장음표시 사용
431쪽
dicta Christi verba, videlicet de maligno affectu tribuentium Daemoni
Beelzebuthinum Dei est opus seu miracula tam splenida, quae patrabat Christus, qui horrendum illud scelus carpit loco laudato, cui tamen sceleri omnem non aufert veniae spem , cum ibidem calumniatoribus suis autor sit, ut operibus operam collocent subjungit enim v. 33. Aut facite arborem bonam, tum im bonum c. Sed dissicillim veniam obtineri indicat; quia videlicet nullam excusationis, quae vel ex infirmitate, vel ex ignorantia ducatur, speciem pret texere potest
tam gravis sceleris reus. R. s. nulli peccato veniam negatam voluisse s Hieronymum Confutabat scilicet argumenta Novatiani, qui tum et Math. i. 'st. 32. tum
ex istis Hebr. . . . verbis Impassibila est eas , qui semel sunt zumsenati , gust.iverunt etiam donum caeleste. . . ct prolapsi sunt , rursus re moari ad poenitentiam 'ali colligcbat non posse veniam lapsis concedi, quique luscemodi peccatores a renovationis expectatione repelli conclamabat, quod non infirmitatis, sed purae nialitiae essent fidei ju rationes. Quae argumentorum genera Marcellae molestiam facessebant; idebque illorum solutionem ara Hieronymo postularat , cujus votis annuens ipse S. Hieronymus ostendit i ibi non agi de baptiratis, qui
tormentorum acerbitate ad Dominum negandum impelluntur, cum de
Judaeis . qui opera ipsius in Daemonem, seu celaebulli reserebant, ag re Christus a non posse a Novatiano probari lapis omnes Christi opera tribulite Daemoni, nec proinde blasphemos esse in Spiritum S. quod si posset exequi, tunc poterit, inquit, approbare irremi sibilem esse in Spiritum Sansium blasphemiam. In persccutione lapsi contra Filium Hominis delinquunt quidem, ut addit sed non bla phemant in Spiritum sanistum. Nam unde Christus Math. r. opponiisset peccatum in Filium Hominis peccato in Spiritum sanctum Seu unde duo diversa peccatorum gemera ibi constituisti: Quanaobrem ita concludit S. Hieronymus Doceat igitur, aliquem negatorem relet ebuth ocasse Chri tum , ct ultro referam gradum , elatorem non posse veniam constraui post ruinam. Quam tamen illationem, videlicet non posse remitti blasphemiam in Spiritum sanctum, non concedit ipse S. Hieronyivus, licet concedere videaturi, sed Antiquorum more, qui ne cavillationibus locus daretur, in constitandis quae opponebantur operam omnem collocabant. Ideo autem hanc quaestionem , an peccatum in Spiritima sinctum remitti non possit, praetermittit , quia per tempus sibi non licebat illam excutere . nec aliunde sui copiam poterat amicis negare quemadminitimis se scribit sub finem ejusilem Epistola. Ideoque si Marcellae in votis esset aliquand illius peccati naturam edoceri, se suum studium non illi
esse negaturum spem fecito p . . Ex S. Joan. p. I. cap. uti l .is. Est peccatum a mortem non pro illo dico ut roget quu Ergo peccatum quoddam ita est mo
tale, ut ex S. Joan pro illo non sit otandum, quale est juxta S. Aug
432쪽
lib. r. de Selm Domini in Monte cap. r. oppugnatio cognitae veritatis. Quamobrem pro Alexandro Laim. . non orabat S. Paulus Tale est etiam illud scelus, de quo lib. i. Reg. cap. a. p. as. Si in Dominum peccaveri vir, quis orabit pro eo Tale quoque est Antiochi crimen, pro quo lib. i. ach. cap. . 3. Orabat hic scelesus Dominum , a quo non eis misericordiam consecuturus. R. nullis peccatoribus, si vere conterantur, expectationem veniae a stulisse S. Joannem sed vanam quorumdam peccatoribus adulantium s-duciam compressisse, qui cum apud Deum nulla autoritate valeant, apud peccatores nomen sibi faciunt, suarum scilicet precum virtute commendata quasi se Moysis instar, vel pto gravissimis peccatis coram Deo sistere possent imo vero tantum abest, ut de neganda peccatoribus ullis veniae spe cogitaverit unquam S. Joannes, ut pro juvene, qui ad latronum castra profugerat .apud eos principatum ut scelestissim obtinuerat, non tantum oraverit, sed poenitentiae labores pro ipso a pleraurum pollicitus fuerit. Nec vero negamus frustraneas esse saepius orationes pro induratis cui beneficium divinum omne proculcant de derident. Quidam etiam aliquandδ flustra orant non audiendi, ut Antiochus, quia peccati odium ad preces eos non impellit, sed vitae praesentis amor intensi sumus.
