장음표시 사용
291쪽
et M. u. ut carne solutus Victor nostet hominem solveret ea
Bon1im est eon steri Domino , euius munera sanct tum merita, cui sanctus Victor, Ee quod sanctus est, di quod victor est , debere se confitetur. Desia V.
G Audete in Domino dilectissimi, qui, &e, Myge
svra loeo eis. Dum transiret Rex Franeorum , 8e veniret secus tibi habitabat eremita , admiratus est super his quae direbantur de viro hoe . . Quanta audivimus re cognovἱmus ea , 8e patres nostri narraverunt nobis. super his, Eee. 1 ED. VI.PAusat miles emeritus, & post labores, &e. Vige furi Leo eis. n. Iam thesaurum absconditum fama delatrix prodi derat , de non potuit praeterire regem praetereuntem, sed divertit ad tugurium pauperis, excitus fama timctitatis... Ut videret opera Domini 3e mirabilia Hu, in de strio. Excitus, &e.
I A . VII. FRatres, latitudo eoeli dilatat eorda, non arctat,
A e. νιδε δερα. Lea eis. D. Ingresso tege pauperis eellam , sollieitu, hospes quod vinum non haberet, haustam de proximo fonte aquam benedirent e Venit in vinum , & bibit rex, Ee qui eum eo erant. x Repleti sunt omnes stupore Ee eestas in eo quod tontigerat illis . Et bibit, die.
ικά. sana loco eis. I9. Novum genus potentiae t aquae rubeseunt sudriae,
vinum iussa hindere mutavit unda originem. x. Dextera Domini serit virtutem. Vinum, decti tertia NMIurno antipsania .
Quam pium, quam dulce, quam suave, o victor, In hoe loeo affictionis , Ee in noe corpore mortis te
canere, te colere, te precari.
A. Homo quidam non vetitus malignari in sanctum furatus est triticum ejus, de abscondit in terram , de ecce miser tradii ut maligno spiritui. e. Maledictus homo qui abscondit frumenta in populit. Traditur.
n. Triste miraculum, sed justitiae plenum . Ut quem suggestorem , ipsum & ultorem sceleris homo daemo
iri Iustus es Domine . R rectum iudieium tuum. Ut
n. Revelantur inἱquitatis mysteria a daemon hominem togit, homo daemonem prodit. Victor medius diiudi eat inter illos i dum daemonem fugat, Ee hominem sanat , seu mentum prodente ipsa malignitate re perat. F. In fraude eiteumvenientium affuit illa, & honestum fecit illum. Dum daemonem, ε . D. Suspiciens Victor , vidit coelos apertos , de erutem auream gemmis ornatam, te vox ad eum i Cmmane sunt animae, crucis gloriam asseeutae, ' Cujus ignominiam portaver t. v. Laetetur Israel in eo qui se rit eum, de filiae Sion exultent in rege suo l Cujus. a Gades , AM'h. Corpore terras, mente coelos Victor Inhabitana, aliquando aliquid nuntiantes, aliquando inessi bili cantus suavitate plausibiles voces angelieas auia diebat. Iam coelos ingressis, quos L ante oeulis apertis suspi ciebat, vere nune revelata facie speculatui gloriam Dei. Beata viso i qua in eamdem imaginem victor trans sormatis de claritate in clatitatem , tamquam a D
Vere anima tua. Victor , una ex gemmIs quae tibi in eruce apparuerunt, vere infixa cruci, cum divinae imserta gloriae, eamdem sibi induit claritatis imaginem, quam invenit.
Omnipotens Pater, pectavimus tibi, facti filii alie ni , sed appropiavimus in Victore nostrci , qui cum vieetit cupiditatem suam , vincat de iram tuam, nos quoque in gratia potenter restituat. au. Filiae Ierusalem, sancta anima migrat et ' Exite obia
viam ei. e. Veniens venit eum exultatione. Exite, dee.
UIN A de sonte non de vite manant, Musa pro
rivis colorata fluunt , Benedicentis manu bene uti Pro torculari.
subito sapor subiens novellus, In nouos usus latices coegit, Rege mirante, ubi non putabat Regium p
Daemone tortus publieat se homo , pulta fatetur miser vel invitua. Pellit ut torior sese deprehenso, To
Hae satis probari aliaque multa praerogativam gi tiae Victoris i Nee minoratam , quo praeventus fuit Spiritu bono. Gloria simmae Trinitati Deo , dec R. nea. Antiph. Felix generatio, cui exortum est lumen in tenebrit . Victor , illuminare his qui in tenebris , fle in umbra mortis sedebant. Asa. Benedictus Dominus Deva Uictoris, qui ipsum in medici statuens , cornu salutis erexit nobis , Serursum de medio tollem eum prineipibus eollocavit, ut habeat ex hominibus , cui hominum peccata
e. Haee dies tantae solemn latis eius, haee dies laetitiae gentis eius. Exultemua 8e laetemur in ea. MI Tνimum , Amith. Hodie posto Orpore Victor, quo solo praepediti ab introitu gloriae videbatur , fli .es meritis , signis clarus, expeditus penetravit in sancta, similis sinus in gloria ranctorum. Aa Graium. Nomen tuum se memoriale tuum, Victor , savus distillans in labiis captivorum. Eia ergo, sortis athl ta , duleis patrone , advoeat e sdelis, exurge in adjutorium nobis, ut de plena victoria glorieris.
