장음표시 사용
121쪽
Completorio exeeptis; quibus vetus mos servatur eas Imras sine χωva extra Paschatis tempus recitandi. Ad responsoria vero Horarum minorum repeti solet, quod Cantor solus ceeinit s unde quum Cantores Cleriei essent in serioris ordinis , Responsoriorum cantus iis fuit demandatus . In Arabia eis Cationibus Vieaeni Concilii statutum est, ut Responsoria , & versieuli memoriter canerentur 3 traditque A MALARIUS, versiculo tenui, atque tremula voce cantato, responsum illi suisse altiori, liberiori ve vocer Ia meriasu non est aufur levare vocem, in repetitione exaltat vocem .
RESURRECTIO. Vide P sci A. Ita etiam vocatur lectio S. Evange- Iii , seu Evangelium agens de Domini Resurrectione , quae alternis Dominieis variabatur . S. CAESARIUS in Regula ad Monachos eap. 1 I. Omni Dominiea sex Missas corationes scilicet facite. In prima Missa femper Resurrectio legatur. Dum Risurrectio legitur , nullus sedeat. RETsATI. In Im uisitione apud REGI NON EM n. rr.. κdeηdum etiam quot alii libνι c Ecelesiasti ei sibi jint, o an bene sint retiati, religati scilicet de compam. Quemadmodum enim, inquit ad hune REGI NON IS loeum BALUZIUS, summa eura providebant, ut libri illi bene eorrecti essent, reemen statissimi, ut patet ex variis locis Capitulorum, & ex institutionibus Episcoporum illius aevi, ita prosecto debebant providere, ne per incuriam dissipari possent, si religati ae eompacti probe non suissent . Ea de caussa
Episcopus inquirebat per paroecias, an bene retiati essent . Retiatos autem dixerunt, ut opinor, similitudine ducta a retibus factis ex nervis, partem pro toto adcipientes . Nam in dorso religantur ad nervos. RE VESTIARIUM. In ordine cluniaceκβ BERNARDI P. I. Op. Et postmodum Re vestiarium petit, ae Sacerdotalibus venimentis se induit.
Erat ergo Re vestiarium loeus in Saeristia , in quo Ministri Ecelesiae saeras Vestes induebant. RIPIS, RIPIDION. Vide FLABELLuM. RITUALE , liber rituum in Saeramentis praesertim administrandis, saeris benedictionibus , aliisque Eeelesiastieis iunctionibns. Multa de Ritualibus disputavi Tom. I. Biblistb. Rituat. pag. r T. seqq. o' sys.
RITUUM sACRA CONGREGATIO. mi istam Congregationem in
siluit S IXTUS V., eam praeeipua cura ineum re voluit, c verba Pontificis sunt in Constitutione LXXIV. γ ut veteres ritus saeri ubivis Iocorum , is omnibur urbis, orbisque Ecclesiis , etiam in caneIla voηtificia , in Miss , di vinis Osciis , Sacramentorum admininratione, eaeterisque ad divinum cultum per sinentibur, a quibusvir perfoηis diligenter obfermentara caeremoηiae , si exoto rint, rectituaηtur ι si depravatae fuerint , reformentur; ia primis Foat calc , uale , caeremoniate, prout opust fuerit, reformet, ct emeηdet 3 Oseia divi a de sanctis Patronis examinet ι diligentem quoque ea ram adbibeat eirea Sanctorum canoni alioηem, festorumque dierum celebrationem. Ex primaeva institutione hanc Congregationem quinque Cardinales eonstituunt, plures tamen Pontia sex hodie pro suo arbitrio statuit. Haee porro Congregatio, spectatis ii , quae tractat, duplex est 3 ordinaria altera, altera extraordinaria. Illa in decidendis controversiis, ritibus, caeremoniis, offieiis concedendis, praece
dentiis , di praee minentiis decernendis; ista in ea ussis, quae ad servorum Dei,
122쪽
Dei, ut aiunt, Beatificationem , Beator ninque cationi ationem pertinent, perpendendis versatur. Utrique Congregationi iidem Cardinales eum Eminentissimo Praefecto intersunt. Verum ad primam accedunt praeterea pIures Praelati , quorum unus Secretarii munere fungitur 3 nonnulli etiam Religiosi Theologiae Prosetares; quos inter praeeipui sunt Magister Sacri Palatii Apostoliet , & Saerista Papae, qui Praesulibus adnumeratur: demum unus, aut plures Pontificiarum Caeremoniarum Magistri. Ad alteram vero praeter See retarium, illum ipsum, qui primae a distat, pertinent alii Praelati, atque hos inter Promotor fidei, qui tamen & in prima saepe adhibetur, praesertim ubi de ossiciorum concessione agitur 3 tres antiquiores Rotae Auditores, veluti Canonum periti, qui Asse rum munus gerunt, & unus ex Protonotariis, quos Participaηter vocant, tanquam caussae