장음표시 사용
181쪽
fuisset auctiorita , ne ad Synodi Tribunal confugissent Iothai Ius cetus fiatres, nisi hanc in Ecclesia potestatem agnovisscnc; nec ipsi Ludovicus et authoritati semetipsiim cum tanto discrimine subiecisset, nisi constantissima haec fuisset fides, nimirum Ecclesiae subjectos esse Reges, etiam in authoritate Regia Scilicet Ludovicus Pater a filiis incusabatur tolerati adulterii Bernardi Barcinonensis Palatii Comitis cum Iu ditha Augusta Conjuge Patris autem horum violari Lotharius di ipsius
Fiatres pati non poterant; nec existimabant tam gravis sceleris participem Patrem Augusti nomine potiri posse. Ideo pietatis sensu deI K. dovici taut selicit , ad Monasticum secessum Ludovico iadendum ludi illam impellunt mortis metu ipsi ut adulterae intentato, nisi postuatum exequeretur. Interea tempus deliberandi Ludovicus Imperator
postulat. Sed ipsi paulo post bellum inserim filii quam ob causam
Episcopi cum Imperatore Ludovico Lothario maliis Galliae Proceribus an . 833. Compendium conveniunt. Inter Episcopos eminebant potissimum Ebbo Remensis. 5 Agobardus Lugdunensis: Hi omnes tibi data ligandi potestate laudata, o excussis a se plurimis in Imperio scandalis, deprehendere se dicunt insensim sibi Deum fecisse Ludovicum , proptereaque ablatam illi fuisse potestatem Imperialem contestantur, de aut hores se Ludovico suis, ut Ecclesiasticae Authoritatis beneficio saluti suae consuleret morem porto gessisse Ludovicum , csua exposuisse dicto die scelera referunt. Et revera coram Lothario, Clero .Proceribus in Regnorum administratione adversiis cum Ecclesiam graviter se peccasse Ludovicus palam prosessus, poenitentiae publicae remedium postulavit.
R. ab Episcopis Concilii Compendiensis non fuisse abdicatum Ludovicum ted amo in Ecclesiae dedecus pcnitia cedere quidquid ibi gestum suit. ' enim seditionis cum Ludovici filiis participes pistopi,
eorum partes ut juvarent Ecclesiae Leges proculcarunt omnino miniscilicet Imperatorem ad fictilia scelera deponenda apud Sacerdotes compellunt eaque secreto deposita patefaciunt, palam aperiendo scriptam scelerum ipsius Ludovici consessionem, qui in ea chartula si tum sacrilegum. lim nepotis homicidam , tum .perjurum ob pacem intersitos ruptam c. profitebatur. Sed quamvis Ecclesiae Leges in hoc perfringerent Episcopi, nihil tamen sibi, nisi quod esset authoritatis spiritalis , tribuunt. Nec enim Militiae , angulo Ludovicum exuerunt; sed ipsemet Imperator sibi abluum stipe Ahare deposait Imperiumque quinquam non sponte in Lothario perduelli filio cessit. Exequuntur postea Lotharii partium studiosi pilcopi, quod sui videbatur mulacris.
ii quippe Ludovico poenitenti manus imponunt, simul tradunt cenitentis habitum . ut se penitus a militia seculari remotum intelligeret; exinde, Ludovico authoritate destituto solum haberent Lotharium pro Imperatore. Quam gravis tunc fiterit piscoporum cassis vel in id conjiciatur, non modo quod ben: fi totum a Ludovico accercorum,
182쪽
sgri datae mobsequi Pi incipibus debiti penitus fuerint immemore, sed .quod nec fl: os a tam horrenda Patri Ludovico inferenda inju
ria deterruerint, Qtbarii execrandae in parrcni inapictati faverint in mo vero etiam conati fia erint Ludovicum pictate commendabilem caescripta illa confessione toti Genii Francicae exosum reddere, ora iacitique
dignitatis suae recuperandae spem adimere quod prosecto Episcopali
aut horitate prorsiis erat indignum.
