장음표시 사용
321쪽
continud colebat , planessecutus est doctrinam Nec reponat vis hanc non esse Theologorum quorumdam Catholicorum sentantiam, nosque pro libito haec proferre: pa iam quippe fiet attendenti Theologos illos, nec Cypri ni de Episcoporum Africanorum mentem cepisse, nec eorum dissi rendio tionem fuisse assecutos quod quidem non contigisset, si vel ipsam S Cypriani Epistolam consuluissent aut ameriorum seculorum Patres vel etiam si S. Augustinum hanc S.Cyprianira Synodi argumentationem expendentem adussi,nt, eorum enim animis occurrisset apud S. Aug. quod mox ex S.Cypriano confecimus ratiocinium lic enim habet S. August. cap. lib. s. de peccat mer de remi Non immerii. B. Cyprianus 62ιndit suo ab initio creάuum ct inteli dium servet Ecclesia. . . Gis quantia fiducia xantiqua re in bitata Fidei regula vir tant ista loquatur, qui haec dae. menta certissima ideo 'rotulit, ut illud quod erat incertum inde σε uia ναι ille, cui feret t. 9 unia Concilii Decretum constitutum esse commem utIcili cante octavum diem, ex quo die natus eget infans, eum , afferretur , bapti Ure nemo dubitaret, per haec sigmenta Probaretur neque enim hoc tunc quasi novum, aut quasi aliqua cujusruam contradictisne pulsatum, Concilio statuebatur, seu sirmabatur, quod objbicti Originali peremto tenerentur infantes sed cum ἔic alia consultati versaretur disceptaretiιr propter legem malis Circumcisonu, Mirnm eos, ante octavum diem baptitare oporterat ii ei, qui hoc negabat, nemo consensit , quia nec consulendum , me disceptan m sed simiim certumque hakbatur animam saluti aeterna perituram, si hane vitam sine illi in Sacramenti ansecutione finiret quamvis ab utor recenti iam pamuli seu reatu egent esecati originalis obstricti Quare id est multo facilior, quod alienorum sed tamen esset necessaria remissio peccatorum. Hi certis Ea incerta de οἱ la die quasti dissoluta est, atque in Concilio judicatum homini nata . ne in aeternum pereat, omni die debere succurri. Non est igitur unde sibi blan diantur adversarii de hac quorumdam Theologorum concessione. Si etenima temporibus usque ad S. Cypriani tempora Patrum seriem expendissent Itemque si S Cypriani evolvissent opera, eum lane novissent a novitatibus ita alienum , ut nihil ad dogma pertinere existimaverit, nisi quod per Traditionis canalem transmissum certis de inconcussis niteretur monumentis Unde Ep. ad Pompeium contra Epistolam S. Stephani id quae esset adhibenda via cle ad dogma ac finiendum ita constituit Si ad 'Divina
Traάitionis caput ct originem revertamur, inqui , cessat error humanus, Sacramemorum oelestium ratione perflecta quideri id sub caligine ac nube tenebrar in obscuram latebat, in lucem veritatis aperitur si cornunefacere oportet De Sacerdotes Pr cepta Divina seroantes. ut si in aliaruo nutaverit veritas ad originem Dominicam est Evangelicam Apostolicam Traditionem mertamur, ct inde urgat alias nostri ratio, κnde ordo, origo surrexit. Igitur S Cyprianus per canalem Traditionis ad fontis originen continuo recurrebat nil certa clara depreheκdisset raditionis illius argumenta, certe doctrinam de originali
peccato non ita supposuisset cum synodo , ut Fido Episcopo, aliis
322쪽
Opp. s. rustra inter peccati originalis propugnatores laudantur sS Basilius M. Sc Gregorius Nyss. nam S. Basilius ita perspicu originalis peccati existentiam negavit, ut 'referente S. Augustino lib. r. contra Iulian. p. s. ipseJulianus ejusdem S. Basilii usius fuerit autoritate, ducta ex eius adversus Manichaeos libro, ubi, cum extabat, legebatur malum non ege substantiam,sedcσnversutionem, qua de sola voluntate contingat Addit, hanc eo restionem ex accidenti venientemfacillime posse ab aegrotantium voluntate separari. Scribit etiam 'aeue potest matum asubstantia separari, uti subjecta oluntati substantia munda post per omnia ossaeeri; ita ut, Astim mali mei signa remaneant. At polito originali peccato, haec
