장음표시 사용
201쪽
XXXIX. Adjim in o ciale Electionis est, eam esse actum gnatio um, quum sit hominis rei, & omnia alia commeriti segregatio ad participationem gratiae & gloriae indebitae. ad unctum Reprobationis est, eam osse actum sererum quidem, humana aestimatione, sed Justum, ad
- XL. .cori doctrinae de Praedestinatione praemissa, subjicimus ori a Iud erronearum su per hoc argumento opinionum. Et I. Explodimus sententiam ori is Se Origem larum ejus sequacium, cujus meminEre Epiphanius in Panario Haer. xxiii. & a jbηm Tomouit. Serm.vit. De verb. Apost. Peto non infirmari, &c. Exanimabus omnibus initio simul creatis in coelo, alias peccasse, alias non item. Hinc pro meritis bonis vel malis cujus ue animae, ante unionem eius cum corpore a Deo praevisis, non tantum eas diuersa corpora, & diuersam in hoc mundo conditi nem experiri, sed etiam alias ad vitam, alias ad mortem praedestinatas esse. Quod commentum ab Epiphanio obulo jam olim notatum, & ab Augustino ex Apostolo consulatum, docente, Nondum natu pueris, quum nihil fecisso boni vel mali, &ci dictum esse Rebeccae, viator seruiet minori. X LI. II. Damnamus sententiam Pelagianorum Praedestinationem fisi pendentium a praevisis hominum meritis, Sc statuentium, vel nullam eam esse, vel meritis hominum & praevisis eorum operibus bonis inniti, ut refert Au uim libro de Praedest. Sanctorum, cap. xviri. Deum, secundum Pelagianos, praesciuisse, qui futuri essent sancti, & immaculati per liberae voluntatis arbitrium, & ideb eos ante mundi constitutionem elegisse. Cui λ. . . praestr Ere pothesis varias. r. Primum. Adamum non nocuille posteris,nisi exemplo. 1 L. Non nasci hominem deteriorem,quam in principio fuit conditus. Ira. Liberum arbitrium etiam post peccatum esse 5 in ri . & posse hominem tanquam per se sibi sufficientem per libem marbitrium implere quod velit.
iv. Gratiam dari unicuique ex meritis operum, pro bono usu liberi ambitrii. v. Persectionem justitiae in hac vita obtineri, & hominem sine peccato esse posse, imb libidinem esse naturale bonum,nec in ea ei se quod pudeat, ut docet augur tinus in Prologo in libros Hypognost. T. vii. Haec& alia id genus monstros et Theologiae portenta a Pelagio, risi Iuliano &aliis extrusa, totam oeconomiam peccati Sc gratiae conturbant, boni
ritualis initium ab homine arcessunt, praeuisa hominum merita causam discriminis inter hominem & hominemconstituunt,Deum de gradu d jiciunt,& hominem cI. minis fingunt,nec ade; limatione. sed postdestinationem meram introducunt,quibuscunq; qquivocationum strophis&cothurnis se tueretur Pelagω, homo sinuosus, &-Quae commenta ab Augustino seniore jam olim explosa libris de Praedestinatione Sanctorum,
202쪽
Cuius vestigia pressire Pro aqiulanus contra Cassianum,ut & lib. it. de Vocatione Genti & Responsione ad Capitula objectionum Gallorum, de Fulgentiae de duplici Praedestinatione ad Montinum, egregi j veritatis
XLII. III. Rejicimus Iententiam , vel smin, siue Siracusinonem, traducem haerese os Pelagianae, qui, mutata velificatione, statu)re, Deum praedestinare vel eligere proposuisse, quos
praesciuit credituros. Ometum quid hominem Ad sp uo repeccasi corneumn per vera si , si per Dei gratiam salam: mirersis tamen hon ibus propitiati
nem, quη est persei mem ctristi, ne exceptione, es propositam, ut quaei que admem ct ad Bapto in auedere voluerint, satri clepsint. Hi autem credituri in ,