Non :odo conjurati Episcopi se intra poenitentiae cges non continueriint , sed, e confecta, ciun illud depositionis tentatae celiis it lis vitio vettereti ir, in liberando nomine ab im quitate illa laborarunt; ut videre est ex libellis, quos scripsit Agobardus Lugdunensis vir eru ditus, in quibus conictatur ab Episcopis cluni modo actum fuisse de Regni commodis. M Ludovici salute. Quod quidem est commi eratione dignum magis quod Episcopuia nou pudeat asserere, Regno excidi si Ludovicum in s)cordiae tamam pinnirentiae vero a si postula: beneficio coelestis Re ni gloriam adepturiam. Et certe hoc facinus caeteris Francis adeo fuit excsum, ut Ebbo, de gobardus, aliique tam horribilis facinoris participes Episcopi publicum odium declinate nunquam potuerint , scilicet nemo non impiobarat hanc Ludovici ab dicationem testibus Egi narro in Chronico, di Thcgano in vit. Lud Vici quod habetur ex Concilio Pricassino am 867. in Epist ad Nicol vim I. Et ideo acta iam prava sumptis armi anno sequenti, seu si re si indunt ranei , dc Ludovicum ad Augusti vestem in S. Dion sit Monasterio recipiendam vel invitum conlpelluri renuebat enim ex Egi nario, volebatque prius ab piscopis Communioni restitui. Hanc Fran corum pictaieni rga Ludovicum anno sequenti Concilium Theodo thionisvillae .udavit de firmavit. In Ebbonicia dc Agobardum praeie tim egit pie Ludovicias Impcrio denuo potitus undo illos factioni ii lius fuisse Pi incipes est cor. licere. Ex Episcopis Compcndiensibus non pauci, vel etiam alii e ditione Ludovici facinus illud , ubi liberum ipsis fuit, detestati filerunt i quanto sibi esset horrori publicis operibus si gnifica triuit . ut Rabanus Maurus in lib. de reverencia taliorum erga patres ubditoriim creta Reges, in quo pluribus momentis illius cruarin: gravitatem in dehitur. M etcbatur argun.cnrum ex poenirentiae praxi, illud confutat probatque humili conscii:one Regnum sibi non eri r Rc est, quin-im obtento ea ratione divino auxilio Davidis instar illud si filii, confirmare ideo Ludovicum ad ervandum Regnum sibi a Deo tradi tum hortatura nec uin revocat a vindicta ropctenda sim a Lothario filii, tum ab aliis subditis, seu iniquo animo seu tiri ore, cu infirmitate fuissent ipsi Constabat igi.ur penes Episcopos non esse Regna eripere, es aliis conserte Ut au'cm l pi cor omnem a se talis criminis suspicionem rei cllerent Ludovicum uliro Imperium abdicasse
allactant; Balteo Regio deposito, pani entiam publicam ab Epi
183쪽
scopis postulatam amplexum . item negotiorum qilae cum poenitentia consistet non possent curam clarosuist sicque seipsum abdicasse. Inst. Hac aut lioritate usi filii Ecclesia per Episcopos privatos: ut ii culo quinto per Sanctum Remigium in Gallia . qui se cum caeteris Getitiani. Episcopis Clodovaeum in Galliae de custriae egena perpetitum institui ibe testatur in suod citamento. R S. Remigium de Regia Dignitate Cladovo deserenda rivilius illis cogitasse : eam enim longe antea et reditari Watinoi uni iure obtinuerat. Unde nihil aliud in Testamento illo significatur . praeterquam ita in Clo lovaeum affectos fuisse illo tum omni.ma animos . ut illum in Regem perpe .uam exoptarint. Addi porcst S. Remigio tribui Testamentum illud posterioribus suculis consectum. Urg. s. Hac authoritate usus est Euphemius Patriarcha Constantinopolitanus . qui ex Theodoro Anagnoste lib. 1. Anastalium sutiachianismi nonii ne ibi sui pectum pro imperatore hibere renuit .salutate, donec Concilio Chalcedonensi subi cris siliet. R. ab Anastasio nihil aliud exegi se Euphemium Patriarch. Const. quam ut mente sincera juramentum solitum praestaret , ut ab haeres reis suspicione nomen aum purgaret quod de postulavit Symmachus Pon
