장음표시 사용
91쪽
e tentia, νῆeoxeil attoae Ληatur. 2. Satisfactionis modum i saeerdote iniunctum . ordo Romahm ex Codice Card. BARBERINI a NoRINO editari Interroga eum si vult emendare e Et si promittit, da ei poenitentiam ι β ηοη, die illi, quod non ei das poeniteηtiam . Sed primo eonsidera, si dives est, aut pauper, δε dominur, aut servus, si faηur , aut i rmur, si sit eonju'atur, an noη , si
in Iuvenis, aut puer. Omnia considera, σ secundum quod poterit agere , impone illi poenitentiam ι non eor nimis aggraver, sed is hoc labora, uι emendentur . Attende etiam , ut tale jejunium imponar, ne peccatum facias manifestum , est' evi non potes imponere jejullium , impone eleemosynam , o orationem, σ flectat genua per diem oe noctem. Sed antequam impoηas poenitentiam, debes ossentire, quam grande est illud malum, O quot annit debet poenitere. s. Ipsam absolutionem. Concilium Geruade e eaa. s. Ut qui in aegritadine poeηitentiae benedictionem , quam viaticum depalamus, per communionem adceperit , O postmodum reeoavalescor caput poenitentiae in Ecclesia non subdiderit , si pro-Aibitis vitiir non detinetur obhoxius , admittatur ad clerum. Ubi Poenitentiae
benedictio PETAVIO monente aliud esse non potest, quam absolutio . Neque enim satisfactio intelligi potest , seu professo latariosae, ae luctuosae vitae, ad quam peccantes certis ritibus admittebantur 3 primum quoniam illam ipsam per communionem ait adelpi s deinde quod illa adcepra , non impediri ait, quo minus ad Clerum admittatur. Atqui nemo poenitentiam professus in Clerum cooptari poterat. Est igitur Poenitentia idem , quod reconciliatio, vel peecatorum absolutio. POENITENTIA PUBLICA . Quatuor suerunt olim in Ecclesia Poenitentiae publicae gradus, se ilicet Fretur, Auditio , Substratio, coUReueia . Ptimus illorum sigillatim ,&distincte memorat S. GREGORIUS Thaumaturras Canone ultimo Epistolae suae Canonieae . Eosdem recensent JO
CI, HARMENOPOLUS in Epitome Canonum Sectione s. Titulo f., MAT THAEUS BLASTARES in V.omoeanone , ARISTAEUS in vigesimum primum Aeeyraηae Synodi Canonem, & GABRIEL Philadelphiae Metropolita, east. ao. libelli, quem de Poeaitentia seripsit. Ad eas stationes alludit S. AMBR.ιib. 2. de Poeniteηtra eap. 7. Movebitur, inquit, misericordia Christus quum viderit in tuo obitu ιacrymas plurimorum, dicet ; Ubi posuinis eum e Noe est in quo reorum natu est; in quo Poenitentium ordine e Flentium statio collocata erat in area, seu domuneula quadam Ecclesiae adjacente , seu in portieu, aut vestibulo, quo ad Synaxes erat iter.
Id colligitur ex S. BASILIO in Epistola ad AMPHILOCHIUM caη. 36.
ubi de Poenitentia homieidae voluntarii decernens t Debet, inquit, quatuor πη is destere, staης extra fores Oratorii, o Fideles ingredientel orans, ut pro copreceηtur, suam iniquitatem pronuncians. Hanc flationem ut primum ingrediebantur poenitentes , illis omnino tondebantur capilli. Cone ilium Agathense Can. I y. Poenitentes, tempore quo νοσηiteotiam petunt, impositisaein manuum, o cuicium super eaput a Sacerdote, sicut ubique constitutum ess , eonsequa ηtur ι si autem comat non depoDeriηt , aut vestimenta non mutaverise, ab iciantur. Concilium Baretnollen. can. s. statui euῖ Pocssitenter viri, tonso capιω, religiosa babita utantur ι &-Concilium To
92쪽
ti deum III. call. xx diligenter praescribit I ut viri poenitefites eomas deo
ponant, a mulieribus vero id tantum requirit, ut habitum mutent. etimqae ab Episcopo , vel PM1biero sanus , vel infirmus, poenitentiam postulat , id ante omnia Episcopar observet, Presbier , αι si vir est, priss eum tox. deat, oe sie Poenitenιiam tradat. Si vero mulier fuerit, non adcipiat Poenitentiam, nisi prias mutaverit habitum. At S. AMBROSIUS ad Het. lapscap. 8. voluit, ut lapsae Virgini amputenJur erises, qui per vanam gloriam occasionem luxuriae praestiterunt 3 contra FABIOLA , teste S. HIERONYMoepist. ad OCCEAN . , quum inter Poenitentes staret, sparsum habuit erιηensi