Promotor. Item Offetales nonnulli, ut Subpromotor , quem Promotor sibi designat , &pe euliaris Congregationis Notarius, qui & Αrehivi inspector. Demum alii quoque adhibentur Theologi , qui co ultores , vel Qualificatores dicuntur, ut res tanti momenti summa, qua fieri potest, maturitate examinentur, &pertractentur r immo & peritissimi quique in omni saeuitate Doctores, etiam Medi ei, & Philosophi, qui iudicent, an quae veluti miracula proseruntur, naturae vires exsuperent. Vide BEATIFICATIO , & CANONi ZATIo. URBANUS VIII. ann. Issa. II. Augusti sanxit, nullius roboris hahenda esse hujus Sacrae Congregationis Decreta, nisi obsignata sint Cardina- Iis Praefecti sigillo, ejusdemque, & Congregationis Secretarii subscriptione firmentur. Hujusmodi me reta sunt, quae MERATUS in suis ad GA VANTUM praestantissimis animadversonibus edidit , ac postmodum uno comprehensa volumine prodierunt Floreatiae 17 3. de a7 , 'net 1is 1 TFO. dc ITI f., demum II 3. Augustae Vindelieorum , expresso Editoris nomine, nempe R. D. SPIRl DION Is TALU I. U. D. de Derorum Rituum Professoris .ROCCHETTUM, nomen in Anglia jam ab ann. 2198. usurpari coe pium, serius in Italia. Differt a Superpelliceo, quod strictas, di integras ad manus usque manicas habeat, quum Superpelliceum amplas illas, & longas quidem , sed fere ad cubitum protensas exhibeat. ROCCUS, vestis Subdiaeonalis ante VIII. saeculum tuηtea appellata , deinde Meeus, & Subtile. ANSEGlSUS Abbas FoηtanelleGr largitus est Ania. D. 82 o. coenobio Fontanellensi roceum subdiaconalem unum , quo nomine tuni ea Subdiaconorum venit . In thesauro Eeclesiae S. Ri CHARII, teste HA RIULFO, Ann. D. 8s r. adservabantur rocci seriei XV., lanei XI., sericus albus I., persi seriei II. , roeeur pectoralis unus. RICULFUS item Episeopus Helenensis legavit Ann. D. sis. Ecelesiae suae roquor quatuor, ηum purpureum cum auro, alium palleum Graeco , O alios dkos in Graeeia factos. ROGA, ea pecuniarum suinma , quam Sacellarius distribuebat: quae vox saepe in Bibliothecario legitur, & erogationem, munus, seu donativum,
vel stipendium signifieat , ab erogando ditia. ROGATIONES, quae etiam in antiquis liturgie is libris Litaniae minocres, licet in aliis vocentur quoque maiores. De institutis a MAMERTO Heraevi Episcopo Rogationibus exstat homilia ALCIMI Aviti ejusdem E . clesiae Antistitis, & consentiunt antiqui omnes Scriptores. Quare frustra
123쪽
laborant qui, propterea quod Litanias, supplieatioῆesque ante MAMERTUM
in Ecclesia exstitisse legunt, ideo illum Rogationum non primum auctorem , sed restauratorem dici volunt. Frustra , inquam et neque enim quaestio est, an primus Litaniarum usum in Ecclesiam invexerit, quem constat mutato antiquiorem fuisse r sed an eas instituerit, quae ante Adseensionem Do mini eelebrantur, Rogationesque propria jam voce nuncupantur. In quo, ut dixi, consentiunt omnes , & SIDONII ep. XIV. lib. V. verba invenit insiluit, intexit, dubitari non sinunt. Rogationum ergo primus auctor MAMERTUS. Nec solum instituit, ut statae, ae solemnes illis diebus supplieationes essent: sed supplicationum formam usitatam sanctiorem , augustioremque praescripsit. Romae tamen Rogationes ante Pontificatum LEONIS , qui anno 791 . sedere coepit, receptas non fuisse, testis adest ANASTASIUS Bibliothecarius: , , Ipse vero constituit , inquiens, ut ante tres, , dies Adscensonis Dominicae Litaniae celebrentur: scilicet Feria seeunda, ,, egrediente Pontifice eum omni Clero, & cuncto populo, eum hymnis, , , & eanticis spiritualibus, ab Ecclesia Dei genitrie is ad Praesepe pergen ,, do ad Ecclesiam Salvotoris , quae appellatur coinantistaηas Feria tertia ve- ,, ro exeuntes ab Ecclesia sanctae SABINAE Martyris , & pergentes ad ,, beatum PAULLUM Apostolum ι Feria quarta exeuntes ab Eeelesia Hieruisse salem, ει pergentes ad Ecclesiam beati LΛURENTII Martyris foris mu- , , ros. is Concilium Aurelianense can. 19. jubet, ut his tribus diebus omnes abstineant,& eibis Quadragesimalibus utantur, quem ritum observat adhue AMBROSIANA Dioeeesis, quae Fluationes post primam ab Adscensione Dominieam eelebrat, Ee Intula MeliteUs. Vide LiTANIAE .
