장음표시 사용
171쪽
in pote quae de Summo Pontifice omnem eximere coapulum non potire tint, ob inauditae illius autoritatis sirpationem. Cur enim iterun an . io So. Hentico ili nitatem Imper.uoriam ripit Gregorius, si certo n.
io g. si latentia sita novisset ablatam et si de autoritate , quam Ecclesiae nomine cum Episcopis sibi tribuerat Summus Ponti sex, orto constaret 3 Cur novo sitae r nodi Decreto hanc sibi arrogare potestatem molitus est Qiiod si vero nulla, vel apud Gregorium, autoritate valeat illa
prima Synodus nec ut certa tradatur res a Summo Pontifice Synodi. Pr side definita , ciuis eam in dubitationem consillio non venerit, eandem etiam esse aliarum sortem Unde enim posteriores Synodi b,
potius vindiciabunt autoritatem, quam lima quandoquidem ex nullose sicut neque haec nituntur argumento Cum enim Hermannus Metensis
Episcopus, natione Saxo, inodulpho addictus, ad Gregorium scrip. sil non sibi suppetere momenta, neque ex Sacris Odicibus, neque cx Antiquis Patribus accepta , qui biis Pontificiam : sic propugnare sententiam, quamvis ripsi patrocinaretur, ideoque rogasset argumenta': tibus cam sententiam licet sibi ignotam deseraderet S a se novitatis illius amoveret invidiam nussam tamen Cregorius reddcre potuit hujusssentcntiae rationem ; nec ipsam laudandam csse Romanam im Synodorum autoritatem existimavit pist. 21. lib. s. Quod autem posthlasti, inopsit, irasi scriptu 'stris κvari, ac praemu iri contra Porum in niam, qui, indo ore garriunt autoritate Sancta, Apostolica Zdo
non potuisse Henricum excommunicari .... nec quemquam a sacramento
Id litatis abso i non a se nobis necessarium videtur. V m ut e manni vota expleret Gregorius , a Thcologis Romanis viris admodunx cruditis, quo per quatuor aut quinque annos huic adhibuerat studio, reccias excogi: atas argumcntaliones in oblectione allatas scripsit Attamen nulla tum ὀ vcteri Fcclesia, tum e Romanae Ecclcsiis scriniis repeti potuerant monumenta , quibus sententiam tueretur nihilque . quod. hac in parte faveret, Scilis Apostolicae traditio reserebat. Nec tanti ponderis esse Gregorio videbantur Synodi Romanae , ut earum definitionibus 5 autoritate adversariorum ora contunderentur procul am verem invidia. Non mirum ergo si nullum hae Synodi negotium nobis facessant.
Caeter sim ligandi potestas S. Petro data quidem sui a Christo ut aiebat Gregorius sed quis propterea Veterum nil collegit cum Gregorio Regum abdicandorum potestatem Jx unanimi sane Patrum consensione Principes cclesiasticae solicitudini demandati sunt caeterarum institovium , sed an de bonis suis oves ab Ecclesia spoliari possitiit 3 Quis Antiquorum ita cogitavit Qilis ex illis dixit unquam in eo msitum esse Pastoris ossicium mullus prosecto. Ne vero Scripturae Pr pheticae novi Testamenti testimonia congeramus in re minim o scura , Gregorius ipse Pastoris ossicium longe alia ratione definit Pag
Male ossicium, inquit pist ad Suciathun anorum Regem in diae ii
172쪽
. Dὸ ct proximi , quasi in fundamento consistit. Nihil autem a proximi dilectione magis alienum , nihil ad destruendam ibis tranqii illitatim magis est idoneum quam oves lana sua spoliare, quamque Pline bibus auferre ditiones. .mam ergis tanti nominis Pontifici per otium litatis Ll, quae quatuor c amplius annorii in bore illi Theologi con- gellcrant, expendere. Aliam an cum Antiquis conlectitionem ex illis Christi verbis collegissct deprehendiss tque plurima Conciliis Nicaeno, Constantinopolitano, Ephcsmo Chalcedoncnisi in subsequentibus Oec menicis libui , quae nullatentas in iis occurrunt Plurima quoque animadvertisset laudari opera supposititia, ut sunt tum Clementis Epistola ad fratrem Domini Jacobum , qui martyrii gloriam coiis utus est , an aequam ad Sedem Romanam promoveretur Clemens tum mad Orion-Lile, Julii Epistola , quam . vel solis . Athanasii consultis operibus. rejecillet; cum tam absurda disserendi ratio Julio tribui non possit Elienim Epistola claudendi opericladi quibuscunque vellet Pontifex Regni Coelestis ianuam conceditur ficultas ex qua supremam in res terrenas potestatem inniebant Theologi Romani ab ea vero sententia longe aberat illius Sequerctur et: am ex illis Eoistolae verbis, nullo internorum affectuum, fructuum poenitentiae haoito examine, bonis
