장음표시 사용
121쪽
Deo selo potestatem , sicut, animini accepisse ipsos esse solo Deo
minores , ct in omnibus, quae saluta non nocent, oportere nos i lis mo
Hanc trium priorum seculorum consenuentem doctrinam nemo Mnae metriis adulationi posset ascribere. Quid enim Martyribus ad adulationem eiuscemodi fuisset incitamento bonorum , an dignitatum cxpectatio At nihil ipsis, nisi fide abnegata, dabatur expectari. An poenatum imminuendatuin spes esse poterates Sed noverant quo graviora infliguntur tormenta , e magnificentiora sibi promitti gloriae suturae beneficia. Sola igitur fides pro lcge illis erat nec miniis efficaci opus erat stimulo , Tro tempore tam acerbus erat Principum in Christianos sutor Aliunde vero haec erga Reges ossicia his temporibus S S. Patres profitentur, quibus, si quaedam imminuendae Principum authoritatis ratio posset subcsse, locus hinc erat vel maximus sua nim potestate tunc temporis abutebantur ad firmandam Deorum superstitionem,in ad impugnandam idem Christianam. In iis tamen angustiis . licct a Fidei profissione variis poenis, exiliis , bonorum spoliatione mortis etiam illitione Episcopos , Clerum universum, caeterosque fit les avocare conarentur qui suprema potiebantur authoritates ne vel levissimum quid
fuit de debito illis obsequio detractum sed continuo aperte suam erga Priircipes reverentiam significarunt illi sanctissimi viri; de in hoc
continuerunt ossicio plebem tibi divinitus creditam. Unde conficitur euin admittere haereticam verboque Dei contrariam propositionem
ru i a Principibus desectionem docere non dubitat .etiamsi pro sola
ei defensione istud tentari dicatur. Quaer a Iusti, an Clerici, an Episcopi Principum Legibus teneantur; praesertim si Leges recens sancit ab Ecclesiae moribus abhorrere aut quorumdam fidelium saluti obesse non videantur. R. ad ustos, itericos, atque Pastorcs pertinere Civilium Legumi servantiam religiosam .modo taliae aperto nec fides, nec ius divinum laedantur. Iplorum enim est praecipue Dei servare ordinationem exemplo suo caeteros ad idem ob sicquium componeres gratiam Principum ero Ec-Hesiae comi nodis obcdientia sua creri; pio Principum sic affectorum salute preces fundere continuas. Haec praestitere quotquot virtute caeteris praecelluerunt. Istud obscquium postulant Christi ex .exen plum rapostolica doctrina omnium quos inodo laudavimus Sanctorum Patrum nullatenus interempta series doctrinae, quam sic Hom. 13. in epist ad Rom. in cap. s. Antiochiae, Constantinopoli expo-ncbat . Chrysost his eibis: Omnis anima potestatibus supereminent
M hubdita sit, etiamsi Apostolus sit, Evangeli .i, si Propheta, sive
qui quis tandem fueris. Neque enim pietatem subserit ista subjecti. non simpliciter dicit Obediat, sed subdita sit. Est autem p ima hujus constituti nis justitia, quo silibus cotitationibus ac mentibus satis de ora est O honesti, nimirum quod a Deo ordinata sint i a Non enim est otesin, nisi a Deo.
122쪽
radem ratione eandem doctrinam explicat S. Augiist in expositione quarumdam propositionum epist ad Rom. ubi sic habet: Quod autem ait: Omnis anima potestatibus sublimioribus subdita sit non est enim ρο- restas nisi a Deo I rectissime jam monet ne quis ex eo , quod a domino suo in libe,et. rem vocatus est, a tus Christianus, extollatur in superbiam, o non arbitretur in hujus vita itinereservandum se ordinem suum, O potestatibus sublimioribus, quibus pro tempore rerum temporalium ubernatio tradita est, putet se non esse subdendum. Cum enim constemus exanimai corpore, ct ouandiu in hac vita temporali sumus , etiam sebus temp.ralibus ad subsidium detendae hujus vir utamur. Oportet nos ex ea parte qua ad hanc vitam pertinet , ubditos si potestatibus.
