장음표시 사용
111쪽
ea annum DCCCCLXXX., quem nobis suppeditavit vir elarissimus ΛNTO. NI Us VION HERO VALLIVS , ista leguntur in Ordine baptismi infantiumrr eivile baptitat Sacerdor sub trisa mersioner tantum sanctam Trinitatem semel in eans, ita dicendor Et ego te baptizo in nomine Patris, O mergat semel, di Filii, o mergat iterum, Be Spiritus Sancti, O mergat tertio. Ut autem surrexerit a fonte, faeiat Presbyter signum erueis de ebrismate cum pollice ejus dicens oratioηem haηer Deus omnipotens, Pater Domini nostri &e. Et veritis tur infans vestimentis suis, dicente Presbyteror Adcipe vestem candidam &e. si vero Di opus adest, statim eoηfirmari eam oportet ebrismate, er postea cominmunieari . Et si Episeopur deest, communicetur a Presbytero dicente ita r Corinpus Domini Jesu Christi eustodiat te in vitam aeternam. Et in epistola JESSE Episeopi Ambiahensis de Ordine Baptismi praecipitur, ut post tria ammersionem Episeopus puerum ehrismate confirmet in fronte, novissime autem Corpore & sanguine Christi eonfirmetur, seu communicetur, ut Christi membrum esse possit. Denique vir Doctissimus HUGO ME NARDUS adnotat ad librum sacramentorum pag. I M., Episcopos antiquitus, postquam baptizaverant, statim contulisse sacramentum Confirmationis. Quod etiam observatum est ab illustrissimo Viro PETRO DE MARCA Arehiepiseopo Parisiensi in Notis ad Concilium claromontanum . Idem adnotat, communionem Corporis Christi puerIs dari suetam usque ad PASCHALIS SECUNDI tempora, Eueharistiamque illis datam suisse intinctam propter imbecillitatem aetatis. Antiquum in Eeelesia esse morem tradendi pueris, puella hnsque Corpus, di Sanguinem Domini, ostendit ex AUGUSTINO & CYPRIANO CELLOTIUS in Noti, ad Capitula ALTERII Aureliahesiis. Conser MARTE NIUM, & CHARDONIUM in Hist. Der. , quibus adde MALDONATUM DUp. III. S. Se quae ad eum adnotavi T. III. Bibι. Rituat. pag. rys. σ seqq. PUGILLARES. Inter instrumenta saera , quae Pontis ei ad stationem procedenti praeferebantur, numerantur pugillares aurei , sive argentei. Videtur autem ea aetas pugillarium nomine intellexisse stylos, seu graphi , seu etiam pennas, vel calamos, quibus litterae efformantur , & ex hac mmilitudine fistulas, seu canaas , quibus Sanguis e domini eo caliee exsugebatur, quum proprie pugillares sint ipsae tabulae, in quibus seribi eousuevit .
PULPITUM, Iocus, ex quo habentur eone iones, leguntur FVangelia , lectiones, promulgantur deereta dee. S. CYPRIANUS epist. 3 . Quid aliud Dper pulpitum, id est super tribunal Ecclesiae oportebat imponi, ut loci altiorix dignitate subnixus m. V. AMBO.PULVILLUS, Lectori te , Pulvinus , Cus um, seu velum oblongam, quo eooperiebatur Pulpitum, sive Ambo, ex quo Evangelium cantabatur. Subdiaeonus vero, si dies festur est, praeeedear portat pulvillum, O ponit super σηβ-
Iogium . conversus pulvillum eum analogio incensat cum uno ιantκm signo crucis, ae diaeonvs Textum desuper poηit, Evauelium inchoat. MARTE NE l. 2. c. q. & infra: Subdiacono eamdem textum utraque manu eircamferente super
112쪽
PURIFICATIO B. V. De hae sestivitate plura Spud Em. BARONIUM
in Notis ad Martyrologiuto, apud MARTE NIUM de antiq. Eeri. risib. lib. . cap. 13. , Ec prae omnibus legenda quae BENEDICTUS XIV. in opere de Dominicis o Fenis D. N. Iesu Chrissi, B. Mariae Virginis, ct quoramdam
Sanctorum, Oper. Tom. X. ed. Roman. lib. 2. cap. 1. de festo Purificationis
