Theologici tractatus ex sacris codicibus, et sanctorum patrum monumentis excerpti. Operâ Francisci Feu Arverni, doctoris theologi sacrae facultatis Parisiensis, & pastoris SS. Gervasii & Protasii. Tomus primus secundus

발행: 1695년

분량: 778페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

261쪽

a; TRACTAT Us

Crescit enim mahituri peccantium , inquit, cum redimendi pereat stes datu/: O facile itur ad culp- , ubi est ut tu ignoscentium ratia. Hac cautione adhibita , seu gratuita concessione , innequentior fieret immunitatum postulaIi, quia longe cautiores estcnt in expendenda quaesitae immunitatis aequitate, qui ad concedenda postulata rogarentur. Nemo enim non cxperitur ad indulgetu iam muneribus propriasionem incitari. Declinarentur etiam Haereticorum Ecclesiae inferi brum calumniae: nam inde inire latos , quasi nihil aliud quam sita quaerant, debacchantur. Eq, iidem fateor cum de vindicanda superiorum hac in parte ccc nomia ut stio est , non mediocrem laborem sustineri. Idc pecuniaesiimmam a postulantibus exigi reponimus , ut vel ea quasi mulcta a precibus ejusmodi repellantur divites vel ut Ecclesasticae disciplinae vulnus ab illis infligendum , c injuria Legibus inserenda, illa ratione

aliquantulum resarciatur. Addimus hanc numeratam pecuniam non in si commoda convertere Praelatos, sed in pauperum solatium rut vel

egenorum precibus labes omnis . si quae sit, abstergatur m procurato illis ibsidio detrimentum illatum compcnsetur. Q iidquid etiam Romae pro immunitatibus offertur , aut exolvitur , in Curiae ministrorum sustentationem , vel in bellorum contra Ecclesiae hostes cibsidium impendi solet vel erogari pauperibus. Sed cum urgent adversarii laudabilem quidem se pauperibus lamen procurana solicitudinem. 5.dium vero, quod his in casibus assumitur , turpis lucri redolere speciem, quam adeo exhorruit primis temporibus Ecclesia, ut nec legitimani nundinationum artem , seu mercatorum seriem , in Ecclesiae ministris fieri passa non possum diffiteri Ecclesiam ab eo quaestu suille semper alienam ideo pro illius Legibus ει condescensi aequissimo, pro viribus standum esse propugno; Superiorum cau, vindicata, si qui contra Ecclesiae Leges peccent, silendum mihi esse renuntio 4s enim Deus qui de illis iudicet. Quςr ultimo , an privatorum sit, cum quasdam sibi Leges accuratioris vitae causa prcscripserint, ab illis abstinere quando εR. ab ejusmodi Legum privatarum observatione bi esse temperandum, cum in bonum proximi, haec relaxatio confert aut cum urget necessitas , aut scandalum. Si S. Martinus apud Sulpitium Severum dies. 1 cap. I. de Virtutibus ejusdem Sancti, in gratiam Imperatricis rationem instituti sui paulo immutavit, ut Imperatricis pietati aliquid concederet, metus autoritate varia beneficia obtineret. Haec siint

verba praedicti dialogi . in quo ipse Sulpitius Gallum cum Posthumiano

colloquentem sic atroducit Propone tibi ante oculos captum in pal. tio Imperatoris precibus ambiri Regis fide cogi, temporis necestare constringi, ut clausos carcere liberare , exiliis datos restituere , bona adempta redhiberet. Hac quani putes constare Episcopo Gbuisse, hi pro his omnibus non liquκκtusi Hae rigore propositi relaxaret.

Necessitate compulsus S. Spiridio Trimithuntis in Cypro Episco-

262쪽

pus, reserente Sozomen i cap. z. tempore Quadragesimae etiam caines suillas, deficiente alio cibo , hospiti apponi citravit , ipseque prior degustavit, quo hospitem ad manducandum blicitaret. Si ex privata scandalo esset infirmis; ab ea uoque foret abstinendum. Sic apud Eule lib. s. Hist. cap. rcclilia Viennensis de sis: dunens, in Epistola sua ad Ecclesias Asian de Phrygoeserrunt Mar- trirem Alcibiadem in carcere aliis scandalum movisse , quod non nisi panem aqua ureretur, quasi cum Haereticis res a Deo creatas aversa retur; ipsumque, cum ei fuisset revelatum satius ore si communem vietium adlliberet, statim obsecutum fuisse Paruit itaque Alcibii. P, eancti deinceν cibis promiscue uti coepit, gratias rem Deo non enim gratia Dei destituti erant sed consultorem habebant Diris in

