장음표시 사용
161쪽
terea salio supponit illos fuisse Reges ignaviae .delictis te litos, de
die unica prima Maii Pi incipum exterorum Legatos. dc subditorum supplicationes audire blitos fuisse. Nam plurima bella quandoque Uiciter, quandoque cro S infeliter gesserunt , ut ipsius Childerici pater Theodoricus, qui an. 37 aetatis vero tertio de vigcsimo e vita excessat. Non praefuit quideli Childericus Francis adversus hostes pugnantibus, non quod iamcn otio indulgeret, aut voluptatibus, sed quod annoruna esset antlim quindecim, nec tollere aut horitate suprema , quam Cat lus Martellus eiusque lilii Carolomannus, Pipinus invaserant adeo ut, ne illi per septem a patris morte annos vel Regis nomen deferretur, impcilierint. In aperto non est qua tandem ratione ex salutatus fuerit Chil dericus Dan ob Procerum quercla cie Austrasanorum in Neusicia dominatu An Pipini selertia , ut tutiorem magis occultam sibi viam ad Regnum faceret Sed quidquid ea de re sit per illud temporis intervallum,in ante i , penes Caiolum Mart. filios subsequentibus teli polibus erat suprema uilioritas de de Romae a Summis Pontificibiis habiti sunt ut Francorum eges.
Undecimo seculo Theophanes de Cedronus fabulosae illi natationi nova figmenta proistis absurda adiecerunt videlicet lancorum Reges otiari solere ii statos esse ex stirpe rcgia viros , de in statuo: corum ipsis ex dorsi spina crescere pilos Non miniis commentitia est Pipini Regis inunctio , quae S. Bonifacio tribuitur, de inserta fuit Ania .ilistae Loiseli in scrip:is. Nihil enim inite occurrit in epistoli S. Bonificii, qui vel de levissimis Sedem Apostolicam consulcbat: ncc tiam in epistoli Zachariae ad Boiunc. cc demum in Ponifacii vita . quam villibaldus discipulus madiutor scripsit.
1 Iiretur nemo in fabulam reserti factum tam numeros Historicorum coetum autoritate firmatum. Extant quippe similia fabulos . eaq; non pauca . quae nullo prae habito exanune ab autoribus referuntur utuae e Concilio Syniac vano de Constantini Roniae Baptismo, 6 illius onatione , de Pontificum epistolis ante Syricium I. tandem de Papissae Ioannae commenso.
Sta etiamsi quis aut horibus tantoper inter se dissentientibus demali litam abci vellet inuid inde possct colligere pro temporali Ecclesiae in Principes aut horitate, cum inter illos authores magis comme dari, iique numero plures meram considiarionem laudent, de Pontificis consulti auclioritatem, non qua Regnum conserat; sed qua pro suae Ἀ-
dis dignitate quaestionem propositam solvere 3 an videlicet pro Rege habendus siet qui Regnum administrabat an qui in die iis administrando Regno impar erat 3 Quam peribitam consultus quilibet pisco
Pil . aut vir eruditus . sustinere posset , licet non cum tanto nominici plendore. Nec igitur a Summo Pontifice Zach. Cluidericus e solio deturbatus est; nec in ejus lociim ab eo suflectus Pipinus; sed ab universia rancis. Cum enim Pirinus Childerici Restium ainbiret , Pensitatis
162쪽
nibus suis effecit non dissiculter , ut clim omnia moderaretur, in Regem ab Omnibit eli cretur, quemadmodum consentiunt ipsi Annalisbae Loi- seliantis, Egin .artiri, clavianus, Naharianus Titianus Ic si suiu cuti sunt Ad de Regino. Quo in negotio grave crimen Prpetrarunt rarici Regem eniti iuvenem in Comitiis Suessionensibus ejus nomine convocatis, in iii xus omnia Rcgis iusius nomine sancienda r.int, abdicant; in Monasterium, scelere sceleri addito, conjiciunt, esecto Pi-
Urg. Leo IL Gricis Imperium occidentis abstulit an pro de Carolo Mag. quem dixit Augustum , contulit. Exinde Carolus Mig.
acceptam mi eratorialia dignitatem, Occidentalem Imperii Graecorum partein servavit Rcfert gin irtus in Caroli Ma . vita testatuin
fuisse Carolum se non ingressurum sitisse Ecclcsiana, si Leonis coiis-lium praesensisset quia inde Orientalibus Imperatoribus adnatatim ex sui factus est, de gravissima bella inde exorta. R. Carolum aenum ipso Natalis Domini die in Ecclesia . Potri dictum quidem sui illa Augustum, e corona insignitum a cone III.
