장음표시 사용
461쪽
i ItDoctrinam hanc pluribus exponit s. Augustinus lib. de Spir de Liti expendens qua ratione fiat , ut Gentes, quemadmodum habet Apost Rom. 1. P. I . Le em non habent , naturaliter qua Leti sunt faciunt Et an cum ex Post V. 3. Factores Legis usti fi centur mentes illae per opera , non per gratiam Justificareinu i Cui ouaestioni ut . ipse Doetor faciat satis ostendit soli Servatoris bene licio tribuenidam esse justitiam. Deinde cap. 7. est ondet Gentes illas dici ab Apost naturaliter ea, quae Legis lint, facere; quia hoc agit stratius trittia, ut ima inem Dei, in qua naturaliter filii somm . ,- stati, et in nobis. Et paulo post Fiant inquit, qua Legis sunt naturaliter non . Aa per naturam negata sit g rati , sed Ot:. per trariam reparata natura: Non ideo tamen justi fidelibus scribit esse
annumerandos, :si fides charitas in sint S , inquit cap. 18. ι, qui .rturaliter, 'tia . Vis Mnt, faciunt, nondam sunt habendi sis numera eorum , quos Christi Iustificat grati. sed in eorum potius, quorum etiam impiorum , nec Deum virum veraciter justeque colentium: quaedam tamen facta me legimus , vel novimus, vel audivimi , quas eundum justitia regulam non se. . vituperare non possumtu , verum etiam merit reci que laudamus; quanquam si discutiatur, quo ηιsiant, vix inti niuntur quae justitia ibitam lauaeem desensianemque m reantκα I eruntamen quia non frue adco in anima humana imago D)irerrenorum asse Zuum labe detrita est , ut nulla in ea vetat lineam nia extrema remanserint, unde merit dici possit, etiam in ipsa impi tata
vitae sua facere aliqua egis , vel sapere si hoc es quod dicto squia Gentes, ru Legem non habent hoc est Legem Dei . naturaliter sua isti sunt faciunt ipsi bi sunt cx scriptum opus L .ris habent in cordibi suis i iis non omnimodo deletam est, quod ibi
per imaginem Dei, eum crearentur, impressum est. Igitur ex reliquiis divinae iv aginis, cum aliis auxiliis quid boni praestare possunt infi- deses ex S. August. Hinc addit Vis illa natura inerat eis, qua learis. timum aliquid anima rationalisi sentit, ct facit sed pleris, qua in
aliam iram transferret beatam, temam, Legem habet immacula tam convertentem animaι, ut ex illo remis renoventur. Infideles veloeiuscemodi operibus salutem promercri non posse ita conficit A O-μ, nempe Christi aratia si alieni sint illi, de quibus agimus, quis eundum Eum modum , de qμ superi. satis diximio, naturaliter quae Leti sunt, faciunt 3Mid eis proderunt excusantes cogitationes in die. qua judicabit occulta hominum, nisi forte, ut . liks puniantur Si eiu enim non impediunt a vita terna justum Mae a peccata venialia,
sin quibus h/e ita an ducituri, Ad salutem remam nihil γ sunt impio aliqua vera b na , sine qui ui incissime ita e Gibb pessimi hamin insenitur. Et infra hac Apostoli adversiis Iudaeorum
laetantiam argumentatione iterum utituri Naturaliter, inquit quale
462쪽
colant, alunt tamen quadam bona opera in vita impia. Et addithre non inveniri in illis , nisi ex reliquiis quini Dei, non contemnit, cum in eum redunt, apud Mem quo acceptatio persoηarum. Igitur sunt quaedam bona opera in infidelibus, quae ex imagine Dei promanant di in pretio sunt apud Deum. Istis in principiis consta ter institit S. Aug. Hanc a Maioribus doctrinam acceperat . Augustinus, Docuerant enim Legem naturalem omnibus suisse insitam, imaginemque Dei pec cato non ita obscuratam, ut nihil ejus superesset ex eius reliquiis prosectas scripserant accuratas illas bilosophorum regulas .m vir rum eximiorum praeclara iacta δέ dicta, quae singula peccati turpitudisne ab homine infideli pluribus in casibus procul removent. Me Tatianus in orat ad Graecos reliquias illas imaginis Dei commendat. Adhuc igitur reliqmas, fomitem -mdam spiritalis virtutis ibin, in m e. Has reliquio S. Greg. Nysi . lib. de Via g. cap. in ex his Christi