Utc Tios nihil est divisione peccati in aebiale, habituales cum
autem animo complecti volumus, quid sit peccati habitualis natu ra mens haereo nec quid ea de re statuere possit , certo constat. Ita quippe a natura sumus constituti . ut quod apud nos est in usu positatum . aut continuo coram oculis obversatur, intellectu videatur facilli mum cum vero illius naturam perscrutari datur . illius investigrii vi detur ardua maxime. Unde nemo non capit in rem corporeis sensibus degustatam homini depravato quoddam inefle pondus sed quid in animo remaneat, und homo peccati habitualis sat reus, non levi, est dissicultas. Cum enim peccati natura in nihilo consti ruta sit, quid ex
nihilo superesse possit in animi qua simplici est natura ac sing μ
433쪽
ris , ut habet s. Augustinus lib. de quantitate animae cap. t. desinire vla potest aut Theologus, aut Philosephus. Quamobrem quaestionem hanc ita facilem cum c teris Theologis supposueram , ut de illa expendendatum primum non cogitaverim quidem sed ubi attentiori animo de illiu scccati natura mecum ipse cogitavi, haesisse me anxium Dreor, nec mihi statim occurrisse in mente quid ea de re definiendum csset. Illud vero praesertim me angeb i. quod nems' quaestic ni illius expositionem repetendam ex Antiquis frustra quodammodo luscilicet cm: cum nimiori haeserint in dogmate ficietibus exponendo in adve sus Ecclesiae hostes vindicando, in curiosiori luscemodi rerum, quae ab H reticis non impugnabantur indagatione nihil vel partim laborarivit. Ut me tamen
erga Theologiae Candidatos ossicio latisfaciam, .fid in berem sue cepi enim me nihil nisi ex Scripturis , aut Antiquis esse traditurum ex horum Magistrorum principiis ducam quidquid videbitur mihi constituendum. CONCL. Habituale peccatum definitur inordinata hominis v luntas, rei creatae continuo assectu adhaerestens aut permanens voluntatis inordinatio aut habitus vitiosus.
Definitionem illam ex Antiquis collegimus quippὸ alia ratione virtutem a vitio non secernunt , quam quod vitius ut amoris adversus Deum pondus vitium E contrario , pondus amoris, seu affectus in rem creatam nec enim, inquiunt, alio pondere nos agimur, quam amore. Si S. Augustinus Epist. 3'. cap. . ubi sic scribit Animus elkt pondere , amore fertur, quocunque fertur. Iubemur itaque detrahere de ρ pondere cupiditatis, quod accedat ad pondiu charitat , donec illud cansumatur, hoc perficiatur. Propterea vitiosus habitus , creatae rei est amor sci cupiditatis pondus, quo ad rem creatam diligendam incitamur. Qua pravitate non liberamur, nisi contrario amoris habitu in Deum inducto Frequens occurrit haec apud S. Augustinum doctrina. qui lib. de moribus Ecclesiae cap. s. asserit virtutem esse summum Dei amorem: quod indicat p. si ad Macedoni mi Comitem his verbis:
In hae ita iram non est , nisi diligere quod iligendum est. Idem
pariter xpressit lib. s. de civit. cap. 9 ubi Platonis autoritate utitur :Plato, inquit, recte sentit de virtute, quam in amore imitatio que D..c,Ilocatit. Quid autem amoris nomine intelligimus, nisi voluntatem amantem Quod ita declarat . ipse Doctor lib. . de Doctr. Clirist. cap. o. Charitatem voco motum animi ad sturndum Deo propter ipsum, o fe atque proximo propter Deum. Et lib. de Moribus Ecclesiae cap. 11. Nihil omnino esse virtutem formaverim nisi summum amore D.LTemperantia sit amor integrum se pr bens ei quod amatur Fortis, o amor facile tolerans omnia , propter qua amatur Iustitia, amor soli
amato serviens , ct propterea recte dominans Prudentia, amor ea, πι-bus adjusatur ab eis , quibus impeditur, sagaciter se sigeni, Sed hunc AEmorem non cujuslibet sed Dei esse diximus.
