장음표시 사용
51쪽
Q . & nos cum Datii cena id ipsum praescribimuso in limine nostrae de Deo Disputationi. 1i. Quaestionem, an sit Deus, quae lilc quandoque moveri solet, vel ut prosanam, vel ut non necessariam saltem amolimu & principium istud, es Dentu, non probandum inter Christian os, sed uipponendum censemus, quippe quod altius impressum conscientiis, quam ut revelli posit, 'ερ in quo demonstrando lux mentis aeque subestire concurrit, ac tamenentuo tali re. Peccant laque graviter Autitri utarii. qui notitiam Dei et 4 vel innatam negant, & eam δἘκ ν vel acetiis avi duntaxat censent, sive riγώς , si λιυ spectetur, sive ra mςιν. Nos notitiam prioris , poste-
III. In quaestione quid sit Deus duplex distinguenda theoria, absoluta
una, alterar ira, illa occupatur circa Deum consideratum , , to , , vel l .:ialiter, ista circa Deum consideratum Mikὼe, vel persio raliter. illa, tum cssentiam Dei, tum attributa essentialia exponit, ista persollas S.Trinita tis,de attributa singularum personalia e equitur. IV. Theoria absoluta de Deo revocari potest. I. Ad ero χα λεγαν. z. Ad Prior ad posterioris elucidationem , posterior ad prioris persectionem ducit, ἐν μα-ν ira primo, deinceps, Deo faciente exequemur. V. In ινιμιαπλογα nominuna divinorum distinguimus ακα να ab κα- γ r. Illa humana sitnt, ista divina, illa de Deo fiant, non a Diu, ista&dς Deo & a Deo. Sunt vero ista Hebraea partim Veteris Testamenti qualia sunt mari' & contractum re I,N ' AIT ' re cION 'IN UU ix partim Graeca Testamenti qualia simi cili,e ων, a G, O , dc alia quaedam id genus. VI. st λυων-υα,&Imminum istorum divinorum multiplicatio , par tim persecti nis dirina argumentum est , partim imperfectionis hi via M. Nec enim vel illa altiquate uno nomine designari, vel nos una nomenclationstad illam debito modo apprehendendam manu duci possumus. χVII. Distingui possunt nomina ista in prima, & orta, in momplexa ccomplexia', in absilitia, ocrelativa, in inremmunicabilia, de communicabilia, in in de
52쪽
attributo , vetisse Diram divinorum. VIII. Inter Dummu uabilis primum censemus nomen πιπα καμμαnta videlicet mari' & contractum n quo notatur primo essentia seli Deo propria,&ostenditur Deum esse tum αυ-ίνω, vel μήν, υιτ' ni ειν, tum omnis entis principium essectivum , se τυξωλν. Hinc nomen istiad prorsiis . U. νων, πιν est, nec ulli creaturae tribui potest,quippe quae omnes liter esse participatum habent, atque dependens, nec essective aliis is esse
IX. Hinc nomen istud nec proxum unquam habet y nec pronominasus a vela lixa, nec inresu: me ponitur, nec numerum πυθαι τι, admittit. Hinc etiam ab Hebraeorum filiis vocatur interdum πιην,- xiac de π:n occasione loci Levit. 2 ii. interdum cum adjectionem: non:m velut pro latum uni duntaxat subjecto, autoritate loci EA.i6.ri. 2. Eodem sensu vocatur ab iis interdum et Uri πυ non lub- tantia, vel 1 nproprium. Sic vocatur quandoo' e tata nomen si poratam, sive a nominibus aliis Dei,sive a nominibus creaturarum omnium, vel nomen expositum, sive per literas, sive per voces alias mysticas, pro Ca balistarum more. X. Lite grammatica sit per pronuntiatione nominis istius, quae ad Scholas Philalogicas pertinet, &in utramque partem argumentis non contenrnendis urgetur, praetermisia, observandum, geminam hic reperiri controversiam Theologicam, cf. ntialem Screalem lanaria, Sc nominalem vel alteram. Illa vertitur Orthodoxos inter Scantityinitaries, quorum isti nomen rim abselute, sin miter, directe, Scilluminate et an sum' . tum creaturis in Scriptura tribui censent, ad evertendam Filii Sc Spiriatus Sancti divinitatem: illi id ipsinn,&merith, negant: ista intercedit inter ipsos Oricod xes, quorum aliqui indirem Sc limitat. , dc per in bia, nomen istud etiam creaturis quibusdam tribui censent, quamvis nomen
illud soli Deo proprium csse, tum ratione rei, tum ratione vocis acceptae sine tro fateantur. Prior sententia Anutrinitariorum impia, posterior O chodoxotam quorundam nec commoda, nec necessaria. XI. Nomen istud nec ante Μosen ignotum fuit, in Exod.6.3. Ρ n. aliter de voce agitur, sed potius de re per vocem designata, hoc est, de veritatis divinae immutabilitate, liberatione populi actuali brevi comestanda, dc conisimi immutabilitat flentiae divinae. Impie ctiam Judaei magicam velut vim affingunt characteribus hujus nominis,& iis Christi miracula imputant.