id est hominibus res humana cum aliquo honore administrantibus e. viila et o parte, qua credimus Deo, ct in regnum ejus vocamur, non nos
oportet ebe subditos cuiquam homini, id ipsum in nobis evertere cupienti, quod DeM ad vitam donare dignatus est. Si quis ergo putat, quoniam Christianus es, non sibi si vetiista reddendum, aut tributum , aut nouese exhibιndum honorem debitum illis , quaein curant, potest.rtibus , in magno errore versatur. Item si quis sic se putat sis subdendum ut etiari in sua de hab/re potestatem arbitretur eum , qui temporalibus adminia strandis aliqua sudisimitate pracellit . in majorem errorem labitur sed modus iste retandus est , quem omisin ipse praescribit , ut reddamus
Caesari, qua Caesaris sunt; ct Deo, qua Dei sunt. Antiquoriim animis tam alte infixa erat haec institutio de debita Plincipum statutis reverentia i ut licet Ecclesi. noxia prorsiis edicta ferrcnt Imperatores, aut Ethnici, aut Chri litani Haereticorum fautores, nihil tamen quidquam sinetis Episcopis exciriri adversus Principes, sed c: imsi imma animi demissione obtemperarint, eorum haec fueritur cipua
selicitudo, ut scilicet lcbem ad osticium erga 'rincipes Epistolis, aut
Sacerdotum . qui sui vices gerebant, minilletio incitatent, dum exules aberant ab Ecclesiis, aut bonis omnibus amissis iuxta Christi ambitum figa sibi consul bant Iino vero si qualidoque oblistere vellent fideles, ab ejuscemodi contra Dei ordinationem consiliis avocarunt. Sic apud Theodor lib. . cap. 3 cum Valentis Imperatoris iussu ad S. Eusebium Samosatensem venisset qui exilii mandatum deferebat hunc de reticendo tali nuntio monuit ne subito a plebe fidei acto in Euphratem prς-ceps ageretur Et tua , inquit, mortis reus dicari Haec locutus, Queis pertino precum ministerio de more perianctus, incipientis somni tempore senex solus fide unius famuli fretus egreditur seq.titur famulus cum cervicali tantum libro: cumque ad fluminis ripam venissici, navim constendit, Wreimiges Zeugma versus vela faccre jubet. Re autem cognita plures concitato cursu ad eum venerunt, ipsumque supplicaverunt enixe, ut remaneret , nec dimitteret gregem. Verum cum pers i dere
non possciat, audivissemque eum recitantem praeceptum Apostoli , quoptripicue iubemur Misistratibus, Potestatibus obtemperare Urbem
123쪽
repetere donis oblatis coacti suerunt. Penes Eusebium erat invito principe in Episcopatu remanere dc justae in f eciem defensionis aut excusationis rationes non dcfuissent 3 cum ideo tantum expelleretur . Euscbius, ut Ecclesiis lupis, seu Arianis traderetur. Nihilominiis edoetias a Christo, obsecutus est,in ad obseci tum verbis .exemplo plebem coria posuit. Idem praestitit S. Ambros cum enim ex Rumno lib. i. llist. cap. s. Ati: na Imperatrix Justina gravem inferret illi, Ecclesia Mediolanensi persecutionem ob negatum Arianae actioni Templum, armisque potuis. se catholicam rem tueri, Neque , inq'lit, e manu defensivit Ambr. aut telo; sed j0uniis continui Me vigiliis sub altari positus , per obsecrationes defensorem Fibi atque Ecclesia cum parab it. Unde ait ipse Ambrosus:
In dolore toleres pol ro sere potero gemere adversus arma , milites, ge tesque quaru lacrymae me arma mea sunt talia enim munimenta sunt
Sacerdotis 3 aliter nec debro, nec ZOsium resiste e. Nihil proinde quidquam cum Plebe Catholica molitus fuit S. Ambrosius nec vel ullo verbo Imperatoriam Malestatem violavit. Qi iam reverentiam etiam Imperatoriis Magistratibus deferendam esse pilonarunt sanctissimi viri, ut S. Optatus Nileuit dum Donati Carthaginensis Donatistarum Episcopi adversus Gregorium resectum maledi- ista refert lib. . Sic enitia, ipsi, este, haec A similia scribere mininis dubitarat Donatus Gregori macula Sonat s ct dedecus P, sectorum c. Cui Donat . inquit , Ofectus patientia Episcopali