improbis propitios si posse quos ibet clavium ministros quod pr fecit accuratae uti temporibus de poenitentia disciplinae penitus rei':
pnat. Ad certisset quoque ipse Gregorius VII. Inroccntiora in Arcadium Imperatorem Excommunicationis sciatentiam falso libuiri cum Antiquorum nullus sentcntiae illius meminerit conficta illa Epistola longe post Diony Exig. Gregorii Alexandrini opus elle videatur. Sed
et ii Communione privatam disse Arcadium ab Ii nocentio I. constaret . iiii Dca hac Excommunicatione in Regum abdicandorum autoritatis.
gratiam inferri possct salso etiam . Ambroso adscribi judicasset in Theodosium Excommunicationis sententiam. Nihil enim ejuscemodi in. Sancti Ambiosi scriptis extat. Imo Theodosi in sustinenda poenia tentia humilitatem pluribus effert laudibus . Ambr. Et post S. Ambros Russinus lib. a. Hist. S. Augustinus lib. 1. de Civit. cap. 26. QTheo tot t. lib. s. Hist. cap. I. At quo jure tanti nominis vir S. Ambros Imperatorem tantae pietatis obsequi adeo absoluti a Com. munione Cath removisset Sed posita illa Theodosii a S. Ambrosio Excolia municatione ut vera , quid inde, tuisset tiam confici pro abdicandorum Principum autori catei Hac in parte in errorem abductos fuisse Theologos Romanos, vel in i intelle isset Grig. si per tempus ipsi licuissct attendere, quod asTrcre noli dubitarint pro Ronaana sententia pugnare clasum , qui e contrario duas Potestites, Eccl siasticam scillicet de Rcgalem describit, quae se invicem quidem juvant, sed . supremae sunt, o solo Deo institutae Pertendebant etiam illi The logi Childericum a Romano Pontifice deposi una, Franciscitas a lu-
iumento desitatis absolutosa quod ne vel simile qui Ana est . ut j m,
173쪽
ostensum suit. Alia plurima addebant, quae satius si et praetermittere videlicet constituendos esse Principes, penes quos non siit sibi filios sussicere .sed quos noverint ad Imperium magis idoneos. Quae , e dii
vera ellent, referre tamen reticulum erat cum ver falsa sint , allerere crimen. Quam ergo utile optabile, ut tanti nonauris Pontifex
potuisset monumentorum illorum ei iratcm 5 pondus perpendere Abeo an didicissent Theologi Romani, ad comparanda tibi tura , quae divinitus collata non fuerunt, humanis fictionibus Ecclesiana non ege re; tam aeque amplitudinis ste Ecclesii collatam a Deo potestatem, ut hoc unum in votis esse cbcat, fidclcs initi sim .pti dentes sint itihus authoritatis administri. His accedit , quod Henrici Filii non tam executi sunt Pontilicis sententiam , quam indigno servierunt ambitui. A debita enim Imperatori patri suo fide det cerunt. Hinc a viris doctrina pietate , potestate non mediocri commendabilibus , cujuscemodi fuit Sugetius Abba, Regni Francici admutister , habiti sunt ut paternae haereditatis invasores, ut napii in humanitatis omnis expertes. Licet autern a paterna reverentia desecerint Henrici Filii in regorii tamen sententiam n inquini descenderunt. Nec enim Conradus, dum etiam Italiae Regni sibi vindicavit tyrannidem . destitit a salutando patre ut Augusto nec etiam Henricus Conradi frater licet mulio pravitis peccaverit in patrem, quem Imperatori. dignitate .clitionibus omnibus per vim spoliavit.
