장음표시 사용
251쪽
R. ad quartum Deut 13. ab extraneis foenus accipere Iudaeis non a fratribus; quia quod ultra sortem ab cxtraneis exigere permi tebatur ono ipsis conferebat Deus vel, ut habet . Ambros. lib. de Tobi. cap. 1. quibus jure arma intulistcnt, ab iis jure usuras exigebant. .se sine ferro dimicabant. R ad ultimum, verbis illis jussit: fuisse Oeteam in uxorem ducere mulierem alias .meretricem non vero ex illa, ut mereti ice , filios usti-Pcre, sed ut uxore legitimari quod ex Hebraico textu colligit S. Hier nynixis, qui it vertit Sume tibi uxorem fornicationum ac lis fornicationum quae verba duplici sensu posse intelligi addit, aut de filiis fornicariae mulieris ima ipsa domin adductic aut de filiis ex ea ut uxore legitima susccptis quod Oete obsequium variis de caussis laudat S. Hieronymus his verbis mani illa νrdidior est , tanto si Pr pheta patientior, qui talem uxorem duxit. Et infrὶ Nec culpandus Pr pheia, si meretricem converterit ad iudicitiam sed potius laudandis, quod ex mala bonams erit. a figura docet S. Aug. lib. contra Faust. Manich. .. p. r. iri . contra fecundinum Manich. Israelitis etiam tum gravium criminum rei significasse Patrem misericordiarum non dissimili misericordia illos saepe excepturum esse, modo mulieris ab Oetea ductae animum conitcntcna , inorcsque pudicos imitarcntur. Quaeritur i. quo jure haec, quam habet cacita, dispensandi facultas
R. Scripturam Traditione niti. Nam erga Cori i in incestuosum 2 Cor. a. omnium primus indulgentia ius iit Fbstolus Subsecuti quoque Apostolorum succestares ipsus Apostoli vestigiis inhaeserunt. Sic inta eos . Cypr. Epist. si ad Maximum alios Colasses ,res doctrinam hanc Scripturarum autoritate firmavit, de secutus est Dκm, inquit, .minum sibi semper quidam , plusquam mitis institia eposcit, imunt, de Ecclesi. pereunt O dum se insolenter extollunt, ipse suo
tumore excaecat . veritatis lumen amittunt. GPropter quod n. tem peramentum tenentes , ct libram Domini contemplantes, ct Dei Patris pietatem ct misericordiam Domini cogitantes, diu mult mque tractiMinter nos habito iusta moderatione agenda libravim- Lapsis nec censura dee 3 qu increpeto nec med cina, uae sanet. Haec ni omni is cillorum 3 ita , quam si vellem rcfare, quibusque fruisti oneri effeta procu clui cum nihil sit in C. h. iliis magis obvium. aer a qua nam cetit nae sint ii liatum , seu disticulationum causae R. quatuor esse praecipuas , necessitatem videt cet infirmae lapsorum conscienti utilitatem publicam temporis adiuncta . 4 i lilii e pictaiciat. Prim. in hancri l. disciplinae ausam laudavit, re ut x iussi- malai turpavit . Cy. rian videlicet ad chilina Fortunes hc clicissinu componcndum .dissidentas natae ad unitatem adducendos sic
252쪽
εhim consilii sui rationem exposuit Epist. s. ad Cornel. Remitte omnia , multa dissimul studio 2 voto en a j .rtemitatis , etiam qua in Deum com nissa sunt non plena judiciis Religion examina, delicitis plusquam oportet remittendis pcne Use delinqμo. Amplector prompta plena dilabitone eum paenitentia cvertenui Jcccatum fisum satisfactione humili, simplici constentes. Eadem ratione , seu fraternit os colligendae studio S. Athanas tum in Epist ad Russinianum, tum re in Synodo Alexandrina, cui prae- init de disciplinae adversus Fideles ab Arianis deceptos severitate Omittendum existimavit Gisque concessit non naOdo veniam , sed de honoris lociim solos excepit erroris duces , quibus, i permanerent in schismate, omnem ad Ecclesiae gradus d ad deperditas dignitate adi-nim volui interclusum. Equidem non ea fucra Episcoporum omnium in hac Synodo sententiari refert enim vis n. lib. i. ill cap. 13. quosdam ex Episcopis censuisse non solis errorum autoribus, sed et limi, reticae communionis participibus Episcoparum esse auferendum i edaddit alio secus sensisse videlicet ea severitate non esse utendum ei gacommunionis haereticae participes; quod summae benignitatis fuerit ei gano Christus quod prodigum filium annulo Sacerdota signo decora tum lautiisimo parato convivio benigna patς excepisset, ne fuisset Pssus, nisi aegre primogeniti aemulationem moestitiam riuod deni
que maximam coelesti militiae laetitiam sincera Cenitentium conversio pariat. His rationibus innixi Patre Alexandrini, ut ab Ariana factione
decepto Episcopos .Fideles ad Ecclcs uni: tem revocarent disci
pthnae severitarcni temperarunI.
