장음표시 사용
561쪽
subsistentiam divinam. Sic , ut d sic runt Philosophi, dum animae corpiis
iungitur, nullam amittit persectionem , im potius maximam acquirit. Sic iuxta quoidam , vivens sentiens animae, adveniente anima rationali, perficiuntur. Ο p. ultim δ. Refert Evagrius lib. t. Hist. cap. r. Nestorii nomine Anallasium Presb. Antioch in sermone ad Pop. Constantin ita probasse beatam Virginem non esse Deiparam: farsam nemo Deiparam ve-ert Nam Maria homo fuit. Frera autem non poten, ut ex homine naseat, D us. Nullum quippe circa divinitatem xercere potest causalit
iis speciem , nihilque producere valet B. Virgo, quod esse divinum . seu
persena divinae cum humanitate conjunctionem naturaliter exigat. Addebat Nestor in Epist. i. ad Cclest Matrem esse debere de Filii esse
tia , nullamque Dei Verbi cam homine commixturam si posse, nec antiquiorem se parete posse quemquam . iamcbrem ut mater corpus parit, inquiebat Serm animam vero tribuit Deus rata P. Virgo cum pepererit tum hominem mei genitrix non est dicendari Et, ut habet berm. 3. qui cum de Maria natum dicit . cum Arianis sentit, & Mysterium Paganis proponit irridendum Ethnicus enim inquiebat, adversum nos inferet : Ego Deum natum,' mortuum adorare nequeo. In fetet et irin Arianus Immerito nos arguitis, dum minorem Patre Filium , de re tum dicimus; quoniam apud vos etiam est in confessione Verbum esse Deum , qui natus est de Maria. Hinc Patres , ne duas introducerent Verbi nativitates , nusquam dicere ausi sunt: Ex Maria natus est Deus. Cuius te haec est ratioci quia scilicet inde sequeretur duas esse Verbi generatio nes Quorum autem nativitates duae sunt, in iis quoquὰ duae sunt ei se
ni Ece a vero unicum in Christo Filium agnoscit. Ergo B. Virgo Dei genitrix dici nequaquam potest. Resp. ad i. Non posse quidem ab homine Matre gigni Deum , seu
Verbum, cujus generatio tempxis omne praevertit nec potuisse a B Virgine quidquam essici, quod sibi conjungendam postularet divinitatem
cum a nullo pendeat divinitas, omnia contineat suo nutu si1bjecta nee enim ea fuit unquam Ecclesiae fides, ut optime noverat Presbyter Anaia iusius Antiochiae institutus.Sed dico posse Deum ex Virgine Matre vibi efformare corpus, quod cum anima copulatum sibi conjungat hypostaticd. Ita sit, ut de divinitatis aeternitate nihil decedat, humanitati vero fiat supremae dignitatis acccssio magnifica et B. Virgo Dei genitrix vere dicaturri cum sit illius personae mater, quae Deus Whomo es, quemadmodum hominis vere mater cit, dc dicitur, quae corpus ipsius genuit,. licet anima sit a solo Deo. Res p. ad 1. B. Virginem esse quoque de Filii natura, s humana scilicet M hypostaticam Dei cum homine commixturam non mod possibilem eme , verum, iuxta Propheticas pollicitationes adimpletam Caetera , qu i subiungit Nestorius , declamatoris ad plebem commovendam , noni
Theologi animum sapiunt. Hinc inquieba S. Cyrill in Epist ad Aca-
562쪽
cium Berore de Nestorio loquens fur potius moralibus expositionibus populos erudimus, si accuratam dogmatum tractationem non fumus malde idoκei. Et Socrates lib. 7. hist. cap. 32. Ego vero, inquit, , m2 istorii libros , iro . imperitum deprehendo , a sum Deipara vocem
velut larvam reformidare, ct veterum lucubrationes ignorasse. Quis enim
Incarnationis Mysterium gentibus ultitiam videri, cum Ap violo, si Catholic sentia , non profiteatur Quis , si juxta Prophetias exponatu thim Incarnationis Musterium, tum utriusque naturae Christi distin tio intelligere non possit Christum non esse passum , nisi secundum m. tur.im humanam igitur ad Dei mortui culium adducetur Ethnicus, si ad Prophetiarum illarum complementum attenderit. Solidissimam quoquEapud Antiquos defensores fidei adversus Arianos deprehendere potui se Nestorius suae cavillationis depulsionem. Ad confodiendam quippENestorii haeresim par erat ex ipsis Orient. Episcopis , vel sola Nicaena