I enitus riterent argumenta. Nam originale peccatum non ex infantium vo-untate oritur, nec conversitio est ex voluntate profecta, nec ullatenus nisi Baptismo potest ab hominum nascentitam voluntate leparari, adro ut nul .lius in ea mali remanerent signa originalis autem peccati ad agonem usque cinanent argumenta. Non minus aperte originis peccatum negat S. Gregorii is Nyss . in Orat de infantibus praematura morte abreptis Chimenim Hierius, an ad universale judicium vocandi est. ni infantes in dubium vocaret, tiim' add praemium poena tribuantur solis operibus tum quod praematur abreptorum infantium longe felicior videretur status, quam eorum qui vixissent huic quaestioni per exclamationem ita occurrit ipse Doctor: Ego animadvertens quanta di sicultas ac perplexiti insit in ea, quambis ad considerandum contemplandum proposita quaestio est, conτenire quidem epinor etiam praesenti commentationi Apostolicam vocem, qua ille usus est in ardui ct mentis cogitationibu inaccessi Gncomprehensibilibus quaestionibus o Altitudo Nullam vero dissicultatem passus fuisset S. Gregorius Nyssi si peccatum originale agnovisset reposuillet enim subito eos damnationi propter originale peccatum addici. Sed alienus adeo fuit ab ea sententia , ut blam tribuat infantibus ignorantiam, cujus nullam reddit causam, quae tamen alia non est, quam originale peccatum. Porro , inquit. n m nobis necessitatem imponat ori inem gnorantia expanendi ; unde haec in utens a quo Hine ait insantes illos expertes esse omnis malitiae nec sanitate indigeres quod nec ab initio quidem peccaverint Puellus infans simplex , inquit, omni κ malitia expers , nulls etiamnunc oculorum animi morbo articipationi lucis inciente, in eo quod est naturale versatur sanitate , qua per purgation contingit, non indigens.
Q ippe nec ab initio quidem prorsus in animum morbum admisit. I ME igitur ex praecipuis doetrinae catholicae testibus , nempe S Basilio de S. Gregorio Nysi fratribus, cum Juliano inferri potest totum Orientem Pelagio praelusisse. R. cum S. Augustino lib. i. contra Iulian. c. . Non est, cur pravaces
ad Orientis Antistites uia ct ipsi ut 'u Christiani sunt, ct utri que
partis terrarum i es ista una emi qui ct id. ista Christiana ' i'r iidem S. Balilius de originali peccato verba non facit in loco mox la ato, sed de actuali Scilicet de iis loquitur, qui, ut habet, uritudinem conversitionis de voluntate propria collegerunt id est , ut exponit s. August. Iam majoribus ratio utentibus, arbitria voluntatis Q ind
323쪽
autem ait S. Basilius, jacile pose malum a voluntate, te substantia separari, id ita intelligendi in est , videlicet iacile esse noti humanae voluntati, sed mileticordia Dei. Quare non scripsit S. Pater, ipsam voluntatem hominis sive substantiam υι naturam, in notat . Atig si malum a sep Τ faciti sera are sed ab ea tu e facile separari nimirum per gratiam.
o. . ur Onc ipse August. iusticiebat adversus lanichaeos . quos eo in opere consutabat S. Basilius, quique putant esse impossibile mutari AED1 n naturam mali. Nec ultima illa verba ut κllius mali e una rema= eant negotium faccssunt Ret enim o ut sci ibi idcm . Aug.
ipsa stet est indist itala siritium. Quod ubi Juliano reposuit S. D
ctor, quae fuerit S. Basilii mens circa originale peccatum ostendit ex Psius Serm. i. deIeiunio , in quo tradit in Paradis Teciestri constitutam fuisse primam de elunio legem, iram cum infregisset va, a Paradiso cum ea ibimus expulsi : Si jejunastit, inquit S. Basil a In Eva, nani o indigeremη jejunio . . . quia non jejunavimus . decidimus de Paradis ei nemus ut ad eum redeamus. Quae quidem in verba ita disserit S Augustinus adversus Jul. u.is , quod i ta non indigeremur
jejuni , si homo jejunii Uem non fui' in Paradisi felicitate transegressus negas peccato illorum hominum obnoxios caeteros nasci Audis ad Paradisium nos unde decidimas , radire debere i negas aenos eorum peccatum , quiset tunc homines in Paradis fuerant, in quibus nos fuimus, pertinere. Alias ex S. Basilio probationes superius resatas adjungat Candidatus.