Et URSICINO cadureeo Episcopo, ut auctor est S. GREGORIUS Turonensis Hin. lib. 8. eap. 1o., iniunctum fuit, ut tribus annis , quibus Poenitentiam agere debebat, neqAe capillum, neque barbam tonderet. Demum S.ISI DORUS Osse. lib. 1. eap. 16. distincte scribite Hi qui Poenitentiam agunt, eapillos o barbam nutriunt. Nimirum hae in re varia erat Ecclesiarum diis sciplina non modo pro temporum, sed etiam pro personarum, & locorum varietate . Id ubique servatum , ut Poenitentes vestem lugubrem sumerent , cilicio induerentur, cineribus adspergerentur , c vide CiNERεsὶ ae neglecto saltem eapillitio , totoque corporis habitu ad movendam misericordiam comis
positi in Eeelesia se sisterent, ubi se reos palam profitebantur , erimen deis flebant 1 Fidelibus ad synaxes convenientibus supplicabant, ad eorum pedes advoluti, ut apud Deum , Episcopum, Cleruin, univcrumque Ecςlς εsiam pro ipsis intercederent. Auditionis, quae secunda poenitentiae publieae statio erat, meminit S
BASILIUS can. 12. , quo in mulierum raptores ita decerniti Oporter eos anxo primo a precibur expelli, O ipsos degere ad fores EeeIesiae, Deundo autem ad Mais ditionem admitti. Ejusdem meminit S.GREG. Tatimat. an. ωιtιmo Epist. Caa ni eae . Vicaenam Concilium can. 1. deeernit, ut qui sub LICINII tyrannide lapsi sunt, tribus aκηis ister Audieates habeantur. Eamdem stationem memorat
S. GREG. Vallinus in Epistola Canonica ad Episeopum Milisinosem, ubi de
homicidii voluntarii reo, post novem annos in fletu exactos, ita statuit i Tot annos ia Auditisne permaneat, sola Doctorum , in Scripturarum aaditione dignus habitur. Auditionis Iocus erat in interiore Templi Nartheee. Sex hominum generibus eommunis erat locus ille, Ethnicis, Judaeis, Haeretieis, Sehisma. ti eis, Catheeumenis primi ordinis, & Poenitentibus Audientibus ι his omnibus, quum ad Eeclesiam sese conferebant, permittebatur, eo in loco Psalmorum cantum , Sacrae Scripturae lectionem , & sermones Episcoporum audire . Quorum ab auditione arceri debere neminem , eonstat ex antiquis Conci filiis carthagiη. IH can. 8 . , Ilerdensi can. q. , Valeηti o in Hispaniis call. I. Tertia poenitentium statio vocabatur sub iratιοι eius meminit ea non. rs. An ranae Synodi, quo de gravissimi peccati reis deeernitur, se eundum GENTIANI HERVETI versionem r Ut pinquam quindecim aanie substrati,ae supplices fuerint, commullioηem ad precer adsequaηtur . Deinde θ' quam in
Commanione quinque aηηis perseveraverint, oblationem adtiVaat . Examinetur autem er eorum in substratioηe vita, ct ita hamanitatem eo equa atur. Illiu
meminerunt Ee sanctus GREGORIUS Thaumaturgas in Epistola Canoniςa,
93쪽
AMPHILOCHIUM, FELIX III. Pontifex Maximus Epistola f. ; IOHAN
NEs Abbai ΒΑΙΤΗU, & alii. Locus istius stationis erat inter Rudientes, & Fideles positus, & ad Anabonem usque in Ecclesia protensus. Toto substrationis tempore, quod plurium semper erat annorum , in singulis se te
Synaxibus manus Poenitentibus genu siexis imponebantur. Vide Iupos Irio MA- Nuc M. Manuum autem impositioni super Poenitentes eonjuncta semper erat oratio , ut colligitur ex sancto AUGUSTINO libro 3. de Baptismo eoκira Donatistas, cap. IS. dicente: Quid est aliud impositio manuum, quam Oratio saper homillem e Celebrabatur autem uterque iste ritus post Missam Catechumenorum, & ante oblationem incruenti Sacrificii, ut tolligitur ex Concilio Laoditerro canone is., cujus haec sunt verba, secundum DIONYSII EXIGLII versionem. Quod oporteat primum super catechumeηον, pes adloquutionet Episcoporum , Orationes celebrarit er postquam catechumeat egressi fuerint, super eos qui sunt in Poenitextia , plecem fieri. His etiam adcendex libar ad manum Sacerdotis, O discedeηtibus, tres Oratioηes eoUummari Fideliam, ita ut prima quidem sub silextio , secanda vero O tertia per exelamationes DIitas expleant arr er ita demam pacem sibi invicem dabuηt. Et posteaquam dederit Apiscopus Presisteris osculam pacis, tunc Laisi sibi tribueat e er ita Docta cele, brabitur Oblatio. Expulsionis autem poenitentium ante saeris eii oblationem, euius me.