formula Christum enim Filium Dei Patri consubstantialem profitentur Nicaeni patres . , anathema dicunt iis qui Verbum, antequam nat-ceretur, non extitisse contenderent. Duplex ergo Christi nativitas in hac formula continebatur irior ei E divinais aeterna , posterior vero in tempore: Ex quibus unicam esse in Christo persenam Virginem ver Dei param esse equebatur. Hinc addiderant in Symbolo Propteri ιι homines in propter, Ham salutem de cendit de cartis in I, ea natus '. Animi vero petulanti . vehementissimo facundiae aestu abreptus est rius, altioraque sibi tribuens , quam par erat, in tam graves scopulos, se praecipitem egit. Unde S. Cyrill in Epist ad Celest. i. parte conc. haec habet: Quomodo non magis secum reputat Nestorius, cum omnes per
ginem ero , qua illum genui . Deiparam esse confiteantur , se sol m. qui hoc issiciatur errarces Verum fastu tumens , insidioque ac sedis e-rentis fretus , s chirnm se arbit) ιμ , ut nos ipsi.' reliqui omnes sessententia subscrιbamus. Ad omnem animis eximendum scrupulum, .uberiorem dogmatis explanationem, in duabus quaestionidus expendendis operam collocant non levem Theologi ' Inquirunt in quibus constituenda sit personae ratio, quam vocant iubsistentiam xo. Quid idiomatum communicatione intelligatur Primam quaestionem priusquam definiant, quinque reserunt ea de re sententias. Prima eorum est , qui per nae rationem a substantia, ne virtute quidem secernendam existimant. Secunda illorum est , qui personae rationem in substantiali, quam humanae Christi naturae negant, existentia reponunt. Tertia vero in triplici negatione , prout nimiisim
substantia incommunicabilis est alteri . tanquam subjecta , partim supposito. Quarta in modo quodam Libstantiali, a substantia formaliter distincto, eam constituit. Quinta denique illorum est , qui persenae
rationem in eo politam volunt, quod rationalis natura seorsim, per
subsistat , sitique sui juris laua in sententia non nisi rationeratiocinata,
563쪽
ratiocinata , ut loquuntur , a substantia distinguitur personae ratio. In singulis confutandis opinionibus illis non immoramur; cum Sacris Mysteriorum principiis quaedam non leviter adversentur. Qui enim substantiam, subsistentiam unum .idem asserunt, sim re , tum virtute quomodo tres in Deo subsistentias de unam substantiam , seu divinitatem admittant, non intelligo. Nec video qua ratione subsistentia dicatur existentia substantialis cum tres sint in Deo subsistentiae relativae.& unica existentia substantialis. Qui subsistentiam in negationibus constituunt, eam nihil quid appellant, mod negationes illae fundamentaliter non spectentur. Adversus quaciam opinionem sit CONCL. I. Personae ratio non est modus substantialis, vel modalis entitas. Ut enim Dei Filius ab omni delicto naturam liberaret,
quam depravaverant homines eam integram, d secundum omnes suasentitates assumere debuit juxta illud Apost Hebr. I. i7. Unde debuit per omnia stat ibi simitari , ut misericor feret, fidelis Pontifex ad Deum, ut repropitiaret delicta populi. Posita vero personae ratione in modo quodam tib stantiali, aut in ali entitates, naturam integram secundum omnes suas entitates non assumpsisset Christus; quod Apostoli
verbis penitus repugnat , dc doctrinae sanetorum Patrum. Cum enim ex unica Mysteriorum revelatione sebsistentiae cognitionem acceperimus; hoc in capite sola Scripturarum metorum Patrum utemur autoritate Ita vero S. Athan. Tract de adventu Christi adversiis Apollinat.