verbis, T. re num intra vos est, ostendit, quod iubeat mminus lucernam accensi ad Dragmana inquircndam : Hac sane Dra me indagatione summi Regis imaginem tacite inlcasti oporael, quae non ne amissa, sed sub sim occultata est. Easdem imaginis divinae in , minibus reliquias laudat Eusebius lib. s. Hist. cap. s. in Baii idecipi xitores, qui Polamieni, dum ad Martyrium duceretur, aderat delenior, repellebatque viros, qui Virgini varias inferebant iniurias, humanitati L ue alia r stabat illi ossicia Deorum scilicet cultui serviebat Basili es, tamen ad grati animi testificationem significavit Potam lena se post obitum salutem ipsus a Domino impetraturant, .collata in Ueneficia brevi remuneraturam. An a Deo peccatis impendi beneficias rogaturam Mar: yr fuisset prosessa 3 an Eusebius tam imprudens v
tum non arguisset an cus i beneficum praestitisset, aut Potamimae votis annuillet, ut annuita minime vero. Vnde refert ibidein Eusebius
Basilidem testatum ite, tertia post .artyrium dis , noti sibi assistet: tem Polamienam , coronam capiti sua imposuisse , dixi eque se in
causa Dominum ora', atque id, quia petierat, impetra nec diu post ad Superos migraturum. Posthac signacula Domini accepto , postridie Christum gloriose cons in capite irimcat est. Humanitati s igiatur illa ossa cia erga Potamienam Mariyrem non erant peccata, tum ex sententia istius Virginis, tum etiam ex Actora Martyrii Scriptoribus: sed, quod est majoris cirrefiagabilis morirenti, est ex Dei iudicio. qui Virginis preces audivit, .conversionis donum Basilidi concessit. Iterum Eusebius lib. s. His . cap. 3. Diocletiani persecutoris saevissimi calamitosum vitae finem Constantii patris Constantini Mag. elicitati opponit, infertque haec esse in Chri trianos beneficentia illius piet
natum. Peccatum igitur non erat, nec credebatur irego ius Naz.
orat is in laudem patris sui . ad Ecclesiam i atholicam pertinere ait quotquot extra Ecclcuam bonis operibu incumbunt, α de paue suo
463쪽
adhuc Ethnico dicit er e t. More quin i um no Pasciso b M. vi enim multi ex nubis nobiscum an sunt, quos scilicet : Oramuni
orpore ita remozet sic contra multi exteroruu ad nos spectant qui- eam is nimi, ira sirim moribui mevertunt , ac solo nomine carent eam rem ipsam teneant, quo a n me 'cur Hoque patc erat, ramus a dem ill alienus , caterum vita moribus a nos propen ens Imbdum muneribus Reipublica iniunibus praefulgeret, nec opes cumulis set, perinde ac qui iisdem praestinui insignicbantur, pro his rabiuinc ut .sdem, ut opinor, prami loco retulit seu ad dem praeparatio ni loco fuerunt : Ipsi autem ad divinam illuminationem superis omni τὰ praeparatio quaedam crat, ct Ut P THii Ic purgati si itatem dono a fibrans, ct perferili puritati committeretur Anumrue minime e riclitaretur in animi habitu adversus gratiam audaci. in p. doctrinam hanc ducitari penitus s. Augustino, qui opus quodlibet fidei prς vium peccatum si disputat ex bis clipturae loci, , tum Rom. i . . . ult. Omne, quod non est ex fide, peccatum est tum Hebr. i. Sine de impossibile est ἰη re cotestimomum illud inquit Iulianum alloquens lib. . Contra ipsum cap. 3 quod postulo posui, omne quod non est ex is, ς κ μ est, sicut tibi iis, s aerapisti, expresulpici non ut sapit, sed ut sapisci de cibis enim Ap. stolui loquebatur. Verum cum disUrt qui Aiem discernit si mandria merit, damnatus si quia non ex is hanc peccati s eciem, d quae agebat, generati voluit probare intentia, mox inferens rimne enim, quod non est e sde, peccatum Ut L p ut in si Ii H ruru es testimonio, Aod i cntidem sui, nec sed aliqhi distis, ii quia non insen ii, quomo ρ in μηm Us d torquire sementiam , qauda H b M positum est ' sis enim impossibile sit Iarare Z.b nempe ut o diceretur de tota vita hominis, id est de totius vitae actionibus has batur, in cyκη Ut s ex is vivit; ct tamen eum μ.
