam Ap stolus pergior catio rem designat. Quae quia nemini obtingere potest,nisi in fide de resipiscentia adsnem usque invictus perstiterit, pe iuerantiam ualem reliquis Dei donis accedere est necesscte. Fidelis enim est Deus qui non sollim bonum suum in nobis opus inchoat, vertim etiam id perficit ad diem usque Jesu Christi, i.Cor. i.8.'. Phil.r. 6. sine cuius perpetuo influxu ut nulla rerum creatarum in ostio naturalislibsistere, sic nullius rogenitorum in esse vernaturali gratiae persistere posset. XLII. F. Iamentuinitaquepe everantiae non consistit in viribus nostris aut lubrica hominis, sed in constanti Dei voluntate, & immutabili Electionis decreto, ex quo Sc primum salutis nostrae principium exurgi Scin illud ultimb resolvitur, Rom. s. ry.3o. R H. T. Statuminatur item gratuita Dei promisione, Jer. 32.3 . o. Psal. 27. i. in Nouo Testamento per Christum confirmata, Joh. .. i . & . . Scc. 3 37.ῖ9. I. S IO. 28.em caci Christi conseruatione, Ioh.i7.ir. 2.Tim. i. 12. ut qui non sol mi est sed etiam τελμωre: fideinostrae, Hebri6.ro. eir. I. F. perpetua
denique Spiritus S. cohabitatione, per quem obsignati sumus in diem
XLIII. Quamvis vero sancti simi quique, dum carnem hanc peccatricem circunaferunt, quotidianis infirmitatibus obnoxii sitit,&fupeetiam ingrauia pecca ta prolapsi Spiritum S. contristent,&sensum gratiae ad tempus amittant, manum tamen Deus sustentat ne collidantur, psu. 37.2 . nec unquam adeb sui secatur semen illud incorruptibile per quod regeniti sunt, I. Petri I. 23. r.Ioh.3. q. ut in totalem delapsibi iimpaenitentia peccatissuis immoriantur.
228쪽
XLIV. Neq; enim Perseuerantiam metimur,ex continuatis & nullo lapsu interruptis actibi fidei & sanctitatis, sed potius ex habituum ist rum constanti de perpetua nobis immanentia, per quos quamdiu Christo insiti manemus, extra viam quidem regni ad tempus aberrare, ed tamen excidere penitus non possumus. XL V. Ad solidam vero nostri consolationem interest, ut de ea in cordibus quoque nostris certiorati & persuasi simus, non a priori arcana Scprofunditates Dei curiose scrutando, quis enim cognovit mentem D mini 'Rom.ites . aut revelationibus vel enthus iasinis indulgendo : seda posteriori ab eisiectis ad causas assurgendo, de tum ex testimon io Spiritus Sancti testantis via actim spiritu noltro nos esse filios Dei, Rom. 8.is. tum ex infallibilibus Electionis fructibus ratiocinando, quales sunt, vera in Christum fides, filialis Dei timo dolor secundum Deum de peccatis,esuries ac sitis justitiae. X L VI. dona vi sua tum incrementa, tum decrementa habent, se& certitudinem perseuerantiae vel languidiorem vel vividiorem re
dunt, nunquam tamen fidei nostrae omnem inae;*ae , ςσαν, -tM e ,
auferunt. Proinde eliminata illa academica Pontificiorum quae vera est desperationis ossicina & conscientiarum equuleus confidenter cum Apostolo pronunciare possumus, nullam rem tam nos . posse separare a charitate Dei quae est in Christo Iesu, Rom. 8. 3'. XLVII. Quae unica nostri consolatio nec securitatem ex se parit, Vt rhetoricantur Novatores, nec neglectum pietatis & verbi diuini hominibus in generat, sed stimulus potius est ad serium gratitudinis Sc bon rum operum istudium, per viam enim sanctitatis nobis decurrendum ad vitam, & ut Deo placuit opus gratiae per praedicationem Euangeli j in nobis inchoare, sic per eiusdem meditationem, hortationes, promissi nes,minas,illud continuat & perficit, Eph. r. io. LThess 7. I.JOh. 3.ῖ. Esenis enim insallibilitas non tollit, sed istabilit usum mediorum. Imb Ap stolus securitatis carnalis consequentiam expresse insciatur, Rom.6. l. r. X L VIII. Priori Praedestinationis parte, quae est Electio ex meth do Apostolica cum mediis seu ei sectis sitis pertractata,ad alteram descendimus, Reprobationem nimirum quae ex natura relatorum necessarib exta lectione fluit, non enim essent aliqui clecti nisi caeteris praeteritis, 5ci jectis. In cujus explicatione velligia Scripturae arcte premenda, nec veltibula laxanda curiositati nostrae, vel in jus Dei ab lutum nobis insurgendum, ne scrutando majestatem opprimamur a gloria. XLIX. Illam definimus, decretum Dei, quo ex liberrimo beneplacito sito statuit quorundam ex genere humano lapso & damnationi obnoxio non misereri, nec eos salvifica fide aut gratia conuersionis donare,sed relietis suis ipserum viis justissimo judicio ad commeritas ob peccatum prenas destinare ad declarationem tum potentiae tum justitiae suae.Voc tur caeteroquin in Scriptura abjectio,de iptio ad damnationem,consi, tutio ad iram,riov.I6. . m. '.II. RomII, I. Iahcss.*-y. Iussiv. . L. Dis
229쪽
