장음표시 사용
141쪽
servatorI, latam sv sse potestatem spiritualet omnes homines ad fidein Apostolorum ministerio adducendi ut, qui regnum in coelis ante o tinebat, per fidem regnet in terris, hoc eit in hominum cordibus sicut habet S. Hieron. Uiui colligit eda colura Judaeos, non ad eorum tantum, sed, ad aliorum s. lutem venisse Meniam. Si temporalem quamdam authoritatein his verbis . data est mihi omnis pote i. v voluisset Christus significare clusa Apostolos mittit, q ii liuic
authoritatem xequantur, armis' exercitibus instrueret, A munia ed
ceret temporali potestati congrua nihil vero miniis innuit, cum illis unicam docendi baptizandi Provinciam ibidem demandet e. his
verbis : Eumes ergo docete omnes gentes . baptizantes eos docentes eos servare omnia , 'oracumque an laesi Obu. Cumque ab illo tempore nihil aliud testificati fuerint A stoli, quam Christi regnum in spiritali dominio totum esse positum juxta Prophetiam Davidis, eum
futurum Regem praenuntiavit, si per Sion montem forctum 'inc Apost
lus,phes. i. docci omnia esse subiccta Christo, ut Ecclisiae capiti Ἀρ- fum edi nemi' Deus caput super omnem Ecclisiam. Quod criteri im ponit idem Apostolus Coloss . i. s. s. his vcrbis: Et ipse est aput
corporis Ecclesia, ut sit in omniλ ipsi primatum tenens. Et Philpe Laddens quibus de causis e fistigii Cnistus ut homo fuerit evectus scri bit hanc elationem exinanitionis esse praemium: Semetipsum exinanivit, inquit propter itoc Dem exaltavit illi , ct donabit illi nomen , quod est super omne nomenci ut in nomine Jesu omne genu flectatur coelestium . terrestrium . ct infernorum.
R. ad 1 Apostoli solicitudinem in avocandis ab omni lite delibuupositam esse: Jan, quiHem omnino deliIS est in vobis, inquit ibidem i.
Cor. 6. 7. quod judicia habet inter vos. Vuare non maris in uriam accipitia' quare non magis fraudem patimini Si vero litigandi necessitas urgeret incitamcnto est ne ad Judices Ethnicos contentiones deserant . ut quae fierent Christianis probro dedecori sed quosdam ex fratribus, qui lites illas dirimant, constituant arbitros, quos pares esse ad judicium de fratrum iudiciis serendum inde probat, quod de aliis longe maioribus aliquando , scilicet de mundo, sint futuri judices. Sed
ex ea electione nihil quidquam detrimenti Principum tribui a passurum erat; nec illius authoritati vel minimum quid detrahi volebat tu, stola, sicut nec Iudicum seollarium authoritatem nunc imminutar qui litigantes ad Jud ces cligendos, qui lites pacisce componant, coluntur corripellere. Quam responsionem confirmat . crn. lib. i. de cvlid. ad Eugen cap. 6 adductis a Tim. a. his verbis em militans ..implicat se negotii secularibus. Ibi enim probat ipse S. Bem Ecclesiae ministros rerum se Lirium non cbcre esse judices 'uia steterunt Ap stoli judicandi, non judicantes asseritque indubitam pinc starcii sibi esse vindicaturum qui hujusmodi us sibi tribueret cum de re seculari no hierit Christus judicium series Luc. quippuri 1 se. 3 cuidam roganti
142쪽
