장음표시 사용
251쪽
salutarem in Filiis Dei gratiae vim agnoscimus, Sc cum ea ejus -- sum conjunctum statuimus : Et ut in haemisphaerio inferiori natura, vim & creatricem dc conservatricem omnium Deo seli transscribimus, se & in haemisphaerio seperiori gratia eidem boni spiritualis initium, . progressum , conservationem, εc consummationem in solidum vii dicamus, nec vel amorem ejus mutari, vel decretum religi, vel dona silutaria Dei filiis semel concessa ullis machinis vel interverti, vel everti posse censemus. Eximia sunt hic Augustini verba lib.2. cap. 7. De bono perseverantiae. Post um hominis tiam si gratiam siuam Divinitiis ut homo accidat-eum: maru nisi ad gratiam βam voluit perrimere. ut lym non rectitat ab eo. Hanc gratum possit vi isto, quo sortem coos oti flumin, pradestinati Mundum pransitum eis, qui unirersa operatur. Per hoc, Aut operatur, ut accidamin ,- operasor, ne discedamin.
252쪽
T creationi rerum annectunt Philosephi aeque ac Theologi earundem conservationem in cle in ora Othra: sierecreationi hominis peccatoris annectanda ejusdem mi superiori nati a conservatio, a qua oritur, quae vulgb inchol is vocatur auctorum perseverantia. I. Hujus argumenti Theoriam succinctἡ instituturi. I. Termino I vim excutiemus. 2. Statum quaestionis indagabimus. Θ Fundamenta piaecipua verae senteuti aeri cometionis attributi cum subjecto subjiciemus. III. Ad terminorum vim quod attinet, considerandum tumJuhectum quaestionis, tum ejus praedicatuni. Suh diis sani praedicatum quod de illis illis hic enuntiatur ; est eorundem persiro tM- , , IV. Per hic non intelligimus. i. Antonominice ictales, sanctitate naturali&esentiali, eaque in siimma quales S. Tibnitatis persenae. Sic dicuntur πώ p, sanctus, sanctus, Esa. sq. a. Non sanctos quales Angeli, & primi parentes. 3 Non sanctos μη titate ligab ζ' . a. e. . nisi ιν Legis considerata, quia tales nusquam reperiuntur. mmcnim di xerunt, simul inutilesfacti sivit, Rom.3.ir. 6. Non sanctos sanctitatevi irati , sive ex coane praesumptionis propriae, sive ex tanone charitatis ali nata s. Non sanctos sanctitate gloria, sive inchoata ratione animarum duntaxat, sive coavlera ratione animarum simul & corporeum, sive λως tales, qui in Domino revera mortui, sive tales qui prodictatura Pontificia velut beatorum primipili in caelitum album gratis aetati fuere.
V. sed sincti nobis hic sunt sanctis mate gratiae, abluti per Chritus uaguinem, M sanctificati per ejus Spiritum, qui Christo Servatori per veram fidem insti, dc quibus fundamentalia adoptionis, justificationis Maanctificationis dona non destinata tantum, sed occollata. Hi sine
253쪽
ouos Scriptura vocat proprie & fideles, ex Deo genitos, Iohan.
