장음표시 사용
151쪽
. 33c De saeramentis in genrest . henedictiones e sie incantationes magicas . Qua fi verin Christianus sui eompos asserere audeat, nunquam Ueram Christi extItἰsse Beelesiam 2 atquἰ nunquam extῖ- tisset, si , ut eontendunt Nbvatores Omnes , Omne REeclesiae Pa stores a tempore Apostolorum ad eorum usque aetatem magicis artibus fuissent dediti . Panis benedicti frequens est mentis apud Auictores quarti saeculi . Illius mentineruiit Sa AugustInus lib. a. de peccatorum meritIs cap. 2ς. Paulinus Episcopus Nolanus in fine Epist. as. Inter AugustinIanas, & ante eos Concit Ium Laodicaenum Canone 3 ubI prohibet ab Haereticis Eulogias accipere , quod
Martinus Braecarensis repetit can. 7o. Hrca annum3 i. GregorIus Turonensis lib. s. Histor. Franc. c. I
uia refert se Eulogias , quas prius dare recusaverat Moerovaeo a Sacerdotio apostatae ,' tandem contem sis , quia minabatur aIi quos de populo Interficere. In Con-eilio Aquisgranensi cap. g. . anno ra . sanellum est pro Monachis, ut EuIoglae fratribus , que eo die non communicaverint, per manus Sacerdotis In resectorio distribuantur, quod etIam HIncmarus praestandum sis xlt omnibus IaIcis . Usus etiam EuIoglarum hactenus pud Graeens vἔ-guit , apud quos comeduntur In Eeclesia a ieiunis non communieantibus , ut Eucharistiae orbItatem uteum. que eompensent . Eulogiae revera sunt in supplementum Eueharistiae , quae dicebatur fermentum 2 quia Qua fermentum totam massam pervadit, sie Eucharistia Fidelibus dIstributa omnes in unusti eopulat, . prome reaque In signum unionis a summo Ponti flee , minIsterio Acolythorum , ad Presbyteros urbanos mittebatur, ur eonfiat .ae prima Epist. Innoe. I. quarto lae Io ad Decentium Episcopum, quia, M inqnis , urba- ,, ni Presbyteri, arachi γ ipse dip Dominἔca, pro- ,, pter plebem creditam nobiscum convenire non posse sunt ; IMIreo sermentum a nobis consectum pe , , AeoIythos aecipiunt, ust se a noli ra communIone , ,, maxIme IIIa die , non iud Icent separatos. Tum dois rQManis Presbyteres adfuist , quod per Paroch Ias,, fieri debere non puto , quia non Ioage portauda is sunt
152쪽
, sunt Sacramenta . . . . Presbyteri eorum confieIeim is dorum ius habent. - ἀ- Uerum , refrigescente Fide Ium devotIone , MBIm avis domum asportandae Eucharistiae, quIn Cone. La dieenum it Ium prohibuit Can. 34. his verbis, quod sanicta nullo modo ean Eulogiarum rempore Paschalis f. ad alias Paroebia debeant desinari . Quare usus Eulogiarum , sive panis benedicti, tum apud Grae eos , tum apia Latinos substitutus est; unde eum specIalem benedictIonem aeeIpiat ad sp r tuales effectus, vendamque unI nem, quae Inter Fideles debet esse maxima, distribuendus non est an Imal bus, pro quorum pabulis a IIas ben dIctIones Instituit Ecclesia. Immo nonnisi religIosa me uinte, tanquam sacramentale quid sumendus est, non m ἔ-stendus cum profanis cibis , cauteque servandus , ne pereat, iuxta Iaudati Hinemari Deeretum e meat, In-quri, ne incaute defluant, accipiat Presbyter γ Panem illum sanctum Fidelibus distribuens. Atque hoe ad Re Iigionis Christianae, Ze maiorum nostrorum me utem eat nunc , proh dolor i unitatIs signum & Instrumen. tum ambit Io frequenter eonvertit in mussam divisionis& seandali; adeo ut iam non sit DominIeam Genam mandueue , ut Ioquitur Apostolus 1. Cor. II.