Sic enim reserunt Annales Francorum ad an Sor. his crbis: In die miratis Domini ante Confusiouem R. Petri Apost cum ter .ab oratione surgeret eo Papa, coronam capiti ejus imposuit, cuncto ovanorum populo acclamatum est. Carolo Augusto a Domino Coronato a
gno, Magnisco Imperatori Romanorum , vita loria. Et post Iaudes more antiquorum Principum adoratus est, atque Augusto Patricii nomine Imperator er Augustiti est appetatus Scilicet Augusti nomen, quod in Occidente Constantini Ai'. 'st obcoecatione, occup ito ab Irene matre dominatu vulgabatur cxti iactum moniae fuit renovatum, non a Leone solo, sed ad antiquesconsi:etudinis mirationem ab ipsis etiam hiscopis . Senatu Potniloque Romano in idem votum conspirantibus omnibus Ab omnibi, inquit Anastasius Bibliothecatius Pontificum, d Ecesesiae, Sedisque Romanae lurium vindc nos infimus. constitutus est Imperator Roma ram. Ubi auditum fuit, inquit Annalista Moisiacensis, Augusti nomen in Urbe Constantinopolitana ex inctum in excoecato ab Irene Const.intino filio Imperitim occupatum
iunc usum est i sis , Apostoli co Leoni, ct unicie si Patribtu, qui in ipso Concilio adorant, ct reliquo Christiano populo , ut ipsum Caroli in
Regem Francorum Imperatorem nominare debat sent, quia scilicet Romam Imperii matrem, 2 alias Germania , Italia. Galliae tenebat. Ab , postolico ut addit Annalisti Loisilianus , more antiquorum Princi iis, idest ab univcri Populo, adoratus est atque oblato Patricii nomine . Imperator, Augusti appetratus est. Ita etiam Annalistae Titianus, Bertinianus, Metensis, Fuldensis, Monachus Engolisinensis, Regino, do. Ex hac autem salutatione , cis Imperatoribus nihil fuit autorita is iam pluma nulla quoque ditionum Imperio Constantinopolitano su
163쪽
ilitarii Irene tunc imperanti fuit erepta, ncc vel ulla Uros Carolus enim suprema potestate non modo in Longobardia , Italia, Romae sed e in Germania , Gallia, Hispania jam pollebat , inquit Annalista Moissiacensis, qui reser Imperatorem idcirc dietium fuisse a R
inanis , Romam Imperii matrem , ct Imperatorum sedem . ct alia Germaniae , Italiae , ct Gallia tenebat. Idem habetur ex Annalista Lauressianensi , qui asserit Carolum Magnum tanta valuisse apti l Romanos potestu . priusquam Imperatoris nomine donaretur, ut
ide statim atque electrus est Leo III. Papa , Ronianae ibis vexillum . supremae potestatis symbolum , ad Carolum transmiserit
rogaritque, ut aliquem ex Optimatibus Romam mitteret, qui populum Romanum adcipuus fidem, subjectionem, ut antea, per Sacramenta: formaret. Hanc autem Provinciam Ingilberto Abbati demandavit Carolus Mag. e ita Leoni rescripsit Persedi tua Lxcedentiae litteris gur-τs fumin se in electionis unanimitate seu in i mmilitatis vestrae obsedientia , ct in promissionis ad nos sidelitate Et in alia ad Ingilbe tum Epist. velut Romae Dominus ipsi prςcipit, utaconem de piet
tenda Eccletia moneat. Deinde rogatus Carolus Magn. a Leone, qui indignis modis suerat vexatus, ut acce re a calumniis Pontificem liberaturus, in investigandis quae Leoni objiciebantii criminibus operam collocavit, inquit Annalista aures ianensis, e pisi opos, Archiepia scopos . Francos Nobiles, Romanos convocavit eadem authoritate, cumque ait Nauclerus Gener. 27. nullus apparere impositi criminis. approbator ipse Pontifex , assumpto in manibus Evangelio , de coram omnibus invocato Trinitatis ramine, urejurando aflirmavit, se omnium rerum, quae sibi objicerentur insontem esse item cum n. 7''. seditio adversus eundem Pontificem a Paschali Primicerio iampulo Presbytero mota fuisset, semivivus in Monasterium nrasmi filis se conjectus, ex quo Albini Cubicularii industria evasit de his monitus Carolus, misit Episcopos & Comites, qui de hoc scelere inquirerent Q. quibus scelerati illi punirenturo factaque inquisitione , calumniae
