장음표시 사용
231쪽
bus Deus salutem veli quum impotetitia isti praecipuum hominis Ium sit. Dicere itaque,unicuique Deum salutem velle, mota non impora
tentia morali obicem ponat gratiae, est Deum caeco velle visum, morti vitam,modb nec ille caecus sit, nec ille mortuus. VIII. r. Q ia vel ab ala e vult Deus omnivina misereri, vel conditionatὶ: si absolute, onuius misericordiam consequentur: si conditionaia. vel condis. tionem ad salutem necessariam in omnibus vult escere, velexigere tantiim: si exigere tantum, talium salutem non.vult, exigendu ab iis actum, quem novit non magis eos praestare posse, quam aethiopem nigrorem, pardum maculas exuere, &Laetarum sirgere ex sepulchro. Sin in iis e cere velit actum illum, vel illum denub absoluia cere vult,vel condati te: si absilutὸ, essicietur in omnibus, dc sic omnes actu misericordiam consequentur; si conduionale, serra reciprocatur per eandem lineam, & qu*itio redit de hujus conditionis conditione, quae tandem coincidet cum re per conditionem volita, Sceb ibitur, Deum velle hominem convertere , si se convertat, & si praesut id, quod nec praestabit unquam, nec praestare potest, & quod Deus novit ab aeterno illum nec pro iturum, nec praestare posse, quippe quod pendet a tractu suo, quem omnibus
ih dulgere non constituit, sine quo rumpia non tantum nemo ad Patrem
venit, sed nec mire potest, Joh. 6. . Quo ipso etiam revincitur inanis ista distinctio intersiis untiam vel inaciam consideratam, siue
frinalem,Sc mutualem vel consideratam ratione eventus.
IX. 3. Quia vel Gentilium extra Dei saetas siuς in cui seri ict irum in prima infantia, siue etiam ad aetatem aliquami erilitum Deus ad salutem misereri voluit, vel non: si posterim, concisi universalitas istius mi sericordiae: si nim de innumeris inter tales ne verborum quidem de Cluisio vel de Euangelio unqua i innotuit, sequetui dati viam ad salutem extra Christum, & Dei foedus. . X. ia misericordia universalis evertit decretum electionis gereprobationis, quippe quod aeternum, nec voluntatis duntaxat con λque itu cuiusdam est, suspensae sue a conditione, siue a praevisione condinitionis: quum conditionis praestatio sit ab ipse decretorsectivo, omissio ei, decreto permi βινο, dc directiro: sic praeviso conditionis innititur ipsi d creto, nec enim alia dari potest a tio in aeternitate, cur possibilia transeant in conditionem suturorum, &futuritionem habeant magis quina non habeant. Inui nisi innitatur decreto praevisio, decretum inane erit Sc supervacuum, si ultra enim id decernet Deus, quod praevidit jani futurum , adeoque quod necessarium insitate infallibi in insensu c-
XI. 11. Voluntatem omnes sc singulos per Christum redimnuli haudquaquam etiam universalem in Deo concipi debere, probatum imus pari r
Redemptoris particularis suit, Job sero.& io. , 26. . t. Quia promis
Redemptoris pallicularis ruit, Genes 3. U. 3. ia misi. ct ex distris illius
232쪽
illius in plenitudine temporum particularis sui Mattilai . . 3. Quia redes vlla ipsi. Christo praestita panicularis fuit atth. I. 2Ia c. i.68.6y.