Nihil autem in Ecclesiae factis ad probandam temperandae disciplianae necessitatem occurrit magnificentius, quani quod 3oo. Et is copi Afri cani Cati, olici simul congregati, duobus solis xceptis, in solemni cum Donatistis piscopis collatione obtulerunt. Nec enim honoris sedem I piscopis Donatistis se delaturos tantummodo derum pollici: sed de se lubenti animo ex Episcopatu cessuros esse , si ad unitatem redire vel lent aut eandem cum ipsis unitatem Catholicam amplcxis Episcopalem ii, adtin civitate Sedem, si annuerent, esse moderaturo, aut aberio italibet cc si eligendo locum esse facturos. Quae singula refert ALugust. in lib. Collatiotiis ubi has tam insolentis , aeternuin au
dab iis reli mirabile, rationes adducit , quia scilicet illi Episcopi fiat minsalutis 5 pacis catholicae studiosissimi , se ibi solis este Christiano, in plebis vero bonum Episcopos edi constitutos censuerant di dei, unii ti catholicae postponendam esse dignitatem piscopalem, abi tub. ,, ne scandalo necessit polutabat se quod Christiani ρο-
patu faciamu, Episcopalii ignita furioso nobi erit, iem Christi deposita n ieii ρ V ru dignita , quam retenta differserit. Nam istia j om ino: ascis, pr missum a Christo sperabimus honorem,
253쪽
ch, istian. im in hoc seculo noster honor impedit unitatem Et ib. . e LCrescon cap. i. Neque enim Episcopi rvter . si musci sed proptest
eos, quibus Verbum, Sacramentum T ominicum ministramus a pe/hoc ut eorum sine scandalo gubern.m 'rum se se necessita tulerit ita τὸ e e. se non esse debemus , quod non propter nos, sed propter alias fumus. Cum ergo non alia ratione, seu cum nonnisi emollita disciplinae severitate potest declinari hisma, e componi tunc temporis etiam quodam accuratioris 4relioris disciplinae ctrimento, omnem operam in Ecclesiae pace procuranda collocandam esse palam est: scd praelartim, inquit ipse S. August. lib. . coni Epist. Parmen cum haeretici severitati, affectu sinati lato Fidelibus infirmis facilius imponunt, qui, non disiniquitatum alienarum , sed studio contentionum uarμm infirmi plebei astantia sui nominis irretita , vel tota trahere , vel certe dividere diant superbia tumidi, pervicacia vesani, calumni insidiosi, sedition bi turbulam , ne luce veritatis carere ostendantur, umbram rigida j meritatis obtendunt; ct u in Scripturis sanctis salva dilectionis sine -
itate , ct custodita pacis unitate, ad corrigenda fraterna vitia mordaci.ri curatio te feri r cepta sint , ad sacrilegium si s .itu , T do casionem pracisionis usurpant. Neque has oeconomiae tam aequae , tam prudenter institutae rationes S. August. aut laudati Patres Africani adinveneram tae Patrum anteriorum aemulatores studiosisimi, quod similibus in casibus praestiterant antecessores, sequendum censuerunt, nulla rerum suarum habita ratione,
ut Fideles Christi ministri. Q ii enim a Catholicis Caeciliani Cartha finensis partibus stabant, Maior in schismatico, majorini defenseti
us Episcopis non modo veniam obtulerant ex S. Augustino Epist. rsi. sed de autore Melchiade Summo Pontifice, Srnodo Romana a Ia-jorino promotis ad Epistopatum se honorem scrvaturos polliciti sue runt ita ut ubi duo essent Episcopi prior ordinatus remaneret, 4lteri alia plebs provideretur. Non illi mili benignitate statuerant Conc. Nicaeni Patres Meleti. anos se in AEgypto excipiendos Antiquiora etiam Patres Africani oeconomiae illius monumenta in ipsa Ecclesia Carthaginensi pro Romanae Ecclesiae disciplina deprehenderant, ut patet ex laudata modo Epistola s. S. Cypriani. Dispensationis concedendae rationem hinc paucis complectitur anch.