XII. Quae vero incomplexorum nomimm Ac π, ea etiam est ratio complex: π re radiis verbi IN pro nomine adhibiti, Exod. 3. i . Quippe quae aeque incommunicabilia at nomen I . 13& a Spiritu Sancto eXpon Mur, Apoc. t. .per phrasingem inam . ω ν, , . , ut des-gnetur,Deum omnes temporum disserentias, inamb onanem durationem
eminentisini complecti, innitu aeternitatis, quod non sum est, instar
53쪽
suntiantur inter se. Unde nomen I characi I istic semni uini P rum exprelsas habet, Matertia persona re IV re ei quidetur,ssiti tum tamon cum loco ob seqqaqntem usum verbi u, ne nomen Dei vilesceret promiscuo usu in cujus locum suc:ssit r. n ' si e per Graii. Iemliterarum 'IN si ea verbo n eo qu6dsat ram tertia persei ab hac verba
vix occurrat, Eccles. cnimii.3. tarma anomalae st. Notum vero, rilegi pro ἡ γ, quia Hebrari itur ni delignaro solent, per j impla vel per compta az ny , h.e. per ἡXIV. Puoiamunica se etiam nomen Dei est rata quod legitur; Gen. 17.I. c 3 . H. quippe quod nec est a NIV efudit. nec , nec amia riparit, sed potius a praefixo ta ab 'γN dc nomine ra sit 1 mim, ἀ SMenim quod subscribitur Q a conversio in Pib. t h obvia est. Et san, hoc nomen illi duntaxat tribui potes qui absolute est αἰάρος vel nullius Oδερ. nec ad ei se suum, nec ad durationem, nec ad selicitatem. contradistincte creaturis, quae ab illo dependent in feri es consi νς verari. Nec intercedunt loca, Hiob. s. . dc rr.et S. Sc Ezech. i.r . A suetulit quo minus nos en istud Deo maneat peculiare. XI V. Commo nicabilia Dei no vina sunt, tum plicia irri Ny A & frequentissimi: ' u A sub forma nominis pluralis cum affixoprima perse , quamvis nec ibi a Exum sit, Π regulare, id iste; να ii ac , ad distinctionem nominis divini a communi, quod in gni.