. RItus confitendi peeeata publiee, sed generatIm. ἱn Coena Domini, & continuo pereἰplendi a Sacerdote vel ab Episeopo, si adsit, benedictionem , quae vulgo dieitur absolutio, Gallice ι' Ah olut on, est umbra & repraeferitatio ritus antiquior;r, seeundum quem publice pe nitentes , initio Quadragesi nix e templo eiecti, hae die reconciliabantur, palamque absolutionIs benefieἰum perfecta iam poenitentia consequebantur. Porro nihil est In hae Caeremonia, licet non admodum antiqua, quod tu'ste possint carpere Novatores. In illa siquIdem Fideles palam se confitentur pereatores, a Deo venἰam petunt, Pr illἰ1 Eeelesia suIs suffragIIs Intercedit, eosque per Minἔ- strum suum benedicit; quae omnἰa p Iane religiosa sunt, &ad paenitentiam sanctiorisque vItae eonsilium provoeant .
Q. 7. Estne conveniens en admia fratione sacramentorum , is aliis O eiis Divinis uti Iingua Latina, qu a pluribur Igentia peregrina est, muttis enota
153쪽
III. De saeramentir in ginere. Hane maxIme eaussam reeedendi a s Ietate nostra praetexunt Novatores, quia , inquiunt, In Convent- lbus Papis arum, IIngua tantum Orat, mens Eutem one fructu est , eum non perei fiat Id quod d eitur . a Unde in Romanenses detorqueri lieet, quod Christus Dominus Judaeis ot m exprobrabat: Populus bie. Iabita inge bonorat, mr autem eorum longe es a me . Hunc abusum pergunt Illi multis de gravIssimis verbis re- aprehendit Apostolus, adeo ut se eundum Ipsum Insa -- Te , de in aera Imul videantur , qui peregrino oranu iidiomate , r. Corintlu 3 q. vers. 9. I 4. de a 3. Selme- trito Ipsis tribuendum est illud Proverbior. I 8. Oeeasiones iquaerit , Pi vult recedaro ab amico. , oe omni temporν l
i, Namque usus id om at Is vulgarix, & omnibus inoli Impossibilis est In Conventibus publIclx , 'ad lquos conveniunt , vel saltem conveniendi ius habent lFideles diversi Idiomat Is . Supponatur quod Romae , lia In tota Ital a divina ossicia eelebrentur IdIomatae Italico, & Parisiis, sive per totam Galliam , Gallico, nonne haee lingua vulgaris magis erit Ignota Germanis, Hispanis , de vii Is Nat Ion bus In illis regionibus peregrinis, quam Latin x Latina en Ini In totγoeeidente a pluribus dieitur , vuIgaris vero vix aquCquam exuraneo , Immo In eodem regno, puta Franis lcorum , pro diversitate ProvInetarum , diversa sunt Idi imMa Parisienses v. g. non norunt Idionis Aquitan lvum , ArmorIcorum. , Arvernorum . Numquid hi omnes , iqui frequenter inter sdi in elvilibus communicant, I spiritualibus separabuntur propter aeversitatem Idἰ - smatum p MerIto itaque Ecclesim Romana retinuIt usum sLinguae Latinae , sicut & orlaniat Is Graecae , Iicet ambae Linguae non sint ampliua vulgares vii. Novatores nom fugiunt Convenim Re IIglosos propriae sectae, etiamsi celebrentur Mngua , ut plurimum Ignota : Gat Ii Calvinistae , via D dum peregri, nantur in Anglia , in Germania , dcc. conveniunt cum
Anglis , de Germanis ad ossicia divinae , quamvIs lingua magis illis Ignota , quam Latina Ibi persolvis luet. Cur idem nobiscum non factitant
154쪽
ne saeνamentis ει gεnerj. II f3. MutatIo quae frequenter accIdit In I ngua vv gari , efficit ut verba & nomina obseleta sermonem ingratum , barbarum & contemptibilem reddant , hoc constat ex L bris Ritualibus, qui Gallieo idi male a duobus saeculis sunt typis mantati; vix enim Iegῖ possvna , quin lector aut aud tor ad risum m veatur, sicque angustiora nostra MysterIa barbaro IuIo Idiomate expIleata, manifesto contemptui expone .