convicti Paschalis de Campulus, capite damnati sunt; sed Summo Pontifice pro salute ipsorum deprecante, postea in Franciam ablegati fuerunt. An Soo Carolus Magia dictus est Augustus. Priusquam ergbnomen Imperatoris acciperet a Romanis 'eone III ut sibi subditos Romanos regebat supremam xercebat Romae potestatcm. Nihil etiam autoritatis ex Augusti nomine δε impositione coronae Carolus Magnus consecutus est sicut nec quidquam amplitudinis sibi comparavit ex inunctione ab Adriano I. accepta , cum Longobardiae
Rex fuit silutatus. Sed ideo fortasse nomen illud accepit; quia spes illi
affulgebat , facilitas conjunctum iri matrimonio cum Irene Augusta. Plurimum enim sibi timebat Irene iam ob immane in filium patratum scelusci tum ud mulier praeter moren imperaret orbi Helingaudiis
comes Uesse Ambianentis in Orientem legati ab illo matrimonio
164쪽
henem non abhorrete deprehenderrat sed Nicephorus tyrannide anno sol accepta , consilium hoc praevertit, racenem transportari curavit in Lesbos Insulam. Nihil aut citi ratis a Leone III subdito suo Carolum Magn accepisse mitific iter dira illustra regiminis, haeredibus filiis Regni concedendi
ratio Romaniam enim Ducatum in caeteras sibi subjecta Provincias. ante quam acerem Augustus , administravit Put eas exind reait, scilicet ut supremus Dominus. Et sicut priusquam Augustus Romae salutaretur, Aquitaniae Regnum Ludovico primogenito contulerat, non consilio Sum. mo Pontilices ita de postmo lum anno Imperii sexto inter stilos diti nesci ii partitus, dixitque Ludovicii Imperatorem de Patris vestigiis inhaerens Lu .lovicus eandem diginitatem in Lotharium transtulit m in Ludovicum 'ium suum postea Lotharius quod ditanus It Epist. 1 ad Proceres Regni Lotharii fiatiis Ludovici ut haereditatium jus com
Urgento Carolo Calvo Joannes VIlI ministerio Ecclesiae contulit
Imperitam. Cum enim absque liberis Ludovicus I Rc Italiae, Imperato , qui Loth rio successerat, obiisset an nuentibus Ciero, Senatu populo Romano Imperatior a Joanne tu fiat insi:tutus, tu Conciali Romani acta referunt: ex antiquo autore Carolum Calvum Joannes VIII inauguravit. Hinc Romana reversus Carolus ab Episcopis de Comitibus, praetente etiam Joanne Imperii confirmationem quaelivit. Coii vocato deinde Concilio Pontiniacensi, praesentibus Romanae edis Legatis, eandem coi firmationem a Francis obtinuit. Cum en um, ut refragante, Imperium oblitteret , duobus aihilominil post annis in Concilio Romatio eandem postulavit confirmationem quam proculdu
bio toties non postulasset a tot Synodis, nisi Ecclesiae autoritati debuisset Imperium me postremum istud Concilium Romanum in Caroli Calvi electionis aequitate ostendenda laborasset , quemadmodum eam stiriare conatur, tum ex Joannis Pontificis electione, idna ex Episcoporum Cleri, Senatus QPopuli Romam votis .consensione , nisi ab Ecclesia Carolus habuisset Imierium. R. Carolum Cilvum Ecclesiae non debuisse Imperium ; sed illud hae reluatio ut sibi e parasse, nepote Augusto Ludovico absque aetedi. bus defuncto Attamen in haereditaria illa dignitate capescenda, jure naturae prior erat Ludovicus Germaniae ex. Quo enim jure a Carolo Magno ad filium Ludovicum Pium , a Ludovico Pio ad filium Lotha