Urg. i 6. Francis, seu Gallicanae Ecclesiae hoc adeo certum erat, scilicet penes Episcopos hanc ire authoritatem abdicandorum Principum si peccarent , ut non dubitarit ulco Remensis , ex Flodoardolibo. I ist. Eccl. Remens cap . Carolo Simplici fidus clim Nor mannis adhuc idololatris ineunti minas intentare, se ab ejus fidem obedientia discessurum. caeteros subditos, quos posset, ab ejus obsequio revociturum. gravioris est momenti hoc factum, quod Ecclesiae Remensi competat sacrandorum Regum faculias. R. peccasse iliconem adversus Legem Divinam nimio pro Rel gion zelo sibique vindicasse quod Sacerdotum non erat Scilicet exbcriptitiis pro incio ipsi repetendum fuerat, und Regem tali foedere ineundo revocare conarctur. Aliunde comminationcs advelsus gitimum Principem, cui data est des, non modo virum cdecent Altaribus addicium sed Sc exosa in ciliciunt potestatis usurpnioneni. N. . Qui civiles poenas infligunt, ut exilia, carceres , agella , inortem , mulctasque pecuniarias, alia ejuscemodi potestate praepollent seculari. Non enim magis conspicua extant authoritatis secularis argumenta'. Eo autem jure usa fuit Ecclesia modo pc Convicilia Generalia , modo per Synodos Romana. modo per Synodos Regionale. modo per Episcopos doctrinae de pietatis oeximiae viros. i quidem Ecclesia eo ut usa est per Concilia Oecumenica, aut uti potuit, ex H reticorum consensione, ut Arianorum, qui cum , ut refert Theodoretus lib. i. cap. g. a Nic na Synodo exilium tibi Ormida
rent, Formulae Nicetnae subscripserunt. In Concilio quoque Chalced,
184쪽
i exilium ablegandi potestatem penes Concilium esse utichesis de
sensisrus asserunt. Qui sane metus non invasisset Episcopos, vel alios Synodis reluctantes, nisi hanc authoritatem in Conciliis agnovissent.1 Eo etiam ut usa est per Synodos Romanas. Nam per Roman. Concilium an so3. sub Symmacho flagellis de carcere animadverti iubet in Clericos, qui adversus Episcopos conspirarent. Item S. Greg. in Epist ad Ianuarium alaritanum, Magiae convictos servos virgis excipietidos esse definit; qui vero liberi essent, carceri de aliis potiuis esse subiiciendos Lib. quoque . Epist. 6 imperat , ut Hilarius, qui immerito accusaverat Joannem Diaconum 4 Paschasio Episcopo loci, ει Anthemio Subdiacono publicu verberibus subiiciatur, mittaturque in
3 Eo pariter jure usa est Ecclesia per varias Episeoporum Synodos. Nam mortis poenam filiarum raptoribus infligit per Turonensem Synodum 2. an. 1 o. Item per Generale Concilium Viennense an de per Legatos Clementis V. Templarios omnibus suis bonis spoliat, eaque in Ordinem S. Joannis Hierosolymitani transfert in perpcruum. Pet Concilium etiam Carthag. quinciam mulcta pecuniaria punit eos omnes, qui suo gradu dejectum Clericum tutari voluerint. Concilium quoque Aurelian. . mulieres cum Ecclesiasticis adulterantes urbe vult