erudite digesta edidit. Quod Hierosolymis primum celebratum tradunt, alit ei rea medium quincti saeculi , alii citius, postea vero Constantinopoli a JUSTINIANO Imper. institutum, ut die seeunda Februarii celebraretur. At in Occidente alii festum Purifieationis institutum a GELASIO Papa qui ab anno ηs x. ad 496. Pontis ea tum tenait , sublatis Lupercalibus, contendunt; at GELASIUS ipse, in libro eontra ANDROMACHUM, se quidem prohibuisse seribit, ne Christiani in Urbe Roma Lupercalia celebrarent , at de festo Purifieationis, aliove a se instituto siet. In libro Pontificali, SERGIUS Papa I. qui anno ror. obiit, constituisse legitur ut die S. Simeoin i , quod Hypopantem Graeci appellant, litania exeat a S. HADRIANO, ad sanctam MARIAM populus occurrat. De candelis silet. Ceterum de s sivitate hae agunt vetusta Martyrologia Lucense FLORENTINII, Corbe-jense DACHERII, aliaque Hieronymiana, in quorum aliis Purificatio S. Ma viae, in aliis Susceptio Domini in Templo, in aliis Solemnitas sanctae Mariae quando Domiηum nostrum in templa praesentavit, dicitur. In Martyrologio. BEDAE genuino Hympanie Domini, in Saeramentario Gregoriano P. AMELII Danti , in Capitularibus Evangeliorum Υpopaηti, & in Sacramentariis Gelasiaηo THOMASII, & Gregoriano MENARDI scribitur Purificatio fax e NARIAE . Denominatur etiam Fenum S. SIMEONIS, & nonnumquam Oecursus Domini, appellatione a Graecis petita, ii enim hanc τρο - ντανω- εαρτον, Fenivitatem Oeeursu , vel - του Σωτορος υπαπαντην , stilicet Sase Natori oecursum nuneupant. Iam vero ad Goibo-hiDaηοs, & Gallos quod 'pectat, mihi, inquit LES LEUS, credibile est, eos festum Purificationis, aut Hypopantes non celebrasses ejus enim nulla exit at mentio in sancto IsIDORO, in fragmento Kalendarii Gotho bi paηi, in Conei liis Gotho hispanis,
in orationali Gothico, aut in Codice . legum Wisigothorum lib. 1. Tit. I. Leg. XI., aut ιib. I x. Tv. q. Iege 6., ubi recensentur festivitates, quae a Iudaeis ad fidem eonversis observandae erant, & inter alias Inventionis erueis Domι-nicae festivitas; neque de ea ulla fit mentio in libris Litur picis Gallieanis rnam festivitas sanctae Mariae, quae in Lectionario Luxoviensi inter Epiphaniam , & Cathedram S. PETRI reeurrit, non est Purifieationis festum , sed Adsumptionis sanctae Mariae, ut in Missali Gallogothico scribitur, quam solemnitatem, ut animadvertit MABILLONIUS, GaIIι menla Jeuarii celebrabant. Demum in vetusto Lectionario Ambrosiano Em. THOMASII omitistitur festum Purifieationis. Neque obstant sermones, qui sancto HIL PE-
tribuuntur. Hos enim , aliosque sermones, qui Vulgo horum Sa illorum nomina praeserunt, ad eos minime pertinere animadvertunt NICOLAUS
113쪽
num . de OUDINIS suppl. deseripi. Eeel. par. holae S. ELI. GII sermones Seriptori euidam noni saeculi restituendos esse ait. Vide MAZZOCHIUM in Kal. 7 eap. Tom. I. pag. II. PURIFICATORIUM. Ejus neque apud antiquos seriptores, neque iaordine Romano ulla fit mentio. Monachi olim ad tergendum calleem liniateolo utebantur in cornu Epistolae cujusque altaris adpenso, ubi erat par va piscina , in quam secundam Calleis ablutionem projiciebant. GRAECI spongiam ad ea licem, & discum detergendum adhibent.
PURGATUS, a spiritibus immundis liber. Vide MAZZoCHIUM ia
Kal. πωρ. Tom. II. pag. 69Q. PUTEI. Vide CANTHARUS. PYXI S proprie, uti notum est, dieitur de vaseulis ex buxo 3 nam pyxis apud Graeeos buxus voeatur; sed& aliis vasis ab ipsis Latinis accommodatur, quia apud QUINCTILIANUM Oxides euiuscumque materiae sunt. Inter saera anathemata Monasterii Fontanellensis sub Anno D. 8so. enumerabantur PYXIDES EBURNEAE duae. Apud REGI NON EM habetur, ut Episcopus inquirat , utrum PYXIs semper sit saper altare eum saera oblatione ad matia eum infirmis. Idem ex Concilio Taronensi statutum refert, ut omnis presbyter habeat PYXIDEM , aut vas tanto Sacramento dignum, ubi corpus Domini eum diligenter recondatur ad Haticum recedeηtibus a faeeulo. In Admonitione autem Pastorali LEONI IV. adscripta habetur, ut PYXIS eum corpore Domini poni post super aliari. Saeeuli XI. initio HENRICUS Germaniae Rex .Hrηdunein monasterio , cui tune praeerat RICCARDUS Abbas, dedit taliacem I. aureum praemaximum eum gemmis pretiosismis, ch patenam G sdem
metalli, cr sextellam x. de berillo, σ PYXIDEM de ONYCHINO, is qua SERVARETUR COR p Us DOMi Ni CUM DEPENDENS SUPER ΛLTΛ-RE. Erat ergo Pyxis Eucharistiae recondendae destinata.
