장음표시 사용
471쪽
DR TRACTATIS omnibus, quae ad Leges, Legumque transegressionem,s calamitates inde profectas pertinent , de Mediatore unico ad medicimentumperfugio peres agendum. Hoc autem Chrisianae eligionis caput eo majorem postulat operam, qu et ebementius ac pertinacius fuit impugna
tum, non ab Ethnicis Q Judaeis modὸ sed , ubi i
item nomine tenus Christianis. Haereticorum enim furor in sud M serium ιδ deferbuit, nihil ut in Chrisi
Corpore, Anima, , Verbi cum humana natura conjun tione dimiserint intactum, debitamque Sematori latriam, Cruci Dominicae honorem omnem penitus esse negandum contenderint , sae erintque immaniter in SancD
rum Reliquias, tam gines. Haec posteriori seculo reno-
472쪽
vara fritas quibus7ibet pi'sentientibus ita dimi sit
omnis humavitatis expers , ut in ea purganda , licet inani conatu, laborarint admodum unitatis Catholitae inimici Ethnicorum con statio unicum atronis mxilium postulat ex admiranta praesertim seriei Propheticae oeconomia prosectum Iudaeorum autem oppugnatio expeditam Prophetiarum omnium in hoc caput confimsionis explanationem requirit CaeterireristianaeReligionis
hostes, qui ex Messae sinu prodiere , quia M sterium
sud rationis sue modulo metiri non dubitarunt, sta crorum Codicum, inet enerandae AntiquItatis autoritate sint ob Iani. Auam iniquis Ecclesia mater vexata fa/rit cilumniis, idololatrici cultus palam incusata, nemo non nocuit , nemo ad tam detestandum facinus non ob puit quod nihilominus flagitium Drotui rem conmitiis, peccare mihi viderer in Fratrum a nobis misere dissidentium commoda. amobrem priorum temporum monimenta es unanimem cum caeteris Ecclesiae adsecuriae doctrinam , coiligenda fraternitatis studio, dilucide referam in accurate Catemm qui haec siqui expenderint, minutissimarum Silo quaesionum di iusitione nougramabuntur; has enim multis de causis Det iter attigi,
ac potissimum quia per asim mihi es controetersiis
iliis non multum adju Dari rem Christianam , neci editos fore Candidato , proponerentur ejuscemodi quaestiuncuti modo periti Logices, di in que ad explanandum prepugnandi que Audit crium inriu'
pii fuerint studiose insilucti.
473쪽
INCARNATIONIS nomen olim usurpatum ex illi Joan. .
verbis: Verbum caro factum est videtur excerptum Omis A in Dei beneficiorum pr stantissimum est istud Mysterium: Quid enim majm
ha r centius hominis humilitati contingere queat, inquit S. rcgorius Naz. Orat. 36 quam Deo copuiari atque ex illa mixti ne Deum lici'
QUAESTI PRIM AAn Incarnatio sit possibilis
NO est hic praesertim controversia cum Philosophis, qui rati ni patrocinio nixi pro re inauditam impossibili habent propugnatam a Christianis Dominicam Incarnationem ; quia intelligere n queunt quo pacto divinam humana naturae , in unica Verbi hyp as,
tam arcta conjunctione cohaereant, ut inde unicum divinum exurgat stippositum. Lirima non levis, ut putant, momenti congerunt rati Dum momenta, quibus in confutandis haereret, fateor , qui altissimum hoc Mysterium humano arbitratu sit sciperet definiendum. Cum autem, ut monuimus . . de Trinit res divinae nonnisi divina autoritate constituendae sint, de nihil qu ori jure mentis nostrae aciem superare sit dicendum , quam istud praecipuum Christianae Religionis una amentum; lam potillimum Dei revelationem hac in parte, non si rem humanam consulere operaepretium est. Hic cum disputatio sit adversus Philosophos, in possitivis, ut aiunt , conquirendis argumcntationibus non est laborandum , sed in ostensione sola negativa , ut vulgis loquuntur Ietque hinc palam , Deo non esse impossibile, quod non posse fieri, conjunistis vitibus Fidei hosci ostendere frustra conantur. CD c L. Non implicat Deum fieri hominem. Certior opertior eo fiet conclusionis veritas, quo magis est indubitatum ab omnipotenti Deo seri posse innumera, quae ne vel cogitatu homo assequituri imo iturima esse obvia, quae non capit Philosophus,
licet non sint extra, sed intra ipsum v. g. intelligit, videt, reminiscitur,. necdum animo complectitur earum naturam. Cum ergo tam finitae virtutis, aut potius tantae imbecillitatis sit homo, circa res sio accomni latas. Qintimas adco incutiat, quo tandem jure sibi compertum Tom. I. a
474쪽