Oῖ. ex Deo natos, .Phan.3.'. in quibus semen minimo ,α qui virtute Dei custodiuntur per fidem ad salutem, t. Petr. i. . . VI. Priaua quod attinet, per perseverantiam hic non intelligi- mus indefinite firmiatem quanWisin quacunque re vel proposito, sed μ1inite firmitatem in amore Dei & inire & p sin e considerato, adeoque in fide &Lnctitate,non per modum qualitatis alicujus naturalis, vel viri tis Ethicae: sed per modum doni seu beneficii, quodsivernaturale ratione principii, objecti, termini,Gimuim ratione pretii, per tuum ratione dur tionis, continuam videlicet habituum fidei Sc sanctitatis in sanctificato immanentiam, non verb actuum non interruptorum fidei de sanctitatis ex habitibus illis emanationem. VII. Terminis quaestionis ita evolutis, evidens est, quando conir verti solet de perseererantia sanctorum, non quaeri. i. An aequi voce possint deficere, vel deficiant actu, sive tales videantur ex propria praesumptione, sive ex opinatione aliena, ob dona communia lumen, assensum, professionem veritatis, & gaudium aliquod evanidum ex veritate conceptum,sed quaestionem esse de ere&univoch cinctis. 2. Sic non ruaeritur, An veru sancti possint quaedam dona amittere, limpingere,c ere, quandoque etiam in peccata prolabi gravia,aliena a ei amore, fide, sanctitate, ob alterum carnis & veteris hominis principium, quod in
statu viatorum in sinu semper habent: sed an labantur,. & possint labi lapsu totali & finali, ita ut fundamentalibus adoptionis, justificati nis&sanctificationis donis excidant, de ex filiis fiant hostes, de exel ctis reprobi, ex ovibus haedi, ex membris Christi mancilia Sathanae,
adeoque an ex libro vitae expuncti in damnandorum censum redigat turl 3. Nec quaeritur, An ejusmodi firmitas oriatur ab h in ,ejus merito, virtute, constantia ' Hactenus enim in homine regenito etiam, promerito demeritum,pro virtute imbecillitatem,pro constantia inconstan-- tiam summam reperiri ultrb profitemur,necper eum star vel per Sa nam,vel per tent tiones illi objectas, quominus 5 fidem excutiat ac sanctitatem, & a felicitate excidat. Nee ciuaeritur de absoluta&simplici possibilitate, vel impossibilitate , sed de possibilitate vel impori
bilitate hypothetica, ob firmitatem decreti divini, &constantiam pro- . missionum divinarum , & essicaciam influm' gratiae regenerantis, corroborantis, sustinentis, erigentis, instaurantis, custodientis, & per viam gratiae ad metam gloriae in fallibiliter ducentis. vllL His ita constitutis in antecessum, praecipua aliquot fundamenta salutaris de perseverantia sanctorum doctrinae ex Dei verbo lubi
ciemus,ex quibus liquebit attributum perseverantiae merito connecti occonne herudum esse cum suo subjecto, a nobis supra designato. Ut enuncertitudo . comi uatio e s.chias, cujus natura in fieri & in fluxu qu . da seli: a ce i .idi e &conrini Mone causae vicientis demo
254쪽
lorum & principiorum suorum certitudine & firmitate pendet. IX. Fundamenta dc principia hujus perseuerantiae Sanctorum considerari possunt, tum inrora, tum extima. Externa praecipua simi, r. Immutabilitas decreti diuini. r. Esti clameriti in intercessionis Christi. a. Custodia Dei. Promissiones annexae foederi gratiae. Interna, tum natura vitae spirit Iis, & firmitas unionis fidelium cum Christo, tum
gratiar corroborantis emcax X. Aternum electionis decretum vocatur ei εἰν a Spiritu sancto, Tim. 2. I'. ακίων , Rom. v. II. prout et, Dei adsciqbit Apostolus is α'UMOnν, Hebr. 6.i7. Vnde qui semel libro vitae reuera inscriptus ex eo expungi nequit, Matth .a .2 . Rom. Ir.7.2'. ec quod scriptum, scriptum, utpote ab illo, d --ν--- --i, Jac. I. I. quippe cujus nec volunt. as mutari potest, nec potentia impediri, Malac. I. I 6. Joh. to. 29. adeoque nec decrotum rescindi, nec eius executio, vel