extrudi. Similiter Matiscon. t. n. sgi. statuit, ut carcere , aut novem
triginta virgarum istibus castigentur Ecclcsiastici, qui alios vel invitos ad seculare Tribunal traducerent. Matiscon pariter secundum an 188. testimonii serendi potestatem testibus falsis eripit, decernitque ut te excidant qui die Dominico litigarenes imo virgis aut istibus excipiantur. Concilium Theodotionisvillae lib. . apud Burchardum Cap. . Episcopo tradit potestatem triginta selidis eum mulctandi, qui Subdiaconum laeserit; ' vero occubuisset percussus Subdiaconus, quadraginta solidis permista damnabatur. Concilium Suessionenses quod est in Capitulis Caroli Calvi, definit an. 13. penes Episcopos esse ius siuendi ut virgis excipiantur rustici, quo vel inviti ad corporalem po nitentiam compellerentur. Deniqu poenis temporalibus Poenitantes omnibus serme seculis Ecclesia subdidit scilicet matrimonii usii siccundarum nuptiarum iure, utraque militia , de societatis commercio eos interdicebat, plurimisque aliis laboribus subiiciebat imo etiam qui hujusmodi ab Ecclesia sibi injum tam poenitentiam non amplectebantur, illos poenis civilibus mulctabat. R. ad primum, merito sibi timuisse Haereticos Conciliis Ni de Calched reluctiantes qui enim horum Concilioriam Decretis obstiterunt,
in xilium ablegati fuere, non quidem Concilii authoritate, sed Imperatorum jussu Ex quibus nihil aliud innuitur , quam summa apud Principes valuisse aut horitate Concilia Nicaenum malchia. R. ad secundum , quod a Synodis Romanis simul de a Pontificibus, o non ab aliis Conciliis stativum sui de virgis carcere dc morte,
185쪽
aut eam authoritatem a Principibus Episcopi obtinuerant aut Canonibus suis poenas 'ita jam Principes indixerant, tantummodo inserebant Quod autem a Principibus authoritatem hanc acciperent, habetrus ex Concilio Suessionensi in objectione citato. Nam in o dominis servos Ecclesiae obsit stentes tutantibus inciletas graves Rex interminatur, Ix- communicationem Episcopi. adcin deccinendi ratio, aut similis extat
in Concilio Cabilonens an . is Can. 11. Remensi de Othoniagensian. 18. in Epist ad Regem in Capitulis lib. . cap. 33o. 331. aut horibus Episcopis haec Provincia Comitibus de Magistratibus a Gge dein andabatur ut scilicet in carcerem vincula conlitarcntur qui Ecclesiae Leges proculcabant Immo de Magistratus, si ossicio deessent. suis abdicabantur dignitatibus , simul, Ecclesiae communione pris bantur. Sibi ergo mutuam praestabat operam utraque potestas Dunde cum Ecclesiastica poenas, quae juris tantiim civilis uint , statuere videtur; aut secularis poenas Fcclesiasticas, ut Excommunicationem, aut depositionem , quae poenae frequenter occurrunt in Imperatorum Decretis,
nihil aliud intendit Ecclesiastica aut horitas, quam ut poenae illae civiles in scelera haec aut illa a Magistratibus civilibus jam statutae, aut statuendae infligantur: sicut nihil pariter aliud intendit authoritas secularis, quam ut Excommunicatio, aut depositio dec quas Decretis suis inserit, ab iis , qui .excommunicandi deponendi aut horitate pollent, i sciantur. Diod si quid aliud tentet utraque potestas , alienum jus invadit.