quive in easti, qua per DeiPatia fit randa, ma i rei sunt, praestille ante mundi constitutionem Deum, o eos praedestinasse in re I um furem, O. ut docet Proster Epist. ad August. Iidem, ut notat ibidem Proster, de parvulis docuere, thlisperdi, talesiluestrari, quales futuroi illos in annis major Im, si ad actiram erras. renturatatem,suntia diri praviderit. Addidere: Praedestinatorum num rum certum non esse, qui augeri vel minui non possit, ne locum non hobeant admonitiones, nec vel lapsis cura refugendi adimatur, vel sanctis obrepat tepor, aliis desperatio. Quanuis enim ista sententia cruda aliqua Pelagianorum dogmata speciose tectorio inducat, & ea intercedere inter Pelagi mos se Sem, Pelagianos disserentia videatur, quod illi iniatium boni transcribant viribus hunianis, dii continuationem eiusdem, Scincrementum per bonum usum gratiae jam datae: isti tamen etiam, ut bene Proster ibidem notat, mitium rutis volunt flare ex eo quis rati r. non qui strat, ct in istis quoque Petiniana prauitatis reliquiis , non mediocris rarulentiae se Dan tritur. Meritb itaque personatis illis Pelagianismi instauratoribus, dc recoctoribus strenue etiam se opposu&e A gustum, Hilarius Arelaten
D, O riser, qui docet, sic principium salutis math in homine colloc ri, & diuinae voluntati impie humanam voluntatem pro erri, ut idia
quis aluntur, quia voluit, non νπὸ idia, quia ad uuatur, velis.
X LIII. IV. Res suas sibi habere jubemus sententiam praedestinatorum
veterum squos Pria matutinos vocant Hinc rus, de Gennarius Masiliensis quorum meminit Sigebertus Gemblacenses in Chronico ad Annum Domini cc c c x v. & quos eo tempore serpere coepisse notat,& ideb ita dictos tra
dit, quod de Praedestinatione & diuina gratia disputantes assererent, nec pie viventibus prodesse bonorum operum laborem, si a Deo ad mortem praedestinati fuerint, nec impiis obelle, quod improbe vivant, si a Deo aedestinati fuerit ad vitam. Hanc verb naeresin Sigelantis ibidem exti Augustini male inlissectis ortam siluit. Judicium etiam suum apponita iHanc assertionem Sc lanas a bonis avocas, ἐκ malos ad niala pro casse. Utver. Haeresis ista dolo malo 1 Semi-Pelagianis conficta , de AuguIuno
jam olim praeter rationem impacta suit, ut rati commento de detestatio eius quem impeterent, obtinerent, o ab his quae issam ent curam exterrui Le- ..
203쪽
Capitula Gallonuri : Sic hodieque per meram calumniam , rabulis quia busdam malesertatis idem dogma impingitur iisdem artibus Ecclesiae
Orthodoxae. XLIV. V. Damnamus sententiam Samsten taxi &qui praedestinationem, i. Conditionator statuunt. 2. Indefinitam, Conditi
1iatam quidem, eb quod Deus omnes sibi obedientes seritare,omnes verbnon obedientes damnare decreuerit: Ind. iam verb, eb quod nihil prae sinierit circa personas singulares, qui siue ex Judaeis, siue ex Gentilibus vocatis conditionem illam impleturi et lent, vel non. Imb addunt, Devinne quidem id praefinire potuiste, eo quod id totum pendeat a Libero A bitrio, dc eius cuius ut viam salutis ostensam vel ingredi, vel non, in eaque vel progredi, vel ab ea regredi. Quae dogmata profana elacunis derivata, Deo jussuum de persenis singulis pro beneplacito suo stituendi interueitunt, temporaria decreta ex Deo assii gunt, influxum essicacem Sesalutarem Dei in hominem negant,& nihil aliud Deo relinquunt,nisi manis stationem viae ducentis ad vitam,& a ducentis ab exitio. XLV. I. Proscribimus commenta varia multorum inter Pontificios, qui in hoc argumento & a Scriptura discedunt, & v lut Cadmei fratres inter seipsos confligunt. ex illis aperia ad PMgium deflectunt, & Pro aestinationem suspendunt ex praescientia meritorum, & boni usiis, vel abusus Liberi Arbit ij, siue auersantis, siue acceptantis, siue denub excutientis gratiam oblatam. Aci, dimiti num variarum strophis Lectorem involvunt, & decreta Dei pro arbitrio constituunt, asserendo, v. g. Praedestinationem quidem ad gloriam ei te ex praeuisione operum 3c meritorum : Praedestinationem verb ad prumam gratiam deputandam esse merae gratiae, sed hoc non obstare, qu minus reliqui gratiae ei sectus praeuisoni meritorum innitantur. Qui quid verh molianturPontifici j, vel coguntur proprias 'pothesis in negotio de Libero Arbitrio,& de Justificatione deserere, vel ad Pelagianorum gurgustia velut postlinrita io reuerti. Cui rei ut praeverterent Concili j Tria
