장음표시 사용
71쪽
Aut tali , r. A primitate Dei, quia Deus est primum Ens abselut
Rom. I i. 36. Apoc. I. ir.& 3. & 22. i. Omne verb compositum posterius est vel tempor vel natura saltem iis ex quibus componitur. 2. Ab imis ista Dei: Deus is esset uia sua: Est enim Jehova & m . A 'izN 'nXExod. 3. Vers. I . O ων ο , - . , Apoc. l. . idque non diuisim, sed
conjunctim, & amul, quod si mam mi simplicitatem arguit a pine rei.
3. Ab attributione promiscua nominum Sc concutirorsin & abstraci rum, quae in Scriptura reperitur, quippe quae Deum promiscue repraesentat,& viventem Sc vitam,&sapientem&sapienti an item charitatem,I.Ioh.
attributum probatur. I. Ex aeternitate Dei absoluta Sc omnimoda quae repugnat composition l. 2. Ex independentia ejus totali. 3. Exim se omnium modorum compos ionis, siue crastiorum, siue subtili ominetiam, eorumque a Deo remotione. Et sane Deo nec P sica compositio competit sive es ntialis ex materia Sc forma, siue inteI alis ex partibus int
grant ibus, nec Logica, vel ex genere Sc disserentia, vel ex subjecto et accidente, vel M lapsio siue ex actu & potenti siue ex esse & essentia, siue ex natura & su molito. Repugnat enim essentiae divinae persectioni, ut ii beat aliquid perfectibile, & aliquid persectivum, vel aliquid carens actualitate & actuabit inab repugnat in eo . n. Ην dari aliquid & aliquid.
Vnde optimo jure dicitur etiam uor ili. VII. Peccant itaque grauiter. i. Manubri, qui essentiam Deicens bant en materiam rerum quarundam creatarum. 2. plintiniani veteres& recentes, dum t. Negant vel simplicitatem esse attributum Dei, vel in Scriptura sacra doceri. r. Dum justitiam & misericordiam ut qualitates in Deo contrarias concipiunt. 3. Oma in Vositu, dum & corpus aliquo modo Deo tribui reste censet, dc compositionem aliquam ex su jecto Sc accidentibus, partim ob decreta varia, partim obailectus diue sos,qui Deo tribuuntur, Velut partim ob actiones Dei varias, partim ob cultum &offensam,quae ad Deum reseruntur ξω&ν. VIII. rofectis est Attributum Dei incommunicabile, per quod natura divina a nobis concipitur, ut summε persecta, & omnem persectionis
pleniciidinem persectissimo modo inse& asi habens, & sibi ad persectam
litatem omnimodo suisiciens, adeoque nec ullius indiga, nec vel pe sectibilitatis, vel persectionis susceptiua, nec vel desectus capax vel pr sectus. Hoc attributum Scriptura sacra exprimit, dum Deum vocat 'muGen. i . . quod proprie est Vel potius α αρ κατγ,8c quod L xx. reddunt per iis , dc Παio, Persectio ista improprie perexpi imitur, quippe quae intrinsece finitudinem aliquam implicat, conuenientius vero per Tribuenda vero omnimoda persectio
Deo tum tum in γπHae . tum Nec a Deo duntaxat r
movenda impersectionis attra, sed&negama, nec ei tribuendae tantum persectiones siecundum quili, sed nerfectio in tota sua latitudinci pluure go continens omnum permioncm creatam vel pinu litor vel eminei ter. Hinc
72쪽
teri Hine etiarn simpliciter Deiu est, nec ab hui sim sillini t Iis , ut Angeli de animae rationales, sed etiam, extriniso, quia persecti 'em suam amittere ab ulla causa nequit, non magis vani esse suum, ut quod summἡ cum eo identificaturi Hinc stib isto perrectionis attributo
concipitur Dei immutulatim, quippe qui nec in mehu, mutari potest, quin negetur absoluta ejus persectio ante aenter, nec in dete , quin i Vetur c sequenter, adeoque quin utrobique statuatur onos in in apposita. ει id etiam Deus dicitur solus h3bere ά . i mηoriaitatem, MTim. 2.26. quia
vita Dei & indefectibilis si cinimodo& independens est, de idem quod
