장음표시 사용
241쪽
de μιρον, Sic Sciatisim perseuerantiae nomine utuntur interdum habit liter , pro virtute, interdum actualiter, pro actu vel exercitio virtutis , tametsi bisκει iaci h ibitium iu antia voce comm E exprimatur, voce 6 crationi prout dc Graeci uadistinguunt καρτwM dc ut
illa habitum designet, ista actum. XIII. Sitiau de in perseuerantiae vox in scholis theologicis in
hoc argumento habu uter potius sumitur, quam actualiter, pro habituum fidei sanctitatis in Dei filiis immanentia, non pro actuum nunquam
interruptorum productione. Sic Scriptura Sacra - μινους nomine non patientiam tantum designat, sed & perseuerantia Rom.2. 7. Rom.i . . . i.Theisi.3. Hebr.lo. So. & IMi. Apoc. 2.2. Syrin vertit x--νta nomine di m a Gaza pro quo per quandoque occurrit, ut Col r.ii. nomine formato a verbo ' a P in Pabel ex forma quadrata, quod & conbdere significat,& patienter serre, dc perseuerare in confidentia & patientia atth. io. 22. &2 . 3. Marc. 3.13. sic verbum Izzn eodem selisu adhibetur a Dra, Hebr. 3.i . & respondet nimirum , --, Hl Ar,-- ι. πιλο . Sic Spiritus Sanctus ad perseuerantiam designat dam utitur etiam verbo ctaru EphesVLI r. I.Thessal. III. 8. quod S ru res dii per π p. Sic π pnN in Illa et respondet Ur ιαία. Sic perseuerare exmimiturper , - ω, Luc.Xxi .28.& a Syro per ud in rahel. Hebraeis etiam non tides tantum sed & constantia ac perseuerantia in ea eadem voce miza: designatur, quia vera fides eadem constans est, &ubi coia suns non est, vera non fuisse revincitur. Sic Hebraei perseuerantem exprimunt per Sc perseuerare per Verba generalia mp Izν quae redduntur a LXX. per mς λαμ-dcesia id
gem'. XIV. ἰ excipit ευμ αδες , notationem terminorum
notatio rei per terminos designatae, & sic definimus Perseuerantiam Sanctorum donum salutare Dei, quo electi Dei Filii, δ tum sanguine Chii su abluti, trum spiritu eius renouati in statu adoptionis conseruantur,& in fidei do sanctitatis habitu cert. pertant, de se in eo conservandosae perstituros confidunt ad finem usque ad laudem gloriose gratiae Dei,&s lutem suam. X v. Hinc patet duo potissimum de Persiurantur Somnim definiri, I. Certitudinem morantia siue II. Certitudinem prestinanti . siue siui . Et sanὲ Scriptura utrumue docet Sc rem, dem um rei, recertitudinem utriusque, quorum prius est principium posterioris, posterius cmἰ ., prioris, utrumque Dei donum, consolationis Christianae
basi , 6c filiorum Dei pecuthim.
XVI. Perse,aerantiam do Dei vocamus, I. origi litur, Sc ante o. ratione influxus gratiae filiorum Dei animos firmantis, tum in taducia certa de Dei erga se in Christo amore, tum in reciproco amore Dei. 2. Formalitιr,ivi me habituum fideid sanctitatis,fc firmitatis illius tumius cia O amore, tum in amore Dei reciproco. 3.