Nee dicant Adversarii novos libros identIdem e rdendos; namque r. novitas & mutatio In rebus ad Rel;gionem pertinentibus, Fidelium anImos offendunt. a. Uersiones di TeiIea sunt & periculosae, nee publice proponendae , nisi a sapientioribita prIus approbatae fuerint; mutatio enIm verborum sepe sensum mutat, aut e am destruit. Vix autem ista posse observari in multis Diceresibus, nemo est qui non intelligat . 3. Inopia Ecclesiarum, incuria&neglIgentia populorum, Bonnunquam etiam distorum , obstant quominus novi cudantur libri. R. Ad momenta ex epist. ad Corinthlas adducta, ApostoIum ibi eoncedere usum linguae peregrinae in Conventἰbus EeeIesiastIeis, modo unus ad fit, qui in terpretetur , solumque reprehendere Corinthios, quod Onanes aemularentur diversis loqui linguῖs , ex quo necesse erat nasci eonfusionem , qualis esse solet i tex insanienter. At Io Eeelesia Romana, sicut una omnium fides, & unum eorpus myRI eum, fie omnes vinum Deum Iaudant uno ore & una limgua , quri quam vn pluribus sit ignota , adest tamen interpres ἔnam PastorIs praeeipuum ossicium est singulis diebus Dominicis & festis explieare verbum Dei , ritum -sa crificii, ct retera, quae suae In Beelesia, quin&ne gligentes Pastores, si qui sint , severissimis poenis ab Episcopis urgendos praeeipit Conc. TrId. fessi a a. mp 8. Adde preces Ecelesiae Lingua vulgari redditas esse in
omnium 'manibus ; quapropter idiotae scienter reia pondere possunt Aman ad sacertatis benedictionem squ8mvis nec temere vesponderent , etiamsi eam nominIelligerent ἱ norunt enim huiusinodi preees esse in
155쪽
qin De saeramentia is Pine. Beelesia approbatas, nihilque continere falsi δὲ Impor is Αε Corinthi Is prius probandi erant spiritus, u m net S IO: eap. 4. r. suae Epistolae, num se IlIeet ἐῶ a Deo, vel a daemone inspirati essent , qui Insor tadi omnibus ignota Lingua, absente Interprete , loqu-bantur : unde Issiora ante illud examen prudenter nompoterat respondere Amen.