Viacenti expandit gremium suum , qui pugnanti dederat spiritum stium . Ibi, ibi, tu qui ubique es, cogitare ae miseris laseira ei Deus, supplicantem promiseris suscipe eum Deus , exorantem pro milieris exaudi eum Deus. II Nonam
Absorptu. est Victoi in elotia Filii De; immitte
ei nostri semper memorem Deri 1 nostram in tuo tre mendo iudieio suscipere de agere causam. II. Vos eras.
Sancte Victor , quia gigne explicet laudes tuas , castimoniae deeus, animi virtutem , conscientiae puritatem Sancte Victor , quis det nobis , ut eum memoria abundantiae suavitatis tuae insideat nobis Arma tectitudinis vitae tuae sancte Victor, mitte nobis auxilium de sancto, geti Sion tuere nos, qui de terra te laudamus. sancte Victor sanctitas tua, victoria tua, quon bis salubrior, eo tibi gloriosol invenitur. e. Ecce appropinquat Victor gloriosus, cito proferte
Iam intrat in gaudium Domini sui. Ad Mara . Aaιθώ. O magnifice Victor, etsi eleva ta est magniseentia tua super ecelos , sed non terra; inopes tua iugis munificentia derelinquat.
292쪽
Sermones ejus in Cantica, numero LXXXVI
294쪽
L UM omnia sancti BgRN ani opera solidae pietatis ae doctrinae siceo reserta sunt f D- i, tum duo pracipita apud omnes in pretio esse debent , nimirum libri de Consideratione, & Sermones in Cantica canticorum. In illis squidem libris, quidquid famctius in sacris litteris & in conciliis , quidquid salubrius in scriptis veterum Patrum& in decretis Pontiscum ad regimen Ecelenae praeseribitur , id omne sub eleganti
compendio eomprehensum habetur. In his vero Sermonibus, quaecum oue per alia sancti Doctoris Opera ad mores informandos & ad pietatem accendendam, quaecumoue de vitiis & viti utibus, atque de tota vita spirituali respersa sunt, in his, inquam, Sermonibus nare omnia solidius ac sublimius pertractantur, & eκ mysticarum allegoriarum involueris ac figuris, totius perfectionis eruuntur a cana, non minus jucundo atque utili, quam sublimi modo di ita ut hi Sermones quas eastae quadam piorum hominum deliciae censendae fiat. Iucundum atque utilem hune seribendi modum appellamus. Hare enim est , teste ipso Bernardo , Aranda prorsus o miseranda Misana/am tan sis anima/κm , vi
Quod quidem his in sermonibus praeclarE Omnino praestatur. II. Hoe insigne opus Bernaidus aggressus est anno MCXXXV. post suum ex Aquitania reditum , st
ut patet ex libro secundo de ipsus vita capite VI. Mens vero τιν Dei at quod ea tis tempus. a iisse negotiis occvaias , ct sectares in castitam , , asu ιωqtidas cisca sextum 4 bus mediuIunistis dititnis vaca/e is poni . R νepente acta,ram ei an ἀυeuma sa-s , quas ais pasepe Domini conquenti amas νia Camica, ct spira uiarum fereti a nuriarum. Altitio tempore in ha,um meis ratione rerum an ais Itiam e vidis ι θ invitis chre hae exponens, o Ium in se pragetinis , vi in anu quolia e epuIusitio deticus εquantum nolis p aeris , qalias ehydem lenia ei mis νHηω us in So, Ma sis Ois , mumifestim est Ieten L vis eam. Ita Gai fidus di qui rursus in libri tertii capite VII l. In Sramorulus super Cantica , inquit , o i est νων Ustriti m. θ -γum aedis a ον magnifiH ianvioris. Id autem operis tempore Adventus praedicti anni MC XV. inchoatum fuisse intelligimus ex Sermonis secundi exordio. Ecce eiam quammtili in hae rivi, etia prex me e/Ies oriri est, Na ιυtale gaudesam, &e. III. Bertiatdum de Pottis Cattusanum istius suscepti, si non auctorem, saltem intentorem sit 3ὰρ iis,
se constat ex Bemaidi ad ipsum epistola CLIII. in qua vir sanctus expostionem in Cantica, seu aliquid spirituale obnixe flagitanti suam tenuitatem praetendit i sed tandem instanti obsequitur, sive id de susteptione, sive de publicatione & mistione operis iam inchoati interpretandum sit. Placet secunda interpretatio , praesertim quod Gaufridus in locis modo adductis Betnardi de Portis ad
istud aggrediendum auctoritatem inter venasse non dicit, immo virum sanctum sponte hia hute me dilationi applicuisse animum satis innuit. Favent huic sententiae verba epistolae CLIII. Cedo
tur . Bernardum Portensem aliquid spiritualis operis a Bernardo nostro postulasse , eique m sibilsuisse Sermones prunos in Cantica . Nelcio an de hoe Bernardo explicandus si locus in Nermone I.