OUADRAGESIMA: A quarto usque saeeulo habebatur tamquam tra
ditio Apostolica unam jejunare Quadragesimam, & non tres, ut jubebat MONTANVS, teste S. HIERONYMO ep. . N.ον unam dragesimam fecundum traditionem Aponolorum toto anno , tempore nobιν courust , jejunamus. Cone ilium Nisaeaum de Quadragesima verba facit ean. f., uti dc S. CYRILLUS Hiereobmitanus. Cone ilium Laodiceηum ean. 69. eos con demnat , qui jejunium Quadragesimae frangebant Feria r. majoris hi bd madae . S. EPIPHANIUS Eeelesiae morem ad erit esse jejunandi quadraginta dies ante Paschar μη te septem P ebatis dier Quadragesimam observam re, atque in jejuniis perseverare , easem eo uexit Ecelesa. Ait S. BASILI Us orat. 1. de jejun. , singulis annis per universam terram de nune lari constitutionem jejunii: Per universum terrarum orbem denunciatur jejunii praecoηium.
S. GREGORIUS NYSSENUS , & S. Jo. CHRYSOSTOMUS persuadere ubique conantur Quadrages male jejunium. SOCRATES igitur proculdubio hallucinatus est l. s. hist. cap. 11. quum dixit , Romae jejunari tres tantum hebdomadas continuas ante Paschas liquet enim ex CASSIΛNo collat. r.eν 7.
114쪽
er x ., s. LEONE Serem. ,. aliisque quincti saeculi Auctoribus, & SOCRATI aequalibus, quod hujus Eeclesiae lex , regula , de usus erat jejunandi quadraginta dies, & quod abusus jejunandi minus quadraginta diebus non poterat esse nisi peculiarium quarumdam personarum . Hi ne licet non ubique eodem modo jejunaretur, essetque alibi differentia ei rea numerum dierum, tempusque jejunii, Romanus tam ea usus numquam variavit, qui vigebat ei iam BEDAE aetate , adfirmantis tamen de Pasb. sive aequia
ηοct. Ioea suisse in Italia, in quibus Qnadragesima viginti tantum diebus, vel tribus ei re iter hebdomadis coneluderetur. Quadraginta dierum numerus continuo Romae jejunabatur, quum apud Graeeor, & Mediolani, S. AMBROSIO teste , Sabbatho non jejunaretur r& quamvis Romete dies aliquot ea-rerent offieio , ut Feriae quintiae, jejunio tamen non ea rebant. S. AUGUSTINUS revera in ep. ad CASUL. ait, quod aetate sua non cre debatur Romae Ferias quin has jejunandas esse t sed hoc non respieit Quadragesimam quadraginta sex diebus continuis constantem. Hoc igitur eonti gisse septimo ei rei ter saeeulo dieendum est ex salso pervulgato Deereto MELCHIA DIS Papae, quo Feriae quinctae a te junio exeipiebantur: verum ioctavo laeeulo GREGORlUS II. hoe jejunium restituit, ut resert ΛΝΛ-sTAsIUS Bibliothecarius . Haud scio, veriusne SOCRATES I. eap. xt. loquatur de aliarum Regionum ieiunantium more , ae loquutus est de Romae jejunio, quod trium tantum hebdomadarum spatio in Quadragesima eoncludebat et ait autem, quod in Illyrieo , in Graecia, de Alexandriae jejunabantur septem hebdomadae, & hoe jejunii spatium Quadragesima vocabatur a quod alii jejunabant quidem septem hebdomadas ante Pascha, sed non continuo, voeabantque nihilominus tempus illud Quadragesimam. SΟZOMEN Us etiam lib. I. cap. x s. diversum refert Eeelesiarum ritum in jejunando, & quod non eonvenie- bant in ratione jejunandi Qui dragesimam, nec in hebdomadarum numeros quem eo inplecti deberet. Observat etiam S. CHRYSO STOMUS FOm. I s. ad A tioeb. quod aetate sua disceptabatur , quot hebdomadae jejunandae es sent, ut Quadragesima compleretur; alii enim duas hcbdomadas, alii tres , alii septem usque se iejunasse dicebant i co uetudisem omnes habent per ava- dragesimam interrogare. quot qui ae septimanar Quadragesimae jejunavit , O dia' eenter audire ιicet, hor quidem quod duas, hos vero quod trer, illas vero qηod 'in omner j v teruat septimanas. Apud Gotb Hispanos die Natalis Domini ex praeseripto Cone illi Braecaream II. δεη. s. post lectum Ex angelium Epi-icopus, aut, si Episeopus non aderat, Presbyter populo adstanti clara voce nunciabat quo mense, 6e quota die mensis jejunium quadragesimale incipiebat, ut introitum Quadragesimae nullus ignoraret. Porro hi, uti & Galli,' non plures quam quadraginta duos dies in Quadragesima numerabant, & in
his nonnisi dies sex & triginta esuriales. S. ISIDORUS of ιι b. 2. cap. ν 36., Concit. TOLET. HII. ean. s. inare Quadragesimam a die Dominica, quae prima Quadragesinae dicitur, ineipiebant, & Jeiunium a Feria II.r proxime subsequente. Romae quoque sub octavi saeeuli finem quadragesimae F - initium a seria II. post Domini eam primam putabatur, ut ex LEONIS III.
