장음표시 사용
551쪽
Ma diminitare, qua sit mentis instar existat ADq.: et errorem eju tatulum compulit italem S. Epiphanius. Ultimo S. Augustinus hanc aliam rationem addit lib. s. q. q. So. Si Christus , inquit, animam non assumpsisset; bcnuam , non hominim bi adiunxisset. Ad idem caput referun Iur quae ex sanctis Patribus sit peritu attulimus , tum d necessitate, tum de effectibus In Cirnationis, tum de veritate susceptae cainis, tum eti m dc unione utriusque naturae
Opp. r. Joan. I. Verbum caro 'Lium diuitur , animae nulla factὶ
Respondet S. Greg. a cariacm in Scripturis pro toto homine usu pari. ut Gen. 6. Pial o c. Sic autem locuIlim esse Evangelistam, ut quod vilius est in homine non dedignatum fuisse Verbum doceret. Addimus ex aliis Scripturae locis palam eis animam habuisse Christum. Opp. 1. Si Christus hominis animam Mentem habuilla , a vitii, purus non fuisset. Nec enim Pri potest, quin homo peccet cum n,
tura humana tota in peccatum prona su Respondet S. Athan orat de salutari adveni Iesu Christi contra Aponinar corruptam quidem a uram in peccatum pronam esses; non vero naturam ex se, cui si necessario dux erct peccatum , Deus peccati. esset autor Quamobrem cum christus naturam cpravatam non induerit sed peccati cujuslibet expertem, Misa gratiam sanctitate, quae stare cum cccato non Potest, donatam jest a vitiis purus omnino
Opp. 1. Tam Verbum fuit loco animi, quam loco personae. debenim Verbum 'rsonae creat* vices implevit i quia Verbi vis infinitipat est ad sustentandam naturam creatam. Sed similis est virtutis ad icvificandum corpus.
Resp. non ideo tantummodo Verbum humanam hypostasim supplere. quod ad naturam sustentandam si parci sic quod posita in Christo per sona humana esscnt flaturae in Christo duae personae, duo filii inretam Verbum esset factum homo, quam hominis inhabitator. At vero si animae vices gessisset Verbum fuissς homo, non fuisset quia no biliorem hominis partem non sui sic assecutus. Quamobrem Verbum animae vices non gessit. O irritur num S. Gregorius Nar Apollinaristis faverit, eorunii adi, setit erroribus Dubitandi rario inde Oroficiscitur, qui d Vitalis pro fessionem ab Episcopo Romano amas probatam probassetis ipse. Unde plures de Greg. de Damas fuerunt conquesti. R. S. Greg. hujus erroris iniuria filiis insimulatum. Mane enim haeresim pluribus in locis impugnat, ut in orat si in qua scribit cood sumptum non est, curarioηis si experi: ' od autem Deo unitum est hoc κο rue salutem consequitum Si dimi iaciant. parte Adamus lap-μ. est dimidiatum quoque sit Τηρ tum est et quod alti em a
552쪽
eipis Si autem totus peccavit, toti quoque genito unitus est, atque eae omni parte salutem consequitur .... af assimodum arare propter casnim damnatam ct anima propter animam mm habuιλ ita etiam ment. propter mentem, utpote qua non solum in Adamo peccaverit , sed jri m. affecta fuerit . . .. Zod enim mandatum accepit, hoc mandato qua que minime paruit. Item orat. 6. apud Nectar conqueritur, quod
Apollinaristas conventuum habendorum autoritatem sibi errogasse, Uampasi passus fuerit. Idein in orat si mox laudata reclamat vehementet adversus injuriam illatam sibi ab Apollinaristis aut a viris nomini suo insensis , a quibus annumerabatur Apollinaristis. Ideo Cledonium rogitu ubique pr dicet a Gregorio damnari Apollinaristas. Denique orat si ait inani conclamatione laudari suam subscriptionem Vitalis profes soni concessam me autem , ira quis, nos hoc nomine accusent , quod tali viri nobis charissimi Adem , quam ita postulante Beato Damas, Romano Episcopo litteris consignatam dedit, prius quirim probaverimus,
De Haereticis , qui circa utriusque in Christo
naturae conjunctionem erraverunt.