ROGUS DEI , oratio, sive Collecta sie dicta, quoniam per illam
rogatur Deus. MAGIST. Regul. c. ss. Extra Iectionem versus, γ' Ret ιν
Dei ι Ee alibi pluries. ROSA . Consuetudo iactandi rosar in Eeelesiis festo Pentecostes quod in
Sabbatho incipiebat a generalis erat olim apud Latinor, nee mysterio Vacua a De illa cui mittam plures γ Guillel. DURANDUS lib. c. rationat. divin. Q. eap. Ir ., MACER in Hierolex. ad voe. Pentee., MARTE NIVS eap. 18. tract. de Eeel. disci . in eelebri divisis ossietis num. 17. Illie potissimum denominatio Pasthatis rosae, seu rosaram ad picta festo Pentecostes, quae in Oro vulgi durat adhue. Vide PAscHA Ros Ara. Quod etiam idem jactus, parqu denominatio competeret praecedenti Domini eae, tradit GRANCOLAslUS in Breviar. Rem . , sed sallitur. Florum jactus Romae nunc fit uti & alibi super Saeerdotes augustissimum Saeramentum deserentes per vias infra ocha Vas Corporis Christi. At intra Eeelesias nullibi, praeterquam in Liberiaηa die festo S. M. ad nives; quod tamen instituti recentioris est , & ob aliud mysterium inductum . In Sanctorum quoque translationibus florum, ac praesertim Rosarum eum serta , tum sparsiones in Christianorum moribus suere: quo spectat s. TIMOTHEI Alexandrini Rodimur in pluribus M C sy naxariis notatus ad d. IX. Maii. V. MAZZOCHIUM in Kal. Neap. T. I. p. y3. seq. Ceterum spargere flores super aliquem genus esse obsequii frequentatum etiam a gentibus , colligit Gaspar BARTHIUS lib., adversarior. c. s. p. I τε 1. ex lib. 2. FLORI, r. HERODIANI , EURIPIDIS Heeuba dcc.
124쪽
nos A AUREA : Antiquus ritus fuit, ut quarta adragesimae Dominiea summus Pontifex manu Rosam auream gestans .ad Basilicam sanctae crueis in Hierusalem , ubi statio fiebat, pergeret, ibique in solemni Missa , quam ipse cantabat, post Evangelium de ipsa Rosa sermonem ad populum haberet. Ηaee ex antiquis ordinibus 8ymanis, qui addunt, Papam Missa sinit a Rosam in manu portare usque ad Cameram suam , ubi nobiliori, vel cui magis liberet, illam tradebat i vel, si in Urbe sui siet, usque ad Lateruisne e palatium, ubi descendens Praesecto urbis eam dabat. De Rosa FULCONI Comiti Andegavensi donata ab URBANO II. haee ipse FULCo in Hiastoria Andegaveηβι ηum. s. pag. 3sS. T. Io. Spieilegii DACHERIANI r Media Quadragesima c Turonis URBANUS II. eoronatur in , s eum solemni processione ab Ecelesia S. MAURICII ad Ecclesiam B. MARTINI deductus ; tibim ibi florem aureum , quem in maηu gerebat, donavit, quem ego etiam ob memoriam , ω amorem illius in Osanna semper mihi , mei ve succussoribus deferendum eonstitui. Tandem ordines Romani XIV. O XV. monent, Papam antequam daret Rosam, dixisse aliqua verba brevia de eonditionibus O proprietatibur rosae, quia habet colorem gaudiosum , odorem eo ortativum , adspectum
Iaetificum, prout est in libro Rationali divisorum inciarum , DURANDI stilicet. Vide de Rosa aurea BENEDICTI XIV. epistolam ad Capitulum, &Canonicos Bononienses, quum eis a. Rosam auream mitteret.