minit iste Canon, meminerunt etiam Agathe se Concilium canone fio. , de Oaοηense taxone x s. Poenitentibus in substratione positis variae poenae, atque opera laboriosa imperabantur, & diligenter, an imperata exequerentur , Patres adtendebant, ut constat ex omnibus fere antiquitatis Ecclesia. si eae monumentis, quae de Publice poenitentibus loquuntur. Qitaria Poenitentium statio coUsentia dicta est, ut eonstat ex siecto GREGORIO Thaumattiuo, in Epistola Canonica, canoηe ultimo, & ex san
Eho BASILIO in Epistolis Canon ieis ad AMPHILOCHIUM. Inde autem suxit is ud nomen, di huie stationi adseriptum est, quod qui in ea erant,
simul eum Fidelibus in Beelesia eonsisterent, neque cum Catechumenis expelleremur. Qui in ista statione expiabantur, lieet publicis preeibus, re Sacrifieio interessent cum Fidelibus, jus tamen oblationis non habebant .
idest ipsorum munera ad altare non offerebantur. Loens huius stationis erat ab AMBONE versus Sanctuarium. Quatuor hominum genera complectebatur. Primum genus erat eorum, qui vel levius mecaverant, vel qui grave quidem erimen perpetraverant, sed sese sponte detulerant ad Episcopum , Contritionem maximam demonstrantes. Hi posteriores nonnumquam ad Consistentiam recta mittebamur, eondonata aliarum stationum severitate . Id constat ex eodem sancto GREGORIO ThaamaturIO , eanone s. Quod vero leviorum peceatorum rei ad hane stationem aliquamdiu purgandi remitterentur , constat ex Concilio Illiberitaηo, eanone at . ita decernente, Si quis in eivitate positas, tres Domiηieas ad Ecclesiam non adcesierit, pauco tempore abstineat, ut eorreptas esse videatur. Et canone s. in eadem statione expiari jubentur, qui alea luserint. Se eundum hominum genus , qui ad hanc stationem adtinebant, eorum erat, qui inferiores Poenitentiae stationes decurrerant. Propter illos instituta fuit haec statio , ut experirentur
94쪽
Patres, in luctuosae poenitent Iae laboribus IIberati vitam dueerent Christiano dignam, atque ita illos tuto admittere possent ad partiei pationem Corporis, & Sanguinis Christi. Tertium hominum genus in hac Poenitentiae elasse per aeeidens tantum collocabatur. Mulieres enim nuptae, quae
adulterio pollutae erant, ad hane stationem mittebantur, ne, si ad substrationem suissent detrusae, mariti aliquid eriminis perpetrati suspicati sui iasent, necemque, aelotypia abrepti, uxoribus intentassent. Id constat ex s. BASlLIO, Canone sq. Adulterio , inquit, pollutas msularer, O confitentes ob pietatem , vel quomodocMmque convictas, publicare quidem Patres nostri prohibuerant, ne eonvictis mortis caussam praebeamus: ear autem stare sice communione jusserunt , donec impleretur tempus Poenitentiae. Quartum denique
genus eorum erat, qui post actam publiee Poenitentiam in nova peςcata prolapsi erant, ob quae Poenitentiam iterum agere publice debuissent. Hi ex Deereto SIRICII Ponti fieis Maximi Distata r. ad HIMERIUM rrac sensem Episcopum data es. . ad Consistentiam reliquo vitae suae tempore amandabantur. Quod tamen de iis non est intelligendum , qui graviora crimina Canonica perpetraverant ι sed de iis qui in Constitutiones Eeelefiasti eas publice Poeniteatibus praeseriptas, scilicet de cingulo militiae non rein sumendo, de Matrimonio non contrahendo, de conjugii non degustanda v
Iuptate, peceaverant. Vide supra Iupos IrIO MANUUM.
