장음표시 사용
191쪽
non delita Romanae scili debita reverentia, sibi ab Imperatore Iniens, apud Benedictum III. an. o i se excusatum habuit meligendi postmodum in Regemmas miri Diaconi de Monachi facultatem ea lege Poloni obtinu runt, ut posteriam cicdi Apostolicae Tributurn exol
Eadcin Lege obemorimi Regnum tenebatur, cum Tributum edi Apostolicae debitu in quaesierit Gregorius VII. Alia ratione Sc longe augustiori Francorum Rex Sedis Apostolicae Ditiones amplificarunt. Nam an 16. Francorum i ex Pipinus istul-pho Longobardorum Rege devicto, archatum Ravennae squamin maniam vocant in de Pentapolim , hoc est Anconam, cum quatuor bceni oppidis, aliaqiae Sanctae sedi in perpetuum possidenda concessit Donatione in Tabulas resata. 'as Donationes Carolus Magnus S Ludovicus Pius, non solum confirmarunt, sed .amplificarunt. Eos omnes titulos probabit qui vel prima juris rudimenta noverit. Nunc u
que temporis Neapolis de Siciliae Regna Sed Apostolicae libutum
3. Quo iure lcgitimo posscssioncs Laici, eodem res ei renas .dignitates obtinent Ecclesiastici. Dcnique hanc bonorum legitimam possessionem . certam .constantem ita supponunt Ecclcsiasticae Sanctiones antiquae e ubique receptae, ut de ligiti in bonorum illorum usu Clericos frequenter moneant lim Concilia , tum d Sancti Patres videlicet bona illa Ciero credita esse, ut peccatorum pretia dc ut patrimonium pauperum i nec ea parentibus esse leganda, nec in usus prophanos, sed in accuratam pauperum de Ecclesiarum curam esse impendenda item eos decipi, qui non eo fine Ecclesiae ministris fuisse credita censent illisque possit illaesa conscientia potiri, rebus divinis nullam operam dantes non enina nisi operariis vineam excolentibus incrces rependituri nec ipsi Clerici servos in aedibus suis otio os .inutiles paterentur. Quae sint Clericorum Ecclesiae facultates obtinentium ossicia, qui discere voluerit, consulat tum conscientiae propriae stimulos, aequitatem animis insculptam, tum dc Ecclesiae Leges descriptas in Concilio Antioch. an. 3 i. in . August. tradi ' in Ioan . epist. i. ad Bonifac in S. Hieronymo epist ad N potian. Bernardo lib. 2. ad Eugenium. Unde bene monet Thomas Valdensis, qui tam egregi jura Ecclesiae adversias vicies humir
pugnavit om. r. lib. 4. .ip. s. in confutatione art. 3. V viclephi num.
. declinanda esse mala quae inserunt Ecclesiae ministri, dum Ecclesiae bona in usus debitos non convertunt, sed dum militaim instar heseiurascιιstodiunt, semuntur mollibus , cum numeros famulatu incedunt aura fulgent in cingulis bibunt in aureis pniatu . omnia ut propria sibi vindicant audacia superant Pharisaeas , qui denarios Sanguinis Crucis inulla licentia in thesisurum empli mittere consensierunt. Non licet, issequiunt, mittere in corbonam , quia pretium sanguini est , ct Domini mei
192쪽
me contra ἴ dicunt i no licet mihi in Gebanam meam ἰttere, Oxihil est eis facere in usum pauperum in sipulturam peregrinor: - nec
est pretium Sanguinis Christi, seu debitum est i sciam mei. Ausui esuriunt obtinent Gndi potestatem , non devorandi potentiam usurparent , edendi scilicet aream coenam cum Christo, Apostolis non deuorandi oblata bona in usus pauperum vero , sicut obtervat idem Thomas Valdensis, si recta fuisset bonorum Ecclcsiae administratio , obmutuisset viclephus . continuoque fuisse cxpertus potentissimos Ecclesiasticae procurationis vindices. Quis enim aequo pietatis sensu non pugnatio pro pauperum patronisin procuratoribus sedulis. Sed alia erat de calamitola temporum illorum conditio dc fortuna. Hinc Thomae Valdehsi, aliis Ecclesiae