dentini Patres, nec Dominis orti in praesertim Sc Frararet sicanorum lites, alte
rutrius partis dispendio, d omanae sedis exitio, suas facerent, paucis& curiose tornatis verbis hoc argumentum perstringendum censitEre. Thonia sane Aqui satu, Asti, & aliorum primae notae Theologorum e Sch lasticis assertiones in multis hic ad veritatem accedunt, ut 5 ipse B Di mimus cap. io. Oc sequentibus aliquo lib. 11. de Gratia & Libero Arbit. X L VI. VII. Absurdam censemus sententiam Samuelis Huberi sit per hoc gumento, qui, circa finem seculi superioris, universalem omnium
hominum in Chi isto electionem ad salutem, siue illi credant, siue non eredant, spargere & pmpugnare coepit. Quod dogma meritb a Theol gis Orthodoxis explosum scit, ut , imb ut ἰκαφον, Nee enim electio sine distinctione vel separatio ne aliorum ab aliis dari potest, di Scriptura non tantum apertu negat, omnes Hectos
204쪽
Matth. XXoo. i. ad Corinth. i. 26. sed de antith ila instituit inter ei ctos & non ele ictos, Matth. x x 1 v. . Johann. X. 26. ad Romanos ira
XL VIL VIII. Erroneam iudicamus sententiam eo in , qui II thera, Eximio quondam Dei organo, nomen quidem trahunt, doctrinam
verb in hoc argumento noui em, dum statuunt, Voluntatear ced e nistente Drusersati Dei imi seruordia, νη. rersu Christi merito, di vocariam uni re ali
Deum, voluisse seriis omnes omnin homines in peccatum prolapsos per Chi istum fide apprehendendum seruare: in Q media gratiae, verbum 5c sacramenta non coiitempserint. Volun vero coni uente voluisse tantlim salvare fideles, damnare veris infideles, & infidelitatem solam esse causam discretionis N particularitatis, quae inter homines reperitur, quorum multi pr rario vitio Spiritui sancto fidem & conuersionein in iis operari volenti reuilaeti,& media vel oblata prorsus contemnant, vel a cepta denub excutian . Sed h*c sententia, i. Tru sundamenta falsa sipponit. . . a. Pec tabusu Distinctionis eae '. &
ab eodem ibidem distinguitur, quoad membrum pinei ius, in volunta
tionem verb applicatur ad decreta Dei, quum apb3licanda mandata Dei antecedentra, de ad subsicitur ei siue promissiones, siue minas eius. Absurde volui: tis antecedemu impletio suspenditura voluntate bai na, & ista ita inter duo decreta intercedere lingitur, ut vi recedem Dei r Iunias ob voluntatis humanae vitium velut rescindatur,ic ei succedat alia. Quo .ipso Deus mutationi obnoxius, decreta eius evanida, voluntates Dei pugnantes,& ipsum dirisium euertentes ponuntur: imo tandem etiam homo tuae salutis architectus constituitur, ad quem causa tota discreti nis sui ab alio quoad acceptationem vel reiectionem gratiae oblatae tandem reducitur. Et sane vel fides dicenda arbitri j humani opus, velitur in circulum, &quaestio semper redit, cur hi media gratiae minus contemnant quam alij, &Spiritui S. resistant minusquam alij, dc cur his i des, & quidem perseverans, obtingat potiψs quam aliis. Itaque vel in. nis est ista distis ictio hoc sensu adhibita, vet& Senii Pelagianis mo assinis. XLVIII. IX. Falsam censemus sententiam illorum, quia Iacessa imo, Patriarcha suo, A mani, a Renisnorantia h. e. libello supplice ex;diomate patrio) Proceribus Batavis exhibita Remo ira res dicti, si per hac materia docent, i. Voluntatem Dei de servandis fidelibus, & in fide eiusq; obedientia perseuerantibus ad finem esse totum decretum Prindestinationis ad vitam. Voluntatem etiam Dei de infidelibus perseuerat μtibus subira relinquendis, Scaeternum damnandis esse toxum decretum
205쪽