ut uberet fratrem secum dividere haereditatem, sic respondet P. Me constitui judicem, divisorem si per os 3 Adilit idem Sanct. Bernarii in crimina vis castigandis eis porcitatem Ecclesiae, non in possessionibus illidicandis in criminibM, non in rogessionibu potestas vestri quoniam p opter ira, non Proter in accepistis claves regni caelorAm , pravaricatores lique ex our , non posissures. Ut sciatis , ait quia ilius hominis habet potesatem in re dimittendi peccata α uanam tibi major videtur, dignitas ct potest, dimittenri peccata. dia dioidendi fed non est comparatio: his en haec insma, ter rena Judices suos, Reges ct Principes terr . Quid ne alios intia iiii 3 Alienum ergo ius invaderem Ecclitiae ministri, si hanc sibi vindicarent potestatem. Non tamen ipse Ecclesiae ministro damnat S. Bernardus
doctrinae Apostolicae adhaerens, si hac potestate tanquam arbitri Aeoli quindoque potiantur in F cclusi utilitatem. Unde iubjungit Pentris. ubi necessum exigit, audi qui censeat Ata almes enim in Ob ju-aicabitu mun , indigni si qui de minimis udicetu' inod spectat ad . urnarduni, Rei p. ipsum velle Ecclesiam habereptidium dupliccm , videlicet pir tua in .matcrialem. De spiritali nulla st qua filii; cd de ibi Diarcuati as ur quemcx eodem S. Bettiardo tenet Ecclesia, ton it l, illi educarii sed ut exeratur in F cclcitae eommodum inicum, d defensionem a supremis i incipibus ad quos solos et tinet illius excrendi authoricas. Ita lib. . de coiisd. cap. 3.s si tu denuo usurpare tali oenie , quem semel jus m es reponere
adii dis h Z n. respondi, et D minus , Satis est Ged nimis est. πι- tu est etiam Ecclesiae ic Pontificis gladius materialis Tuus , inquit S.
Beria quia pro te tuus, quia tuo Atu seu cum ad Plincipis tui clam consiligis tuus, scd non a te adhibzndus tuus, non tuo iussu mittendos, sed citu ipis inania , ε jussu, ut cerum exponu in Q rat , ad cuia
dem Eugen. Ei verbis: Exeremtas est nanc uterque in Pas Domini Christo dentio patiente, ubi O iura vice ab as est. Fe, quem autem, nisi per vos Petri terrue A alte suo nutiit, alter soamanu , quoties necesse est evaginandus Et quidem de quo militis τι omiis iae Us ad emim dictum eji: Converte gladitio in vaginam L, s seu erat, si i sed non uis manu utique tacendus. Trivus crvus esse ex imo ambo educi in des onem Orient. M oclesia.
locum teneris dium' ligere non acritis. De ali ar trito h
onera sustinenda nec status non sit c dccenti lib. 2 de conlid. cap. 6. ubi de S. Petro, cui nec aurum, nec argoitum crat, Ecutus sic habet: Si habere contingat , utere non pro libitu i Ied pro sic eris urens
143쪽
Mna sunt , ne mala Ἀμ tamen borum , bo abusi , mala i lieitudo, heiαν quaestus, turpior. Et lib. . de Onsid. cap. 3. propterea aut , divitia , milites , arma, exercitus id pascendi υes tradidi re Ch Uin quibus si haberes, non . Petri deceptiri paries Meres, sed Constantini queo i locum imp&res. In his successi i , ' ι et o se lio itino. si cito toleranda pro tempore, non assi I. iii hi pro debitorie potius incito, auorum te scio debitorem.