1 uspendi, vel in hiberi. XI. Hinc Apostatus, Roman. S. D. 3o. praescitos & praedestinatos, praedellinatione ad glorificationem per vocationis, & justificationis in dia illatione immota ducit. Nec aureae hujus catenae annulus laxari potest, quin rota salutis nostrae compages aequἡ ac ratiocinatio Apostoli laxetur. Et jejunum plane Nouatorum interpretamentum a Socino haustum, quo ibi non de praedestinatione ad salutem & mediis ad illam d c entibus, sed de praedestinatione tantina fidelium ad crucem de asili, mones, per ouas ad gloriam contis noeteatur, agi contendunt. N tum enim ex locis parallelis, quid designet Paulus per vi δει
Roman. 9. II. EPh. I. I. I. Pet. l. 2. Adde nec praecipuam si liuin cum Christo consistere in participatione crucis, nec solam, nec Omnes ad crucem vocatos justificari siue coram Deo, siue coram hominibus minus fari sicari. 3XI L. AEternae verb& immutabili Dei elactioni subordinatur meritum ci intercessio Christi, quorum illo Christus electis sitis non acquia siuit bon in evanidum, &quod ab illis serri possit, seditabile de per-petu m, ista id ipsum iis quibus id acquisiuit Mapplicat & conseruadi se
constan .er, Joh. 17. i . Rom.8.3M . Ne delis siue abGlutione a reatu peccatorum suorum semel impetrata excidere potest, siue illius applica- tione, quin,&crux Christi euametur, Scintercessio ejus sat inani Nee en i m illi audiendi, qui meritus Christi damnandis aeqvh ac Livandis commune faciunt, & partim in ejus vigorem, partim in piorur onso lationem grauissme 'accant. XIII. Nec exiguuinetia perseuerantiae fidelium in fide Ω Ωιnctita- te, firmanicarium peti potest a custodia illa, qua Deum velut vallare suo ρ 'in Scriptura legitur, dum& tentationes & nocia a inolitur, Sc siipponi di manum ne iideles collidantur, dc non sinit illos tentari supra virem sed. istat. cunuentatione eκix in , ut possit non seni iamlim sed de vinci, P al. . 3 .rs φ. rao. 3. Sic do qui Christo dati, aChristo custodiridicuntur; ;
255쪽
Joliari ir.ra nec rapi misee nranu ejus, Joh. io 2r.nec perire, Iohartis. ut qui fini nostrae non tantiun simeus nuncupatur, sed Sc --. r,
XIV. Addamus promisiones annexas scederi gratiae, Jerem. 3 ῖ3. 3ρ o. Deum inditurum reverentiam animo inorum, ut non rece .ir: Ea I e, Esa. Io. HOssa. S. Psal. tr i. Matth.t6.is. Johan. r i 6. Promis nes has incertas reddere, est fidem Dei inanem recidere, eas a conditione ab homine praestanda suspendere , est rem promissam cum conditione, piomissiones de medui cum promissionibus de sine imperit. confun
XV. Accedit ad principia perseverantiae externa, intemum duplex, unum riatura vitassim tu, quae vocatur radix insita in fidele, Matth. 1;.ri. contradistincta principiis evanidis, sons aquae salientis in vitam aeter nam, Job. . l . si me manem, Jolis'. si enιmmortale, I.Petal. 23. Ex hoc semine nati sunt instar arboris quae non marcescit, Pal. .ῖ. instar domu exstructis superpetra,quae non cadi Matth.7.2 .r . instar seminis quod cadit in terram bonam, quod retinetur de fructum constanter profert.
XVI. Et sane unio fidelium cum Christo, a qua vita illla ἴc ejus efficacis, nec temporaria est, nec evanida, sed aeternae tum durationis tum vigoris, nec heterogenea membra Sc putrida, vel interitura aliquando apiti illi uniri possunt, quod est fons vitae. Hinc Christo per veram dem insiti & in praeterito dicuntur jam transiisse a morte ad vitam & in prinsesiti vitam aeternam habere, dein ituro in condemnationem non es venturi, & foras non ejiciendi; sed suscitandi in ultimo die ad vitam
aeternam, Job. .: . 6. 3s. 376'. . o. 23. 29. XVII. Et qui unum cum Christo sunt, tau urrus cum eo Spiritus, . m κυρίω οῦν area Mi l , I. rinth. 6. II. Hoc charactere & sigillo obsignantur ad diem usque Christi. Hinc fidelibus gratia non
regenerans tantiun sed Sc corroborans, non initialis tantiim sed de: perseverans , r. rintlial. 8. z.Thessal. p. 3. Hebrius. I.Pettat. o. quae facit , ne nati ex Deo dent operam peccato , LJohan.3.'. ut vincant mundum, I.Johan. . . ut se conservent, ne attingantur ab improbo, v. 18. ut in eos mors secunda non habeat potestatem , Apocalyp.rοί. Ab hoc Spiritu, & ab hac gratia studium sui tiscationis, dc usiis mediorum, quibus Deus vitam spiritualem & provehere vuli Sc coi .