242쪽
ratione ipsorum actuum perseverationis ab habitibus illis times uniscium &is si mera Dei dona sunt, quamvis enimi 1 mi
quod actus illos euit sit homo, mcilium tamen quo illos edit, est mens de voluntas renouata ex mera Dei gratia, Sc re pluat E quidem, qua talea sint. Et sane cum perseuerrantia in sde &fides perseverans in re concuserant, idem omnin5 doni sui tum author est, tum conseruator,& oui tadem largitur non habenti, largitur etiam fidei stabilitatem jam habenti. Ipse est qui confirmat suos ad finem usque inculpatos, i. rinth. . . qui timorem suum dat in corda eorum, ut non recedant i se, lati xxxII. qui bonum opus in iis, in quibus id coepit, Phil. I.6. quide αυλ, si suos, Ii.Thess. m. 3. qui& sdei est& πιμι, - , Heb. acii. a. Imb qui dat ipsum , Phil .r.et'.& essicit velle simul ac peiscere, Phili p. i. lῖ. XVII. Explodenda itaque censemus commenta vetera Pe atinum de Sem eligi instrum circa hoc argumentum , quorum illi initium huius boni, isti continuationem illius viribus humanis adscribunt, sic Retuna hunc inter Deum & idolum arbitrij humani partiuntur. Ad hane trusem referimus recocta de interpolata ista Nouatorum Dogmata, quibus pectendunt, perseverantiam non Dei donum esse, sed conditionemn ut foederis, a Deo imperatam, non collatam, vel collatam solli , quoad vires perseuerandi, haudqtiaquam verbquoad perseuerationem ipsas imb qui docent, perseuerantiam esse conditionem ab holmine anteperumptorium sui elicitionem praestandam. XVIII. Perseuerantiam sane Noui Foederis conditionem esse sat mur, & ossicium hominis in id foedus admissi, sed addimus, esse condiistionem non imperatam sbilim, sed & collatam. Imb quia Novi Foederis conditio est, non imperata solum censeri debet, sed&collata credi, ex natura Noui Foederis, eo ipse contradistincti veteri, quippe cuius co ditiones non imperantur tantum, sed& promittuntur ecconseruntur,
XIX. Ita ergo perseuerantia o tum hominis est, ut simul Dei. Et sane mandatum perseverantis ex vi Noui Foederis non letale est, sed angelicum, adeoque cum vi spiritus conjunctum, & conueniens persouerantiae in Dei Filiis ericiendae organum est. Et nequicquam obtendistur, Deum conditionem illam dare velle, modb homines gratiar sui cienti non desint, praeterquam enim quod promissio illa non est de fiat. sed de medio ad finem, adeoque non conditisnata, confunditur conditio cum beneficio conditioni annexo, vatia enim sussicienti non dees se, est perseuerare. Sic verb idem erit conditio sui ipsius, dc Deus dabit homini perseuerare, modb perseueret. XX. In eo etiam grauissimὲ peccatur, quod gratia illa dc viribus ad perseuerandum a Deo collatis, voluntati humanae mera ἀῆν ορια relin itur , vel perseuerandi, vel non. -Unde actus perseueratipiali non ubisitur grauae, quaerius cauticommuniscant vini eo a
243쪽
nia non faciunt discrimen, sed voluntati humanae gratiam oblatam Grificisti de determinanti. omnia in Dei Majestateni incurrunt,tionibnem inflant, gratiam inanem reddunt, voluntatem άδεαn, constituunt,& actus sui dominam, quaecunoue gratiae operatio intercedat, ita ut si se ad bonum applicet, ei non adhaelio tantum ad bonum debeatur,sed α causa adhaesionis praecipua. XXI. Nos vero cum Scriptura Sacra in alia omnia imus, & merum Dei donum censemus tum fidem ipsam, tum incrementa&stabilitatem fidei. Eo ipso velis, quia donum est, gratuitum est,& gratiae Dei in s lidum deputandum. Addimus vero , elle donum salutare, tum quia ad salutem ordinatur, tum quia ad eam termittatur, idque & contradistincte donis variis aliis, quae ad salutem nec ordinantur, nec term