Redemptoris & redemptionis particulta is fuit tum ante, tum post asventum Christi in carnem. XII. Ratiocinatita idem caput probamus. I. Si voluntas redime .
di per Christum omnes & suagulos peccatores in Deo universalis fuit, vel talis suit quoad impetratiotum, salutis, & quoad ejus applicationem simul: vel quoad sive amisitionem tantum : Atm pri , ut & notum, nec poster- , tum quia impetrationis vesacquisitionis finis est applicatio, tum quia nihil apud Deum impetratur vel acquiritur,quod non actu conseratur, tum quia vel eadem sphaera delatitudo objecti ra est impetrationu & applotiolis, vel non: si prius omnibus quibus impetratur, etiam applicanu: si posterius, frustra impetratur, quod stit & ille cui impetrat, & ille apua quem impetrat, nec applic tum iri, nec applicari poste, &cujus applicandi facultatem innumeris largiri noluit is,qui solus eam largiri potest. XIII. Si voluntas redimendi per Christum omnes &singulos o
catores in Deo universalis fuit, vel absoluta suit, vesco imitata. si ab Osiua, omnes omnino redempti sutre , adeoque in statum gratiae restituti: si tandumnata, vel condationem redemptionem sbi applicandi redemptis omnibus Christus impetravi vel non: si priω,omnes conditionem iraestabunt, adeoque fructum redemptionis consequentur : Si flerim lustri redemptionem illam impetravit, sub conditione non praestabili ab homine mortuo in peccatis. Excipere, impetrasse quidem Christum conditionem, modb non rejiciatur, est excipere, Christum impetrasse caeco visum, modb aperiat oculos, mortuo vitam modhresurgat, non rejicere enim conditionem est illam praestare, adeoque denub res volita,& conditio sub qua volita coincident. Adde, vel Christum pro omniabus omninb omnium & sin lorum peccatorum peccatis expiandis mortuum esse, vel non, si p ritu, cadit universalitas redemptionis ; si ρ ritu, pro rejectione etiam redemptionis,& pro infidelitat malitia,& aliis id genus peccatis expiandis mortuus est, quae intercedunt, quo minus homo sibi applicet gratiam Redemptionis, adeoque ea non obstabunt,
XIV. 3. Si voluntas redimendi omnes ic sin os peccatores per Christum fuit universalis, vel finem tantiis hoc est,i ilutem Christus impetravit omnibus & singulis, vel in O media simul,hoc est,conditiones necetarias,per quas ad lalutem pervenitur. Si priui frustra salutem inii meris impetravit , quippe a quibus media nec investigari possunt, nee praestari, non magis quam a caeco radii Solis videri, a paralytico piscina attingi, a mortuo vox audiri. Si posterius, itinctum vel absolutriveuonditi nate: si absilui., omnes & singuli salutem consequenrur: si conditio triit denuo in circulum,& frustranea acillusoria statuitur ista impetratio.
233쪽
Vel enim conditio ista praestibilis est ab homine, vel non : 5 nuaromo
non est mortuus in peccatis,& fides non erit donum Dei, quoad habitum, sive quoad actum saltem, contra diserta Scripturae uisata, Eph.i 8.Phil. i.rs. Si poster frustra denub 5 nequicquam planesib conditione non praestabili conditiones illas impetravit, illorum omnium res ctu,quibus istam haudquaquam vult conferre. XV. . Si voluntas omnes & singulos per Chi istum redimendi in Deo universalis suit, vel eam omnibus & ni gulis patefecit Deus , vel non: si prius, detur istius patefactionis ratio res diu innumerorum,quibus nunquam ne vςrbum quidem de Christo Setvatore innotuit. Si ρο- univi, vel iristranea est plane ista voluntas,vel extra Christum & sine ejus cognitone perveniri potest ad salutem,quod & αξε λιγν.