tim o te ιiam istam iri is sis panem, quod aliis astimandum permitto. Denique ad ipsum Bernaria dum Portensem priores Sermones directi sunt eum epistola CLl V. in qua haec legimus. Somone, suis principia cantico um , quos ta petiisti, o ego pomiseram , Dan mitto ιisit quilus luiti μυ , amcesias opportanὸ poteris , uo reso pio moneamin veI ad prece κά- , vel ad se dedendum , quod de ipsa descriptione & missione operis ii idem interpretari licet. IV. Eis vero Betnardus eontinuis serὰ diebus hos Sermones habebat ad suos Clarmvallenses, non
potuit tamen intra annos octodecim, quibus supervixit, incoeptum opus perficere, varis subindὸ Ee-rtila v. etesiae ae regni negotiis interpellatus, quan etiam adventantium importuna frequentia , de qua non semel conqueritur, ut in s ne Sermonis tertii. Sis eteo ore, nor die. mul ria. Hi sq. iamias supervenisse num an ain, gravis togum rumpere magis , quam farine Semonem. Ego ex so - λθ tes , ne quid dest efc u rim , is qtia Aqιι-ν , cha iratis. Et in Sermone LIL num. . Rara saris misi ad frenistim a superis,sent ius conceditu. hora. Mirum vero est , sanctum Patrem , magnae familiae &irruentium negoti tum curis distractum, parem fuisse meditandis tam altar sapientiae Sermonibus, iisque in dies recitandis. Quod etiam ipse contestatur Sermone XXII. num. a. Non hias prefecto mi, i
sa figas onis es asque Διον b, quotidis se fret exire , ct horire etiam de mamfestis risiais Se in Maram , iacte. Nam hos Sermones seriatis diebus habebat , & quidem pene continuis , ut patet ex Se mone LXXXIII. ubi triduum jam consequenter ad explicandum unum locum se insumpsisse dicit. Hos porro Sermones viva voce proserebat. Undἡ in fine Sermonis XLII. haec loquitur. Ins cras mea , quam nostis , non sinis utiritus praetreia. Et in fine Sermonis XLIV. Et de hoe salis. Nam
V. Meditationem quidem vie sanctus dasponendae Sermonum materiae cum oratione adhibebat: sed r. --
eos ex animi copia & plenitudine nondum scriptos nonnumquam depromebat, ut varia loea probant. 2 prti: Nam & multa in istis Sermonibus ex tempore dicuntur, quale est illud, cum in Sermone XXXVI.
295쪽
TOM iv. somnolentos increpat, aitque: Pausam me uno Serimne imp ere quod premis de dapilii PMγα δει ost Us- , nis fusi disin tangi, vide eiuν. IOUEam squi in ostis res, quo dum o do in ente, istarer . Nec mistim p .ecedistis noctis vis Iae Ionis Ma quippe semis j ex fans eos. At extemporanea illa dicti nihil aeque probant, quam locus ex sermone IX. num. 6. Oecare I o adias seritis, quem P dein non proposu/νam sed minime prae eriti. Accedit quod recitatos Sermones postea a discipulis suisse descriptos innuit vir sanctus his verbis. Se petu stim vi Heri sans, ait Sermone LIV. num. t. o excepta sit. , sitii o Sisin es cateri, αι facile νetti γειών quad forie ex iriris. Huc spectat quod legitur in Sermone LXXVII. num. a. D. ris su νῶ fouam Uandent- ista qua .ιciatis, dedignat sis legere....t, VI. Hos porro sermones palum declamabat Bemardus in aia loria Fratrum , & quidqm Novitii
his. h. praesentibus, ex Sermone LX lII. num. 6. non vero Conversis, qui eiusmodi conventibus non intere.
rant. Unde saeph innuit auditores suos fuisse in Scripturis saeris peritos, quos ingenio dicendis pravo. Iura testatur in Sermonibus XV. num. 2. XVI. num. r. & XXXIX. num. a. interum hora, qua se mones illi habebantur, aliquando matutina , anth Missam, i ut de aliis Selmonibus in superioris to. mi Plaetitione dictum est aliquando vespertina erat. De matutino tempore interpretare duo loca, in quibus concionem dimittit propter laborem manualem & officium divinum. Sie in fine Sermonis I. Sed materis hora, inquit, qua nos exire aeteι ata opera manuum o paupertas , o inclisurio MPI, 3. At expressior est hane in rem locus in Sermone XLVll. quem interrupit tib instantem horam officii divini. De vespertino tempore perspicuum est testimonium iti Sermone LXXI. num. I 3. Iam en in d ptisansemo limitii, inel ausa est δει. At satis minutiarum, quae tamen huic loco non male conveniunt. VI I. Sermones Omnino quatuor & viginti ablolverat Bernardus anno MCXXXVII. quo anno ini in ri , Italiam ad componendum senisma prosectus est. Inde reversus anno sequenti , ad opus intermissum denuo se recepit, Sermone XXIV. repetito cum alio exordio & alia clausula , ex quibus nata est illa, de qua sic loco agemus, lectionis diversias. Sermones autem sexagesimum quintum &sequentem, rui ab eYpositione istius versus, captu nolis tu es pa/-tis, incipiunt, composuit vir sanetiis adversus olonientes haereticos, Occasone epistolae ad se scriptae per Eve hium Praepostum Steinteldensem: quam ep. stola .i idcirco duobus illis Sermonibus praefigere visum est. Denique Sermo octogesimus ha-hitus est post Concilium Remente, anno MCXLVIII. praesente Eugenio celebratum, in quo damna
tus est erroi Gilberti Porretani episcopi Dicta veniis, prout Bernardus ipse in eo Sermone commemorat.