tium, a Lothario patre ad Ludovicum filium Germaniae Regem, Impe ratotis dignitas fiserat transmissa Leodem jure ad Ludovicum , utpote se niorem Ludovici II patruelem transmittenda erat seu Ludovici diligentiam se consilia praevertit Carolus, dum vivere Imperato Ludovicus, variis donis Romanos devincire conatus est. Caeterum Carolo Calvottain
primam reluctabatur Joannes Papa, tiim quod hanc Imperatoris digni raram ut haereditario ad Ludovicum Geraraniae Regem Pettinere e
165쪽
seret; diminubd si corona Imperatotis Carolo concederetur, inclygravia
bella non mediocri Reipublicae Chri itianae detrimento sutura pr.xitialiter,iaolletque Lia lovici Geraranorum bigis animum in se, nc in Roinanos concitare. Interim non cstitit a pi Oposse Ca lus ut et o lmperatoris nomen de autorit item si assoleret, duo praestitu te v catum ad Imperii culmen accessiile vulgo it ne peccasse contra fra trem videtetur, varias Concaliorum d finitiones catinii t. Ex qu bus t men inserti non potin hanc Caioli mentem filisse, penes Eeclcluim esse
hoe Imperii deferendi jus. Nec enim alio fine ab illis Concilias cor fimationem postillavit imperio jam potitus, nisi ut de pici, silii subdita
scrupulum omnem eximeret. Eccli sitae quippe non erant partes Imperatotem eligere la doci publicae. Positum enim in mole fuerat ab Augi isti temporibus, ut modo Populi Rom. utori are imodo exercituum , quibus praeetant, festitu.laiae: O' Prλtorianae cohortis potentia , ad supremam Imperii lenitatem via fieret quod post Catoli Calvi tenἰpor factitatum est cum scilicet sibique liberis, haeredibus, nulloque deu- gnato successistes, decessierat Ilia perator. Igitur opus non erat Cirrolo Cal. vo, ut Imperii capeucendi ius coiisegerct ad Ecclisiam; cum eum Imperatorem dixtis i devincias dolias Populus Romanus, cujus caput v serat Summus Pontas x, a quo tempore Pipini j iroli Magni munificentia, tot ditionibus Romana Sedes serrat aucta. Imo non csuerunt, qui neglecto Roaiani Sen. atus dei bis Romanae assensi, Impeliuin is vaserint, aut invadere tentarint ita, dum viveret adhuc Carolus Crassus, Imperatoris nomen Guido Spoleti Dux sibi libuit. Urg. 1. Philippo l. non modo X communicationis cenam interminatus ibit Ecclesiae nomine Gregorius PI quod Rodulphi in Matisci Episcopum electi ordinationem fieri . on pateretur sed etiam Francos monuit, ut patet ex lib. I. Epist. s. de obsequio non praestando Regi, nisi idem Christianam abjicere vellent. Item Gallicanos fili copos concitavit ad Regem Interdicio mulctandum, ut colligitur ex lib. 1. Epist. 31. Similiter Epist. . Guillelmum Aquitanorum Ducem adversiis Philippum ad defectionem impulit. Denique his in Epistolis in Philip pum invectus est, ut in Tyrannum ut in Principem omnium pessimum;
ut iii cti Dinum autorem cincitatorem ut in ueptorem mercat
R. a Gregorio VII excommunicationis comminationem fuisse adhibitam, ut in officio contineretur juvenis Princeps' 'hilippus ann. H. nondum natus quanquam prius monendus suille juxta Evangelii Leges. Undenam autem tegorio VII. pietatis .eruditionis pectatae viro, quae hic objiciuntur, exciderint d quomodo λ me nescire profiteor.