eas ira tradices e u bone egra in i ' rurias, quasi te preni tuerit laudis earum steriles pronuntiar iron bites. Addit, paup rum miseret peccatum esse , mi fides ac δεῖ Si it um se as
isto bona male utitur, qui Ud liter utitur: C hoc bonum male farii, qui Ud lite facit qui autem Gl. - alis id profecto peccat. Ex quo castigitur inquit etiam ipse οπμ υς a , Τμ faciunt insiteles, non serum se ipsortim autem ess pccc in qu bm, bona malle Deiani qui ea bis fideli, sed insisti, Moes noxia faciunt moloniat/; ualis Olunta, nasi Chri iano dubit-nte arbor est mala, qua ae μου h. potest nisi fructim malos . id est sola peccata Vnde inscrt puniendo, esse eiuscemodi homines omne cnim vilis noli , quod non est eae sit,
464쪽
Et rem a fundamentis eruens ita concludit Disce eum, qui non facit opera bona intentione .iei bonae , hoc est jm, qua per dilectianem ρι- ratur,tatum quasi corpm qu d Eu velut emisis, operibus constat.
tenebrosum eo, hae est plenum nigredine. Quod paulo superitis e posuerat, huic Iuliani objectioni, Erto uaeum perire peccat, vi in in delibis cita respondens prorsus inquaniam non est ex de peccatum est non quia ι seipsum factnm, quod est operire, pecca tum est; sed de tali opore non in Domino gloriari sim impii nerates peccatum. Idem iterum conficitur ex aliis . Augustini operibus. ex quibus constat iam opus bonum absque divinae gratiae auxilio fieri posse, nullumque ejuscemodi beneficium ante fidei perceptionem
conferri Primum ex universa S. Augustini adversus Pelagianos doctri-1ia est in propatulo, ac potissimum ex cap. 26. lib. de Grat Christi, in quo haec habet: Ubi non est dilecti , nullum bonum pinu imputatur, ne recte bonum opus vocatur, quia omn quod non est ex de pereatum est, si ei per dile lionem operatur Alterum colligitur dira ex Epist. ios ad Sixtum opera bona inquit, fim ab homine . de -- tem si in homine sine qua illa a viis sunt homine : omne enim uod non est ex de peccatum est tum etiam ex his in salira 3 verbis: Nemo computet opera sua bona ante fidem ubi enim de non erat, bonum opus non erat boni cini opus intcnti facit, intentionem Li
R. absque fide nullum esse quidem in inlidelibus bonum permanens, vita aeterna dignum posse vero in illis occurrere bonum, quod non diu inhaeret, seu gratiam moventem. Quae opponuntur, prio rem quidem statum infidelium impugnant, non vero actus bonos , qui ex divino motu proficiscunturi seu sunt Dei dona , quae tot in locis commendavit S. Doctor, ut ex dictis palam est, instititque pr sertim, in illa Dei dona, vel actias boni, naturae viribus ascriberentur. Ideo Julianum sic compellat lib. . cap. 3. Quanto ergo tolerabilius αι, ouis dicis in impii se virtutes, divino Mneri poti. , quam eorum tribiteres tantummodo voluntati licet ipsi hoc nesciant, donee, si eae illa fiant radestinatorum numero, accipiant spiritum, qui ex Deo est , t sciant qua a Deo donata sunt eio se absit, ut sit in aliqua vera vi im, nisi fuerit justus η sit autem , ut sit justus vere, nisi ivat eae de Gustus enim eae de vivit. Et proinde modo quidquid in hominibus laudatur gratiae singulari, aut Dei dilectioni tribuatur, non reclamat S. Aug. I, s . Si bona quaedam opera possent ab infidelibus exeri vel aete
nam mererentur selicitatem, vel naturalem quamdam beatitudinem , non temporaneas tantummodo remuneratione : Non primum , quia illae
imaginis Dei reliquiae non praestant auxilium starernaturalis ordinis: Liuscemodi enim auxilium no coaccditu ante iidem &proinde illic
465쪽