vindicibus nata est defensi ni instituendae dissicultas. P . . Timoth. e. . Nemo uitans re implicat se negotius iaribin Quamobrem Eccletiastici non possim vacare negotiis secularibus, nec obtinere Principatus. Quam doctrinam confirmat ex Osi QSummis Pontificibus art. 6. Ludatis allata Sacerdotalem inter de Regiam potestatem distinetio ita ut nec Ecclesia Rcgiam dignitatem conferre, nec Princeps quae sunt Sacerdotalis ordinis possit exequi. Und S. Bernardus lib. i. de Consid interdici Apostolis Dominatum colligit, continuo illorum successbribus. R. non possie Clericos negotiis vacare si cularibus , quae a muniis Ecclesiasticis obeundis avocent, de quae in desium QEcclesiae commoda non cedant posse vero . si Ecclcsae sint prostituta. Hinc ex eodem Apostolo a Cor. . in litiu in arbitros possunt constitui. Jure uidem Divino utraque potestas, Sacerdotalis scilicet QReetia , est istincta; sed iure humano seu dono, seu emptione, leti alio titulo legitimo possunt simul consistere, ut mox exposuimus mominatus quidem Clericis
vetatur , non ominantes in Curio I. Petr. F. Dominantur autem , cuin Ecclesiae bonam autoritatem non luxta Ecclesiae Leges, scd arbitratu proprio administrant. Non enim S. Bern adegit Eugenium ad deponendum Principatum Romanum Ravennatensem dcc Sed qua ratione Principis munia ellent obeunda exscribit lib. 3. de Consid juxta illud Eetech. 3 . V Pastoribu qui pascebant semet se , non oves.
ARTICULUS MEXTUS. Num Dicis competat Leges Ecclesiasticas condere q
LE haberi possunt pro Ecclesiasticis Statutis, vel ratione ma toriae, quam spectant , vel ratione personarum , et quibus agunt vel ratione poenarum , quas insigunt , vesciatione Sacramentorum , de quibus constituunt. Tom m Y
193쪽
CONCL. I. Extra dubium est , nec de Sacramentis , nec de rebus spiritalibus . ut de Fidei quaestionibus , nec de abdicatione Excommunicatione, aut aliis spiritalibus poenis Leges una sanciri posse supremis Principibus. Ad clavium enim potestatem Ecclesiae innistris a Christo traditam haec singula pertinent. i De Sacramentis sancire non possunt Principes laici ut professus fuit Constantinus Magnus. Cum enim ab eo postularent Donatistae judicium de Caeciliani Carthaginensis ordinatione , adversus quam reclamabant ad Tribunal suum quaestionem illam non pertinere con- restatus est ex Optato lib. i. respondit Judicium a me petitis iusculo, cam ego ipse Christum judicem expectem. Unde Episcopos tres Gallicanos , nempe Rheticium Augustodunensem, Maternum Trevirentem dc Mariniim Arelatensem designavit Judices; sed ab Anulino Africae r secto monitus postmodum inus mones illas auditis partibus esse ditimenda , partes tum Caeciliani , id de Majorini adversus Caecilianum ordinati . Romam evocavit, ut videre est apud Optatum lib. t. ex Epist ad Melchiadem, in qua significat sibi visum es e, ut Caecilianus cum decem Episcopis qui eum accitiarent, ciliis decem qui culpa ipsum eximerent, Romam trajiceret , Ut in coram vobis inquit c Rhetici etiam ., Arater ararim collegi vestrus uos Romam malorare Uerim , causa possit audiri , sicut sanctissima
I et eae seu nostis uululat quod refert S. August. Epist. S. de
Ep. 61. Cum autem pro Maiorino in Romano, telatensi Conciliis damnato ad Sacram Majestatem provocassen Donatissae, sic eos rept ilit idem Imperator Areum judicium postulant , qui ipse judicium Chri ii expecto. Dico enim, ut se verita hoe e Sacerdotum judicium
ita debet haberi a Domini ipse residetis iudicet. Ideoque Gallicani Antistites judicium tulerunt ut judices elee i. Gallicanis enim Episco..pis in Episcopum Carthaginensem Africae rimatem non competebat