3 ad CAROLUM Augustum epistola ann. DCCCVlII. arguit CENNI Us T.
115쪽
II. cod. carol. pag. 17. liere quatuor ante hane priniani Domini eani diearum jejunin m ad plenum XL. dierum numerum extra Quadragesimam mutato ante GREGORIUM M. fuisse institutum eontra MENARDUM evieetit Card. THOMAsIUS c Tom. 'I. pag. I 87. 3. Vide Miss A QUADRAGEsIMALIS . QUADRAGESIMA S. MARTINI. Post Quadragesimam majorem , de qua halienus, nulla celebrior quam quae S. MARTINI dieebatur , vel etiam ante Vativitatem , aut Adventus. Non una fuit Christi fidelium in ea observanda sive tempus, a quo inchoabatur, sive modus, quo servabatur , diseiplina. Erant enim qui hujus Quadragesimae initia I . Septembris diei ad. ligabanti alii Kalendis Novembribus, alii in octavis omnium Sanctorum . alii postridie S. MARTINI, alii Kalendis Deeembris, vel Adventus initio , alii demum I . tantum ante Dominicam Nativitate in diebus jejunium hocce suscipiebant; quod tamen quum multi singulis diebus sibi statuerent, alii
tribus solummodo per hebdomadam diebus praefiniebant. Immo non omnes eo tempore jejunabant, sed plures sola a earnibus abstinentia contenti erant.
yide Cl. GARAM PIUM in Vita B. CLARAE pag. 1 os . seqq. QIJARENTANA, Quadragesima Canonieae Poeaitentiae. Vide GL. RAM PIUM in Vita B. CLARAE pag. 1 1. QUATUOR TEMPORA. De horum tempornm ieiunio, eiusque anti quitate, atque adeo Apostolica origine praeter THOMASSINUM, & DELA IS LE erudite disseruerunt MURATORIUS,& SBARALEA, quorum quae
fiant hujus argvinenti dissertationes in tomum I. Diseiplinae Populi Dei Fleu-τianae intuli pag. I o. Ea S. LEO M. Serm. VIII. Delmi mensis indieat his verbis: Siquidem jejuaiam vernum in Quadragesima , aenivum in Teraeeone , autumnale in meUe septimo, hyemale in hoe , qui en decimus, cele-οramar. Non omnes tamen Ecclesiae eadem hebdomada hoc jejunium o Drvabant. Sed tandem quae hodiedum viget disciplina obtinuit. Placet hane in rem adscribere, quae in Ritibus Laxoviensis Monasterii circa XI. Deeulum collectis occurrunt, rit. disseipl. main. pag. 381. 20κηia quot ureemporum fiunt quato is anno , scilicet feria IV. post ferim S. LUCIAE , feria ἔκ pia bordas clan primam Dominieam Quadragesimae a , feria IH post Pe
NA SELLA, quasi Capse Ita apud MARTE NE lib. III. eap. s. s. 27. , ubi
de ritibus in die Epiphaniae observandis hae e habet. Hora igitur cant i induaar omηes cappar a cantore sibi miaistratas, Baalibus interim ministris a re altare maj x eum a d beηedicta, crure, eandelabris, thuribulo ano, Diaco o νη quasilla eburηea. Thurimet .abbas altaria , deinde Textam, o ges dax Reli
vias cte. Qua sella igitur eburnea nihil aliud erit, nisi theca, seu cistula ,
in qua portandae reliquiae reeondebantur.