XXII. Subjectum adaequatum perseuerantiae constituimus electos Dei Filios, ablutos sanguine,& renouatos spiritu Ch isti: perseuerantia enim in fide, sequἡ ac fides filiorum Dei tantii in ell, & ex electione e rum fluit, utpote a qua vocatio efficax, iustificatio, &glorificatio, tum inchoata per lanctificationem in terris, tum completa per introductionem eorum in aeterna gaudia in coelis, quae beneficia intermedia & ex primo fluunt, & ita cum ultimo connexa sunt, ut nulla vi, nullis machinis luxari possit diuina illa compage quam in Solite suo nectit Apostolus ad Roman. .r9.3o, Electi soli assequuntur, nimirum tum fidem, tum sali tem, Roman. ii ii. Et illi soli etiam separari nequeunt a charitate Dei, Rom. 3.3 .37. 33 3'. XXIII. Tametsi vero Perseuerantiae donum electorum propriumst, secundum conuenientiam, & ab electione fluat, in electis tamen actu non reperitur secundum in 'arentiam & exercuitim, donec illi vocatione essicace Christo insui, & tum sanguine eius abluti, tum spiritu eius renouati fuerint. Et sane ut perscuerantia in fide sidem praesipponit, siesdes non reperitur nisi ita illis, qui Christo actu insui tum ab eo ut i a iustificationis beneficium hallent, tum ab eodem ut capite influxum fusectificationis hauriunt, per communionem & irradiationem eiusdem, qui in Christo est, Spiritus. Vnde electi dc sdeles ac perseuerantes iidem quidem sunt termitiauisie, Ac ινηθρο-er, sed non Ohectiuὸ dc antecedenter, quasi vel Deo eligenti objiciantur tales, vel simul & semper & electitat de fideles vel perseuerantes, oves enim nondum vocatae Johannis. cap. X. vers. 16. ab electione tales dicuntur, quamvis nondum nec ad Christi communionem actualem pertractae, nec participes influxus spiritus Christi, adeoque nec fidei, nec perseuerantiae in ea. Adde, electi nis actum aeternum esse a parte ante, ut loquuntur Scholae, fructum verbee sensum eius in tempore demum exhiberi, dcaeternum.tantum esse
XXIV. Merito etiam perseuerantiam metiendam censemus ex fi
nutatastaura adortionis, ecim venti habit in fidei &suictitatis..
244쪽
Nec enim dubium, actus istorum habituum Sc abrumpi possi, & saepe
actu abrumpi, siue omittendo, siue eommittendo, quod & ratione constat a priori, & exemplis stimul ac experientia a posteriori. Cum enim ronati in hoc corpore mortis eX parte tantum cognoscant, ex parte dilia
gant, & in membris suis adhuc habeant peccatum in se habitans, legem rebellantem legi mentis, hinc saepe, quod nolunt malum, faciunt, Acaptiui redduntur legi peccati, r.Cor. Xii. Ir. Roman. v I l. I9.23. Qualis itaque ratio primi ploravi, resis etiam est principia ruin, dc non solum spiritus concupiscit adversus carnem, sed & caro adversus spiritum, & v lenti facere bonum, adjacet malum, Gal. V. 17. Rom.vit.2i. Et sane tristes sanctorum castis satis docent, non tantum eos saepe ex prvicipis renovata agere, sed etiam quandoque eX principio corrupto. XXV. Quamvis veris peccata tollant gratiam ratione demeriti, non tamen semper tollunt ratione e Gentia, ut fatentur Scholastici. Vnde
actus fidei & sanctitatis interrumpi possunt, habitibus istis salvis, intem rumpuntur etiam actu, iis non extinctis, quia status adoptionis in motus est, nec semel filiis Dei accensi ab hoc dignitatis sibi & datae lepartae gradu deturbari possunt. Qui enim filii illi etiam haeredes, hae
redes quidem Dei, cohaeredes autem Christi, Rom. viii. iri Adoptio sane humana exhaeredatione quandoque terminatur, diuina verb hau quaquam, quia illa ignorantiae obnoXia, errori, poenitentiae, mutationi, ista haudquaquam. Nec dona adoptionis, quae vel a don tore auferuntur, vel a donatario extinguuntur, cum donator constantem
beneficii filutaris durationem partem beneficii esse velit, & voluntas non abjiciendi donum inter praecipua dona sit, quae accepit don
XXVI. Nequicquam itaque hic rhetoricantur ij, qui semipelagianorum haeresin nouo hodie paxillo suspendunt, dum nobis impingunt