Q T. a. Silairectam in temporalia potestatem non accepit Ecclesia: habuit saltem in directam, quae S. Petro, in ipsus persoli caeteris Apostolis conciturJoan. i. v. v. ubi S. Petrum sic alloquitur Christus Pasce dies mei. Etenim quo pacto pascerentur oves, nisi ab ovili arceantur lupi ne sint Ecclesiae detriment, Quomodo autem arcer πι- tur, si auferatur Ecclesie poenas temporales infligendi facultas Mecesta ita Indi ieci igitur in temporalia potestate opus est Ecclesiae. Illa porro concessa ei Apostolis caque usi fuissent tum Apostoli tum Patrcs prioruin temporum , nisi fuissent impotentiores, quam ut eorum jugo se
subducere possciat. R. juxta unanimem Antiquorum Patrum consensum verbis itas, Passe oves meas, expositis, ut ex scit Conc Trid exponenda int, nihil
conlici posse pro temporali authoritate indirecta Ecclesiae in Principes
cum Antiquorum ulnis haec eo sensu intellexerit; consentiantque omnes his verbis solam ecclesiasticatum rerum administratiotiem omnibus Ecclesiae Pastoribus in Petri persona fuisse cinandatam. Exponit ita Cl rus Romanus in p. ad Clerum Carthagin apud S. Cyprian. S. Ambros lib. de dignit sacerd. cap. i. . Chrysost Hom. 7'. in Math. S. Hieron comment in sit. S. August. de Agone Christiano, cap. o. tract. in Joan in Psalm ior icio S. Cyrili Alex in cav. i. Ioan mali tam Patres quam Pontifices , necnon etiam Ecclena in
praefatione Missae de Apostolis, in qua rogat, ut per Apostolos ubernetur Ecclesia , tanquam per oriri Dei Vicarios. Igitur ad cpcllendos lupos credita non est cmporalis potestas Ecclcsiae, scd spiritalis qua contumaces comprimat, Catholica Communione privet. Qui vero laudatas Apostoloriim dc Sanctorum Patrum sententias de sua ersa natae atorcs reverentia divino praecepto injune a tantummodo ad obsequium de ficto praestitum reserunt, quod videlicet in perii juguiri cxcuser iron Alcrent, non vero quod Principum mandatis, illaesa manente fide, se teneri sentirent cilii cer: Apostolis sanct isque illis Patriabus univcrsae antiquitati omnium gravis imam inserunt injuriam. Quid enim eontumeliouus, quam vitio vertet viris sanctissimis .am indignam simulationem istud iiijuriosius, quam asserere cligionis mini inios docentcs, non propter iram, .ssed proter conscientiam dcles Re-ribus debere politica oeconomia Principum affectibus ad
te l. in I capti nilis lisse Res erre non possum, falcor, viris critatis di- via, P . di ibus, 4oium successoribus, qui aequivocationes mendacia,
144쪽
d simulationem omnem accusem impietatis, in re tam gravi fictiones illas imponi Palam est veritati tanta eligione illos adhaesi ille , ut etianisi de capitis periculo agcretur , ad nullam unqu.im veritatis offensionem aut fictionem po .uerint adduci. Quid fiet de universa veterum do tim-na si tam undola mente Christiana Fidei Doctores dicantur locuti Quae fides illis haberi poterit, si tam apertis totiesque repetitis eorum verbis detrahatur ab ipsis Christianis.
P . . Ecclesia negari non potest authoritas illa, quam eroe menica Concilia, per Synodos Romanas atque Summos Pontilices et Concilia Nationalia, uer pietatis de eruditionis insignc Episcopos exercuit, modo Imperatores ab Imperio electos depellendo modo Re-gcs ab haereditario rcgno removena e modii tandem quibusdam tincipibus erepta regna aliis conserendo. Haec autem singula praestitit Ecclesia non blum in Orientes, sed c in Occidente, definientibus scilicet Conciliis xcumenicis, Romanis, Nationalibus, WEpiscopis priva tis quas quidem Ecclesiae Sanctiones non modo probarunt Principes de populi Med e ad illa exequenda decreta censuerunt se teracri ideo. que recelleiunt subditi a suis Principibus mdata fide, recens suffectis
R. nihil simile unquam ab Ecclesia suisse gessum , seu in Conciliis
Generalibus, scia in bynculis Romanis , seu in Nationalibus , scii crEpiscopos nec ejusmodi Sanctionibus, si factae sint, annuisse Principes. Ut populos.