POENITENTIALE, Liber Canonum Poenitentialium . Plureν ejusmodi Libri extant, quos reeensai Tom. I. Bibl. Rit. pag. I 8. POENITENTIARIUS. Poenitentia publiea institui , Poenitentiarius eonstitutus suit, qui illi praeesset, ae de poenitentium caussis, ae moribus cognosceret. CPoli NECTARIVS patriarcha Poenitentiarium hunc abrogavit; de quo tam multa a doctis Viris disputata sunt. Mmae Presbyteros super poenitentes a SIMPLICIO Papa eonstitutos fuisse doeet in ejus vita ANASTASIUS his verbis i nis eoisiluit ad Dactor Petrum, Paullum , dc
Laurentium hebdomadas , ut presbieri ibidem manerenν propter poe iteηtes , in. Baptismum s regiollem tertiam ad sanctum Laurentium , primam ad sanctum Paullum, in sextam, ves septimam ad saηctum Petrum. Hi Presisteri poenia sentium vocati sunt, qui eorum exemologeses audiebant. Quorum primas, major Poenitentiarius, dictus hodie est Cardinalis 3 reliqui minores Poeniteariarii, ηοη cardiηales, vocati. PIUS IV. primum , deinde S. PIUS V. de Summo Poenitentiario, atque universo ejus tribunali leges tulit. Praeter Card. PETRAM, qui peculiarem tractatum e De Sacra Poenitentiaria scripsit , consuli possunt CATALANUS ad caerem. S. R. E. Tom. I. pax. II., Auctoresque ab eo indieati. POGIUM, POJUM, Bala ustium, sive ea neelli, qui Presbyterium a Choro eantorum dirimebant. Qui ordinandi fuat, flexi in Porio fatis gradibus . Ordin. Roman. Vide MABILLON. eamm. in Ord. Rom. pag. cxxx II. POLYCANDELUM , Candelabrum multas habeas , seu sustinenν cand las . Obtulit Polycaadelum porphyreticum pendea:em is pertula aηte comesonemia eatenulis aureis. ANASTAS. in LEONE III.
POMA suisse olim benedicta in die S. JACOBI intra Missarum solem ala, docet ordinar. Tulienis, ubi haec tigri l Is baς MFa llovaram mmorari
95쪽
caηonem ad illa verba: Intra quorum nos consortium m. Postea sit a Sacerdo
te benedictio pomorum ita dicendo r Benedit , Domine, ct hor fructus pomorkmσe. Eadem benedictio praeseribitur a Consuetud. compendien. , O Diov-
PONTIFEX Romanus. Infinitis Ille propemodum honoris eognominibus ornatus est, quae RAYNAUDUS,& CANTELIUS in hiR. Urb. Metrop.
p. I 67. illustrarunt , ut Pater, Doth Inus , Pater Patram , Papa, Arcbiepiseopus, Patriarcha , universalis Patriarcha, Princep3 Episcoporum , Summus Poηtifex , de
alia id genus. Nee tamen , inquit idem CANTELIUS pag. 27s., nescius sum voces istas, Pater, O Papa, ab omnibus olim Episcopis fuisse adversus alios Episcopos usurpatas saepius , & LUPUM Tricassinum a SIDONIO Patrem P tram, o Episcoporum visevam dictum esse, di coηstantinopolitanum Patriarcham a Graecis, O Orientalibus Oecumeηiei Patriarchae , & aliis alios appellationibus insignitos. Ita etiam magnifiei tituli, si RUBEO eredimus, Divennati Episcopo circa nonum & deeimum saeeulum dati sunt, ut in hae inscriptione videre est i Domino sancto O meritis beatissimo atque Ansolito Patri Patram Domno CONSTANTINO sanctifimo S. cathοIicae Ravensatis Melesiae Archie pi copos quas tamen appellationes vel a Ravea natibus, vel a suffraganeis Episscopis tantum, non ab aliis ipsi datas subicor. At quis praeter Romanum Ponti fieem ab omnibus omnium gentium EpIseopis, Patriarchis, Regibus, Imperatoribus, umquam vocatus est Pater Patrum , Princeps Episcoporum, universalis Patriareba, Sammus Poηιifex e miseri potuit , ut tot tum Episcopi , tum Principes , & temporum & loeorum intervallo inter se longe dissili , N a se in v ieem lingua , moribus , legibus
abhorrentes, AEGYPTII, ORIENTALES, GRAECI, AFRICANI, GALLI , ANGLI, HISPANI , GERMANI , ITALI &e. in Romaηa Sede tot laudibus ornanda consenserint, nisi persuasum suerit omnibus, datum olim a Christo super ceteros Apostolos principatum B. PETRO, ad omnes deinceps suin se Romanae Sedis Antistites propagatum Ratio eligendi Summi Pontificis varia variis temporibus fuit ι qua de re praeter C ANTELIUM in ei t. his
Urb. Metropol. P. II. ds. IV., CATALANUM in caerem. S. R. E. , & n stram de Libro Diurno dissertationem p. IV. S. II. num. 1. , consuli potest Italicus Lusitani homi ais, sed preruditi JOSEPHI NOVA ES Libellus Romae
vulgatus. Ut ad hodiernam electionis formam magis adcedam, ius creau di Ponti fieis ex NICO LAI II. Deereto ad sol ox Cardinales saeculo XI. trans latum fuit. Multa postea, quae ad summi Pontificis electionem pertinent, sanetia sunt. Principem inter ea locum obtinet ALEXANDRI III. Decretum , quo in Cone illo Lateranens III. anno MCLXXIX. Schismatis in posterum rollendi gratia ea utum est, ne quis ratus sit Pontifex, nisi minio anum duas tertias Susagiorum tulerit partes. ALEXANDRI sequutus exemplum GREGORIUS X. anno MCCLXXIV. in Concilio LugduneUι edixi c. ut elapsis ab interitu Ponti fieis diebus decem, sive adessent Cardinales omnes, sue secus; qui adessent, in se ereto Conclavi includerentur, ne cui praeterea pareret aditus I haberent tamen singuli singulos, qui ipsis ministrarent, Clericos, di Laicos et nefas esset omnibus eum quodam colloqui, dc ab aliis Ieci pla