repetitionem Sermonis vigesimi quarti, ut in codice Coibertino, vel ob divisionem alterius Sermonis, ut in nostro Germanens. Ex quinque Vaticanis, quos rogatu meo consuluit noster Joannes Durandus, unus habet Sermones omnino LXXXVI. sed in alio, qui signatus est num. 66 s. habetur Praesa-tro, quae nee in editis, nec in scriptis ullis legitur. Eius exordium se habet. Inc, ι praefaris leas seria
si toria prasas inittam pinceps timani gene A AIam , a Domino Deo in paradiso portis via raris , Mae . na f/I tituti f. tirenti. ad vis Iem fatisti Jacvitis predioranuam. Tum subditur , a sta per peccatum innocentia , anus iam utique delectationem, sed reparari per Psalmorum & Canticorum duleedinem S concentum. Nihil in ea Praefatione ad Bernardi stilum aut genium accedit. Praestitioni subiiciuntur
ri more. Sed hie lekiuscula seni . Expositio ista defuit in caput tertium Cantici , ad hune versum ris Iesiaci -ο ε agia peν Meses, a quo Gi lebertus de Hodilandia , de ipse Cisteretensis Hibernus , eam
continuavit usque ad quinti capitis hunc vertuna : Ddedias meus fandi O julti ris, editis Sermoni bus octo & quadraginta, vir sane Bernardo dicendi gravitate & pietate iacin multum inserior. C nantem vero ulterius explanando progredi mors ex humanis abstulit , veluti huic indignata , sSixto Senensi credimus, quod interruptum a se Bernarda laborem iterum continuare & ad silem deducere velle auderet. Fallatur Sixtus , qui Bernardi Opus ah - vha sua asino incoeptum dicit , Gilleberti Sermones in tomo sequenti adducemus.
uti Guillelmus ipse testatur in lib. l. de eius vita captie XII. sed commcidior erit de hac dicendi locus in to ' mo quinto , tibi compendiosam in duo priora Cantici capita ex Bernardo commentationem reseremus.
ut preserti 1sis an potis a. Verum haec verba id unum significare videntur , Clarae vallenses dedisse operam legendis Parabolis de Ecclesiastae, & ad eorum regulas mores sitos composuis e. Sane nee Gauseidus , qui satis accuratum Bernardi operum indicem texuit , nec ullus t quem sciam 4 veterum eius generis commentationes Bernardo tribuit. An sitiasse aiis es nomine aliquem alium illius temporis auctorem intelligit λ qualis suit Hugo Victorinus, qui homilias XlX. in Ecclesasten composuit.
sancti Doctoris di lcipulus piissimus , a petit in Sermone II l. de sanctis Petro & Paulo, qui cum aliis habetur in tonio VI. Magistri noste/, itae moὸν es Di, ut arieti, de ivio Eu ea, ηε nupsias Io I anu . Dii . spemis nos/ι. dediι ex iis qua iam edidi M s privine se ad Ioram de quo quantis , DONEC
ADsPIRET DIES, ET INCLINENTUR u Mast ab , iamnas ipsas pones in lucem interruens quod dicitiis es, τὰ reti in ira inis , nolis aeces in Iumine . Haec Guerticus.
296쪽
fANCTI BERNARDI SERMONUM IN CANTICA
euον generibus leutatio m semper amI. pandis .
297쪽
De rearari tueas monachorum prave oram, uas patiantar mul es , Ien tentationea s
nis , quorum odor rem eo scientia , e
ca viventes, maneat et piον dies i impios mera in operibas tenebraram me santes aeterna no,.
LXXXIV. suod anima Parens Detim , t menta
tio , in qua iam ab ea praementa est. L X X X V. D. septem ari statibas , propter quas
298쪽
2ρα SERMONES ' CANTICA CANTICORUM.
ΟBIs, Fratres, alia quam aliis de is lo, aut certe aliter ducenda luiu. Illis squidem aepotum dat, εe non escam, qui Apostoli sotinam tenet in docendo . Nam spiritualibus soli di ora apponenda esse, itidem ipse suo docet exemplor Loquia - mur, inquietis, non ἱa LA; M co . . 33, i,uinis spiratia m. Mia ,sed - dourisa Diri ι, hir
a. c. x ε. tuatibAEa spiris uatia comparantes s item, Sapi/Miam i qaim ων νηιὸν perfectos, quales vos nimirum esse eo
fido i nisi si ustra sorte iam ex longo studiis estis ecelestibus oe pati, e Yercitati sensibus , & in lege Dei meditati die ae nocte. Itaque parate fauces, non la
cti, sed pani. Est panis apud salomonem, iique admodum splendidus sapidusque i librum dieo , qui
CANTICA CANTico RυM inscribitur : prositatur, si placet. Ee frangatur. a. 4 - 2 Nam vobis E esiastes sati, s ni fallor phibolae quis Dei gratiam instructi estis mundi hujus eo Oseere Neontemnere vanitatem. Quid & Parabolas λ An non vita Ee mores vestri juxta eam, ouae in ipsis invenitur, doctrinam sussicienter emendati sunt de insermati proinde illis ambobus prelibatis , quos nihilominus de amici area pressit ox acoepistis i aecedite di ad te tium hunc panem, ut probetis forsitan potiora. Cum: Ina. at enim duo lint mala, quae vel sola, vel maximὸ mili- ' tant adversus animam, vanus sciliret amor mundi, &supersuus sui i pesti utrique duci illi libri obviare n seuntur; alter sareulo disciplinae prava quaeque in m ribus, Ee carnis su iuua resecans: alter luce rationis in omni gloria mundi neum vanitatis sagaciter deprehendens , veraciterque distinguens a solido vetit ris. Denique universis humanis studiis, ae mundanis desideriis praetulit Deum timere , ejusque observare mandata. Merito quidem. Vere etenim sapientiae rimum illud, initium; seeundum, e summatio est rtamen eonstat vobis non aliud veram Re consumma tam esse sapientiam, quam deelinare a malo, de fac re honum i itemque recedere a malo neminem posse persecte absque timore Dei, nee bonum opus omni oesse praeter Observantiam mandatorum... uia. 3 Depulsis ergo duobus malis duorum lectione libro