autoritas. Nec tamen autoritate ab In petatore accepta hanc litem
diremerunt eam quippe potestatem non habebat Imperator de Episcopis iudicium ercndi, ut ipse consessus eratri tum qui non cratquaestio de criminibus, quae et Loges Imperiales poenis subiicerentur utpote cum ageretur de ibrorum sacroruin vaditione .de ordin tione Caeciliani de Majori ni , quaenam nimirum esset legitima thmquia decernenda erat abdicillio ab Episcopatii Carthaginensi . quam poenam Imperator insiger non poterat. Sed autocit ite Ecclesiastica sententiam suam dixerunt Melchiades, alii Episcopi, ea ratione designM Judicis quod nempe Judices Gallicanos postularant a Constam lino Donatistae , d quod utraque pars ultro se subjecerat illorum uisco',rum judicio. 1 Nec Principum est de rebus, quae pertinent ad clam , statuere Ciais enim esset adeo mentis expers , ut existimare judicium de Fidei dogmatibus ad Principes sic lares spectares Numquid Reges com-
194쪽
peratores sunt Fidei controversiarum Iudices' An ad eos inuide quae stionibus unquam provocatur nonne ad Ecclesiam, hoc cst ad ejus Pistores , quos in ejusmodi causis audiri voluit Christus Dominus, Num scilicet ipse Christus adiecillares Principes alloquebatur, quai, 4
dixit Luc. o. alii vos audit, one audit an non ad Apostolos eorum successbies 3 ita sane Quam quidem veritatem agnove mini cipsi mi eratores, inter quos Honorius in epist ad Arcadium fratrem in cati a S. Cht1sostomi sic habet: Si quid de ausa est ionis inter Antistites ageretur, Episcopale portuerit esse rudicium ad Ilos enim iυinarum rerum inre pretatis . ad nos Religionis specta obsequium. Verbo dicam, haec doctrina aded constans est certa tilm ex Conciliis, tum ex Sanetis Patribus, ut nullus unquam sanae mentis eam in
3 Nee etiam Principum est de abdicatione, Excommunicatione, vel aliis spiritalibus poenis Leges ferre. Hanc doctrinam tradi in Patres Concilii Mediolanensis an . Cum enim in eo Concilio Imprrator Constantius . Athanisi damnationem pollularet Lucifer Calaritanus . Eusebius Vercellis Dionysius Mediolanensis ex ipsa Ursacii Valentis Arianorum Episcoporum retractatione . Athanasi innocen tiam confirmarent ut res paucis definiretur, S. Athanasii se dixit accusatorem Constantius , c aeo accusationis aequitati fidem ille habendis fuit contestatusci sed responderunt piscopi, absentem non polle judicari, ne de causa civili moveri quaestionem, in qua Imperatorem audire fatis esset. Cum autem urgeret adhuc Imperator repositerunt demisso animo Episcopi , Imperatorem scelerum , quae . Athanasio imponerentur, non esse posse testem in si us dicendum ester, non mi-inotem Athanasio , quam ejus inimicis habendam esse fidem. Tun Constantius suam voluntatem Canonis esse loco reposuit.& hane esse
Episcoporum Syriae sententiam Epistori vero Catholici humilitate summa exposuerim quae Imperatoris sim his in causis partes m uid Deus a Maiestate Sacra exigeret quod pariter L p. ad eun-em Imperatorem exposuit S. Hilarius. tandem Ecclesiae doctrinam apponens . Ambrosus, in Concilio Aquileensi an adversus Palladium 5 Secundinum Arianos, piscopos Imperatoris non esse in iniicere se negotiis Ecclesiae constituit
qiaod pariter professus est Honorius Imperator in citata jam p. ad Arcadium fratrem in causa S Chrysostomi. Q Limobrem de poenis spirites ibus Legem serre non posse Principes
elim allata ex Imperatorum eonfessione tum ex Episcoporum diistis monumenta certo coniiciunt videlicet poenae spiritales pilitatem, exbsunt autoritatem.