96쪽
eeeIpere litteras i tribus diebus pro cujusque arbitrio cibi singulis apponerentur, tum per dies quinque unum tantum ferculum, postea vinum, aqua, panis, praeterea nihil. Durior aliquanto ea lex Cardinalibus visa est: quare subveritus GRE--ntUS , ne intercederent, Praesules Synodi ad se e voeat, di obiecto ana themate prohibet, ne quis cui, quae mox dicturus erat, aperiat: tum iis rem omnem explicat, ab iisque eo sensum eliciis denique Decretum pro mulgari imperat. In e ectione tum INNOCENTII V., tum HADRIANI V., qui paueorum mensium Ponti flees fuerunt, ea lex obtinuita sed HΑ-DRIANUS vim illius ad tempus nullam fore edixit: tum eo mortuo, Cardinales Hierbii de ea eorrigenda eogitabant: de quo quum suboluisset rite
bieηsibus, Cardinales arctius & durius, quam antea, habiti sunt, ne rem in longum ducerent: quo sinum est , ut Cardinales Pontifieem haud multo post elegerint PETRUM IULIANUM , eui Johamis XXI. nomen factum, qui GREGORlI de in eludendis Cardinalibus sanctionem revocavit, quae di a NICOLA O IV. anno MCCLXXXIX. abrogata est.
Magno tamen id Christianae rei ineommodo eessit saeptiis enim prompter Cardinalium dissensionem, uno alterove anno nullus Pontifex fuit; quod quum alias saepe, tum post NICOLA I ipsius, α CLEMENTIS V. obitum contigit r tum enim Cone lavi nulli adhibiti custodes 3 omnibus patebat aditus 3 fas erat singulis quicum vellet, colloquis inde etiam quando, quove libitum esset, abiret donee anno MCCCLI. a CLEMENTE VI. restituta est a GREGORIO X. multo ante sanetia lex s ea tamen ratione temperat , ut singulis finguli adessent famuli, de unum euique adponeretur serculum. Multa quidem a Conei lio coastantiens de Pontis eis electione sane ita sunt et quae quum ad schismatis tempora potissimum pertineant, & obvia cuique finis nihil opus est Me loeo adseribere. Exstant etiam multa pontificumvam in rem decretar praeeeteris nobilis est a IULIO II. lata lex , qua j vetur, ut qui fimoniaee, ut voeant, electus fuerit, illius electio nulla sis qui vero huic fuerint steteri adfines , piorum coetu prohibeantur ο quae rata sore jussit Laterasensis Synodus. Edicta etiam c Bullae vulgo dicuntur a PIO IV., GREGORIO XV., URBANO VIII. promulgata sunt, quibus Ponti fieis e reandi ius Cardinalium proprium esse iubent, & perpetuum. Tres autem penes Cardinales sunt eligendi modi, atque rationes. Per inspirationem scit. , vel quas inspirationem, per compromissum, per scrutinium , di ad cetam. Prima igitur est , quum Cardinales quasi Spiritus Sancti numine addati aliquem Pontiseem maximum adserunt, atque pronuncia nil vel cum aliquem unanimi consensione adorant, uti electus est C LEMENS VII., PAULLUS III., MARCELLUS II., PIUS IV. & V. AIte ra per compromissum eligendi sorma fit, quum in aliquot Cardinales potestas eligendi transfunditur, ad jurgia tollenda, & sthismata: hac vero ratione JΟΗ. XXII. serunt electum esse Ponti fieem. Eligunt tandem Cardinales per scrutinium, de adcessum , quum omnes Cardinales, vel duae tertiae partes in Pontifice eligendo eonveniunt, quae forma magis frequens est, mampisque recepta. Hi ne in eapite Liser statuitur, ad valide eligendum Pontificem duas tertias partes convenientes requiri, neque majorem partem iussi Tom. II. N cere.
97쪽
eere. Poterunt autem Electores publieato seretinis sententiam mutare, si nemo duas tertias partes habuerit, di in favorem alterius ad numerum suia fragiorum augendum sapienter adcedere. Alia ad Summam Pontificem pertiaentia vide verbo ΑΝΝu Lus PIscAT Ris, BuLLAE, CONCLAvE, PAPA, REGNuM , SIGILLA , TIARA . PONTIFICALE, liber Caeremonias eontinens ad Pontificem, ejusque lanctiones pertinentes. Vide Tom. I. Bibl. Rituat. pag. 16 I. PONTIFICALIA ornamenta dee imo saeculo Αbbatibus quibusdam Monasteriorum concedi ab Apostolica Sede coeperunt; quae deinde omnibus coenobiorum Abbatibus eadem Apostolica Sedes facile indulsit , indulgetque . Pontificalia quaedam insignia Canoni eis quoque illustrium quarumdam Eeclesiarum D mani Pontifices permiserunt, ut Canonicis Ecelesiarum Magde. burgeψιν, mesontientis, Bambergensis, o coloniensis. Vide GEORGIUM TOm.