solis reliquiis adjutus non potest homo seri justus , nec aeternam consequi beatitudinem , alias gratis mortuus esset Christus, ut ex post. collegit S. August. lib. . contra Jul. p. s. Si homin/s, inqxiit, sine
side Christi ad fidem veram , ad virtutem veram , a Iustitiam veram, ad satientiam veram quacumquι re alii quacumque ratione perveniunt
pronus .sicut de Lege veri sim ait Apostolu/: Si per Legem justitia
ergo Christus eratis innuκ ν' ita veri sim dicitur Siiser naturam, voluntatemque justitia orgo Christus gratis mortuus est. Secundum etiam dici nefas est , ut ex S. Augustino probatum est art. s. q. 6. Erg nullum omnin elicitur ab infidelibus opus bonum. R. Infideles non mereti quidem bonis illis actibus felicitatem aeternam quia illorum opera non oriuntur ex de affectuque charitatis dominantis , quae sola hic inchoata , 5 in dies aucta, in coelis pet fici. tur quod illustri tremendoque exemplo subjicit oculis . Augustinus lib. . ad Bonis contra duas Pelag. Epist. cap. s. Homo ducens vitam sine homicitis sne furis , sin f se testiment. Ita appetii rei
ullius aliena . parentibus onarem debitum reddens castus Urue ad continent am , ab omni omnino conccibit etiam conIugali eleemo .rrumiargi simus injuriarem patienti musci qui non solum non auferat aliena, sed nec sua reposcat ablati vel etiam venditis omni a sui , erogatioque in pauperes , nihil suum propriumque Usideat cum suis tamen is eth laudabilibus aru us , si non in Deum fidem recitam ct catholicam teneat, de hac vita damnandus abscedit. Eouscemodi autem
Opera quasdam promerentur remunerationes temporaneas quia immutabili ordinatione sicut nihil scelcris impunitum dimittitur, quodlibet quoque bonum mercedem sortitur; quod tamen bonum non potest naturae vindicari. Ut enim disputat S. August. lib. de Grat Chr. cap. a . Absit ut qui uam bani operis siribus naturae ascribatur. Unde quaecumque sunt bona opera in Infidclibus , internae atque occultae, mirabili inessabili divinae potestati, quae in cordibus hominum bonas voluntates operatur, tribuenda sunt, ut jam ostendunus. Nec miretur quispiam, quod Dei dona ante fidem ut bonorum actuum principia laudentur. Etenim non laudantur in Infidelibus opera, quibus justificentur; sed quaedam Dei dona, piae motiones, quibus adducantur ad fidem Plura hujus rei jam retulimus exempla Lluscein odi quoque fili impulsio in carceris urbis Thyatirenotum custode, qui a seipso interimendo a S. Paulo avocatus, ad ipsius S. Pauli Gylae pedes procidens ait Ach. io Domini, quid me oportet facere, ut salvus fami Atiali dixerunt aereis in Dominum Jesum, ' falsus eris tu, O rimusrκa. Et Iocuti sint ei Verbum Domini , cum omnibus qui erant in δε- ma ejus .... Et baptit ius omnis domus e M contio ua
O latatus est cum omni rimo fui, credens Deo. CONCL. III. Caeter Infidelium opera, quae non ex imaginisici vina reliquiis promanant aut non Ut Dei do: a singulari , peccatis. Tom. α
466쪽
sunt accensenda quamvis honestatis laudabilis speciem prae se ferant. Hae est S. Augustini disserendi ratio lib. . contra Iulianum cap. 3. 3ubd nimirum operibus illis desint legitimi finis consectati, recta ia-tentio, aliaque adiuncta Si Gentilis nudum operuerit, numquid, quia non est e sis , peccatum est inquiebat Iulianus t cui sic respondet S. Rugust. Prorsus inquanti m non est ex is peccatum est; non ιρκia per seipsum factum, quod est nudum operire, peccatum est sed de tali opem non in Domino gloriari solus i ius negat esse peccatum. Et paulo si, perius dixerat: uidquid boni sit ab homine, inquit, ct non propter hoe sit, propter quod feri deber vera sapientias praecipit, in ocis videatur bonum , ipso non recta fine peccatum est. Aliam rationem subjicit ex principii pravitate ductam ; videlicet iniquum esse infidelia opus , specie tenus audabile, quod male fiat, ex arbore vitiata prodeat Is autem mentem suam sic exponit interpellando Iulianum S.