voluntatis humanae inconstantiam, carnis imbecillitatem, tentationum tum admotarum impetum, tum admittarum reatum, & quisent alij id genus arietes, quibus in salutarem hanc de Perseuerantia Sanctorum doctrianam incurrunt. Nec enim inde arcessimus perseueramia certitudinem, miniis a meritis humanis, vel propriis, vel alienis, sed principio aliis partim exterain, partim internu, quae immota fiant & inconcussa. X X VII. Externa sunt, I. Eligrauis DG tum quod o D, , H. m.M. im& manens, Rom. ix. Ii. &-Heb. VI. II. & emcax tum ratione is , tum ratione mediorum indiuiduo nem cum fine conjunctorum, Roman. vI. 29. 3o. Nec sane actus Dei immanens vel rescindi potes'. vel mutari, nec a Creatore, quippe qui sibi semper constat, & apud quem nec transmutatio, nec conuersionis obumbratio, Iacob. t. i nec a creatura, quippe cui nihil nec potestatis, nec potentiae in Creat rem , nec in actus Creatoris. Adde nec in melius mutari posse actum
Dei, quippe qui semper optimus, nec in deterius, quin Deus desinat ela Fos st. II. dimentu meritum&t casia qui nec evanidum bene um
245쪽
sitis acqulimit per notis, in terris, nec id mutabiliter applicat per
ς- μέν in coelis,Ioh.VI. 33. 3'.D. Rom. vi ii.33. III. Cristari is extis. qui Sc suos custodit, & qui sustentat manum eorum, Psalm. XXxvii. 2 nee patitur oves suas rapi E manu sita, & facit ne pereant in aeternum, Ioli. X.28.2y. adeoque tentationes vel avertit, vel evertit, vel in bonum eonvertit, nec suossinistentari si pra id quod possunt, imb praestat cum tentatione etiam extium, ut positiat sufferre, a. Corix. i3. Unde filii Dei plusquam victores sint, Rom. vii I. 37. quia in iis potentior est, quiunqui in mundo est,I. IOh.Iv.
XXVIII. Aprincipiis si is eximiis fluunt rincipia Perseuerantiae late . 1. Vns mesium cum Christo, quae Sc nitensi, summi vigoris est, & extensii perpetuae durationis. Summi vigoris, quia qui Christo agglutinatur,
unus fit cum eo spiritus, i. rint. va. II. & ab eo non in luxum tantum realia regenerantu habet, sed εc influxum gratia corroborantis δc confer tu, Phit i.6. repetua etiam durationis est illa viaio, quia quoad omnes temporum differentias prospectum iis,qui ei per veram fidem sunt insiti quoad tempuspromtinn, dicuntur jam transuisse a morte ad vitam, quoad prosim, dicuntur habere vitam aeternam, quoad suturum, dicuntur non ve turi in condemnationem, nec ejiciendi foras, Ioli. v.2 .X. 28.2st. XXIX. Ex hac unione fidelium cum Christo fuit. H. Vitast is lis, quae non animalis vitae instar interitui obnoxia, vel exstinctioni, quia principium & coagulum eius immotum est, & vocatur semen m nens, i. Ioli. m.'. Vnctio manens, I.Ioh. II. 27. semen immorial ' i. Pet. i.M. fons aquae salientis in vitam aeternam, Ioh.iv. io Vt verbusta animalis deliquia sua patitur, nec idem semper eius tenor dc vigor: sed in ea marcor quandoque, stupor, αἰ-άθη. α, lethargus, morbi acuti, quibus vitae commeatus & anhelitus omnis velut intercludi videtur, haudquaquam tamen planeintercluditur: Sic & vita spirit alis in gravibus Lanctorum lapsibus sua deliquia habet, languet quandoque, & praefesari videtur, haudquaquam tamen planE sun atur, vel exstinguitur, sed per actus subsequentes poenitentiae & fidei instauratur, quotiescunque eluctatur peccator, & ab ipso casu, velut collecto spiritu, grauiore mali odio,&ardentiore boni amore inflammatur. XXX. Et sanh ex vita spirituali consequitur desiderium eius vel prouehendae, vel instaurandae, de frequens mediorum illorum usus Mamor, quibus Deus se perseverantiam in filiis suis operaturum pollice- tur. Nec ex certitudine perseuerantiae obrepitfliis Dei altas curiis pra terquain stirinisu, quae pars libertatis Sc felicitatis Christianae est,' dc alia plan. I securitare cur ii, ista enim eum mediorum contemptui' illa cum eorundem usu, ista cum mali amore, illa cum ejusdem odio conjunctatis. Qui itaque habet hanc spem, purificat s sicut & ille purus est, a. Ioh.iri.'Et qui natus est ex Deo, peccatum non facit .Johan.iri. 3. dc conservat teipsum a malo, doli. a. imb vincit malum, .Joh.V. .