XVI. s. Si voluntas omnes &singulos per Christum redimendi in
Deo universalis fuit, vel Deus voluit jam actu damnatos,tune cum Christus mortem oppeteret, redimere, vel non: si pserim. cadit universalitas redemptionis si pratu. ὸabitur ex in serno redemptio, vel red mi ilitas, sabiem, & id factum vel absolut), vel colusitio rate, utrumque verb , ωτι- etiam & αλ λονγ. Nec Excipi potest, non magis absurdum esse, pro jam.actu damnatis redimendis Christum mortuum ei se, quam . pro jam actu salvatis ; tales enim antequam damnarentur,, potuis effraeservari a damnatione propter redemptionem Christi, ut agni occisi a jactis mundi fundamentis, modb fiduciam in eo collocassent. Princlive cnim est regerere. i. Vel talium peccata omnia expiata fuisse morte Christi in mente Dei, vel non : si ρομα, cadere denub universalitatem illam meriti Christi: si ρr . id factum ' et absolute, vel condo. risi tὰ. Si absolute, sequitur tales nec debuisse nec potuisse jamnati: si coim ritu te, praeterquam quod conditio ista innumeris ignota suit, sequitur denub, vel pro conditionis non praestatione, & peccato isto non praest tionis fidei de poenitentiae expiando Christum mortuum via non. Prius denub sollit damnationem talium , posterius universalitatem redena ἰtionis. i. Tunc cum Christus actu morten Uppetiit, vel noverat i es conditionem necessariam praestitisse, sine qua aeque prodest redimi ac non redimi, vel non: si non noverat, cadit omni scientia Filii Dei: si noverat, frustra pro talium peccatis expiandis mori voluisset, quosn verat non talarum mortem tuam sprevisse, sed Sc flammis inseriistibus jam actuustulari, nec mortis suae beneficium in aeternum sibi applicare
posse. 3. Exemplum a salvatis αυροσδεο υαν, alia enim longe ratio si
vatorum actu, & peccatur Elimbo parium. Quod enim illi sal vati ante redemptionem actualem, hoc imputandum 1Pemptioni a Christopra standae, quae habebatur in mente Dei ut iam praestita, pro iis de illorum
tum bono, tum loco, prout causa morales operari possunt, antequam sint, quamvis vaturaeci non. item. Ut itaque homo obaeratus paedori carc
iis & vinculis eximitur ob vadimonium intercedens, dc Glutionem pro se praestandam, qui conditionem illi annexam amplexatur, praestat,&pro
234쪽
tantum in carcere verum etiam in pertinacia sua computruitinec vel
na admittere voluit, vel conditionem solutioni praestandae annexam dam torum actu conditio ita tionis Christi. Hinc pro diis solvere potuit, & solvit actu Christus omnes&singulos adialutem haudqv Methodo probatum imus edem
Scriptura testatur, Deum in Veteri Testamento indicasse verba suri cobo statuta sua & iura Israeli, non fecisse ita ulli genti oque
hh- 'm .Qe ChyMV tinatur,Natth.ii. rs. Deum occistasse mysteria sua a sapientibus &intelligentibus &ea retexisse infantibus./3. Quia idem teritur, Matth. M.timuit m ei non miles. 6. Quia Paulus docet Anci .iis. D mes: aetatibus sirisse omnes gentes suis ipfaium viis incedere, qu vis non 6 2 h.ri QRii, ducentis nimirum aJ Deum ere
torem,non ad Deum redemptorem,& repraesentantis . γ-ῖν si λοῦ, ndii, aliique sudicientis duntaxat ad criction , non Vera ad η--min s. Quia in viam gentium abire, & in urtas Tmanorum ingredi diu prohibitum ApostolXVIII. 'iocinutilia etiam vocationis particularitas probari potes
- Novo multae enim myriadestibus Innumeris extra Dei scedus exstinctis in cunis inter Genti daeos, Mali uinetanos. Exceptis, tales in majoribus suis vocatos esse ii ratione multum, a ludibrio parum abest, quum & experientia testetur tam malorum vocationem admittentium posteros saepe on vocari duam reicientium vocari,& quaestio redeat, cur Deus hos infantes prae aliis v
- ,- i . g R i/m sationem non excutiendi hauddui Iam largiri constitui quam ex parentibus morigeris. qui ex tratia sua
235쪽
upost si ipserum Adversariorum, filium non portare iniquitatemPatris.