pereraptoriani. 3. Praerequisitam conditionem electionis esse fidem, Scin ejus obedientia perseverantiani Et causan leprobationis meritoriam esse tantum infidelitatem adversus Euangelium, dc pericverantiam in ea. Quae omnia partim L, λα, partim aperte de αλ. H. Nam a. Triaricatur actuum Prae Mitinationis enarrati ,εcita quidem,ut s vaetiam illa Praedestinationis definitione, fieri posit, ut nemo mortalium salvetur, &sic detu relectio ad vitam, sine electis a vitam. r. Cothuseni versatiles adhibentur in terminis, S Semi Pela ianismi in fidelium& perseverantium nomenclatione occultatio quaeritur, quippe qua eoS designatos volpiit, quiaeonsiderantur ut Objective & antecedinter tales, ante sui Eiectionem , non verb sensit orthodoxo, eos qui tales sunt conseque ter & terminatii ἡ, quo ipsb aperte essectui electionis pro conditioniblu luis
taedaneu praesupponuntur. 3. Κά νι νία ec Hr. νία circa de eta
divina introducitiir , eaque in minutias anxie dc sebriculose concruduntur : immb actus varii λ lentia simul de immutabilitate volui talis divinae alienisi i , & praedae nanti Deo temere atricii, fabri- .cantur. . Praedestinatio ab homine de viribus Liberi Arbitrii suia penditur, & eo ipso Praedestinatio evertitur. s. Non tam salvandorum vel damnandorum discretio ponitur, qtiam meraconditionis, sub qua homines damnandi vel salvandi,praestitutio. 6. Praedestinatio h minum hac ratione protelaturusque ad eorum mortem , quum suspendatur a perseverantia finali in fide vel infidelitate. Accedunt abstiro v ria alia, quae E sententia illa, quocunque mangonio a Patronis suis ado
. XLIX. Doctrina de Praedestinatione ita tum ina A et piκως , tum oua si ci κώς pertractata, in tandi compendio hujus argumenti usu , ne ' videatur doctrina ista pi emenda potius, quam cum aliquorum scanda-l Io, aliorum cavillis promenda, quod satagebant olim ij, quorum membnit aura tinvi libro d dono Perseu. cap.xiv. 6c Proster ac Hilarim in Epist Iis suis ad eundem. Sunt verbu in illi vel theorici, v l Theomi sunt δί, Mia . i. Agnitio sapientia Dei mra, κήλου in Oec momia utraque tum peccata, tum r. Agnitio libertatu ejusdem & Juris μακραΛυκου, si tuentis siue clepe senu siue de re tu omnibus pro arbitrio,nec obnoxii creat rae ulli,quippe cujus decreta liberrima,viae impervestigabiles, & dispensatio α πω. v. 3. Agnitio tum misericordia Dei, tum, stitia illius, in peccatorum quorundam restitutione ingratiam, eorundem aue introductione in gloriam, istius , in aliorum siue induratione, siue damnatione. Nec injustitiae argumentum, quor dam ingratiae dispensatione praeteritio, tum quia illa indebita est Sc arbitraria, tum quia ea nihil creaturae aufertur, quod ea ut situm sibi vindicare possit, quippe quae&e dchinees precariam prorsus habet. . Agnitio Dei ex uina parte in rei tauratione imaginis suae in quibus dam peccatoribus per gratiam , ejusque complemento per gloriam; exaltera, in coercitione aliorum temporari eorundemque punitione aereina.. s. Agnitio g, M
206쪽
divinae, quae velut centrum omnium operationum divinarum, nec renim Deus in aliquid ferri potest, ut in ultimum finem, nisi quod sum: bonum, adeoque summe amabile sit, quale quid extra ipsum Deum dari
L. Vsu actui potissimi sani -ρ-ευοι, &i. Proprietatum & perfectionum illarum divinarum , aequὸ ac manis stationis &exercitii earundem in Praedestinationis negotio aestimatio, admiratio, celebratio. 2. Peccati odium, imbecillitatis nostrae sensu castigationum divinarum toleratio, poenarum horror, bonitatis divinae amor,severitatis ejusdem de recatio. 3. Vera humilitas, di sui dures so. sincera gratitudo, perseverans salutis nostrae intimoin & tremoreo atio, electionis 5c vocationis nostrae confirmatio. .. Curiositatis nostrae coercitio, viarum Domini adoratio, maleferiatorum hominum, sue doctrina electionis gratuitae ad lasciviam carnis, sive doctrina reprobationis ad desperationem animae utentium,& finem .c media pro seve committentium , detestatio. Constantia sue in tentationibus,