Bernardus docens i immotas elle servandas Ecclesiae Leges nilia ad charitatis commoda conducunt. 2. Earum severitateria elle iit
dam , si nocere quodammodo , aut charitati non prodesse videantur. Sic enim habet hi, de praecepto dispensatione cap. 2. Tenent ergo F- - η namque immobilitatem , etiam apit. Praelatos, quae ex stabili, aria funi, sed quatenus baritati deservilint. Numquid aitio locero et solus enti an non vel primi dic t an non hoc 'O t-pa Gelasia sensia Ait sui eni ubi nec sta non est, inconvertibilia manean Parrum sanctorum Decreta Leo quoque Papa . ubi, inquit,
254쪽
, se sitas non est , nil sinctorum Patrum Gnstituta v asentu, . Et iis . , t ubi er se necessito fuerit ad utilitatem Ecc qui potestatem dii et ea dissenset ex necestate enim fi mutatio Legis. ecitnda ratio est infirmae lapsorum conscientiae medendi desiderium; praesertim cum vi aucticcutoribus illaia succubuerunt,4 lapsorum numerus est amniissimus Ulae rationes ex relatis s. Cypriani QAugustini locis elucescunt; de fusius , ubi de poenittntia, ex S. Cyprianoptobabuntur . praesertim ex Martyrum, qui lapsorum votis annuebant, contentionibus necnon etiam ex lapirum supelici postulatiore, cum urgeret gravis persecutio ne scilicet inermes . cu Eucharistiae beneficio aut viatico non muniti ad praelium maciem mitterentur. Tertia dispensationum ratio est Ecclesiae utilitas, cujusmodi fuerunt Neophytorum ordinationes , ut S. Ambrosii , Nectarii similium quorum ordinationes sucrunt probati, licet adversarentur mandatum Apostolicii in Nanones Nicaeni , quibus ab ordinibus arcentur Ne
phyti. Ea quoque utilitatis unica ratio . Cornelium Pontificem Romanum movit ad concedendam lapso in idololatriam Trophymo Eoiscopo
Comia unionem ; ut videlicet plebs numerosa, quae cum c d cesserat ab Ecclesii, hoc paelo revocaretur ad unitatem Ecclesiae. Hanc agendi rationem S. Cornelio vitio vertebat Novatianus edis Apostolicae invasol; eumaue ut communionis cum Idololatris participem pro Episcopo non esse abendum contestabalurci sed immunem ab omni culpa Sanctum Cornelium ostendit S. Cyprianus y cum non nisi poenitentia legitima functis indulli et hanc enim taliam tam insigni bono compensatam ade sagaciter temperarat ipse S. Cornelius Ecclcsae Legum austea rus exaehor, ut lauam tantummodo communionem . ablato dignitatis S Sedi honore, Trophyrino lapso conccssasset: ι eunte O nunc, ii
iisfaciente. O poenitentia durecationis errorem pristinum confitente Ostat itarem , quam AZer abstraxrrat, cum plena humilitate e satiosis Zione revocante audita sunt ui preces, ct in Eccle a Domini nout m Traphymiu, quam maximu fatrum numeriu , qui cum Troph mo