Infantium etiam nec electionem esse, nec repmbationem, a minii schola docet Spiritus Sancti schola non item. 3. Quia data etiam universalitate vocationis externae ivereatu sive mLi etiam, per ultroneam Din, ne sic quidem sussicientis gratiae universalitas concludi potest, quum pocatis exter tinutilis sit ad 1alute sine interna, tradens sine perfuit Gre, jubens sine traheme, oblati gratia sine cessatira, quum sine flexanima divorticordia vi, sine tractu Patris nemopossit mire ad ChristumJohan 6 .uem tamen tractum nec indulget Deus omnibus in tempore , nec ii ulgere ab aeterno decrevi sive absoluti sive coudamnatὰ. XIX. Argumentationum tum inarti clauum a testimonio, tum arti eralium iratione, ut Sc exceptio m aliarum, quae a Patronis Gratiae Uni versalis adferri solen confutationem reservamus publicae. Nec isti causae patrocinari posse censemus distinctiones voluntatis ante Hon is& con citu is, gratiae suscientis inse Os maliter, & gratiar er ualiter talis, i et rationu&upplicat si beneficiorum Christi, si enti etiam deus uota redemptionis,& ouae fiant alia id genus, quae speciose quidem huic sententiae obtendi solent, solide non item. Et quamvis ad infimae caveae plausum facile ambiant universalis gratiae asteriores, &exambone hoc argumentum multis phaleris splendide adornari possit tamen ubi penit ius excutitur, argutiae omnes vanescunt, & ascendendum tandem ad Deum discriminalitem aeterno demto suo hominem ab homine, quo in aliquibus gratiae suae, in aliis justitiae suae, in utrisque suae gloriae in1 siet documentum. DISPI
236쪽
DISP UTATIOD ELIBERO ARBITRIO.
Iarni Arbitri, nomen,humanuni est; res nomine designata, aim 'bigua; applicatio ad hominem peccatorem, tum periculo ,tum superba ; Theoria mista & ardua. II. Liberum Arbitrium laYE suinptum consideratur in natura inte, ligente, sive in nita sive finir illi soli convenit αἰ-ri Mari , icio A.' -,ι,, IIberara nimirum indep 'en .eave omnimoda; isti non item, interim tamen illi in homine consideratae tribuit Scriptura
eit -- αἰ :rici ἀ-Huc referri possunt nomina PD ustri & alia id genus.. '. Liberum arbitrium veris in homine consideratum hic non iamelligimus is ves is sve promiscuam ad utrumcHe oppositorum, sed facultatem misiam objecta quae sub delibe retionem et electionein cadunt partim dijudicandi , partim dijudicata lue eligendi sib ratione boni,sive rejiciendi sab ratione mali. Quorum illud a bitrari pios . ea, imul in ea, quae sub arbitrium cecidἴr ibere
retri, interdum I sertateras iurara. tu & libertateccina imο-- lavem titit simul, interdum alterutra tantum. IV. Haec satiricas in homine non excludit nec in lato' Mendent, quae . creaturae connata, &ab ea insepara 'nec recrepi uom sine nisi ita ui pectu decreti divini sive in ilirius respectu praementiae divinae
ledrantiam excludunensi: at tum naturae, tum GH;Min cuarum illa de- termina tono a dicit ad carentem interdum omni tum , tum spontaneitate simul, ut in inanima- 'tis, Interdum me iρ, os ranim,ut in biviis: ista determinationem dicit 'a pr 'te exmnsim non solium cum displicentia, sed .r cum contra ait - Ma agentis, lux cum volitione stare non potest.