X illis quidam in Christo duas induxere per senas Alii ver a dia
vinitate absorptam fuisse naturam humanam excogitarunt.
ARTICULUS PRIMUS. Haeretici, qui duas in Chris personas a ferunt,
arguuntur. CERi Net nos micolaitae duas in Christo naturas a se invicem sejunctas, idcircbduosillos admittebant ex S. Iren. l. r. contra Valent.c. 1s.In similem errorem incidit Paulus Samosat Deumque in Christo non aliter quam in caeteris Sanctis disse propugnavit. Hunc errorem confiitat . Athan serm de Incarn adversus Paulum Samo latrarum. Hos Haereticos secutus est Photinus. Haeres veto haec a Nestorio Antiocheno tum primi monacho, dein ad Antiochenum Clerum ob praestantem dicendi facultatem evocato, tandemque post Sisinni obitum Constantinopolitano ad an. 17.
553쪽
Episcopo se sto, nomen invenit. Omnem scilicet operamin industi iam im pendit ipse Nestorius in vulganda firmandaque impia hac doctrina , quam a Theodoro Mopsuesten acceperat. xleium magnam sibi comparavit nominis famam ob summum profligandi Haereticos zelum, quem his verbis palam significavit in prima concione coram Imperatore Theodosio habita: Da mihi, ait Imperator, puram ab Hareticis terram ctu caelum micissim daba Evcrie ς μ moticos O ego icissim
Haec autem haeresis in eo posita erat, quod duas in Christo persona, admitteret QB Virginem nugaret ili Dciparam , asscreretque in B Virgine formato homini conjuneium fuisse Verbum. Hinc duos in Christo filios inducebat, nempe Deum seorsim, Whominem seorsim contesta baturque Dei nomen in Scripturis Christo nunquam tribui, sed sola Christi, Filii, aut Domini vocabuli: Quamobrem, inquiebat, non di xerat Angelus Iosepho: Acc Deum, scd uerum Hominem idcirco Deiserum nominari solummodo Volcbat, quod Verbum Divinum in Christo tanquam in Templo inhabitaret, Gong nobiliori ratione, quam in aliis sanctitate praestantibus viris ita ut Verbum factum non fuerit homo nostri similis sicut nec fit, cum in sinetis inhabitat nee Christus adorandus sit sed in illo composito ex homine Nerbo Deus Hanc expositionem continet Synodo Ephesinae oblatum a Carisio Pres.
bytero Symbolum, pari. . Ach. 6. Conc. Has novitates arte non mediocri in orbem Christianum inducenda, suscepit Nestorius, qui aliena opera tum primum usus fuit, ut pro Epi si opi munere sederet arbiter, si contentiones suborirentur; aut dogmati approbato patrocinaretur si propositum d gma plures sortiretur defensores. Quamobrem Anastasius Press yter, quem Antiochia secum addit xerat, in oncione publica coram Nestorio prior hanc haeresim vulgare coepit , uti testatur vagitu lib. . Hist. cap. r. his verbis
Arariam, inquit, nemo De aram vocet: nam Maria homo fuit. Fi/kia-m non potest, ut ex homine nascatur Deus. Ulterius progressus D,
rotheus Episcopus Deiparam nominanti dixit anathema. Ad haec blas. phema verna remuit luebs Constantinopolitan . fidem aliam doeta. Sui non satis compos Nestorius Iudicis animum S jus posuit partia nomine occupato nec Dolothei modo se Praestitit defensorem, Iauda torem , sed, mysteriorum palam eum recit participem. Animos ad debat autoritas, quam sibi compararat apud Aulicos, apud Imperato rem δε prosperi eventus certisamam faciebat expectationem. Quare nec hos intra fines se continuit, sed novitatis illius se inventorem significa Qit Hoc autem pestilenti dogmate palam predicato, expertus sui Ne storius piis Constantinopolitanae Urbis fidclibus alio infixum esse eri tatis,elum, amorem, nec Aulica potestate, nec Ecclesiasticae potest, his abusu comprimi posse. Tunc enim maxima populi pars, omnesque Archimandritae ab eius communione confidenter recesserunt. Quiri.