X V. Nomen hex vel ponitur simpliciter , vel in tam laxo π 'N GR. aza N & iv,9 A Dein Deorum, vel sortis fortium, linem fortis, Deus excess. Quod nomen ab Aqμila per an simoice commode expressunt, delignat Deum ab attributo potentiae, quippe cui illa primo dc eminentissime c0mpetit,& a quo omnis potentia alia, ut quae Sc limitata pro sus,dc de Iadens, tum inhabitu, tum in. exercitio habitus. Immb ό ροβDei est iplumesi Dei, in creaturis vero est qualitas superveniens ipsi elle. Quamvis verb nomen istud appellatiri tribuatur creaturis, angelicis Schumanis, proprie tamen soli Deo tribuitur,&per μυκουσιών, vel
tantum idolis, ut Esa. .io. & alibi. Quippe quibus res signiticata non respondet,ut quae sunt N. h. e. κ . ut id optimc eXpressum,1.Cor. s. q. relate nimirum ad sensum idololatrarum. XVI. Nominas Mutare & plurale quamvis primὸ, ε tribuantur Deo, & notent dignitatem cum auctoritate judicandi de gubernandi, creaturis tamen etiam tribuuntur sive vere, nimirum ii quibus Deus vicariam quandoque auctoritatem, sed Iimitatam dede- pendentem commisit,si vesalyo, ut idolis, quibus eam vana hominum superstitio affingit. XVII. Censemus verb, parum solid ex nomine illo plurali, de ejus cum Obosingulari constructione S.I rinitatem probari,cum notum sit. I. Inil est nomina dominii potestatis in utroque numero, eodem prorsua
54쪽
sen sit de una persona efferri, nec ibi ad senum respiciendum esse, sed adficii iii, si ve ad cis dominii designandam intensiu4 sive extensiuὸ ad do
signandam eius latitudinem. 2. In etiam notum, idem nomen ut & non A, Gen. r.3o.an numero esserri desingularibus aliis,ut de Mose Exod.. 16.de vitulo,EXo. 33.3l.de Dagone,Iu- dic. 16.17. Sic idem nomen pluraleidolis etiam tributum construitur cum verbo sinsulari, Exod. ro. r. Ad se, si constructi' si zz in re cum verbo singulari delignet pluralitatem personariam, & unitatem essentiae, etiam eius conitruitionem cum verbo plurali designare multiplicationem essentiae, ut Genecro. 13. Praestat itaque nos latus non praebere Iudaeis 3c Anti trinitariis, id genus argutationibus. Quod bene a Thoma movit
XVIII. Nomen complixam marrax 'ri re Dei exercituum, Deo soli pro-l prium ei in Scriptura, quippe qui solus quamuis creaturam armare potest, & ea uti ad voluntatis suae executionem,& quintus in quavis cre tura exercitiam ad manum habet. XIX. Nornina &Tarix communia sunt Deo & creaturis in Scrial plura, qtatiivis 'a X soli Deo cum . proprium sit, ita tamen ut tribuat tur Deo et γας & creaturis duntaxat& ω' ωι, qui pe quorum dominium tum limitatum est, tum dependens omninb, suoi quoad collationem, siue quoad conseruationem, liue quoad exercitium. Nomina Graeca reseruamus Dis putationi sequenti.
55쪽
ἐνομα πλογαν & si M. πλι ἰώ: illa in disquisitionem de nomenclatura Dei Hebnea Veteris, & de Graeca Noui Testamenti. Plior hactelius occupata suit, posterior hac Disputatione occupanda est.
nominis E & nominis xυ - , quae de Deo frequentissitne et seruntur in Novo Testamento.
anxie nobis laborandum non censemus,ut quae Philologicae disquisitionis est, de isto vero agendum penitius, quippe qui Theologici est argu
sive iam; α di tiν. currere, sive cre) Gog a timore sinc ab Hebraeo m expresso,pri-mb AEolica, post communi dialecto Graecorum, quo & Test: s alludere videtur, qui Deum dici censet,quod ei nihil desit, sive ab antiquo Aia pro quod Deus sit . Si πι - -,a, h. e. . ποδε ς ' παντων. Auctor Etymologici magni pleraque ex istis tangit. Sili Q N Θ ω, ἀ- ix o, ἀντει Item et , . ς ι θεῖ s vel si,' is, d αλ&ῖν, η is
nilaur& tic &,si cessertur duntaXat de eo qui natura Deus est: secundo impropriὸ & JL νωι, & sic effertur de iis qui tales sunt sive dignitate, siveo io. Quibus significationibus accedit tertia, qua hoc nomen attribuitur ίκύρως, vel per κα magi μν illis, qui nec Dii ira et i sunt, nec osscio, sed mera ac van1 hominum estnnasione.