I. de Lit. Rom. Pone. pag. 299. POPULI BENEDICTIO. Vide BεMED1cTro IN FINE MIss ΑΕ, PORTICANUS, qui ei rea longas porticus S. PETRI domos ineolebat In actis Concilii Lateraneasir III. can. XII. prava consuetudo improbatur pervadendi bona porticaησνum habitatoνum sine heredibus morientium . PORTALICIA Eeclesiae, idest Januae majores Eeelesiae. Item sciendum es , quod per totam praedιctum ineium magetae campanae debent pulsaripora ualia Ecelesiae aperiri , ut Laiei laterveniant ad devotiollem, exultationem , o gaudium erratioηis novi Papae. Rituale ML corbeis e . PORTA SANCTA, & SPECIOSA. Quatuor ut plurimum in ambo nibus olim erant portae , quarum binae ad navim spectantes vocabantur Deciosae. Aliae geminae ad Sanctuarium praebentes ingressum dicebantur amictae. Harum eura Subdiaeonis incumbebat. Porta Sancta ea etiam dicitur, quae in Basilicis Vatisana, Lateraηensi, Oster se, O Liberiana S. Mariae Majoris in anni Iubila et exordio disjecto muro aperitur , ac sub e us exitura rursus clauditur.
PORTATORIUM: Feretrum , lectica , vel quid simile . ML Consue-
d. Germaniae r Mane in Palmir einodes praeparent diligenter quoddam porta toriηm, in modum feretri . . . . Prosequatur illud portatoriam ab Abbate, oe Pro 30tero delatum eum sua gravitatς.
PORTICUS est locus de ambu Iationi aptus, ut sunt elaustra Ecclesiam rum, & Monasteriorum. Incertae autem antiquitus suere Sedes porticuum . Nam, quum hodie ubique sint in latere Eeelesiae , olim alicubi erant inter Ecclesia in de vestibulum , tum ad utrumque latus templi, ut de templo Ty- lvio testatur EUSEBlUS lib. X. historiae Ecelesianicae cap. IH Hine porticus l.aqηilonaris apud BEDAM lib. II. cap. III. hiHoriae Ecclesiasticae geηtis AK-giorum , O Septentrisηalis, ae meridiana apud RHABANUM in descriptione lEcclesiae Fuldensis. Vide PARAOisus. Ibi Poenitentes primi ordinis stabant. Erat & ibidem locus egenis stipem mendicantibus adtributus, ne Deum precantibus essent molesti. Vide CHRYSO STOM. homil. 18. ad Popalam l
PORTIONARIUS, in Missali Moxarabum idem, quod Beneficiarius. PORTIUNCULΛi Pars, Particula Hostiae consectatae. UDA LRICU s laui
98쪽
id redisns, O illam partiuneulam Dominici corporis, quam fumpturus es, de parena adcipiens, ipsam portiunculam sumes. Nomine autem Portiunculae
POST COMMUNIONEM, Antiphona ad communionem eantata. Iarais e Saerifieio jam tum a primis Ecclesiae temporibus oratio recitari eonis suevit, quae, quum post expletam communionem diceretur, pin communionem appellata est s Hoe enim nomine praefigitur in Codice Gelasiano , &in Sacramentario S. GREGORII ex editione Rhomaηa, de P. AMELII . Alii Gregoriani Saeramentarii Codices , ut Reginae ἔvecorum , & οι robonian. , dc alii, hute orationi r Ad complredum , titulum praefigunt . Pertinet autem haec oratio ad ipsam communionem, & continet gratiarum actionem de pereepta Eucharistia. Hue enim spectat AUGUSTINUS , dum ad PAULLINUM scribens , ait et Participato taηto Sacramento , gratiarum actio euncta eo ludit. Ad hane AUGUSTINI Epistolam respieie A MALARIUS in Ecloga, dum ait: Fin commanionem , haηe orationem ΑUGUSTINUS postulatioηem meat. Post communioηem namque dieit, quia post quam populus communieat, haec sequitur. In Saeramentario S. GREGORII per MENARDUM edito, & in aliis supra indicatis ad complendum haec oratio nominatur, quod complere in libris Liturgicis significet, rem di vianam oratione, seu Collecta eo ne Iudere, Ze complere. Vide STRABONEM de reb. Eceles eap. 11. & MICROLOGUM cap. Is. σ 1 I. Ambrosiano ritu
Trassitorium vocatur. Vide COMPLENDA.POST PRIDIE. Peracta eonsteratione subii eitur oratio, quae in Mita sali Morarabum consta uter post pridie dieitur, ut in Liturgiis Gallisaais aliis quando post Unerium, aliquando post Secreta appellatur. De ea ISIDORUSine. MelesiaR. lib. r. cap. x s. ait: Ex hine sexta Deeedit eo rmatio Sacrari Menti, ut oblatio, quae Des offertur , sanctificata per spiritum Sanctum , corpori cbristi, edi Saaruini confirmetur. In Saeramentario Babiano nulla est or tio post Hereta, aut pos Usterium. Missae enim omnes, illius Saeramenta
rii, iis carent, quae contestationem consequuntur. Porro hac oratione Go- rho hispani, εc Galli expresse commemorant mortem, passionem , resurrectio.