. ι crat, admissus est. Et intra S ccptin est Trophymus , pro quo Iaris- faciebat statrum rediti restituta muli Orom Eusci, tamen admise Mi est Tropi mus ut Dior communicet. m oeconomiam non modo laud. bat S. Dionysius Alex sed eidem Novati an quem vocat Novatum qui ex negata viis omni-biis pace, sibi hismati autoritatem, adversus S. Cornelium ca-li riniandi argi intcnta comparare studcbar saadei tunc temporis con L itur eruditissimus ille Martyr apud uisebium lib. c. Hist. cap. s. ruanto studio csse procurianda fratrum in schisma lapsorum reconcili tiori quanti mei iti esset apud Deum solicitudo illa , quae Martyrii
gloriam adaequaret ideo, si opus esset, pro ea nihil non esse tole
255쪽
tandum etiam ipsum martyrium ui tamen inquit, te nunc per uas is fratribus aut eos coereris, ut ad concordiam redeant majus ibi ne ritum erit, quam culpa i hac quidem non imputabitur; 2κ praedicabitur. Huiuscemodi dispensationum utilitatis causa concessiarum oeconomiam sit univei sim exponit adducta comparatione . August. lib. i. de libeto arbitrio cap. 6. Si opulus sit bene moderatus, gravis , communi quentisitatis diligentissimus u los, in quo unusi fui rue minoris rem pris ram, quam publicam penda ; nonne re Ze se fertur, qua huic ipsi puis liceat sibi fragi iratus, per 3Mos sua res , id es publica adminiseretur Porro si paulatim deprau tus idem populus rem priciatam rei publica praeferat, atque habeat venale suo agium, ora plusique ab eis qui honores amant, regimen in se suitiosis consceleratisque commi rat; nonne item refle , si quis tunc extiterit vir bonus, qui plurimi mpo sit, adimat huic popMI potest.item dandi honores , ct in paucorum bonorum vel etiam unius , redigat arbitrium Additque no i modo neutram iniquitatis insimulandam est sanctionem, cum una licitum faciat,
quod altera prohibet, quae quanqu/m justa sit ex commupari tamen per tem Ora usi potest sed iIramque Legem bono , quod Lex aeteriana mn utata dicit, ministerium praebcres: Si popMlus iste inquit, da tempore iisti honores Adit, quo m rursks juste non dedit h/e incisitudo temporalis , ut justa siet, ex ira ara itate tra ta est, qua semper justM est et avem populum honores dare , levem non da, e. Eo igitur ne dispentationes concedi rossunt, ut Ecclesi: commo lis tantummodo consulatur.
Quarta dispensitionum causa legitima in temporum circumstantiae, per nae meritum pietas. Hinc ait Innocentius L p. 11. Necessit, temporis id feri magnopere postulabit Ergo quod necessit, pro remis- duo in enit, cessante necessitate debet uti A cessire e Me urgebam, quia alius est ordo legitimus, alia usurpatio, n m ad presens feri tempus impeliit Pariter sic habet Gelas Epist ' Priscis igitμ pro sua e
rentia Canonibus constitutis, quae ubi vel vaea rerum vel temporum perurget antiistia regulariter convenit custodire.