Q. 8. Eme tolerandus eantus in Oscio publico , orosus Instrumentorum II corum ZR. Psalmi, qui ex S. August. sunt IIngua , quatiniversal Is Melesia Iaudes Dei celebrat, nos exeitane ad Iaudandum Deum in sono tubae. in psalterio ,eyali ara , in chordIs, & organo , PI. as . Horum
usus frequens erat apud Iudaeos, ut constat ex lib. a. Reg. eap. c. de lib. I. Paralip. eap.' as. Organa tamen , & cetera mustea instrumenta, primis LeeIesue
in cryptis & speluneIs sine mu Ito apparatu sacra e Iebrabant: Nonne , Inquit S. August. enarr. a. In PL3 t. id egit institutio in nomine Chνissi vigiliarum is rum , ut ev so loco esttharae pelleνentur Z Horum tamen Fortunatus Pictav Iensis g. laeulo meminit Iib. a. Can. I. Sed eorum usus non ita fult universaliter receptus, quin iaculo r3. vIsa sint S. Thomae parum congruere morIbus Christianorum ; sic enim seribIt. a. a. quaest. I9. art. a. ad η. Hujusmodi musica in n-menta magis animum movent ad deue ationem, quam
per ea Jormetur intra bona dispositio I in meteri autem Testamento usus erat talium inserumentorum , tum quia Populus erat magis durus oe earnatist tum etiam quia
hujusmodi inserumenta eoFovalia aliquid figuratant . Quare nonnulIae Congregationes Regulares strictior Is observantiae organa ἐn suis oratoriis non admIttunt. Posteriora tamen Coneilia tolerarunt , solumque pro. hibuerunt , ne profana sacris admisceantur , quales sunt eo entus , qui voluptatem magia, quam devotionem provocant , & omnἰa Instrumenta , quae ad ehoreas, ludos theatrales & mundanas laeuli pompas inservIre consueverunt
156쪽
m Sacνamentis in merr. xyy Cantus vero ad pietatem fovendam eompositus . fuit apud Christianos semper in usu, ut eolligere li-eet ex Tertuli. qui cap. a. Apologesel resert et tum Iun orem ad Tra1anum scripsisse, quod inquIrens immores Christianorum , nihil de his eompererit, prae ter ostinationem non sacrifieandi, & eamus anteluea nos ad canendum Deo. S. Hieri epist. I . de IneoIIs Bethlehem , sia scribit: Eaetra Psalmos - silentium essqnocremqNe te verteris , arator Ilvam tenens, Λlleluia.dεcantate sis dans messor Psalmis se amoeat s bae sunt is hae Provincia carmina , hic Paclorum s bituι. Et haerquIdem secundum Apostoli, insti intum ad CoIoss. 3. Verbum Chrisi, inquit, habitest in vobiν Mundanter ν centes cor commonentes vosmetipsos psalmis , Omnis , ω canticis spreituatibio in gratia eantvntes in eordibus vestris Deo. Quam aluein emeaees mit eantus In Diis vinis Ome; is adhibiti, expertus est S. Augusti lib. 4ωCons eap. s. ubi sic Deum alloquitur , quantum flevi in bomnis oe eanticis His I suave sonantis scisse tua vocibus commotus aeritis. Sed quam diligenter In his eavenda sit sensuum delectat lo , quae mentem de primἰε, monet IIb. io. Cons. cap. 33- ubi sie seribit τcum mihi aecidit, ret ne amplius eantur, quam res νquκ cantatur , moveat , poenaliter me peccasse con' reor . . . . aliquando hanc ipsam falliseiam c aurium d Iectationem a immoderatius eavens erro nimia severita te: sed varie interdum, ne melos omne Cantilenarum suam irem, quibus Davidicum Halterium frequentatur , ab auribus removeri velim , atque ustus Gile μω --tis. Me mibi videtur, quod de Alevandrino Episesρω Arbanasio sepe mihi dictum commemini , qui tam mo duo flatu vocis faelabat sonaro lectorem Psalmi , ν κνpronumsanti viainior esset, gram eanendii. Notent Mas. Doctoris verba , tum qui melodiam componunt spraesertis ad aures mulcendas, tum qui ad Ecel iam confluuna, tanquam ad spectaeulum theatrieum voluptatis capiendae grati , Qui verus Christianus nuru
quam servit, ses multo minus In Templo , in quo sicut In caelo debet adesse , nempe ad laudandum
157쪽
r36 De saeramentis is genere. Deum reverent a & tremore. Quapropter ne mente, sidet Ium alio avocentur , Concilium Braecarense I Lann 367. - statuit Can. I 2. ne quidquam poetice eompositum in Beelesia psallatur; sed ann. 633. T letanum Iri Can. I I. versus humano studio compositos reiiciens, exeῖpIt quos beatissim I Doctorea Hi I rIus & Ambrosius ediderunt et Amiea oe familiaris es oratio Deum de suo rogare, inquit S. Cyprianus lib. de oratione Dominica.
De n mine, raesentia, is definitisne Saerament Baptismi.