ROSARIUM, statae preces in honorem B. Virginis, nempe quinde ei mAngelicarum Salutationum deeades, oratione Dominica interjecta distinctae ,& cum pia totidem nostrae Reparationis mysteriorum meditatione conjunctae. De primo Rosarii auctore eum primis disserunt MABILLONI Us praef. in Saee. X., Vincentius MONE LIA in diff. de origine saerarum preeum Rosarii Rontire I72s., de Bollandianus CUPERUS in Vita S. DOMINICI. Ut ut est, quum a. 217 r. prima Octobris Dominiea, qua piae Sanctissimi Rosarii sodalitates ex veteri instituto publieam peragere supplicationem consuevera di, Christiani ad ECHl NADAS insulas de TURCARUM classe insignem victoriam retulissent, GREGORIUS XlII. eam Dominieam sanctiss. Rosarii Festivitati in Templis, in quibus altare esset sub ejus invocatione, celebrandae constituit. CLEMENS deinde X. Rosarii offeium a. 1673. per totam Hispaniam celebrari jussit; quod CLEMENS XI. LEOPOL Do Imp. urgente a. Iris. universae tandem Eeelesiae praescripsit. Se cundae tamen leAiones ex Sermone S. AUGUSTINI ad Rosarii Solemnitatem adcommodato legebantur, quin de Rosarii institutione ulla in iis mentio fieret. Sed BENEDICTUS XIII. novas, quibus nunc utimur, Iectiones edi euravit, in illisque Rosarii institutio, ae festivitatis constitutae ea usti diserte explieatur. ROTA. Quas alii coronas voeant lychnuehis in orbem dispositis exornatas , has potius Rotas appellandas censuit S. BERNARDUS in lib. de vi. ta morib. clericor. cap. II. s quo nomine usus jam suerat A DAMNANUS de ιος. sarct. lib. I. eap. 6. Sed CONRADUS E pila. in deseriptione thesauri Moguntini rotas appellat orbi eulos latos, qui candelabris supponebantur propter stillicidia candelarum. ROTA PORpHI RETICA . V. Ci cu Lus POR PRIRETICUS .
125쪽
ROTA, spectatissimum Romae tribunal, quod XII. Viris lectissimi,
Praesulibus constat. Vulgo Rotae Auditore dicuntur, qui & appellari possunt praecipuarum, quae Romam ex universo orbe deseruntur , eausia sarum iudices. Eques BERNINIUS Italice edidit celeberrimi hujuste Tri hunalis historiam , in qua & plurima ejus Praesulibus a Romanis Ponti fiet hus collata privilegia percenset. Addenda tamen sunt quae CLEMENfXIV. singulari Constitutione illis vel confirmavit, vel adjeeit. ROTULA PANIS, Hostiae, oblatae. IVO Monachus de Miraculis S. OTHMARI Abbatis cap. s. Rotular panis vocat oblatas, quae in ejus Sepul
RUBRICA, terra rubri coloris, qua librorum tituli, di legum capita praenotabamur. JUVENALIS Satyra s. Perlege rabras is Majorum leges. PRUDENTIUS libro secundo contra SYMMACHUM r Dicant eur condita lex sit Bisex in Tabulis, aut cur Rubrisa minetur, Quae prohibet peceare reos omnia fere Legum capita minio seripta erant ι unde Rubricae dictae. Hi ne vero Rubricarum nomen ad Rituales eum Missae , tum offieii leges, vel sal tem ad earum capita, quae rubro titulo scribi solent , translatum fuit . RUGA , nune viam significat, ut in ordἰ ne Romano et . reolythi qui Ruingam eonservant, seu, ut in aliis codicibus legitur, observara 3 nunc vero gradus e ligno, sive metallo, aut alia quavis materia , qui altari ad ornatum superponuntur , & Cruet, Candelabris , ac sanctorum Reliquiis adponendis inserviunt; ut quum ANASTASIUS in HADRIANO I. ait r in supeνiori vero Rura, id est in medio Presisterii, faciens aliam regularem idest Ru-zamst ex argento investito, Ginituit super eam reliquas tres Imagines. Vide C IAM PINIUM in suis de , de Fermentato coHecturis cap. I
SABANUM, tenue Linteolum, quo os tergi solet. Linteum quoque fuit , quo ex saero Fonte baptizati excipiebantur. Sabanum sie enim Iegendum , non Sabarium , quemadmodum P AN VINIUS, & BARONI Us legere quo G ISELA Regi, PIPPINI filia e Baptismali fonte extersa suerat, a UUFALDO ejusdem PIPPINI Missis se adeepisse in S. PETRON ILLAE