esse Dei. IX. Persectioni isti Dei intercedunt, ntitrinitaru veteres& recei res, qui vel simplicitatem Dei in dubium vocant, vel filii Dei; vel per cultum Deo aliquid accedere credunt. 2. Conradus ror; s. variis de Deo effatis, quae cum ejus perfectione consstero nequeunt, v. g. dum mutabilitatem decretis Dei assingit,&Deo quantitatem aliquam,& stabtudinem essentialem. 3. Doctrina pontificiorum de operibras meritoriis. quasi perea Deus vel obnoxius fieret, vel obnoxiu&fieri possit homini. X. In Dut est attributum Dei incomta inicabile, per quod natura duuina concipitur a nobis, ut carens omni termino, vel omni terminatione tum essentia, tum d irat is,tum circumscriptionis. Conuenit itaque notio ist Deo non trame ut rebus quibusdam,quae interminatae sunt N, seam In siquatenus nec actu terminos ullos habet,nec habere potest, nec ia n . nec in existendo. nec in Grando. Hanc infinitatem Scriptura doce
dum Deum vocat abselute boa, dc docet magnitudinis minullum essesnem, Psal. I -3 XI. Est vero Deus insititus. i. Ratione e semissus, tum m alitet quia independens est absolutiu quippe qui nihil se vel superius vel prius nec habet, nec habere potest, tum fri lite'quia essentiam habet non
αἴρειςv, quae non actu tantum infinita est in case obliquo. sed etiam at intanitus in recto, tum virtuatim. quia omnia producere potest quae vult, nec
sphaeram ullam certae activitatis habet, dc quia nullo concursu ullius 'sar eget in agendo, & quia independenter plane Uit, nec obstaculum in agenuohabere potest,& quamuis non producat eoum infinitum quippo qui producibilis it m est line contradictit in ad ἰ o. producit tamen vehagit modo finito. adeoque quae infinitas non potes reperiri in tem ,pr pter incompossibilitatem dc repugnautiam, illa reperitur in ipso G M,
XII. Isti infinitati essentiali Dei olim intercessεre Manichaei qui Does . sentiam per creaturas sparsam censuere: 8c intercedunt hodieque directe Socimam dc Drstius, indirecth Remonstrantes, dum infinitatem Itiato cdc Deo adscribunt, infinitatem vect essentiae vel tollunt vel in dubium saltem vocant. XIII. Deus etiam infinitus est, z. Ratione carentiae omnis termina tioius in oratis e. Et haec mini ι vocaturetcrmim quam Scriptura Do
73쪽
έ, DE ΑΤ TRIBUTIS DEI IN SPECIE.
sed etiam a parte ante, quippe qui non solum omni modo indoectibilis δε, dcentitatem habet omnis defectibilitatis & mutabilitatis expertem, sinetiam semper talis fuit, nec initium suae perfectionis vel habuit, vel h bere potuit. Praescindit etiam aeternitas isti ab omni successione,& fluxullaniuria durationis, nec tale quid ex coexistentia Dei cum rebus succeia ivis concludi debet. Vnde duratio Dei simul semper tota est, & perpetuum hodie, vel potius nec nunc mens sed flans. Hinc adscribitur ei
quod simul sit , iis , i γ, Apoc. i. . non diuise, sed indirise,nonymaliter, sed emiti ter.
XIV. Istud etiam attributum labefactant miniani ,& post illos Cossim, qui negant aeternitatem Dei immunem esse ab omni successione, Mim in generali aliqua notione Deo tribui posse censent. At quod succes.sonem in sua duratione includit, necessarib etiam includit istius succesisionis principium, quum successio nihil aliud sit quam ordo secundum prius & posterius.. XV. Deus etiam infinitus est. 3. Ratione carentiae omnis terminati nisiscatu, vel quoad circumsicriptionem. Et haec infinitas vocatur immensito. qualem Scriptura Deo tribuit, i. Reg.8.27. Psal.I3'.7.s. q. Competit v d tal is Deo non tan tum ratione virtutis & operationissed etiam ratione egentiae.