ARTICULUS SECUNDUS.Σaid sit Cis abrogatio ' quo i as unde contingat

AB, dicitur ut Legis oblitteratio, si uracsiti, quae

contingit, aut cum in desuetudinem abit aut cum non servatae Legus conscius Legissator vel qui autoritate possent , impunitam dimittunt Legis transgrcssionem ; nec eam ipsinae servant.

Quadrusici vero ex capite abrogatio Legis repetitur. i. Ex revocatione aut rescisione Legis promulgatae sic Canere c. Concilii Nic. primi quartus Sessionis honorificus gradus Episcopo Jero solymitino conceditur , Episcopo ver Caesareae in Palestina serVatur Metropolitana urisdicti quam Legem alia Lege in Chalcedonensi Concilio est ' rescindunt Patres , dc ex convento Maximi Antioch. Episcopo Caesareae in Hierosolymitanum adimunt Iurisdictionem , in Palestinam, Phaeniciam. Arabiam autoritate Hierosolymitano delata. Sic etiam secundus d tertius honoris gradus Episcopis Alexandrinae Sedicis Antiochenae delatus eodem Nicaeno Carione ficinatus, in Constantinopolitano primo fuit illis ablatus, de illius urbis p copo tributus, adiudicata deinde in Chalcedonensi Concilio Patriarchali Juri lictione in tres Diti ceses, Asiaticam emph, Thracicam in Ponti

cam.

i. Ex infirmitate sibditorum, qui illam servare ncqueunt propterea poenitentiae publicae Legiram in Nicaeno, Win aliis Conciliis sinciti, postmodum sublatae ierunt. Decrescent enim charitate pares non ierant infirmae pietatis viri ad sustinendos hos poenitentiae labores. 3. Cum Legis cessat ratio Aulus rei exemplum illustre affert S. Aut gustinus lib. . contra Faustum cap. s. in quo abstinentiam a sano i

263쪽

M TRACTAT Us

ne in Conciliis Hierosolymitano praeceptam desiisse refert, ubi hujus

constitutae Legis ratio desiit Elegisse mihi videntur, incPis , pro rem pore rem facili , ct earuaquam Ue; vantibu onerosam . in qua eum Israelitis etiam gentes propter an eularem illum lapidem duos parietes in se conde item aliquid communiter obseervarent , simuli ad nanerent in ipsa area IV o , quando Deus jus , Ecclesiam omnium Gentium fuisse praefigurat imo cujus facili Prophetia jam Gentibus ad fidem a cedentibus incipiebat impleri Transacta vero illa tempore , quo illi duo parietes , unus ex circumcisone, alter ex praeputia entcntes , quamvis in angulari vide concordarent, tamen suis quibusdam proprietatibvidistin tias eminιbant i ubi Ecclesia Gentium talis essela est ut in ea nullus praelita amabis appareat qui jam hoc Christianus O servat, ut turdos vel minutiores υicula ne attingat , nisi quarum santui est usus est i aut leporem non edat, si manu a cervice per Fuι, nuba cruento vulnere occisus est qui seri pauci adhuc tangere ista formidant, a c teris irridentur. . Desuetudine, aut contraria inducta consuetudine , ut ostendemus in capite de Consuetudine. Sic ex in Concilio Nicaeno primo Antioch dc Sardie lata de Episcopis ab una Sede in aliam non trans& ndis, contraria consuetudine fuit abrogata Sic etiam sancit in eodem Concilio Nic. Leges de duabus Synodis quolibet anno habendis , deque non flectendis genibus die Dominico a Paschate ad Pentecosten, in desuetudinen abierunt.

264쪽

J AESTIO SEPTIMA.