inter Mistarum solemnia seribit PAULLUS I. T. I. cod. carol. p. 136. SABAOTH Hebraice , latine Deus Exercituum, habens Angelos, A caugolos, Principatus, Potestates , variosque eae testis militiae ordines.sABBATHUM. Constat Oνιeniales olim in Eeclesia etiam Sabbathis, perinde ac Dominieis, seriari solitos, conventusque saeros agere qu m e caussam ASTER lUS , Amaseae Ponit Episeopus , in Homilia de reρωdιo S a balbum diebus Domini ei, jungit, & S. GREGORIUS NYSSENUS in oratione quadam dies illos franes vocat, luxumque adeo, & delicias sabbatharias reprehendit. Verum Oesidentalas contra Dominico contenti, Sabbathi. ferias,
ut Iudaeorum proprias, neglexerunt. Unde re TERTULLIANUS in .etpq
126쪽
idest Dominieo seriamur , ut illi Sabbatho. Interdum tamen Sabbathi nomen ad omnes festos dies designandos transfertur . Quo spectat illud SI NII de THEODORICO GOTHORUM Rege lib. I. ep. 1. si in eonvivium veηitur, quod quidem diebus profestis simile privato est , ηon ibi impolitam eoη-geriem liventis argenti mensis eedentibus suspiriosus minister impoηit. De Iuxu autem illo SABBATHARIO narrationi meae supersedendum es, qui nee latenter potest latere personas. Lieet enim potuerint tortasse GoTHI, ut Graecorum disciplinae alumni, Sabbathis quoque Graeeoram ritu feriari s aptius tamen est quod diximus, Sabbathi nomine hoe Ioeo dies festos omnes intelligi. Sacrarum nempe litterarum more loquutus SIDONIUS est , quae festa omnia, quoscumque in dies ineidant, sabbatha voeant. Conser ISIDORUM PELUSIOTEN lib. III. ep. rio. Per sestos porro dies publicis, privatisque conviviis major luxust adeo quidem ut eynico dente Antisthenes Evται
SABBATHI jejunium Romae olim solemne suit, ut vel ex HIERON NI epistola XXVIII. LUCINUM Baeticum, atque ex INNOCENTIII. ad DECENTIUM epistola eonstat 3 ejusque originem vel ipso S. AUGUSTl No vivente seonfer ejus epistolam ad CASULANUM η. 2I. aliqui a jejunio repetebant , quod eum SIMONE Mago die Dominico certatu rus S. PETRUs pridie toti Eeelesiae Romanae indixisse perhibebatur . Consule THOMASINUM de sebalii, & de L' Is L E in Galliea jejunii historia.
Sabbatbo jejunare etiam earaateae traditionis autheηticam est , aiebat S. Petrus DAMIANI opust. - eap. t 1. Immo HADRIANUS I. in epist. ad CAROLUM Regem c T. I. cod. carοI. p. ssi ex Apostolica olitana regula Sabbathi jejunium adcersit. Paullatim tamen sola a carnibus abstinentia eo die suere vel ipsi Romani Pontifices eontenti, ut S. GREGORIUS VII. cone. Rom. U. cap. 7., immo INNOCENTIUS III. Braearensi Episcopo servandos hae in re cujusque Regionis mores, uti olim LUCINO eitatus HYERON. , rescripsit. SABBATHUM in XII. lectionibus. Quaelibet quatuor temporum Sab-hatha in vetustissimis Lectionariis, & apud veteres saerorum rituum Scriptores Sabbatha in XII. lectionibus dicuntur , quod olim his Sabbathis XII. lectiones in Eeelesia Romana, sex videt ieet Graece , & sex Latine legerentur.
Lectionaria edita a Cardinali THOMASIO praeferunt semper ad praestituta Sabbatha titulum in duodecim lectionibus , quamvis semper sex lectiones Latianae indicentur , praeter quam sabbatho sancto Paschae , quo duodeeim Latianae lectiones designantur. Vulgatus ALCUINUS de Sabbatho in XII. lectionibus haee memorat: Lectiones duodeeim propter duodecim Lectores dicuntuν, quia ab antiquis Romanis bis legebantur, hoe en Graece, Latine c sex enim tan- ummodo fuat nisi fallor, duas ob eausias . Una quia aderaηt O Graeci , quibus ignota erat liuua Latinae aderant in Latini, quibus incognita erat Graeea: altera causia propter unanimitatem utriusque populi. Ibi mor apud CPolim ubique hodie servatur. SABBATHUM mediae uaadragesimae; id est Sabbathum praecedens Domi nieam quartam Quadragesimae, alias Domini ea Laetare. Consuetudines S. GERMANI: Dominica in medio Quadragesimae , qua ea nituν Laetare o e. Et con