. Musi so. rum, eo etenter iam acceditur ad hune sacrum the ricumque sermonem e qui cum sit amborum fructus , 3 citdem non es a sobriit mentibus 8e auribus omnino credendus
est. Alioquin ante carnem diseiplini studiis edomitam de mancipatam spiritui, ante spretam Ee abiectam se euli pompam de uteiram , iuigne ab impuris lectio sancta praesumitur. Quomodo nempe lux ineatam ci
4- - a. u. eumfundit oeulos caeeos vel elausos, ita animalia rima
tincta : sed nee erit ei unquam pars eum mundi vanitate, cum veritatis sit Spiritus. Quae enim laeteta, ei quae '' 'desursum est sapientiae, Ae sapientiae mundi, quae stul- a . titia est apud Deum i aut sapientiae ramis, quae&insaini mira est Deo λ Puto autem quod iam non habedit unde adversum nos murmuret is, qui nobis de via v nil amieus, cum Ae tertium istum insumpserit panem. Sed qui, stanget Adest Patet familias: eo ostite ri eieri Dominum in fractione panis. Quis enim alter idoneus p . Non equidem ego mihi istud temere arrogaverim. siespectetis ad me, ut ex me non expectetis. Nam & ego unus sum de expectantibus, mendieans Ae ipse vobiscum eibum animae meae, alimoniam spiritus. Revera pauper de inops polso ad eum, qui aperit Ar nemo ela dit , super sermonis hujus profundissimo sacramento . Coeli omnium in te sperant, Domine. Parvuli peti runt panem: non est qui stangat eis; laetatur id a beni gnitate tua. O pii mine , frange elutientibus panem
tuum, meis quidem si dignatis manibus, sed tuis
vitibus.s Die quaeso nobis , a quo, de quo, ad quemve Ahrustum dieitur e Osu&ιών - ascia oris Di e aut quale est ....... istud ita subitaneum, & saetum tepente de medio se se imonis exordium λ sic quippe in verba prorumpit , quasi quempiam loquentem praemiserit , cui conseia quentet respondentem Ze hane introducat personam , ciuaecumque est ipsa quae os tum flagitat. Deinde si se oleulati a nescio suo vel petit, vel praecipit ἔ eur signanter Ae nominatim ore , & ore suo; quasi aliud quam os, aut alienum, de non potius suum, exhibere tibi soleant osculantes Quamquam ne hoe quidem dieii. Osatit ν me ore suo: sed aliud ' profecidinu- . aikisu.
statius , Osalo, inquit, oris Λέ. Et quidem iurem dum eloquium, quod ab Osculo prinei pium sumit, di blanda ipsa quaedam Scripture saeies facilὰ asse it Mallieit in testendum, ita ut quod in ea latet, delectet etiam cum labore investigate , nee sitiget inquirendiso tὸ diffeultas, ubi eloquii suavitas mulcet. Uerum ruem non valde attentum faciat istiusmodi prine iumne principio, & novitas loeutionis in veteri libro pUnde eonstat hoc opos non humano ingenio, sed Spiritus arte ita eompositum, ut quamvis dissicile intellectu , sit tamen inquisitu deseciabile. g Md quid λ titulum preterimus Non oportet ne Thuli Enis. unum quidem iotar quando de minutias iubemur eola Mio. ligere fragmentorum, ne pereant. Titulus talis est i a M. it. IucipiuNT CANTICA CANTicoxu M s L MONis.
Observa in primis Parifiei nomen, quod est salomon. eonvenite prinei pio libri, qui ineipit a signo pacis, id
est ab osculo a simulque adverte huiukemodi principiis solas ad hane intelligendam seripturam mentes invitatipaeifieas , quae sese iam a vitiorum vindicare pertur-tiationibus & curarum tumultibus praevalent. Dehine ne hoe quoque otiosum putes, quod non
299쪽
ro M iv. simplieiter Cant lea, sed Canti ea canticorum habet in. scriptio. Multa quipse legi cantiea in Seripturit, Ad nul-
visa. tum illorum memini taliter appellari. Ceeinit Israel earumen Domino , quod gladium pariter te iugum evaserit Pharaoni , scinino maris mirabiliter liberatu, smtit At vindieatus tequio. Non tamen ouod cecinit, dictum est Cautieum canticoram, sed, si sene te io, cecinit, is is .iε r. ait scriptura, Ura I eammea Me Domino. Cecinit etiam Debbora, eeeinit Ee Iudith, eeeinit Ee mater Samuelis, Prophetae quoque aliqui cecinerunt ἔ &nemo eortim lepitur appellasse canticum nium Cantica eanticorum. Sane omne ni fallor Geinisse reperies pro quocumque suo, suoninive percepto commodo i verbi gratia pro obtentu victoriae, pro evasione periculi, aut pro con- eupitae rei qualiscumque adepto benescio. Ita erso plerique eeeinerunt, snguli pro singulis eausis, ne ingratidi viai, Me seii. in .eniremur , iusta illud: confitebiturtis; , etim Maesteris eἰ. At vero rex iste salomon , sapientia sngularis, sublimis gloria, rebus affluens , pace seeuros, nullias taliam eguisse cognoscitur, pr quo aecepto ista decantare libuerit. Sed nee seriptura
ipsa sui uspiam tale aliquid squiseare videtur. 8 Itaque divinitus inspiratu, , Christi Ad Eeelesiae laudet, & sacri amoris gratiam, fle aeterei connubii G- cinit satramenta ι smul que expressit sanctae desiderium