237쪽
tu arbitrii humanio resta: sic facultas illa & ad sutus &ad olfecta illii elata diversimode considerari deber, tum in se, tum in suo actu,realiter se habet in statu minthio, aliter in do initialiteria res tuto aliter inpr id aliter in lingulis e iam statibus circa o Vecta quae vel iraturalia, vel ιirilis. vel stiritualia. VI. in statutin tuo eminuit Liberum Arbitrium, & in illo rectum de naturalibus, civilibus, spiritualibus judicium,& fana ad boni veri electionem inclinatio, non solum cum libertate a vessitate tum natare tum c actionis, sed & curriam munitate de a prava dispositione, & ab onani malo , tum Ethico, tum P sco. Et haec inbonitas §itudo, in qua Deus primum hominem creasse legitur Gen. i. Eccles .viI. Sc quaedam imaginis divinae illi in creatione impressae, Eph.1 v. 2 . Co Iii.Io. VII. Tametsi verb homo integer in bonum ferebatur actu, quia i men pro libera creatoris dispensatione Sc creaturae natura, liberum ejus arbitrium mutabile erat, Sc ad utrumque oppositorum flexibile, poterat objecta mali specie decipi, & bonum apparens pro vero amplecti, cujus demonstratio certa datur ab eventu mutabilitatis indice. VIII. In statu destituta Liberum Arbitrium etiam destitutum reperitur partim recto de rebus judicio, quod in spiritualibus caecum, in aliis Iustum est, partim inclinatione omni ad bonum spirituale, adeoque determinatum ad malum tantsim, non numero quidem vel gradu, sed i men genere tale. Hinc Scriptura hominem corruptum desciibit ut me te caecum, voluntate malum, sectibus rebellem, imb mortuum in peccatis cum impotentia omnimoda ad bonum spirituale, eaque immutabili
IX. Et sit verb homo in hoc quoque statu liber sit a necessitare tum turtura tum coactis tuaiber tamen non est a servitute peccati & mortis, quae lethalis arundo non tantum lateri illius haeret,sed Sc imis praecordiis. X. Proinde ante conversionem non selum impotentia ad bonum spirituale, quamvis eo reperitur, sed & aversio ab eo,ec habutus formaliter repugnans habitui introducendo, Matth. xxxii. 37. Act vii. i. Nec quicquam homo ad sui conversonem conseri, praeter solam volendi& nolendi facultatem, sine qua nec homo nec convertibilis foret. In primo tamen conversonis momento subjecti tantum recipiti: tis rationem habe dc se habet mere - rixis , conversus verb-etiani se habere incipit, sed per gratiam receptam& pro mensura ejus. Hinc
XI. Nec operatio issa gratiae, quam ericacem statuimus non tantum in se, sed de ratione effectus, a voluntate pro arbitrio specificatur, &eventualis tantum est δc irrita reddi potest per resistentiam completam voluntatis, ii ab certo & in lubiliter effecium situm producit, tollit enimnon tantum resistendi facultaten .sed dc resistendi voluntatem. XII.
238쪽
iii libertatem arbitrii humani non arieta . nee v '
cre ere sic Dei non hominis,nec enim tollitu vel spontane,
. g 'di convenientem naturae rationali., d e .. . y h in ς0 Lupto Vires omnes ad bonum spiritui te S Scriptura neget, docet tamen aliquas adhuc stricturas luminis
riri cirra bonum,sive morat sive polaticum,ues civileἰqualia sunt ossiciacri ilia, locomotivae cohibita'disciplina externa, prudentia tuber
actiones eXternas,&alia id genus. Interim quia prineipiae tu, &multimodi s deficere sive in a boni actus.
XIV. In statu restituto, prout mista in homine regenito prinoioia reperiuntur, sic mist etiam actuς de ille operatur quindo ut se ueli: Inotum naturae corruptae quandoque secundisin motum nati tae. I me lucta frequens veteris & novi hominis, carnis&spiritus 'naturae&gratiae..Matth.xxvi: i.GaLV.11.Cohi 'datur in homine regenito inclinati
densa decrero re orte de intercessione re lautantem ut in primo poterit nonne
XVII. pelagi cram vel Synere rum sive veterem s...
nutum tantum in ordine ad bonum s=ὰ ira
inde fatali omnium rerum necessitate ' HI
239쪽
DISPUTATIOP E R SEVERANTIASanctorum.