Est etiam immensitas illa Dei non diri billa, sed hidiri sibila, de tota simul. Immensitas etiam illa Dei praescindit ab omni vel extensiisne, vel multiplica-Mene, vel coministione cum iis aliis. Rci itaque tenenda, quam Scriptura definit, haudquaquam definiendus, quem illa non definit. XVI. Huic Dei attribuo intercedunt. i. Gentiles,qui Deum caelo in- elusum censuεre. 2. Semiani. qui omni praesentiam essentialem negansi& cum iis Vorsius, qui idem dogma interpolavit. 3. Illi qui vel carni Christi adscribunt, quippe quae inter attributa αυινα νο est. X v II. Ex istis attributis omnibus patescit revera, Deum esse αει-- naturae creatae, & ob id finitae, tum rationesbae, tum ratione attributar . quibus nec concipiendis mens nostra, nec describendis ver ba sciliciunt. Et hic praeter τα γα τα semper manent otio multa, & ea ipsa crure sunt, negat rὸ potius concipiuntur quampo Pire. Satis it que eli iac ora n & crgidinem veluti Majestatis illius tangere, quae hic nube tecta e nobis exhibet, &Sponsae suae per cancritos duntaxat sui copiam. facit, aliquando vero pleniorem sui cognitionem indulgebit idiotu
74쪽
H E o Ri A M, tum absilutam de essentia Dei, tum relativam deperismis diuinis, excipit consideratio actuum lentialium irae noram Dei, qui vocari solent Decreta in Scholis Theologicis. inae ad duc capita compendio revocari potest. i. Ad quaestionem an sint vel dentur talia. a. Ad quaestionem qui 't. II. Quaestionem an sint decreta Deo tribuenda, decidimus. I. per υι', agi mando, id fieri posse & desere. 11. per Osristia, idem probando aro mentis, tum is, uti alibus test moni j, tum artificialibus rationis. III. A menta inartillarus ducuntur ex clarissimis Scripturae S. Ioci quae decreta Deo tribuenda esse docent, ostendendo partim verbaliter, ut liceat uti terminis technologicu, Deum decernere, Act. ..28. Rom.8.3o. Eph. I.9. partim nominaliter adscribendo Deo decreta vel consilia, ut m cy COGIilium Psalm. 33. ii. & les Lio.ii. λοιδή, --.2.23. βαλ , IJ.36.
IV. Argumenta arrisicialia duci possunt. i. a Natura dirisu pers time, ad quam pertinet, ut nihil fiat sine eius vel 1 cientia, vel permisit Onedc directis
Ephessi. y. Et sanEcum voluntas Dei non possit pendere a rebus, sed res potius a voluntate Dei,nec quicquam accedere in tempore, vel ad cognitionis , vel ad volitionis Dei incrementum, opus,ab aeterno omnia a Deocti finita fuisse, tum quae ipse facere vellet, tum quae ut ab aliis serent, Apermittere vellet&ordinare. r. ascientia Deipemctione, ad quam pertinet non tantum scientia indefinita simplicis intelligentia, ab aeterno nota habere quaecunq; fiant in genere vinia, ασ,h.e. Vibilium,sed etiam d ire nos si timetronem illorum quae ex isto ordine Deus voluit transire in uatum vel Ἀ-- α ν, h. esuturorumper si tram visonu nostro concipiendi modo) qua Deus cereb scit,& ir a sint nitura,& quomodo sint futura. Quum
verb ea in rebus ipsis intueri non potuerit squippe quae no saere ab aeterinno,dc Fasupra Milaum ab aetern quam fingui quidam Scholaticis rut
75쪽
commentum est a Deus aliter intueri non potuit quam insito decreto.