Ois p. adversus priorein Conclusionis partem Theodosius Ilinior de Sacramentis non sancivit modo, ut de ordinationibus Epilcoporum, sed QEpiscopos susperuli ab omni ossicio S. enim Cyrillo, Joann Antiocheno rohibet, ne vel Episcopos creent, veloIdinent, ut d ρο-
195쪽
nant, done pacem inter se composuerint , alioquin irrita sole singula
R. Theodosium pio erga Ecclesiam affecti S. Cyrill Z Ioan Antioch ab Episcoporum ordinatione, creatione , depositione officuisse, ne vi delicet schisma firmaretur, Δ perturbaretur Imperium. Hinc usi soni huic , ut laudabili componendae pacis' procurandorum Ecclesiae bonorum consilio, morem gesserunt Episcopi. p p. adversus alteram Conclusiionis partem De Dogmate Cati, lico definire possim Principes. Cum enim Concilia conti rinent quod pr stitere Constantinus Magnus successeres quotquot sucte, quibus regnantibus celebratae nere Synodi Occumenicae DConciliorum definitiones ad examet valent adducere, antequam illas probatas autoritate sua suprema confirment. R. fuisse Synodos confirmatas ab Imperatoribus non de si de sanciendo , sed autoritate suam reticos Ecclesiae definitionibus non obsequentes comprimendo. Scilicet Episcoporum , qui ad Augustorum potest, em confugerant contra protervos o impios , votis annuebant Imperatores, ut Aurelianus Imper licet Ethnicus, precibus Concilii secundi Antiochen contra Paulum Samosatenum , Constantinus Magn. Ni-cς nis Patribus adversus Arium .eius sectatores Theoi osius Magnus constantinopolitani primi contra Macedonianos supplicationi Gratianus QTheodosius Aquileensis Concilii postulationi adversus Palladium.
de Secundinum. Nihil autem aliud postulabant supplices Episcopi
quam ut Sacrae Majestati placeret Synodi Sanctionum executionem promovere sic S. Ambrosius Aquileensis Synodi Praeses in Epist. aa Imperat Gratianam de Theodosium pro lata contra Palladium 5 Secundinum Arianos Episcopo sententia confugit, hisque verbis utitur reverentiam, nouit, Imperii vestri deferat autori curando scilicet, juxta Synodi definitionem . Palladium c Secundinum e Sedibus expelli , aliosque in eorum locum Episcopos sussici In alteia quoque ad Theodositum epistola aliam non modo Aquileensis 1nodi, sed Africanae, Gallicanae Ecclesiarum supplicationem exponit, ut nimia uiri Decretis acerdotalibus pro pace inter Saneto Flavianum iam linum Antiochenos Episcopo, componenda Imperatoris Statuta fave
I, s r. Imperatores non selum procurandae Synoclorum executioni ribere se studere censuerunt, sed N ipsam de Fide de fi litionem posse stabilir cum piscopa Ita Marcianus Imp. Concilii Calched definitionem stabilivit ut Judex ; sic nuri constituit, Piai Catholica Finde a fandi. O imis sal Synodo secundum Patra m expositionem se clarata, justum simul, expediem se nostra tranquisiit, appo a vit omnem de caeter contentionis occasionem di sandia Fidei Religione penitus amputari. Si quis igitur idiota. e militaris, seu Ciericus public de Fide turbam congregans sub obtentu ululation tu bi m
196쪽
feerlici sciat quia , quidem idiota sit Urbe Regia expelsetur ,
militaris ver Clιricus gradus sui periculum sustinebunt, ct poenis aliis subjacebist. Tunc autem acclamatum fuit Orthodoxam fidemi confirmasti. c. R. in firmandis Conciliorum definitionibus judicium de fide nunquam sibi arrogasse inperatores , imo nec unquam de illa sibi tribuenda potestate cogitas , sed de sola sita impendenda autoritate ad procurandam Conciliorum executionem. Unde Marcianus Imper poenis