Ommai nemp Christus desumpsit ex Virgine, qua ab initio Dem ad
hominem constituendum adhibuerat. Ita etiam . Greg. a Z orat. r. quoe a Verbo assa tum non fuit, curationis remansit expers. Et orat.
36. seu de Theol. Totum me simul cum Urmitati, meis in seipso ferens, ut quod deterio est , in sestse absumat, consciat, non secusis ceram ignis , aut terra vaporem Solis radius cuique ipse ob hujusmodi conjunmonem bonorum illorum particeps fam. Sic quoque S. August. Enchir cap. 3 . Nihil natura human in ista susceptione fas est dicerea fuisse. Ita pariter idi s Cyrili Alex lib. ad Regina sit dinis Chalaced Patres e . s. his verbis : Sequentes igitur S. Patres. . . docem in eundem erfectum in Deitate , ct eundem perfectum in humanitate per omnia similem Obu excepto peccato. Sic similiter Patres Concilii Lateran sub Martino I. cap. 9. Itemque sextae .septimae generalium Synodorum Patres , qui Chalcedonensis Synodi verbis ferme thntur. Qinamobrem quae fuerunt a Creatore homini collata, quae fuerunt ab Adamo depravata . quae ratione quadam ad naturam humanam pertianent, sumpsit Christus ut anteriores secutus tradit S. Ioann Damast.
Iib. 1. de Fide orthod. cap. 7. Et proind subsistentiam quoque sum' sisset Christus, si quaedam esset entitas. In eludendis Sanctorum Patrum rationibus frustra quis laboraret, assiimptam a Christo quamlibet persectionem prosessus, quae ad naturam pertineret non quae spectaret ad suppositum cum enim sancti Tom. I na
564쪽
Patres nihil exceperint, nisi unicam peccati labem cum humanae, tutae nullam entitatem defuisse scripserint cum etiam a Christo trad, derint assumpta, quae Deus ab initio ad constituendum hominem adhi buerat, quaeque in homine lapso erant sananda iroculdubio nullam a Christo removerim entitatem , etiam personalitatis propriam Alias
enim pugnantia professi fuissent viri adeo eruditici videlicet a Christo fuisse assbmpta non assumpta , sanata, non sanata, quaecumque
hominis essent. Ab ea sententia me revocat etiam sanctorum Patrum adversus Apollinaristas disserendi ratio. Hi enim , ut supra retulimus, ab Ecclesia dissentiebant, quod ex duobus perfectis unum perfectum non posse conflari pugnarent, rideo a natura humana Christi animam vel animae mentem esse removendam, ut ex natura divina perfecta in ex humana imperfecta exurgeret totum substantiale persectum A simili vero argumentatione satis praecavisse mihi non viderer, si rationem personae in aliqua entitate reponerem. Cum enim humana Christi natura persenerationem assecuta non fuerit, prosecto naturae humanae Christi detrahorem persectionem realem, ut ex illa natura simul de divina totum esset substantiale propugnarem cum e contrario Antiqui illi humanitatis imtegritati nihil voluerint detractium . sed continuo disputarint adversus Apollinaristas, naturam inseriorem superior adunatam nihil amittere imo plurimis modis perfici. Ita disserunt S. Gregorius Naz. orat. 1 r. Theodotus Ancyr. 3 p. Conc Ephes de S. Cyrillus, dum unam Verbi incarnati naturam asserit cita ut natura superior iraecipua sit in recto, alia vero in obliquo, tanquam adjacens de inferior. Hac ratione omnis divisionis species solidita removetur; firmior personae constituitut
Opp. i. Persena est quid a natura distin him cum Christus non assiimpta persona sumpserit naturam , quae nihilominus aliter esse non
Resp. personae rationem non esse quid a natura distinctum realiter, sed esse ipsam me naturam . ut seorsim ab aliis existentem. Ut aut imum altero non accepto imatur, susscit distinctio virtualis. Sic non
communicata Verbo paternitate, ei tamen communicatur essentia, licet
a se invicem virtualiter solum distinguantur paternitas messentia Hinc natura assumpta Verbum non assumpsit personam cum ne momento quidem unico natura humana seorsim, per se substiterit, sed per Verabum quod eam sibi vindicaviit, statim atque tota extitita, eique dedit
nobilior long ratione subsistere, quam seorsim .sola substitisset. Nec
ideo tamen aliter se habuit entitatives, quam anteat, sed solummodo e trinsece, terminative. Quemadmodum linea, quae sola erat, accedente alia , se habet alio modo extrinsece quia terminatur aliter non veroentitative, quia nulla fit in ea mutatio intrinseca. Idem feratu judibvium de aquae sutia juncta mari.