ad nidentia omniurn voti aram secundprum,derer. m. dc ei uti λma prinia causa, sine qua non secundae causae forent, sed primae, non obnoxiae,seM M' ' o. vel in .gra M. Vnde omnia&entia,&agen ,&a eonii dem,Sc quicquid vitis, . iis, &cunitis, utpote quae se tantum lia iit per participationem, reduci debent vel ad cautae primae ctientiam, ratione eorum quae bona sunt, vel ad eius ratione e rum quae talia non sunt. V. aestionem qui it decreta Dei decidimus. I. Κατ' μαν removendo impe fectiones otiades a decretis dininis So, attrisbuendo illis omnes perfectiones eis conuenientes. VI. Κα, obseruandum. L Decreta Deo non competere vel α, ιδεα νωι , sed με - φε ac & tralamie tantum,adeoque decreta Dei non
esse cum deliberatione vel consultatione praevia, cum suspensione mei tis &fluctuatione voluntatis antecedente, dc cum discursu quodam, siue a posteriori ad posterius, siue a noto ad ignotiu quaeantea orer in decretis humanis reperiuntur ob intellectus d voluntatis nostrarimpers ctionem. a. Decreta Dei non esse accus utia, vel quid επε , . sic enim essentiae divinae aliqua accederet entitas, adeoque persectio; Alcumes.s otia divina in se infinite persecta sit, n persectibila se Potest, nee aliquod ejus m scin um dari potesti Nec etiam accidentia id genus, vel Ocreatuni habere possent, vcl itur tum Non creatum, quia quod tale nec a ternum est,nec nisi finitum esse potest; Nec increatum, quia garetur aliquod incre tum habens isse dimitiatum Sc indigens sustinςnt quod abiu Rum. Nec decreta sunt in Deo per inhaerentiam, sed per iurauitatem ad essen tiam Dei. Decreta Dei non esse multa &-- ως, aliter&aliter so habenti in Deo ii ειν quamvis se habeant προς-ι δό-,. ad alia alia. , quae itaque in entibus finitis simul ter diuersa sirit, eaemia enter identificantur in ente infinito. Et has quidem imῖerfectiones r moras voluit a Deo potius quam ipsa decreta a QMci Vir Illustris IDIM OG. ser Sc liger dum Exercit. 363. .8. in L douicum Viuem, consitium Deo tribue
temtinuehitur,& inquit, tam esse impiam racem uet Armi confisum quam plurati rem Deit tu, q tenvi nimirum Dem non eget consilis instar hominum) tam piavn medio, a I strumento, aut idea adgubra nandum, in disceptat vel rarioci estirilproponit, vel co igit,uenum alio cons ri aut ab osset arcim. Eodem sensu ibidem
gat De pratidoti sed mox, quia illi nihil futurum sit,suiuo inpr .
scriptionu. ήγ--. i. Diinctis vocis est, decretum Dei sumi vel forma ue in scholis Theologi cis, pro actu Dei decernentis, ve Iobjecti ii siverive pro re decreta, Hic verbanobis intelligitur priori significatu,non posteriori. Discrφtistius decretum Dei esse actum mentis voluntatium di vina aeternum, sapientissimum, liberrimum, & immutabilem, de omiti
76쪽
VIII. 3. Descriptionis est; immutandi itur actus mentis v
luntatisque diu in non per discretumn, ut in emesinito, sed per ι -δε- rem realem, nec enim in Deo mens & voluntas potentiae diuersae sunt, sed ipsa Dei essentia, intelligens &volens, a nobis tamen Lyelixe, pro nostro concipiendi modo, qui compositus est, sic consideratur, quia hi omni decreto nostro concurrunt, se nuntu de voluntatis, ille ut dirigιm, iste ut imperans,priori modo decretum est actus suismia, posteri seri actus uberrato. IX. Ohialam decreti Dei dicuntur esse omnia extra Deum sutura, e que vel bona, vel mala: circa illa tribuitur Deo decretum circa ina permovum, circa utraque ordi tirum, illa sunt a decreto proprii, istasiam in decretium, illa se habent ad decreta ut σα aad ιαι , ista ut
conse ruentia ad aut dens tantum.