De Consuetudinibus. ARTICULUS PRIMUS. id sit Consuetudo , Guodnam sit ipsius pondus Utrum Legis in obtineat, res argumenti certi ad fidem probandam 'CONsusTu Det Nis nomine intelligitur Ius quoddam locorum

moribus stabilitum, nulla vero Lege sancitum. CUM C L. aegis vim obtinet Consuetudo. Prob. t. Hanc veritatem ut suo seculo indubitatam supponit sui seculi ornanientum S. Basilius , qui in Epistolari Cison ad Aniphil. Haereticorum Baptisma pro nullo habebat quia scilicet C sareae inva-kierat rebaptizandi usus , atque tantam propterea consuetudini vim tribuebat ut Can. i. illius Epist. de Hςreticorum Baptistinate definiri voluerit ex consuetudine, necnon statuerit penes quamlibet Ecclesiam esses iam servare consuetudinem. Item an . . licet Diaconos fornicationis reos ista depositione , non vero excommunicatione mulctandi disciplinam miniis probasset, dc vulneri carnis castigatione remedium apponi optasse , nihilominus servandam esse Ecclesiae consuetudinem ita concluc it Nos eri utrum ue scire op Nιt, ct qua sunt summi juris c qua sunt consuetudinis sequi autem in his, qua immum us non admittκnt formam traditam Can. Quoque ii improbata disciplina

quae maritos cum soluta peccantes, fornicatorum poenis tantummo .lolobiiciebat uxores vero cum Gluto delinouentes, adulterorum poenis

dicebat obnoxias sibi ignotam esse dissicilemque illius oeconomiae a tionem professius, totum consuetudini vindicat spist etiam is . ad Diodorum, duas sorores successive in uxorem duci non posse ubi do. otio consuetudinem Ecclesiae vim Legis habere docet verbis expretiis rPrincipio igitur, inquit, quod in ejusmodi rebus .aximi momenti est, morem , qui apud nos est ab icere onmus, quod is Legis vim habeat: propterea quod Sanctiones ista a sancti nobis sunt vir tradit/. Est autem hi mos talis di si quis sedi immunditia conceptus ad illicitat duarum sororum communicationem exorbitaverit a id neque conjugiin eo censendum , neque ais ad Ecclesiasticum coetum admittendam,

265쪽

prii iu/m a se invicem dirimantur suare etiamsi nihil aliud Lia possit, sinceret mos iste ccavendum hoc malum. Mores igitur re-ccptos non sectis ac Leges servare mens erat Basilii.

Ea fuit parirc sentcntia S. Gregotii iis frat is S Basilii in Epist. Canon ad I etosir mira. . ubi ait tumulorum crsessores, qui lapideo ad usum Reipublici ex his dii ccbant Ecclesiae consiletudine a scelere vindicari i vero ex illa per silone pretiosi quid consectari tentarent, sernicatorii π poenis subjectrc. Unde Canore . miratur idem Sanch. Gregorius Nisi quod si crilegi ex consuerit line Ecc si levioribus poenis subjiciantur, quam adusteri; cum utrosque mortis is plicio Dei verbum addicat, de tamen hanc confitetudinem .disciplinam ipse

sequitur.

Conclusionem hanc sic paucis c finit S. Augustinus Epist. 8ς ad Casulata. In his rebus de quidius nihil certi statuit Scriptura Divina, .s popul Dei, vel instituta maiorum pro Lege tenenda sunt. Ubi ergo deest dira Scripturae , tum Ecclesiae definitio, δέ ratione munitur coα- suetudo , a vim Legis obtineat necesse est. Item ipse . Augustinue lib. . de Papi contra Donatist clim ex S. Cypriani ad Jubaianum spistola collegi sic simul, manifestae veritati cedere debere consuereidinem. lib. cum consuetudinem non esse critati pr serendam, in spiritualibus sequendum esse quod in melius fieri a Spiritu S. Muciatuin opponcrctat Donatistae sic reponit Hac plane erum est i quia ratio, viritas conseetudini raponenda est sed cum ansuetudini

veritas stragatur nihil ponet simitu retineri. Pro Lege igitur habenda est consuetudo usurarmata; pr sertim si ratione firmetur. Prob. i. Adeo erat constans 5 in conscii apud omnes ea consuetudinum vis mautoritas, ut Sancti Patres in Conciliis aliud in ore non habetent, quam ut antiqua consiletudo servaretur idclic libertate Ecclesiae consuetudinibus nixa confirmarunt, ut Act. 7. Concilii thesi Cum enim Episcopi Cytiri de Ioanne Antiocheno conquerentur, quod scilicet Primatum in hanc Insulam invadere conatus sui sic quesiere Sancti Patres num ex veteri more ordine in Cypro piscopus Anti clienus Veinde vero ita dcfinicrunt Placuit sandia 3κοδε, Oecumenica, κ unicuique Protincta pura, qu iam inde ab initio abait, sua

jura ferventur uxta veterem consuetudinem.