554쪽
pietatis .do strina eximiae doctrinam catholican in concionibus sie runt coram ipso Nestorio profissi, ut Procliis aha a Sisinnio Patriarcha Constantinopolitano laici Episcopus constitutus, qui nominata saepius B Virgine Deipara in acerbissimum Nestorii odium incidit. In Pro clum , in Archimandritas, in Clerum, in plebem commotior factus Nestorius obstupuit, cum e ex AEgypto accepit S.Cvrilliis Cleri Ale.
xandrini adversum se motus, quos comminationibus contra S. Cyrilluincomprimere cum Don valeret, S. Celcstini Romani Pontifici 5 Occi dentalium animos occupare conatus suis; sed frustra. Nam adversus ipsum Celestinus sententiae in Synodo Romana latae executionem S. Cyrillo demandavit cujus cntcntiae , Synodi AEgyptiacae solicitudini vi
occurret et Nestorius a Theodosi o Synodum univcrsalciti obtinuit de
ad varia subterfugia confligit. Duas esse in Christo personas , duosque filios quandoque negavit, ut in quaternionibus in Conc Ephes Acit i. recitatis, in quibus undem infantem fuisse se infantis domi-inim , vel infantis inhabitatorci disputavit. Sed . ut monuit in p. ad
S. Cyilli Acacius M lit in sis, Dei cum carne conjunctionem tantummodo moralem, non vero physicam naturalem confitebatur.
Quae singula uberius expcndemus, ubi agendum erit de Concilio Epher id quo de haeres illa damnata fuit, mestotius abdicatus. Qui ampliorem hujus Historix notitiam volet assequi, consulat iam Synodi Ephesinae ista tum pistolas Nestoli ad S. Cyrili. sim ipsus Nestorii Homilias tum S. Cyrilli Epistolas ad S. Celestinum, ad Clerum Con. stantinopolit tum Symbolum Carisii p. a. Act. 6. Conc Ephes tum S. Cyrilli anathematismos; nc unquam me de cstorii culpa quo
dammodo levanda cogitabit cum nec Ecclesiae Romanae, Alexaniadtinae sententiis . nec . Cyrilli monitionibus, nec amicissimorum vito tum hortamentis, a praeoccupata sententia unquam dimoveri potueriti
nec etiam morem ess iit piovidis Theodosii Edictis, qui Nestorii libros comburi jussit, lagique prohibuit, autorem ipsum in asinableg ivit cum denique cstotius ab asi ob hostiles incursus in The
baidem transtatus, in blasphemiae poenam a vermibus corrosa in 'uamisere perierit.