civilibus eos subiecit, qui contra Fidem Catholicam peccarent ;/ adeo erit ab illo de Fide judicio bi tribuendo alienus, ut clim de Conciliis Constantinopolitanis contra Eutychetem de Synodo Pseudo- Ephesii pro Eutychete, quid esset sendendum, ageretur , Concilium
Calchedonense convocarit, Win Synodo per Setiatores, qui nomine Regio intererant, volucri rogari, im de urgeri Synodum ad novam Fidei expositionem . qua dubitatio omnis eximeretur, conficiendam. Huic autem Fidei expositioni Aet. . promulgatae omnium primus Marcianus se praestitit obsequentissimum palamque decessoruni vesti- is insistens , adversantes quotqtio Laicos meritis poenis mulctat in Veto essent emicro, profitetur se curaturum, ut Conciliolum autoritate
Nec tamen dissitemur quandoque Augustos quae sui non errat uris
si, arrogasse veluti cum, unde staret veritas, definierunt. Sed cavendum solicite, ne vel levis de Ecclesia bene meritorum Principum memoriae inuratur iniurii eorumque temeritas est declinanda, qui in Imperatores piissime affectos non verentur invehi Q aod si quid in aliis causis contra Ecclcsiae Leges statuerent Augusti Paut probantibus illis reclamabat, Episcopi, ut Act. . Conc Calched Cecropio Episcopo proponente, ut cessarent pragmatica , seu Imperatorum Leges de rebus Ecclesasticis, ut quae anonibus adversarenturis tranquillitati ; universa Synodo consentientes, acclamatum fuit universa praematica reffabunt , regula teneant. Ita quoque nomine impcratoris pronuntiarunt Judices, qui aderant: Ex sententia sanctae Synodi, in aliis quoque omnibus Provinciis regula tene.int.
p p. adversus tertiam Conclusionis partem Penes Augustos fuit semper poenas spiritales instigere, probaritibus aut non reclamatitibus
Epitcopis quod prosecto silentium pro gravi piaculo csset habendum
si de spiritali ultoritate occupata Principes non monuissent , ut cum istis de turbatis pilioris alios suffcceri r Sic ex Socrate lib. 2 cap. i6. Constatui iussi e Sede Constantinop Paulus a philippo refecto filii ejectus, Macedonius in ejus locum substitutus. Sic etiam Alexandrinam. sedem S. Athanasus recepit ipsius Imperatoris iusti , sicutisdem ficit idem Socrates lib- . .ip. 13. Quinto quoque seculo a cianus Ieticos deponit, ac milites cit gulo exuit.
Imperatotes vota cis giuncatis obuiiuus ara rnodis tum Epi-
197쪽
scoporum institutiones, tum .depositione : si quandoque aliud sibi
sum sit Constantius mon fuit, cum in gratiam s. Athanasii Sardicensem sententiam fuit executus. Sed cuni ab Arianis Episcopis deceptus, Catholicos Episcopos exiliis aut deturbationibus admodum vexavit, ab Episcopis limamae autoritatis sui monitus , ut retulimus. Igitur Sanctionibus illis, quae vel ad ordinationes, vel abdicationes Episto-poruin ad ordinum suspensionem pertinent significabant solummodo Imperatores , si aequos intra limites se continerent, se ab iis, ad quos jus illud spectaret, ut haec singula conficerentur esse curaturos. Ea ratione paci de orbis tranquillitati pro ossicio studebant. Unde cum ex procii lcatis Concilii Calchedonensis cgibus varii motus, qui revera
contigerunt, eliciat brmidandi, Marcianus Imperator poenas Ecclcsiasticas suis Statutis inseruit; non quas ipse infligeret, sed quae Episco
tum authoritate, ad quos pertinet suspendere, aut deponere, infligetentiit. Sic saepid Canonibus uis inseruerunt Episcopi temporales poenas, quae a potestate civili sanciendae forent, si Ecclesiae Statbitis reluctarentur aliqui.