Sententiae Pontificis adco non obtemperavit Henricus pater, ut ad vitae finem adversus sententiam hanc pugnaveri semper, dignitatenisum doctrinam armis sibi ass)ruerit Equidem solu ionem Excommunicationis quandoque postulavit sed de Regno sibi a Papa restituendo non coetitavit unquam. Quid veri Papa Reati Petrus clamata inquiebat ille Imperator in s. pistola post Synodum Brixiensem scripta:
Deum timete , Regem honoriscat tu , inquam, quia Deum an times me Chri uis ejus inhonoras. Nec pariter sciatentiam Pontificis executioni mandarunt Cerniani imo ver an I s. vormatiae cum Episcopis, congregati Principes aegr admodum ulcrunt, quod Imperator Pontificiae abdicationis unesto dcclinaturus cxitus, tam humili demi iasione quaesiisset ab Excommunicatione obitionem quam obtinuit. Saxonibus de hiscicbessibus crinan: in Imperatorem quidem Aectus cst Noduli huc sed an toto a caeteris Germanis, qui pro Henrico pugnabant, fusus est vulneratus in praelio ipse Rodulphus poenitens lue, minori proximus errorem suum ut gravistimum fissus est his verbis, quae restri Homoldus Chronici clavorun lib. i. cap. 29. Via tis manum meam de ulnere sauciam hac ego uravi Dominico Henrico . ur non nocratem ei ne insidiare gloria et M sed ius Apostoliea Ponti eum ue petitio me id deduxit, ut juramenti ira gresso h norem in obitum usurpanem. Vis igitur ni nos acceperit, idetis
174쪽
coetu in manu unde juramenta violavi, mortale hoc vultu accepi. Vnderint ergo ii qui nos ad hoc in igaverunt, ualiter nos Etixerunt i nec forte edulli simi in praecipitium terna damnationis. Cum igitur aceri, doluerit Rodulphus, de data Gregorio fide, de occupato Imperatoris nomines, ut de cesere gravissimo poenae icina obnoxio nullo iure ab licatum suis emenricum quis non videat 3 Nec cliorem sortem expertus est Hermannus a Saxonibus Rodulpho suffectus. Nam an io 83. ab iisdem rebellibus recepto Henrico Hermannus in Lotharitagia, qud se receperat, lapide intercmptus obiit. Non modo Rodulphum poenituit autoritatis acceptae sed Gregorium ejus cm a seipso collatae. Constituto enim in quodam Conventu Brixiensi Gu berto Antipap Romana Urbe ab Ucnrico captari in Arcem S. Angeli se recipere coactus fuit ipse Gregorius; ibique uiri suis inclusus remansit ac obs ssus, donec ad eum liberandi mi cum in lati copiarum multitudine accederet obcrius Guis cardus Dux fortissimus, qui ipsum . cum post exerci: iis reccitum non suisset Romae tutus Sale num abduxit Suo autem Aut in exilio Pontifex, ponderatis calamitatibus ex bc o adversus Henrici palles a septem annis in Imperio proscciis inde exorto gravi schismare, vehementer doluit de tam infelici consiliorum exitu palim confessus est se multa .ila concitasse , furidem Diabolo , ut acceperunt x clatione Synodi Clementis III Benno Carci malis QSigebertus qui testificantur Gregorium ante vitae exitum ad cnri in misisse Legatos, qui veniam uacem illi opta. rcnt. Huic quidem resationi fidem dc trahere conmur Baronius sed ad hanc Pennonis QSigebciti narrationem firmandam non levis adduci potest autoritas ex oendi ratio e Desiderii Cardinalis, Abbatis Cassi nensis , postea creati 'ontificis sit, nomine Victoris III qui ad ultimum hoc Gregorii factum suam agendi rationem ita coiriposuit, ut Henrico tanquam legitimo Imperatori semper adhaeserit. An quidem os . in
Synodo Beneven an nulli adversus Guibertum Pontincaebus invaserem otii lit, eumque anathemati tibjecit , sed nihil a lucrius Henrici in Imperitam uictoritatem dccrevit Pariter Urbanus II in Concilio Placciatino, deinde in claromontano an io' . Vel cys anathemate Guibertum re culit in Imperatorem excomii iunicavit ob flagitia in Imperatricem uxorem
admissa sed nequidquam in eliis Impeiatoriam Dignitatem constituit. Urg. 6. Philippus II a Celestino III. Innoc. III pii vatus est Rcgno Franciae quod Ingcbui Sem Vald mari Rcgis Danorum filiam an ii 93. est onsatam repudiasset ipsa nuptiarum die. Et an iis . Agnctem quam alii Mariam vocant Berto id IV. Ducis ora vim fili in duxisset. De in uria tam gravi apud Cescstinum Summum Pon triacem raviter conqucrente Cain Rege Dan irim Ingeburges Fratre, Legatos Lutetiam misit Pontifex, Interdiisto Regnum subii ccre o litus est an ity, in Concilio Divionensi, seronte igoido ad ann. Quae cum ad exitum perducere non Potuisset Cesesimus III.