vinam, duntaxat δί ψ πιισως potestatem vel O tim: unde peccant graviter Am-mnitarii, dum nomen istud designativum potius potestatis,osscii, dignitatis, vel qualitatis esse cen sent, quam natura vel essentiae, ut sic se expediant ex eo quo urgentur argumento, ducto a nomine Dei non attributi τὸ duntaxat, sed delub mi ἡ de filio Dei enuntiato. Opponunt vero Orthodoxis,ex nomine isto non pol se inferri veram Christi Deitatem,vclenim se antiam aut naturam ista voce non designari,vel ubstantiam in genere,
sive illa divina sit sive humana. Christum itaque hominem Duum vocari,
56쪽
i non propter naturam divinam, quam eandem habeat ab aeterio cuni P . tre,sed propter communicatam ipsi in tempore di iurat potestatem i. VII. Error iste non Grinniaticus est de voce, sed Theologi- de re, cui opponimus, i. Argumentum ni tm au testimonii, a. arti talia ratior is secundisim Scripturam. Argumentum inarti tale ducitur ex loco illustri ad Galatas cap. . vers 8. Vbi Galatae peistringuntur, quod serviverint si ia ita B, istu .lui natara non sint Dii. Sin verb nomen istud vel
dignitatis, vel pote,latis, vel potius nomen foret, quam ' tura vel es .
sentia, Galatis pronum fuisset excipere, se ob id reos peragendos non esse, quod cultum exhibuerant Diis diginare,pot sate vel oscis talibus, etsi non natura, quippe qualibus primo & proprie nomen Dei, adeoque dccultus divinus debeatur. VIII. Aigumenta arti talia sunt. I. Vel de summo & aeterno Deo priani) Se proprie effertur vox Dei vel de creatura: si de creatur prinia &propria 4 in Deus erit. Creator verbJecundaribduntaxat&consequenter, quod in b aperte impium dc absu7dum. Sin de summo Sc aeterno Deo vox ista primo efferatur δί proprie, non potest non designare prinibvaturam se est Drtiam, quippe cum Deus ab aeterno talis fuerit per naturae suae pei secti neni, non ver. per ossicii alicujus administrationem, nee per dignietatem, i potestatem diversam a sua natura vel es entia. r. N men Dei vel est ab sutum vel relatipum : si absoluturi, est de iratinum naturae potius quina ficii vel ignitatu si illativum,&designati Um ossicii, Deus ab aeterno non fuit Deus. ι. Quae est ratio nominis ea etiam est ratio analogi P nominis concreti, quippe quod est & sorma concreti, δίprincip;ana ejus tum constitutarum, tum dinoim tirum. Deitas vero designat prὶmo natxram vel clopa iam divinam, ut notum. Ergo dc nomen coturmrum Deus, praeterquam quod in Deo identi lactur, ut loquuntur Barbari. abstractum & concretum, propter summam naturae divinae simplicit tena. Dei nomen vel f ρη in m est vel paronymici mi. Si paronymicum. paronymice praedic tur de causa prima quod absurcium; sin si icvmicum est, quiddilatia vel estentiae, aut iiibstantiae primo designativum est, nociqualitatis vel o Ecii. IX. Ut verb graviter hic impingunt aut irruitarii, sic & in eo in Scriapturam Sc veritatem incurrunt, dum novos fabricant Canones siper usu vocis Dei, qui & gratis sint conficti, dc exemplis contrariis revinci ex Scriptura possunt. Qualis est commentitius ille Ca n. Vocem Dei ira articulo positam, Deos etias et sicuti arios, vel nuncupativos duntaxat designate, cu articulo vero p. tam Dei summi tantum designativam eis: Atqui utrumque istius canonis membrum falsum est, de Sacrae Scripturae adversum: primum membrum falsum est,quia summus Deus designatur sine articulo. Ioh.i. ubi Iohannes dicitur missus o M. Sic Via. dicitur, dedit ipsis potestatem Eoa Θιῶ sc θαι Sic - Si. 7 ε Sic versi 18. legitur, Θ Ο ἰδε ζε isonet .m. Adde inscriptionem Epistolae ad Romanos, quae destinatur α'μm Λῖς Θμοῦ. caP. I. v. I. Loca gemina pliua alia