XVIII. Ex his &aliis id genus landamentis exurgit certitudoper μνerantia sanctorum quam scholae vocant intitudinem objecti ,i sive rei. Haec pro natura principiorum suorum non potest non immota esse & inconcussa, nec enim jus filiorum ad regnum tolli potest nisi sublato eo in quo fundatur, nec sanctorum perseverantiae verti, qui & Dei decretum, dc Servatoris beneficia,& custodia Spiritus, Se promissiones foederis gratiNDnax ira vitae spiritualis, evertantur. Adde, Spiritus illos vertiginosoς qua
256쪽
qui Π mensus destrui es urgem, & apsa iam sanctarum cum contradictione in adjecto ingeminant, eo ipso satis testari, se nec unionis cum Christo
simitatem, nec vitae spiritualis naturam, nec gratiae corroborantis vim compertam habere, quae omnia non thooricae sed practicae & Moeriis mentalis sunt cognitionis. XIX. A certitudine verb objecti nascitur certitudo siubjecti . . certiti dine perseuerantiae certitudo perseuerantis, a certitudine rei certitudo personae, sive sensus rei in sul lecto. Nec enim fides tantum actit irem fertur in objectum extra se constitutum, sed & reflexo in suam apprehemitonem, i .Joh.2. . Hinc Irerseuerantia sanctorum non in se solum certa,
sed dc ut talis a lidelibus apprehendi potest, quae potentia in actum exit cum studio sanctificationis,& pro diversis illius gradibus ac inclementis. X X. Vt vero in donis stiritualibus,quae rita bin dantur in via ac si ceritas spectanda, non perfectio,sic Sc illa, lefidelium de sui perseuerantia sincera est,non persecta, interrupta non continua, saepe languet, saepe penitus obruta & tantum non praefocata videtur, pro decremento sanctificationis dc luctae A tentationum. Emergit tamen tandem, & eluctatur potente, & motum trepidationis insitis Dei ortum, ut & dubitationum aestum componit, eosque de Dei erga se misericordia, Christi amore, depositi sui custodia, dc vitae aeternae
consequendae spe certos esse jubet. XXI. Nec ad hoc peculiari reuelatione externa opus, ad elidendum incertae opinationis & spei coniecturalis actum, quem Sophistae supponunt pro la ducia.Nec enim Paulus fundamentis nititur sibi peculiaribus, sed communibus cum aliis, Rom.8. Adde, revelationem internam fidei specialem esse, eiusque actum ad effectum illum producendum sussicere,
quippe quae sine fiducia, sine pace, sine gaudio, sine testimonio Spiritus,
sine scientia eorum quae Deus nobis gratificatus, extra luctam tentati num, nec concipi potest, nec dotat, ad Romanos S.I.2. Idolian. 2.3.1m
XXII. Explodimus proinde dogmata omnia heterodoxa Pontifici
rum & Noratorum, siue certitudinem perseuerantia, siue certitudinem perseuera
tum labefactantia, qualia, r. Perseuerantiam fidelium non esse enectum election is,sed conditionem antecedaneam praerequisitam ad electionentiet. Esse conditionem imperatam tantum, non datam. 3. Ei se partic larem, inceriam, contingentem, ade'que ex electo reprobra, ex filio hostem, ex salvando damnandum fieri posse. ndei & certitudinem salutis esse vel fastum vel temeritatem vanam. s. Salutarem de perseuerantia doctrinam vel pietati noxiam esse, vel carnalem securiatatem parere, vel fibulam laxare carni, hoc enim est turpi oppositorum elencho,media cum fine, finem cum mediis ut adversa committere. Coi cludimus potius, Orthodoxam de perseuerantia Sanct. doctrinam Sc v rum verae pietatis incetivum, & solidae cosolationis basin esse, doctrinam
verbde apostata sinctorum,& perpetua fidestu vestibulu inferni.