siue in scandalis , & certa filiorum Dei tum de gratia praesente , tum de gloria sutura fiducia, conjuncta cum vitae hujus contemptu, & desiderio
207쪽
T n εε ε s I. Oer RiNAM de Praedestinatione Scriptura tradit, de cum ea,&exea Ecclesia, ad praedestinantis gloriam, dc praedestinatorum partim institutionem de consolati nem, partim convictionem & coercitionem, ad Rom3.dcq ad Eph. i. I I. In desectu hic peccant illi, 1. Qui doctrinam istam non promendam,sicit premendam modestiae obtentu, cum fanaticis quibusdam, censent. r. Qui eam vel ad placita de plausum ratiocinati nis corruptae exigendam, vel ad rationem forensem prouus inste tensitatem,livi nar libertati adversantem educ vel Deum peccati auth rem, qui ejus osor-ultor est, constituant. Priores inmodestiae modestia sua sacros Scriptores reos peragunt, jus Dei coarctant, & praedestinati rus doctrinam non ex Scriptura, sed ex suo sensu metiuntur. Postiriores partim temerarii sunt, partim blasphemi, utrique errant neque scriptura scinnita, neque potentiam sei, Matth. 22.quar. Nihil vet. istiusmodi Ecclesiis.
nostris suae convitio impingi potest.. III. Ut itaque doctrinam istam promendam, sic sancte de selidE pr
ponendam censemus,& ex Scriptura statuendum, quale sit is Dei, adeoque qualis ejus more σάς. Refert veris Scriptura npμtim ad res, partim ad personas. Ad rei siue bonas, sic sapientia Dei dicis tur- , LCotar. 7. siue malas, Sc sic actus flagitiost Herodis de Pilat aliorumque id genu patrati circa, dc contra Christum Servatorem, discuntur m eis. , Act. 28. Ad non , dc sic Deo dicuntur dc ad salutem , dc ejus consequendae media. quos Lucas vocat se tauriιν, Act 33. s. Habita ratione non internae V V quod Novatores volunt,d 'Muit,sed externae ἀοrdurationi , vel destinationis.Et hoc senti legitur verbuuilae abstractum formamus ad Roma udo. α ad h. . F. in
208쪽
IV. Ex locorum istorum scripturae collatione patet, praedemnatio- .nis vocabulum, non tantlim vel ex vi vocis, vel ex authoritate Script rum Ecclesiasticorum, vel ex usu Scholarum, ves ex Phrasium aliartim λα--α, sed etiam ex Spiritus Sariati Actor. 28. merith extendi, non ad destinationem aeternam dantaxat quonitidam ad salutem, quae elictio vocari solet, verum etiam ad destinationem aeternam aliorum ad damnationem, quae r probatis vulgo in Scholis Theologicis vocatur. Si
enim actus reproborum me : dicantur cur non etiam per noctverba enim quae exstant Ach. 23. siue ad Christi mediatoris, siue ad pas. sonum ejus ordinationem aut directionem duntaxat reserta, dilutum
est,imb id ipsum in se quod declinatum volunt Sophistae. V. Restrictio verb verbi istius exScriptura, qua ad Electionem de
Reprobationem aretatur, non sbstat, quo minus, habita ratione lauti dinis ipsius vocabuli, in Scholis Theologicis referatur etiam ad decreta
duo alia, quorum executio ordine tum naturae, tum considerationis no
strae prior est , & quorum unum ad hominis prout timem terminatur, alterum pertinet ad producti gubernationem. Is ipse enim , qui apud se ab aeterno constituit hominis peccatoris, siue liberationem a malo, partim ethico, partim phasico, in quod se praecipitem daturus erat, siue derelietionem in eo & punitionem propter illud, pari ratione apud se constituit ab aeterno, & ne illario quidem , tum hominis ad imagianem sui productionem per creationem , tum permisionem peccati ab hom ne producto admittendi. Sive enim isti duo actus ad praedist
nationem resera ir, sime ad pyoridentiam Dei , posterior saltem, eodem res redit , & certum semper , cum executio temporalis sit index decreti aeterni, Deum ab aeterno decrevisse& creare hominen creati lapsum libere permittere apienterque ordinare,quae destiiratio semper dici- potest respectu blina itis, adestinatio verb respectupersonarion vel rerim destinatarum. .