rescripsit . . . . Harum sic enim cigit optatus Epistolarum exempLiria multorum ore νbique cantantur. Iam An meditabatAr cantra praecepta a 'o uti Pauli Potestatibus, Regibus injuriam facere, pro quibus, si Apostolum audiret, quotidie Oeare debuerat. Sic exim docet Reatus Apostolus Paulus: Rotate pro Regibus, Potestatibus, ut quietam ct tranquilla, t.1m cum ipsis eamus. Non enim Respublica est in Ecclesia Jed I bi, in Republica est, id est . in Imperio Romano, quod Libanum appellat Christus in Cantico Canticorum , cum dicit Veni Sponsa mea, en a Lib.ina, id es, de Imperio Romano, ubi O .icerdotia fincta sunt pa- dicitia , . virginit, , qtι Barbaris Gentibus non junt si essnt, tuta esse non posient. Merito Paulus docet, oranium se pro Regibus Potestatibus istiamsi talis esset Imperator, qui gentiliter liveret. Duanto quod Christianus , quant quod Deum tianens c. Et paulo postri Carth Desiis Princip.rium se tenus crediderat , cum super Imperatorem non sit , nisi j.Lι Deus, qui fecit Imperatorem dum se Donatus verperatorem extosiit, iam quasi hominum exces erat metasAut se ut Deum, non omitum existimaret, non verenda eum qui post Deum ab hιminibus
Quis a in Clericos, Hustos, item monachos ab obs qui Principibus debito auderet eximere ii vel ullo pietatis sensis ducatur , aut cum laudatis Ecclesiae Patribus velit sentirer O p r. i. Eugenio Imp. qui Victoriae Altare restaurati jusserat, obsu-
124쪽
DE LEGIBU s. inrtit S. Ambrosius inaui in , licet tunc temporis Altare illiid 'dem in Urbe Roniana imitur iniis Christo dicatis Templis posset consistere ut paulo ante injunctam illius a Gratiano Imper subversionem consistebati in mobrem ea lege fideic adeo non obstringi censibit Sinctus Ambrosius inuinimo ita reluctatus sui , ut ab Eugenii communione
R. Eugenio Turanno, seu G atiano inter apto, Imperii invasos iobstitisse . Ambrosium, .ab eliis comi vinione recesi ille , ut ab idololatriae patrono, qui, ut occupatam tyrannidem sibi j orum ata xilio propugnaret abrogato Gratiani decreto concessit Aliaris illius restiurationem passusque i iit, palam vulgari ab Eccle i hostibus, in subversionis illius poenam in sc liciter vita Imperio fuisse privatiam Imperatorerareligioli stimum QE cum omnia in fidei detrimentum cederent , idolorumque cultus, splendor renovareta: , in quandam tonet cum Idololatris communionein veniebat Exa renius ideo cum dio Imperatore communionem habere renuit S. Ambrotius. Revera pictare, doctrinaq; insignes Episcopi Sanctusque ipse Ambrositis, ne verbi in quidem se illius Altaris, cum staret . evcitione secerant; nec Imperatoribus crierant vitio, quδd Altare illud everti non juberent invia pios Augustorum ais et is noverant , illudqire tollarari quod nil timerentur scditioncs; cum sui ercssent adhuc plui imi potentia. n. italibus,m dignitatum spLndore commendabillas idololatrae quod opportunum al: quod aliud tempus expecta tur aut quia Idololatris par pari referre non deceret aut demum qu bd illa um csset Religionis litistianae in ensi acono
N. 1. Math. . dii libcri sunt bii, ab omni jugo sunt eximendi item qui si ' rioris fuit ordinis inferiori non sunt subjiciendi. Sed Clerici sunt pri in Ecclesiae filii sunt qui1q :e ordinis supcrioris Principibus ideoque illis non sunt subiiciendi. Unlde fit, ut Clerici ad c
lare tribunal adduci non possint, nec poenis civilibus sint obnoxii Q sodita prioribus oculis fuit indubitatum . ut in Conc. Car. ba 3 can. . Clerici is ad c culat in udi m neglecto Ecclisiaitico con tragiens, ut acrimine imposito possit liberari, dcponi jubeatur. in quidem ratione iecularit Judicis sententia rescii ditur. Quod certe nullarcnus ei et, cc Ecclesiastica Lege sanciretur, si ecularium Iudicum authoritati essent ol noxii Clerici nec etiam quilibet ad Iudicem secularem recursus clericis