175쪽
vetat aestitit ipsius succeta Innocentius III. Huic Interdidi, qui obsecuri surrant et ri . copis cos P suis scdibus Rc expulit . de Inge.
burgem colusit in Caluo rami cni , ut rcscrt Og crus ad an iroo. Divortium legui mimi csse dii ucabit Rcc, tu in quin In geburges consalis uti ea crat tum quod a beniensi in scol , Sed s Rona an Leg. in .irri itionium pilus fuerat Olucum, oc idcirco alterius ducendae tibi faculta:em fuisse colligebat, ut habet Innocentius iit in p. se et ne abii m. Cum autem Regnum illo Interdu to vehetiaenici gravari
scitet Pontifex, subditosque duicnus eis Regis delicti participcs.s lvei id illo Interdicto, S de uni o Rege Communionis privatione plectendo cepit conlilium, quod non distulit ipsa Regis audita legatio Tandem Agncte mortua habitum est an iici Suessone Concilium, iti tio auditis disputationibus totum qui intcrerant , taedio affcctus Philippus, in. lutatis Ita gatis c Concilio , assu:riptaque Inge- burge discessit is solutum fuit Intcrdictum Regni Quo tempore pe-nc excommunicatum Regem summa rerum non eratri unde in Instrumentis publicis inserebatur, Regnante Christi, non , imperante Philippo. R. nullomodo abdicatum filiis Philippum biennio illo, quo Agnes superstes fuit , aut Interdicti tempore. Inter lusti quidem incommoda moleste ferebant Regis subditi Ad non minus ideo Philippi II addicti erant obsequio Extant etiam administrationis Regiae per biennium illud in sigilia Anno quippe ipsi ii 's. Joannes Angliae Rex Ho-magium Franciae Regi Turonis fecit pro Comititii Pictaviensi; cArturus Britanniae Dux pro suo Ducatu Ipse quoque Galliae Re Pallium Selicum obtulit super Altare sancti Dionysii. Item anno ioc. pacem composuit cum Rege Angliae, sicilii cserunt Rigordias, Mathaeus Parii ex illorum temporum Chartis Pariter constat insertum semper fuisse Regis Philippi nomen Instrumentis publicis, ut in Chartis Ioannis Angliae Regis, an iaco Balduini Comitis odoris III. Burgundiae Ducis Conventus ordinis Sancti Benedici Bituricensis; Hugonis ursianensis Episcopi e c. Et licet quibusdam in Chariis inscriptum fuisset, Regnante Christi non , re nanie 'hilippo II nihil ind c queretur , ut ostendimus ubi de Philippo I fuit actum. Quisiibs quuntur Autores, varie hanc historiam reserunt, di nomina permutant sed cum inter se plurimum dissentiant, parvi momenti nobis est illorum autoritas. Urg. . Joannem Angliae Segem an irii abdicavit Innocentius III. cum enim Eccl siam vexaret , ipsius Regnum Regi Franci ejus succestaribus in perpetuum tradidit Pontifex. Innoccntii sententiam ut legitimam sibi probatam executioni mandavit Philippus filium Ludovicum an iris cum instructissimo exercitu in Angliam trissimisit. Tanti discriminis terrore inlecto commotus Ioannes Angli Rex,
per Legatum Apostolicum Pandulphum Pisanum juramento pollicitus est Pontifici abs.lutum obsequium , novoque Tributo Sed N omanae
176쪽
onccsso, ab Innocenti Regmam recepit ma Legat jussus est Philippus ab occi pandi Angliae Regni proposito disiccdcre. Et proinde x
consensu omnium Franconim Sc Anglorum, encs Pontificci erat Rcges constituere, deturbare.