565쪽
CONCL. II. Praecipua persensitatis ratio in dominiose jure posita est, quo inferiorem naturam sibi coniunctam superior moderatur. Quae vero sit universim personae ratio, non omnino hic expendimus licet ea in eo videatur posita , quod seorsim ter se subsistatio sed instituimus praecipuὸ sermonem de persena litate . quae in duabus naturis simul conjun-
his occurrit: tunc autem non modo corsim existit ratura superior, sed de inferiorem moderatur. Has personalitatis rationes accepimus a sanctis Patribus , qui soluerunt tum ante Nestorii exortam gresim , tum Nestoria temporibus
iam de sequentibus seculis. Ante Nestorii haeresim S. Greg. Naz ide unam esse in Christope sonam scribit orat. 3s seu 3 de Theol quod humana natura in Christo
praestantiori, nempὸ divinae coaluerit : Qui Deitatem idcirco contemnis, quia crassitiem Mam fuscuit, per intermediam mentem cum carne con-
Iunctψ, atque inferior hic homo Deus essedim, posteaquam cum Deo eoaluit, praestantiorique parte superante unm factm est , ut ipse quoauerantum De Usiciar quant. ille homo. Quasi diceret: Non sunt uoin Christo, sed unus est Christus; quia homo inserior coaluit Deo, totum proinde dominium et penes Deum. Paulo ante Nestorium in Africa S. Augustinus juxta receptam in Ecclesia doctrinam, eandem Pariter persen alitatis rationem tradit in Epist. . ad Volus. Temporibus ver Nestorii, cum Ecclesiae doctrina fuit adversiis novitatem Nestorianam vindicanda . Ecclesiarum Romanae Alexandrinae interpres a Cyrili Alex ratione simili sic exponit per nalitatis essentiam in Ep.
ad Valerian. Duabus vostasibm per se, ct seorsim positis, omnisa ualuoaue personae erunt. Vis enim personae in eo tota est ut seorsim pere aliquid sit, nulla cuiquam alteri adhaesione agglutinatum. Et in lib. de Fide recta, humanitatem Christi non suam elIe, sed Deitatis seu non esse sui utis, sed a Deitate regi scribit. In priori ad Successum Nestorianos arguit, ud humanam naturam a Verbo divellerent,uc extra seorsim ponerent sic duo iam intelligerentur,in non unus. Viam hanc sibi apertam, Ephesinae Synodi conscii sione firmatam inierunt, qui Nestorianam vexationem subsecuti sunt ut . Ioan Damast. lib. . de Fide orthod. cap. 6 de Paschasius Romanae Ecclesiae Diaconus lib. 1. de S piritu sancto cap. 4 ubi nomen personae statuit
esse nomen juris personamquem naturam non diiscire nisi ut habentem, habitam Nam, inquit, persona est habens naturam natura vero
habetur de agitur, seu regitur a persona. Ita quoque Rusticus Diaconus in dii contra Aceph. Terrandus Diaconus in Epist ad Egyptum. p . i. Si personalitatis ratio in illo jure ac dominio posita esset; vel dominium illud realiter a natura distingueretur, vel non : non prius, ut palam est ex super conclusionis probaIionibus nec etiam posterius, alia enim in Christo non desinerent esse duae personae, saltem ecundumentitatem quod a Nestoriano errore non esset alienum. Superessent
566쪽
quippὸ in Christo duae naturae integrae, quae nulla sibi debit perse
Aione, aut entitate pravarentur Christus enim ut perfectus est Deus , ita perfectus est homo. Resp. in humana Christi natura superfuisse quidem personalitatis rationem quantum ad entitatem, cum ea esset integra , non vero superfuisse formaliter , quia natura humana Chriiti seorsim non existebat, nec sui erat juris Proindespeccabat graviter Nestorius in ideo aequissime fuit damnatus, quod non modo in natura humana personalitatem entitative admitteret, sedis formatiter ita ut natura humana sui aeque juris esset, ac si non fuisset Verbo conjuncta. Hinc duas in Christo personas aeduos filios admittebat,in B. Virginem negabat Deiparam , contestabaturque unionem tantummodo moralem inter utramque intercedere.