Deinde ad S. Gregorium xss. R ipsum pariter ab infantibus origianale peccatum non removere Qui 'pe in Hieri quaestione duo continebantur primum , an cum aliis hominibus coram supremo udice parvuli demortui cum aliis sint sistendi Secundum, an accepturi uni Pro merito mercedem
Ad i. Respondet cum Apostolo o Altitudo nec immerito quidem: quemadmodum enim solus Deus universalis judicii tempus, sic de rati nem solus novit Quapropter an infantes coram litisti Tribunali sistendi essent in die judicii necne , non do finit. Ad i. vel tria Respondet; i. quaestionem hanc intelligendam esse de infantibus , qui prodietunt in lucem , licet prope diem ab ea recesserint mon autem de m ntibus in alvo materna mortuis Unde ubi primam quaestionis partem solvissiti iturima distinxisset, ut ad secundam partem accederet cita cribit His igitur a nobis hoc modo distincitis Mevlicati tempestivumfuerit propositam nobis
oratione trae lare atque discutere quaestionem. Hujusmodi Atem quid reserar uod proponebatur bi pro eo quod, tum est bonorum remuneratio atq; retributio sit, in quibus versabitur is, qui infans in tenera aetate vitam nivit, neque boni in hac vita , neque mali quidquam conatus, exors ε, ut per haec ε pr. merito retributi fata Quod de videre est ex huius orati ni conclusiones ideoque his vcrbis qui ne vita quidem penitώs AENiceps fuit e ldi m in t Iigit, ac istis: qui fere statim atque in Mere fuit, solatus est per martem De illis enim infantibus dicit, Mad nihil plus habeant, 2 am i , qui marem utero continetur praeterquamquod in aere fuit,
324쪽
1. De illis infantibus constituit eos beatitudine donandos esse sed non
aquali cum adultis Ad hae respicientes mali ram quidem, me ex improbiatare ac nequitia existunt, pariter expertem animam si dicimm . . t e tu, qui per omnem virtutem progregi facit; tkm ejiu, qui ne vitae quidem penitas particeps fuit; non tamen in eodem statu tyue conditione pari iuri . que horum conversationem, vitaeque traductionem esse inteiligimus. Hic enim caelestes . ut ait Propheti, narrationes , per qua gloria Dei annuntiatur.
audisit c At si qui nimirum ne vitae quidem particeps iii thnon
in isdem versatur, in quibus superiorem illum versaturum oratio demonstravit a ut idcirco non amplius juxta prolatam a nobis oppositionem beatior ostendatur s. qui vita particeps non fuit, eo qui raeclare particeps ejus it. Quanaobrem ita concludit orationem : Contrahenda est igitur oriat o in
capita. . . . Immaturi mors infinitum , neque in doloribus a maestitia Deum, qui sic vivere desiit, i/:ieiligendum se nobis suggerit; neque in parii μή eadem conritione ac serie versari cum iis , qui per omnem virtutem in hac ita pur At sunt Irazident a melior exuperantiam vitiorum prohibente Deo in tu, qui ita vi Τιι fuissent. . Infantium illorum felicitatem proprie dici non posse praemium conncit Nomen enim retributionis, inquit, ct remunerationis aliquid oportere prorsus ante praebitum significa rat et , qui omnino non vixit, misteria aliquid praebendi praerepta est. In quibus aurem datio non est, nec compensatio quidem, hetributi proprie n
Ex quibus omnibus colligo S. Gregorium Nyss de infantibus baptizatis
dissereres, proindeque mirum non esse, quod originalis peccati non menainerit, sed eos malitiae omnis expertes, seu nullius peccati vo originalis vel actualis conscios dixerit cum eos supponat rationis usum nondum at tigisse, in Baptismo rege ncratos. Hinc eos cum adultis bapti ratis aeterna felicitate donandos . licet non aequali desinit hac instituta comparatione , quod quemadmodum prima in Antium aetas lacte ac cibo ad aetatem accommodato nutritur . adulti ver solidiori cibo; non dissimili ratione anima,
qua virtutem nondum Uavi , eorum quidem malorum, qιι ex improbi. rate ac nequitia oriuntur, ut 3ua ab initio prorsus in malitia morbum non inciderit expers manet illius autem vita , quam Dei tum coPritionem,