Respondent quidam de Regno Anglicano utpot sedis Apostoliciae
vectigali P ne Summum Pontificem aisse jure humano statuere quo tamen supposito ure, uir mus Pontifex autoritate illa sis non fuisset, si Regem Angliae praesensisset in eam addui bina iri desperationem, ut admiramolinum Hegem Saracenorum in Hispania confiigcret, δί' mam Religionem amplexurum spondcret, sicque futurum ejus
Tri ia. a. Iuni, modo sibi sic auxilio.
R. r. Galliae Regem hanc Eccbsiae autoritatem non agnovisse; sed Anglis filium Ludovictim Anglicanam cbere coronam censuisse cide cve passum non illa filium in Angliam trajicere, donec ab Anglis in
Regem fuisset electus. Hinc foedere Innocentium inter c Ioannim poli nodum renovato, cum instaret Leg. Nus, ut ab Anglia Ludovicus revocaretum lino de .ua stet in cum ab Innocentio Excommunicationi sententia moti recesserunt tamcn, nec Ludovicus ab Anglis, hec An glia fide Ludovico data, nec L lippus a juvando filio. Frustra hic immoraremur in iis confutandis quae pertinent ad Otho nis Germanorum imperatoris abdicationem ab eodem Summo Pontifice Innocenti III lancitam. Non enim Otho privis Regnum. piam vitam amisit; insuper ab hac Pontificis sententia, ut contra Leges lati . provocavit de coram Priticipibus Germanis, qitibus cc venerationi fuit illa sententia . cstiscatus est ad eos jus pertinete, sinii and 5-que abdicationi subjiciendus esset Imperator. Urg. . Petro Aragoniae Regi per Martinum IV corona in abstulit Ecclesia et filio suo delatam copiis instructis Philippus Piilcher occupare coiiatus fuit Gravissimorun auic sceleruiri sentem Petrum Aragoniae Regem Martinus diccbat: ' quod bello nullatenus indicto, si mulatoque in Terrae sanctae auxilium itinere, Siciliae Rcgnima invasisset . dum Carolus Andegavensis Siculorum Comc Balduino II. Imperatori Constantinopolitano , quem Michac Paleologus deturbarat, esset auxilio quod vel ipsa .ischatis die, Vespertini ilicii tempore an irpi Francos omnes in Sicilia, dum prccibus vacarent, nihilque sibi a Petro timerent, cruenta clade curasset interimi hin cf ierunt dictae Veste is Sicula. R. revera xauctoratum fuisse a Martino Petrum Aragoniae Regem; sed nec Petrum Regia cessisse, nec adversus Petrum ac arma movisse Philippum Regem, ut Eccl lix seu Pontificis sententiam excqueretur satis enim superque significavit, dum adversus Bonificium VIII. contenderet, quantum ab hac tribuend. Ecclesiae temporali potestate abhorreret sed ut Aragoniae Regem ad Siculum Regnum avuncillo
restituendum occupata per vim Aragonia compelleret. Restitit autem T . II. v
177쪽
Petrus Philippo ; aut potius variis altibus illi Carolo illusi ,
Pontificum ulmina parvi aut nihili fecit , a se propulsata in valoris inlucian contestatus unitum sibi ut blatisredi olim Negis Siculoriam filiae conjugi Siculorum Regnum hqrcditario ut esse comparatum , jure Warmorunt aequitate sibi fas fuiss Regnum illud sibi vindicare. Tandem animis Pontificum conciliandis studuit vir sagacissimus eosq; Pegno Aragoniae edi Romane subiecto . in suis partes ad luxit.