CONCL. Unica est in Christo Persiona Diuina
Hic veritas elucescet ex confutatis Nestorii principiis. Nam ' tam intima est Verbi Divini cum natura humana . quam sumpsit, conjunctio, ut dicatur Joan. . . t . Caro Dctum. Admissa vero Nestorii doctrina Verbum non esset ver factum caro, seu factum homo. Nec enim aliter esset in Christo, quam sit in Sancti. sed hominis tantum
esset inhabitator, non secus ac Sanctorum Quam consecutionem sic repellit S. Athan serm de Incaria con ra Paulum Samosat. Nam si eastPantur Deum habitantis more in carne sua MD, repudientur sin tem Deum in ob habita' referunt, reciolatur quod dicunt. Id
enim Scriptura testaιur Habitab, in eis, ct uam tabui alibqui nihil discriminis
555쪽
dise imis inter no ct Christum esset. Quapropter si adora hominem
Chkistum , eo quod ibi inhia iter Dei Verbum . una opera adora quoque San Τοι ob Deum , qui in illis domicilium habet Fatendum igitur est eundem Christum esse cum hominem, & proinde unam, non Masper senas. Confirmana vel maxim illi consecutio ex antiquis Patribus, qui unicum esse Chri ilum , non duos itemque unicum in Christo filium non duos profitentur; idcoque nec humanam Christi iraturam prius ex B. Virgine fuisse conceptam . quam fuerit Verbo conJuncta Sic Sancti Iren tum lib. . contra Valentin cap. io ubi Cerinthumis Nicolaitas confutat, qui duos in Christo filios admittebant olim lib. i. cap. I. in quo Haereticos alios refellit, qui Verbum a Servatore recrnebant. Ita quoque Novati. inus lib. de Trin. cap. q. Sic pariterra Athan serni. de Incarn. Verbi contra Paulum Samosat quem confiitat, quod Deum naturam humanam induisse negabat, relatis his Chri iti verbis : Nemo ascendi in caelum, nisi filius hominis, qui de caelo descendit Clare , i quit, per ista nos docet suam ipsius Deitatem, non tamen demoliens id quod ratione carnis assum erat sed se cum carne Guniensis quin qui secundam Paulum: In similitudine hominum fuit, ct forma inventas est ut homo iam vero una persona, ct unum animal est eae spiritu orcamo ad uim similitudinem intelligendum est . Christum unam , κοn duo persona esse, quod nunc incredulitas manifeste violat destituta amplitudine gratiae , ct in Gentilium scandala prolapsa. Quandoauidem non credit Deum posse hominem seri secundum verba Dannuta initis di ta , ubi ait Verbum caro factum est. Sed assuerat, genitum ex Hi gine nonnisi hominem esse neque quicquam habere ex natura sua quia
di binitatis sit . sed Deum in hunc Uum esceη disie. Minc sequi ait
Deum e coelo non descendita & ideo conlecutionem Samo tensium quam Nestorius postea colligebat, videlicet alterum in Christo solum hominem, alterum blum Deum esse, ita repellit Cum igitur λαπομ- tenses dicunt alterum solum hominem , alterum serum Deum se absit. ut hane doctrinam recipiamus. Sic etiam S. Hilar. lib. io de Trin. ubi consutat Arianos, qui Catholicis vitio vertebant, quod ex his vel bis Ei ct Pater unum sumusci unam in Christo perionam . seu unicum filium colligerent. Non alii , inquit fili hominis , quam qui fl-Π- . est a neque alius in forma Dei, quam qui in forma servi emfecti homo natu est ut sicut per naturam constitutam nobisia Deo originis nostra principe corpor atque anim homo nascitur . itaIesu Christin per virtutem suam admixtione carnis atque animae homo ac Demos t. habeo in Ie ct totum verumaue quod homo est totum verumque quoi em est. Ita similiter . Greg. Naz. Orat. I. ad cledon. Neque enim inquit, hominem a divinitate separamusa sed unum 4u-dem profremur prim quidem non hominem, d Deum re filium uita enisum e. Et infra V qu duos Ilios, alterum ex Deo, patre,
556쪽
alterum ex matre , non autem unum atque eundem Aduxerit, is ab ea quoque fiborum adoptione excidat, qua recte credentibμ promi ι eget. suanquam enim Deus, homo dua natura sunt , quemadmodam ct an corpus non tamen duo lis, nec Diri quemadmodum ne hic suidem duo homines, tametsi Paulus ad hunc modum internam ct extera rara