tum participationem esse oratio supra is definivit, tantam in initio partem pit, quanta capax est id quod nutritur. Ignorantiae quidem insantium causam non inquirit S. Gre Nyss quod illum eo non vocaret oratio. Cetterum qui hanc S. Gregorii orationem attento animo expenderit, eam sine deprehendet intricatam admodum : inde tamen non cocliget originale peccatum ab infantibus removendum ccnsuisse si praescrtim caetera illius Patris opera perlut iraiit. Nam de otigmali peccato doctrinam apertEpr fieri , ut in libro de vita Mosis, in quo divina erga nos bonitatis ampli- tudinem exponens, ait se per Traditionem verum accepisse sermonem , ejus nimirum benignitatis est Deum , uti uula Ostia per peccatum corrupta, nobis tamen ad virtutem concesserit auxilium Occultio quaedam traditio, seras sermo ad nos usque descendit . quo creditu posteaquam
peccatum natura nostra lassa es, non omnino a clementia ivina egi
325쪽
ctam, neoue ab ursu patrachii dimissim e. Et Tract. priori in psalmos
cap. 8 ubi scripsisset hominein cum in peccatum libitur, anni hilari, se concludit Ergo annuliatis, qua ad primos autores malitia , h. est prima parantes eum veni lat, etiam di serorumsuccesssnem instar perni-es,si,ujώ am fluminis ous est. Quod pariter profitetur dira Hom. i. in
Canticum Canticorum, tum etiam in orat. s. in haec verba: Dimitte nobis d bita nostra adna etiam in orat lo contra Eunom ubi ait Christum adolescenti respondisses: Nemo bonus nisi Deasci ut te Deum esse ostenderet: tum etiam quod humAna natura in malo per peccatum constituta a vera
propria boni appellatione secemitur. Ex quibus facilesquisque colliget originale peccatum in omnibus hominibus agnovisse S. Gregorium Nyll. idcirco de illo peccato fusius non disseruiit cum Hierio, quod illud non
postularet ejus propositum. Quamobrem, ut cum S. Auguli in lib. I. comita Iulian cap. s. olutionem hanc concludam , non Occidentis modo, sedis Orientis Episcopi omnes, una eodem ue modo credant, per unum hominem peccatνm intrasse in mundum, re per precarum mortemsi ita
in homines pertransitisse , in quo omnes peccaverunt. Et paulo antea : Omnes
uno corde, An ore um sue id ipsum dicunt, ct hae Catholisa Fides non disyonante contestationes ata, quam excis. Justino, irenaeo, Cypriano, Firmiliano Athanasio Basilio Gregorio Naz Ambrosio Hieronymo, Chrysostomo, Maliis confirmat S. Auxustinus. Opp. s. S. Optatum Mileuitanum lib. . de schismate Donatistarum contra Parmenianum negat originale peccatum. Cum enim Carthaginensibus pilcopis taliorum Catholicorum in Africa Episcoporum Su cessoribus negandam elle communionem contestaretur Parmem anus, desinsola Donati aut Majormi parte servatum fuisse nomen Catholicum non Ver in Caeciliani Carthaginensis communicatione quod iste cum aliis Africanis Episcopis, traditis declinandae persecutionis causa Libris sacris, gradu excidisset omnesque communionis suae participes sordidasset; duo adversus Donatistas demonstrat S. Optatus a Caecilianum cum aliis Africinis a Traditionis scelere fuisse liberatum. χ' quamvis huius criminis laturus filisset conscius, decessorum maculam illam in successores non esie transmittendam cum Adae culpa Seth alios non obstrinxerit , nee ipsime hanc infelicem haereditatem a parentibus fuerint sortiti s .aim is ab ipsis ad vas videatur hareditaria macula . tamen in hoc titulo non potestis rei se cum patribus vestris fecundum judicium Dei, qui locuta est
per Et echielem Prophetam, dicens: Anima qua peccat sola morietur quare jam ct antiquis seculis in ipsis natalibus mundi comprobata est nam xon pertinuit ad Seth filium Ada patris admissum. Itaque nec S. Optato nec Donatistis notum erat ullatentas peccatum originale alias enim prae sensisset Donatistas in promptu responsuros, Adae prccatum in ipsius p stero fuisse transmissum proinde Caeelliani ejusque partium scelus in Successores jure dici devolutum. R. i. diei posse librum istum septimum non esse S. Optati, cum sex tanici in libros tibi proposueti scribendos , ut habet lib. I. Hinc argumenta .