QUINQUAGESIMA. PETRUS BLEsENsIS serm. rs. Quinquagesimam adserihie TELES PHORO Papae, sicut etiam madragesimam; quae quidςM salsa opinio a falsis Decretalibus petita est. Quinquagesimae nomen plus quam quadringentis annis post TELES PHORUM invectum est , & plusquam centum post S. AMBROSIUMs quod suffieit , ut e vineatur falsitas Sermo nis 1 s. sub ejus nomiae , qui de QEinquagesima laseribitur. Legitur hoς
116쪽
tamen Iri primo Coneilio Aurelianosi ahit. , tr. . . quo Quinquagesima interdieitur. Hi ne nulla Minquagesimae, Sexagesimae, & Septuage-smae mentio in libris Gauoram Liturgicis 3 imo ne apud Gotbo-bispanos quia dem . In aliis Eeelesiis, ubi Quinquagesima servabatur, vetustissima fuit apud Clerum abstinentiae inchoatio in Quinquagesima. Apparet in Vita S. UDA LRICI Auinani Episcopi cirea decimum laeeulum, quod Clericiaearnes mandueare desinerent a Dominica ante Quadragesimam ἐν Mos est clericorum Dominica aηte Quadragesimam earnes manducare , ' Dixceps usque ad seba devitare. Idem BLESENSIS eit. Sem. a 3. ait, quod aetate sua Monaehi inchoabant jejunium a Septuagesima, Graeci a Sexagesima, de Clerici a Quinquagesima. Concilium claromontanum ann. ros s. sub URBANO II. ita statuit: Nemo clericorum a Quinquagesima conex comedat. Synodus μηδε- gavensis ann. Iaro. minatur suspensionem Presbyteris, qui jejunium Quadragesimale non in ei perent feria seeunda Quinquagesimae. Conei lium Salisbum rease ann. 11 gr. ad id Religiosos omnes adstringie. Non omittendum, Quinquagesimam quoque a nonnullis voeari quinquaginta dies, qui Pascha inter, & Pentecosten intereedunt. Non igitur, inquit de his diebus S. AMBROSIUS Serm. εI., joratamus is Quiaquagesima , quia tu his diebM M.iscam
RASTRUM, Instrumentum quoddam dentatum, ut plurimum ferreum, super quod eandelae in Ecclesia poni solent. ordin. Tullos. apud MARTE NE lib. 3. eap. 1O. .ad haηe quinque lampades in Lampadainvio adcendantur, septem cerei in Rastro , or cereus Paschalis, qui post debet auferri a Saeresa. RATIONALE idem quod Pallium. Equidem ex Mita RATOLDI -- nium Episeoporum fuisse videtur Rationale . eontra quam pallium fuerit. Hinc RUINARTI Us duplex pallii genus distinguit, Rostituum, di Gallieanum, hoeque ad alterius discrimen Ratioηale dictum conjicit. Verum ea palliorum distinctio nudi fundamento nititur. Potius igitur erediderim pallium, quod quibusdam Episcopis indultum scit, Rationale vulgatiore vocabulo appellatum , ne Archiepiscopi Episcopos sibi hac in re penitus aequari conquererentur. Neque RAUL DI Missa omnibus plane Episeopis Rationale concessum suisse effetis sed de Iolis intelligenda est Episeopis, qui illius gestandi privilegio insigniti essent, ut post Casaiam eis tandem Rationale colaerens νηctim superhumerali ministraretur. RECENTARIUM. DESIDERI Us Episeopus A UTIS SIODORENSIS ONtulit RECENTARIUM Gaaratum pens. lib. rI. er sem. habet deforis cava rurar. Item alium RECENTARIUM pens. lib. I. σ uηe. IX. habet in medioiisseilam , er ferar. Per Reeentarium intelligit C ANGIUS vas ad ministerii sacri usum, in quod recentes, seu reeentatum vinum infundebatur. At GE DRGl Us Tom. r. par. cxκ existimat, Reeentariam tburiburi genus suisse, quod unum ex illis a DESIDERIO donatis habuirit foris cavaturas , idest, ut puto s
117쪽
puto , Draminii ad thuris sumum emittendum ἰRECEPTACULUM, Vas illud, quod ponitur ad Eeclesiarum Ingreti sum , & in quo adservatur aqua benedicta , ut Fideles ingredientes ea sese adspergant, & signent. Rediens autem de oseinis , si quid superest, ei de ipsa
aqxa infundat in receptaeulum, quod es ad introitum Ecclesiae ad boc deputatum. Liber Usuum cictereten. RECEPTORIUM. Vide SACRIsTIA.