interdicc.etur, ut a Concilio Oel .iv Tolet can. 3. Imo nec vetaretii rCleri is can. t. Conc Agar hens ne coram Judice icculari se sistant. Quod decernit 'onifacius VIII cap. uani iram,in Concilium Viria. neia se generale sub Clemente V. in bulla , Si quis se dente Diabolo. I linc qui ilium Constantiens sess. i. statuit, Laicos nullam in clericos i , in , aut potestatem habere quoi di similiter ita san- civit Cincit in Lateran sib Leone X. scis. . his verbis: Cum a ureiam divina, quam ha no Laicis potestas tilia in E ir i. t c.: Pe 1
125쪽
in Trid. css. 11. cap. o. e. Resormatione, Persisnarum Ecclesiasticarum immunitis Dei ordinatione S Canonicis sanctionibus instituta est. Et vero Principiant Laicorum utpote ovium non et edocere Pas res suos . nec poenis in Clericos constituere , proptereaque in Cleticos nec dire stiva nec authoritate coactiva possitnt uti.
R. Christum dixisse filios regni est liberos, non quod Discipulix
tributorum immunitatem clici competere cum de ipse Caesari ab omnibiis triblitum solvcndum esse crinierit Math. 22. Quid ergo intendit Christus 3 ut nempe S. Petro se Dei filium a tributis exolvendis immunem esse significaret cum esset omnium Dominus in a tributis omni thus filios suos Reges bicrent criniere. Quia tamen omnibus ejus Divinitas non innotesccb.it futurusque ideo fuisset Publicanis offendiculo de ut fidelibus omnem pertuibaiuli ordinis, seu Principibus tributi negandi locum exemplo suo iubtraheret exolvit ipsemet pro seips de S. Petro. pretii comparatione mirabili tuam supremam de divinam
authoritatem voluit comprobatam.
Qito spectat ad id quod de Cleticis objicitur. Resp. Clericos qua
Clericos, Ordinationum 'acramentorum , Muniorum Ecclcsiasticorum,
ωJudiciorum ratione, Principibus noli sublici Cum enim ministerium illud jure divino sit institutum illi soli potestati subjicitur, quae manuum imponendarum jus a Christo habet. Hinc de rebus Ecclesiasticis senatentiam a Christi temporibus Ecclesia sola protulit. Whanc sitiam non eile aut horitatem professi sunt Christiani Principes Wideo cum ab illis
postulatum fuit judicium ejusmodi, aut convocarunc Concilia , quae de illis omnibus sententiam serrent , aut illis permittentibus convenerunt Episcopi , qui jus dicerent. Ita Constantinus Mag. de Caeciliani Cariatha g. adversus Maiorinum Schisnaticum ordinatione a Donatistis sententiam rogatus , renuit sententiam proferres, sicuti referunt S. August. epist. 68. Qi t. necnon . Optat. lib. i. Pariter in Concilio Nicaeno de causis Frisi oporum se uiuo incusantium ad se judicium non pertianere professiis est: nam ex Rustino lib. i. Hist. Episcopos ipsos , qui ad factam Majestatem negotia ejuscemodi deserebant, sic compellavit: Deus, inquit, vos constitat Sacerdotes, ct nobis a Deo dati estis ut judici, C conveniens non est ut homo iudicet eos. Si vero Clerici speetcntur qua Cives sunt Imperatorum authoritati subjacent, tum in rebus civilibus , tum N in rebus ecclesiasticis prout ilia mitium ex illis ab Ecclesia jam sancitis Reipublicae tranquillitas pendet qilia Imperatoriim est tranouillit,tem publicam curare, supremani in omnes Cives authotitatem obtinere. Hinc Clerici ut caeteri, nisi singulari privilegio eximantur, tributa bivunt, ut post Apostolum Rom. is de seipsis profitentur S. Iustinus, Tatianus, de alii Concl. II. relati. Clerici omnes, ipsique etiam Episcopi tributa persolvere solebant primis seculis: post Constantini tempora V kntinianus in epist. Trad
126쪽
Theodor lib. . cap. . Plist pl)ribus Episcopos Catholicos essemens
laudibus, ait omin orationibus bella sui ne sectata tributa constituta illos perlblveres obedientiam Imperatoribus deferre in illis vero peccare graviter Arianos Episcopos, qui tributa dc obsequium Iniperatori bus praestare detreetabant.