quae tractanda sibi sumit sex illis libris fiat complexus in proinde septia
326쪽
mus iste addititius dici potest . cum praeserim S. Hieronymus in lib. de
Scri toribus Ecelesiasticis illius non meminerit. Sed praetermissa hac res-r ratione, quae nobis non omnino videtur probanda tuni quod libri istius septimi initio proficeatur S. Optatus ibi luperesse adhuc scrupulum Don listarum animis eximendum tum quod septimus ille liber variis in codic, bus extet,' tempore fortana Hieronymi libro sexto subnecteretur. R. i. S. Optatum de Adam peccatis actualibus, qua originale subsecuta fuerunt, sermonem haberes; non vero de primo aptu sui omnes in postero dimanavit. Neque enim de isto cum Donatistis erat disceptatio, sed de solo traditionis crimine. Unde accommodatum ad quaestionem exemplum
adhibet, actualia scilicet Adamira Paradiso depulsi peccata non transiissem Seth neque etiam aliorum parentum in filio I licet quandoque, ex Exodixo patrum stetera usque ad quartam generationem Deus vindicet. Quam oeconomiam ad vetus Testamentum scribit pertinere, ut vel ea ratione Is raelitae admodum rudes a criminibus perpetrandis deterrerentur ab hac
vero castigatione filiis, qui parentum sceleratorum vestigiis non insisterent, ex Ezechielis 8. immunitatem concessisse Deum, pr sertim Christianis. asserit. Quapropter nullatenus de originali labe hic cogitabat S. Oitatus. Cum autem occasione data fuit de originis peccato agendum, professus est cum coaetaneis, quod a Tertulliano, b Cypriano, aliis Africanis Doctoribus apis copis acceperat ut lib. I. ubi acriter in Parmeitianum insurgit, qui carnem Christi peccatricem fecerat,4 Iordanis demersam diluvio ab universis sordibus esse mundatam aiebat Caro Chrsi, inquit, de Spiritu fan I. concepta , inter alios non potuit in remisiam peccatorum ingi, qua nullum videbatur admisisse peccatum . . . Caro Christi οJordane insitor intentium ut maria aquam 'sem descensu suo mundaverit, quam ipsi mundata sit. Solum Christum ab ea labe vult exceptum , docetque ibidcm ex recepta ubique sententia, omnes etiam fidelium filios nasci Daemonis se vos, ideoque spiritum immundum Exorcismis else necessario expellendum, baptismo donando singulos Nam neminem fugit, inquit, quod omnis em qui nascitur quamvis de arentibus christianu nascatur sine piritu mundi esse non sit, quem necesse sit ante salutare lauacrum ab homine excludi ct svarari. Hac Exorcismus operatur fer quem θι ritω immundiud rellitu/, ct in loca serta fugatur Unde cum Parmeniano convenit diluvio fuisse delineatum Bapti ima,in hujus esticacitate primam in omni homine instaurari uilitiam docet Erat quidem eiripe diluvium' imago
Baptismaris ut inquinatus totus orbis demersis peccatorib Iavacro in- re veniente in faciem pristinam mundaretur. Et post inodum : Viiis sid iis m nesciat sing-lar Baptisma virtutum esse vitam, Guminum mortem , nativitatem immortalem . caelestis et Narationem , metocentia pommari , eccatornm s ut tu dixisti Parmeniane, naustagium.
Quamobrem si pio maculi originali stetit S. Augustinus . stetit I. mutus cum utriusque fuerint eaedem originalis peccati demonstrationes ii, quod majus est quo tempore ad dicendum de illo peccato non cogebat S.