J.im quaestio eo adducitur, an nonnulla ratione possint Laici Principes de Rebus Ecclesiasticis sancires de quomodo C O m L. II. Supremi Principes Laici Lege Ecclesiasticassi: rre possunt, uae ad materiam de Personas Ecclesiasticas pertineant: si vid dicet qua valent autoritate, ea tantur ad Divinarum Ecclesiasticarum Legum . de ordinationis aequae procurandam executionem
cum prς sertim ejuscemodi eges aut cincirim Statuta rogant suppli-ees Epistopi pietate, eruditione insignec nec quae sunt Sacerdotalis ossicii sibi assumunt ipsi Principes. Hiijus Conclusionis veritas patet exemplis quorumdam Regum Iuda pietatis singularis qui vel dono Prophetico quo insigniti fuerant aut
Prophetitum consiliis continuo usi suam omnem a DC acceptam authoritatem in Legum Divinarum observationem promovendam conti latinit. Sic circa Dei cultum Leges , quae Pentate icho continentur. curavit servari David lib. i. Parali , cap. s. ubi plebe advocata Sacerdotes sim multaque Sacerdotem sanctificari iubet, de Dei Arcam deferre Cap. coram arca constituit Levitas, qui in rarent, o cordarentur operum um, olor earent , atque laudarent Dominum
Deum Israel. C. p. 13. Iam morti proximus, quae Deo existimabat honorificentissima praecepit. 4 cap. s. Abiathar filios in ministeriunt segregat quod de praesti it Salomon lib. i. Reg. cap. 3. Sic etiam 1.
Paras i . Judaeae Urbes Regis Osaphat jussu Sacerdotes, Levitae percurrunt, Divinam Legem docent populum. Sic pariter 2. Paralip 24. Joas autore Summo Sacerdote Joiada, aedificiorum Templi curam Sacerdotibus & Levitis demandi vi , de colligendae pecuniae solicitudinem, quam illis commiserat lib. Reg. cap. ix ipsis abstulit, o eosdem corripuit severe , quod i iistaurandis Templi ni nil non vivia
198쪽
gilassent. Ita similiter Ezechias eadem praestitit lib. 2. Paral cap. 19. tibi Summo Sacerdoti pr. aecepit, ut Ollcct m in Templi Irario pecuaniam ad restaurandum Templum insumeret. Itemque lib. . Reg. cap. ai. Iosias auditis Legis Dona in verbis, Dei minas vcste discet pia, mandavit lib. . Reg. cap. 13. Helciae Pontiliciis Sacerdotibu, secundi Ordinis, de Janitoribus, ut vasa dolo Baalm universae caeli militia consecrata, ex Templo Domini proliccrent. Principum ergo, qui Ecclesiae commods ita consulunt, laudabilis est solicitudo. Et vero si Principum illorum ossicii muneris non fuissct hare: om nia r stare, eorum Lan agendi rationem inultam passius non esset Deus, eandem vindicis Dei manum fuissent experii, quam expertus est Ozias Rex, qui sumpto thuribulo incensum coram Domino adolere non dubitavit, licet ab eo consilio Principem suum crerrere conatu,siisset piissimus Sacerdos his verbis α. Patal. s. st i 8. Non est tui lati, ἰia, ut adolea incensum oratis omisio; sed Sacerdotum hoe est filiorum Aaron, qui consecrati sunt ad hujusmodi misi erium. Hinc lepra subito correntiis dit. Eocirca morem c gerunt 'rincipes.suaque munia implent, qui Legibus Divinis aut Eccletiasticis praeseripta servati curant dictis suis: vituperationi vero plurimum obnoxia esteotiam aemulatio, si quae Sacerdotalis sunt ossicii sibi assumant. Eam diuinam a Principibus Christianis curam de diligentiam postii larunt Episcopi sanctissimi eruditissimi, ut scilicet a Deo praescriptatam, seu autoritatis illius a Deo acceptae usum, tum ad proscriptas
Ecclesia novitates comprimendas tum ad Concilia, quorum autoritate motae quaestiones finirentur, convocanda tum ad Haereticos aut Schis. nauicos procul emovendos aut comprimendos, ne Catholicis essἰnt, cumento . ium etiam ad procurandam Conciliorum executionem. Quae