I, s . . Prosertu inprimis authocitas Conciliorum Oecumenicorurn, ut Concilii Lateran. . cui an ii Is prae fili Innoc. III. ex inninibus orbis partibus advcrsius Albigennum haeresim internerunt Patres quam plurimi Per illam enim numerosissimam Synodum Albigcnsium
Dominos de Patronos ditionibus suis privari, eorumque subditos a dedata liberari jubet Ecclesia Cap. 3. his verbio: Si vero Domin tem-Dralis ab Ecclesia monitus hereticos non expellat, si Episcopis excommunicatione percellatura si h reticos in a imum non expulerit,
Summa Pontisci signisicetur, qui ui et assillos a dei sacramento absolvat Permittatque occupandam Catholici e in Uessi nem. Qua quidem Sanctione non modo statuitur de Principibus , quotum ditiones ab aliis pendent , ut ab Imperatoribus , aut a Summis l/ontificibus ista S de aliis Potestatibus supremis , seu de Dominis principatibus. qui nullius imperio iubsunt. Licet enim in Concilio verba haec occurrant, Salmo jure Domini principalii quo unico discrimine secernit illa Synodus Principes omni ratione supremos a Principibus aliorum authoritatim ditionibus obnoxiis Dominos tamen illos principales arei Principes sibi subditos per Pontificem est xiii aeqtie Dominos non principales . si adversus Concilii decreta, partes Albigensium amplectantur, aut tueatuur Albigenses. Cum enim it sanxisset sacra
nodus Salvo jure Domini Principalis . dummodo 'per hoc ipse nudum rosei obstaculum, nec aliqua impedimentum opponat Addit Eari
145쪽
nihilom nus sere servara circa eos, qui non habent Dominos rivcipalec inod Concilii ecretum vim habuit in Rayrrnuadum Comiter Tol scinum, Albigensium caput. Eo enim abdicato institutus fuit Simon Comes contis-Fortis Cruces signatorum Praefectus strenuissimus. Respondent qui iam illud Decretum Concilio Lateranensi non esse tribuenduin Sententiae suae hanc rationem ex illorum temporum Historiis repetunt isti, videlicet in prima esst . o. aut o capita Patribus ii iste proposita, quorum alia erosa, alia minas placabilia videbantile, irae consiliaeiter acta non scierunt inter quae illud, de quo quaestio , recenseuir. Ita testatur Mathaeus Parisiensis omnibus On- regatis, inquit, ct juxta morem Conciliorum ne alium in seis ordiniit singulis coaeocatis facto prius ipso Papa exhoreationis sermone, recitata sunt in pleno Concilio o. vel o capita, quae aliis putabilia, at is videbantur onerosa. Alio loc Concilium illud generale , quod more P. pati randia prima fonte tulit in sum re sco ima , quo Archiepia scopos o Episcopos e. omnesque ad Concilium accedentes ludiscatus est, desiit. Sic quoque Joannes Nauclerus ad an. 1is. Venῖν multati m 3uidem in consultationem , nec decerni tamen quicquam aperte potuit, qtiodi Pisani, Genuenses maritimo fib in terrestri bello inre se certabant. Ita pariter auste lus Monachus in Annilibus ad eumdem an itis. Nihil dignum memoria in eo Concilio ictum est, quod com mendari possit, nisi quod Orientalis Ecclesia , qua antea inauditum fuit se subditam Romana celesia exhibuit. Alteram sententiae illius proferunt rationem , scilicet annis tantiim co post Concilii Latera. nensis celebrationem illos prodiis te Canones Addunt ideo in solemnibus Conciliorum editionibus , ut Jacobi sertini . non occurrere . licet in ca recentior referantur Synoili, ut Constantiensis Waliae Ex quiabus inserunt hanc non esse Concilii cecumenici, scd solius Innocentii
Respond ni dii decretum istud esse tantam pro imprecatione habendum; seu imprec)r Syn dum in illo Canore, ut aut noritate a Deo accepta excidis Principes, qui in expellendis haereticis Ecclesiae,
Responden alii idem de isto Canon ferendum esse judicium ac de