434쪽
Aliis verbis, sed eodem sensu virilitem sic definit idem s. Aug. lib-83 quaest. q. o. Virtus est, inquit, ratio perfecta, quae rebus utitur non fruitur. Et q. i. Animi habitus naturae modo, atque .ationi consentaneus. Igitur habitus vitiosiis dicendus est depravata ratio, quae c-bus fruitur .ab aequis naturae finibus recedit. Porro autem recta ratio, voluntas recta, quae Deo fruitur, idem significant sicut depravata ratio, voluntas mala , quae rebus creatis potitur , idem
Similia occurrunt in variis . Augustini libris, ut lib. de quantitate
animae cap. 6 d lib. de moribus Ecclesiae cap. s. ubi concludit virtutem non est nisi habitum ipsam, d quasi sapientis an iniae qualitatem, non tali ummodo ad telnpus datam, ut Prophetiae donum, quo donatus est Saul, cum lib. i. Reg. cap. 9. inter Prophetas fuit annumeratus. Haec autem vocabulorum varia stirpatio eandem voluntatis pravam, aut laudabilem propensionem exprimit, seu habitum laude dignum, aut vitiatum Ea suerat Lactantii sententia, qui lib. 6. Instit cap. s. ait Virti rata nostra eji, quia posita est in voluntate faciendi bona. Fuerit quoque Constantini Magni sentcntia in orat ad Sanctorum Castum apud Euseb. lib. . de vira Contiant cap. 32. Virtus, inquit, nihil aliud est, quam recla ratis ad mores ei lanc sic voluntas rei t.i. Igitur nihil aliud est depravatus habitus, quam depravata ratio; seu voluntas quatcnus hominem avertit a morum rectitudine. Hanc doctrinam facile capiet Candidatus, qui ex quaest. i. novia it peccatum est inordinarum rei creatae amorena. Unde sequitur vitiosium tiabitum esse voluntatis rei creatae adhqrescentis propensionem pervercam seu qualitatem pravam aut affectionalem qualitatem , quae in animo ad obieetum prave amarum non sempet attendente remanet. Sic, inquit S. Aug. lib. de Immortalitate animae cap. . animis lutes insunt veritates, de quibus non continia cogitat an inius , quod ad aliud seipsum moveat. Sic qui Musicam, ait idem S. Doctor cap. I . Geometriam, malia callent apprime scientia , illis non indesinenter dant operam;&dum noctu dormiunt, nihil quidquam sensibus, aut intelle eiu peicipiunt, saltem saepitis tamen remanent tum in intellectu nimo in voluntate illi habitus. si ulterius de illis philosophari lubet et, ultra fines mihi priscrip
tos excurrerem : animo tamen me non mediocrem injci Lim anxietatem
sateor ex variis doctrinae S. Augustini capitibus , quae minime ad dogma Theologicum pertinere ccnsco qua oti nihilominiis Candidatos celare nolim. Is scilicet lib. de Immortalitate animae cap. scribit somni temporibus de re sensibili quandcque adeo tenaciter cogitare animos. ut d somno excitati non dubitent, an res illae tem iii soni ni conceptae revera extiterint, licet secquenter vigilaruibus subducan tu ob rerum sensibilium naturam mutabilem Extu timcnto quotidianox observatio comprobatur. An cro quod inde colligitur, scilicet tam Tom. II. v
435쪽
veram esse somni tempore animi perceptionem, quam quae fit inter vi pilandum , non sorsan consentient omnes Addit S. Pater lib. de Trinit. cap. s. parvulorum animos seipsos nosse, sed adii sione rebus sensibilibus alio revocari, nec eorum animos ad seipsos reflectere Pace nihilominus tam venerandi Doctoris sic philosophantis dixerim , me ne tuaquam viilere, unde habeat infames nosse, nisi cogitatione meditatae nossis deprehenderint. Et forsan tunc S. Doctor aliorum sensu philosophabatur, cum subjungat Baptismo fidem, mei amolem in i fintibus produci licet dona illa in seipsis non animadvertant saeptiis que illis privari rerum sensibilium amore, nisi monitis paternis a casia revocentur. Si vero sibi ipsis studeant aetate provectiore alii , varias in seipsis deprehendent veritates a Deo insculptas, ut quae de Dei sint existentia ac de Lege naturali, quas non animadverterent; non quia non inessent, sed quod ad illas non attenderent. De dilaetione alii
retur sicut de cous, quas memoriae cnemus.