esse blanitietur, quod longe superioris est ordinis Demit it tur , ut Me b at unus e nostri . tempe S. August. Epist. num virum Ethnicum . demis eum aliqui ρο e, quod nos fateamur ii:vestigare ni si cibi ratas tota ratio facti es potentia facientis Saxis Nnobis in se possibile non censeatur istud Mysteriuin , quod credendum io , ni erit iniunctum a Dcoci Non est enim Dei quasi homo, urmentiathri Quamobrem huius Mylleni modos curiosus non perscrute
mur; verum meminerimus non plus sapere, quam portet opere Das pera I sobrietatem. Ratum est apud nos . quod . Mariae dixit huius Mysterii nuntius Angelus D eri , inquit, impos ibiti apud De
omne verbum. Proin idque licet rationis adminiculo Sacramentum istudia seculis in Deo absconά tum non assequamur Deo revelanti non de
negandum est obsequium. Ex iis conficitur hac unica investigatione jam opus esse videlicat utrum de illius Mysterii veritate apud nos delinire Deo placuerit 'uod quςst sequenti pala in faciemus Deaque ratione quibuscunque Philosoplus huius Mysterii possibilitas ineluctabiliter aperta fiet. Cum enim ab actu
ad osse valeat, ut statuunt, consecutio i sane ex peracta Incarnatione certo colligent eam fieri potuisse. O p . . Quo pacto maiestatis immensae Deus , qui nulla circumscribitur ambitu corporis , humanitatis tenuitate circumsepiretur An Deus nulli mutationi ves levissimae obnoxius, mutaretur in hominem Num ex ipse Deus in immo felicitatis cumulo positus humanis c lamitatibus, imoa morti subjaceret Certe praeter rationem fingunturres hujuscem uti quibus Deo tam gravis inferatur iniuria. Nec enimii de Deo conceptus simul possunt consistere. Hinc quam sapient olim Ttypho Judaeus vir eruditus apud S. Justi in Dial. Nam quod ais ante secula Deum vij hune Chri stam , ae deinde natum fui re ninem, non ex homine; non mod admirabile, in ier sidem mihi esse
Resp. ad ' Verbum Divinum nullas in corpore suisse passum angustias moue enim νυ sid istute a ui ei Deus, ut m a Sorol. Augustinus ari Voluuatiunt, qui Deum non posse naturam humanam assumere censebat, quin divinitas corporis spatio contineretur. In cffa
bili quippe beneficentia misericors Deus semetipsum naturae nostrae attem cravit, hancque sibi adiunxit, non seipi a destimendo, sed illam lapium erigendo quam Dei misericordiam olim oraesignificarunt Elias Elietaeus, qui, ut sacri Coi es referunt, parvulis a morte revocandis sua incurvata coarctata omniensurarunt corp rra, nullam aut in
corporis magnitudine , aut ita ingenii virtute acturam passi. Non disse mili modo vis nutrix absque ii detrimento cibos in lac convertit, ut nos insanti nec Praeceptori docti illino de scientia aut morum gravitate pariter quidquam decedit, licet cum parvulis puer cat nec dico aegrotis consulenti obveniunt omnium morborum genera Hinc
475쪽
intellis tui Verbum omni notens in hominum miscrorum commoda lon se facilius timetipsum absque ulli sui amiti attemperare potuisse Haec est serme ratiocinatio S. rena lib. . contra aer cap. 7 . Origenis lib. . contra Ccisum. Resp. ad 1 intrinsccam mutationem non obtigisse Verbo homini facto: nullam enim novam perfectionem intrinsccam sibi comparavit, cum humanitatis non sit subjectum sed humanae naturae dignitatem, communicata sua divina personalitate magnifice amplificavit. Und muta. tio accidit soli naturae unianae, quam Verbuin pei ficit, terminat solummodo Variis quoque rem hanc Antiqui delinearunt exemplis. Quemadmodum, inquiunt, licet incorporeis animi cogitationibus corpus attingamus in cas corporco sono vcstitas in Auditorum immittamus aiindeque in eoru in mentcna transfranaus d tamen eaedem in mutilae
remanent non etiam quod dubitemus, quin corpore obvelata licet divina sapiςntia mutationem omnem a se removeat. Sicut cum Diruimur, ut id, quod in aniso geramus, in audientis animum per auresca eas labatur, sit seni verebum , quod corde gestami , locutio vocatur, nec tamen in eun em sonum cogitatio nostra convertitur, sed Tu s manens intinis , forma vois, qua se insimul auribus , sine Miluis ala a murationis assumit ita Verbum Dei non commutatum, cur tamen factum est ut habitaret in nobis. Sic S. Aunist. lib. i. de Docti Chii si cap. . Hanc misericordiae divinae oeconolniam certo mirabuntur, quibus ad beneficia inde prosecta placiterit attendere. F. iistumenina st, ut aeterna veritas, seu Filius Dei carnem indutus, vocui litterarumque instar' divinam veritatena Quirtutum exempla , non secus ac