suetudines COMPENDIENSES i sabbatbo medio Quadragesimae sonabit cla ficum , parabitur Ecclesia σc. SΛΕ-
127쪽
tionibus. Sabbathum sanctum proprie illud dicimus, quod orationali Gothico inseribitur Vigilia Paschae, Lectionario Ambrosiaηο THOMASII , & Sacramentario Bobiano rigiliae Pashae, Missalibus Gallicano, de GaIlico - Nothico Vespera Paschae. Ηoe Sabbatho juxta ordinem non erat inchoandum offetum, nisi prima stella apparuisset in eoelo et Postea ingrediantur ad Hesperam, at fuerit prima Stella in eoelo visa , Dηant signa. Tota nocte durabat Offcium, nee nisi post mediam noctem populus dimittebatur. In Vigilia
Resurrectioη11 D. ante mediam noctem non est dimittendue populur de Ecclesia Iuxta canonum saηctioner. Nimirum ante hoc tempus egredi ex Ecelesia vetabant Canones, ut meminit S. HYERONIMUS ep. ad LAETAM : In die Uigiliarum P ebae , ante noctis dimidium popklos dimiriere non licet. Verum paullatim ossicium anticipatum est e quod aegre serens Concilium Rotomagense an. Io71. decrevit canon. 22. Uι in Sabbatho PHebae ossicium ante Nonam non incipiatur, ad noctem enim Dominicae Resurrectionis respieit. In veteri Missali Romano Monanteo Lateranensi, quod doctissimus ANTON ELLIVS edidit p. I 18. etiam Subbalbum, seu vigilia Pentecostes dieitur Sabbathum sanctam: Nec mirum s nam, ut recte MARTE NIVS monet, vigilia Penteeostes tantum eum Hsilia Paschae adfinitatem habet, ut eosdem pene in utraque ritur adverter
LONIUM designans offeta septem Iudi eum Saeri Palatii, quartur inquit sacellarius, qui Sabbatho scrutiniorum dat Eleemosinam. Hoc Sabbathum MORETUS de Presbi. p. 124. fuisse conjicit Sabbathum sanctum. Vide
SABBATHUM ia traditione Omboli in Liturgia Ambrosiana appellatur Sabbathum ante Dominicam Palmarum. Graeei hoc Sabbathum Laxari dicunt. olim apud Latiηοs voeabatur VAGANS . Vulgatus ΛLCUINUS in libro de divinis ossietis cap. XIII. haee habet i Sabbatbkm ante Palmas ita praelitulatur in Sacramentario: SABBATHO VACAT, DOMNUS PAPA ELEEMOSINAM DAT. Et post nonnulla r Unde Apostolicus vir in memoriam devotissimae mulieris membris chrini hodie Deit . quod ipsa feeit capiti, O ideo a Ratione publiea va-
eat , non tamen a celebratione Midae , quae huis negotio insisti. Et quia de hae Feria ossicium proprium non habetur, de Gusdem Feriis repetitur, idest de quarta Feria . A MALARI Us quoque in Lib. I. cap. IX. PraelituIatur in Sacramentaria
quatuor , qui equitantem Pontificem comitantur , O supplicaηtiam prece una cum 'Nomenclatore discatiuat. Hinc in ordine Romano I. legitur: Si quis autem adire voluerit Pontificem , si equitat, statim tit eum viderit , descendat de eqvo, O ex ιatere viae expectet , usquedum ab eo post audiri. Et petita ab eo benedictione ,
discutiatur a Romeaelatore , Cel Sacellario cause ejus i ct ipsi indieaηt Pontifici , O finiunt. Huic praeterea non quidem, quod falso idem C ANGI Us existi mavit, cura fisci Ecclesiastici commissa eratι ea enim ad Arcarium potius per tinuit
128쪽