VI. Qui itaque E Theologis Oithodoxis praedestinationis momen 1
clationeisia decreta etiam, ob viiii vocis, complemiratur,altius asce sit, nec homine' insitim pr destinanti objiciun imo qua talem ea notione ob jicere non postitit ratione istorum decrςtonina ; sine contradictione in adjecto. Q iuvero illis praedestit Gionis vocabulo ex Scriptura restricto , Acmonemd uixta at reprob tionem hic intelligunt; omnes praedesti nati tisatius circa formitem ut lapium t/nti occupari ; & merito quidem, censent. Utraquesententia filos ex Resormatae Ecc lesiae Doctor hus Orthodoxis Patronos habuit. habetque nec vel illi diros eorum super hoebi Sumento non alti rese opiniones, per aeruginen committi debent, quum ungulae suo sensti et erae sint &ianae, A concordes in fundo merit adeo ecomponendae,non opponendae,ut quae differunt dunt xat visam enim egiis ad vim latitudinci a verbi attendunt, dc ninera i praedestinationis j j cat plures Dei actus circa ho minem comprehendi posse ceu sent; alii, actibus alitui id mi a divinae.
209쪽
a praedestinatione distinctae, adscriptis , praedestinationis vocabulumst. Diior vi casu usurDant. VII. citraque vero sententia 2 tota P Ligii Schola longissime abit, sive quae crudum praeceptoris dogma servavit integrum, sive quae cui M. fili Hibia dc Dra basti id aliqua sui parte mitigatum voluit. Utraque etiam omnem praedestinatorum discretionem, ejusque fundamentum non a praedestinatis, sed a praedestinante duntaxat arcessit, hominesque Deoparci prorsus objicit, adeoque praedestinanti suam reliriouitatoriam illibatam; quoriarii neutrum vel Pelagiani vel Semipelagiani factu it, ut qui Mi parta praedestinanti homines objiciunt, &praedestinatorum discretionen, non a praedestinante,sed a praedestinatis arcessunt deoque eam, quae praedestinanti d etur, gloriam illi intervertunt, eam verb,quq prindestinatis non debetur κα, Θαν,iis trans cliptum eunt Quibuscunci enim
calamistris dogma suum comant, & quascunque gratiae partes hic esse velint,eo tandem itur, ut pro diversa gratiae communioris, ae ex aequo destinatae oblataeque ab arbitrio humano specificatione; praedestinati nis discrimen petatura praedistinatis,non a praedestinant quod controve:siae Pelagianae centrum est 'VIII. Quamvis autem sentitia iam prietae haudquaquam acerbe sa- gellandam, nec ejus sauiores perstringendos cen seamus, sententiam i mens est orcvr in Syno Derdrace ex Dei verbo sancte sapienterque propositam hic quoqueretinemus, & praedestinationis vocabuJum intra latitudinem coercerinus, tum quia Scriptura ' me .-
εἰ -- ad hos duntaxat actus diserte refert, tum quia hic sensus, siue ad praedestinationis declarationem, siue ad conscientiarum tranquillitatem iussicie, tum quia Sophistanam cavillis amoliendis opportunus est, tum quia non obstat,quominus,ubi de peccati orti radice dc privii oecon mia agitur, ascendatur altius,& duo actus reliqui etiam a Theologo suo
IX. Praei sti tion itaque stricte isto sis iitratu sumptam definimus,lDecretum Dei aetemum, immutabile,&lmerrimum de certis hominum individuis ex aeduali peccati & perditionis massa educendis, & ad salu- rem mediaqueaci eam consequendam necessaria emtaciter perducendis: de aliis ver , in peccatis relinquenil is,& ob id damnandis, utrum illud inerae gratiae opus est, istud summae tum libertatis tum N itiae, ad Rom.