Ex qua disserendi ratione colligitur animam S. Augustino fuisse se per visam in aetii, simulque illi Baptismum consecutae, fidem. Dei
amorem inhς rere, licet nullum illorum habituum acturi eliciat itemque illis habitibus rei tam fieri hominum voluntatem , pravis vero depravari. Denique ad explanandam habituum encrationem plurimiam conducit illa peccati habitualis, aut virtutis definitio. Qua enim ratione an in nihil , quod est peccatum , detravata, remaneat a Deo aversabis a gehennae aeternae rea , donec a Deo veniam fuerit consecuta nisi
quia pravis actibus in hominibus producitur quaedam inclinatio , seu
in rem creatam pondus, quod cum reatu remanet, quandiu animus amore
contrario ad Deum non convertitur et pacio utcunque intelligere ni, hi videor peccati habitualis naturam. Si cleris alia philoisphandi a tio videatur aptior, illi prudenter anteponetur, eamque nobis cognitam lubenti animo amplectemurci quippe unicum votum est , ut in fidei dogmatibus Majorcs audiantur. p . . Aug. lib. i. de Nupt. cap. 11. concupiscentiam habitualem ita definit Asse ii est quadam maia qualitatu , sicut languor non enim substantialiter manet , sicut ab qua corpus , aut spiritin. Hinc adversus S. Doctorem ita disserit Julianus, quasi subitantiam esse libidinem dixisset quam calumniam sic dcpellit S. August. cap. 18 lib. contra
Julianum: Revera evoluta, enucleato libro meo non es repertu's isti, bidinem substantiam Hae e et semel. Deinde illotum Philosephorum
sententiam relicit, qui concupiscentiam habitualem dixerunt esse animi partem vitiosam V ixerunt, inquit, eam quidam Philosophi partem an
mi es vitiosam ct utique pars animi substantia est , quia sis antia est
ipse animui. Ged ego . sum vitium, quo animus, vel tilia pars ejurifl mori vitiosa est, libid nem dico, ut omni iti sanato falsa sit tota substantia scitat ili Philosophi locutione rapica mihi videntur vii
nosam partori nimi appellosi libidinem, in qua parie est vitium, γεφ
436쪽
maeatur blati sicut appetiatur domus pro eis, qui sunt in domo. Postmodum vero cum Iulianus allata qualitaturn multiplici specie concit. piscentiam habitualem ad tertiam speciem, qua assectio, assectionalis
qualita es, adduxisset, sic ipse loquitur: Ufectio in realitate ob hue
ponitur, quia principium qualitatum est cui etiam reput.rntur ad momentum accedentes recedentesau aut animi, aut corporis passiones. Quam ideam admittit . Aug. ibidem, eamque sic exponit: Haec quidem, inquit Iulianum alloquens, Ptis explicasti scientibiti esse quia contemnendi non sunt qui lecturi libros nostras, disciplinae hujus ignari seu iouod deesse vides , faciam , ut a mea Iustrentur exemplis. Et latilia haec subjicies uuantis ad animum attinet affecti est timere; affectionalis qualita timidum sicut aliud est iratus, aliud iracundas, aliud ebrius, aliud ebriosas e illa asseritiones ista affli nates sunt qualitates. Deniquὸ ita constituit S. Aug. Ego tanquam valetudinem malam ex origine vitiata ingenitum si homini dico vitium, quo caro concupiscit adsesin spiritam. Sed cum itersim urgeret Julianus, quasi cnitis esset cincupiscentii asserit nihil aliud esse praeter habitum, reponitque Sensus est non ipsa concupiscentia, sed ille petiὴ , quo nos eam majorem minorem: habere sentimus sicut nec sensus est morbus , sed ille sensus est quo nos morbum habere sentimus. Porro si continuo sit bonus, utique bona qualitate sit bonus . qui Omicationi vinolintiaeque re-