Optatum propugnandi adversu Pel gium nondum prodeuntem dogmatis catholici necessitas , quodqu scripserat, probantibus coaetaneis Catholicis
327쪽
Episcopis, de originis labe S. Optatus, idem quinto ineunte seculo congi gati definiunt Africani Epistopi an . . ii in Collatione solemni iussu Honori Augusti cum Donatistis Carili gine habita. Cum enim deni argu-
mei tum urgerent Donatistae,in eadem bcripturae loca adduceient, ut Traditionis crimen ad Caeciliani, Catholico tum Episcoporum Successbres transiisse ostendcrenes; licet crimen illud detestarentur Episcopi omnisC tholici in responderunt Patres Africani in tertia Collationis die haec loca de filiis qui patri in peccata imitarentur, t sic intelligenda , non cio de caeteris, qui parentii in lapsus nullatcnus liciat conscii an dena de originali
labe dem anno ii iidem Episcopi adversus Celcstium clagi discipi
Os p . . Ambrosius in Apologia David cap. I. laborans in illorum
Prophetae verborum interpretationae: Ecce in iniquitatibus conceptus umentillatenus Adam lapsum infantibus tribuir, sed sola parentum vitia eis viario veriit. En ejus verba: In desidiis generat unu/η 7uemque re tersea nec hic d claravit, utrum in delictis ejm mater ariat, an iam sint aliquid Llla nascentis. Et paulo post it parentes non carent lapsu . . . nec Ei, terni conceptus dies sitne peccatosunt. Unde ita concludit Concipimur erga
in peccatis parenthm , ct in delitiis eorum nascimur. Igitur ca fuit mens s. Ambrosii videlicet proprio aliquo peccato non maculari parvulos in suo conceptu, scd iniquitate parentum, qui proptet e tenentui ad lavacra praescripta confugere, dies purgationis lubire, nec non Postiliodum se coram Sacerdotibus oblato sicliticio sistere. R. adeo alienum elle S. Ambrosum a negando infantibiis innato peccato , ut vel etiam eo in Capite originalis peccati dogma tradat apertὰ, ut ossi tendit S. Aug. lib. . contra duas Epist. Pelag. cap. D. ubi haec beatissimi Ambrosii verba ex cap. . Apologiae David cxcerpta cfert Vides . , id
de concViscentia voluptate. . . . pronuntiaverit, nempe S. Ambrosius quod e quiseque concretur, ea genitalibus visceribus in sem, ea coagulatus in sanguine CT in annis non ut frue laneis , vel lineis, ut hujusmoui tar bin quatibus jam nati obvolvunis infantes is pannis vitiat originis tanquam hereditariis involutus, prius subeat contagium desit Iorum, ρώam vitalis' in aeris auram pirando percipiat , in quem velut immensum semrem communis ornon desipentis alimenti post occulta spiramenta et scorurn matemorum , qui nascitur funditur in ortu ploraturus, quem contraxit ante
Haec de alia fere innumerari. Ambrosii verba in dogmatis de originali
peccato confirmationem adversius Julianum excerpsit b. Augustinus ex Lb. i. de Poenit. c. s. l. . in Luc. l. de Isaac ranima c. d. l. de Parad. c. i I nccnon tandem ex l. 1 de Resurrectionis fide. Sed, ut aiebat . Aug. . . coni. duas Pelagianorum pistolas c. a. Nimis longum erit, si omnia velim α memorare , quae S. Ambrosius adversus hanc h resim Pelagianorum tant. flos exorturam, non eis quidem re pondens , sed pradicans Catholicam Fι
em , atque in ea homines aedificans dixit s.cripsit. Satis stiperque nobis sit S. Ambrosii adversiis novitatem Pelagianam autoritate non suisse usurum s. Augustinum, nisi apud omnes de S. Ambiosii
328쪽
pro fide pecca i originalis doctrina constiti Tet Addam in Candidatorii incommoda , Novatores in i .iudandis sS. Patribus plerum ite magniticos ad dogmatii, ouae pro si fuerunt Pi pugnanda irrel: giosius audaces temperesse. Sic Pelagius de S. Ambrosio ita scripserat, referentes Aug. l. de Gratia Christi c. 3. eius Ambro ius Dibcopus , in cujus praecipue libris εο- maua ealce Fides, qui Scriptorum inter L .rtinos fas quidam speciosus enituit, cujus sitim es puri simu i in Scris turis sensum , ne inimicus quidema f. seu reprehrniere c. Unii adversus Pelagium ita disseiit S. August. de Orig. peccato i. Verbis hu), hominis I ei, quem tam praeconio ipse Dudaυit Pi ius , contradicit , disit Sicut sine virtute , ita nos sine vitio praereari. Ea igitur restat nisi a ta istunt Pelagias ouum axnmt errorem aut eum sic ubrosiam lauda e paeniteat Sed uia istasecundum Catholic. iis Fliem Γ δέ-b opus , ut Di copus Catholicus est locutus, sequitur ut ab haeti si ci devius merito e ius cum eluito se sui suo Catholic Ecclesiae sit autoritate damnatus nisi eum no nbrosium Da da e sie contra Ambrosiain sensisse paeniteat. Hinc colligant Candidati Antiquo tu in adversus iijus temporis Novatores autoritatem laticlaturi, quanti faciendi sint momentias S. Patrum qui pro Catholica Fide continuo ecce tiarunt, si Haercticis silerunt venerationi. Opp. 8 m Iuliano apud S. Aug. l. r. adversus eundem Julian. c. 6. S. Joan ne Coastantinopolitanas negat si in Parvulis originale peccatum Lineia qui Immilia quam de Baptieatis ivabuit, set Hom. 3 ad Neophylos , relatis decen Baptis i eisdetibus, testatur infantes non ideo baptizati, quod rei sint origi tali sicccati, sed ut addatur eis sanctitas Hac de causa