Hinc Episcopi, qui tunc temporis regebant Ecclesias , licet Apostolicae Sed essent addictissimi has tamen regorii litteras improbarunt lar sertim Manasse Remeti sis. Ea quoque improbare visus est ipse Greg.
qui postmodum ervasio anulas successori significavi R em Philip-
166쪽
um 5 illustrem gloriosi a ii iis se pro ipso semper precatum
Sed idem Gregorius VII. inquiunt in Cregotii successores h lip Ium unciem rostmodum abdicarum4 quod , Florientis Ducis Frisia filiaeria legitima uxore dimissa, Fulconas Andegavensum Comitis con
ita: in Bertradam ni atrimonio ibi aiano os . conjunctam haberet. Hiii enim Catholica Communione anno ios . privatur Philippus a Legato Hugone Lugdu iaci si nec ante an ios 6. Ecclesiasticae paci re stitutus ei ab Urbano II in Concilio Claro .itontano. Et anno io 98. Beria mortua, cum iniit Lim citradam recerisset, tertim an iroo cx- comarunicatur in Concilio P. Liviensi, Praetidibus Legatis duobus , de Regnum sub icitur interdicto nec ab ea excommunicatione sint biblii tus ante an Dol. Quibus ero temporibus Rex Cnimunione F cc e si istica ierat pravatias, Regni tuta adminis tr indi jure exciderat. Idci eo illi pro more di bus Iolemnabus ab pilcopis non in poneb. tu co rona; ex volae piit. 13. R. idulphus tiros leniis' in illi honorem
de seire renuit. Ipse 'ioque 'hilippus ideo a Regni administratione abstinebat, ct sque sublio in creb-xu , Regnanis Christo non vero,
P. Linte Philippo: de conse uentς ex Francocum contensione penes R. lilificem et Regcs inclicare.
R. nec Regem a Regni administratione , nec Episcopos ab impo nenda Regi corona destitisse unqtiam , S Regis nomen Actis publicisse ite semper ii det tum Bettam, ex qu L idovicum susceperat, ut consanguineam juxta Canonicas temporis i lius Salictiones, soluto matrimo ni Philippus ab ecerat an ic86. de Beri radam, administrante Odone 2.i; ensi Silvanectensique Synoco probatite, despotis arat. citae ei odii nisito a Bettiadae coniunctio iccieri expelles non vi ae Dei uni Ggitis Roma: is, qui Rcg iri ideo ie utetulit a conantunione, licet Eccleas L. pes transgredi vitus non initimi Gallicanis Episcopis Dei tradam dimisit Philippus quamcbiem an io c. Ecclesiallicae paci sint redditus. Sed telam in Concilio P:ctavici si ob evocatam citradam excomnii nicii tur, ut habe Ivo Epul. iii Rc scit dena Al.tistes Et st. ad Palatia lem II Pon siccis cor.im Episcopi Legato Regem, Bettradam pol icitos fuisse ab invicem te di lceituros. Om Palchalis Papa matri monium ratum habuisset. Tandem io it cum Fulcone Comite dei tradae matrimonio, eam in uxorem' b.ii Philippus , ne inlite reli. 2st te. Exindὰ soluuia excoinmunicatio, de Philippini Regem de Ludovicum filium Ar et Otissimos spostolorum Italos. Alcbalis convenit , . de statua clesiae cum ipsis coiiscit. Phlippus v. Metiain communione privatus, Regni curam madmini stratio item nunquarii iesoluit cie a mittis, ab exterio, nemineo luctante. Rex bit salutatus .continuo p stitit omini Regis mutua: in. an. io 9 cxcommunicatus ab Hiasori Lugdunei,s, bellum ut Reurro iactatio Nolmannorun Duce getur; Guom ipsius Carnoteusis
167쪽
iscopi causam adversus Vicecomitem Carnotensem dijudicandam suscepit. Item an io's. Concilium recis indicit. An quoque io''. Rege juvente Joannes constitiitus fuit Episcopus Aurelianensis. An etiam Nox Carnotenses Clerici Philippum adeunt ut Regem adversus Comitissae injurias. Alia adhuc plurima extant administrationis Regiae monumenta tempore Interdicti de Excommunicationis Regnoque potitus est Philippus ab an io6o ad an tio 7 seu per an ut victere est ex ipsis
Nec excommunicationis poena Gallicanos Episcopos removit ab imponenda Regi diebus solennibus corona. Hinc adversus Radulphum Archiepiscopum Turonensem expostulat vo Epistolis r. 6. de r. ad Legatos, qui Regem in Haviensi Concilio excommunicaverant. Inserebatur patiter illo excommunicationis tempore in Actis haec se inula, Regnante Philippo , ut videre est ex omnium Regni partium
Chartis , v. c. Monasteriorum Cluniacensis, Andegavensis , Turonensis. Lemovicensis Garnotensis Saturnini Tolosani item ex Chartis anni o 98. quo Bertradam revocavit Wannici ioo quo Pictavi excommunicatus est subsequentium annorum ad usque annum io 7.