nem, ni Coelos adseentionem, S alia quaedam Christi Domini mysteria 3 eaque de eaussa , ejus mandato obtemperantes, se Eucharistiae sacrifieium OL ferre profitentur , deinde solemnem faciunt hostiae oblationem, victima misque saetificii, Christum Dominum sub speciebus panis, & vini latentem, Deo offerunt 3 addunt postea lapplieationem , ut Deus munus oblatum dignetur benigne adceptare , ac demum rogant , ut Deus dignetur benedicere, de sancti fieare species conse eratas, easque divinae munificentiae donis, ac gratiis omnibus affatim replere , inter communieantes dispertiendis . Verum
quidem est, quod in singulis orationibus post pridie quatuor ista, saltem
explicite commemorata, non reperiantur; singulis tamen horum unum , aut
plura, haud paucis, omnia distincte inseruerunt: neque ulla ferme occuris rit qua effectus Saeramentales, vel quod in idem re ei die, qua benedictionem , aut sanctificationem hostiae eoniseratae non postulent. Sunt etiam nonnullae quibus effectus saerificii petunt, eis pro his ante eonseerationem plerumque orare soleant. Suat aliae, quibus petunt, ut dona gratiae contN 1 seran-
99쪽
erantur offerentibus, ad simul ut benedieratur eorum oblatiόnes. atque ne vota, precesque populi suscipiantur. Iam vero oratione pore pridie modo aeternum Patrem, modo Dei Filium, Dominum nostrum Iesum Christum, modo Spiritam Sanctum, aliquando individuam Trinitatem, frequenter nutatam e Divinis Personis nominatim, sed Deum rogant ι de inter orandum eas dem , aut similes adhibent loquendi lar mulas, quae in Sacramentariis pas- sin adhibentur, quum res, etiam sensu , & vita carentes , quales sunt aqua baptismatis, oleum unctionis, eineres, eandelae, lumina Paschalia , altare, erusque ministeria , vestesque benedicuntur r hine praeter consuetas voces benedicendi , & sanctificandi, orant, ut dona oblata sat divinae gratiae sanctificatione respersa, sint Dei benedictionis plenisadiae referta ; Christum rogant ut faerificiis propitiatus inlabi dignetur, iisque benedictarus defendat taliquando orant, ut immittat in ea spiritum sanctitatis, ut infundat in ea imbrem Spiritus Sancti de eoelix, ut Deus ea spirituu sui permixtione sanctificet e quibus orandi modis re ipsa nihil amplius significabane, quam quod
voces benedicere, & sanctifieare sonant f eos tamen adhibebant tum ad ostendendum , se postulare sanctitatem rebus ipsis inhaerentem , tum etiam ad affcctum erga Deum movendum, dum ea, pro quibus supplicabant, sensi-hus quodammodo subjiciebant; orabant autem pro effectu Sacramentali, ut
ipsae orationes pis pridie, Be post steria probant , de consensus Liturgia- illum Occideatis, & Orieatis confirmat, quibus omnibu& insunt orationes pro effectu Sacramentali, peracta consecratione , fundendaeia Fuerunt pauci recentiores, viri eruditi, qui ei rea essi centiam verborum Christi ita elementis Eueharisticis transubstantiandis, adseruere , Gotho-bispanos, de Gallor in eadem fuisse opinione , quam illi recentioribus Graecis tribuunt i scilicet divina Christi verba ad elementa Eucharistica consecranda non sufficere, nisi adsit oratio post pridie , qua instar invocationis Graecorum , & Orientalium , Spiritus Sanctus in voeatus panem & vinum in Christi Corpus, & Sanguinem transubstantiet; at viri hi eruditi debebant animadvertisse , partem maximam Orationum pG pridie ad Spiritum Sanctum non spectare, illisque aut Patrem aeternum, aut Christum Dominum, Dei Filium, aut adora dum Trinitatem invocaris quid igitur fiet de tot Missis , quarum post pria die nullam habent Spiritus Sancti in voeationem p Num fine elementorum lconsecratione eelebrabantur Absit: illae ipsae Missae contrarium pro- lhant. Concedendum igitur est, Gotho, hispanos, c idem di de Gallis sentienis icum numquam dubitasse , quin solis Christi verbis , fine ulla Spiritus 'sancti invoeatione, elementa Eucharistica