R. ad tertium, mortis poenam, quae filiarum retioribus a Turonensi secundo inflicta dicitur, non fuisse illatam a Synodo, sed Canoni insertam, ut a Rege constitutam nullas pariter a Concilio Viennensi poenas civiles a s ersiis Templarios utile decreras. Statutum quidem est, Sacro approbante Concilio, ut eorum bona iii Ordinem Sancti Joannis Hieiosolymitani transferrentur in perpetuum, ut habet Clcmen V. in Bulla extinctionis Templariorum sed penes Ecclesiam est de bonis Ecclesiasticis constituere dc varias ob rationes liquos illis prirare , donare alios nec tamen, nisi obtento Philippi Pulchri Francorum Regis conscia si , Templariorum bona in S. Jomnis Hierosolymitant Ordinis dominium transierunt, ut patet ex Epistola Philippi ad Clemem
Quantii vero ad mulctam a Carthag. quinta maliis Synodis injunctam Resp. a Conciliis non indici, sic a Principibus obtineri velle illa Concilia, ut Carthaginens constituit. Cum igitur in Cationibus occurrunt quae in utriusque fori ne omnia permisceantur, cuique aut ritatim locus et dignitas est servanda. Instantia, quae repetitur ex poenitentiae distiplina, non urget. Dignitatum enim ouarumdam ossicia idclium saluti tunc temporis obcsse vidcbantur vel ad promovendam pietatem conducebat dignitatum illam fuga, ut mo ni ea lib. de Idolol QConcilium liberitanum
186쪽
Mi. O . an. s. quod scilicet illarum munia obire Christiani non possent, quin aut Idololatria insignia gestarent . aut ministerio suo in Idololatriam aliquid conferrent Paut, ut habet Orig. lib. . contra clinquo. in Civitate Coelecti componenda toti debeant incumbere Christi 1 iii, nec eo minus in bonum Respublicae conferant. Potuit autem Ecclesia dignitatum usu , simulque aliis mutuis interdicere Fideles non quod civilis aut horitatis quidquam invaderet , sed quia Ecclesiae es pro viribus idclium pietatem promovere, quae obesse possunt removere. Cum enim haec huiuscemodi peccatoribus peccandi occasionem ub- ministrarent inii id mirum, si ab illis avocaret Ecclesia quos poenitentiae subdebat Quid etiam mirum . si licitis bonis abusi priventur ad tempus illorum usa Materna quippe castigatione ad morum emendati em laudabilis prorsus est Ecclesiae solicitudo , quae non modo lapsos ad rectam vitae institutionem materna chliritate revocat , sed A illa rum poenarum timore coercet aliorum fides tum petulantiam. Nihil ergo in illa disciplina potest deprehcndi, quod vel minimum authoritatis iecularis jura laedat. Caeterum cum ad Principes nondum confugisscnt Ecclesiae ministri ut vel ad ipsam poenitentiam cogerentur qui ceciderant, consilii tantum loco erant Ecclesiae Statuta , seu Leges suas proponebat ut is qui ex peccatoribus suae saluti consultum vellet, sciret non aliam sibi ricte viam, quam si iis e Legibus subderet. A volentibus ergo haec exigebat Ecclesi, nolentes autem non compellebat. esset. Inquisitores Romae non modo reos excommunicant, aut deponunt; sed, in carcerem conjiciunt comburi jubint inconsuliis Principibus , nec eorum postultito auxilio. R. Romae Inquisitores deponerem excommunicare authoritate Pontificia i poenas vero civiles infligere aut horitate Summi Pontificis Principatum civilem obtinentis.
p p. s. iis asyli constituere possunt piscopi ut constituunt in Incit Arausic. i. in Arelat 1. Aurelian. 3. Matilcon. . de . Pari s. inem. S. etiam Gregor. lib. Epist. p. 1 . iubet scivos ad Ecclesiam confugientes ab heris iis tutos esse eoque jure gaudent pluribus in Regnis qui criminis conscii se in Ecclesias recipiunt quod
profecto civilis authotitatis certum est argumen cum .