Opp. 2. Si natura humana ius illud amisisset, divinae justitiae non fecisset satis Christuc quia hominis liberi non fuissent ejus opera , utpote qui sui dominus non nisset. Rei p. tantum abesse, ut imis, nisi jure illo natura humana spoliata fuisset Christus divinae justitiae non tuisset facere satis , quia meriti
fuissent finiti eius opera. Nec enim alia ratione in Christo hominis ope. ra fiunt infiniti meriti, quam quod a Persona Divina regebatur natura humana quo quidem Verbi Divini in humanae naturae operationes do. minio non perimitur humanae voluntatis libertas, sed in immensum perficitur : Nec enim ulla vi ex tertia impellente movebatur sed solo divinae voluntatis exequendae liberrimo desiderio. Quemadmodum enim licet voluntas dominium habeat in actus suos, non minus idcirco liberi sunt; im non aliundὸ liberi sunt Ii licet Verbum ob summum in humanae naturae perationes dominium ex unione hypostatica profectum, non modo non toltcbat humanae voluntatis libertatem, sed inde tantam consequebantur dignita em ipsius operationes , ut ad abundanistioris, quam ut possit exigi satisfactionis naturam accederent.
Ex illis Antiquorum explanationibus, . Theologicis principiis accipiat Theologiae Candidatus dogma catholicum . scilicet unicam esse in Christo personam. Si etenim inserior natura superiori juncta, jure horion gaudet, sed ab ea regitur si personalitatis ratio excellentior naturae quae moderatur inferiorem, tribuenda sit; sin pro virili parte siet apertum duas non esse in Christo personas , licet in eo remantant duae
naturae persectae. De idiomatum communicatione, dico i eam aliis vocabulis fui ita quandiniae designatam Permeationis vocem usurparunt isti , immeationis alii de tandem de usurpando communicationis diomatum vocab Io fuit conventum.