omnia praestui Constantinus Magnus iudantibus 5 hortantibus Mar tyribus, sanctissimis pii opis. Qua enim ratione Imperator recens ad Fidem Christi iam singulari divinae misericordiae beneficio adductu,. de udiciis Ecclesiasticis , Conciliorum convocationibus , de desi
gnandis electis udicibus cogitassit nisi praemonuissent Episcopi summae
eruditionis , quorum consiliis utebatur igitur a Donatistis rogatus ires Judices Gallicanos designavit. Concilium Romanum indixit. Cum ver pertinaces Donia istae morem illi bynodo non gererent, Concilium Arelatens convocavit n. I . Et in epist sua ad Gisium Africi Vicarium hanc Concilii Arelatensis primi convocationem sui
muneris csse tectatur, uti disciniantii errores, ab universis vera e
ligio concordi simplicitate servetur, utque gravissimi se declinenturre ius Nam, inquit, nequaquvim me aliter maximum reatum est agerepose credo, quam ut hoc quod improbe si , misi me existimem λο mulandum , cum nihil potia a m agi p/ instituto meo ipsi. quo Primcipis munere oporteat, quam ut discussis restris in , omnibusque temeritatibus amputatis, veniam ciuioncm iniversos, concordemque implici-
199쪽
tatem, atque merItam Omnipotenti Deo culturam Praesentare perficiam Prodeunte vero in altera inperii parte alia haeret omnium insciis sima videlicet Ariana , si uin insigia is non linis Eoiscopum Cotilubensem Alexamtri .un legavit, ut ibi cum Alexandro Alexandrino A aliis Episcopis tempestatam xoriam comprimeret f. cum ob A: ii perti. naciam nihil promovillic Osius, Nicaenam Synod ii congrcgavit, simul de Arii sententia olim ut de Paschate , deque Mellitii chismate sanciretur. De quibus benificiis pala in ipsi Constantino s. cum sedentificrunt gratulati Episcopi. Ipse vero suum pro Ecclesiae ebus ossiciunae ratione probantibus nanibus illis is Episcopis, Conseilbribus. αMartyribus, cxposuit, ut Episcopi nomen sit i tribiae: non dulitarit, Eusebio teste lio. de ejus viii. Vos quidem, inquit, in eu 3tiae intra Ecclesiam sunt, Episcopi estis , ego vero in eis , ava extra gerantur, Discum a Deo sum constitutio. Quae singula latidibus prosequitur Eulaebius vir admodum eruditus, qu .rq ii juxta omnium vota executuna nisi . Constantinum Imperatorem, ut Dei ministrum his vel bis ipsetcslatur lib. 1. de sus vita Veiam Ecclesiae Dei r/c u curam gerens, cum per dives, Provinci quidam inter se disieni irenta ipse, lut communi omnium Dissopi a Deo constitutus, in rorum DolConcilia congregavit i nec dedignatus adesse s conside, in medio ζο-rum conventu , cognition particeps fuit, ea , quae ad pacem Dei pertinent, cunctis procurans rorro sedebat in medio, tanquam unt e multu,
proteliores quidem junctosque corporis custodes proca amovens. Non inculis Constantinus haec pro Ecclesiae rebus tam studiose prς- stili , sed monatistas,in Arianos in schismate aut haeresi pertinaces variis poenis mulctavit. Etenim ut Nic n. Synodo reluctantes et sebium Nicomediensiem,m Theognidem Nicaenum e suis sedibus expelli, alios in eorum locum substitui jussit. Quotquot subsecuti sunt Imperatores, laborarunt enixe pro Fidei Catholicae, Legum Ecclesiae dc sensione Congregarunt quippe Concilia ; variis Decretis Episcopos a Synodis exauctoratos e Sedibus expulerunt aut eos restituerunt, autoribus Episcopis, Sc lautant.bus lysis Pontificibus supremis eruditione sanctitateque cominendatissimis: quae tamen dum exequerentur Imperatores, Divinis mandatis obtemperare se