quo decessit. Quibusdam quidem in Chartis inscriptum sui duntaxat Regnante Christo sed nihil inde adversus continuatam Philippi administrationem colligi potest. Nam pluries constituta bere instrumenta publica etiam ante Constantinum .post Philippi I HI aetates, Quibus formula
haec, Regnante Christo, inserebatur, nulla quandoque tacta mentione Principum Ejusmodi sunt Acta Martyrum ante Constantinum. Similia quoque sunt post Constantini mortem Acta vitae S. Hilarii Arelatensis an '. S. Germani Paris. an. 176. S. Bonificii Moguntini n. 7ss. Item Acta Concilii Braccar. 2. n. s a. c. 3 6 Concilii Toletini 2. an. 1 9. cc. Et paulo ante Philippum I. in vita . Gunegundison. io o. . Roberti Abbatis an io I. Dominici oricati an ioso in Chronico Hildesci mensi an io is in Charia Moissiacensis Monasterii an ioor. Et post Philippi mortem extat quoque in pluribus monimentis, ac praesertim in vita Roberti Abriceu an. 16. Aliquand5 etiam sormulae illi . Regnant Christo adiungebatur, Regnante Rege
Philina in Charta Bellovacensi an io 1. Et proinde ex illis verbis nihil adversus Philippi Regnum inferri potest. At, inquiunt, ex Ivone Epist. s. Philippus I. et Legatos Urbano II significat, se ab ejus obedientia recessuium, nisi coronam restitueret proinde illi a Pontificis Legatis corona fuerat ablata. R. non de Regia authoritate Philippo adempta sermonem ab Ivone haberi , sed de corona , quae praecipuis anni estis Regi ab Episcopis
imponebatur Scilicet vetuerat Pontifex me honor ille Philippo Communione privato exhiberetur, cum ne licere quidem cum eo sacris interesses; quo tempore corona Pro mae imponebatur. Quippe invaluerat
168쪽
Illa consuetudo ex antiquis temporibus, ut jam retulimus , ubi de Pi-
pini institutione, de salutatione Caroli Magni Te quoqli inunctus 5c coronatus fuit Carolus Calvus, nempξ ctis an Compendiacian. 87 .rac recis an . 78. Item Ludovicus Crassus ex Sugetio in
eius vita, saeptias legitur coronatus .e Rigordo, Philippus. Nihil igitur aliud postulabant Regis Legati ab Urbano, nisi ut in culpa non censerentur Episcopi, qui pro more diebus solemnibus Regi coronam
Sed, aiunt alia fuit sententia vonis in Epist. s. ad Regem cum non dubitet scribere, animae vulnus de grave detrimcntum inferre sibi Regem, coronae summum periculum timendumque, ne cum ditia inutione Regni terreni aeternum Regnum amitteret. Igitur Philippus ex Regia dignitate , saltem quoad nrajorem partem excidcrat. R. ab Ivone monet Regem de imminenti Regia aut horitati criculo. Scilicet verebatur Ivo, ne ob excommunicationem 1 debita Regi reverentia recederent populi, ne seditionibus d defectionibus pr.eberetur locus praesertim O. in Guillelmus Anglorum Rc , uti citatur Sugetius Francolum cgnum ambiret. Sed nihil colum , quae v verebatur, evenit. Etenim authoritate Regia Philippus cominuo Rcgnunt administravit. Hoc in negotio, si fides Ivoni non ..bcatur omnimoda ind: ilgebit qui attendtrit ipsum Ivoncm lcgis animum l. Vsisse ; tum focul, spreto Metropolitano Senonensi , a Papa Romae fuisset consecratus quam ob causam fuerat in Concilio tam tensi accusatus tum quod Rigis cum Pertrada nuptiis interesse noluisset; im Archiepiscopos o homagensim rutonentem . Remensem Senonen ' em pili Opos ad nuptias invitatos deterrere fuisset conatus, de pluribus Epistolis Pontifices adversus Philippum commovere . ut Epist. s. ad Urbanum I. Epist. adversus adulphum Turonen de Epist. 8 . ubi Paschalis II. Leaga Cs, qui anno ioo Regem a Communione in Pictaviensi Concilio removerant, laudibus cumulavit. Sed illis quoque omnibus Conciliis Augustoduni scilicet , Arvernis, de Pictavi adversius Regem interfuit. Tandem a Philippo male habitus, ut pol per novem annos, ut On-Seritur ipse Epiit. 7. '. o. i. reditibu exutus, a vicecomite arnotens in carcerem conlectus . a Regem Coepiscopis ad causam dicendam vocatus, ex accusatore in patronum causae Regis evasit;