Dico is illa vocabula ad mysterii expositionem solerter excogitatM fuisse, ut constabit tum ex Ephes Synocli Achis, tum ex S. Cyrillim Joann Antioch disceptationibus , di etiam ex illius diomatum com munitationis natuta. vel enim illa omnium lio nuntiatur
567쪽
turis, ut cum idem Christus nuncupatur Deus, homori vel de proprietatibus, ut cum dicitur mortalis immortalic mortalis quidem juxta naturae humanae proprietatem; dc immortalis secundum divinitatem. Quod utrumque idiomarum communicationis genus ab Origene lib. 1. de Princ cap. ita suerat expositum Sed neque anima ilia, utpote substantis ratio bilis, contra naturvin habuit capere Deum . in quem metu in Verbum . Sapientiam, meritarem tota jam cesserat. Unde merito pro eo vel quod tota siet in Filio Dei, vel totum in se caperet Filium Dei, etiam ipsa clim ea guam assumpserat earn Dei Fi-
ιιι Dei virim Christin Dei sapientia appetratur. Et rursum Dei Filius, per quem omnia creata sunt , Iesin Chrsm ct Filii hominis
nominatur. Nam ct Fili in Dei mortuus esse dicitur, pro ea scilicet natura, qua mortem ubique recipere poterat. Eadem fuit mysterii positio tum S. Athan. lib. de Incarn. Verbi Orat. . contra Arian. tum S. Greg. Nyssi orat. 4. tum S. Aug. in Conc in scis o ubi communicationem hanc , ex vestibus deducta comparatione, sic ponit ob oculosa Non potest dici non passis Deus p quia Deus erat hominem as mendo, sed non est mutatus in hominemo quomodo non potes dicere non
re passum injuriam . si vestis tua conscindatur, Et quanda quereris elamicis, vel in judicio, hoc dicis Ddici e conscidit me. Non dicis Leonsidit irrum meum a sed conscidit me. Si potiι iri meruit vestis tua dieitu non est tu , sed vestis tua; quanto poli. meruit audire caro Chrisi, Templum Verbi unitum cum Verba quidquid in eam patereturi, Dei ipse pateretur. cum pati vix capit mens humana nee posset istud erres, nisi accederet naturae humanae, secundum quam patitur , conjunctio. Hanc coniunctionem non intelligens Nestorius, divinitati ne fieret injuria, cum vocaretur mortalis, aut passibilis Deus homo factus , adversus Ecclesiae fidem pugnavit, ut exposuimus. Quamobrem S. Cytii Ius cum Sede Apostolica, caeterisque Catholicis adversus Nestorium in surrexit hanc diomatum communicationem ante Synodum Ephesinam in Anathematismis suis, praesertim in quarto exposuit, Win Epist. ad Valerian. In Anathematismo enim quarto scribit Verbum sibi vi dicavisse quaecumque dicuntur de humanitate , quia humanitatem sibi vindicavit. Unde inquit in p. ad Valer Win Anathem. I i. Si quis ipsam Domini carnem viviscam confessu non fuerit , eo quod II biquod omnia viviscat, facta sit proprii Anathema sit. Hinc Filius hol minis de coelo descendisse dicitur, filius Dei est filius hominis, vii sibilis .invisibilis in ideo propter unitatem personae dicitur Christus.
crucifixus, mortuus c. itcmque Deus immortalis. Cum enim , inquit, Verbum factum sit homo, metato ad cribuntur cibo quaecumque ho
mo ille praestitit, vel pertulit. Haec sui Ephcsi Chalcedone, 'o santinopoli in sexta Synodo fimata fides varia ratione, qui subse.
cuti iaciunt, hanc communicationcmi ustrarunt , ut . b. Ioan Danrasci
568쪽
lib. . de orth. Fide cap. s. ubi remota confiasione immeationcm op suis solique Omnipotentiae Divinae opus illud posse tribui probat Iudisina, inquit, ct arcana atque omnem menti aciem, captum superante, Dei Verbi ac Domini Jesu Christi qui una Sanfla Trim talis persona est . Incamatione, duas quidem naturas, hoc est divinam ct humanam, inter se coiisse, ac personaliter unita esse constemur unam autem compositam personam ex duabus essectam. Incolumes porro, etiam post unionem , duas natura in una composita persona , hoc est in uno Christo, retinera dicimus, ea ue ver esse, ac naturales earum proprietates sietamen ut, citra confusionem unita sint , ct rursus citra diυi nemintra se disserant, ac numerentur.