ejusdem 'on lii circa naturam Angelorum definitione quam ad fidem n pertine 'Li. utra plurcs Theologi, quhil nimirun i nec ad expendendam , num gesi unt spiritales, aut corporei, quaestionem congregatum fieri Concilium timc in eo ponderata v. cxcussa Antiquitatis monia. nia, quae repugnent illi sententiae. Porro autem , inquiunt. Later mensis Syn idus rarite .id cfinici illum non convenit, an penes Ecclesialii csset potestas suprema temporalis; nc ea, quae circa hanc materiam pertin ut , Scripturariam 'Traditionis 1Qstolicae monu-rmenta aut expendit. Quam responsionem confirmant valido
Chalcedonentis, meaicae Srnodi sanctionem , inquiunt , in Constan-
146쪽
tinopolitanae edis gratiam ejecit S. Leo Summus Pontifex, quod ad conferendam Epit po Constantinopolitano lurisducti utem non iis e convocatum C nalcedonente Concilium, sed ut de res indendis Pseudo- nodi placitis de doctiina Eutychetis agerct. Quam rationen invictam centi ait, cum eam tantae eruditionis d pietatis Pontificem non
poenituerit saepius repetere epist. i. Addunt alii 1 e Legatos suos de illa desinitione consensisse Princis pes supremos. Sed tum consensionem illam repetant, non habent. F miliare scilicet Principibus tunc temporis erat, inquiunt, his legibus, etiam juramento adhibito pacisci de potestatis .actura cimis, de abdicatione convenire, si conventionibus aut promissis non starent. Qi ram
responsionem litteris Christianissimorum Regum in foederibus cum Angliae Regibus confirmant. Sed est ita de seipsis Reges constituerint, seu potiti sibi ipsis hanc calamitatem herint imprecati anne ideo de Principibus, qui Concilii Lateranensis convocationi favebant, absque Diplomatibus ita constituere licet , praesertim in negotio tam gravi 3 Quae omnia gratis, seu sine fundamento prolata eodem iure pollunt rejici. Adliciunt alii aliam rationem habendam esse Decretonim fidei taliam vero Statutorum disciplinae prioribus quidem deberi obi quium nouiemper autem posterioribus , quia haec mutationem patiuntur: cx --
et quippe Augustino lib. i. de Bapi cap. I. triora saepe Concilia r
sterioribus emendantur. Et vero ii Ecclcitae Gallicrana cilice . ili' nica , Italica & Germanica, quae Carolo Magno subiacebant. Concilii Septimi desinitiones acceptas hanere renuerunt, qudd nimirum ad solani disciplinam eas pertinere censerent. Sic de universa Ecclcsia Gallicini, Carolo VII. regnante Bituricis Concilium Pasitecnle amplectatur, temperatis videlicet quibusdam disciplinae Decretis, ut constat ex Pragmatica Sanctione , culus haec sunt verba Quatenus comari iisMib Regi num nostrariιm coarismis deprehenduntur. Eadem ratione Concilii Tridentini Decreta fidei, non vero di idiplinae, amplixi fuerunt Galli quod ex his quaedam moribus,m Ecclesiae Gallicanae libertatibus viderentur adversa ; cumque instarent Clementis VIII. Legati, postularentque Tridentini Concilii promulgationem omnimodam , consenserunt Galli, modo illaesa Eccletiae Gallicanae privilegia , .mores inta fit servarentur. Porro autem, inquiunt illi Doctores ad disciplinam sbiam pertinet Lateranensis Canon cum de authoritate in Principes suprema sibi asserenda nec Innocentius Praeses, ne i piscopi cogitarent. Unde, aiunt. Principibus laicis , imo acclesiis amplissimis quae Concilio aut non
intererant , aut non ideo Legatos miserant, utpote hac convoc itionis causa non exposita , probare sanctionem , aut relicere libertim erat.
Addunt adhuc Lege illa selos Episcopos, qui consenthrant tuisse ob-orictos ut illam in ditionibus suis , si potestate summa valerent, exe Metennit aut destituerentur illa authoritate, Principes supremos ros ,
147쪽
tent, ut subditos Concilio reluctatos abdicarent. Sed quo pacto statu tam tam solemne, si Principes spectaret, ad meram disciplinam pertineret , non video.