246쪽
eata etiam contra conscientiam quandoque prolabantur, lapsus illi t men nec rotales su nt, nec Duiles taed ut eos anticiau auersio a peccato, inruiamur lucta, siquuQ dolor ob tristitia affectum spiritum ; sic dolorem illum, Deo vel supponente manum in lapsu, vel erigente post lapsum, excupiunt lachrymae, preces, detestatio commisit vel omissi, 3c serium reconia ciliationis cum Deo, quoad sensum conscientiae instaurandae, desid rium. Exempla eius rei clara rei in Davide dc Petro. Raamvis enim in
renatis etiam ex natura sua peccatum post se trahat reatum, eius tamen
exercitium suspendit gratia, & quod est inseparabile , peccato secundum Iegem, illud separabile sit secundum Evangelium. Unde non in Dei fialiis nihil condemnabile esse dieitur Roman.viii.i. Sed nulla condem tis. Et ut leproserum olim vitiligo dc psora haudquaquam illiis nusuum interuertit in domos suas, sed Hiim tantum ad tempus intercepit: sic MIepra illa spiritualis non me uo, quod tamen ex mera Dei gratia haben Filios Dei intercludit, sed praesenti tantum juris illius exoculo, fructu, ec sensu. Adde, decretum Dei non refigi actibus humanis, & id ipsum
obstare, tum ne fideles peccent a Mou eLua, toto impetu, & e cusso omni Dei timore, nec in peccato exspirent, tum ne legis inaledictio
in illos stringatur, quippe qui transcripti E familia primi Adami in s miliam secundi,adeoque etiam in beneficiorum eius societatem flecti. XXXII. Hinc fili j Dei tum ob immutabilitatem amoris Dei emashrum ob certitudinem perseuerantiae suae conferuntur eum ejusmodi r bus, quae vel in litura & constuetuduit hamrara sinusiimae sunt, vel itara sunt comparatae, ut sedem vel statum suum non mutent. Sic comm nionem sui cum Ecclesia comparat Deus vinculo arctissimo amoris de
conjunctionis quod intercedit inter sponsum& sponsam, Hos ii. ly.2o. Sic quia serui mora in domo herili precaria est, filii verbin iure naturali sun data, impii seruis & mancipiis conseruntur, Filii Dei filiis perpetubmmentibus in aedibus paternis, Ioh. v I ii. 3S. Quamvis longharchius adstrictum sit vinculum spirituale, quod Deus intercedere voluit in hoc argumento, vinculo carnali intercedente inter sponsum dc sponsam, pserentes&filios, quippe quod crimen humanum, &culpa vel utriusque vel alterutrius partis saepe diuisivit. Illud verb perpetuum est &-r. Sic quid natura solidius aedificio exstructo stiper Petra ' Quid sisemius monte Tionis qui non mouetur ' Vtroque o b hoc Symbolo designatur filiorum Dei perseuerantia,Matth.vii.2 2ς. &Psalmo cxXV. 1. Addi possunt similia a bstru plantata ad rivos aquarum, cujus solium non decidit Psalmo t. 3. terra Drra bonum fructum proferentis, Matth. xiii. 23. palmuxin purgatorum, ut plus fructus ferant, Ioh.xv. t. Quae sim, Ita tamen longe inferiora illo quod is απυων, nec vexanda secundum inuitorali, sed ex collatione Scripturarum explicanda & applicanda. XXXIII. Ex his patet, nec menstantiam voluntatis humanae obstare perseuerantiae filiorum Dei, quippe quae firmatur & selidatur per gra-aiarn dc renovanum,de conramem, &rs x tem: Nec cuina iobe 2Dum,
247쪽
quippe quae subigitur a victore spiritu, fides enim fidelium victoria est.