Urg. s. Circa anni mar; 66. Petrum Castiliae Rcgem ut et reticum faederis cum in fide tibiis Mauris inriti cum , Urbanus V abdicavit. Hanc autem ab icatii nem a se habitam tanquam legi: imam Carolus V. Francorum ex significavit, missis Duqueclino Stabiali Comite, quia tria in cognomento rudesem expelleret, menticum Regis Alphonsifitium uisceret, licet Olbum. R. Duqueclin.:m a Carolo . cum exercitu adversus Castiliae Ggrin suisse missum, non ut Urbani V sententiam exequeretur; sed ut so oris suae, quam in uxorem ductam strangulari usi rat Petrus, mortem ulci ceretur . simulque variis praedonibus in Francia ubicunque grassanti,is acerbe vexatum Regnum liberaret. Expuli Petro ab exercitu Francorum fuit institutus Henricus: scd non mult post a Principe Anglorum usis Francis capto tabuli Comite, restitutus est Petrus. qui . ut sibi auxilium conlpararet, Mahumetanam Religio in amplexus
Uig. o. Aut boritatem illam Ecclesiae ita certam stabilivit Bonifacius VIII. ut in Epistola ad Philippum Pulchrum, in Bulla, unam sanctam, constituerit hanc Iure Divino ad Ecclesiam pertinereri de eos in Manicheorum sententia versati, qui aliud cntirent hancque doctrinam saluti cccssimam esses Veritate testante, stiritualu potesta terr n. m potestatem instituere habet, ct uvicare si bona non fuerit mi autem hae s uti aut horitas et data sit homini , ct exerceatur per hominem non humo . sed potius diυina , ct Divo Petro dati, sibi u fit Me successurabi in ipso .... Micunque igitur huic pol
putam quia , testante Moth, non in principiu, si in principio cariam Dei e Paviti terram , Petrabibus Romano Pontoci omni
no esse de cessitate Alutu. R. adversius hanc Bonificii VIII. cfinitionem reclamasse universim Ecclesiam Callicanam anno i or Franci Barones, 5 Galliarumrpi copos cum Abbatibus, Ptioribus , c canis, Universitatum bium 5 c. Procuratoribus, qui Cardinalium coli. gio liticris nificarunt, omnibit, in aperto esse Franciae Regem in temp talib. nulli subesse mori sium, ' Deo soli subjacere. Ordo veri, citius supplici li-b no a Rege postulavit, ut unicum in temporalibus superiorcui cum
178쪽
se agnoscere prosite, dignaretur ut Majestatis sacrae cura , studio e selicitudine, propositio Bonifacit VIII. doctrina mox exscripta
palam ranstrii mentis publicis proscriberetur qua sententia nemini non innotesceret errasse Bonis cium, o in Percum peccatum mortale
incidisses; cum in Bullati Epistolis scripsisset , supremum se in Regem
authoritatem habere , sibique ac versantes habendos esse pro saniebat ,
ut qui duo priscipia fuerant nec sciem illos habere Moysi , non iis
principiis sed in principi Deum creavisse coelum terram asseveranti. Alia fuit sententia Clementis V qui longe fuit alienus ab haeresima nichaeorum illis tribuenda, qui duas potestates, spiritalem irnam temporalem alteram agnoscerent alioqui enim prςcipua Ecclesiae ornamenta in Manichaeorum partes conjecisset videlicet liter Patre Magnum Osium Cordubensem, S. Athanasium milarium . Ambrosium, Augustinum M inter Summos Pontifices Gelasium, Gr ortum II. Nicolaum I. .alios. Haec prosccho singula noverat apprime Bonifacius vir doctissimus ut malia quae ex Scripturis de Traditione Apostolica retulimus nec ipsum latebat, quot quam graves calamitates ex De-eeltarum adversus Principes Sanctionibus fuissent proneiae. Unde igitur sc inciverit, si a me quaerat qu s de Pontificis illius sententia silebo cum Clemente . qui de illa in aeternum taceri voluerat , rescissis