Mihi vero statuendum videm , nec auferri Canone illo authoritatem civilem , nec conserti .sed Principes ab Albigensium patrocinio avocari, concitarique ad comprimendos subditos , qui haereticis illis averent. Concilio morem gerens ridericus II. Imperator, cujus , ut 'ranciae Hispaniae, d Hierusalem Regum Legati Concilio aderant , idem postea quod Concilium, mutatis tantiam poenis spiritualibus in temporalc constituit quod de de aliis Augustis lenticiaclum est praesertim ver de Christianissimis Galliarum Regibus qui non mediocrem in regni sui haereticis pertinacibus comprimendis operam collocarunt. Cum enim circa an Ilo I. gravia mala inferre coepisset Albigensnim haere- sis , Innocenti III. piscoporum precibus α hortationibus annuens Philippus Augi istuc ad hanc haeresim profligandam Ludovicum filium eum copiis misit adversus Albigenses, d Albigenitium caput Raymundum Tolosanum Comitem Vasi allum suum. An talo. Simon Monti Fortis Comes Cruces signatorum Praesectus Tolosam expugnavit. Eodem autem anno in Concilio aurensi pro restituendo Raymundo uem suum esse assallum contendebat , institit Petrus Aragoniae .ex , cui respondit ex Summi Pontificis rescripto Legatus . servandam esse Comiti Montis-Fortis terram , quam Cruce-signati , quibus praesu rat, expugnarant, donec in Concilio Generali de illa erra pleniti
fuisset ordinatum. n. iis convocatum est Concilium Oecumenicum Lateran quod ex Petro Sarnencis-Vallis ut habetur tona. . picit . Comiti Montis-Fortis Ditiones Tolosanas adiudicavit, ea scilicet lege , ut eas teneret , a quibus tenendae essent. Ideo, ut rcfert ad ann. iis de
gestis Philippi Augusti igordus illorum temporum scriptor, Simon ad Philippum accessit , ut ab co Principatum illum asscqueretur: efacti est . inquit, Comes Tolosantia, procurante Innocentis Papa Ret Philippo concedente propter haereticam pravitatem Albigensium, apostasia Romundi. Quod c 'aulus Cinilius in Philippum Augustum pariter testificatur his verbis : Simon se beneficiarium Regis I rancorum profusus est, seque ei juramento fidelitatis obstrinxit Fidei datae inmuniciuum in Chartarum Regiarum thesauro servatur. Anno vero iii . Raymundus filius Comitatum cccpit auxilio Jacobi Regis Aragoniae Tandem illud idem tellum, quod an ii 26. instaurarat Ludoviciis VIII a S. Ludovico apsus filio terminatum est an ii is quo Raymusadus Comis eiurata Lutetiae Parisiorum haeresi, taliam suam Alphonio S. Ludovici fratri cum Tolosani Comitatus dote collocavit. Quidquid igitur eo in negotio, tum ante, tuin post Coi cit Lateran gestum suit sive in RaΤmundo p tre dctilibando sive in Simone instituendo Tolosano Comites sive in Raymundi filii restit
cone firmanda , instantibus quidem Innocenti III. Episcopis prae
148쪽
filium fuit; sed id in sol in Regum Christianissimorum authoritatem est
In ea in sententiam eo majori propensione Waequitate censeo descendendum , quod negotium eiusmodi totum zelo, solicitudini Pontificis eruditionis summae cbcatur qui in sacrorum Codicum, in antia quorum praesertim decessorum suorum lcctione adinodum ei satus, occasione data proscisus fuit, cap. per venerabilem lib. . Decret tit. 17. Regum supremam de a Deo acceptam authoritatem a nem me in terris pendere, nullamque jurisdictionem in cus, qui Romanae Sedis ditioni principatui non subjaccrcnt, Fcclesiae competere. Rogatus enim Summus iste Pontifex ab Archicpis p Arelatensi , ut filiis quos ex adulterio nobilis vir Ag imontis essulanus susceperat, ingenuitatis ius concederet, ne paterna hareditate privarenturi hanc suae Sedis non esse inhoritalci re cribit; rationcs, quibus niteretur postulatio . confutat acilicet ingenuitatis jure donandorum filiorii in authori tatem non esse penes 'postolicam Sedem Exp uera ncmpe Arctat. Archiepiscopus omni occilat authocitatem Pontificis praecillere, quod actuum spiritalium ficulatem adultermis filiis in ip ta ite soleret Mino ris vero esse mom nti ingenuitatem secularem concessa ad spiritales actus faculiate; proinde cum posset prius Roma iis Pontifcx . posseo posterius infercbat cimo contendebat ad actus spiritales authoritate Pontificia factum parem , ad c lares ii que actus palem fieri. Hanc