57쪽
in Vet. stamento occurrunt, ut ad Galata . q.&alibi passim. Secundi etiam melabrum salsum est, cum articulo nomen illud non designare Deos salsos. Exempla contraria habentur. Act. 7. 3. TO' Θειοῦ
r. ad Corinth. . . Eννίς . Eo m ad Gal. s. utriusque
exemplum conjunctum habetur. Nam&summus Deus sine articulo ponitur L ΘΩ, , & falsi Dii cum articulo .sis, Oi p . Vel itaave Canon ille ponitur ut unire silis, & sic salsus est, vel ut particularis de sic infirmus et . X. Praestat itaque distinctionem fgnificationum non ex articulorum vel praesentia vel absentia metiri, sed ex subjecti de quo agitur natura, de ex attributis, sive illa sint ιζαωδ. Vel essentialia, sine ζ m. υχά vel personalia. sive vel operatira, sive vel pertinentia ad cultum, sive alia
id genus, ex quibus iacili opera dignosci potest, quo significatu istud n
men sumatur. XI. Ut vero nominis Sisp. sis& Κυυου attendenda. I. Oxiginatio. r. I sus. Originatio secundum Auctorem Et mologici magnis, - . 1M 'G uneo. Vsus Varius est,qui tamen ad Das class revocari potest.
XII. Vel enim nomen κυρίου sumitur , de sic dicitur de Deo, vel Isim ωι &-, & sic effertur de Creaturis. Illo significatu designet,dominium tum inde pendem, tum in mirum, siue intensiue ratione 3 tris de dominii, siue exto: uὸ partim ratione latitudinis, partim ratione durat is ejusdem. Isto significatu denotat dominium tum dependens, tum finitum, sine exun me, siti e intcn e. XIII. Circa hoc nomen impingunt etiam Anti-Trinitarii dupliciter, x. Dum pro articuli vel praepositione, vel omisione modo summum D minum designari censent,in is Dominos secundarios,illud sine praepositione articuli, istud cum ejusdem praepositione, clim tamen ipsi et foteri cogantur, hunc canonem non uniuersalem esse, sed particularem duntaxat. Et faiah patet, tum Patrem κ vocari praeposito articulo, ut Mati. 22. - & Marc. I 2.2'. tum filium sine articulo, ut Matth. 7.ri. Σr. & alibi pastini. Adde, causta nihil esse cur aliter consideretur articuli praepositio vel omissio in voce iωρ. quam in voce &, . cum tamen oppositas hic Ai ti- trinitarii velint esse utriusque nominis rationes. vccurrendum it que potius ad naturam; byecti&attrι uia ipsa aeque ac in voce
XIV. r. Alter Anti-Tri initarici uni error in eo consisti quod negant pervicaciter, ex voce Κυρίου, quamuis prima absolute, Ἀτ bc αἰανοι- κων
Christo tribuatur, aeternam ejus divinitates Necte demonstrari, cum tamen talia de Christi dominio praedicata enerantur, quae imia possunt eadere nisi in personam divinam, & in aeternum ac summum Deum. Et hoc ad primam dissertationis de Deo partem quae Dei ἰωα ιν complectitur, compendio dicta suisiciant. Nomina alia ab attribum vel . operationibuι vel - λι μαπι petitaeX ipsa patescent.