Bonifacii Dccretis, de renovato rerum omniuin statu dea restitutis omnibus cui habet eundem in statum , quo ante non ficium fuerant; promulgata scilicet ulla quae incipit, Merait baei Pisi lii nostri Philippi , quam proprio motu, nec a Rege, nec a Statibus rognus
edidit . quaeque cxta lib. s. X ravag. te. T. cap. 3. Hujus Decreti Observatione ex tit. S. cap. i. Extravagantur moeniola fuit Bonifacii Bulla de ea ratione istius Pontificis memoriae consultum. Urg. i. Clcmenso in Concilio Viennensi an isti ab Imperatoribus Graecis ad Germanos Imperium ab Ecclesia sitisse transatum asserit, Elictionisque Jus Germanis concessiim. Et in Clementina, Si quis de poenis , in odiam Concilio lecta decimit, eos, ta in piscopum manus iniiciunt. F disi Oisciis cmporalibus esse privandos. R. in Germaniam Imperium Graecorum a Pontificibus non fuisse
translatum, ut jam sui ostensum ubi egimus de Carolo Magno, qui Romae dictus fuit Augustus. Nec etiam Imperatoiis eligendi us a Pontificibus fuit institutum ibi quippe cibissciat Pontifices , qui tam eximio jure semetipsis spoliassent Scilicet Electorum ne prose tafuit necessitas, quod cum ion superessent filii, qui jure haereditatio in
patrum locum sussicerentur aut cum impares essent filii, qui onus Imperii sustinerent, gravissimi motus 'clla vulgo concitabantur quae calamitates ut propulsarentur, Pulla Aurea cautum fuit, non Pontificum authoritate, sed Imperii Principum, mordi m consensioile, ut Electorii in ius quibusdam descrretur. Unde cum jus illud in ioc nostro solo comiti Palatino fuit ademptum, avarorum Duci conces
179쪽
sum iterumque tranquillitatis publicae causa Comiti Palatino restitetatu ri, simulque Duci avaro servatum , O.Hificum nequaquam inter
cessit autholitas , sed Imperatoris simul, Imperii consent iis .inter Pi incipes illos facta pactio pace lonasteriensi firmata est. Nunc quoque temporis Duci 'Hanoure lectora ius iis ab Imperatote serturia latum rcclamantibus plurimis Principibus , qui non ad Pon bificis authoritatem, scd ad arma pro tuendo Imperii iure dicuntur confiigere. Unde jus illud ex corum sensu in sela Imperii consensione positum vi
Urg. r. Hac abdicandorum Regum authoritate usa fuit celeta
per Synodos Nationales ut an per Sunodum Toletanam ii in
qua Uvamba . seu amba Hispani Rege deposito . constituitur Her-vigius, sive I ringiusci quod ab Episcopis Hispanis ita fili consectum. An dabastus Graecus nobilis ab Imperatore expulsus, in Hispaniam serccepit, ut ex Luca Tudciis ad an 68o refert Paronius; rix Aildabasto in uxorem incces indo Rege consobrina data sui , ex qua Nervigium susscepit. Hic autem in Palatio diicatus, donatusque ii nore Comitis, de sibi comparando Regi. cogitavit. Propterea vani hae Regi et hi seram curavit praeberi potaonen, qua opprisius vamba rene exanimis, ab Episcos o civitatis poenitentia donatus fuit. Rex ver a potione liberatus, renus circa se geliis cognitis, in Monasterium recessit. Addit Mariana lib. . cap. Vvambam, potione illat lethiser accepta, pene exanimem in Saccrdotis orciri fuisse detonsum , monachi cucullo indutum Hervigii rgo industria sui Regno ab Episcopis privatus vanaba. Quam abdicationem omnium primus Toletanus Episcopus ervigii factiona parciccps inchoavit: v.imbam enim poenitentiae publicae iubiecit, cicionis it monachi cucullo imposito Qua rarione vanabam cci pio telin porum moribus imparem 5 inhabilem ad Regni ad Dinistrationem istinendam cum a Magistratuum secularium muniis remoti Poenitentis, in Monasteria coniici' lerent. Hiii Toletani Episcopi consilio adhaeserunt in Synodo caeteri Episcopici de hanc aequissimam esse vambae dc positionem Canone primo significarunt , in quo omnum , mox numeratis, perte tui V- probatu dignum Concilio visum a se ait crura , ut omnium consi malis apponeretur. Et ideo constituunt solutam esse plebem ab omni