xu salutaris, utraque Conscientiae in vera pietate confise mandae accommoda. II. Disquisitionem hujus argumenti ad duo capita revocamus, quorum prius notatione terminorum quo stionis absolvitur, notatione rei per terminos dos natae. III. In notatione Terminorum counderandum, x. Suhectum, de quo hic aliquid effertur. ii. quod de eo effertur. Subjectum sunt S m. 'aduatum,eorum Perseνerant
IV. Suhinum istud proponitur in scholis Theologicis nomine laxiora plura desgnante,unde ejus tumlatitudo observanda, tum notis definienda, qua in hoc argumento a nobis usurpatur. v. Latitudinem nominis istius sive concreti,sve abstracti cuod attinet, interdum illis tribuitur, qui δε- & νere Sancti sunt, interdum illis qui tales tantii sunt VI. Priori modo trisuitur attributum istud interdum Creatori, inte dum creaturu, quamvis diverso significatu, iisque vel Angelis, quorum natura spiritualis tantum, vel homi sibin, quorum natura spiritualis partim,
240쪽
IX. Sic homines etiam dicuntur sancti, tum miores, tar comprehem seres. Viatores, I. Qui tales creati fuEre in Italu natisra, conditi quippe ad imaginem & similitudinem Dei cum sapientia in menteis rectitudine in voluntate & affectuum, Gen. l.26. 27. II. Qui recreantur tales in Pati grana per imaginis illius instaurationem inchoatam in terris, Col. 3.1o. Cornprehensim etiam sancti dicuntur, qui plene redduntur tales in Inamgloria, per imaginis illius restaurationem completam, &immutabi
X. Posteriori modo Sanctorum nomenclatio tribuitur interlam iis qui sunt in via, interdum iis qui creduntur essse in Ex illis qui sint in ria
inulti habentur pro sanctis, siue ex Canone vinationu propria, siue ex non e vinationu aliena, cis vel nomine tensu tantum sancti sunt, ob professi nem fidei, & externam ac apparentem cooptationem in foedita, vel retemu tales esse videntur ob da quaedam communia, Scinitialia, oualia sunt fides obuiua & dogmatica, quam se credere profitentur, & fides hemis si ue holarica tantum, sue temporaria etiam, qua in eam seruntur. Tyes suntine rimeri, qui dici possunt γα- . ῶς Asiata τη:--- ροουν -ατ μ ανου, dcc. in quibus velut inchoamenta quaedam dc rudimenta regen eration is, lumen at i quod, assensus & gustus quidam aliqua ais ctuum & morum emendatio,& fuga ad tempus inquinamentorum mundi , Matth. 13.2o. 2 i. Hebr.6. . . & 1O.29. 11. Pet II.2o. Multis etiam, cini creduntur ei se in nicta. quandoque nomen Sanctorum assingitur, qualestion pauci coelo per Romanam transcripti pro suaciis coluntur. quorum tamen nec animus sanctus fuit in terris, nec doctrina, nee
vita, adeoque quorum & sanctitas falsb credita , dc beatitudo rem
XI. Latim sine vocis siubjectum designante observata, ea notione lite si ctorum nomen usurpamus, qua domu simitur pro sua tis inflatuvaria constitutis; in quibus inchoata imaginis Dei in mente simul & volunt te per veram regenerationem instauratio, adeoque qui tales dicuntur non habita ratione sanctitatu legalu, respondentis secundi im conditionem foederi legali annexam, sed qui tales habita
ratione sanctitaris Euangelica, respondentis τοῦ δ μκμα, in Evangelio nimnifestatae, secundum conditionem foederi Euangelico annexam. Hac notione Sanctorum nomen usurpatur RonL8.27. i. r. 6. a. Ephesi dc 3 8. & 2. Col.1.12.
XII. Vt vero nomen subjectum quaestionis designans ambiguum estisic & nomen designans praedicatum his ομν est. Perseuerantiae enim v cabulum ratione origi uationu suae uim est, & denotat in genere obfi mationem quamvis animi, velut cum quadam se aeri u in proposito siue bono, siue malo perstantis. rarra tamen lib. . de lingua lati sintrantiam distinguit 1 pertinaιia, & istam in eo collocat, in quo non debet perrori, illam, in quo oportenet moror. Di Gl . Perseuerantia ina rura in