257쪽
X XIII. Non mirum verb, a Pontificiis siue persemotis siue Ueueram tum certitudinem conuelli, qui suam de suorum salutem non solido &immoto, sed arenoso, imb stramentitio meritorum propriorum & ali norum fundamento rstructum ex parte sestem eunt, quique ficulneis suffragiorum, Missariam, dc indulgentiarum praesidiis ad vitam sibi
XX lv. Qiit etiam sine & vacillatione ac anxietate perpetua esse possit fides implicita, consus generalis, communis homini cum dae mone, quae Sc charitate & omni bonorum operum sodalitio priuari potest y qualem homines illi sibi fabrinnt. Viderint iidem, qui suam cum operum sui'rerogatoriorum stolida persuasione conciliare queant ' qui cum fiducia siue erga propria merita, siue erga al ena φ qui eum bullarum & indulgentiarum quaestura φ cujus nundinationis abaeus facile evertetur, ubi comperium fuerit, ex mercium illarum comparatione nihil conscientiis reliquum esse praeter anxietatem, trepidationem,& is Solida contra Christianorum in vita &morte con- consolatio est, si virtutem c stodiri per stim Hsalutem, i.Pet.1. . Hinc Dei
glorificatio, fidelium dc prans verae pietatis,
258쪽
Uo in Sacra Theolona considerantur vesut hami r a. unum inserim quod natura vocatur, ad quod pertinet disquisitio operum,quae Deus operatione communi Prod cit in ambitu sin-rsi: Alterum ' in, quod νη voc itur, ad quod pertinet disquisitio operum, viae Deuso ratione singulari producit in ambisu Actum nil ctenus de operibusprum Iolem agendum iam de operibus moniti II. Polliunt verb opera isti spectari vel antecedenter, vel cens enter, vel in il creto, vel in executum decreti. Prior theoria excussa fuit in loco de Pra destinatione, posterior excutienda erit in sequentibus. Opera verbisuspectata in executione decreti considerari deiani, r. In cause perquam dc sunt Ecclesiae & appluata. 2. In modo tum acquisit is, tum a plications. Causa ista denub dupliciter consideranda est, vel subjectita, mistioneper ome, vel attributivὸ ratione est 3 persenae isti demandati, de ab ea tum suscepti tum administrati. De a nobis, ex Methodi nostraein stituto, in praesentiarum distincte & sigillatim agendum. IlI. Persona ista est Christus Redemptor, consideratus non qu i ειυμ γ, sic enim spectatur in loco de S.Trinitate, sed qua vel 'iaci, num esum in carae, Iaim. 3. I6. prout hic spectat debet. Theoriam de Persona ista reuocamus, Laia Alcon inti mistius constitutionis. IV. tia 'hecti inmine nisistit in incamulem enisdem, in I. In formatione trucitra assumendae. 2. In ejusdem formatae assumpti. . v. Dic miratio itaque Christi Redemptoris est mysterium admirandum& soli Ecclesiae notum, de humanae Christi naturae formatione exstantia virginis Mariae, ejusque unione cum diuina ejus naturain ead peribo, Ioha. . Ia Lyta. VI. Partis incaritationis istius consderandaeis anter quas primam rurae immana Christi, quam expendemus hac dist Marione, i. Secundum fas suas. 2. Secundum saasproprietates.
259쪽
tum sumtum ratis. Uciem est, vel commini veratione interveniens, &est tota S. Trinitas,a qua ut opera omnia ad extrastini, quanuis salvo dc mora et Miletermino onu, sice hoc opus est Ioh.i.y I.Cor.8.6. Gal. - . vel interveniens & eli tertia S. Trinitatis persona, Spiritus nimirum S. cujus obumbratione, similitudine ducta ab animalium quorrundam exclusione, sormata dicitur, Luc. i. 33. Matth. .is. ro. Nec tamen ob id Spiritus S. Patris generantis relationem induit in ordine ad Christum, ut Filium genitum, tum quia illum nec exsubstantia sua, nec in ea genuit, tum quia terminin productui non est similis secundum substantiamproducenti, quae duplex generationis fundantis relationem ejusmodi conditio est. Ut itaque Christus velut άυι α ρ ratione naturae diuinar, se velut ratione humanae repraesentatur, Hebr. 7. 3. non tantum exclusit E ad homines Ioh. i. 13. sed etiam ad Spiritum Dei. VIII. Causasolis istius formationis, est vel immediat constitutio pe senae vel mestate, officii personae constitutae impositi executio. Utrumque enim exigebat & Creatoris ante peccatum declaratio, Gen.2.1 . & post peccatum denuntiatio, Gen. 3.is. & 18.eto. & creaturae peccantis con latio, Heb. 2.2. & .is. IX. Causi interra formationis sunt, T. Maurialis. a. Formala. Mat
Halis est substantia matris Christi Redemptoris, & solius quidem, quaer nere, Israelitis esse debuit, Rom. . . . tribν, Iudae Gen. 9. d. l .sait: illa, Dauidici sanguinis tradux, et. Sam7.ir. Lev.3o.'. tu, Virgo, Esai.7. I Hinc antonoma ἡ & singulari ratione Nesias praedicitur futurus semen mulieris, Gen.3. sui . & dicitur factus ex muliere, Gal. . Q. tantum factum propter dignitatem personae, ut extraordinarii muneris a. ministratio obiretur a persona extraordinaria, sed etiam propter sam ita eiu jusdem originalem aeque ac actualem. Neutra vero Christo constare
potuisset, si ordinario generationis modo ex carne genitus fuisset, Ioh.. X. Causa formalis hujus sorinationis naturae humanae Christi spectari potest, i. In deripatume materia ad Christi generationem destinatae, in i
eum ordinarium conceptionis. 2. In ejusdem mam is derivatae uμυν.ομύ, & e latione corporis organici. 3. In animarione eiusdem per animam . ex nihilo creatam, eidemque unitam. In quo argumento ut m pate .