X. BD a vero quae sunt admeto Dei essessivo, habent se vel ut sius, velut media. Fimam unus siummus est, subalterni alij, ille extra Deum dari noquit, primum enim principium & ultimus finis reciprocantur, nec id finis rationem habere potest respectu Dei, quod non ama;ilies , qu te nihil datur extra Deum : isti varij sunt, sed omnes ad ilium, vel ovilia nantur actu, vel ordi talis sunt, adeoque ordinandi. Media varium inter se ordinem habent, in intentuine verb unum eundemque ; Sic in intentione finis prius intenditur mediis nostro concipiendi modo; in executione verb media priora sunt sile, quamvis in ipsis Dei decreto ε αν, nec mo=venta temporis dentur inter ista, nec, stricte loquendo, natara vel rationis etiam, ob surrunam naturae diuinae simplicitatem dc periecti
nem, etsi, ωθων dentur utraque.
XI. Maia quae sunt sicuissem duretum permisi rum, nec decreto isti ut causae efficienti adscribi debent,nec sunt per pirmi nem Ethuam hoc est per relaxationem legis, sed per pei fumem duia taxat Asiaim, hoc est, per non impeditionem actus, nec per inguram Dei positivum sunt: quamvis enim concurrit Deus, immediatis , tum vimiis, dum sit pristo, cum agentibus omnibus in productione entitatis actus, thaudquaquam tamen ei Muscribenda & marginatio accedens actui. Habent itaque se mala ut potius, quam ut actibus enim ciuitania bonis accedit inordinatio, per negationem tantam influxus diuini ad bene isse ipsorum actuum. Nec tamen mali causalitas ad Deum jure referri potes , inad sine
blasphemia ad illium referri non potest, sed ad causas secunda, ciuitum, suae ab ordine debito in agendo deficiunt. Et qui inuid perfectionis est in actu, causae primae, quicquid desectus actui secundis causis adscribi debet. Nec desicisnna Deo impingenda, quae impellectionis nota, sed netatio duntaxat actionis concipienda, & quidem in illo qui
XII. Nec tamen censendum, demtam Dei esse tantum permistrum mali, multis se qua malum est: Immd etiam eius directivum est vel orsinari-ram, ut ex speciali de prouidentiae decreto doctrina Dier, quo & mali
77쪽
coercentur, & v, dc ex utriusque, contra vel praeteragentium intes tionem dc actuum naturam,bona educuntur per causae primae sapientiam& potentiam: quod ex historia, tum venditionis Iosephi, tum rebelli nis tribuum, tum crucifixionis Christi patet. Et quicunque nudum dem rumpermiserum statuunt, tum sapientiae, tum potentiae Dei, inis ab ipsi etiam bonitati ejus intercedunt, nec enim Deumata feri permitteret, nisi ex malis bonum producere posset velletque.
XIII. Decretum verbDei esse actum. i. Aeternum, patet tum priori ex decernentis natura, cui nulla vel cognitio vel volitio nova in tempore accedere potest, tum ex declaratione Scriptur. uaposteriori, Actor. IS. 18.2. Decretum actum untillanum esse, Patet tum a priori itidem, ex natura decernentis, tum apo steriori, ex natura sive iam sive mediorum decretorum,
nec sapientia Dei sosum elucet in decreto, est Miro boni, sed etiam in Nmistro de directivo mali. 3. Decretum es. actum uberrimum etiam patet,
tum a prim ex natura decernentis, tum aposteriori ex natura rerum decre-
rarum, quippe quae, ultimo fine excepto, non sunt summe amabiles, nec necessariam cum isto fine connexionem ex se habent, quasi aliter attingi non potuisset. Nec ob id sequitur decretum liberum non posse idei tificari cum volitione vel voluntate aut essentia Dei, modo distinguatur . decretum, consideratum ratione actim velut interni Sc in se, & conlider tum ratione terminat is exterra ad hoc vel illud objectum. Ratione acti