ntians, ab hujusmodi operibi sese abstinet. Ex quibus facit conficitur iuxta S. Augustini doctrinam, peccatum habituale non recte definiri voluntatem ipsam , quatenus magis, quam par est , rebus creatis in- hqret sed esse qualitatem animis inhaerentem, qua male affecta voluntas ad commutabile bonum remanet conversa. Nec clarius quid occurrit apud Peripateticos, quod propius naturam exponat qualitatisi ut aiunt non operativi, quae subjectum male assicit, qualis est morbus languor, quorum exemplo utitur S. Aug. ad explanandas peccati habi
R. de illis singulis convenire nos, videlicet habituale peccatiim jure nuncupati posse vitiosum habitum,in qualitatem pravam massectionalem, quae in dormientibus supersit, illosque imper exoscis Deo constituat nisi poeniteat sincere sed nihil nil adversus peccati habitualis definitionem Nam unde fit mala hoininis voluntas , nisi quia rebus creatis utitur, aut fruendi desiderio tenetur uid autem detiderio illo constanti intelligitur, nisi voluntas semper exoptans Z non quia continuo amoris sui actus elicit sed quia ita Tedia st ut occasione data praesto sit, quae semper ejusmodi actus exerat: v. c. avarus de lucro indesinenter non cogitat; sed ita semper est affectus, ut si sese offerat lucri comparandi occasio , eam stridios amplectatur. Proindcqii seu habituale peccatum dicas voluntatem pravam, vel habitum vitiosum vel qualitatem assectionalem, variis vocabulis idem significatur.
437쪽
V AESTIO NON AD peccatis spiritali, carnali necnon de alta interiori simul de exteriori
RTICU LUAE UNICUS An peccarum recte di vi latur in spiritale carniae
Et utrum actus interior se exterior peccati duo consituant peccata '
RE r. r. legitimam hanc esse divisionem. Sunt enim quaedam mere spiritualia peccata, seu interna , quae ultra animum non pr grediuntur, ut superbiaci quaedam ver assiciunt etiam sensus, ut percus
R. i. actus intcriores exteriores, si simul conjungantur, ut cum in gerendis inimicitiis ferocitas effervescit, esse duo peccata materialia terri quia sunt duo actus, qui, si sejunisti essent sua quisque deserinitate macularetur non esse vero duo peccata formaliter , quia eadem iniquiatate set didantur,m eadem exeruntur voluntatis inordinatione , quae plurimum adaugetur per actum exteriorem. Hanc uitiusque actus distinctionem fatis aperte tradit David lib. r. Reg. cap. 23 ubi meditationem operis ab illius executione secernit Deoque gratias agit, qud eum a majori scelere servati Abigail, quae composito ad animum mitigandum sermone Davidem a Nabalis. ω domesticorum caede, quam illaturus venerat, avocarit quipp 32. BeneHeius, inquit, Dominus De I rael, qui misit a te te in occat sum meum ' benedictum eloquium tuum. Et v. 33. Benedicita tu, inquit David ad Abigail, qua prohibuisti me hodie n irem ad sangu nem. ulciscerer me et numea. Et v. 3 . Alioquin vivit Dominus Dein prate , qui prohiλιὰ me, ne malum facerem tibia, nisi scit venisses in occursum mihi, non remansisset Nabal usioue ad lucem matutinam, mingens ad parietem. Utriusque tamen actus cli itinetam esse injuriana, modo simul conjungamur, non indicat. Audita enim Nabalis mor