In Legibus etiam quae inimi non essent pro utilitate publica momenti velut de Fidei professione palam me pulpito emittenda, remisit aliquando Ecclisia ut nimirum privatis in i id infirmis se accommodaret. Dispensationis istius exemplum refert S. August. lib. 8. Confcap. i. in uo assciit Rhetori celeberrimo Victorino Romae a Sacerdotibus oblatam esse Fidei clam profitendae licentiam, qua uti renuens, ne ipsum Christus erubesceret palam dc lubens juxta receptam Romae consuetudinem c si blimi loco illam edidit S protulit. Inter legitimas quoque dispensationum causas Arnulphus Lexov. , t sonarum merita reser Epist. 26. ad Summum Pontilicem Tunc enim
in potesate Iudicii est mo ire sem ntiam, O mitias judicare quam
256쪽
Teges eum rerum vel personarum merita posta int, aut instant a necessit ratis extorquet Iam a prioribus seculis invaluerat haec dispensationis ratio. Ad Martyium enim preces Ob eorum merita poenitentiae Leges miniacbanti ir. Illius item disciplinae fundamenta fuerunt amplexae suo sequentes Synodi, quae pro hominum meritis aut Leges mutarunt, aut poenas sustulerunt: quod Summi Pontificcs saeptiis praestiterunt. Itaque cum vone Carnotenti in Pr fatio e Collec tionis definio justis de causis concessas immunitates Canonibus non adversari, sed eis elle consentaneas quod ut pateat, audiatur . Aug. qui lib. post Collationem contra Donatistas cap. 4 asserit his finibus Ecclesii discipli-
tam contineri, de has esse aut severitatis , aut relaxationis rationes Ita sane ut nec emendationis vigilantia quiescat, corripiendo , degri dando cammunicanda . cateri que coercitionibus licitis atque concessis,
qua falaa unitatis pae in Ecclesia quotidie unt, secundum praeceptum Apostolicum charitate servata . . . . Sic enim, disciplina servat patientiam , ct patientia temperat disciplinam , ct utrumque refertur ad charitatem ne forte aut in sciplinata patientia foveat iniquitatem , aut impati ni disciplina dissipet unitalcis. Et lib. . conr Epist. Parmen.
hunc severitati adhibendum c te modum monet Cum ergo ad talem mindiciam necessitas cogit humilit. lugentium debet impetrare misericomai m. quam repellit superbia saevientium. Et lib. contra Litr. Petilian docet Ecclisiae severitati non repugnare illam variis in casibus a. l-hibitam lenitatem muta utriusque iam severitatis, tum mansuetudinis radix mater , est eadem charitas: Non ergo, inquit malum est correptionis poena, cum sit malum culpa uni ista in Ecclesia , ct de spiritus interioris lenitatis ardet Pelo Dei, ut uni siro teginem castam Chμ hibeat. Item lib. de iide, operibus cap. . tum inaratri
severitatem, tum etiam relaxationem vitati oportere ostcndit. Addit cap . utramque, ut ipsam Sacramentorum administrationem, Ecclesiae pace cile ad metiendam Ad sanam enim dolirinam pertinere a bitramur ex utri que testimoniis iram sententiamque moderari , ut canes in Ecclesia propter pacem Ecclesiae toleremus , ct canibus sanctum, ubi pax Ecclesiae tuta est. non demiis. Et cap. 27. Immundi in Ecclesia futuri sunt propter tolerantia rationem, non propter doctrina cor u
pilonem . vel disciplis dissolutionem sic tolerandi in Ecclesia mali. tit non negligatur Ecclesiastica dis plina.
Propterea quoque ita univerin definit Martinus V. Pontifex p. s. ipsi propter Canonum contemptum amplius graventur , ct σι mus in culpi injuste agendi eis licentiam permittentes defen ores ni
Disinorum Canonum, custodes stimus, non 8 avaricatores c.
Opp. Ex S. Bernatilo. lib. 3 de Consid. cap. . Legum Ecclesiasticarum relaxationes quaedam obtinentur tum Ecclcsiae commodis noxiae, tum Cataonibus, apiscoporum Jutibus contrarii, cujusmodi sunt, auctorii privilegia posterioribus seculis instituta. Igitur dispensatione; nec utiles sunt, nec necessariae. T . II.