Ad hujus conclusionis illustrationem non parsim conducet, si membnerimus an . veneratione consiletudines antiquo prosecutos si isse amtiquos eruditionis in immensae viros, ut eas , etiam ignorato sensu ireligiose crvari volucrint' ita Orig. Hom. s. in Levi: ubi enim ob- scivavit Circumcisi .utis 5 alicarunt Sacramentorum intelligentiam ha- huisse Moy lcm . non vero et toros, parem sic novae Legis c remoniarum sorici scribit. I has ii scopos nosse, non alios Se ct , inquit, in Ecclesiasticis Ure: alio ibus uni lannuo huiusnodi, qua omnibus sitam facere ni si est nec tamen ratio eorAm omnibus patet. Nam

266쪽

ο v. c. 'simul renua orantes, ct quod ex omnibus coel payribus seu scientis partem confers orationem Lundimus , non cile cuiquam tuta ratione compertum ita C de hoc pia , ct de caeremoniis B.psi mi i ta n n hac omnia operta, velata portamus uper uarie smst os cum simplemus exeqttimur , ut a magno Pentisce taue ui filiis indita, commendata sescepimus . levamusque humeris , donec Epi copus Aaron exponat. Sic Consuetudines Legis vim obtinent de cecessario serva indae sui ab omnibus licet non omnes earum sensum

animo complectantur.

in C L. I L Ad probantu Ecclcsiae dogmata conserre possunt

laudabiles Consuetintines. Hoc argumenti genere usus est S. Stephanus Papa contra . Cyprianum ut probarct ς reticorum aptis ilia non esse innovandum. Unde S. August. lib. de itera operibus cap. o. refert a S. Stephano Pontifice sola Ecclesiae consu tudine victum fuisse S. Cyprianum. Hoc argumentationis genere usius est pariter . August. tiam ad ver. sus Donatistac, tuin ubi de originali peccato fuit duci sus Pelagianos agendum. In libris quipi' de peccat ni erit alibi ς pius . ex infanatium aptitandorum usu recepto. I xorcismorum in i aptismate consuetudine precatum originale probavit. p p. Consuetudines in autoritatem non posse adduci ad firmandaride dogmata quia Fides nec ex temporibus, nec ex personis, nec ex Regionum inventis ullatenus pendct. Prodierunt insuper conliaetudines ex hominum placitis sepius ignoranter conceptis , ut scribit Tertulli ius lib. de velandis virginibus cap. i. his verbis: Regula quidem Fidei una omnino est sola immobilis , ct irreformabitis credenis in unicum Demn . . .

catera disciplina, camersationis a ittunt novitatem correAH is . . . veritati nemo prascribere potest, non spatium temporum, non patrocinia personarum , non privilegium regionum ex his enim fore consuetudo in tiu ab aliqua ignorantia vel simplicitat sortita in usum persuccessi rum corroto sum, ita adversus veritatem vinήicatur. Se i Dominus naster Christus meritatem se, an consuetudinem cognominavit . si semper Chriflui tria omnibus I aeque verit sempiterna , ct antiqua res. Viderint ergo quibus novum es , quod sibi vetus est haereses non

tam novitas , quam verita revincit quodcunque adversas e itatem

fuit , hoc erit harem , etiam metus coΜsuetudo illud quoque princi pium adversus S. Stephanum opponebat S. Cyprianus Epist. s. ad Jubalanum si consuetudo major sit critate , inquiebat, aut naniae sit in spiritualibus se uendum . quod in melius fuerit a S. Spiritu

me velatum. Et in Epist. ad Pompeium : Consuetudo sine meritate vetusta erroris est. Nullius igitur montenti potest esse coiisuetudo ad illaemi probandum. R. niillas alias pro veritate firmanda laudari consuetudines , quὶm quae vertareis fuerunt adiumenta, si ut sensibus obviam velitatem a