plene , & legitime consecrare ninear. Non est necesse, inquiunt, Spiritus Sancti invoeatio; suffieit , quod imus, aut divina aliqua in voeetur Persona, ut in post pridie fit; at si- ne litiusmodi in voeatione sola Christi verba non sumetunt ad elementorum transmutationem . Ita ne Sed haee non est opinio recentiorum Graecorum i illi enim non Trinitatem, non Deum Patrem, aut Filium, sed soluui Spiritum Sanctum in voeandum esse tenent, ut Eucharistia legitime consecretur. Praeterea illud discriminis est inter recentiores Graecos, de Gο- tbo bissipatos, quod Graeci, in libris suis liturgieis, sermulas certas , solemnes, immutabiles habeant, quibus invocatur Spiritus Sanctus ad elementa Eucliλ-
100쪽
niuntur solemnes & ea noni eae sormulae invocationis 3 nam in eorum Or
tionibus post pridie, & post mysterium nihil fixum , & stabile est i voces, senissusque varii sunt, quemadmodum orationes ipsae, pro Missarum diversita te , variant, & mutantur e quare si oratio poti pridie illis fuisset consteratoria , aut totam orationem, aut saltem aliquam ejus partem, eamdem i omnibus Missis reeitassent. Est enim prorsus incredibile , eos formam eo se erandi elementa incertam habuisse , & mutabilem. Sed quid multis opus est Sunt orationes pon pridie, quibus aperte orant pro sanctificatione eleis mentorum, quae antea plene consecrata, & transubstantiata fueranti Sia Dominiea V. Quadragesimae r hoc sacri latum respicere, o SANCTIFICARE digneris quod en verum corpus edi sanauis Filii tui cte. Sie seria tertia post P. stha r offerimus tibi corpus sanguiηem Filii tui, quod ipse platatus BENEDICENDUM adsumens ere. Sunt orationes uti pridie, in quibus nulla est invoeatio, nulla occurrit mentio de beneqvilone , aut uncti sic tione elementis tribuenda ι atque istae, quae paucat son sunt, eonvincunt, hane orationem ad transmutationem Panis & Vini qihil prorsus eonferre Nam primi generis orationes , quibus invocatio quaedam inest, ostendunt elementa , ante eam invocationem , suisse transmutata , atque in Corphs , aeSanguinem Domini conversa. At se eundi generis Orationes , quibus nulla inest in voeatio, probant, Gotho hiθωποι, & Gallor pro certo habuisse , elementa Eucharis lea , sine ulla invocatione , solis Christi verbis legitime , de plene transubstantiari. Quare frustra laborant , qui Gallor, de Gotbo-bispallor in recentem Graecorum errorem vel invitos trahere conantur. Siquiisdem eorum orationibus pos pridie, & pG seereta non petunt a Deo elementorum transmutationem, sed rogant, ut clamcn is core erat it sanctipat infundatur, & gratia, quas rite communicantibus Prosit. Paucis effectus p
RIUS vocat, instar parvi cujusdam Manipuli est e sinistro latere pendens. Eo unus Rom Pontifex utitur, dum solemniter celebrat praeterquam in die Parasceves. JOSEPHUS VICECOMES illud eum Episcoporum gremiali eonfudit. PRAEFATIO, Immolatio , & contestistio GALLIS , Matio Mo ZARABI BUS , est oratio, ut ait MEN ARDUS, seu gratiarum actio Canoni praemissa , qua disponitur Saeerdos, de populus ad tremendorum Mysteriorum consectionem. Antiquitatem praefationum evineunt CYPRIANUS in lib. de
Orat. , AUGUsTINUS ep. 17. v. axo. ep. Is s. aliisque in locis, Be Concilium Milevitaηum ea η. a. Formulae tamen diversae suerunt, imo fere tot praefationes, quot Missae. Praefationes postea ad novem in Romaηa Ecelesia redactae , non a PELAGIO II. quod ex spuria ejusdem epistola ad Episcopos Germaniae, & Galliae olim ereditum fuit , sed circa XII. saeculum , Illis vero additae duae sunt, altera communis antiquissima , quae GELASII, sive GREGORII esse eredituri altera de B. Virgine ab URBANO II. in stituta. Ambrosiana Eeelesia, de qua Auctor Onomanici Deri pag. 46o. , quam plurimas habet Praefationes & ini seriis, & in Dominie is, Et Sanctorum Festivitatibus i inter reliquo aute a bInae sunt celebriores, saltem ob