438쪽
Ade tamen rudes erant Iudaei, ut existimarent actum interiorem, . nisi cum exteriori conjungeretur, non habere peccati rationem. Verdiri privos illos affectus, seu actus internos prohibet Deus lata Legem 1aica cui interni peccati notitiam debere se profitetur Apostolus Rom. . his verbis Concupiscentiam nesci bam, nisi ex diceret Non con- ..pi es. Ad illam Legis admonitionem Judaeos revocu Christus Math. s. v. 17. Audisti , inquit, quia dictum est sκtiquis r Non rechaberis. Ego autem dico obuo quis omnis, qui viderit mulierem ad concupi rendam eam jam moechatus est eam in corde suo Ambos ejuscemodiaetiis simul coniunctos eadem voluntatis inordinatione sic delineat
S. Jacobus cap. t. s. s. Conc. piscentia, inquit, cum conceperat, pa
rit peceatum e peccatum vero μ consummatum fuerit, generat mortem
nisi videsicet a exequendo peccato iam concepto servemur. Idem conficitur ex instituta comparatione cum voluntate optime disposita apud Deum enim meretur optima voluntatis affectio. UndES. August in Psalm. uidquid visi non potes, fia ἰνm Dei computat. Ubi vero perscitur opus, majus est meritum. Nam, ut habet S. August. tract. s. in Ioan Melius est manibus facere, quam selo corde. Cum enim ad lavandos pedc inclinatur corpus, etiam in corde ipso vel excitatur vel, si jam inerat, confirmatur humilitatis affectus Eadem docet lib. de cura pro mortuis cap. D ubi externum corpori si habitum ad orationis meritum conserre docuit statim subjungit: en si quomodo , cum hi motu paris feri nisi motu animi praecedentemn .snt tam rurius exterius visibiliter factis. Me inter Orci Asibilis, sui eas fecit, a et ra AE per hec cordis Oectu , qui ut serenti a . secessi i sui facta sunt, crescit. Denique ex iniquitatis consummatae adjuncto crescere scelerum turpiuidinem ita palam est, ut in consessione jubeat Ecclesia xponi, auae a interior exerius prodierit tuncque graviores ideo poenas infligat: quia nimirum utraque pars in offensam Dei conspiravit,in ex absoluto peccato plenior accedit cons sus, o inde percepta voluptas ad iteran-dum crimen est incitamento. Hinc, ut Divinae Majestati sat fatis. tum animi, tom corporis usu Deo honor est exhibendus. Oν p. Quae prohibentur diversis pia ceptis habent sibi pectilia
tem deformitatem , sunt varia formaliter peccata. Interior auteni aetus, . in serto v. g hoc praecepPO Vetatura Non concupisces rem proximi sui.
Actus vero exterior isto Non furaberis. Habet igitur uterque sibi pro priam desumitatem formaliter diversam.
R. prohibcti quid in illos alas dilobus prςceptis non quod sint duo formalit et cccata, sed mare aliter; quia illi actus semper non
sunt coniuncti saepius enim absque iurio voluntas furandi occurrit. Et alium e uobus praecopiis in libentur, ut rudiorum Israelitarum infirmitata: co: iii Litir, ut mox observavimus. Nec varia est utriusque a tu,
macula si ita sinu conjuncti quia est utriusque idem finis , idem i
439쪽
objectum idem operans, mproinde non diversa malitia. Nec a iis exterior censetur moralis, nisi prout a voluntate proficiscitur: si enim ab illa non prodiret nulla iniquitate sertisceret. Eadem ergo iniquitas eundem actum asscit in polluit.
Aia peccata sua aequalis malitiae Et unde repetatur inaequalitas illa fARTICULUS PRIMUS.