animae; re epithalamii earmen , exultans in spiritu , iu- M., L eundo eomposuit eu logio, fgurato tamen. Nimirum
velabat Zd ipse instat Mo1 si faelem suam. non minus sors tan in hae parte sultentem, Q quod illo adhuc in
tempore nemo, aut rarus erat, qui revelata saeie gloriam istam speculari sussiectet. Igitur pro sui excellen. tia reor nuptiale hoe carmen hujusmodi titulo praesignis a trim ' , ut merito cantita eant coram singulariter ampelletur, sicut is quoque eui eanitur, sngulariter est
9 Caeterum vos, s vestram experientiam adverta-a tis , nonne in victoria, qua vieit mundum fides vestia, ' in ea itu vestro de lacu miseriae flede luto si
e n ι.εω - eis, e niastis Ae ipsἰ Domino eanticum novum, quia
M' lip Ruisti eum adjecit primum supra ρο- tram sta uere pedes vestros, de dirigete gressus vestros; puto quod S: tunc nihilominus pro indulta novitate vi
tae immissum si in ot vestrum eanticum novum, ea
men Deo nostro. Quid eum punirentibus vobis non solum pectata dimisit, sed insuper promist& praemia; non multo ma is spe gaudentes suturorum bonorum , cantastis in viis Domini , quoniam magna est gloria Domini λ At si cui sorte vestrum elausum vel obstu rum aliquid de Seripturis interdum eluxerit I tune prorsus nec e est pro percepta ccxlestis panis alim
nia divinas mulceat aures in voce exultationis Re eo
sessioni sonus epulanti . Sed 3: in quotidianis exeret-tiis Ee belli , quae nulla hora piὸ in Christo vivisti bus desunt a earne, a mundo, a diabolo. seue mili tiam esse vitam hominis si per terram incessanter experimini in vobismetis si quotidiana necesse est cantica peto assecutis victoriit innovari. Quotiet tentatio sup ratur , aut vitium subjugatur , aut imminens perieulum deelinatur, aut laqueus insilianti, deprehengitur, aut annosa 8d inveterata quaecumque animae passo semel persecteque sanatur, aut multum diuque cupita& epius petita virtus tandem aliquando Dei munere ob tinet uti quid nis totiet, juxta Prophetam, personat gratiarum actio de vox laudis, de ad sin ta quique beneseia benedieitur Dors in donis suit λ Alioquin in gratus reputabitur , eum discusso venerit , qui non poterit dieere Deo r cantas,lea mihi erant iasis usi
n , eua iri lata peregrinationis mea.
io Arbitror vox in Q is ipsis illa iam reremost C , fluum re, quae in psalterio , non Cantica eant leorum , sed M. I cant cum G ν Itium appellantur, eo quod ad sngui profectus vestros , iuxta ascensiones quas quisque in eoide suo disposuit , sanguia snt eantiea depromenda ad laudem de gloriam promoventis. Quonam modo
I. lixis. impleatur aliter ille verseulus non video r G aestia
da ι er statis ἱa tal. natalis ivsorum , aut certe Apostoli illa pulcherrima saluberri inaque exhortatio, D psalmis , humata , em eanticia Die tuas sis, ea, .m s tes er ρ sallentos in cora sus mestris Damiavi.
suavitate cunctis merito quae memoravimus, ae s qua iii st L,- sunt alia, antecellite 3e jure hoe appellaverim GH; - 'im 'euntitorum, quia caeterorum omnium ipsum est fructus. Istiusmodi eantieum sola unctio docet , sola addiseit experientia. Experti reeognoscant , inexperti inarde seant desiderio, non tam cognoscendi, quam experiem
di . Non est enim strepitus oti, , sed jubilus cordis inon sonus labiorum, sed motus gaudiorum; volunt a tum, non vocum consonantia. Non auditur solis , nee enim in publim personat: sola quae eantat audit.& eui eantatur , idest sponsa ad sponsus. Est quippὰ
nuptiale earmen , exprimens castos jucundosque eomplexus animorum, morum concordiam, affectuumque eonsentaneam ad alterutrum charitatem.
i, Caeterum non est illud eantare seu audite animae Tirone re puerilis 8e neophytae adhue, fle recens convella desae eulo, sed provectae jam 3e eruditae mentis; quae suis nimirum profectibus, Deo promovente, in tantum jam creverit, quatenus ad persectam aetatem , 8e ad nubiles
quodam modo pervenerit annos, annos dico merit
rum, non temporum; sacta nuptiis ecaelestis sponsi id nea, qualis denique suo loco plenius deseri tui. Sed
praeterit hora , qua nos exire urget ad opera manuum Ee paupertas, de institutio regusiris Crat in nomine Domini quod eceperamus prosequemur de osculo, quia de titulo hodiernus sermo nos expedivit.
i Λ Morem desiderii partum stispi antium Christi M-
LA. in carne Praesentiam frequentissime cogitans, Che.hi Ἀ- eompungor de eonfundor in memetipso ; de nune vix eontineo lachrymas, ita pudet tepotis torporisque mia strum M serabilium temporum horum . Cui namque uostrum tantum ingerat gaudium gratiae hujus exhibitio, quaam tum sanctis veteribus accenderat desiderium promtissio pEcce enim quam multi in hae ejus, quae proxime e
lebranda est , Nati Qitate gaudebunt i sed utinam de nativitate, non de vanitate i Illotum ergo desderium flagrans de piae expectationis affectum spirat mihi vox
ista alitur m. ostiti oris sui. Senserat nimirum C ae. m a.