267쪽

a TRACTAT Us

cerent, pr sertim in plebis vulgo nidioris gratiam Und cum Tertutiliano 'ypriano de Fidei fi imitate inconcussa convenimus nempetveritatem homi iuri placitis, conventis non posse convelli sed ute que pugnat duci ius consuetud mes, quas velitati oppositas supponit. S. quippe Cypriano solam consuetu linem op ncbat . Atepbanus, ut habet, sed aut S. Stephani rationes ad . Cyprianum non fuerant transmissae aut S. Stephanus Romanae consuetudmis fundamenta nondum strinserat, ratus antiquissimae consuetudinis pondere ad unanimem consentionem statim adducendum est S. Cyprianum sed eum fefellit spes. Und in eadem consuetudine de non rebaptisandis ς reticis probanda contra Donatistas laborans . Augustinus lib. . cap. 1. de Bapi versetatem consuetudini prςponendam esse convenit , sed cum consuetudin, veritas suo ratur, nihil oportere frmius retineri.

ARTICULUS SECUNDUS.qua ratione inducendae sint , vel improbodae

totirandae , et et eradicandae Consuetudines

r. CANc τυ Augustinus p. s. quadruplicis generis esse Con-Osuetudines scribit, quarum aliae in Scripturis conti uel tur, aliae ab Apostolis, Conciliis aliae, aliae ver a privatis inductae fueriant. Ab Apostolis transmissae censentur Coiisuetudines , quarum nullus Autor Utcst cx prioribus seculis adduci, quae semper continuo vigucrunt. De illis vero Consuetudinibus Apostolicis ita constituit s. Hieronymus p. 13. ad Lucinium de Sabbato Quod meri , utrum j lina ita sit ego te reister illud admonendum puto ; Traditisues spostolic, , praesertim qua fidei an inciant, ita observanda . ut a Majorib- tradita sunt; aliorum consuetudinem aliorum contrario more subverti unaquaque Provincia abundet in suo sensu, ct praecepta Ad jorum Lege Apostolica arbitretur. a. singularum Regionum Consuetudines ab iis, qui in illis comm rantur,csse servandas probat . Aug. p. s. ad Casul cx Prophetarumexcmpli, qui ad liticram egi antiquae obsequc bantur, spiritales licet rent. Et sub finem Epistolae addit S. Monicae suasisse S. Ambrosium.

ut juxta morem locorum, in quibus commoraretur, vitam institueret: qui in conomiam ut ara Ambrosi acceptam fusus exponit p. ii 3.1nonetque fas non esse arbitrio sit de rebus agendis sancire ne laedatur Eccl siarum tranquillitas, ne illarum Ecclesiarum fi ictibus obiiciatiuoffendiculum G uod si sit, inquit, alia consae do pectiliaris cuidam Regioni sicut quod alii jejunant Sabbato alii ve o non a ii u tiai communicant Corpori Sanguini Domini alii certis diebus accirianis alibi nullus dira mermittitMr, quo non osse atur, sibi AH Me

268쪽

tantum, Dam n e , allibi tantu; Dominices, sequendum esse morem Ecclesiae ait quod enim neque contra fidem, neque contra bonos moris injungitur, indisserenter est habendum, oe proster Orμ inter quos Avitur , societatem si audum es. Qua regula non scrvata graviter peccas scribit ex fratribus quosdam, qui Ecclesias contentiosa obstinatio nem superstitiosa timiditate perturbarant. Illius debui molibus Ecclesiae privatae in qua vivitur obsequii exemplum insigne commemorat lem S. Doctor lib. 6. Cons. cap. i. S. Monica piisti me uita suae Africanae Ecclesia mores vitam componens, dum versaretur Mediola. ni, easdc Leges ut servaret, panem, vinum, .cibos ad Martyrum

tumulos cdiolani detulit. Cum autem hunc ritum sequia scilicet adsunebres aganorum qiemonias acccderet, pluribusque pi beret intemperantiae locum in rescidisset S. Ambiosius ne prohibitam quismodi oblationem offerret S. Ionica . obstitii ianitor ipsa vero 'uod instar