Opp. i. Qitae vocabula de diomatum communicatione usurpari s lent ad exponendum Incarnationis mysterium , ea olim visa non ne runt idonec; cum propterca S. Cyrillo reluctati fuerint Orientales. nec a sententia discessetint, cum ad pacem cum S. Cyrillo ineundam Paulum Eme senum Alexandriam legarunt. Ita enim Joannes Antioch.
in sua, Orientalium fidei expositione, quae habetur in Epist ad S.Cyrillum P ad dubitationes omnes amovendas Paulo Eme seno credita, inter graves Theologos hanc communicationis explanationem disceptari ait Esangetica ct Apostolic de Domino voces scimus graves The logos alias quidem communes facere, tanquam ad unam personam e tinentes , ali- vero propter duarum naturarum diversitatem dioi nuncupare illas quidem, qua Deo conueniunt, ad Christi divinitat ;humiles vero ad ejus humanitatem referre solere. Quam Ioannis Anti
clieni, Orientalium expositionem, ut Fidei Catholicae omnino conis nam probavit S.Cyrillus tum in Responso suo ad Ioan Antioch tum Win Ep. ad Acacium Melitinensem. Resp. ab Orientalibus ouidem, ulurpata non fuisse tum primum quaedam vocabula ad exponendam utriusque naturae proprietatum in Christo communicationem .sed tandem factum fuissse postmodum , ut utriusque partis probata fuerit doctrina. Quamobrem S.Cyrillus Epist ad Acacium Melitinensem qui non capiebat quomodo tam subito S. Cyrillum inter de Orientales fuisset conventum , ita scribit. Sed bona vestra Genia Acam , in duodecim capitibus in huη modiim scripsimus si quis duabis p.rsonis . vel subsistentiis voces distribuit, ct alias quidem tamquam'
mini seorsim a Verbo, quod ex Deo Patre est, intellecto accommodat . alias vero , ut qua Deum deceant, soli Dei Patris Verbo adaptat, damnationi sit ille obnoxius. Quamvis ergo eos damnem- , qui voces ta secemunt, ut alias seorsim Dei Verbo ex Patre nato , alias rursum seorsim homini eae muliere orto adscribant , vocum tamen disserentias nullatenus sustulimus. Unam enim Verbi naturam se certi mum est, sed eam incarna
iam ct humanatam novimus. S. Cyrilli verba caiientalibus quoque pereterant disticultatem sed cum ni nil aliud sentire sera Cyrilius quam
Orientales, exposuiss)t pax tandem ab iis inita scies, conitititque variam
569쪽
ejusdem dogmatis expositionem a Theologis Catholicis, a S. Cyrillo i, Orientalibus scriptam, eundem reserre sensum opinabantur quidam S.Cyrillum hac explanatione revocasse quae prios scripserat, quod alii,
uteretur verbis Oed hanc tuam semper fuisse constantem sententium testatur ipse S. Cyrillus, ostenditque periculum omne declinari mod hunita in Christo nunquam disjungeren Iur, qua Nestorius divellebat, duas nituras a se invicem discretas. seorsim existentes constituens. Hi ne tibi Orientalium sententiam intellexit S. Cyrillus ex eorum formula fidei, audieruntque Orientales nihil aliud sen ire S. Cyrillum, quam quod picinpugnabant . facile fuit inter eos conventum , Quirinque perfectius Deus, persectius homo Patri secundum divinitatem consubstantialis. ωn bi, secundum humanitatem credebatur Christus ob duarum naturarum perfectam unionem; QB Virgo ut Deipara credebatur. Hanc Orien talium expositionem S. Cyrillo probatam amplcxa fuit Postiliodum e
etesia universalis, ut magis accommodatam. Unde conficitur doctrinamide diomatum communicatione nunquam fuisse improbatam.
Ex hac inter magni nominis viros dissensione, sicuti ex aliis, ut de
. n, t μαιουπιον,' de verbo bypostas vel , . . colligendum est quanto studio verba, ,erborum sensum ponderare operaepretium sit
priusquam de fratrum sententia judicium feratur censorium. Opp. 1 posita illa diomatum communicatione gravia sequerentur incommoda. Hinc enim ' Arianorum, Eunomianorum sumaretur error : Verbum quippὸ creatura dici posset aeque ac dicitur homo. 1. Nest rianis plurimum faveretur quemadmodxim enim recte dicitur Verbum homo factum; ita etiam , cum Valeat argumentum in simplici convelsio.