et Lim fantes Ap ι .in us cum Vel quamvisj non sint coinquinati peccato, di eis i. a. ur an litas. Ut tia, adoptio, haereditas, fraternitas
Ch di . . . ejus D, eis a sint Ex ilibus collisebat Julianus peccati originalis veniam in B..p: ita infantibus non conferri , sed illis lam iustis gratiae aut victitatis incrementum tribui. R. cum . Aug. illari Chrysostomi verba, cum aut quamvis' non sina coinquinati peccat . vel Juliani mala fide vcl Scriptoris errore via Interpretis varietate futile interpolatari iura quia in aliis codicibus eandem in rerpretationem habentibus, non peccato, , sed peccatis plurali numero legitur: tum quia ipsa S Cht y bstomi verba Graeca: δεα τοῦτο δεα α,ri με us ι, κάχ, α, ita Latine reddenda sunt Me ct infantes baptieamus , quamvis peccata non habentes Unde colligit S. Aug. biacm haec S. Chlysostomi verba non de originali peccato intelligenda essi, sed de isti tali: Vides certὸ inquit, non ab eo dictum se parvulos coinquinatos se peccato, sive peccatis, sed non habere peccata . intellio propria, nulla est contentio. Si quaerant adversarii im Juliano, si haec fit mens S.Chry ostomi, cur non addidicia; ectivum euria' Hoc erit nostrum cum S. Auguilino ei ponsum quia disputans in Catholica Ecclesia , non se aliter intιτε arbitrabatur tali enim quastione nullius, vel nullut paly batur, O vobis non uis liι ita et ib; securius quebatur. Ne vero dabium superest possit illa mente . ChryIbsto mi Iure ere Sanct/haloes, ut S. Augustini verbis utar i retredere o consis cumfratribus, a Tom. II. ν G
329쪽
quibiit nulla ratio, , alia tentatio eparavit . . . Eid enim aperti- ,
qu-m id quod ibi videlicet eadem in Homelia P dixi Chrysostomus
venit semel Christ, ct patere nos cautionibus indieni ad iridior, quas c.'scripsit Adam Ille initium Obligationis ostendit, peccatis nostr fornH AEccrevit. Ei quidem in verba ita disserit adversus Julianum . Augustinus loco an laudat, Audisi , inquit . hominem in de catholica ct --ditum ct erudiemem, distin uentem debitum paterni chirographi , quod ha- reditarium nobis inhaesit. ι eis debitis, quorum per nostra peccata faenosia crevita sutis . quid parmulis in Baptismo reiaxetur, qui non um propria
verbo interpietata si e habent Venit semel Christin, inuem nostrum his rogr phum patermim, quod scripsit Adam Ille initium in Maei Abiit nos
faenus auxim ira posteriori ius peccatis. Numquid ut S. Ail addit, contentus fuit dicere pate=m chiragraphiim, nisi adderet nostrum ' ut sciremus anter a faenus peccatis nostru posterioribus augeremus , jam illius ch rogr.iphi paterni ad nos debitum pertim re.
Responsionem hinc confirmat S. Augustinus, probata ex aliis locis originali labe in singillis hominibus, ut ex Epist ad Olympi ad in qua scripserat Quanda Adam peccavit istud grandej cciitum , ct omne genus hominum in commune damnavit : de moerare poena luebat. Et omit de suscitato Laearo Flebat Christus , nempe Ioan is ci I. cur usique ad hoc mortalitas deliquisset, ut excusia de perennitatibus Inferos adamaret. Flebat Christus quod eos qui immori.iles esse poterant , Diabolusfecissi, si mortales. Quibus relatis testimoniis ita compellat Iulianum Qui dici posset expressus ' quid ad ista re pondes Si Adam graudi peccato omne genus humanum in commune damnavit, numquid nisiLimnatus parvulus a citur Et per quem nisi per Christum ab ista damnatione liberatur in La diro dici ur excusiari perennitatibus mortalitas Inferos adamasse quis morialium non ad istam uvam casumque pertineat, quo cecidit primus homo de ita Gennitate quam si non peccaret, acceperat, si Diabolus omn/s qui immortales essetet rant s.cit se mortales ' Unde etiam parvuli moriuntur si obnoxii pectato
primi ilia hominis non punia Iisdem testimoniis in eoilcm iere argumenti genere utitur a lucrsus Jul. lib. Operis impers. I. 4. Et cert quo pacto ab universa Orientalis Ecclesiae olerecessisset Doetiit novitatibus adeo insensus 3 An eum latcbat quod professi fuerant S. Cypri nus in Ecclesia Africana, S. Basl in Cappadocia, Constantinopoli S. Greg. Naz ejus decessor in Gallia S. Hilat Mediolam S. Ambros Romae innoc. I. Abi, inqtuebat . Aug. loco mox laudat, absit hoc malum de tanta
viro credere, aut dicere, absit, inquam, ut ConstantinopolitanusJoannes de Baptismate parvulorum, eorumque a paterno chirographo liberatione per Christum tota tantis Coepiscopis, maximeque Romano Innscentio Cartha-
sine C priano, Cappad ei Basilio, metuam leno Gregorio, GaI Hila ris, Mediolanens resistat Ambrosiio. Praterea notatum oportet in operibus S. Chusostomi Parisis an in o.