Q. r. 'is Y me nomen Baptismi Pt I R. A nomine Graeco Boατισμος 3 quod
Latine signiflaat immersionen, , seu abis Iutionem . Hine Baptismata die untur quaecunque ablutiones et Iam profanar, ut usus balneorum , a. Esdrae 4. IotI
nes calleum , & aIIorum huiusmodi vasorum , Marei sed apud Auctor EeeIesiasticos, Baptismus est abluintio ad Rel Igionem pertinens, de qua hic agitur. a. Quotvleu εs Bapti nus hoc posteriori modo p. R. Tripleu. Piamus dicitur baptismus sanguinIs , quod est martyrium I secundus baptismus fiam Inls, quod est votum, seu desiderium re eIpiendi Sacramentum B ptismi r tertius, baptismus aquae, quod est primum. n vae Legia saeraruentum , de quo hic est Tractatus. ῖο
158쪽
Q. 3. Quare maν rium, , motum Baptismi diem tur MFtismata , seu lablutiones R. MetaphorIee ita vocantur; quIa In easu neeemotatIs , ubi non est facultas suscipiendi baptismum aquae , animam mundat a meeato , ut Infra d Icetur; si eque ablutiones quaedam sunt metaphorIea . Dicuntur etIam sacramentum baptismi in voto, propter desiderIum huinius SacramentI in illis eoneeptum, quamvis ree Ius ea appellaveris votum saeri Baptismi ; revera enim Sa-eramenta non sunt , cum nota sint sacri ritus externia Christo DomIno Instituti. Q. 4. Quomodo probatur Baptismum esse Iaerame tum a christa Domino inmiti tum R. Probatur I. ex Scriptura Ioann. 3. Nisi quis νenatus Derit eu aqua b Spiritu sancto, non potest in
troire in νegnum mi , Matth. 28. Docete omnes gentes baptiυntes eos in nomine Patris , Filii, is
ritu, sancti, ex quibus textibus sie conficitur syllogist
Tria requiruntur ad Saeramentum novae Legis. Prυ, mum, ut sit ritus externus a Christo Domino Institu tus: seeundum, ut ritus Ille habeat promissionem grat ae sancti fieantis: tertium, ut extet mandatum illius observandi: atqui haec tria exprimuntur In IIlis textibus. I. Ritus aiauendi aqua sub Invoeatione sanctissimae Trinitatis. r. Promissio gratiae sancti fieantis e ta-IIs enim ablutio dieitur regeneratIo In sp IrItu sancto. 3. Mandatum observandi Illam ablutionemn Docet si uis, . . . . baptinantes, quod ita neeessarium praecipit urcavit fine eo non pateat Ingressus in regnum
Probatur a. ex eonstanti Traditione universalis E elesiae, quae semper ritum baptIzandi observavit, atque in hae parte nobIs consentiunt Novatores. Q. F. Quot nominibus donatuη Saaνamentum M
R. Tribus. potissimum. I. Dicitur Sacramentum regenerationis, seu ren vallanis 2 Salmaι nos fecit, inquit ApostoIus 3. ad Titum , per lavacrum regenerationis , Ex renovation a
159쪽
spirituses m. Ηlae dieitur et am saeramentum assi ptionis ἱ quia eum essemus natura sit II irae, Eph. a. In hoe sacramento Deus per gratiam sanctificantem , ' qua efficimur eius d vinae eonsortes. naturae, a. Petri ieap. r. adoptat nos In filios S haeredes regni sui. a. Nominatur Illuminatio ex S. IustIno apolog. a. t
sunt , rursus met mari ad paenitensium . Ideo autem 1ia vocatur Baptismus , quia per Ipsum infunditur Iumera lside l. sy, vocitatur. ab Apostola, Rom. s. mors , sepuDura, resurrectio; quia in Baptismo peceatis morImur', exuimus veterem homInem , & novum induimus: Con
aptismum in mortem , ut quomodo Cbrisus resurrerit in mortuis per U-iam Patris, ita cr nos in novitate vitae ambulemul .