hominis partem appellaberit. Idem profitetur . Epiph. lib. . tom. a. his verbis m. auos detre Christos gerimus , vel duos eges riflios, sed eundem Deum, ct eundem hominem non id a quod habitarie in homine sed quod ipse totus homo sit factus. Neque porro merum illum hominem progressione quadam ad divinitatis conditionem processis se credimus sed Deum e caelo dela um, pro divinitatis sua porcntia suam sibi hominis assi se naturam. Unanimis de erat ipsius Nestorii temporibus circa haec capita C tholicorum consensio , ut ipse Joannc Antiochenus, qui seor iam cum suis Orientalibus contra . Cyrillum Ephesi conventiculum secerat, pro Nestorio visiis fuerat stare; duas esse in Christo naturas , unicum vero Dei patris filium , ut universalis Ecclesiae fidem semper Lerit professus. Hinc etiam Imperatoris autoritate ad pacem cum S. Cyrillo ineundam adduci non potuit, nisi ubi compendiosam huius de Orientalium forni uiam per Legatum Emissenum propositam probavit S. Cyrillus, quem in Apollinaristarum dogma decessisse sentieuat cum Orientalibus Joannes Antiochenus. Prob. a. quia ob illam personae unitatem sibi vindicat in Scripturis Christus quae ratione solius divinae naturae bi conveniunt, ut Joan. Q. 3. Antequam Abraham fieret, ego sum Goan. o. p. o. Ego
Pater unum sumtis Joan. 6. r. 18. Exivi a Patre, ct veni in mundum. Quam fidem exponit apert Apostolus, eundem Christum esse Deum .hominem tradendo iam Rom. s. s. s. ubi sic habet: aequibus est Christus secundum careem qui est super omnia Deus benedi- Eius in secuta tum I. Cor. cap. s. p. 6. his verbis: Et unus Dominus Iesu Christus, per quem omnia tum de Col. i. e. s. ubi sic scribit: Sui est imago Dei invisibilis, primogenitus omnis creaturae. Hoc etiam ut unum ex Religionis Christianae capitibus praecipuis profitentur unanimi consensione Sancti Patrcs Nestorio anteriores Itib. gnat Epist ad Ephes his verbi. Filius Lei, qui ante jscula natus est, ct omnia dispositione patris constituit, 'se in utero portatus es a Maria secundum dispositionem eae semine David, ct Spiritu san io. Sic etiam . Athan qui orat. . contra Arianos, ut ex fame siti, aliisque Christi passionibus adversiis ius divinitatem nihil posse colligi ostenderet, ita disteri : Congruum erat, ut Dominus Ἀκm induero humanam
carnem, eam solide cum omnibus suis passionibus indueret Ut enim hae ejus corpus ita ct corporis passiones , ipsius p usiones appellantur . etsi ea non pertingerent ad divinitatem. Nam si illud corpus alterius fuisset, passionι quoque si a terius dici ibuissent sim autem contra x Hi
557쪽
erat ea caror Veri ιm enim caro fictum est necessum est passiones ear nis ejus quoque dici, cujus est illa caro. Igitur ex S. Athan quae Dei sunt, hominis eidem Christo simul conveniunt quod de iterum docet lib. de Incam Christi contra Apollinarem ubi perfectum hominem, pei sectum cum esse Christum asserit: Non quod, inquit, divina persectitudo in humanam perfectitudinem transeat, quod est impium : eave quod dua perfectitudines seorsim sint constituenda : neque ero secundum profectum augescentis virtutis . aut acquisitionem iistitiae , absit , sed se eundum rationem existendi sine defectu plenam ct integram , ut unus sit, utrinsue per omnia idem, Deus ct homo. Eam ciem fusius contra Apollinarem exponit S. Greg. Nyis lib. ad Theophilum Alexand ubi sic scribit Primitia vero naturae humana qua jam omnipotens divinitaι assumpsit , ut dixerit quispiam apta similitudine usus , tanquam aceti gutta quadam mmenso mari commixta sunt illae quidem in divinitate, non tamen in peculiaribus suis proprietatibus e sic enim binarius filiorum numerus colligi ρο siet si ineffabili in divinitate filii diversi generi natura quaepiam peculiaribus Dis insignita notis a nosceretur ita ut hoc
quidem insimum esset, aut parvum aut corruptibile, aut momentaneum.