330쪽
iue resis a. dii is non haberi haec verba suamsi non sint coinquinat peccat sed istaci ut non sint coinquinati peccato i id est, ut eximantur a peccato. Qua lectio si apud omnes certo constaret, nulla hic superesset conici tio. At saltem S. Chrysostomiscopo non parum congruit haec ccti, proponit enim ac lucr ius aliquos bapti inratis effectram non in sola re mill ione peccatorum collocandum esse, verum S in alus beneficiis es, inquit, uolsunt Vt alis largitates: ct annu Pi di utant caelesic gratiam in
peccatorum tantum remisione consi Dre m. autem honores computaυ decem. Hac de catusa etiam infantes'. tpti amus c.
His addo illam ad Neophytos Homiliantia pluribus S.Chrysostomi edi
inst. i. Non modo actualia peccata , sed moriginale ab infantibus rem vel S. Chrysostomus 5 in operibus nullatenus interpolatis , ut in Hom. io in Epist ad Rom. ubi diam mortem, non peccatum ab Adam in posteros suill et ni inissam asser it contestatus illud Apostoli verbum , peccAram, non ad litteram . sed metaphoiic intelligendum esse ita ut mortales tantummodo significet Adam peccante, inquit, ac mortali esse io, qui ex eo orti sunt , eos tales eo , nihil absurdum. At eae Pius inobι-dientia alterum peccatorem extitisse, id vero quam obsecro , congruent a conse quentiamque habeatu Invenietur enim ι poenra habere ui talis erit.
H7M idem inon ex seim peccator extite Quid igitur hoc loco verbum hoc. peccatores signiscat Arthi videtur rantumdem si niscare quant m illud, supplici obnoxii O mortis rii. Igitur nihil aliud Adam peccato indu tum elle praeter mortem coi potis censibit S. Chrysost. R. de actuali peccato sermonem habere S. Chrysistomum, non vero de originali. Id enim unum c. . Chrysost sibi proposuerat S. Paulus osten d cndum nempe fideles singillos ive ex Gentibus . sive et Iudaeis ad fidem adductos, loliusChristi beneficio iustitiam obtinuisse. Cum autem justitiam hanc poste iis Abrahae debitam esse censereni Judaei, PMdinam instit: rtionem tridebant, ut testatu ipsemet S.Chrysost Aduersu Iudaeum, inquit, ta pugna est ambigente- ac deridentem, quam permirum justitiam factam esse vult Apostoli lii eo emendando errore operam collocans S. Paulus isto in 3. cap. pistolae ad Rom. probat nos tum peccati, tum mortis servitute per Adamum transi nisi a suille a Christo liberatos Mailditri Sicut enim per inobed entiam unim hominis c. Quae quidem inobc dictitia in posteris non caactualis inobedientia primi parentis nullatenus cnim . ut ait S. Chrysdst. congrueret sicut nec actualis iustitia Christi in fideles transit. Quia velis ludaeis rudioribus haec ardua intellecti videri poterant, argumcnto sensibus accommodato utitur S.Chrysost videlicet ostendit ob Adam idemclitum nos mota is gibus esse obstrustos ut inde colligat justitiae, quam criti sui dignitate nobis comparavit Christus nos cri sarticipes. Unde in iustiraptu esset conficere candem esse congruentiam inter peccati originalis , orii, propagationem , cum excipio in eadem Homit nemo nisi pcccator poeni, sit obnoxius Invenietur enim, inquit, nec poena quidem debere, qui tali su ritcte. Ex eodem autem S. Chrys. morti de panis subjacet quilibet hon o. Quapropter originali peccato nem non obnoxius est sicut eidem in Hom.