At id quod cx Canonibus affertur, Resp. phiribus quidem in Canonibus prohibitum esse Clericis ad secillares iidices confugium. Cum berant electi prius Judices Ecclesiiastici , seu Arbitri, ut an s. Concilii . Carth. Tunc enim recursus ille in Ecclesiae contemptum cedebat. 1 Quod juxta Can. . Chalced Clericis pro negotiis inter se contendentibus turpe admodum esset Ecclisiastico seciutare tribunal praeferri praesertim cum Clerici jurisdictione seculari fuissent immunes facti Constantino Mag. qui Magistratuu in jura Episcopis contulerat , defuso Licinio, ab omni Reipublicae onere Clericos liberaverat. Quod privilegium Valentinianus de causis, quae ad Fidem, Religioncm spectant, intellectrum voluit cita ut Clericorum causae civiles ad lectitarem Judicetndeserrentur; non indiscretim, ut antea, sed facto discrimineo rum ecclesiasticarum quia fas non est ut Ecclesiae ministri, qua Ecclesiae ministri, temporalium potestatum subdantur arbitrio. Sic enim sancitum legimus in Codice Theodosiano libra tit. 1. de Episc. Cler Ctiricos, quos indiscretiis ad seculares Iudices urbere deduci infaustus praesumptor edi-xei .u, Episcopali Audientia reservamus,s enim non est , ut di inimiι-neris ministri omporalium potestatum subdantur arbitrio Iustinianus vero Novella s. statuit alio privilegio indulto , ut Clericorum causae Comstatu inopoli versantium a 'retorii Praefecto, aut aliis Iudicibus dirime. rentur quod proculdubio non nisi ad Clericorum postulation in indulsit Und vero factum sit . ut Clerici ad laicos udices coniugiendi facultatem sibi compat irini, si nossem uilere forsan satius esset, quam recursus illius causas exponere. Quod sorte impulit Clericos ad exoptandas in Francia provocationes ab abusi forsitan eisdem de causis tot ab ipsis Episcopis maliis obtenta fuerim Consistori in Decreta. Sed quidquid sit de variis circa haec ab ipso Clero innovationibus postulatis; tainen privilegia, quibus potitur Curus in negotiis, quae ad Rempublicam pertinent, Principibus certis debet accepta rcferrα Quod attinet ad Bonifacium VIII. Concilii Vienn Patres, Leonem X. QConc Trici Episco as Resp. eos de immunitate in rebus merdecclesiasticis elle intelligendos Constat enim scelerum, quae legibus civilibus subduntur, reos Clelicos poenas sustinuisse civiles, cum Ecclesia- sicarum Legu,ra terrore ii ossicio erga Principes contineri deserunt. Nec alia ratii ne ordinis trini: illi a servari , aut declinari scandala potue
Ad rationcm tandem ulti tuo into adductam Resp. Ecclesiae ministros esse quidem in spiritali rigimine Imperatorum parrcs, pastores in rebus veto terrcius de ovca. I inperatoriun filios. Cum igiIxta rima
127쪽
Principes sit temporalis potestas suprema certe Clericori ira est in ejus.