Gentilis nudum operuerit , periclitantem liberaverit agri vulnera foverit, distria honesta amicitia impenderit ad testimonium falsum nec tormen-ri potuerit impePi erucro abs te, utrum hα opera ben faciat an malὸ
Si enim quamvis bona male tamen facit, negare non potes eum peccare,
sui male quodlibet facit; sed quia eum non vis, cum facit ita, peccare, profesto dicturus est, bona facit, ct bene , Actus ergo bono Dei a bor mala, quod feri non posse veritas dicit. Quam arguine
lationem iterum urget ad Od si misericordia scilicet per se
ipsam naturali compassione opus est bonum, etiam isto bono male utiarum, qui infideliter utitur, ct hac bonum mal facit , qui Ud sit esfacit qui autem male facit aliquid , profecto peccat. Conven:ebat autem ulianus non esse viros bonos, qui praestarent ista. sed steriliter bonos. Has vero ideas simul non posse consistere illi ostendit S. Augustinus ibidem. Ego fieriliter banos dixi homines , inquiebat Julianus,
qui non propter Deum faciendo qua faciunt, non ab e vitam ransequuntur aeternam. Justus ergo Deus, bonus, inquiebat S. August. Bonos est in mortem missurus ternam Sed deest recta intentio, de qua Dominus Math. . . 21. Si oculus tuus fuerit simplex , totum corpus tuum lucidum erit. Hunc oculum agnosce, inquit S. Augustius 'int..tionem, qua facit quisque quod facit. per hoc sce eum , qui xj, facit opera bona intentiora dei bona, hoc est ejus , qua per dici ii.-nem operatur , totum vas corpus , quod illis , velut membris, peribus constat, tenebrosum esse , hoc est plenum ni redine peccatorum. Alteram
hanc rationem addit, scilicet a Juliano laudata Infidelium praestantia opera, ex ipsius sensu aliud praeter amram non nosse principium. Nihil autem boni sine gratia heri contendit S. August. Quoniam saltem concedis, inquit, opera Insidelium qu tibi eorκm videntur bona. non tamen eos ad salutem sempiteream, regnumque perducere, scito ες illud bonum hominum dicere illam voluntatem bonam, illud opus λ-
nam in gratia Dei qua datur per unum σdiatorem Dei, omis
467쪽
λ - regnumque perduci. P . . Quae mercedem a Deo conse uuntur , inter peccata non
debent amandati. Ejuscemodi ver hierunt non paucorum infidelium opera, ut Nabuchodonosoris 4 ejus exercitus Zech. 2'. e. r. Unde ita Deus ad Prophetam e Merces . est reduit ei, neque exercitui qui , de Tyro, pro semitui qua servivit mih ahersus eam Propterea haec dicit Dominus Deus: Ecce ego dabo Nabuchodonosor Regem Babylonii in terra e guti ct accipiet multitudinem ejus .... ct diripiet spolia ejus eri merces exercitui illius. Hinc intelligimus,
inquit S. Hieron in illud caput, etiam Ethnicos, si qui Vcris bonis cerint non absque mercede Dei judici prateriri. S. Aug. lib. s. de
Civit. cap. s. scribit Deum tantam Romanis imperii e gloriae amplitudinem ob civiles eorum virtutes concessisse. Magistrum secuti fuerunt S. Prosper contra Collat de S. Fulgent. lib. de Incarn cap. 26. quorum autem opera remunerat Deus , quis vellet peccatis esse