R. haec vi ab Imperatoribus pietatis instinctu . seu dignitatis Ecclesiae amplificandae causa fuisse sancita , priusquam piscopi de illis statuerent vel postulitis Episcopos ut de illis legem Principes ferrent. Quia vero plerisque in locis in Ucclesiae dedecus cedcbat hoc asyli jus; hinc privilegium illa pluribus in locis a Principibus sitit Ecclesiis adem
Alia levioris momenti argumenta vulgo proseruntur . quibus non immorantur viri plures eruditi. Nec enim v. c. in Concilio Lateranensi quinto sub Leone X. Decretum de inhoritate temporali suprema,
187쪽
quae ibi Fcclesiae tribuitur ullius est ponderis; quod videlicet a Gin, cana Ecclesia pro universali Concilio non habearia i nc ab illa Synodo ad examen quaestio illa fuerit adducta , de adversus illam uerit re
Silent quoque de Concilii Tridentini Decretis scissi. 21. cap. 3. 19. de Resorm ubi Ecclesiasticis Laicos per mulcta pecuniarias seu per a tionem pignorum, personarumsue districtionem puniendi potestas. conceditus imo de Principes privandi iurisdictione, ct .minis civit iis castri aut iaci, in quo Monomachiam permiserint quod pariter illis incretis is quae Regni consuetudinibus cpugnarent 2 in Galliatan. 133. tres Regni Ordines cstiterint. Qui vero illi duo Decreta. in Regni consiletudinibus vellet coinponere, assereret prius Decretii eam potestatem non facere . nisi quibus in Provinciis ea est Ecelahe ludicum ex Principum consensu, potestas , alterum cro Decretum,
nisi silius civitatis, quae Ecclcsi gitionis est , domini reos dominos
Nec Theologos illos remorantur de Principatuum finibus Sanctiones Pontificum aut Episcopo riun nam ita an i 3 lineam illam seu limites, ut electi a Principibus arbitri des nierunt sic Lusitanos interi Hispanos in Americia dcfinit Alexander LNec etiam illis Doctoribus molestiam facessit, ud tantopere in Statibus an iis it Liboraverit eruditi sumus Cardinalis Petronius, ut vel indirectam Ecclesiae in Laicos Principes aut horitatem firmaret. A rq sde quippe Milonio palam ei sententiam hanc exprobratam fuisse notant , ut Gallicano Archiepiscopo, qui nihil non Regi deberet indignam. Pognant autem alii non eam suisse Cardinalis Eminentissimi mentem. Sed quidquid ea de re sit, si quis ulterius progredi voluiss)t, sine Regis Minorennis aut horitate compressa fuisset voluntas de illa sanciendi potestate in delectorum Statibus Paucis post annis de illa. authoritate contentio Sacrae Facultatis Theologicae Parisiensis Decreto an is, as sua Penitus compressa. Ex quo tempore nihil circa quaestis-nem illam sui innovatum. Denique rationum momenta proponunt alii Theologici sed qui res sacras verbo Dei tum scripto, tum tradito definiunt, ea nihili faciunt, utpote ex divinis sontibus non deducta ir sertim vero cum de unico Jure Divino hic agatur an scilicet temporalis in Principes autoritas Ecclesiae divinitus collata fuerit : quod alia ratione confici non potest,
quam divitus documentis, non humanis algumcntationibus, non num
ni factis , aut statutis. Quorumdam quidem Theologorum animos capiunt ar ruenta a ratione petita sed noc ideo fit, quia non satis pet- secte secernunt potestatem inter, Meum cui potestate praecellit. Principes, inquiunt ejuscemodi Theologi Ecclesiae subjiciuntur. Igitur suam eos aruoritate Eccles potest uti,in consequenter cos abdicare. At si vi lavitet attendacii , nullo negotio fallaciam deprehenderent hi um
188쪽
vrs umeriti Fatentur enim Laicis Principibus Episcopos subjici, nec utique concedit ni de muniis Episcoporum spiritalibus i incire posse Principes sic enim omnia permiscerentur , a quo discrimine non interposio. Quemadmodum ergo licet Principibus subjiciantur Episcopi quantum ad temporalia , spiritalis tamen eorum potestas Laicis Principilaus obnoxia non est sic licet quantii ad spiritalia Principes subjiciantur Episcopis Regalis nihilominus potestas nullatenus pende ab Episcopis. Quod paucis sic exponebat quarto seculo adversus Donatistas S. Opi
tus lib. . Non enim sublica es in celasia, sed celsa in Republica
ARTICULUS ILI S. An jure uellem humano Ecessae competat Ditiones