isiud vero potens, magnum, ct incorruptibile atque aternum. Et infra: ut fieri potest, ut quod unum es, in notionem duplicem dividatur eum nulla sit ferentia, qua numeri distinctio nitatur ' Ditiinita enim quod humile uis, superexaltast ii ei, quod humano more nominabatur largita es , ut super omne nomen esset quod subditum, serium erat Dominiιm Regemque fecit, si cur Petrus inquit Dominum eum Christum fecit Deus Per Chrisum enim regnum intelligimus, ct
propter exasiam mi ionem assumpta camis, sumentis di υ initatis communicantur, ct mutuo dantur no nini ita ut humanum ex divino, dioinum ex hum.rno denominetur. Idem docuit . Ambros lib. de Incarn Domin Sacram cap. . Cum Deus, inclyti semper eget alemus, Incarnationis sacramenta suscepit, non divisus sed unus i quia utrumque unus unus in utroque , hoc est vel in divinitate te in corpore. Non enim alter ex Patre , alter ex Vitaine sed idem aliter ex Patre , aliter
ex ιrgine. Ita etiam S. Hieron Epist ad Eustoch. 'Proo. s. quia si . Virgo Deipara vere dicenda est , proculdubio unica est in Christo persona. In Ecclesia vero a prioribus sectilis recepta est illa Dei par nominis usurpatio, quae ut ex Scripturis aperi repetitur, ita .apud omnes sanctos Patre Nestorio antiquiores solemnis fuit. Quid erit m apertilis illis Isaiae verbis cap. 7. e. Ecce Virgo concipiet, ct partem, ct et orabitur nomen eius Emmanuel. Si enim quem conceptura erat B. Virgo, ver sit 5 vocetur Deus, seu Emmanuel sic, Dei genitrix dicenda est B. Virgo Quae quidem Prophetae verba ita repetit Angelus eodem fine Luc. i. e. 3 i. Ecce concipies in utero, reparies filium, ct vocabis nomen 6-Iesum. Hic erit magnus,
558쪽
sanctum τοcabitur Filius Dei. Et p. 1 Elizabeth piti tu . replita sic
exclamavit Benedicta tu inter mulieres, ct benedis Iu facti ventris tui. Et unde hoc mihi, ut veniat mater Domini mei ad me ' Quae verba clatione sola opus habent. Nam ut Deipara vocatur, quae Dei mater est , in cujus sinu Dei Filius natus est. Nec his autoritatibus modo Nestorii h resim repellebat S. Cyrillus i. parte Conc Ephes sed de recepto apud Antiquos vocis Deipara usu. Ex Antiquis autem S. Iren secundo seculo fidem hanc ita exponebat lib. . adversus Valenti cap. si Quemadmodum protoplastus ille Adam δε rudi terra , ct adhuc virgine Ita recapitulans in se Ada , Verbum existens ex faria Aa adhue erat Virgo. Et cap i. sic disserit contra eos, qui dicerent Christum nihil de Maria accepisse C/terkm sepervacua est in Mariam discensio ejω 'id enim descendebat, si nihil incipiebat simere ab ara aut si nihil amys et ex faria
nunquam ea qua a terra erant percepistit scuti. Et lib. s. c. ' cusem
admodum Eva per Angelicum sermonem se Eta est , ut figeret Deκm, pravaricata verbum ejus ita st haec per Angelicum serimonem mari lieata est, ut portaret Deum , obediens eius rebo. Tertio seculo hanc pariter doctrinam ita tradit Tertul. lib. de carne Chr. cap. 7. Concepit igitur Virgo concepit Emmanuelim , nobiscum et eum Et cap. 8.Itaque sicut nondum natus ex Virgine patrem Deum habere potuit sine