imu Iti sed pereniae distributio eum in pauperes, tum in militiam, & Poatificiae similiae salararios erogandae: qua de caussa sacculos cunde illi no. anen ad eleemosinam servabat. Pauperes etiam ad prandium invitabat. J HANNES Diaconns in Vita S. GREGORII r Alio rempore idem GREGORIUS juxta eo uetudinem suam praecepit Saccellaris , M duodecim peregria uos ad praηdium lavitarer . Saecellarii Roman m Ecclesiae occurrunt in Conei- Iio sancti Zaehariae A. D. I f., in Concilio compendiensi A. D. 3τ. M apud vulgatum ANASTASIUM in CONSTANTINO, & GREGORio II. Pontificibus. V. supra SAga ATHuM scaura NIORυM, BACCHINIUM iamatis. . neui N. II. ubi de S. ECCLESIo Episcopos tum vero maxime Cl. GALLETTUM de Primis. pag. 116. seqq. SACCELLUS , parvus saecus. Ea vox apud AUGUSTINUM exstat iacomment. Psalmorumr Ne amisso cinquit judicio pauperis is mala causa misericors , cujus si pareis saccella , pereuris cor . SACCULARIUS. V. SAecELLARIus. SACCULI. In ordine Romano praecipitur, ut Aeolythi findonem in collo ligatam habeant, & ne absque sindone, di saeculis procedant. Nempe
utebantur findone , ne nudis manibus saera vasa contingerent f in saeculis vero oblationes c utique consecratas reponebant, quas Sacerdotibus confracturis exhibebant. cuapropter in sua ordinatione Aeolythi saeeulos ab Episcopo antiquitus adcipiebant in huius muneris, & ossicii signum , ut constat ex libello VIII. de ordinationibus saeris. Ante ordinem Roma m nullum horum saeculorum apud Veteres velligium occurrit. Prioribus ergo Ecclesiae saeculis Aeolythi Eucharistiam non in saeculis saltem ad Eeelesas detulisse videntur, sed vel in vasis seu vitreis, uti CIAM PINIUS, seu vimineis, uti ANTON ELLIUS existimabat, vel potius in sindone munda, linteove decenti , quemadmodum SALA conjecit T. II. in BON. p. 3 4. Imo hinc ego Sacentos invectos erediderim , quod quum in Linteolis etsi eomplieatis non satis tuto, ea uteque Eucharistia deserretur, illa in modum Saeculi consui postea pia euerit. V. etiam SaccELLARIus , SACCELLus . SACELLUM eommuniter adcipitur pro oratori , aut Capella privata, seu domesti ea, aut pro Altari ex minoribus , in quibus fixtis diebus Missa fieri debet. Sacellum quoque sumitur pro Theca, in qua Sanctorum Reliquiae adservantur . Dein opposito obrutibar ejus crucifixi Domini Suno , o fisa pra pectus ejus posito Reliquiarum , ut ipse Iusserat , sacello, coet regatio totai Mavit Litaaiae supplicationes. Tom. spicilegii ex HARI ULPHI Cht nico ιib. q. cap. 33. SACERDOS plerumque Presbyteros signifieat. Saepe tamen Episeopos
s EDET. SACFRDOTAL' ORDINE. ANN. L. H Tomum M. B.R. iiii. . Itaι. p. y I. Hinc ubi de Presbyteris sermo est, eos ut ab Episcopis se eeris nerent, veteres ferundi Ordinis sacerdotes appellabant, ut s. LEO M. Serm.
129쪽
quam eo loco indicavimus, etiam Diaeonos eomprehenderunt. Etenim sabamentione initio legis de Sacerdotibus, secundis Saeerdotibus, & Levitiis .ersus finem rursus distinguunt Episcopum, Presbyterum,&Diaeonum ἔν quiis hus omnibus jus asyli conferentes, rationem addunt τ Quoniam in Saeerdotiabus Ecelesiae eoinat; hoe est, in sacris Ministris , Episcopo ν Presbytero , dc Diacono . Sie de OPTATUS Mileuitanar lib. I. contra PARMEN. , Di conis Sacerdotium tribuit, hoc est , saerum ordinem, vel saerum ministerium .. Quid eommemorem , inquit, lateor, qui tunc in Ecessa nulla fuerant dignitate sinulii e quid ministros plurimor e quid Diaeones in tertio , quid Preis s0ιerar in fecundo sacerdotio coinitulose Imi apices O principer omatum Episcopi. SACERDOTALE, res ad Sacerdotem pertinens, ut habitus, seu in dumentum Sacerdotale, Benedictio Sacerdotalis &e., vel etiam liber, in quo continentur ritus, & eae remoniae a Sacerdotibus observandae . Vide Bibliotb nostram RituaIem T. r. p. 1 ΤαsACERDOTIUM aliquando adeipitur pro ordine saeerdotali, pro Episcopatu, Praebenda , Sacerdotum coetu &e.
mana, ut procedenti ad altare Pontifici inquit ordo I. Rom., praeferrirentur . Et tuae duo Meolytbi tenenter ea ar eum SANCTIS apertas , in Sab-diaeonus sequeas eum ipsis tenent manum suam in or ca ar ORe dis Sancta Ponissimi vel Diarano, qui praecesseris. Qui quidem mos paullo post desiit, ea, ni videtur, ratione, quam PARIS DE CRASSIS apud MABILLON. cim m.