R. in Nabuchodonosori si exercitus illius duo esse secernenda ministerium scilicet , quod Iustitiae Divinae r buerunt adversus Syros. aliasque Gentes scelerum conscias deinde, labores, d pericula . quae sustinuerunt, tum gloriae , tum regni amplificandi , tum ambitus, aut spoliorum cupiditate. Porro autem ob praestitum ejuscemodi ministerium mercedem juxta eorum vota retribuit Deus Imperatori , videlicet in AEgyptum alias Gentes victoriam militibus vero AEgyptiorum
direptionem, spolia. Unde nihil aliud sequitur, nisi quod contingit,
cum a Magistratu carnifici traditur interimendus inimicus tunc enim mercedem a Iudice tortor ure consequitur, propriae licet ultor injuriae peccet, tormenta ferociori manu inserendo. S. August. pariter duo in
Romanis laudavit trius bit in comprimendis sceleribus studium ;alierum fili rati, qua inducti gravia scelera removerunt a Republica. Studio autem illi, quod ex imaginis divinae reliquiis promanabat. imperii amplitudinem, .famam nominis fuisse redditam fatetur quia laudabilis admodum erat illa selicitudo. Vnd ita concludit cap. s. libri quinti de Civit ut ergo non erat Deus daturus vitam temam ς- sancti Angelis His in civitate sua caelesti, ad cujus societatem
pietas vera perducit sineque hanc ei terrenam gloriam excellen-rismi Imperii cancederet, non redderetur merces bonis artibus eorum,
id est virtutibus . quibus ad tantam glomiam pereenire nitebantur. Ne tamen vis fiat in verbo inutibus praevertit enim dissicultatem anchas Augustinus cap. . quia, inquit, vera virtus n. est nisi 'Ma ad eum finem tendit ubi est bonum hominis , qua melius non est. Ideoque non mercedem coelestem, quae verum est virtutis praemium, assequuntur , ut scripsit mox S. Augustinus cap. s. sed ibi a temporalem
468쪽
. . Aliis quidem Gentibus digniores erant Romani, qui orbi terr
rum dominarentur ciam tam studiose crimina, quibus serviebant populi, ab Imperio removere conarentur ι sed revera, ut habet idem S. Dochor, illud ipsum studium circumstantia finis ita deturpabatur nihil ut nisi ei tam vitii speciem contineret, nempe ob immodicam comparandae insignis apud homines existimationis cupiditatem. Hinc . teste ipse Satullio, in eorum animis adeo exarsit ardor ille, quemadmodum refert cap. s. ut honori, gloriae, tanquam iis, Templa
consecrarint; ut addit, huic vitio vin Diam non resistebant, ver vim etiam acta excitandum ct accendendum si censebant, putantes hoc
utile esse Reipublicae. Hancque gloriae cupiditatem dilectione justitia:
superandam fuisse probat cap. 1 . his verbis: Ipse amor humana laudis erubescat , inquit, ct cedat amori meritatis. Dissileti autem nemo
potest hujuscemodi cupiditatis iniquitatem , cum vanius nihil sit hum
Aliam rationem addit cap. c. ubi ait, ideo dilatatam Romanorum gloriam , ut cives aeternae civitatis hic intelligerent, Quanta dilectio debeatur supere patri propter, tam aeternam, si tantum a suis civibus terrena dilesta est propter haminum gloriam. In Praedestinatorum igitur commoda hic gloriae splendor conferebatur. Si quae ergo prae clare est erunt Romani, mercede vel laude digna, haec omnia proiecta sunt ex imaginis Dei reliquiis, aut singularia Dei fuere dona. Opp. 1. Sunt opera quaedam ab infidelibus licita quae etiamsi ab operant ad Deum nullatenus reserantur, sed ad falsesicos, non ideo cccatis sunt accensenda ; quia cum opera illa idcirco exerantur, quod per se honesta sint sane ad Deum referuntur ex se . natura sua. Sic licet ullus pro rorum operum fine Deum constituerit, veniale tamen peccatum , cujus sit reus, ad finem a Deo diversiim ex atendit. Igitur infidelium opera quae per se honesta sunt, licet ab ope
rante non rcferantur ad Deum, non sunt tamen pecca .a.