liber omnium sensibus obvius proposuerit. Und in Scriptura liber dicitur intus .foris scriptus. Verium si sibi non desint Ethnicit, A fabulosis eorum seorum va- Lia ratione unianos Habitus induelirium historiis facile adducentur, ut Verbum manens idem dc absque ulla sui mutatione litimanam naturam induere potuisse concedant. Nam si suetudine autorumclue suorum scrip tiost, apud eos invallat opinio, Deos immortales absque sui detrimentostpius honain uncis inarsisse corpora. Idearum eiuscemodi originen si quaererent Ethnici nobiscum facili negotio deprchenderent, vulgarem hane de illa Deorum cum homimbus conversandi ratione opinationem Gentilati antimis Daemonis arte suisse inlcctam, ut hoc Verbi Diviniae ncficium, unicum naturae deperditae crfirgium vacuaret. Nimittim
pectatio illi fuit, ex populari ilia existimatione cons inirq Ethnicos, nihil aliud a Christianis proponi, quam recentis Dei novita appariti ni genus. Laqueis vero sui judicio divitio irretitus Daemon nihil promovit, in rebus suis aperto fuit nocumento. Ad suadend. in quippὸ huius Mysterii possibilitatem Idololutas fecit paratiores, Christiani queia Gentilan iustitutionem idonea maxime subministravit argumenta. In promptu enim fuit Palim face e bunc tenebrarum principem Gentiutu
476쪽
antiriabus capiendis tantummodo biduisse, omnium celenim imitatione Deorum exemplo iniq ei concitataci nihil autem aliud hominibus Christo proponi, qualia innocentiae vetique culius divini renovationenti Disitet haec singula non potuerunt Religionis Christianae inter Ethn cos infensissimi hostes. Non est ergo eur in Christianos tantoper i surgant Ethnici, vel Philosophi, quod divinam pro hominum comm
dis ad humanum l.uum deprellionem praedicent , cum grati animi testificationibus eaque deprcssone imminutam nullatenus Divinae late statis dignitatem asseverint Resp. ad 3 ex felicitate sua Deum in Incarnatione non excidisse, quamvis unianis calamitati is seipsum subieceiit. Idem enim semper re inani Dei ic de ne vel radioribus daretur errandi locus , ita se gessis, il factis hominem se, eumque simul significaret, Deum sic licet utri Patre, hominem vero nobiscum. Quamon recta se detineri,&cruci afligi passus non ait, nisi quando voluit. Nam etsi crucifixus es
ex infirinitate , tamen vivit ex victu te Dei adeo manifesta secit potentiam, ubi placuit, ut e sepulchro seipsum gloria coruscantem da xerit. Longe nimirum praestat mortem rosurrectionis splendore domare, quam eam continuato via cursu declinare. Haec fuit S. Augustini dis ierendi ratio. Unde licet ob varias adeo calamitates, quibus ultro pro summa hominuti utilitate, nullis eorum provocatum ossiciis , nulloque
propriae utilitatis desiderio se ipsum subjecerit Verbum Divinum tamen de sua aeterna felicitate non decidit Immo nihil divina benignitate dignius occurrit, quam quod ad tam vilem statum , totque obnoxium aerumnis seipsum deprellerit ut adeo eximia nobis conferret beneficia. Irrustra immoraremur in eximendis infirmorum scrupulis, qui Verbo Divino ex commixtic ne illa sordium aliquid Qtmidant. An enim Sol, qui quotidi impurissima loca radiis suis illustrat, ullam labem contrahit , An licet Deus ubique sit de in hominibus gravissi arorum scelerum reis; ide Divina malestas polluitur Resp. ad . praeter fidem non esses, Filium Dei ante secula genitum,
in tempore natum fuisse hominem quia non, quasi non esset nascitur sed carne incipit indui. Non dissimili modo interinum mentis m,sitae verbum, dum profertur, aut scribitur existere non incipit. Erat enim antea, utpote mentis nostrae foetus jam exiitcnc sed quia in scriptione, aut prolatione circum vestitum seno de figuris prodit exterius, percipi sensibus incipit. Ea comparatio legitur in parte iecunda Concilii Ephesini. Praeter fidem imo inultitia videtur Tryphon e uscemodi sermo, sed quid hae Incredibilem iis non diis temur, stibus non est datumnus I steria Dei me suturum unquam sycramus , ut homines hu-jiescemodi rem inici liga pi, nisi fidei donum divinitus accedat. Negamus vero advcrsus Tryphonem caeteros Philosopho . impossibile est hoc Mysterium 'uandoquidem pro impcisibili haberi nequit, quod Deo, qui nec illi,nc fallere potes , credendam iniungitur.