miraculi S. Augustino videtur non praehabit examine cur hanc consiletudinem S. Ambrosius sustuli set ab hoc offcrendi ritu statim abstinuit. Ex oblatis etiam gustare. pauperibus caetera erogare selebat, sed canistrum cum frui libus posterum detulit. 3. Aliarum, in quibus vita non agitur, Regionum Consuetudines non obligant ex S. Augustino p. c. ad Casul contra Urbicum , in qua scribit Ecclcsam universam non teneri jejunio Sabbati Romae servato, licet ob insignem victoriam a S Petro in Simonem Magum relatam instituto. Addit etiam illi Legi universam non obstringendam esse caesesiim qua invis a S. Petro institutum fuisse hoc jejunium constaret. . Quantum ad consuetudines a privalis inductas, S Aug. Ep. iis ad Ianuar. cap. 3. di cet eas Divinae Legi non esse praepondas, si serven- turri quod vitium pluribus est familiare Pio enim arbitrio suo ita vi. tam quandoque moderantura ut suis placitis multo studiosiliis, quam Lee Divinae sint addicti, α, ut sibi videtur, religiosius quod ut accurate declinetur, Divinae institutioni primus locus, uotis lima servetur veneratio rac, ut monet idem S. Aia lib. . de Doctr Christ. cap. 11. in rebus natura sua indifferentibus . quae consuetudine aut prohibentur, aut probantur, vitetur superstitio: inquit, recus praetereuntibin restrictias utitur, quam sese asent mores eorum , cum quibus vivit paut semperans aut superstitiosus esto qui uis vero sic eu utitur, ut mera cons eiu sinis bonorum inter quos vcsaturi, excedat aut aliquid Hgnipeat aut flatilissus esto in omnibus cnim talibus non usus rerum , sed libido ut ni in culpa est.

s. olctandas esse aliquando Consuetudines quae merito improbarentur, nobis exemplo sit Greg. Thaumat qui , reserent S Gregorio Nysi Consuetudines pietati Christianae minus accommodatas it in ejus vitaci fertur in fidelibus a Deo tum cultu conversis toleravit, mutato unico Consiletudinum fine scilicet ludos quosdam aut oblectamenta publica consectari olibant in Deorvi sitorum venerationen has autena.

269쪽

1ις TRACTAT Us

solentinitates servari passus fuit S. Gregotius, modo in vernoriam sancto: una Martyrum illas instituerent, quia expectatio crat 'niliis quan-dbquo post abrogari: Fr in.rnibas, inquit, isti . Operstitionis ritibus

permisi eis . ut in memoriam ac recordationem Sanctorum Martyrum

oble latent , ct in titiam essanderentur quod successu te o is aliquamd futurum ess , ut Iua sponte ad honestiorem, accuratiorem vita setionem ransirent, praesertim cum sides eos ad illam rem deduceret cum quidem jam usit in plerisque , recte successit , omni de fiatione ae ο- luptate a corporis o lectamentis ad hyiritalem titiam foema traἰιDa. Sic consuetuito parum laudabilis tolerata suit, ut pi bis saluti constiteretur, di donec sensim, congruo tempore utilior stibilitetur e si cera pietatis forma. Quam oeconomiam a divina oeconomia . tibi de Lege veteri a nobis exposita, mutuatus videtur sanctissimus, eruditissimus ille vir. Addimus ex S. August. p. ri cap. s. pro bono pacis inutiles Consuetudinc quandoque tolerandas elle Ipsa quippe muta io consuetudinis , inq iit , etiam qua adjuvat utilitate , novitate ferturbat. Quapropter quae itilis non est, perturbatione infruestuosa consequenter noxia est. piit. ii'. cap. 3. tolerandas quoque tradit Consuetudines

quae nec contra mores, nec contra fidem aut sunt institutae, aut instituuntur ia non sum contra fidem inqui , neque contra bonas mores,c habent aliquid ad exhortationem vita melioris, ubicunque institui sidemus, vel instituta cognoscimus, non sol. non improbemus sed etiam laudando ct imitanti sectemur, si aliquorum infimis, non ira imp dit, ut replius detrimentum sit. Item lib. 2. contra Faustii in cap. i. scribit Pastores non esse damnandos . qui non bonas consuetudines tolerant Aliud est quod vicemus Laliud iιο sustinemus aliud quod ρ--e ei iubemur i aliud quod emendare praecipimur , ct donec emendemns,

tolerare comettimur.