in f,ilitii, quisquis tune spititualis esse poterat, qua ta foret gratia di si in Iasiis illi . Propterea linquens in des letio animae ajebat , Osώιραν me os Aio orissat; nimirum omnimodis cupiens tantae suavitatis participio non fraudari. 1 Dicebat enim perfectus quisque Quo mihi ori haee semini verbia Prophetarum λ Ipse potius speci sus forma prae siti, hominum, ipse me osculetur osculo oris sui. Non audio iam Moysen di impeditioris ' squidem linguae saetiit est mihi. Isaiae labia immum M. c. s. da sunt i Ieremias nescit loqui, quia puri est r& Pr phetae omnes elingi es sunt. Ipse, ipse quem loquuntur , ipse loquatur: ipse me oseuletur oleulo oris sui. Non in eis iam, aut per eos loquatur mihi, quoniam tenebrosa aqua in nubibus aerist sed ipse me ostuletu totalo oris sui . evius gratiosa praesentia de admiram dae suenta doctrinae fiant in me sons aquae salientis invitam aeternam. Quem unxit Patet oleo laetitiae praeeonsortibus suis , numquid non ex ipso mihi uberior insundit ut gratia psi tamen dignetur me ostulati ok lo oris sui. Cujus utique sermo vivus Ze effeax Osculum mihi est, non quidem conjunctio labiorum, quae interdum pacem mentitur animorum a sed plane i susci gaudiorum, revelatio seeterorum, miraqtlaedam de quodam modo indisereta commititio summi tumunis de illuminatae mentis . Adhaerens quippe Deci unus a. , c. a,
300쪽
spiritus est. Metit δ proinde visionesti somnia Micipio, figuras Ee aenigmara nolo; totis quoque ange- . i. m. lieas fastidio speei . Quipp/ fir ipsos ' longe superat Iesua meus specie sua Ad pulchritudine sua. Non ergo alium sve an sum sive hominem , sed ipsum peto Osculati me Oseulo oris sui. Nec sane praesumo me Osculatum iii ab ore ipsu , est enim hoe assumpti homi nis unicae felicitati 1 8e praerogativae singulari sed humilius ab Oseulo oris sui peto me osculari r quod commune utique est muli rum , qui dicere possunt r
oram, . 3 antendite. Sit os osculans , Vettium assumen stad .i' oscidatum , earo assiimitur 1 osculum veto, quod ...... pariter ab osculante & osculato conseitur , persona ipsa scilicet ex utroque eompacta , mediator Dei Rhominum homo Christus Iesus. Hae ergo ratione Saniactorum nemo dicere praesumebat , Osculetur me ore suo; sed tantum osculo oris sui e ips sanὸ servante, diraerogativam istam, eui singula iter semelque os Veribi impressum tune est, eum ei se eorporaliter plenitudo omnis divinitatis indulsit. Felix osculum. ac stupenda dignatione mirabile, in quo non os ori imprimitur , sed Deus homini unitur . Et ibi quidem con tactus labiorum eomplexum signis eat animorum 1 hie
autem confoederatio naturarum divinis humana ecim
ponit, quae in terra sunt, de quae in coelis paciscans. EM. a. . . Vs es enim pax nostra, qui feeit utraque .aam. Adhoe igitur Ofetitum sanctus quisque antiqui temporis suspirabat: eo quod iurenditatem & exultationem thm auri rari super eum , At thesauros omnes sapientiae decu . a. a. silentiae in ipso absconditos praesentirent, euperentque& ipsi de plenitudine ejus accipere. 4 Sentio , placet vobis quod dieitur 1 sed aceipite
Aiaci se . Be alium sensum . Non latuit Sanctos Ae ante advem tum Salvatoris, Deum super mortalium genus e litare cogitationes pacis. Nee enim saceret verbum superA- a s. r. terram, quod non revelaret serris suis Prophetix. Eia sa. tamen vethum hoc absconditum a multis . Fuit namque in tempore illo rara fides in teretis, fle tenui ad
modum spes in pluribus quoque illorum, qui expectabant redemptionem Israel. Qui vero praeseiebant, ipsi
3e praedieebant Christum in came venturum , 3e cum Inι ,. ,. ipso pacem. Unde quidam eorum e M pax erit , in quit , in terra noma , eum meae diis . Immo per ipsum Dei gratiam homines re petaturos cum omni fiducia ,scut divinitus aeteperant, praedicabant. Quod de praemiiset Domini Ioannes 1uo tempore impletum a man vit, de perhibuit : Gratia, inquiens', er meritas μνDsumaehrisum facta est 1 Ae ita verum esse omnis nune Christianus populus experitur.3 Caeterum illis praenuntiantibus pacem, moram au ,-, ὼ n tem siciente auctore meis, nutabat populi fide , flum a. non erat qui redimeret, neque qui salvum faceret. Itaque musabantur homines moras, quod ille toties numtiatus necdum veniret Princeps paeis, setit loratus fuerat per os sanctorum, quia faeculo sunt, Prophetarum
ejus i ad suspectas habentes promi mones, smim promissa recones liationis quod est osculum flagitabant;
acii nuntiis meis unus quilibet de populo responderet rQuousque tollitis animas nostras p Jam olim praedicitis pacem, di non venit i promittitis bona. de adhue turbatio. Ecce hoc ipsum multi sati/, multiique modis de Angeli patribus, di patres nostri annuntiarunt nobis, α ι dicentes, Pax, pax ; σ non .s pisae. Si mihi vult esse persuasum Deus, quod de suae beneplaeito voluntatis tam erebra iam legatione respondet, nee exhibet; os letur me Oseulo oris sui, Deque in sgno pacis faciat de paee securum. Nam verbis iam quomodo credam Opus magis est Opere verba smari. Probet veridiem
nuntios suos Deus si tamen nuntii ejus sunt ) Ee s quatur eos ipse, ut saepius promiserunt, quia sne ipso, . . ,. possisnt secere nihil. Misi puerum, tulit baeulum, id
xv. as. necdum est vox neque vita. Non turgo, non suscitor,
non exeutior de pulvere, non respiro tu spem, si non Propheta ipse deseendat, de Oseuletur me osculo oris sui.