58쪽
THEsis LΤ aliqua Unius Dei .ύri,cι considerati notitia peti potest tum ex lumine ob limo Naturae, tum ex Iuce Ibblestiua conscientiae: Sic Dei Trinuni secundum distinctas . --ςαας agnitio nonnisi ex Dei verbo haberi potest. Quorum illud γως. is Ciου vocari potest, istud Cipi ε -- - λ. Illud istud ακα - , ψ ν. Illudjecondum istud supra rationem est, illud in rationem etiam, istud in meram revelationem
resolvi potest. Illud cognoscibile viatoribus est & 47 is . .. dc ἀ πύ,ν. istud ἡγ έ ιν duntaxat; ut vero hoc Mysterium Iudaeis scandalum est, Graecis stultitia. Utrisque haeresis: Sic Dei Filiorumn sapientia est Scpeculium. Adorandum itaque, non scrutandum, credendum, non v
xandum, nec ex Finiti Entis natura vel proprietatibus metienda Entis Infiniti & prinab diversi ratio. II. Ad hoc argumentum quod attinet, docet Dei Verbum, Naturam vel essentiam diuinam,quae primh una, adeoque summe simplex est,coi petere tribus personis, Patri, Filio, & Spiritui Sancto incommunicabili charactere personali a se inuicem distinctis, adeoque Patrem, Filium, &Spiritum Sanctum esse & personas rere tales, de persona distinctin, & personinis vinas,&idcirco Vnum verum Deum, in quo deturalius & alius ore ψαυ,ῶς ἰ non aliud de aliud οἰχω c. III. Fundamentum istius dogmatis est attributio. I. Eorundem ιγι- μάτων, nominam, incommunicabilis praesertim metractest μάτου mari' Exod. zo.2.JOhah.Ita l. Roman. 9.ῖ2. Actor. 28.2 . IL Eorundem proprietatuvet, Psalm. Io2.27. Hebrii. i I. iet. Act. i. I6. III. Earundem - γ ων operamnum,Actor. V.2 2S. Rom. 3.Versa 2 . Col. I. 16. Actoria Ο.28. Job. 26. v.r3. IV. Eorundem vel operum, Esa. . II. Ioli. 1.18. Psal.33. 6. V. Eiusdem vel cultru, Mati. l. Io.Heb.
I.I6. 2.Corinth. I3. versi3. quae omnia in Dei verbo ad tres istas distinctas personas ex aequo reseruntur, obscurius quidem in Veteri , clarius verb in Novo Testam. Cui argumento palmario, quo Mysterium istud& Fides nostra circa illud nituntur, & uno quidem,' accedunt ar menta ducta partima consensu universali Ecclesiae Cluistiaenae Cainolicae,
59쪽
pati ni ab haereticorum innumerorum suriis & strophis, alibi is illi In te gris aliquot a Christo nato seculis in hoc doama sunt grassati. Nee san ESatanas tot tela in hoc Mysterium armentasset, nisi id pro sacrosancta de
salutari veritate habuisset. I V. Ut veri Dei verbum personas istas convenire docet, sic docet eandern etiam distingui. Conveniunt I. Ratione εἰ ira essesntia, secundum
quippe quae una eademque singulis communis est, sine ulla sui vel butati plicatione vel divisione, non ut si perius Miserim :u quippe quae sit mirabsingularis est, nec ut totum partibui quippe quae summEsimplex est, nee ut accidens pubis iis, quippe quod & imperfecte entitatis est & peristitatem non habet, sed anulogice, ut res suis subsistentiis vel ut natura distinctis stippositis. Quamvis enim ejus singularitas communicationi obstare videatur, non actat tamen nisi communicationi in ordine ad plutes es.sentias,&ad plura inferiora, ejus verb& summa simplicitas de infinitassen, ut pluribus persenis possit tesse communis indivise. Nec ob id concipienda est ex natura & supposito compositio, sed distinctio tantum. 'Nec personae utut distincta separatae sunt,sed , - ουα, inter quas quippe intima datur is 'hi ιις, per quam Filius est in Patre, Pater
in Filio, Spiritus Sanctus in utroque. II. Ratione ἰώ nc vel aqua-Iuatis vel dignitatis, Matth. 28. 19. Joh n. .i'. 23. quae una eademque si
gularum perso sum in si, quamvis aconomice S propriani'. ut Auersa quandoque proponi videatur. V. Distinguuntur verb persolue istae I. Ab Uclitia. II. Aleis inter
VI. Ab Gentia distinguuntur Personae nostro concipiendi & loquendi modo, I. Vt ' M etaic a re vel natura. II. Vt incommunicabile a communicabili. III. Vt distributa a non distributo. IV. Vtentia subsistentia ad Mire ab ente Abstantivo. V. Vt relata ab absoluto. VI. veconcreta ab abstracto . Quae ipsae tamen notiones in rigore hic vexari non debent, sed Mysterio huic utcunque adumbrando sobrie applicari. Nec vero distinctio ista reatu est, se ormalis potius rei mo latu, vel rationis,
non pura quidem, vel rationis ratiocinautis, sed eminens vel rationis ruminatae, habenu fundamentum in re,citra ullam etiam mentis operationem. avsi. se invicem verb distinguuntur per nae, L Ratione Onsim cII, Ratione mirutassim Sc operatium m personalium III. Ratione in id randi in operibus es lentialibus. lv. Ratione torminoram operatioru m. V. Ratione , b c & relationis mura. Quae qui tam distinctionem realem faciunt,non qualis est inter rem Sc rem, vel inter essentiani de eisntiam, inter aliud & alis . sed qualis est inter alium Scalium, qui o vel personali a se invicem distinguuntur. Qui quidem οπιρξεως, nec substantialis dici debent, nec accidentales, praeterquam enim uod ista Entis
duntaxat finiti sit diuisio, rerum diuisio est , non modorum. Nec illi modi substantiales vocari possunt,nisi in pro h habita ratione subjecti iudi cuti.