in Pontinc authoritatem addebat ira nibus esse vcncrationi unde non
it pridein ad eam confugerat Francorium Rex , qui Regina uxore dimissa filio 4Ia ex L con; uge ducta uiceptis, immunitatem milem , seu ut pro legitii ius abcrentur, Obtiiruerat. Ad haec non levis momenti alguniciata sic respond' Inn centius III. is Apostolicam Sedem in ea i Petri patrimonio suprema potestate seculari policis Hecque filiis ex adulterio susceptis' posse ingenuitatis donum lai giri; non ve: in aliis Regionibus Sodi, Apostolicae principatu non iubiectis a Francorum Regem nemini sub jacere in terris quoad res emi O A. . . Bona fide clisse progenitqs filios ex ultima conjuge cum prius conjugium ob assinitatem ab Archiepiscopo Remens Apostolicae edis Legato fuisset diremptum uost. modum quidem hanc Remensis Archiepiscopi sentcntiam ob I idiciarii ordinis Leges non scrvatas , fuisse reicitiam cstitutamque ritarim
Nec aliud Summus Pontifex asseruit E se postulatum , qu3m utrum nondhim soluta de s litatis impedimento ucstione, ex Ostcriori matrimonio suscepti filii pro legitimis vel 1llegitimis cenissetuli essent Assidit dubitationem illam ximere ratuisse Rcgem supremae tuae po aestatis usu, etiamsi filii illi Dissent nothi largiendo videlicet ing nuitatis jus: hanc vero potestatem potuin Aegcm transferre in Pontificem, illaesa.*Micate surcma sua potestatς, quarta talis nemini suberat Insuper
149쪽
inquit eum Rex superiorem in temporali in minime recognoscat, in iuris terim sisne in eo se jurisdictioni nostra sub icere potuit , in quo sideretur aliquib- , quod per isti um, non tanquam pater cum fliis sed tanquam Prine ps cum subditis potuit diapensare. Tu autem nosceris ali subjacere. Et infraci Rationibi igitur his inducti Regi gratiam fecimi resiιsti , causam tam ex veteri quam ex novo Testamenta habentes , quod non solum in Ecclesi Patrimonio super quo plenam in temporalibi gerimus potestatem, verum etiam in aliis Regionibus certis causis in ediis temporalem uri ictionem casualiter exercemus. Non quod alieno uri, judicare velimus, sed quia sicut in Deuter nomi contineιur si discite es ambiguum apud te Iudicium esse petist xeris , inter sanguinem, sanguinem . a ami causam , lepram lepram , ct judicium inter porta videris v. riari . venies ad Sacerdotes Lesiilai eneris e Sibi ergo ut supremo omisci dubiorum propositorum sudici hanc Regis postulationem solumniodo tribuit quaestio us decisionemri eaque ratione, solutis Archiepiscoo Arelatensis rationibus, longe dii parem esse Agumontis aulain scribit cum ejus filios spurios esse et to constaret natos ex adulterio filios utraque
Lex pto spuriis haberet. Hoc addit, scilicet gumontem Principi suprein subjacere, a quo ingenuitatis sus pro filiis posset postulare. Sedes inquit Apostolica de secularibus Regionum sibi non subditarum
rebus decernit, non ure, sed eas , A videlicet qui dubium aliut tur, aut liti eant , aut ab ea quid sit sentiendum requirunt. Sic uigent i Ecclesia in Concilio Oecumenico Lugdunensi primo, an ii s. Praeside Innoc. IV. Summo Pontilice, ridericum II. Imp. in prioribus duabus Sessionibus de ipsius riderici abdicatione , variis auditis expostulationibus ut veris sanciendae illius abdicationis causis. praehabito diligenti examines, nemine reclamantes, deposuit imo hanc Ecclesiae aut horitatem agnovit in Concilio Thadaeus de Suessa riderici Leg.itus, vir admodum in Iure versatus, qui, ut sententiam imminentem averteret, ad generalius Concilium provocavit. Nulla verbprovocationis habita fuit ratio a Summo Pontifices sed pro generali Synodo habendam esse Lugdunensem asseruit cum ad illam Principes Seculares QEcclesiastici fuerint convocati, solusque obsistere Imperator , ne Clerici ditionis suae ad Concilium accederent; d ex Gallia Hispania piscopos adventantcs per vim distineret. Ide Innocentius sententia in Concilio lem probata, Imperatorem imperio & regnis