257쪽
R. non paucas ut illegitimas suille concessis Legum relaxation ex qiris improbare non dubitavit S. Bernardus lib. 3. de Consid- gen Papam cap. . in quo sci ibi dispensationes , quibus Viri Religiosis uos impensus colebat sese a debita Episcopis observantia subtrahebant, Et scopo: um demissioni, necnon depravationi Monasteriorum locuna dates Mitrmur Artior , inquit, si querimomam Eccissarum truncari se clamitant, ac demembrari vel nulla vel paucae ad dum
sunt plagam istam aut non do eant aut non timeant. Quaeris qui ' Subtrahuntur Abbates Disc pis, Episcopi Archiepiscopis , A chiepisco' Patriarchis De Primatibin Bona ne species h ca dirum si excusari queat vel Um. Et infra Nolo autem praetenda mihi si se Liui emancipationis ipsiuι nustus est enim, nisi qua inde Epi copi iii solentiores, Monachi autem dissolutiora sunt. Quod autem S. Berna diis quaslibet dispensationes non improbarit praestim si iis de causis quas retulimus, concedantur palam fit ex ipsius verbis jam relatis ce sicquentibus: Prohibes dissensere non sed dissipare. Non sum tam rudis, ut ignare positos vos ispensatores , sed in aedificat onem . non in destru Itionem. Denique queritur inter dispensatores, ut delis qui inveniatur. Ubi necessitas Q et , excusabilis di ensatio est ubi utilitaι provocat dispensatio laudabilis est utilita dico communis , non 'pria nam cum nihil horum est , non plane fidelis issensati , feci delu dissipatio est. Resciebat etiam eruditissimus Pater quae olim Monastcriis aequo jure concessa fuerant Privilegia, ut immunitas, non a ut ii ii ne quidcin spiritali , s nondum enim illis temporibus concedebatur immunitas a debiti Episcopis observantia' sed ab Episcoporum quorumdam inspectione in bona temporalia , Cum enim tunc omnis crine bonorum Ecclesiasticorum aspensatio penes piscopos esset illis
Monachi sitarum facultatum rationem reddere tenerentur hoc jure quandoque abutebuatur Episcopi, qui aut Monasteriorum bona qua dati sibi vindicabant aut amplissimo ibo comitatu diuturniori visitatio Monasteriis erant oneri aut seculari pompa comitumq.ie suorum iunia pia vitae ratione, Monachorum animos, interturbatis, neglectis eoru in iis exercitiis , ad seculi ambitum pr te votum revocabant.
E iscemo li est privilegium Epist. lib. . S. Gregorii ad Lumino lum Abbatem Monastcrii S. Thomae Ariminensis QEp. 3. ad Castorium Ariminensem Episcopum, d etiam p. H. lib. 6. ad Respectam Atabatissam. Aliud etiam noverat S. Bernardus privilegii genus Monast riis concessum, quo non solum adimebatur Episcopis facultas E Mon steriis educendi quotquot ordinandos esse censerent ad Ecclesiarum suarum commoda ted etiam indulgebatur potestas in Monasteriis Misso celebrandi mortuos lonachos sepcllendi iijuscemodi privilegialcgere est in p. ii . lib. t. S. Greg. Nec ignorabat S. Bernardus qua quandoque declinandae piscopalis autoritatis fuerat necessit ac dum prς- 1erum saeviebant Ariana, Nestor na Eurichian , Monothelitarum cIcon lastatum factiones. Tunc enim plurium Episcoporum mandat
258쪽
iure detrectabant Clerici de Monachi, de ad Patriarchas Trimates , alios Episcopos Catholicos confugiebairi, ut eorum patrocinio ab haeretica infestatione liberarentur. Sicque jure ad tempus ab Episcoporum quorumdam jurisdictione possunt eximi vim Clerici, iam Monachii dum videlicet non praesunt, qui Dei domum aedificent, sed qui destniant. Quae ad tempus immunitas cum improbata non fucrit a S. Ber- nardo ipsius ea mens non fuit damnandas esse omnes omnin immunitates, sed ea selummodo quae Divinum Ius convellunt, aut non pri
Equis igitur Legibus, praesertim vero pro Ecclesiae commodis, concessae immunitates, v. c. ut armetur .lcs, pietas novo propugnaculo juvetur, inique non sunt excipiendae. Sic Monachis olim, aut Clericorum Congregationibus, seu Capitulis immunitates concessae suerunt