sic media latet, an id factum ut peractionem instantaneam vel multantam, an verb per succesiiram. Quanuis autem illam & dignitas sormantis, & fommati isse,si exigere videantur, probabilior tamen ista nobis videtur, c tum ob gestationem successivam Christi in utero B. Virginis, Luci a. 3P. 6. tum ob ,---- & incrementum successivum eiusdem extra uterum. Luc. . r. tum ob declarationem quam habet nobiscum, & habere debuit σ-Heb. r. 7. eXcepto peccato, Heb. . s. XI. Proprietares naturae humanae formatae spinari possunt, I. In pem fictione eius physiua. a. In persectione eiusdem ethio. Perfectio phyca nati in humanae Chro est , quae iesultat tum ex partisvir esciuiaeti in tum expantrum
260쪽
mium nitegralium eius plena conformatione. Cui non intercessit propriae ἰπις .iας carentia, quippe quae modi carentia est, non rei, & necessorib concipienda est in illo extraordinario. Quum enim illud unum sit, i.Timot.2. . nonnisi unam habere poteti, &quum sit . utique natura inferior non debuit sustentare sed sustentari, nec Operior potuit sustentari, sed sustentare tantum. Debuit itaque naturalia serjor M . diis essem se, dc simul ,ω--: in pei sonasi λιγυ. Hinc μαραν, describitur nobis ut accepta, ut assumpta, Plii l. r. Heb.2.s .i6. subsistens re contra ut assumens, ut accipens. Quam itaque sup sitalitatem non habet a se, eam habet ab alio de in alis. Quo ipti periectioni eius nihil decedit, sed accedit potius, gratia nimirum mimentia quam vocant Scholae Theologicae, qui natura ista humana Christi excedit omnem , etiana Angelicam nat
XII. Persectio ethica naturae humanae Christi est, quae resultat ex plenarius sanctificatione tum ab inhaerentia peccati, tum ab ejusdem adhaerentia vel imputiione. Ab inbar ita peccati praeseruata fuit, partim per inten periei, de infirmitatis omnis dispositoriae ad peccatum, in materia formationi ejus deni destinata& tecreta latentis, purgationem, partim petanimae pleni Dei imagine instructae infusionem. Hinc nec hoatire in ipso peccatum reperiri potait, ne simplituὸ tum ob lumen accensum in intellectu Christi, tum ob sanctitatem collatam ejus voluntati simul ac affectibus, tum ob intemperiei in nrasu sanguinis latentis & suo tempore ex se aestuaturae secretionem. Nec enim infirmitates vel peculiares inrisidus, siue B. Virginis, siue Majorum illius in illum traductae fuEre, infirmitates tantum propria idc inseparabiles ab ea, talas tamen quae non λει .nι essent, sed siue ex parte principisium, siue ex parte principiatorum, siue eX parte emanationis vel producti nis istorum ex illis. Hinc Christus id sinitio ille Dei vocatur, Marci cap. l. Vers 2 . , dc Θν ωπ μαν, , quod cx Maria vi gine nasci debuit, Luccap. i. P. 23. dc non allectus Christum turbasse loguntur,sed ipse seipsum,ut plenum in affectus suos habens imperium,Ioh.
vi. 33. nec id ratιone instin tantum siclitanet, vertim etiam rati alude ord
XIII. Ab adhaerentia etiam peccat urgata fuit natura humana Christi, siue ab impuratione ejusdem, tum quia in Adamo non sitit virtute prima benedicti Cris, Genes i. . 23. sed tantum virtute secumforat promissi, Gen.
ex pastro tantum, tum quia non se ratione tiaturali vel ordinaria ab eodem descendit, sed repertiaturali Sc extraordinaria prorsus, tum quia persena istuc uit Sc diuinum, non humanum, a Geoque incapax imputationis inali moralis, ut sibi proprii. Hinc utut Adae filius,
Luci 3. i. Adae tamen Opponitur, Rom. .i2. dcc. 1.COr. F. . .