privavit. Respondent quidam ad Lugdun. Conc quod nec ex universa Ecclesia rimo nec ex majori Ecclesiae parte fuerit convocatum nec universale ab ipse Innocentio IV in Bulla sua adversus ridericum nuncu- turri nec in Epistolis ad Epitcopum Senonenium, ad Capitulum Senonense,
Franciae Regem . ad Episcopos Angliae, ad Ostiensem Episcopum vocetur unquam Occiunetacum. At quidquid sit de illa quaestione
150쪽
utrum Synodus Lugdunensis Concili Occumenici authoritatem fuerit
Respondendum est a Synodo Lugdunensi non tentatam titisse Imperatoris exauctorationem cum in duabus prioribus actionibus nihil extet, quod ad Imperatoris spectet depositionem. In priori scissione tantum. mod Ecclesiae illitas ab Imperatore calaniitues exponendas aggressus Innocentius de usurpatis Ecclesiarum electionibus Vitionibus per vim occupatis, quas per donationem tellamentariam Romanae edi concesserat Comitissa Methildis selum modo expostulavit. Altera cro sessio nihil ferin continet adversus ridericum . nisi Capudias Episcopi conuestionem , mi spaniae pilaoporum, aliorum quomindam signicationem, qui fidem fecerant se ab Innocentii partibus constanter staturos: quo affectu significato, non poterant proci iidicibus sedere nec Pontifex, ut qui res suas ageret nec Episcopi Hispani, qui se Pontiscis negotiorum defensores profitebantur. De riderico deponendo non cogitasse caeteros Episcopos, vel ex agendi ratione Thadaei Legati Imperatoris patebit. In libet ando a calumniis illis Imperatore non in liciter laboraverat Thadaeus . ita ut juxta ipsius Conci ii relationem pluribus piscopis mirabilitet villaretur Imperatorem excusare multis responsit ejus ore grata Quamobretri intercessit iste Legatus . ne quidquam definiretur. Cum autem de illis querelis inquisiuiones juxta juris tormam non essent peractae nec ullamnaberet pontis: rationem defensionis allatae , quae tamen multis videbatur aeqitissima ; ad majorem cautionem stipplex rogavit Thadgus vir Iuris peritissimustcrii istius Sessionis seu ultimae prorog.itionem ut rideri accedendi fieret facultas quibus injuria cgaris , praesensit Imperatorem
in tertia Sessione ab Innoccnti iri privatum communione. Hanc excommunicationem de ex ea immincntes Imperio calamitates, non vero
cxauctorationem , de qua ne verbum itidem in Concilio factum fuerat, ut praeverteret ipse Thadaeus , ad liturum Pontificem ad Concilium generalius provocavit. Unde multum abfuit Concilium a ferenda in Imperatorcm depositionis cn entia tum quia juris formae in inqui-stionibus servandae preterinissae fuerant; sim quia Imperatorem mirabiliter videbatur purgare Thadaeus Mum denique quia provocatio Thadae ὀ gravamine imminem cerco erat Legibus consentanca Hinc non nomine Concilii lata fuit sententia in ridericum; sed nomine Pontificis selius; ideo inscribitur : Sacro praesente Concilio , non verb, Sacro decernente, aut pro ni Concirio Cum autem aliquid in deliberationem in illo Cotu ilio missilii fuit, a Concilio sui quidquam statutum iis clatione oncilii scribitur : S.ιcro Concilio approλιnte. Sic in fit e secundae Sessionis resti Nativitatis Beatae Virginis Octavam consti uisse dicitur Innocentius, .icro approbante Concilio. Igitur Concilii Patribu uenda non est ridetici II abdicatio, scd Innocemio IV. qui no de suo ridericum sic abdicar: Cum Iesu Chrissi