Nec tintationes siue admotvi siue admissu, ut quae vel avertuntur, vel eue t untur, vel conuertuntur in bonum fidelium, qui tentantur. Certum itaque, electos Dei sitos haudquaquam excidere vel amore Dei, vel ejus fine, qui salus animarum, ob causas perseuerantiae immotas & incocus.sas, ex quibus certum de ipsa perseuerantia iudicium faciendum. XXXIV. Imb Scriptura non tantum non excidere filios Dei amore Dei, & habitibus fidei ac sanctitatis docet, sed de ne excidere quidem Posse, Matth. XXiv.2 , Ioh. X. 29. I.Ioh.iIl. 9. Rom.um. 3 . Et mistra hieparatragoediant hostes salutaris de perseuerantia doctrinae, nec enimini si itas illa absoluta statuitur, sed Dpothetica, fundata non in firmitate humana, sed in gratia diuina, nec libertati hominis adversatur, sed cum ea conspirat. Nec sic sancti redduntur impeccabiles, nec ob id peccata illorum censentur non peccata, nec laxatur fibula carni, nec evertuntur inedia prouehendae perseuerantiae in fide & s uictitate, nec statuitur per seuerantiae dono eos excidere non posse, qui propudiosa & flagitios vita aetatem transmittunt, & sceleribus sitis immoriuntur. Haec enim mera sunt cavilla, & ad odium veritati conflandum con parata. Qui enim statuamus impeccabiles illos, quorum perseuerantiam haudquaquam ex actuum non interruptorum iidei, sanctitatis productione metimur, imb quos saepe interrumpi fatemur φ Qui eorum peccata censeamus, non peccata, quae fatemur, ratione suae foeditatis, timerisorie tollere gratiam, etsi eam non tollantesctire, ratione superioris obstaculi: quae docemus offendere Deum, contristare spiritum, de reatu graui obstringere conscientiada,etsi is per gratiam remittatur. laxetur carni eiusmodi doctrina,quae non tabituale solum sanctitatis propositum exigit, sed & studium actuale, & operationem salutis in timore dc tremoret ini media euertantur prouehendae perseuerantiae in fide&sanctitate ejusmodi doctrina, quae perseuerantiam per illa ipsa media dc eorum usum estici in Dei filiis docet φ Haudquaquam itaque flagiti se vitae ex hac doctrina occasio, quum ista vico sibilia sint, flagitiis indulgere & delectari, & tamen habere gratiam perseuerantiae et sectricem. In b qui habet hanc spem, purificat se ipsum, dc pro certo sibi persu det, sine sanctitate neminem visitrum Deum, dc nonnisi per stactitatis orbitam decurii posse ad metam gloriae. XXXV. Vt verb bonum sne notitia & sensu boni haudquaquam nobis bonum integrum est, sic Scriptura Sancta ad solidam κλώδε pacem de tranquillitatem fidelium non certita sium tantum perseveror a d cet, sed Sc certitudinem perseverantu, qua confidunt fideles in Dominis quod ec in fiducia de Dei erga se in Christo amore, de in reciproco amore eius dem perstituti sint ad finem, dc plusquam victores suturi, adeb, ut nullare creata separari possint acharitate Dei, quae est in Chiillo Iesu Domiano nostro, Rom. VIII. 7.38.