interni decretum est ipsa volitio Dei, vel essentia volens sive decernens, tum naturaliter id quod summe amabile est, tum libere. quod tale non est, qui tamen duo modi ut in ente sititoserinaliter diversi sunt, sic identis cantur eminenter in ente infinito,& necessario quidem ob summam naturqdivinet simplicitatem & persectionem. Et ut eadem intellectione Deus senaturaliter intelligit, & alia non naturaliter, sed liberrime, sic nihil obstat Deum eadem volitione id neclariὸ & naturaliter velle, quod summe am bile est,id non item,quod tale non est. Nec,ob conceptus nostri impers ctionem, id Deo negandum, sine quo persectio ejus omnimoda constare non potj. Et cum intellectas noster non sit menstra entis finiti, minus infiniti mensura esse potest,quippe quod mensulam nec habet nec habere potest. Nec vel ratio alia quaerenda nisi a perfectione Dei, vel exemplum
aliud simile, magis quam Ens aliud aeque simplex ac Deus adeoque alias
XIV. Decretum esse alium immutabilem patet,ium apriori ex deς nentis natura, tum alui mori, ipsa Scripturae S. declaratione, Heb. 6.ir. Et sane actus Dei nec in melius mutari possitiat, nec in deterius, quin vel non fuerit Deus antata. iter, vel desinat talis esse consequenter. Nec tamen
ex ista decreti divini immutabilitate sequitur, absoluta necestate vel nature,vel coactionis, circumscribi causia secundas liberas in actionibus sui . vel omnem aut spontaneitatem illarum tolli; qui enim decemnit utres fiant, decernit etiam ut conuenienter fiant, & secundum principi qua oc inserit creaturis,d servat in crcaturis. Quamvis sateamur inde
78쪽
inde duplicem se, tu necesitatem in rebus, sed utramque 'potheticam. unam im tubicinas' ratione decreti divini, alteram ii assi fulitatis ratione praes ientiae divinae : neutra tamen necessitatur homo necessitationaevertente ipsius libertatem, vel Λ ejus, sed tollente . solum, & . άμακα quod ei nec competit nec competere potest. R Rejicimus vero r. Commenta Stain a&I 'MM.quibus d creta accidentaria, θc temporaria, & init Oc sibi invicem adversantia, demutabilia Deo a linguntur. r. Rem stron vi, dc aliorum, condition ta Deo decretatribuentium errores,qior iterum detcreta quaedam conis
ditionata dici possint apo uriori, quatenus media quaedam sibi si bordinata habent, sint non tantum de finibus sed etiam de mediis, es illi per
ista attingi debent, a priora tamen nulla decreta Dei conditionata sunt. 3. Eorum errores qui litorum causas, divinae causas faciunt, ac voluntatis antecedentis nomine pesscitatem Deo affingunt,& docent Deum aliis quid antecedinter ad actum causae secundae velle, v.g. salutem omnium Schngulorum, quod nolit sequenter dillum. Hoc enim est Sc immutabrulitati decretorum Dei intercedere, & voluntatem creatoris i voluntate
creaturae suspendere. In uni qui decreta Dei concidunt in partes varia de secum invicem pugnantes. s. Illorum qui decretum Dei ci in mala culpae mei ἡρmniorum statuunt, & loco decreti Greiam circa p. cata,quod Ecclesiae orthodoxae docent, illis es tirum eorundem per moram calumniam impingunt. inae,ut Scalia id genus commenta,quam Hs alia aliis intolerabiliora sint, omnia censemus, dc ait; ραφα, α a&όλιγω, dc ; aliena quippe a Dei decori cntis natur Ra Sacrar cripturae de ea declarationet.