c. Qilaenam vero sint radicandae Consuetudines in qua ratione R. i. nullam habendam esse rationem Consuetudinum, quae ratione aestituuntur. Propterea vitio vertit Ethnicis Arnobius lib. I. contra Centes. quod huius ni odi Consuetudines apud se valere paterentur Facitis enim quod fieri cernitu, non quod feri oportere considiti, nimir myuia apud vos plus valet nullam habens ansuetudo rationem, quam merom inspecta natAra veritatis examinatione ponderata. R. a. abroeandas penitus es Consuetudines, quae veritati adversantur . aut adversari deprchenduntur , licet qui eas induxerunt alieno ab impugnanda vetitare animo fuerint : Consuetudo enim sine meritate

vetu3a errori est inquit S. Cyprianus Epist. ad Pomp. de quo

Principio lib. . cap. s. contra Donatist is convenit S. Augustinus: Hoc plani verum est inquit, quia ratio ct verita consuetudim praeponenda est. R. t. non culo removendas esse Consuetudines veritati catholicae insensas aut contrarias, sed de quae charitatem laedunt quia ex S. A

270쪽

sustino lib. de fide operibus cap. o. Dei Verbum non udat, ni ῖcbaritatem χι culpat, nisi cupiditatem , eo modo mores hora numi O AEt Et vero nisi obsisterit Ecclesii Consiletudinibus, si charitati rellictis tur quid fieret, nisi quod Ethnicis exproba S.Crprianus ripia videlicet crimina pro licitis haberentur : Homicidium , inquit p. i. ad Donatum , eum admittunt intuli , crimen es , virtus vocatur, retra publice geritur impunitatem sceleribus acquirit non innocentia ratio, sed evitia magnitudo. Et infra Nullus de Legibus metus est de quastore , de judice pator nullus 'qua potest redimi , non timetur O sensere iura peccatis, ct carpit licitum g qua publicum Quae infelix obcaecatio non modo Ethnicos ins cerat ; sed, Christiani, quandbilite nocumento fuit non mediocii, ut deplorat . Augustinus lib. s. Cons. ip . . iis verbis : Hoc miseriores eos ostendens , quo jam, quas liceat , facPιnt quod per tuam aeterno erem nunquam licebit, impune se facere arbitrantur, cum ipsa coecitate feciendi puniantur, incomparabit te patiantur pejor . quam faciunt. Ita quoque in Enchirid. cap. i. de gravibus secteribus cribit: Usque adeo ut non soli

occultanda , verum et t. m jam is dicanda ac dissimulanda videantur. Unde quaedam scelera non audebant Piscopi excommunicatione cree I quia in apertam consuetudinem Iam venerunt, D pro h : non Ρ- Iam excommunicare aliquem laicum non audeamus , sed nec Clericum

dare. Ad it ideo periclitari Episcopos aliq:aand , cum haec tolerant alcet non sponte. R. . adeo sudiose dogmatibiis, morum integritati esse consis

tendum cui bu ibet institutis , ut S. Aug. p ii'. cap. 12 eas consue- nidines abrogiri opor cre definiat, quae nc Script irris, nec Concilii generalis . nec Ecci si uni eri autoritate nitantur, licet Scripturis aut Traditioni non rc pugnent in anc tamen cautionen adhibet modo commode possint rescin si O nni r itaque talia. qua neque finstarum Scripturarum autoritatibus Gntinentur, nec in Conciliis Episcoporum Statuta inteniuntur . nec conssuetu in uniterne Eccle)t roborata sunt; sed diυὸρ rum tirarum diversis maribus ii numerabiliter ra. ia/Mur, ita ut viae

aut omnino nunquam inveniri possint causae, qua in eis instituendi se cuti sum ubi facultas tribuitur . sine ulla dubitatione resecanda eaei Ams. Quamυi enim neque hoc inveniri possit, quomodo contra fidem, ni Di am tamen eligionemn, quam paucissimis, manifestissimis ceti brationum .ic ruentis mi cordia De esie liberam voluit, emilibus ueribus premunt . ut tolerabilio ' sit canditio Iudaeorum, qui etiamsi tempus Iibertatis non a novorant . le talibus a n farcinis , non humanis p semptionibus ab icitantur. Sed Ecclesia Dei nter multam p.rleam, mus laque de uni constituta , multa tolera tamen quae sunt contra s--

Ideni S. Doctor Aurelio Carthaginensi autor est, ut in evellendrex obcoecatis on nium notum aninus prava consuetudine, omnelna

SEARCH

MENU NAVIGATION