RECONCILIATIO POENITENTIUM. Primo eum PETAVIO Disa
triba in SYNEFIUM De. edit. illa notanda varietas, quibus poenitentium in integrum restitutio, ac re integratio ab antiquis Patribus, & Cone illis exprimitur. Primum ,& usitatissimum est communionis vocabulum , quod Poenitentiae passim ex adverso respondet, ut apud AMBROSIUM lib. de
Poeniten. eap. I. sed negant bis oportere reddi communionem, qui praevaricati
ne lapsi sunt. Ubi eommuηio manifeste reeonciliationem , de absolutionem significat, non autem, ut vulgus existimat, solam Dominici Corporis participationem. Nam id ipsum ea voce AMBROSIUS intellexit, quod NovΑΤ IANI poenitentibus denegabant. Id autem peeeatorum fuit absolutio. Tum id expressit, quo poenitentia relaxatur, ut eodem loeo his verbis i dicat: Quid atitem durius, quam ut indicaηι poeηitentiam, quam non relaxeηt e Re Iaxatur autem absolutione poenitentia, per quam ab reatu, di sordibus eximuntur. Proinde & in lib. 1. eap. s. quum ita scribit: ποηηulli ideo poscunt poenitentiam , ut statim sibi reddi commvηionem 'elint: Communio nihil aliud est, quam absolutio, & in integrum restitutio. Sie in i Eliberitano
ne illo passim eommunionis vox usurpatur ex multorum sententia i quum certis peccatis ne in fine quidem conceditur. Ita BELLAR MINUS lib. a. de Imag. cap. a. , qui Concilium istud propterea non adprobat, quod abso- Iotionem etiam in vitae periculo denegandam censeat. Tametsi quidam ius Eucharistiae sumendae communionis nomiqe interpretandum censeant. BEL
LAR MINO adstipulatur BARONIUS ad Man. christi so1., ubi & Coneilii
Deeretum illud excusat. Guum multa , inquit , adcidere potuerint, quae nobis sunt penitus incomperta, in quibus aineriora illa lapsis medicamenta oportuerit adhibere . Sane Canon η7. istius Concilii, quum moechis, qui in fine eommunione adcepta iterum moechati sunt , ne in fine quidem vitae eommunionem deinceps dandam esse de eernat, videtur aliquid amplius significasse , quam usum Eucharistiae. Nam ista subj citi Plaetiit ulterius non ludere eum de commullio ηe pacis. At communio paeis non solam Eucharistiam , sed absolutionem , ac peccatorum relaxationem ostendit. Praeterea communicatio nominatur, ut ab CYPRIANO epist. I x. velius commaeni is ab eodem epist. io. Item pax, ut apud CYPRIAN. epist. 13. σ 23. , nee non in tractat. de lapsis r & eommunio paeis in E LIBER l Canone eitat. 3 tum arrha pacis apud AUGUSTINUM libro primo de adulseris reuuibus is Me . Ad hae e reeoneuiationis voee saepius exprimitur, ut in CARTH. a. ca-
ηοη. f., o in can. 32. caa. vero A. reconciliari sacris altaribar idipsum voea
118쪽
Appellatur & remiso ab eodem INNOCENT. Epistol. 1. eap. 7. , &CYPRIANO lib. de Lare.
Absistis quoque pereatorum ab ELIGIO sermone II. , ερ Absoluti di eu tur in Carth. ean. 78. Veniam CYPRIANUS vocat epis. xx. , Haticam AGATH. ean. FELIX Papa ep. 7. 'Deinde observandum est , duplex reeonesitationis , vel absolutionis, aut eommunionis fuisse genus: quorum alterum merum, ae perfectum fuit i quod quisque impetrabat, eo iure inter fideles adseri batur, quo qui optimo,
nulla ut ab arte communionis esset exceptus r alterum inchoatum erat , de mancum, in quo vel sola meeati relaxatio, de absolutio , sine oblationis& Eucharistiae jures vel sine peccatorum absolutione , Eucharistia, ceteraque sunt omnia concessa. Ex quo duae impersectae eommunionis sormae profieiscuntur. Prima est, quum a peceatorum reatu, atque noxa nondum liberati poenitentes oblationis, & Eucharistiae, adeoque ceterorum compotes fiebant. Quod tum usu veniebat, quum neeessariis temporibus nullius