constituunt; Mgatium, seu ira vim propolitum non misereves seu pra tereundi in praeparatione tum gratiae tum gloriae, quod est, non inscrip incibram vita, Ap .ir. S. Mattiai 3.D Joh. 17. c. &propositum damnandi seu ordinandi ad exitium. LI. In altero, jus Dei nil strae Uri, ii item verb justissimum ejus i dicium elucet. Illuriqui amiseretur,cujus vult,nulli obstrictus, relinquit quem vult mera sua & liberrima voi''tate. Hoc, quia ex lege peccata tum originalia tum actualia adversus legem aut Euangelium admissa plectit in reprobis,neque sola infidelitas vel contemptus gratiar veniunt in rationes, sed 4mnia etiam alia peccata. LII. aliis, nobis con equentia potius Reprobationis sunt relictio, seu desertio in peccatis, retentio reatus, excaecatio seu induratio& denique damnatio, i 7.1'. Act. I i6. Romi. 2 & 2.1 blatth.2Fias . quae nurulo modo Deum peccati authorem, sed judicem constituunt; considerat i enim tum ut gratiae indebitae priuationes, tum ut justae peccatorum
LIII. Vt itaque ex decreto Electionis Deum agnotamus Patrem, sieex justissimo reprobationis judicio Deum & Dominum de judicem ven ramur, qubinde solida misericordiae, dc gratiae, hinc vera judicij ωp tentiae laus ad eum redeat. Qui hic Deum ad calculum vocare, M si rimo ejus beneplacito metas figere volet, Aeostolicas illas increpationes ad se pertiuere existimςt.. O homo tu qui es qui ex adverse res iis Deo ' num dicet figmentum inori cur me talem secliui annon ha et potestatem figulus in Iutum ut ex eadem massa faciat aliud quidem vas ad decus,aliud ver. ad dedecus ' Rom.'.2o. 2I. LIV. Quin potius captivam ducentes omnem cogitationem sissimultisormem illanirapientiam Dehic in admirationem judiciorum nus rapti cum Apostolo concludamus; O profundo diuitias, tum sapientia inni cognitionis Dei liquis inscrutabilia sunt ejus judicia & viae eius impervestigabilest Rom.ii. 3r. Melior enim est fidelis ignorantia, quam temeraria latentia, quia dum cum Deo loqui desinimus, dediscimus bene loquiapsi cum Filio &Spiritu Suero in no Deo h laus &gloria
230쪽
. stanter explosum. Sed est: An silataris Dei attia unive suis sit, sue: An Deo tribui debeat propositum univeroe miserendi totius generis humani in peccatum prolapsi, omnibus 5c singulis hominibus Christum Mediatorem destinandi, eos omnes per eum redimet di,& ad tautarem beneficiorum eius communionem vocandi, adeoque omnes in universum homines per Christum Salvatorem fide apprehendendum salvandi φIV. Assimatiram lite universalis gratiae Desenseres, quamvis disparis v 8c modo tuentur. Nos Negati m. Omnia verb suae ad argumenti hujus ' ἔ, ν & iaci αν pertinent, complecti, nec instituti nostri est, nec pagellarum, intra quarum angustias arctamur. Compendio itaque ad MLSMA, bae sententiae nostrae aphorismos sequentes notamus, πια-Abiae siue Argumentam imie Distinctionum plerarumque quae ' hic congeruntur,alibi faciente Deo excussuri. V. Sententiae verb nostrae summa est: Nec voluntatem omnium de singulorum hominum ad salutem Deo adscribi posse: Nec volunt tem omnes & singulos per Christum redimendi. Nec voluntatem omnes &singulos ad silutem per Christum orandi ; adeoque Gratiam Vniversolem nec statui debere, nee defendi posse.
VI. r. universalem mi is misi ad salutem omnium & sing lorum hominum destructum imus. r. Authoritatirὸ. a. ratioci uir.. a
thorum , r. Quia scriptura propositum miserendi particuti e proponit, non universala , & docet, Deum aliquorum misereri, aliorum non, aliosam te, odii te alios alios ordinasse ad vitam aeternam, alios constitutile ad iram, praescriptisse ad damnationem, alios fecisse vasa irae, alios vasa
dicem,particitiarem tacit,non universalem, Gen.3.i . illis quippe destin tam duntaxat, qui semen mulieris sunt contradistinctum semini serpei
tis,pro qui 'in quibus, quibus illud, post caput suum de illius vise
tute vel contritum est, vel conterendum. 3. QuJa Scriptura promissonis: u on lamentum irriolare facit, jus documentum Deus Se in Adami, de in Noachi,& in Abrahami familia exstare voluit, & deinceps in tota gratiae oeconomia, siue strictiori Veteris, siue latiori Novi Testamenti, quae amplissima quidem fuit, uni salis non item. VII. Ratiocimur. idem probatur. I. Quia voluntas universilis m, serendi nec cum sapientui Dei,nec cum ejus bonitateconciliari potest. Omnium enim in peccatis mortuorum misereri velle ad salutem,& multis tamen ex iis vel nata media, vel mi cistis saltem adli rationem ex
miseria largiri, nec summἡ sapientis est, nec sanimε boni: est enim id
velle, quod Deus volens nouit nec futurum unquam, nec fieri posse. Dis stinctionem potentia turatu demoralis, quam quidem hic obtendunt, nullius ad hoc argumentum expediendum commatis esse censemus,
quaestio enim est, an omnibus ec singulis impotretia ista marest laborant, si a