Q aer i mina leges humanae revera a peccato mortali obligent 3 R. quidquid dicunt valdentcs ci alii titiles Harie ici, humanas leges stibis ccato mort ii obli ringore, O sentit xi ad peccati rortalis siticus, qui legcm legitia, alii horizate con illiu tam , aut palam. Oculcat, aut in .ma invehitur aut aliis ac illam infringendam cit incitamento aut divinim Superiorum authoritalcm in re gravi contemnit, nihilique facit sicque gravitas illius peccati ex adjunctis, rei gravitate duce
au r. 1 an recens, aut antiqua sit haec decernendi formula LMGGi sub peccato mortali.
R. recentem cite hanc u .ibulorum usurpationem: Si bi peccati mo,
Iis poena .ex obligat Anti lius te miri ribus Religioni ni istianae honorificentissimis sat erat nolle rem piohibitam in in Deum peccari. ut ab ea declinaretur; nec an sub mortali, an sub veni di peccato ex obstringeret, quaercbatur Qui iii in Deum sincero affectu diligit, ne vel quidem in levi nimis rebus Divinam Maiestatem vult laedere 4 diu omnibus ambu Lit justificationibus . indequaque proficilcantur nec legis praetermittit observationem , licet ad se non Ipertinere noverit, aut in comperto habcre pollit, si expenderet sic de Purificatione legem se
va, it B. Virgo, ea licet tilla cinis encrctur.
Unde igitur qui accuratiori vitae excolendae student, in ea distipulos institiesunt, haec verba in statutis suis sciunt pleriimque in rebus levioris momenti Nulla nobis occurrit ratio, nisi eximiae pietatis viri a sancitndi ratione discipulos cautiores efficere dicantur bidelicet commin .indo poenae cccato mortali dcbitae tituros cile obnoxios, qui ad verius gcs latas peccarint Ahus enim si cilci colum flectus. cmortali subditos iniquitate maculatum iri vellent i sane infirmoruin animis serti pulorum amplam in icere segetem viderentur, Wiis ad alutem quasi vias occludere, graviaque in pericula conlicere. Qi tr. 3 quae Olim reverentia fuerit exhibita Ecclesiae Legibus in ea suetudinem adductis R. a Sanctis Patribu Pontificibus suminam Ecclesiae seu Conciliorum Decretis, quae in desuetudinem abierant . semper fuisse delatam vcnerationem , ut porc quae a Spiritu Sancto sic ni prosecta. Hinc ea expungi non paticbantur , nec minus honorificis illa cxcipicbant, quam uae res runt Evanethum, octa Apostolorum . . de non salutami, in via, de uisocato, idolothicis. Licet enim mutatis temporibus
vigere haec desierint 'evcrcnter tamen retinebantur in inscit, s tanquam divitis deposita an .iquae monumenta disciplinae ut prae oculis illorum habeantiu statutorum rationes. Quamvis enim remediis temperatioribus inflicta peccatis vulnera nunc curentur , corum ranaen ne-
ssitas iisdem nititur rationibus , quibus Antiquorum Eam quoque ob
128쪽
eau in semper servantur antiquae leges illae ut inde conjicere liceat quibus regulis vita christianae ratio institueretur , si pietas antiqua oreret. Nunc enim tempori leges, quae prioribus seculis erant accommodatae , consentaneae non ess)nt, mutatis hora linum affectibus, viri
heu infirmior quippe nostrorum temporum est des, pietas, quam ut priorum seculorum remedia ferre possit. Quaer. . num humana ex obliget cum vitae periculo R. obligare quandoque, non cro semper. Nam ut aequum seratur judicium, operae pretium est ponderare, num legi observatione procu-ietur commodum longe amplius, quan illud quod sequitii ex vita periculo non exposita vel servata. Cum enim parti totum sit praeponet: dum; quoties in discrimen vocatur Respublica , toties dubio procul capitis periculo eipublici consulendum cst. Hinc oritur Magistrariiviri commorationis personalis , testis tempore , necessitas Gravioris enim est momenti salus publica , quam privata Magistratuum vita. Und cuniuibi hostis imminet, tenetur quisque discrimini licci quandoque de v ta certo agatur, vitam objicere, licet etiam sit deo lem, cui Legibus Ecclesiasticis armorum usus est vetitus. Non obligit et semirer ex humana cum tanto discriminc, cmotis videlicet illis angustiis, seu