Episcopi, vel Presbyteri poenitentes copiam haberent, sed Diaeoni dumtaxat, qui quum remittendorum delictorum . potestate careret, quod unum poterat, ex Episcopi mandato , tribuebat, ut ad oblationis de Eucharistiae partiei pandae jus admitteret. Hujus insigne testimonium exstat apud CYpRIANUM Ep. 13. in qua lapsis de sacrifieatis, qui commendat itios libellos a Martyribus adceperant, si in vitae perientum incidant, ae nullus in promptu sit Presbyter, exom logesin delini sui iubet apud Diaeonum facere, ut pacem adcipiant. Altera non persectae recon et Iiationis species fuit ejusmodi, in qua peecatorum remissionem ab Episeopo, vel Presbytero poenitentes obtinebant,sne jure oblationis, & Eucharistiae. Quam communionis, reconciliationi iaque formam poenitenιiam interdum nominari puto, vel poenitentiao Maedi
REGIA, porta primaria Templi, monasterii, trietinii, ne in Onomasti eo ad Vitas Patrum doeuit ROS EIDUS ex Vita MARIAE Aegyptiacae, ENNODIO, GREGORIO Ttironeas , ANASTASIO Bibliotheeario. Ita videtur quoque explieandus idem ANASTASIUS Ribliotheeritas in LEONEIII. Ia ingressu Basilicae supra retias majores fecit imagiaet ex argento. Item Deis in Basilica Dei Genitruis ad Praesepe in ingressa Fraesepii regias vinitar ex aetexto pari mo, peηβηtes μαι libras emism viginti, septem p σ super
ipsas regias velum modicum fundatum , habentem in eireuita listam de chrysoclavo. Nee non o' alia vela Tyria super regias majorer tria is iuressa Basiluae
cum periclysi defundalo. BULEN GER Us lib. II. de Donariis Pontifieam eap. LVII. priore loeo apud ANASTASIUM per regiar intelligit structuras quas.
dam superbas prominentes , in quibus imagiam de statuae colloeari poterant; posteriore, ornamenta ex auro de argento. Sed quum tot eitati Auctores regiar usurpent pro portis primariis, auctoritatem quis alterius significati nis requirat Sane vela supra regias seu portas adpensa, uti hic meminit
ANASTΛSIUS, videre est in monumentis quibusdam Romanis, quae vetustas reliqua
119쪽
reliqua seeit: Cur autem portae templi Retis. appellarentv doeet Ct Praesul BORGIA in Notis ad Opula. Card. VALERII de Benedictisneram Dei.
tres caηtores in eboro regias virgas in mallibus tenentes. Et cap. 16. Archi-eaηtον, o duo socii ejus adsistentes in eboro retiar virgar iη mallibus tenentes Deipiant incium. Nomine autem virgarum Maiarum intellige baeulum quemdam, cujus usus Mediolani etiamnum viget ι in Metropolitana enim Basiliea Caeremoniarum Magister, de alii, sicut & Praepositi Basili earum , di Collegiatarum, baculum ligneum, in summitate globum argenteum hahentem , deserunt in Processionibus, di aliis stinctionibus. REGNUM, eorona altari imminens. Plures hujusmodi coronas ΛNΑ-STASIUS in Vitis Romanorum Pontificam Indi eat, ut in GREGORIO IV. qui inter alia Titulo S. MARCI contulisse fertur aureum vinum , quod usque hodie super altare dependet, eum gemmis. Vide TIARA. REGIOLA , diminutivum a fibria, de qua supra, fenest rella, seu parva ianua. REGULARE, νegularis in libro Pontifieali virga est oblonga , in qua vela, & imagines adpendi soleat. Vide MABILLON. coaem. in Ord. Rom. par. cXXXVIII. REL QUIAE. Hae voee Veteres signifieabant quidquid ex aliqua rasuperest , ae reliquum est . Sie apud TULLIUM saepe invenies tuorum rein liquias , binium reliquias, mitae reliquias. Ηine Eeelesiastiei Seriptores quidquid ex aliquo Sancto superest, osti, eineres, vestes , aream, in qua istare eondita fuerint, reliquias passim appellarunis immo etiam nonnulla, in quibus vocis etymon minus servatum , ut vela, quae veras illas Sanctorum reliquias tetigerunt, manna, oleaque ex eorum ossibus defluentia ι aut etiam olea ex lampadibus ante illas accensis desumpta. De Reliquiis eopiose agit Cl. TROM BELLlUS de cultu sanctorum rim. II. P. I. disi. yII., qui dc ea sum cultum egregie vindieat diff. VIII. REPRAESENTATIO CORPORIS. Tumulus ille, qui ponitur in Eeclesiis in Defunctorum anniversariis, seu exequiis, & Castrum doloris voeatur. Item sciendum , quod quaado corpus praeseas, vel repraesentatio feretri ponitur. Et infra: si aliquis R. Istissus Obierit, er ipsius eo us vos fuerit praesent, is praedictis exequiis O Missa, vel aliquod feretrum vacΜοm r praesentan3 corpur ipsius, tam ia praedictis exequiis, quam Musa tunc praedictae