Jo viclephus piscopatum quem ambiebat, non consecuistus , in Ecclesiae Dotationes non modo dc bacchatus fuit, sed, popul , a donis Ecclesiae eonferendis avocavit imo, Principibus ad Dontinia Clero auferenda fuit author Is quippE Haereticus absque notum proprietate vitam ab Ecclesiasticis viris esse instituendam cois testabatur contendebatque peccasse graviter Episcopos, d caeteros Ecclesiarum praepositos . qui dotationibus consenserant. Opinionis vero novitatem firmabat ex Num. 6. Dciat. I. WEZech. quibus in locis non alia Ministris Altaris ars astribitur piaeter Deum illorum artem ac haereditatem, A praeter Sacrificia de Oblationi, , Fide uni Eleem isynas Nullam Ditionem possedisse Christum clamabat V vi clephus Vociferabatiar ':oque omnia dimisisse Apostolos Add bat parite plui inrum detriment pasi in fuisse matrem Ecclesiam iide licet ex divitiis, secularibus dignitatibus exortam pompam ecularem. opulcnta convivia , stipitus magnificos, Monasteriorum Palatia ce. Quae singula ab Evanuelica Christi Discipulorum. Plebis Christianae Pastorum pietate procul aliena removebata Non attencierat victophus Num. s. praecipi liis Israel , ut de possessionibus suis urbes ad inhabitandum cum suburbanis darent Levitic eaque ipsis fuisse concclla Josiae a I. Non adverterat pariter ἱLevitis Levit ult agros in ipsorum jus transmitti a voventibus , nee ante Jubilaei diem Dotuisse ledimi. Emptionis etiam iure, item de haereditario agros possedisse Levitas quo pacto viclephum latere pomisset cum Jer cap. 3 i. pie Jercinia Propheta a Sacerdos Patruelis,
189쪽
astrum emere suerit ut us. Aliis quoque titulis ut uxorum Dotationia a. Donationis Levitae agros , domus, de ditiones obtinebant , ut Levi tes, de quo Jirdic cap. ' Elcana Levires lib. i. Reg. i. Abiathar s. cerdos lib. . Reg. r. et q. Barnibas cui te Cyprius . clii pretium venditi sui agri ad pedes post ilorum detulit. Denique Sacerdotium de autoritatem supremam sicculuem obtinuerunt Machabaei, Deo
illis auxilium prςbcntes an autem ullus Propheta Dei nomine ex illi, Prophetis, Sacerdotibus vel unum arguit violata Legis Divinae
Caeterum hunc ipsum errorem pluribus retro seculis docuerant Vadiani seu Audiani, sicuti testatur S. August. lib. de Haeres cap. o. Dicebant enim non licere Episcopis, vel ullis Viri Ecclesiasticis divitia, possidere , aut agros ac possessiones habere. Idem et ii post istos mulio tempore lip docilere valdenses seu Pauperes de Lugduno, quemadmodum cscrt Ene a Sylvius in lib. de origine Bohemorum ci p. In eodem pariter errore versatus est Marsilius Paduanus, a Jo inne XXII. damnatus Tandem postremo seculo Martinus Lutherus eundem tutatus est errorcna , cisii cras Principibus , ut bona Ecclesiae diriperentri quod in multis Germaniae superioris oppidis esse factum narrant illius aetatis Historiae. Contra hos omnes Haereticos sequentem
CD N C L. Humano Jure possunt Clerici Ditiones aut Principatus obtineres, seu donationis, laxi emptionis , seu cessionis nomine, aut labore proprio , vel aliis legitimis titulis. i. Jure seu donationis titulo pertinent ad Ecclesiae Ministros Obla tiones , quibus corum victui provident Fideles, simul pauperum ego stati consiliunt cum praefurtim oblata non modo paria sunt ad Ecclesiae Ministrorum solatium . sed is excedunt. Hae priori ratione Fideles Apostolorum de pauperum necessitatibus consulcbuit delatis ad Apostolorum pedes suis facultatibus, ut videre est Aet. . c. Wis. Si autem ossicio illi deessent Fideles , monebantur ab Apostolis ut liquet ex his crbis i Cor. 9. Numquid non hirbem potestatem manducandi, bibendi se . . iii militat suis
stipendiis unquam uris plantat vineam ct de fructu ejus non edit' uis pascitur ιm ct dem te gregis non manducat Numquid se
cunium hominem haec dico Au, Leae hae non dicit ' Scriptum est enim in Lege Ois : Non alligabis os bovi trituranti. ii Si nos το is spieitualia seminaυimm . magnum est si carn.ilia vestra metamin. p. s. Nescitis quoniam qui in Sacrario operantur, quae de Sacrariosunto ni ui Altari deserviunt , cum Altari participant rota 'Lλο-
minus ordinavit iis . qui vaneelium annuntiant , de Evangelis ei vere. His momentis Apostolus Fidelibus incitamento erat, ut Ecclcsae Mikistris conccderent victui neci si aria, utque quodammodo fierent augi
si oblationes illae , quae tempore actici dumisiis Poenitontibus, Deo
190쪽
consecrabantur, quo vel in i discerent Ecclesiae Ministri , tanquam resacra illis esse utendum, continuoque pro offerentibus oranduna esse imo juxta osse tentium vota ex illis bonis oblatis secernendam esse pauperum parrem, .