Q. s. Quomodo definituν saream nium Baptismi IR. Definitur a S. Thoma post MagIstram sententI rurn, kblutio exterior facta sub praeseripta forma vemborum et a TheoIogis vulgo saeramentum novae Legῖs ad spiritualem homin Is regenerationem , a Christis Institutum . Q. T. Quandovam Cissus Dominus instituit Sacra menLMm Baptismi, an ante , an post Passisnem ZR. I. Neque ex Seriptura, neque ex Traditῖone Id lmanifeste .constat. Unde sancti Patres & Theologi ἔn ioppositas abeunt sententias. S. Chrysos m. hum. 28.
S. Leo epist. 4. ad EpIscopos SieIIJae auctor Com- lmentallorum in epist. ad Rom. cap. q. apud S. Am- lbrosium , AIensis , MeIehior Canus , existimant poR Pάssionem fuisse Insi tutum, In quam sententiam pro- spendet Tertullianus Iib. de Baptismo cap. Ir. Contra fuero S. Augustinus variis in Ioel f , & praesertim epi- sfo I. ass. allas aci8. & tract. s. In Ioann. Magister ssententiarum In ει distinct. tertIa, S. Thomas, & ali ἔTheologi eommunIter eo ditendunt Christum Dominum i ante Passione in Baptis aeum suum Instituisse . -
160쪽
R. 2. Ex gerIpturis erui videtur saeramentum BaptIsmi ante Passionem fuisse institutum . 'Probatur i. ex cap. y. I ann. v. a1. baptizabat Ie- .sus , saItem per manus d Istἰpulorum suorum , ut habetur Joann. 4. v. a. atqui non baptiEabae Baptismoe Joannis , sed suo. Iudas baptizavia , inquit S. Auguis stinus, sed Baptismo Christi Id autem evineItur is invidia Discipulorum IoannIs eli. cap. 3. v. ας. si lenim Distipuli Christi baptivissent Baptismo Ioannis , non ipse Christus, sed Ioannes d ictas fuisset per eos haptIEasse ; sieque nulla suisset distord Iae Ae Invid Imcaussa , cum in IIIa hypothesi Christus DomInva sectator & Distipulus Ioannἰs vIsus fuisset: Ergo in nom ne ChrIsti baptizabant Apostoli .
Probatur a. IoannIs 33. Petrus d IcItur Iotus, &ea IMIone a peccato mundatur ζ atqui non erat mundusa peeeato Per baptismum Ioannis, eum emeaciam non haberet, ut mox dicetur: ergo Iotus erat Baptismo
Christi, quem propriis manibus Christus Ipsi eontuis Bl, eeteris vero Apostolis manibus Petrἱ, si vera sit EpIstola Evodii se eundi post sanctum Petrum EpIscopi Antiocheni, quam refert NIeephorus lib. 2. hist.
cap. 3. Probatur 3. Apostolἰ ordinat; latu saeerdotes , 3e Eucharistiam sumpserunt ante Passionem , nimirum in ultima coenae atqui non fuissent capaces horum meramentorum , nisi prIus tincti Baptismo Chrissi, ua ratioci reatur sanctus Augustinus , epist. I. Tempus autem instituti Baptismὲ certo assignaro non, potest . Tum quἴdem adumbratus est ., eum a Ioanne haptiaeatus est Dominus ir In eo siquidem sensibilitea . apparuerunt tres Sanctissimae TrinItatis Personae; audIta est vox PatrIs, demonstratur est Filius 3 v Istis es Spirἰtus sanctus in speeIe Columbae. DenIque ex s. Α-brosio lib. I. In Lueam baptizatur ChrIstus, non munis
dari vesens , sed aquas mundare , ut baptismatis ius haberent. Unde s nctus Thomas, δε alii eommunIten Theologi suspieantur ChrIstum Dominum eIrea ἱllud ιempus, Priusquam praedieat nis ossieium Inchoaret ,