60쪽
ut ita locui liceat, haudquaquam verb ratione 1 rma vel quid liraris ip
rum modorum, utut enim Personae sint aliud realiud uno inon, non sunt tamen aliud & aliud em. VIII. I. vii π inudistinguuntur personae, quia Pater proponi tur in Scriptura, ut prima SS. Trinitatis persona, Filius ut secunda, Spiritus S. ut tertia. Convellunt vero Mrdinem istuna inter Orientales illi qui Spiritus S. a Filio processionem negant, adeoque Spiritum Sanctum aeque ac Filium in secundo' ordine hac ratione constituere coguntur. Haudquaquam verb ordinem naturalem personarum conuellit ordo arbitrar- , quem interdum sequitur Scriptura. Ut enim iste naturali non intercedit , se naturalis non intercedit arbitrariae, pro re nata in Serim Ia , persenarum enumerationi. IX. II. Distinguuntur etiam persenae rationeproprietatum Sceperatio-hrum persa lium, quae non communes sunt personis singulis, sed singui res. Nec magis actus personalis potest communica alij personae, quam
una persona potest fieri alia. Sic Patri tribuitur , Filio Spiritui vero Sancto Hinc Pater dicitur m is Filius αδ nequidem, Ied non , verum orin . Spiritus Sanctus Pater dicitur esse , se ipso, Filius a Patre, Spiritus Salictus ab utroque. Vocantur istae proprietates a Graecis πως χαρια retio su ,-
alias enim sua ipsius principium & seipso prior foret ac polierior : Intelligitur itaque prout hoc exprimit Athanovi in Sumbolo quia nimirum sit εἰδε' s.f. . Id ipsum licitur contradistincte ad Filium, qui quidem non est nec πωao, nec κτι- tamen vis is ut Spiritus Sanctus cis rix α κοῖ, quamvis ο -- οἰ κritia. Et sic solus Pater est termino illo non sollim ratione sed etiam ratione P.; a considerato, ut qui nullum principium habet nec ortus nec actus. XL Filius i. Dicitur es a Patre. r. Ei se a Patre A P tre verb est non ratione esse uiae sed ratione Persina , non absoluti qua Deus.1ed reduplica e &relatis qua Filius. Eadem enim quae Patris est Fiatu et i est, de istius ratione non minus est, quam Pater. Unde illis haaidquaquam dica scribenda, qui Filium credunt & prostentur αὐ-τολον. habita rationem habita, hoc est, ipsius, quippe quae acleoqira est, quamuis non ratione eam hab- t. Sic enim
istam essenti ' quae est, habet a Patre, adeoque intelia ligitur, qua E ens damnam essentiam abe go existentem, non qua habens entiam diuinam a se ipse Inde nec Pater esemGtur Filij & Spiritus Sancti nec isti essemati dici possunt, quod dictione barbarum, re impium Gemitu dogma fuit. Sic Filius est Deus e ipso, etsi non sit a solos , Fili . Hoc sensu Pater prim dici potest,quamuis non causa m. Veteribus qui stam,quodsine sim ecpericulosi dici non