homine matre aeque cum de Virgine nasiceretur, potuit matrem habere hominem sine bomina patre. Quarto seculo hanc vocem usurparunt multi Patres Ita . Athan orat. . contra Arianosci Unde nascente carne
Micipara Maria i e dicitur natus esse, qui aliis ortum, initiamque existendi pr/bet , ut nostram ordinationem in se transferat, nec deinceps ut qui terra simus , in terram abeamus; sed ut Verbo coelesti coaptati, coalitique in cartis ab ipso subvehamur. Sic etiam . Greg. Naa. Orat. uel ad Cledonium ui qui S. Mariam Deiparam non credit, extra di-
minitatem est. Si qui Christum per Virginem amruam per canalem sum xisse non autem in ea divino modo, quia ab ue viri versi humano, quia juxta pariendi consuetudinem formatum se dixerit , qu Atheus es. Si quis formatum hominem fuisse , eumque postea subii re dicat damnationi obnoxius est. Hoc enim non Dei generatio fuerit sed generationis fuga It quoque . Epiph Haer. S. Eva viventium est appetrata inter Revera tamen a Maria Virgine vita ipsa est in mandum introducta ut, viventem pariat, ct viventium Maria sit mater. Et insiaci rapistea unicus e muliere Dei sitim precepit , ursementem evem
ieret. Ibidem testatur Dominum sibi ipsi orpus e Maria finxisse linvalidum Ioanni Antioch visum fuerat istud argumentum ex Traditi ne ductum, ut Nestorio in Epist ad eum, incitamento fiterit ad voci mhan velut apud Antiquos solemnem, usurpandam. Et certe Nestorii temporibus ita constans erat apud Orientalas Episcopos haec fides, ut
in i t. i. Cone Ephes Acacitu Melitinensis peregrina doctrina uu
559쪽
Nestorium inde probet, quod nimirum induceret in Christum duplicem personam, me medio tolleret Deiparae nomen. Quamobrem una nimi consensu sic adversus Nestorium dcfinierunt Ephesin Patres: ιε'itis neu consiιetur, Emmana elem verum si Deum, ct ob id S. Virginem eii aram genuit enim illa Incarniat Mn I et Verbum fecundum carnem a thema sit. Ita dc synodus Constantinop. 2. c. 6. Si quis aba sitie. non vere ιι genitrιcem esse dic/x Driosam sempι Virgis me Mariam, anathema sit Denique nisi adeo intime de substantiali nexu copulata fuisset hum n in Christo natura cum divina, ut inde unica orirctu persona, eve retetur omnino Incarnationis beneficium. Non enim meri hominis Satia guine ted solo hominis ci pretio salus poterat homini lapso comparari nec, ut animadvertit Ioannes Maxentius in fidei professione Justin. Imper in confisione verae fidei pro Synodo , substantivum, at rate compositum ess t Christus homo : nam quae rei iam ab blatae advoniunt, non substantiae, sed accidentium loco lunt. Quamobrem naturam humanam nondum ultimate complatam arctissima di substantiali conjunctione sibi vel bum adunavit. Proindeque nec duae sunt in Christo pers nae, sed unica, cui conveniunt utriuique naIurae praedicata, cuiusque in terris mater est B. Virgo.