477쪽
o p p. 2. Ex duobus entibus completis en unum per se fiet noli potest Verbum autem Divinum matura humana sunt duo entia coni pleta: Igitur ex illis en per se unum coalescere nequit. n. i. argumentum illud valere tantuin modo in corporis partibus, aut in rebus quantitativis, quarum natura in eo est, ut in invicem excludantri humana veto natura cum long inferioris sit perseetionis, quam divina 4 illa summum decus 5 dignitatem an iussimam consequitur. proind ita simul adunari possunt ambae illae naturae , ut inde unicum exurgat suppositum. Ad illam auten Divini Verbi cum natura huma
ni coniunt,ionem facilius capiendam non desunt, Dei beneficio ituri in in nobis ipsiis , .apud nos posita. Ejulcemodi est animae rationalis cum corpore iubstantialis copulatio Licet enim corpus sit completunsi ratione corporis quia tamen ab anima perficitur completur laterius , ex utroque fit ens per se nulla. Ex quibus ita colligendum Sicut anima rationalis o caro , unus V ρmo , ita Deus, homo unis
R. 1 falso supponi naturam humanam ita completam fuisse, priusquam naturae divinae conjungeretur ut propria subsistentia subsisteret: nunquam enim natura humana Christi seorsim extitit ideoque nec repugnat ex eo cum natura divina unum constitui suppositum imo verbnaturae divinae adunata, ne hypostasim divinam statim subsisten, ua completur, ut longe amplioris dignitatis sit, quam si propria subsiastentia iubsisteret. Inst. 1. Tam implicat naturam privari propria subsistentia , .et alienam licet nobiliorem subsistere, quam propria existsntia Ooliari, per alienam licet nobiliorem existere cum lubiistere nihil aliud si, quam existere 'r se. R. disparem esse rationem. Propterea enim propria existentia res privati non potest quia esset sim .r non esset, quod penitiis repu-
miret: Ejuscemodi vero non sequitur incommodum , cum non
tit propria lubsistentia , dummodo dignior subsistentiae natura con
inst. 3. Quemadmodum natura humana lupponeretur existens non existens si existentia spoliaretur cita pariter si propria careret tibiistentia, de et Verbi subsistentiam iubsisteret, essiet lubstantia A nouesset, quia non esset en per se. R. naturam humanam, propria licet careat subsistentia , per hypo stasim eibi subsistat esse veram substantiam , id est ens, ut aiunt, per se subsistens tam quia, ut vulgo monent Philolophi, non actualias ibsistentia 4ed radicalis, ut loquuntur . est de intrinseco iubstantiae conaceptu tii quia natura humana Verbo non inli retri per illiu vero laioerficitur de termittatur, ut aberi iupposito fiat incommunicabilis. Iusto Personalitatis divinae vis terminativa tota exhauritur perna
iiii divinae terminabilitatςm, ut philosophantur Tam enim divina mina iij
478쪽
anii bus capiendis tantummodo si luisse, omnium scelerum imitatione Deorum exemplo iniqui concitata nihil autem aliud hominibus Christo proponi, qualia innocentiae verique cultus divini renovationem. Dissi ter haec singula non potuerunt Religionis Christianae inter Ethniacos infensissimi hostes. Non est ergo, cur in Christianos tantopere insurgant Ethnici, vel Philosophi, quod divinam pro hominum comm dis ad humanum st.itum depreisonem praedicent; cum grati animi testificationibus eaque deprcssone imminutam nullatenus Divinae Maiestatis