XXXVI. Et sane pinu sini fidei naturam consequitur. Vt enim.
248쪽
vera fides eadem constans est , sic actis eius non tantiun directin est, quo fertur in objecta extra se constituta, sed & rsexvi, quo sertur in suam
apprehensionem: γνο αε se , tu eum, , I. Johann. II.ῖ. Qui cre-oit in Filium Dei, habet testimonium in se ipse, i.Johan. v.io. Accepi mus spiritum qui est ex Deo, ut sciamus quae Deus nobis est gratii
catus , ti. Corinth. ii. tr. Novi cui crediderim, Ilaimoth. . tr. persu
sum habeo hoc ipsum, fore, ut qui incepit opus bonum, persciat,Philip. 1.6. Hinc fidei & fidelibus tribuitur nec assensitiva tantum α in intellectu , sed & m claruin corde, qua confidunt se virtute Dei custodiendos ais salutem , ii ab perquam non solum pacem habent, & stant, sed& gloriantur sub spe
gloriae Dei, Roman .v.r. Et san. ista duo in fide se excipiunt, unum est οὐαωδες, dc vel ursorina fidei, fiducialis nimirum apprehensio Christi, ait rum ἐπιπιωδες. acquiescentia animi in eo: Quorum illud fidei constituti-Honest, istud με cutioni. Quae acquiescentia & notitiam praesupponit, de persuasionem non de bono evanido , sed ob bono contante, nec depraesente tantum, sta Sc de sutum, Sc gaudium solidum parit, quia credentes exultant gaudio ineffabili ac gloriosi t.Petr.i.8. de sciunt, si terrestris hujus domus nostrae tabernaculum dissolutum fuerit, aedificium se cum Deo habituros, domicilium videlicet non manu factum, sed aeter
X XX UIL Et haec certitudo fidelium est signaculum Spiritis Scarrb Sic Scriptura docet, fideles, postquam credidEre, obsignatos esse spiritu promissionis sancto, qui ni arrhabo haereditatis nostrae, dum in libertatem vindicemur, Epheci. i3.i . Eadem phrasi utitur Apostolus , i I.Corinth.1.2l.rta Deum qui nos unxit, nos etiam confirmare in
Christum, &obsignare,&dedisse arrhabonem spiritus in cordibusn stris. Idem repetit r.Corinth.v. s. Et san b, ut, secundum
XXXVIII. Nec tamen existimandum, certitudinem istam pers verantium vel in actum semper exire, vel exire eodem gradit. Non in altim semper exit. I. In homine in gravi tentatume constit ato , ec luctante cum portis inserorum. II. In eodem demerse in grave aliquod tκm : imo tum succedit formido actualis contrarii , dc videtur nubes, inimbabyssus velut interjecta inter Deum 8e hominem, sentit ille sagittas Domini in se, venenum ebibit spiritus ipsus, & terrores Domini vehit acie instructa oppugnant eum, Job vi.r. Sic Psaltes inquit, Psalm. XXX i. 2.3. Dixi in excelsu mentis meae, projectus sum a facie oculorurimorum. Ut enim in morbo gravi saepe influxus vitalis haudquaquam
si nutur ab aegro , sic dc in tentatione vel peccato gravi irradiatio itu
249쪽
spiritus testantis nos esse filios Dei, haudquaquam sat sensum prostet. Hinc frequentes stilium terrores & querelae: immb fine actuali sanctificationis studio dari nequit ulla actualis de gratia dc gloria persuasio. Sic nullo quidem condemnationem iis esse sui in Christo sun docet Apostolus Rona viri. i. sed & addit, qui non secundum carnem
XXXIX. Qua'vis verb ad tempWs in Dei filiis sopiatur sensus
m tiae Dei praesentis,& fiducia futurae, sive in malis culpae, sive in malis p cena eluctatur tamen certo tandem ex illa abysta anima fidelis, ex Dei.& eligentis,& redimentis, Sc custodientis, & erigentis gratia dc reddit illi Deus gaudium salutis suae. Sic spiritus voluiuarius con mat Dei. suos, eosque audire facit gaudium & laetitiam, ita ut exulient Ossa ante.