Epistolam scripsit ad Paschalem II. ut eum ad dispensitionem
de Regis ineundo cum Berirada macrimonio concedendam impelliret. Summam etiam vim adversarii reponunt in alia Gregorii VII. lesa nitione, quam sic explicant. Non modo F ccli sic, ut aiunt, rcgorii
VII ministerio censuit hanc facultatem sibi a Christo suisse conccialam , supremos videlicet Principes Communione privandi, eosque a G. cietatis ure militia civili abductos excommuniciationis virtute Regni adininistratione removendi , sed c decernendi suprema, quam
169쪽
obtinet, authoritate . Reges ure Regio cecidisse Eam authotitatem variis in Conciliis exercuit Gregorius VII. Cum eni in Henricum IV. Imperatorem hortationibus tuis inducere non potuisset, ut de Invcstitur rum Iure , quod sibi tribuebat, ccderet seu in posterum baculo ct annuis diu Ecclesiarum praese tura conferre non pr si meret eum abdicavit ab Imperio. subditos a fidei datae sacramento absolvit, sedentibus secum de dijudicantibus Episcopis lurimis. Sententiae suae aequitatem indὰ repetebat Gregorius VII. quod ejuscemodi Ecclesiae minit irorum institutio Ecclesii Juribus adversaretur. Simoniacamque saperct Haercum. Ad hanc Synodi Romana sententiani universae cesta consensus a cessit. Eam ut ratam habitam executi fuere Germani, Henrici loco Podulphum Sue viae Ducem legerunt in Imperatorem , Rodulphoque in certamine occiso suffoccrunt Hermannuin Lothai ingum , quem Nauclerus vocat Ducem Carinthiorum Fam quoque sentciatiam xeoitioni mandarunt vel ipsius Henrici lii Conradus enim natu major anno io 3 patre spreto spoliato, Italiae Regnum occupavit. Henricus tiam Henrici filius aher, de itincto fiatre Conrado, Imp ratoriam dignitatem an iros sibi uir psit. Et tandem obtempeiavit Hcnricus parcet . qui Moguntinis in Comitiis Regna de Imperatoris nomen Henrico filio cessit. Nec a sententia sua destitit unquam Gregorius , im potius eam stabilivit Theologicis argumentis. ' ex his Christi ad , Petrum verbis: Tu es Petrio, c. tibi dabo claves . dcc. collegit Reges caeterarum ovium instar. S. Petri curae' solicitudini isse creditos ; ideoque . Petro Apostolorum capiti hanc supremos Principes excommunicandi simul Meos exauctorandi potestatem fuisse traditam. 4 Laudavit Concilia Nicaenum, Constatuinopolitanum Ephesinum , Chalced de subsequentia minaciaica, ac Epistolas Clementis ad Jacobum Latrem Domini, Iulii ad Orientales 3 Antecessbrum apiscoporum virtutibus, doctrina illustrium adhibuit exempla, ut Innocenti I. qui Arcadium Imperatorem xcommunicandum cens iit, quod in . Chrysis stomi abdicationem consensili et QS. Ambrosii, qui Theodosium Comimmione privavit item de Zachariae, qui Childericum deposuerat, Franciscnas absolverat a fidelitatis juramen. to . Denique scripsit dignitatem I cgiam a seculatibus Deum ignorantibus, agitante superbia, fuisse invectam Gregorii quoque successbres nempe Victor III in Beneventano Concilio Uibanus II in Placentino de in liromontano in Romano Paschalis II in promovenda