3.& q. ad Eph. i. r.ad Thess. r. ydc z.ad Tim .i.y. X. Hujus decreti Caisa essti m Deus est ,ri . L. . siue per narum An consderatus, quamvis enim amis internus iit, talis tamen est, qui pro termino habet creaturam extra Deum . adeoque es nila b 5cinia is & attributum personis omnibus commune, sapientiae puta, bonitatis, libertatis & justitiae opus,ad Eph t. .dcii. r. ad Thessal.2. 3. Id b. 13.i3.&I . Uzi'. ad I 6m.8.33. Cause est Dei. Causa , alia dari nequit praetermiseriam homini sex una parte, peccatum ex alm retra,quamvis id ipsum vile M scaliquar tisi dicaturi
210쪽
XI. 3lateria in qua praedestinationis, sive subrectum, in quo a nobis πόnostra considerationis imbecillitat concipitur, est non intellectus duntaxat,sed etiam Sc potissimiun quidem, voluntas Dei, & scholastici eorumque sequaces nai lucinantur, qui praedestinationem vel Intellectus tantum di vini ultimate, vel Intellectus divini potius, quam voluntatis actu niel se conte ridunt, inter quos est Bella ib. a.de gratia 6 lib.arbit. c. ut hac ratione efiicaciam praedestinationis convellant, e earn in nudam quandam praevisionem, vel praescizntiam convertant. Scriptura verbPraedestinationem,ut decretum 6 propositum,idque efficax,adeo ue ut actum voluntatis divina describit,ad Rom.'.itiata Ephesi.7. 2.Timo: I. . Unde etiam conjungitur cum & cum a
XII. Materia circa quam sue objectam praedestinationis sunt homines
peccatores inmedenter dc objecti re naturae conditiones aras, coηsequenter verbde terminative, pro diversa gratiae dispensatione, & ejus vel collatione vel negatione distares. Nec sane ulla hic disparitas coiicipi potest, te qua re a redeat quaestio,&a qua non assurgendumst altius, & vel iii Deo disce nente hominem ab homine praedestinatione sua, vel in homine seipsum ab alio discernente actu suo subsistendum. XIII. Dima praedestinationis est destinaclo hominum peccato obii
Horum,Sc in ejus reatu consideratorum ad statum aeternum,& ad media ad eum perducentia, eaque estico, libera de immutabilis. Necesserium enim inter finem dc media nexum hic intercedere docet Scriptura, ad Rom.8.28. 29. 3o.&portenta illa praedestinationis imam eta, non perti; ttorta, de revoiatis ignorat, quae Dei partim sapientiae, partim majestasi intercedunt,& voluntate aequε ac natura immutabili aliquam ci aliquod Gra m -- actangunt. XIV. praedestinationis primatim est, praedestinantis gloria, partim ex praedestinatorum quorundam sal vation partim ex aliorum damnatione resultans, eaque muli ormis, pro variorum attributorum divinorum. quae in praedestinatione intercedunt, exercitio. qum Sc suae hic
sapientiae divinae partes sint, suae gratiae, suae justitiae,suae libertatis, sese
rius praedestinationis sinis est, ea tim gratiose indulgenda quibus bonpraedestinatis salus paltim liberς & juste aliis irroganda poena. XV. si ve ibpi aedestinationis hic consideratae qui aliis=cies partes aliis dicuntur, iiquo a quati oc diviso intens & pares, sunt
L Dio 6 R pro atro. Destinatur enim homo peccator vel ad 'atiam,vel ad iratu, d utriusque exercirium, Sc sensum aeternuin; vel ad cis, vel adridum. Pr: Oronias est, δί - ρου-- , , posteriori Mi Mariti. XX V. 3 - . ad Rom. IX. 13. 23.22.23. Iudae. . nec mediorum clatiis datur, sed duplexo mum gene is humani distributio, or . Det una, altera λ qua'