Rcsp. ad 3 ex sesicitate sua Deum in Incarnatione non excidisse, quamvis unianis calamitatibus seipsum subieceiit. Idem enim semper rein. insit Deus ne vel tudioribus daretur errandi locus at se gessit, i t dictis de factis hominem se , eumque simul significaret, Deum sic licet cum Patre, hominem vero nobiscum. Quamonrem se detineri, Maeruci a figi passus non est, nisi quando voluit. Nam etsi pacifixus est ex infirmitate tamen vivit ex victu te Dei; adeo manifesta secit potentiam, ubi placuit, ut e sepulchro seipsum gloria coruscantem ed xerit. Longe nimirum praestat mortei rosurrectionis splendore don re, quam eam continuato vitae cursu declinare. Haec fuit S. Augustini dis utendi ratio. Unde licet ob varias adeo calamitates, quibus ultro pro summa hominu ni utilitate, nullis eorum provocatum flaciis , nulloque propriae utilitatis desiderio scipsum subjecerit Verbum Divinum tamen de sua aeterna felicitate non decidit Immo nihil divina benignitate dignius occurrit, quam quod ad tam vilem statum , totque obnoxium aerumnis seipsum deprellerit, ut adeo eximia nobis conferret beneficia. Frustra immoraremur in eximendis infirmorum scrupulis, qui Verbo Divino ex commixtione illa sordium aliquid Qtmidant. An enim Sol,
qui quotidi impurissima loca radiis suis illustrat, ullam labem contrahit 3 An licet Deus ubique t. dc in hominibus gravissimorum scelerum reis; ide Divina Maiestas polluitur Resp. ad . praeter fidem non esse , Filium Dei ante secula genitum,
in tempore natum fuisse hominem: quia non 'iiasi non esset nascitur sed carne incipit indui. Non dissimili modo intem uni mentis nostrae verbum, dum profertur, aut scribitur , existere non incipit. Erat enim antea, utpote mentis nostrae foetus jam exilicias sed quia in scriptione,
aut prolatione circum vestitum seno, figuris prodit exterius, percipi sensibus incipit. Ea comparatio legitur in parte iecunda Concilii Ephesini Praeter fidem . imo de stultitia videtur Tryphon e uscet nodi sermo sed quid dae 3 Incredibilem iis non diis temur, quibus non est datumribsse systeria Dei nec suturum unquam secramus , ut homines hu-jiacemodi tem inici ligast, nisi fidei donum ivinitus accedat. Negamus vero advcrsus Tryphoi em. caeteros Philosophos impossibile esse hoe
Mysterium inuando litidem pro impossibili haberi nequit, quod a Deo, qui nec tali,nc fallere potest , credendum in ungitur.
479쪽
o p r. Ex duobus entibus completis en unum et se fieri noli
potest Verbum autem Divinum matura humana sunt duo entia coni pleta: Igitur ex illis en per se unum coalescere nequit. n. i. argumentum illud valere tantu:n modo in corporis partibus, aut in rebus quantitativis, quarum natura in eo est, ut se invicem exclu danici humana vel natura cum longe inserioris si perfectionis, quam
divina i ab illa summum decus dignitatem an lissimam consequitur, proinde ita simul adunari possunt ambae illae naturae . iit inde unicum exurgat suppositum. Ad illam auten' Divini Verbi cum natura huma ni coniun,ionem ficilius capiendam non desunt, Dei beneficio , plurima in nobis ipsis, J apud nos posita. Elulcemodi est animae rationalis eum corpore iubstantialis Opulatio Licet enim corpus sit completunt in ratione corporis quia tamen ab anima perficitur completur ut terius , ex utroque fit ens per se unum. Ex quibus ita colligendum Sicut inia ration is ct caro , unus est ρmo , ita Deus O homo linus
R. i. falso supponi naturam humanam ita completam fuisse, prius-γὶm naturae divinae conjungeretur . ut tropria subsistentia subsisteret: nunquam enim natura humana Christi seorsim extitit ideoque nec repugnat ex eo cum natura divina unum constitui suppositum imo verbnaturae divinae adunata, per hypostatim divinam statim subsistens .ua completur, ut longe amplioris dignitatis sit quam si propria subsiastentia subsisteret. Inst. 1. Tam implicat naturam privari propria subustentia , de petalienam licet nobiliorem subsisteres, quam propria exist istia ooliari, per alienam licet nobiliorem existere cum subtiistcre nihil aliud sit, quam existere Pr se. R. disparem esse rationem. Propterea enim propria existentia res privati non potest quia esset mur non esset, quod penitiis repu-