in praemium laborum . quos pro Plebe Christiana sustinuerant, cum ossicias deerant Pastores, sive dum gregem ipsime desererent; sive ipsis dormientibus ovile depopularentur lupi aut impares essentis minus idonei ad implenda munia. Tunc quippe utilitati Ecclesiae laudabiliter consulitur ex S. Augustino; cum scilicet Ecclesiasticae disciplinae unicii, finis sit charitatis regnum : quanquam propugnant plurimi suscemodi privilegia, nonnisi ad tempus indulta suisse quandiu videlicet popul tum salus oeconomiam hanc exigeret. Sed quidquid sit de quibuslibet privilegiis definit Concilium Tridentinum nullam esse quamlibet in munitatem , quae Legi Divinae adversatur Widco plurima privilegii sustulit. p . . Potestatu lenitudine usi Summi Pontifices Legum dispensationes concedunt, nulla licet urgeat necesuas; sed quia hae ad agnificandam autoritatem placet agendi ratio. R. illis verbis Ira potestatis plenitudine , aliud nihil significare Sum mos Pontifices niti se uti potestate Sancto Petro concessa quam si ad hiberent nulla instante necessitates haberent sibi timendum quod mox de dispensatione crudeli ex S. Bernardo retulimus. Sed meo quidem
judicio nihil ejuscemodi opinandum est de Summis Ecclesiae Patribus
quos cum S. Bernardo veneror , ut ministros Christi dissensato, e mysteriorum Dei. Novit autem , inquit idem s. Bernardus lib. de praecepto dispensatione , si elis Ierum, prudens, quem constituit Domini super familiam suam; ibi tantum usurpare dispensationem, de bonam possit habere recompensationem. Hoc quippe qu ritur inter distensatores ut delu qu inveniatur. Unde colligit sagacisSme ibi dem ipse S. Bernardus dispensationes non posse pro arbitrio concedi rubi, e legit, inquit, attendat me aut non dicere, ea possis et ab istis leυiter pro aluntate mutari , sed ex ratione deliter dis nasis=i. Et ut paulo inferius addit, non ob aliud, quam ob lucrum eleu- fodiam charitatis. duandiu ergo charitati militant, immotulite Da
259쪽
sint si e contraris contrariis forte aliquando baritati vis fuerint. his duntaxat, quibis hoc se videre datum est , ct providere creditum est nonne justissimi m se liquet , ut qua pro charitate invent
fuerunt, pro charitate quaru , ubi e vpe. lire videbitur, es omittantur, vel intermitt.:nt:ι , vel in aliud forte commodius demutentur sicutia
regi ne iniquum proculdubio foret , si saluta pro sola charitate , omnin aritatem tenerenturi monent ero. fixam fmamque immobilitatem etiam apud Pratatos, quae eae stabili necessario sunt, sed quatenus charistati dormiunt Numquid autem hoc et te solus sentio , me primur
dic non hoc ipsum, Papa Glasius sensita ait quidem ubiscessit, non est, incensentibiIia Sanctarum Patrum maneant Decreta. Leo quorue Papi ubi inaruit neessitati non est, ullomodo an iorum Patrum Constitiit violentur. Et infert ubi e r necessita fuerit ad ut
litatem celas , qui potestatem habet, ea dispenset necessitate enim At mutatio Legis. Quidqiud igitur opponi possit, haec est ex S. Be nardo mea consecutio , his scilicet verbis, pra potestatis plenitudine. non intelligendam elle arbites suo dc finiendi facultatem supremam ciam nihil eo pacto in Ecclisia jure queat constitui. Si qui vero sanctae scilis tiribus insensi velint ulterius progredi variasque opponant disepen 'ationes ab Apostolica Sed obtcntas, quibus Jura legitima subvertantur nihil alitii reponam . quam quod vel a Patribus Constantino pol irata Synodi clavae cecii menaeae anno 69. habitae accepi . videlicet e Patriarchis nullum csse inhonorandam , sed omni reverentia honore dignas omnes se judicandos pracipue quidem sanctissimum P - .ptam finiaris Om . Addam cum aciem Synodo: Si DEJa fuerit etiam de sant Ia Romanarum Ecclesia quisvis ambiguitas ct controversiaci opor rei vemrabiliter, cuin canuenienti reverentia de proposita n litoo sciscitari, cristationem accipere , aut proficere, aut pro .ctum faceret, non tamen acidasHer