Opponit Nestorius,ex S.Cyrili. Epist ad Valerian. Distinctum est suppo situm templi ab eo , quod templum inhabitat. At Christo fit humanitas instat templi,juxta illud ipsius Christi Joan. i. Solvite templum hoe S alius est, inquiebat Nestorius , qui in abitat, alm similiter ille, in quo 3nhabitare terέιbetur , qua igitur ratione fieri Oto , ut 3'stases ori di- τι amus seorsimque a perie existere non Scamκs Oam piae sertim diaversa, imo .contraria ipsi Christo tribuantur quae uni eidem sum posito competere nequeunt, in habere matrem in non haberes esse passibile, mimpassibile. Quapropter ruxesi ario duae in Christo personae o
Resp. Christi humanitatem non dici a Christo ibi Deitatis templum, sed corpus ab anima esse seiungendum. Nam de morte disserebat Christus. Porro autem solum corpus vita privatur, non animi. Sed etsi de integra natura humana , corpore nimirum anima illud Joan. 1 intelligeretur perperam inde colligeret Nestor duo filisse in Christo sup Polita. An etcnim corpus nostrum , quod animae carcer dicitur strumentum, ves etiam templum ideo minus constituit cum anima totum substantiale Et certe in hoc peccabat graviter Nestorius quod, ut animadvertit S. Cytili in Epist ad Valerian non aliud, aliud, seu duas naturas ,
sed alium malium , id est duas hypostases admitteret in Christo. Nam ut ait ipse S. Cyrili. Duabus Putasibus per se ac sorsm positis --mno duae quoque tersona erant. Quam argumentationem postmodum ita confecit in suo Conunonitorio Vinc .Lirin. In Hastare alius atque aliud ,
560쪽
non aliud atque aliud i in Salvatore aliud atque aliut, non alias que alius Uuomodo in Trinitate alius atque alius, non aliud atque aliudὶ quia scilicet alia est persona Patris alia Filii alia 'iritus Sancti: sed tamen Patris in Filii O SpiritiM Sanlii, κο alia oe alia , sed una eademque natura. Quomodo in Saltatore aliud uque aliud , non alius atque alius ' quia videlicet altera Aliantia divinitatis , altera xmmnitatis sed tamen Deitas ct Humanitas non alter' alter, Dd unus id merue Christus , unus idemque ιlius Dei, ct unius ejμ demque Chri li Filii De una eademque ι monaci sicut in homine aliud caro ct aliud anima , sed unus idemqtie hom anima, caro. In Petro ct Paulo aliud anima , aliud caro , nec tamen duo Petri caro, animi aut ait rPauli anima in alter caro . sed unus idemque Petrus, unus idemque Paulus, ex duplicιμι versa rue subsistens animi corporisque natura. Ita igitur in uno eodemque Γhristo duae substantia sunt, sed una divina, altera humana Puna ex Patre Deo altera ex fatre I ιrgine una coate
ra' rualis Patri, altera ex te ore , ct minor Patres una consub. st ita 'ι Patri, altera conse binantialis Matri unus idemque Christus in utraque sub tantia A en ergo alter Christus Deus , alter homo : non alter incre ius, 'ter creatus sed uη κ idem rue christus Deus
homo ridem non creatus ct creatus.
Ad 1. Resp. Cum S. Athan .s Cyrillo in Schol. cap. r. haec varia de Christo entinctari secundum varias naturas, non supposita. Ita homo quilibet dici ur corporeus S in corporeus ratione partium , ex quibus conflatur. Igitur licet in Christo sit unica persona, de in tamen possunt affirmari praedicata contradictoria, ratione vidclicet naturarum simul unitarum , ut mox exponemus.
p p . Haec pio sitio vera est Christus est Deus . homo. Sed in illa propositione vox Deus significat personam Divinam: Ergo pariter vox Hom Persenam rimanam, non vero naturam simpliciter Vo- cum enim conjunctio non immutat earum significationem. Vocabulum autem Homo, seorsim sumptum personam humanam designat Ergo conjunctum Potissimum vero cum nihil totalitatis suae amittat humanitas a Verbo aliumpta, Christus verus sit homo, quemadmodum S
Resp. hoc nomine Homo tam personam humanam exprimi scorsim& extra conjunctionem, quam vocabulo Deus ob oculos ponatur natura perfectissime subsistens, seu perisna divina voce autem Homo , si conjunctim spectetur, naturam humanam leorsim constitutam non dclineari. Tunc enim aeqcla non esset nunciati, sed res aliter exponeretur , ac se hiberet Natura quippe inferior superior adunata, feliciter sua totalitate destituitur, longe perfectiorem consecuta. Quidquid igitur de Christo effertur, non ex vocum petitur conjunctione , quae illarum sensum immutet, sed ex unitione naturarum , quarum altera cum longe inseriotis
sit ordinis, long nobiliori ratione perficitura completur, videlicet put