XL. Raam vis etiam certitudo vel persuasio illa exeat in adsit auud-q quam tamen censendum, eam semper in actum exire redean vel radu, vel iram, sed modis major est, modo minox , vividior modo, modo lan-τ'dior, - ς Α δ/ς. . pro minore vel ininore mepsurasa sitficationis, cujus incremento ciescit. decremento Ocrescit, instaura tione intauratur. XLI. Hinc patet, qu a rapione omni aliena st Sophistarum pro . tervia, qui persuasionem illam de gratiami tum praesente, tum futura, securitatis matrem vocant, obstetricem licentior Immu quicunque vel isecui rati vela laxat, ves Mentiae, in eosducia gratiae locum ne abet, nec habere potest, nec babel ed bet, sed sensus irae Sc mesedictioniα Quo
vero firmior est ista persuasio in animas est de gratia Dei, eo arde silla fertur in Dei gloriam de fan tificationem suam. Nec ullum vel adus am piet tem ictu potentius , vel lucentivum majus , quam sensusvius lusanuaris Dei Sc eorum quae nobis gratio tua est, qui ita potenter rapit dc inflammat animum, ut totus aideat re ipio o Dei amore, a quot nitim benescium hahet, habet gratis,& b hot praeabis incommuni . perditionis massa relictis XLII. Et eo ipso livius do trinae hostra testatum faciunt, quam parum sentiant vim spiritus , immis quam parum norint naturam ejus , dum stratum rest vi & 'Uiranti in separ ni a spiritu sancti se cdc. inter se comi estiunt, quae L invicem nucipi vi, ic conspirant. amico scedere. Nosi certui', c squi habent hanc spem, purificare seipses, operari tauiuq uanun tim ie dc tremore, ambulare secundum
iniritum, non seqund ar0em, vigilare, orare, pugnare, essessideles
250쪽
animo ingenerandam , quasi operatio spiritus testanus una cum spis ritu nosi o nos esse filios Dei, & futuros ejus haeredes, non is in unius. cujusque fidelis animo imb indisi avi revelatio. Praeter illimvero revelationem Propheticum hic lumen exigere, res enthesi mos urgere, est hominum, ut mollissime dicamus, vitii spiritus de naturam verae fidei ignorantium. Et Dath mmm mmim nemo nouit, nisi quiid accipit, Apocal.ii.r . II. Dum persuasionem illam paucorum qu
rundam , prae aliis aternitatis codidatremn , dc supra communem iid lium sortem euectorum, priuilegium esse satagunt, quum ea comm
nis fidelium corona sit, & character communis, quippe cuius fund menta principia communia sibi cum fidelibus aliis este tinatur Apostolus Roman.HII. 3I. 32.33. . III. Dum supponunt, nos a priori persuasonem illam arcellere, vel arcessendam docere , quam amerioriduntaxat nobis innotescere profitemur. IV. Dum pro perluasione& fiducia hic nobis substituunt Academicam, aut stri coniecturalis actum , quo ipse & in Dei verbum incurrunt, dein veritatem simul ae bonitatem Dei peccant , & fidei naturam evertunt , dum animas fidelium perpetuo quodam trepidationis motu suspensas, nunc horsum, nunc illorsum circa praecipuum conseiati
nis 5c gaudii sui centrum impelli censent. Nec verb gratis ista a Pontinctis propu*natur, immb magnum inde Ciero Romano compendium, certa enim peccatori in vita & morte consolatione proposita subvertitur abacus a collybistis Romanensibus in templo Dei erectus, eadem con latione eversa erigitur, dc hine itur a conscie 'tia tremula & vacillante ad , ad cultus spontaneos,& indulgentiarum mercatum. Immb hinc spolia opima , dc pergula aperta, dum in extremo agone trepidantes animae vectigales sunt instrutot ibus extrudentibus putas suffragiorum & meritorum merces, & vana ex Missatico sacrificio refriseria, imaginariis Purgatorii flammis mitigandis, vel redimendis destinata. V. Dum, non distinguendo inter dona imitalia Scsuniammtalia, commini Micoecialia fidem &just, fontem, fidem-creditur, de fidem quacreditur, herbam tectorum, & eos qui radicem habent, vos iam Sanctorum cum manifestat e bam irarum confundunt , immb Uristum statuunt in apposito & turpi se contradictionis in a implicatione involvunt. XLIV. Praecipua verbperniciosae istius doctrinae, quae Scin re
ritudinem perstrerantis, &in certitudin pMoeranti. arietat, causa est, quod
homo animalis, nec dum spiritu Dei stibactiis , & vana sui fiducia inflatus, gratiae divinae naturam, vim, efficaciam, quousque agat, quousque sui sensum imprimat, haudquaquam comperium habet, deliberi arbitrii, gratia communi & regii si pro arbitrio utentis, id tum erectum, & voluntati sitae operationum omnium dominium, Mic boni spiritualis causalitatem praecipuam vindicatam dc transscriptam cupit. Nos verbScripturam Sacram sequuti, & perennem ac ,