vinculo iuramenti erga praedictum vanibam, .Hervigio esse obsi
R. i. vambae abdicationem Concilio nullatentis esse tribuendam, nec Institutioncm ervigil cuni ante habitam Synodum Megiam Auctoritatem obtineret crvigius qui in oncilii Praefuione dicitur a no primo Regni sui Episcopos convocasse. Idem quoquc Rix coram bynodo se sitit aeri inunctus Regia ue Authoritate eos alloquitur de in scripto quod eis ligendum in Synodo trallidit, incitamento est ,
ut in diuinistrando sibi divinitiis colla. Rcgno sint a illo, tum con-
180쪽
illic, tiim suis apud Deum precibus Ut innovatio inquit, qua cam-- δε nostri ideatur Imperii. Dixit ut innovatio non vero, ut OP ito quiluis verbis se Regem profitebatur Heruigius de illi jam ut Registi obsecuti Episcopi , Toletum ad Synodum accesscr.m , ibique expendunt quibus rationibus aico , ut habent, halic spremam auth ritatem accepisset crvigius , scilicet praeeligente vamba jubente Her vigium a Toletano Episcopo in Regem inungi. Quae singula reserim Can. i. ex Instiumentis , in quibus de vanab. a ferebatur , quod I Jepta poenitentia seu eligionis culti, venerabilis Tonsura signacuis, dum in extrem es et , ID igium sponte pr et siet regnaturum , fac r.6 ali benedictione ungendum. Addunt haec cripta manu Senio, ut Palatii roborata fuisse. Addunt quoque aliam , ut habent, informationem ouisionem ad Julianua dolet Episse ut diligenter Hemigium in Regem inunges et , cui scripto inserta est vanabae subscriptio. Un de vallabam ponte Regnum abdicalle colligunt, illudque ervigio detulisse: 'ti in inquiuiu didi num it ictum in Regna praelegit; dece a Princeps successorem sibi i s. ruit , ct iιο fgeres, quem totius puli amabilitas exerat vit. R. r. Hervigium nequiis nais artibus sibi Regnum comparasse. o. letanumque Episcopum clua s,:i: thoium fuisse pirticipem Madiutorem. Scilicet potione is pili itera variabam, irresserat Hervigilasci vambae autem sic oppresso de in Monastellum trans it poenit in iam imposuit Iulianus Toletanus, fictioius promotor. Interim Rex iste sic lubens seu sibi timens, Digalitatem Regiam detulit Hor vigio; δ conces
si nem fiam .ilaturo uri contensa , univit. Si quid uitem rcccanimsi ab Episcopis in hoc maxime, quod sui quondam Regis memori enomini ta non facis V percerint. Etenim cum Princeps iste Epis opum in Monasterio quodam usillic constitui hanc ipsius iussionem ut injustam sic perstrinxei unici Sed quia, inquiunt, veraciter , imo G co sem: niter novi: .imus praedi tum Principem consita vitatis agentem, ολ
solum e cepi , ut in praedicto loco ali u Episcopio feret; sed et ais ita Mim conscieii ob stinationib- δε iniisse ut hic in is urbi Toletano
in celesta reatoriensi S. 'eiri or a d Episco umor inaret Decnon O in alii micu es istui similite fac met. Manc vambae abdicationem Tolcianus piscopus videtur in ditatus ut edis si amphtudinem ab Hervigio accepti cnc fici memore consequer tur quam quidem obtinuat Gn. . vid: hcc ut ad illius uium , . ad Jrbcino egiam
omnia vocarentur iacgotia, ut eam. ione in nratio arbitrio subiiceret.
Caeterum praecavont clan. r. ne': id sinite .gi impend rc , quod V vambae contigerat me scilica alii us cstituto cuiquam uni cntia eius nodi impona ur quod rerum cautum sciit in oleiano 3..
Urg. i. Ecclesia per Concilium Compendiens Ludovicum Pium In retio pta .avi an di, quia cice non tentasscc, nisi scires pli in haec viis,