solemnitates non μηt. MARTE NE lib. s. cap. Io. RESPONSORIUM . Aliud ad Missam pertinet, aliud ad ossietum: Quod ad primum adtinet, Psalmus responsorius, sive responsorium Psalmi post Epistolam a primis Eeelesiae temporibus originem habet. Integer vero ab initio Psalmus eantabatur. De hoe more testis est AUGUSTINUS Serm. VIII. de vero. . U. Apostolum , inquit, audivimur I Psalmum audi viamus 3 de Serm. X. de verb. . H. Lectionem Apostoli audivimus ι deinde eantavimus Psalmumr pin haee Emangeliea lectis. Contractum fuit Responsorium sub finem V. Saeeuli. At nondum eontractum fuisse videtur sub LEONE
MAGNO, quod mutem hujus Psalmi ab initio ad finem deeantandi ipse in
120쪽
nuat in Sermone de Malaresaria die suae adsumptionis ad summi Ponti fieis minus, dum ait: Unde er Davidisum Psalvium , dilactissimi, non ad ηοstrum
elationem, sed ad christi Domisi gloriam eoημηa voce cantavimus . Psalmus enim David ieus C IX. in solemnitate eoaseerationis Pontificis deeantari soleis bat. Ille autem mos, ut integer Psalmus diceretur, jamdiu obsoleverat in Eeelesia Itoniana S. GREGORl I aevor nam id adparet ex ejusdem Saeramentario , de Antiphonario. Integer Psalmus Gradualis in hodiernis Missalibus adhue Iegitur ex prisco ritu Dominica prima Quadragesimae, Dominica Pal
Appellabatur autem Responsorius gradalis, seu viso orium gradale , quod
uno eaηente chorus consonando respondeat: & Gradale dicebatur, quod juxta
gradus pulpiti cantaretur, ut alibi diximus. Quod ad ossieii Responsoria, duplieis ea generis sunt. Primo enim Responsoria Vocantur preces, quas post lectiones diei mus, veluti respondentes , aliquid dicendo, quod ad ea, quae lecta sunt, reseratur. Responsorium , ait RUPERTUS I. I. e. 1 . , ampellatum ess , quia respondet Iectionibus , trinia tristibus, laeta laetis Deeinente eboro. Ηine Responsorium quodlibet duabus constat partibus, priori , quae ipsa RUροηsorium dicitur, de posteriori, quam Versum appellamus. Sanctus BENEDICTUS Gloria Patri ad finem postremi Responsorii eujusque Nocturni eani jussit; eaque doxologia ad ejus exemplum in Romanum ossicium fuit inserta. Nam teste A MALARIO satis olim erat ad finem Responsorium repetere sine Glaria Patri. Mos doxologiam hane praemittendi Renponsoriis jejunii diebus, atque initium repetendi sine ea, intelligitur ex Conincilio Tolatano qMarto can. I 6. mee in discretio , ut in laetis sequatur Gloria, is tristioribus repetatur principiam, idque Passionis tempore servatur. Antiquitus ex RADULPHo metrensi propos 1 . Sicut erat cum Gloria Patri in Responsoriis simul cantabatur. juxta iomanum autem ritum , quum Te D nm ad Matutinum ea nitur , id noni Responsorii loco es t Romani , ait MICROLOGUS , non singulis Lectionibus singula semper subjungunt RespoUoria ιηam tertium , sive nonum multoties praetermittimar. Et quidem ita hodiedum fieri solet in Festis, tres, vel novem lectiones habentibus, in quibus Te Deum tertii , & noni Responsorii loeum obtinet. Deinde in ossieto sunt brevia responsoria Horarum. A MALARIUS Responsoria meminit, quae in quibusdam Eeelesiis post Capitulum recitabantur; aitque, se ea Metas non invexisse, quod ignoraret, cur potius ad Vesperas ante Magnificat, quam ad Laudes ante Benedictus adhiberentur ι & quemadmodum nulla erant ad Laudes, nulla quoque Vesperis designavit. Romae nulla sunt Responsoria, neque ad primas, neque ad secundas Vesperas. Parisiis, atque in pluribus Galliarum Eeclesiis uni eum tantum est Responsorium ad primas Vesperas Festorum duplicium dumtaxat, non vero ad seeundas. Alieubi vero sunt Responsoria tam
ad primas, quam ad se eundas Vesperas. Benedictinis & ad Vesperas , & ad Laudes quotidie habentur Responsoria, illis, quae ad minores Horas adhibemur , similias breviaque R ροηDria appellantur. Ritus autem duplex Al-ιel Ha ad minorum Horarum Responsoria addendi in Regula S. BENEDICTI pro tempore Pasthali oecurrit ; atque ad hujus temporis imitationem Romae