cum agitu de boni publici procuratione ; cujus inodi sunt de abstinentia carnium. de jejunio leges, Chiarum prς termis io fit innoxie si grave incommodum, aut vitae periculum immineat. Nec his in casibus suo, sui legibus obstrictos se voluit Ecclina ideoque nulla his in circumstantiis in igitur poena. Haec est te in humanarum conditio, Privatarum familiarum instituta es mores hic non expendimus penes eas sit, periorum obtenta facultate, sibi gravissimos poeniten tiae labores, vel etiam sanit.ui noxios injungere. Dicuntur . . Carthusiani urgeant licet medici , carnium sum . etiam in extremis , sibi negate. Nec dissimilis scrtu apud Graeco Quadragesimali tempore vigere consuetudo. Haec, inquam, eorum statuta hic non expendimus. Quis enim laudabile:n admodum hanc Orientalis Ecclesiae eiunandi rationem non cereio Quis alide dignos esse inficiaretur viros tam eximiae pietatis Carthusianos , qui castigando dc in servitutem redigendo corpori tam feliciter student, nullo voto cinis , sed institutione qua dam vim legis obtinentes Qui hanc Carthusianorum austeram vivendi rationem carperet , quasi, duin has in angustias adietuntur his pro nutu de oliuatate susceptis poenitentiae laboribus naturale de servanda si luterr ceptum infringerent latis caui Drsim non attenderet. Ubi enim oblita
gat naturale praeceptum, tunc natur Obsequuntur ut resert et nius
ui testatur postulasse se a Carthus is, quid feret, si nihil ad vescen
una r ter carnes superesset in itinere' An paterentur fame se conii
et Reposuisse Carthusanos proculdubio adhibitum iri a se carnis ustum; idque scpius uiis praestitum a Fratribus in itinere has in angustias ad ducitis quod nisi prcstarent, infirmioris conscicntiae viderentur. Virtus Dis. II. O
129쪽
enim temperantia inco posita non est . ut fame se necet qui habet unddm i uiret possit 'sed ut relictis cibis delicatioribus, dumtaxat utaturr . iiis. Jascula autem carnea, dum Carthusiani sunt in extremis, nec ad vitam crvandam , aut reparandam sanitatem rcquiruntur imbracforsan nocerent admcdum temperamento alia, diuturna consiletudine immutato. Non ergo Carthusianorum conscientiam his in casibus adlibbem e ad elum earnis necessitas obstringit. Nec etiam in vituperandi Orientales, dum ita sibi constituunt Quadragcsimali tempore Notum enim cst his de illis Divinae Legi praecellere naturalem, Ecclesiasticae Divinam privatorum institutionibus Ecclcsiasticam aequissimaque hac ordulatione quibusque situm legibus locum si ruant. Quer. 1 num legibus iis obnoxii sint Principes laici De Ecclesiasticis nulla movetur quaestio Canonibus enim tu conciliorum Decretis obnoxii in Epist op quilibet. R. i. Legibus sitis stabili seculares Principes quantum ad vim dire- stivam. Nam eo sine instituta est icis, in communi bono consillatur: Principis autem est, exemplo filo subditos instituere; rideo exequi, quae ς teris imperat: esto penes cum sit a Legum observatione quos clamcximere, si sit legitima immunitatis dandae causa. R. i. coactivae legis rationi Principes laicos non sibjici cum nemo sit, qui de Principe judicium ferre posit. Alia quidem est ratio Principum Ecclisasticorum in eos cnim Concilium supremam authoritatem o
Quaerit ut . quid sit inter utramque Legem Ecclesiasticam Civilem discriminis
R. duplex esse discrimen ex vario cenarum genere primum peritur: poenas videlicet spirituales infligit Ecclesiastica , nunc enim contumaces de morum pravitate aliis noxios a coetu suo tanquam putrida membra removet; nunc rei sacrae ministris dignitates, si labantur in scelera, aut dignitatum administrationem ad tempus eripit iunc poenarum ejusmodi aut similium metu subditos in ossicio continet. Humana vero Lex corporales solummodis poenas inseri terrenis bonis detin tuentes spoliat aut
poenis graviolibus subjicit Aliud discrimen emim ex vario Legis fine: Legis scilicet Ecclesiasticae finis prccipuus est hominum salus aeterna,
Civilium ver , est orbis tranquillitas, .securitas privatorum.