S. Bem. Oper. Tom. IV. 6 Fine accedit, quod is qui nostrum prostetur sero M. iv. megiat rem ad Deum , Dei Filius est. Ae Detia est. Et η. i. s. quid est homo ut innoteseat ei, aut filius hominia, ut reputet eum p Quae milii silueia , ut tantae me audeam credere majestati λ Unde . inquam, terra de cinis praesumo Deum euram habere mei λ Ad hete diligit Pa trem suum, me vero opus noti habet, bonorum me rum non eget. Undὰ ergo eonstabit mihi, quod me- Μεalit diator meus in parte nequaquam si λ Tamen si vere, ut dicitis. decreuit misereri Deus, emit atque ut eo plaeitior si adhue; statuat testamentum pacis, 3e
dus perpetuum seriat mihi in oliuio oris sui. Ut quae procedunt de sabii, sui , non iaciat irrita ; exinaniatie, humiliet se , inclinet se , de osculetur me osculo
oris sui. Ut ex aemio partibus congruens mediator neutri suspectus se. Deu, Filiua Dei fiat homo , fiat filii,
hominis, 3d eertum me reddat in hoc osculo oti, sui. Meurus suseipio mediatorem Dei Filium, quemagnoia seo de meum. Minimὰ plane jam mihi suspectus erit: fratet enim & caro mea est. Puto enim spernere me iam non potetit, os de ossibus meis, 3e raro de earne mea . Ita ergo vetus querela saetosanct sim osculum, id est inearnandi Verbi mysterium , exigebat. dum longa de molesta expectatione satigata fides desceret, i fidelis populux ad Qetti, proni i ssa Dei victus taedio muria mutaret . Adinuentio mea est , si non hoc idem 3e vox teemnoscitis de seripturis. Inde prosecto erant queru
lae illae N plenae murmure voces : Munua, remanda I o,
E pecta, reexnim : mod eum βι, modieam ibi. Inde anetiae illae de plenae pietate preces : Dia merceaem , D - , λmine, fusinent ιus te . vii prophetis tui fideles invenian- nauisis imtur. Item, S situ, Domine, precasiones . R suas tituti a fune in nomine evio proph/ta priaras . Indὸ hiandae illae de plenae consolatione promtisiones t Ecce apparasit mia A . . a.
minus, G non ment etων es morum fererit, evisa eum ;quia moniens mea re, non taraabit. Item , Prope es . . i. a. ut veniat tempus eius, re Les ritis Mn elongastiniar.
Et ex pellona promissi e geri eta, inquit, aettim in mos tit flumen paeis, o ut torrens inuadans gloria Iemtium. In quibut verbis satis apparet 8e praeditatorum instantia, fle dissidentia populorum. Sic itaque ae plebs murmurabat, fle fides nutabat a Ze , iuxta thiae vatia
elatum, .angeli pacis amare selant. Ne ereci uni ver- RV . 33. λ
sum genus humanum, moram faeiente Christo, delps ratione periret, dum se contemni suspiearetur iusima mortalitas, suaeque reconelliationis cum Deci de gratia toties repromissa dissideret ; sancti qui de spiritu rei ti erant, eertitudinem de eamis praesentia exoptabant. ae smim reformandae pacis propter putillanimes , de ineredulos omni instantia requirebant. 8 O fidiY Iesse , qui stas in sonum populorum i M. at. ια
quam multi reges Ad prophetae voluerunt te videre , Ee non viderunt i Felix tamen ex Cmnibus Simeon, I .. ,. D
jus senectuq in misericordia uberi l Is nemp/eaeulta vit ut videret desderii signum : de vidit , α gavisus est; acceptoque osculo pacis in pace dimittitur. anto tamen aperiὸ pronuntians . Iesum esse natum in si garum , cui contradicendum erat . Omnino ita fuit.
Contradictum est exorto signo pacis , sed ab hi, qui
oderunt pacem : nam pax nominibus, nae voluntatis, M. a. i.
malevolis autem petra scandali , de lapis Ostensonis. Herodes denique turbatus est . εe omnis Ierosolyma - , eum illo si ii idem in propria venit, de sui eum non ν.. L . i. receperunt. Felices illi in sua pernoctatione pactorea,
qui sivi huju, visone digni habiti sunt. Jam tune se
abscondebat a sapientihus di prudentibus , de revela bat parvulis. Et Herodes vivite voluit e sed quia non bona voluntate, non meruit. Paris squidem signumerat, datum tantum homini s bonae voluntatis a Herodi vero & smilibus ejus non dabitur nisi sgnum J nae Propliatae. Porid ad pastores, ει hoc, ait Angm L .... . tilus, voἶis Raam , vobis humilibus, vobis obedientiabus, vobis non alta sapientibus , vobis vigilantibus, Ae in lege Dei meditantibus die ae nocte: Noe, inquit,