Henrici omnimoda dejectione laborariant. R. sane abdicationem Gregotio VII. ascribtatili missi, non vero
Ecclesiae, que in omnibus orbis Christiani partibus in ossiciis publicis ita professa esto quarto se loci ou eripi mortalia . qui regna dat ea lolia. Ideoque in hanc Pontilicis Romanarum Synodorum sententiam, ut advcrsius rem anterioribus si culis penitus inauditam recla-
manuat utique tum privari , tum d Ecclesia. Illud enim Gregorii
170쪽
istum ut sibi exosum testificiari non dubitarunt quotquot tunc tem ,-ris florebant Principes, ut referunt Authores Arionymi duo coaetanei quorum alter Francicam Historiam deducit ad annum illo de testatur in unodo Romana sententiae Gregorii adversus Principdsitae clui talos titi si e serme omnes Episcopos Ejulcemodi faetum improba Dunt quoque viri non mediocri doctrina de pietate commend.ibiles, ut Abbas Custinensis in Italia, Ac in Francia Hugo Cluni 'nsis. Sugerius Al bas S. Dionysii, malit. Uno verbo universalein si iste ianc Latinorum reclamationem fateri vel invitus cogitur enno Cardinalis, qui
stabat a Rodulphi partibus. Sed, etsi distiteretur Penno, hoc palam ellet vel ex ipsis Gregorii VH testimonio, qui Epist. 3. lib. . ita scribit:
uot ruo Latini sunt, omnes causim Henrici , pr te a mo .m paucos. Dudantiae defendunt duritiae ac impietatis circa Usum me redirruunt.
Gregorio molesta quidem erat haec univcrsalis re lamati, set ei a pluribus annis in evertenda Simonia ubique laboranti spem fecer mi quidam adulatores, scelus illud oppressiim iri subito, si Potestati sacci ii isticiae auxilio deturbaret Principes Ecclesiae autoritati reluctitos Prustra tentatis aliis rationi biis hanc ineundam esse viam continuo censuit Pontifex eamque cipsa iniit habita Rom. Synodo, in qua Iure Regio cecidisse Henricum IV definitis, ques definitionem Romae postmodum renovavit in altera Synodo Ubi vero adversus Synodorum suarnim definitiones ubique reclamari audiit eruditus ille vir, in rebus Ecclesi isticis admodum versatus expertus cst hoc in negotio , quod
frequentius contingere posse non dissitetur lib. s. Epist. i. ad Hugonem Episcopum multa . inquit, subripi as uni nimis ad singula intentis, irpote divisis ad plurima, ct inim tu ad .rxima, quibin rhementer ar lamum a licet nihil sibi temet hac in causa tunc temporis excidisse censeret in hac sua tamen propugnanda sciatentia non constitit: si enim loquitur eadem in Epist. In hac causa, quod minim recordamur, si quid forte subreptum fuit, optat magis animi corrigere , qua ab aequitate, rationis tramite devi.tre, vel aliis carria xenda relinquere. Hinc post lectum a Saxonibus in Laaperatorem Ro- Eulphum, Bernardo edis suae in Germania Legato histit an io77. ut Regem utrumque Roduli Eum scit:cet menricum conveniret com- Dionefaceretque ad christi in sanguinis imminentem dcclinandam effusionem, velle Pontificem in Concilio judicare , cuinam Regia dignitas
Ex quibus haec consectaria sunt i ipsi Gregorio non constare , ani Lite abdicatus fuisset Henricus aravemque aliquam de illa abdicatione dubitandi superesse rationem, rei scit: cet iovitatem a Jure Regio en-ricum revera non excidisse ; cum ex illa Gregorii adiernardum Legatum pistola His adhuc esset Id Judice Henricum , ut Regem
conveniri juss erit S ad pacifici judicii Tribuirat hortationibus citraverit
adduci. ' nullius pondcris si a Gregorio habitas a de re bynodos.