testificabantur, ut Theodosius, qui in sacra ad S. Cyrillum ad Metropolitanos Epistola in Concilio phcsino lecta . sui muneris esse scribit invigilare, ut Status Ecclesiasticus pietate foreat, a s ditionibus liber existat, in Religione nihil sit reprehensioni obnoxium : Reipublica nostra constitutio ea, qua in Deum est, pietate pra-cipue nititur , multaque inter hanc π Eam cognatio ac familiarit, Intercedit. Nam ct ex se inυicem pendent, ct utraque prosperis alteri usuccessibin incrementa sumit quandoquidem ut vera eligio justa acti ne perficitur , ita Reipublica uiriu*ue σε nixa arescit. Cum itaque
Deu Imperii habena nobis tradiderit, ii que, qui uerri nostra p/
200쪽
rem , litatos, securitatis 1 ιοὶ iam quasi misculum nos esse voluerit
harum inter se scietatem providentes , ct hominib- medios nos praeben tes indivulseam perpetuo conservare contendimm . Et iusta Ante omnia autem operam damus , ut Ecclesiasticus Status ejusmodi sit , qui Deum deceat, ct temporib- tostris quammaxime congruat , idemque ex omnium concordia 2 consensitan suam traniuillitatem obtineat tum per Ecclesiasticarum controversiarum pacem a turbis ct seditioni-b liber existat; tkm rimum ut pia Religi ab omni omnino nota
reprehensione immunis perseveret eorumque vita, qui vel inter Clericos Ucntur, vel magno quoque inter illos Sacerdotio fumeuntur, omnipro
sto ηυ ct culpa vacet. De hujus Concilii convocatione monitus Celestinus Papa Principis in exequendis Dei Mandatis consilium :contentionem laudavit, legatos milit. sium Imperatorem Theosium rogavit, ut cavere solicitudine summa , ne nova doctrina serperet, firmareturque multorum assensu Major, inquit, 'emp solicitudo siti debet se, quam regni; ct amplius pro pace Ecclesi Ῥοἰμcitum esse decet, quam pro securitate terrarum subsequentur enim omnia rupera ,si penitur, qua Deo sunt, chariora serventur. Ad haec autem religios pr standa, Moysis de Regum Juda exemplis Imperatorem hunc Summus Pontifex incitat. Igitur ex s. Celestino in procurandis Ecclesiae commodis idem est Regum nostrorum ossicium, quod fuit Regum Israel, qui, ut jam exscripsimus, in Scripturis laudantur,
quod suam omnem a Deo acceptam autoritatem in Legum Divinarum observationem promovendam contulerint.
Eidem Imperatori post Synodum Ephesinam sic sui gratulatus S. Celestinus in Epistola quae legitur p. Conc Ephes cap. t. Vos
Christo Deo nostro autore regnantes , hostes impios fidei vestra 'irtute vicistu caelestem revoc te triumphum . per quod religioso munimen in perpetuum restetis Imperio Vere enim Prophetica gloriae vestra Ovconvenit, i Regnum vestrum dici potest Regnum seculorum omnium, ouod defensa dei meritis propagaturi Deinde per nanes Ecclesias Deo nostro oblatis sacrificiis Imperium Deo commendari addit: υ ne hie vestra gloria titulus , ct manebit ut nulla illum atra, nulla
metustas aboleat aeterea enim seu oua e Etem Regis amore praestantur. Procuratam quoque Maximiani Patriarch. Constantinop electionem loco Nestorii laudat S. Celestinus preciturque, ut Imperatoris aut ritate ab omni societate Nestorius procul removeatur, eique nocendi facultas eripiatur.
Cum elui iem Imperatoris cura, jussu Alexandriam venisset Paulus me senus pacis inter S.Cyrillum Goan Antioch legatus, Theodosii de Gratiani solicitudinem venerati sunt S. Cyrili de cum suis Episcopis Ioa Antioch de pluribus laudibus, testante Evagrio lib. i. His cap. 6. Imperatores extilli S. Cyrili quod eorum Imperio ad pacem ineundam fuerint compuli immortalemque inde sibi gloriam