linteoliam dicere .ntra summo senioris Rama Pon-t ces. Nec praetermictam quod accepi a Patribus Concilii Triburiensis an sys. scilicet etiam si quid a Sede Romana derivaretur Ecclassilia psivatis aut Pastori ius molest stimum v. g. Juribus suis spoliarentur; nihilominus de sanctae Sedis honore debito ne levissi ilium quid tad trahendum in statuunt Patres illius Concilii Canone 2 O. In memoriam cati Petri Apollia honoremus inflam Romanam ct poli.licam edem in qua nobis Sacerdatalis mare dignitatis, se debeat magistra Ecclesiastica ratiοκis. Quare se anda es cum mansuetudine humilitαιὲ ut licet. vix ferendam a illa sancta Sede impanatur iugum . conferamus, O pia devotione toleremur. Si haec fuit tum Concilii Tributiensis,
ium. n. di xcumenicae adversus Pontifices reverentiara non est 'itas i iis meam erga iam naum Pontificem observantiam miretur ulla claus
in ta s. num disperiand in sit, ubi schismatis minae intent ni R. hoc in casu si res in igni sit momenti, a disciplinae vigore non ense dendum , ut probat p. 13 ad Cornes. S. Cyri qui quamvis in Iem
260쪽
rc schisma minitarentur Feliciis mus Fortunatus non dei dedi ciplina esse remittendum ostendit Sed non idcire , fr/ter , relinquendi est nobis Leelesiastica dissiplina, aut Sacerdotalis solvenia censura , quoniae con-τiciis infestamur, aut terroribus quatimur. Variis autem sacrae Scripturae exemplis, rationibus eandem veritatem confirmat addit in eade m Epist. Contra tales stare Ecclesiam D mini , nec Ostra Christi in icta, fortia, O Domino tuente munita minis cedere Sacerdos Dei et angelitum tenens, ct Chrsi praecepta custodiens occidi potes , incino potest.
Qil aeritur quand dispensatio injusta sit 3 d an a peccato eximiai
R. dii peinsationem quam non esse, cum rationes mox cxscriptae non occurrunt, aut cum Legis scopo adversatur ad eam infirmandam vel a rogandam vias aperit nec hujusmodi dispensationes a peccato seu a Leg: o servatione ullatenus liberare bi docent tum , Cypr.
in lib. de Lapsis de alibi, tu i 5 S. Bernardus in lib. . de Cotitia. ad Eugenium Panam , ubi ait pecccati participem fieri , qui dispensationes illas largitur, pr sertim quae non in aedificatio em, sed in f
Qiiaer. s. i. pretium pro dispensitionibus licite laudabiliterque postu
lari possit cum itus variis calumniis detur lκus 3
I nihil sanctius post proponi , quam quod Spiritu Sancto in
Tridentina Synodo vilium fuit, ess cap. s de Raormatione, Seg. s. cap in de Reformatione, ubi sic habetur Sicuti publica ei- pedit e s incurum quandoque relaxare ut plenius , vementibus ca-s, ct recessitati, πι , pro communi utilitate fatis lato sic Hearuentiuste eis fisere . exemplaque otius , quam certo personarum rerumque GDcta , petentibus indulgere , nil aliu est , qua 'nicuiq:ι ad eger an redienda aditum aperire. Quapropter sciat i universi, fac fissi M. Cananes exacte ab a nnibuι quoad ei u feri poterit indistin id weroandos. ad si urgens fuga rue ratis, ct .sjor quando.' ue uti. ἱitis Uulave in , elim aliquibus stensandum esse id causa cunila, a sum insonaturitate, atque eratis a quibuscunsue, ad quas dispensaria ertinebit . erit praestandum aliterque facia dissensatio subriptitia
1 igitur rin qua est Legum immunitas concessa, nisi urgeat major comit unis utilitas gravis neccmitas, ratio maturo ex amine pon derata Si ii em preta constituto quibusque absque discritia in a C pe-riolabiis conceditur, ob squc pauperibus ad illas dispensationcs reesudatur ad iis peccari contia pii iis ancti ordinationem facile intellisi tur. exigit piritus sanctus in Concilio Tridentino ut dispensati nes lix libet ritis praestentur. Rationcs autem obviae sunt . ut vide licit .hmst dicenti I 'am accepistis . e ratis date , exhibeatur obsita, ciuium ut d clii te: ur monis Magi reczuum, Act. s. neve, ut monet Emobius bio selitinio, pia cantium uincius excinpi illo augeatur o