in Ord. Rom. p. cXLMIo innuit , & so Ium in Parasceve observabatur saecu-
SACRAMENTALIs , testis iura ius. Disi propterea saeramentales iuratores, O eonjaratorer passim in Regum Franeorum , aliisque medii aevi monumentis. Sie in dipIomate HENRICI II. Imp. pro LEONENSI Agri BRIX IANI Coenobior in baee eoncedimur, ut tuear Abbati omnex re ri dem monasterii, de quibus scripta per ortum , vel per ignem , auς aliquo ia. fortuhio perdita funi, per tres saeramentales sine ullias contradictione tenere . SACRAMENTARIUM, Liber Saeramentorum. Antiquus liber Sacramenta ovum RemensesArehiepiscop. apud CANGIUM V. Sacramentarium praenotatur: In nomine Domini ineipit SACRAMENTARIUM de cireulo anni expositam a Iancto GREGORIO Papa Romano. Singularis quidem inscriptio , quum plurimi Codices, & quidem vetustissimi habeant: Ixcipit liber Sacramentorum ιattamen hic vides Saeramentarii vocem, Ioeo Iibri Sacramentoram. Quid equod HADRIANUS I. in Epistola ad CAROL IM M., in qua librum
Sacramentorum CAROLO mittit , hune librum Sacramentariam appel late De SACRAMENTARIO vero , inquit , a sancto praedeeessore nostro Dei famulo GREGORIO Papa disposito , jampridem PAULLUS Grammaticas a nobis eum pro vobis petiit, edi secundum sanctae nostrae Eeelesiae traditionem per JOHANNEM Monachum, atque Abbatem civitatir Raveηηatium vestrae Re-δ ali
130쪽
rali emi H exeellentiae. Η ARDUINUS Presbyter seribendi arte admodum peritus pro Eeelesia F ranellensis Coenobii plurima volamina corscripta veliquit, inter quae SACRAMENTARIA molumina tria. Confer GEORGIUM T. II. pag. cLII. seqq., Bibliothecam nostram Ritualem T. I. pag. 3 s. seqq. , di dissertationem, quam MAL NATI Tractatui appendicis loco subjeeimus de S. GREGORIO M. Sacramentarii auctore. SACRAMENTORUM LIBER, antiquior, quam Saeramentarii, inscriptio ad designandam earum precum collectionem, quae a Celebrante in con stetendo sacrosancto Christi Corpore, & Sanguine recitantur. Nam continet oratiores, seu collectas ante Epistolam , Orasionem secretam post offert rium , Traefationes satis diebus, canonem, i ra callonem precationem a Mane igitur oblationem s communicantes secundum sata tempora s 8c orationem post eommunionem, quae olim a solo Celebrante dicebantur. Absunt autem, quae a choro, idest a Cantoribus, a Subdiaconis , & a Diaeonis ea tabantur, aut Iegebantur, nimirum Antipboηae ad introitum , Epistolae , Evaa- gelia , Psalmi ad Ossertorium, di ad commknionem, quae seorsim in aliis libris exarata erant. Insuper in libris Saeramentorum referuntur ritus , di ratio
conserendi saeros ordines, ministrandi solemniter baptisma sabbatho sancto Paschae , di Pentecostes , conficiendi saerum chrisma , di oleum sanctum, reis conciliandi poenitentes, di Missae ad nuptias benedieendas, ut videas in his libris haberi, quae ad Saeramenta Eeclesiae omnia conficienda , seu adminis randa pertinent. AGOBARDUS in lib. de imagi . c. 3o. Hare est, inquit,
sincera religio, hie mos catholicus, haec ahtiqua Patrum traditio 3 sieut etiam
EX LIBRO SACRAMENTORUM, QUEM ROMANA TENET ECCLE
SIA, Deile comprobatur. In libro vero adversus A MALARIUM Saeramentorum librum his verbis effert: Muapropter , inquit, auxiliante Dei gratia, .m i stadio pietatis instandum , atque observandum eri , ut sicut ad selebranda
Misiarum solemnia habet Ecelestia LIBRUM MYbTERIORUM Me purissima,
conelana brevitate digestam die.
SACRAMENTUM. Saeramenti nomine Romani veteres intelligebant pecuniam, vel quidvis aliud a litigantibus pignoris loco deponi apud Pontifices solitum , quo cadens caussa mulctabatur ob praesumptionem litis in que motae; frequentius tamen juramentum, praesertim militare , quo tyrones certa verborum formula, & numine quopiam invocato se ad defendendam pro viribus Rempublieam obstringebant. Apud saeros vero de Ecclesiaste
Scriptores Saeramentum usurpatur primo pro quavis re arcana, dilatente, ut quum ad Ephes a. v. s. dieitur et Ut notum faeeret nobis Sacramentum voluntatis suae. Et Iudith. 1. v. a. Vocavit omne3 mayores natu . . . . Er habuit cum
eis msterium consilii fai. 1. Pro symbolo seu signo externo alicujus rei occultae in quo sensu Apocal. I. v. x O. dieitur: Saeramentum septem stellarum, quar vidissi Septem stellae, Angeli sunt septem Ecelesiarum. Et c. 1 T. V. T. Ego dieam tibi Sacramentum mulieris, oe bestiae quae portat eam. 3. Pro re sacra areana di sierante hominem, seu initiante divino cultuit quo sensu S. AUGUSTINUS l. rs. de civ. Dei e. 26. ait: Inde sacramenta manaruηt, quia bux eredenter initiantur. Atque hie sensus maxime proprius Sacramenti,&mysterii est: quia mysterium descendit a greeo verbo ρ o, quod Latine idem