renaret: iulcemodi vero non equitur incommodum , cum non oc-
eluti propria lubsistentia , dummodo dignior subsistentiae natura con
Inst. 3. Quemadmodum natura humana lupponeretur existens 3 non existens, si existentia spoliaretur cita pariter si propria careret lubsistentia, uet Verbi subsistentiam subsisteret, esset substantia A nouesset, quia non esset en per se. R. naturam humanam, propria licet careat subsistentia , per hyp st sim eibi lubsistat esse veram substantiam , id est . ens, ut aiunt, per te subsistens tam quia, ut vulgo monent Philol.phi . non actualia subsistentia sed radicatis, ut loquuntur, est de intrinseco iubstantiae con ceptu tum quia natura humana Verbo non inhqret per illud vero laiste ficitur 3 terminatur, ut alicri iupposito fiat incommunicabilis.
Iust. . Pelion litatis divinae Vis terminativa tota exhauritur perna
iura divitiae terminabilitatςm, ut philosophantur Tam enim divina, ait,
480쪽
iura totam exhaurit hypostas eos divinae terminandi vim infinitam quam divina hypostatis totam exhauria nanirae divinae in &proind naturam humanam Verbuin Divinum ita eL Hul M. . . . l. it , ut cam cddat incomin uniciibilem alicii.
R. natura divina exhauriri quidem intcnsive persen alitatis divinae te inandi vim, cum terminari non possit natura divina si modo 'si in termina. ir sed non exhauriri extensive cum latc divinam alias inserioris ordinis naturas terminarem ossit cibum Divianum. Scicntia Dei suo pariter. Quod Deus est, Olccto luctilive adaequatur, icus enim exicctiori modo seipsum cognoscere non potest non autem xlcnsives quia non circa Deum solum versatur, scd etiam circa res creatas. Nullo igitur obice subsistentiae divinae amplitudo ad complendam naturam humanam fit impotens. I, s . . Non est cur potius natura humanae per divinam hyp stafilii dein subsistere, quam per Dei voluntatem velle hoc utcin posterius repugnat , ergo A prius. R. inter nataram humanam de Verbi subsistentiam Te ordinis proportionem : natura enim humana terminari potest QVerbi subsilientia terim nare, quod sufficit. Non potest autem homo cile per volui talem divinam . quia vellet ex hypothesi , non vellet autem , quia volitio oriri tu i potuit, nisi a principio vitali A intrinseco, ut' te vitalis ctus. At ver natura humana per citu subsistentiam ei subsistit,
In confutandis ejuscemodi oppositionibus , quas excogitavit humana mens, Philosophi Christiani sustinuinaus personam. Quae vero responsio Theologum deceat, nunc temporis ita sub icimus. Licet qua ratione ex duobus entibus iis c se unum coal scere rosiit, de natura humana pc divinam hypostasim subsistere queat, non si quatur humanaco blatio qui tanacia de divina Iri. In.Hionis in conomia, Maia naturae
ordinem .principia in usi recepta non si dissercndum, nec nostrum est divinae potestati fines t scribete , non rit consequcias impossibilem esse divinitus humana naturae cum divina connexionem , cum pencs Deum sit Leges pro libito consti lucre. Hinc si argumentationes ejus cena odi consulare non possct fictis eas tamen ridere cicberct. Quid enim certius de cum Deus Lllcre nequeat, nec falli Quid vero incertius hominum opinationibus Novit quisque de scipse experius, haec se improba e admodum, quae alias at copiosius ridis clae certitu in is anchora, sola veritatis di lii ius post testis, sola procul removit dubitationis anxietatcs . cla vagam, ut monet unus
stris, nempe S. Bernardus Epist iso opinandi libertatem rcmovet :Fidei, siquit Apastolo est, i stantia rerum erandarum, non inanium phantasia conjecturarum Aassis substantiam, non licet tibi in f putare, e . putare pro libito non .ic illucque vagari per incerta