STot conu opinio fuit, ejusdem malitiae esse omnia scelera
nec ullum alio gravius existimandum esse. Idem etiam quinto si culo propugnavit Jovinianus. In eodem pariter versati fuerunt errore Veteres Cathari. O G L. Inaequalis malitiae sunt peccata. Prob. quia res aperta est ex Scripturis Thren qui pse . . . Ma ομoficta est inquitis stia populi mei peccato Sodomorum. Item Math. s. 9. 12. Omnis qui rasitur statri suo , rem erit judicio. Qui autem dixerit atri suo , mei reus erit consilio. Qui autem dixerit, fatue; reu erit gehenna ignis Lucae quoque s. p. i. Quid autem ides fistucam in eula patris tui, trabem autem, qua in oculo tu es , non coUidera. Quae quidem verba adeo sunt expressa , ut nulla prorsus egeant expositione sicut nec ea, quae habentur Math cap. . . r. 3i ubi longe gravius dicitur peccatum in Spiritum animam, quam in Filium Ioan etiam i'. e. i. sic Christus Pilatum alloquitur Pisam iradidi tibi majus peccatum habet. Et certe gravius est scelus patricidae, quam homicidae , homicidae, quam suris .ideo graviorcs ab ipsa Gentibus inflictae fuerunt poenae parricidis, quam homicidis. p p. i. S. Basilius in Regulis brevioribus ad interrogat is 3 diia ferentiam majorum minorum peccatorum docet non occurrere in novo Testamento. AER. non negare S. Basilium peccatorum inaequalitatem , quam ipsemet cum universa Ecclesia supponit Hom. 2'. de Poenit. Orat. 3. despc cat sed praesertim in Epist. Canonica ad Amphilochium: In ea eniim Varia poenarum genera pro criminum qualitate infligenda decernit; imb& expostulat, quod quaedam, licet gravia, ut usura, poenitemiae bin
440쪽
risius eximerentur. Quid autem hic in responsione interdat, si ex in
s interrogatione '; compertum. Qu rit enim uomodo agendum si cum iis, qui cum majora declinent, minora negligunt perinde ac si nihil referret ea committere Agebatur scilicet de Monachis, qui ratiore status ad accuratiorem agendi rationem tenebantur; qui tamen uinlevia delicta neglectui haberent , satis aperte significabant se uni tuo adversus Deum anaore non assici, seque parvi secere illud Sapientis o nitum G sternit modica, paulatim deci et Ex quo fiebat, ut con tra Superiorum admonitiones contumaciae rei, mortalem iniquitatem contraherent . idcirc de illotuin Monachorum contumacia ex poena Excommunicationis judicium serre licet , cum haec sit in nium era victima. Potest adhuc aliter responderi dicendo videlicet non omnino cer tum esse, an illae breviores Regulae sint S. Basilii cum Soromenus lib. 3. Hist. cap. i. Nicephorus lib. . cap. . d. lib. Is cap. 13. dicant eas a nonnullis tribui Eustathio Scbasic , qui, ut norunt viri docti in mulios errores lapsus est. Orp. Quae sunt gratiae privatio, aequalis sunt iniquitatis. Ejuscemo di autem sunt Peccata omnia morralia uis enim extinguitur charitas mors spiritalis infligitur animae. R. i. hinc non inferri omnium peccatorum aequalitatem nec enim ejusdemodi ratiocinium venialia peccata negat, quae cum non sint pii-vatio gratiae, multo cui ora sunt mortalibus sed colligi polle tantumanvulo peccata mortalia esse inter se aequalia. R. a. omnia pcccata mortalia aequalem non dicere justitiae privatio rem a quia varii sunt rerum creatarum inordinati amores, ut jam monuimus art. o. i. in Re . ad Opp. x. Sed illa peccatorum in qu
uta amplius patebit ea variis capitibus articulo sequenti exponendis.
Unde ducatur peccarorum inaequalitas '
CONCL. Ex variis causis proficiscitur peccatoruna inaequalitas,
gravitas ai. A dignitate personae, in quam peccatur. Unde peccata, quae a. jestatem Divitiam ς dunt, eorum, quae proximum impetunt iniquit icti si perant. Hinc repetenda est infinitas peccatorum, quae licet non sint itione sui . vel ut aiunt intrinsec infinita , cum sint privatio debitae dictitudinis . se justitiae, quae nec est, nec dicitur infinita sunt tamen ratione ibielli, vel Cui loquuntur' extrinsece infinita , prout nimiium infinitam Majestateii laclinat.