Ea prioribus seculis erat Clericorum integritatis apud populos existimatio , ut illis crederentur amplissima dona , quorum prima pars, quae ex Apostolo dicebatur honos .commodum tempore S Cypriani vocabatur sportula in Ecclesiae Ministronim commoda cedebat. Quod supererat, in pauperum solatia impendebaturo Pastoribus, qui improbo labore ovium sibi creditarui saluti invigilabant. Haec sitit, quin diu persecutorum furor in Religionem deferbuit, erga Ecclesiae Ministros
ridelium Oeconomia. 1. Donationis quoque titulo bona temporalia , pace Ecclcsiis data, obtinuerunt Clerici, ut agros, vineas, domos in alios cili tus, quemadmodum testantur Eusebius, . August. 5 alii Scriptores Ecclesiiastici. Nec intra hos limites se continuit quorumdam Principum , praesertim erga Sedem Apostolicam , munificentia. Isti enim Regna sua Scdi Romanae secerunt Tributaria, ut rcfert Baronius ad an oi de Hispania.
Hinc tibiitum ab Hispanis postulavit Gregorius VII. lib. tutio Epist. 6. Anno 3r . Petrus Aragoniae Re Regnum suum Sed Apostolidae
2bmisit ea lege, ut so unciarum auri Tributum penderet Anno quoque ii 4. Dux Lusitaniae Alphon ius Sanctae Sed Duca tum suum subiectum fecit, ab Alexis dro III. Rex dictus, Tribu tum amplificavit; millud deinde excgit Innocentius III.
Angliae Regcs idem prς stiterunt. Nam ex Polydoro Virgilio ad an.
o. Occidentalium in Anglia Saxonum ex Ina monasticae vitae desiderio flagrans quamlibet Regni sui domum Tributo S. ctri denario dicto, addixit. Inam imitatus Egenulphus, Ditioncs a patre suo Egbardo bello compara as , an. 7 3 Ecclesiae Romanae subdidit. Item Orientalium in Anglia Saxonum Rex Offa, poenitentiae crgo Romam proscctus Romana: Ecclesiae Trib uo Regni sui partes subiecit. Et licet Homagium quod post niodum ut Sed Apostolicae debitum Sanctae ea vis Lcgatus postulavit, pi stare dctrectaverit uilicimus Angliae domi tor; Denarium tamen . ctri solvi perinis t. Et, ut jam retulimus Angliae Rex Ioannes id tra Regnum cd Apostolicae tertim submisit.
Cui lanis etiam Tributo obnoxium erat Danorum Regnum hoc enim Aldxander II exegit , ut videre si ex jus Epistolis Auxerunt pariter Germanorum Episcoporum Sedes, adiectis variis Principatibus, . munificentissi uti religiosissimi Principes. Sic an iocio. ungaria:
Rex Stephanus, ex Gregorio VII. lib. a. Regnum suum Ecclesiae o manet tradidit quod Qexccutus sui Poloniae Dux, postquam Religionem Christianam amplexus fili , ii fidem facit Petrus Amiani ini ita S. oinualia minc ex eodem Pelio Damiani Boleilaus Rc der