79쪽
Ε s i s I. Vc, o capularis sed ius senex Memori de Andretihm . Usus Hi*Luc. 2.3 . Christum esse positum d ab eo tempore omni aevo tu Christi hostibus comperiun quorum multi primis seculis in perso in illius grassati direm de potissin aum HEre, alii sequioribus temporIbus in q; .sin, Christi ea dem inia.&ία incurrεre. Vterque Sithan: 'Sc Ha reticorum conatus se periore & nostro seculo a Sociniam,& occupatus & tristam aliis sitit. II. Nomen Sectae isti haesit, talis Patruo de T ONepiae Solis: 1, iii, Senensibus,Hetruscis, te Italis quorum uterque acut sed in suam ω variorum aliorum perniciem inquieto ingenio praeditus, acumen sutilia in presbaam & Oguium Christi, sed infelici conatu, conjunctina expertus fuit. Uterque Pauli Samos tem Episcopi Antiocheni, damnati in concilio Antiocheno gemino, priori sub Galliem Anno cccxv. posteriori verbsub Clai dis Anno ccxxx. & Phot Sirmi eidis Episcopi, in Sirmiensi Synodo, jam olir sub An a christo nato cccLi. damnati haeresia interpolavit, contundentiam, Christum esse φιλον .uhωαν. A qua haeresi deflexus fuit non facili stant viij sedhie ilarius etiam ad subumsonem doctrinae de Satisfactione Claristi e nec enim nudae creaturae s tisfactio et se potuit vel infinitae irae divinae placandae, vel infinitae gratiae & gloriae nobis promerendae. Nec ipse Socimu dissitetur iuresponsone altera adAndream Volanum, ses itentiae Pauli Samos tent&Photini de Filii Dei existentia adhaerore. His Patriarchisimus horreseos vel accessere in omni bas, vel accenseri possunt ni pleri ue Doch
80쪽
EpIT OMEN THEOLOGIAE SOCINIANAE s
alenishristianismi doctrinam impetum secare, & pestilentia id genus
logmata partim sparsire, partim confirma tre, quamvisi se ipsis multin Wariis oc in varia abeant. Is chariem Servatim, Valentinum Gentilam, cum DaVtilis, milia id genus portenta homiuum non tangi inus, qu'-um dogmata mons rosa, blasphemiae uorrendae, conatus impii orbi ii a. Et lane singuli Dei beneficio factum, quod horum Alium contra iminum non esset ira ,. Marc. M.t . Sata'M regnum
III. Duplex ver. ξotissimi, in causa, homines ingetuo caeteroquinaon parum valentes in horrendos illos errores pertraxisse videtur. . ab sius rati M. & nimia de ratiociniis seis fiducia se erigens contra re- . elationem verbo Dei pretiam. Rationem enim alterum Relisionis rincipium, praeter verbum scriptum constituendam, dc Relisionem christianam ad eam nast stendam censu Ere, non admittendo mysteria ei trinitatis vel incarnationis,vel satisfactionisChristi, eo quod a rati :i iis humanis aliuna viderentur st&scandalum eis entibus , Judaeis 'ultitia, mi corruptae utrumque. in tu nim, sed perversum, ejusnodi Relicionem procudendi,in qua quivis facile uniri possvn quemcunque pri rentur Christi cultum, extructam quitae ex ratione, & compo .cam speciose ad ingenii humani sive captum rive plausum etiam. IV. Opposuere se impietati isti partim nascetati, partim crescenti colaberrimi quique in orbe Europaeo Theologi: E nostris Io in Cali inui,
ci oti hi, compi rei etiam 'lii, praesertim x ero proscisores celeberrimi Academiarum Belgi arum, qui d scriptis &Disputationibus eruditis compluribys hoc argum- tum pertractarunt. Ex sheram hoc pςnsum
lai ra 'rerim : lata es sati cui, aliique: E Politisi v Socinianis se oppuluere, Gram ius de Walentia, Manimis Smillas , Franc si S reet. Robπ 3ii ininus, Iacobus V uieri , aliique, qui omnes suam in hoc argumen-xo laudem merentur , quamvis hic alius alio solicius pusnam haut epugnet. . V. An Sociniani Chrsiani vocari debeant Ita decidendam censemus, ut comparate tales dici possint , sollaticum Mahumetanis,
iudaeis, se Paganti, qui Christum vel plane insectat; tu , 'ol salteim nullum ejus cuitum prae so ferunt,nec non ς ii a chi isto expetunt, vel seriit.