D Civili Lege non movetur controversia cum enim ex Civilis solam externam Reipublicae oeconomiam sibi proponat, a ratione unica par sit ad Reipublicae tranquillitatem stabiliendam ; certe
130쪽
ne interens actus respicit, nee f. illis fert sententiam. C O N a U SPO E se ad iternos animorum actus cc duae Leges non spectant , sed tantummodo peto ii De Legem adjunctim
Probatur prima pars Nam Leges a Superioribus Ecclesiasticii Liticum interno sceleri poenas nequeunt infligere; in illud nosse soli Deo sit servatum. Non est igitur hoininum, sed solius Dci hac ut authoritate seu de internis actibus constituere quidquid sibi fuerit placitum . Ve-ficientibus poenas meritas infligeres proindeque Ecclesiastica non spectant ex se ad internos animorum amis. Probatur secunda pars Ecclesiasticae Leges valent in internos imis, prout Ecclesiae mandata ex Legibus Naturali mi vina manant, vel alterutram habent adjunctam. Cum enim aliquid externum ab Ecclesia injungitur, consequenter internus praecipitur ectus Lege Divina vel a turali in unctus ut nimirum quod Ecclesia jubente fit, recte sat Stev. g. dum in Concilio Lateran . . cap. Oninu utriusque sexu , apud propitos Sacerdotes seu at hos annis singulis peccata deponere , simul P.ilchate in Parci ci Communionis elle participes jubentur fideles quilibet ut quis huic Ecclesiasticae Legi morem gerat, non tantum Paroch, aut eius Vicariis I inere, simulque ad factam accellere
Synaxim tenetur ic lci i litan integram animo contrito emitte
re lioque A puro animo suscipere sacram Eucharistiam alioquin pee- caret graviter: quae u dem scelera, utpot sibi non nota, impunita dimittit Ecclesiae sol l , sed non sic praetermittit Divina ex , quae tum Ecclesiae u , quaeque sinceram non clam exigit pa in Nam ex Apost. i. Or. . necesse est hominem se ipsium probare, ne Corporis Dominici non dijudicati fiat cus. Plinc Ecclesiae Legum dignitati e amplior accedit dignitas mauthoritas, quod Divinae Legis praesidio nunquὶm destimantur nec enim is, qui ponsae oculos scelere occultato declinat, poni judicium effigiet.
p. Ecclesia spirituales actus instingit, proinde internos: v. c. suis definitionibus fidem dandam injungit, item Consessionem annuam,
P. lchalem Communionem, Breviarii attentam recitationem , mentalem orationem , votorum occultoriam observationem, malios similes aditis,
quos jubet authoritate sibi a Chi isto tradita cr haec verba Math. S.
Qit cunque ligaveritis super terram , erunt ligata in cael. Undespo-tellas Ecclesii itica dicitur spiritalis. R. cclcliastica cge internos actus juxta rationem jam expositam praecipi ; itemque ligari conscientiam , cum non servantiit proindEq. ii v. c. Articulos ridenti definitos exterius profiteretur, de de Con- .f. ilione amnia, de Paschali Communione leges palam tantum exequcretur, non autem pio affectu; cxcommunicationis poenam Canonibus an
citam decliniret; quia motus illos non habet Eccl si perspectos Legis tamen illius violatae fieret reus qui Divinam de declinanda hypocris,