R. i. nullum actum humanum elici posse, qui propter finem exeratur. Quemadmodum enim nihil fit , nisi fiat ab aliquo cita quoque nihil fit, nisi propter aliquem finem Im finis primum inter caulas locum obtinet nemo quippe manum ad opus admovet, nisi prius alicujus finis bonitate concitetur. Quamobrem dum agunt homines, scmper finis amore crimtur , quocunque seruntur nec idcirco solum opera exerunt, quia per se sunt honesta , sed ejuscemodi honestatis osticiaci fetunt ulterius ita ut si rectus sit ille amor, ex imaginis Dei reliquiis oriatur, quarum beneficio ejusinodi laudabiles actus in naturae autorem, quatenus summa veritas est, aut suprema bonitas justitia reserumtur si vero legitimus non sit ille amor, actio erit quidem bona ratione ollicii, ac objecti a semper erit peccatum ratione finis. UndE opera, quae infideles ad sua numina referunt, licet honestatis speciem prae se erant, Peccatis tamen sunt almumeranda naturali etenim Li
469쪽
eepugnant, B notitiae Dei omnibus hominibus ingeneratae. Quamobrem ex Apostolo inrae abiles sunt , qvi opera sua non reserant ad naturae autorem, eaque ratione ipsum sicut Deum non Dr eant. Resp. x veniale peccatum, cum nihil alluc sit quam amor nostri, aut rei creatae leviter inordinatus , ali non tendere, nisi ex sane operantis Licet enim justus, dum peccat venialiter, ultimum finem praeter
Deum sibi non praestituat, nec de Creatori anteponat creaturam iit tamen propter eam movetur, ut in ea suum constituat finem ulti mum, saltem, ut aiunt, negative quod exposuimus'. I. an. r. INs T. Licet in oratione plerumque precetur, V. g. Ob minorem, quam par est, animi attentionem, aut ob alium defectum iratio tamen ipsa
neccatum non est. Esto itaque in aliquibus adjunctis delinquat insido
L. ejus tamen actus erunt aperies maculaeci v. c. licet ab infideli propter hominum existimationem erogetur eleemosina, non ideo mines inter bona opera debet recenseri cleemos nae erogatio. Nec enim delinquet infidelis in impertiendis eleemosinis , sed in qu sita hominum existimatione. Igitur infidelium opera vel ratione solius objecti laudabilia non sunt peccata. R. orationem ut eleemosinam his in csibus bonam dici non posse. nisi materialiter, ut quae potuisset bonitatis forma exornari, non vero sermaliter quia malum ex quolibet desectu Hinc Iac. i. q. pereat in uno factus est omnium reus. Nec satis est ad bonum , ut alicui drationem boni habere censeatur exterius, sed ut recte fiat, de Legibus quibuscunque servatis Bonum enim ex integra causa, ut vulgari se tur axiomate. Eleemosina igitur ab infideli ob vanain gloriam, vel in honorem Idoli erogata, peccatum est.