ne homo factus Verbum dici posset quod verum esse nequit nisi natu i humana prilis substiterit, quam divin jungeretur. 3. cum quibusdam e Lutheranis Chrillo, ut homini, tribueretur omnipotentia, cimmen stas i sicut enim in divinis, naturae unitas essicit, ut idem attributum omn.potentiae . Patri , Filio& spiritu Sancto, licet distinctis supposit, eompetat, ita cin Chri lio eadem Omnipotentia , ob unitatem per nae, de utraque nitura posset astarmati de immcnsitate vero , sic ratiocinari liceret Verbum est ubiqties igituri humanitas necessario existi ubique: alia, enim Verbum esset alicubi homo S alicubi esset non homo quan do quidem abesset humanitas , quam juxta Vulgare illud axioma quod semel assumpsit, nimquam dimisit, si mri habuit sibi conjunctam. Utrius
que videlicet naturae adeo arctissima fuit coniunctio, ut, quemadmodimisi ribit S. Joan Damasc. l. 3. de fide orthod. c. 3. ibi semper una sit, ubi
S altera , nec tanta locorum intercapedine distare possint, ut una sit certo in loco, altera vero ubique Mutatio, quae per Incarnationeini ficta et in humanitate Deo tribui posset , non secus ac ambulatio,. eomestio , caeterae hujusmadi humanitatis mutationes de Deo vere prae dicantur. Ex altero etiam capite posita communicatione diomatum inimo contigisse mutatio dicenda esset. Valete nimirum hic syllogismus;
570쪽
expositoriii, Verbum divinum est passum. Sed Verbum est deItas. Ergo deitas est passa. Ad quam doctrinam perhorrescerent vel ipsius Nestorii
R. ad i. Verbum , ob diomatum communicationem , creaturam non dici, sed Christum, qui juxta Rom. r. Gal. . dcc recte dicitur fastus seu genitus, vel creatura, nempe secundum naturam humanam calle ue perverso Arianorum sensu abnorret ejusmodi propositio, ut in ea nobis praeiverint S S. Patres Ita S Ambr. Serm. s. in P sit 8 Non mereor, inquit. ne quis dicat creatum ergo Christum geris ' Respondebo : ita creatum dico quemadmodis factum sub lege. Ita etia: S. Hieron in Eoh. i. 5 Ga . . nos, inquit, libere proclamamus, non esse periculum , eum creaturam dicere, quem vermem .in hominem , .crucifixum. maledicti nem tota spei nostrae fiducia profitemur. Qua de re ut tuto loquamur.
hanc nobis praefixit Regulam s. Aug. Epist. 17. ad Dardis. 3. Cum sit Christus Deus ct homo. . . utrumque in illo observandum est, cum sequitur, mel cum de illo scriptura loquitur , ct quid secundo quid dicatur intuendum. Nam sicut unus homo est anima rationalis sic iraiiuChristus est Verbum, homo. Proinde quod ad Verbum attinet , creatores Christuc omnia enim per ipsum facta sunt: ab vero ad hominem, creatus est Christuc factus est enim ex semine David, c. Item, quia in homine duo sunt animi caro secundum animam tristis fuit usique ad mortem secundum carnem pastas est mortem. Quibus addit ibidem Ne tamen cum filium Dei Christum alcimus, hominem separamusci aut eum eundem Christum filium hominis dicimus separamus Deum. Secundum hominem namque in terra erat, non in caelo , ubi nunc est , quandbdicebat Nemo ascendit in caelum , nisi qui descendit de estis. Filius h minis, qui est in coetici quamvir secundὴm id quod Filius Dei erat, esset in caelo secundum id vero quo flius bominis erat, adhuc eset in terra, nondumque ascendisset in coelum. Hancque regulam ita observat Enchir. c. 1s Dominus noster Iesu Christus, inquantum Deus est , omnia per
ipsum ιcta inquantum autem homo est , ct ipse factus est scut Apostolus dicit: factus ex semine David secundum carnem. Illam enim creaturam, quam Virgo concepit, reperit, tota Trinitas fecit. Quamobrem utriusque naturae attributa, quae ob unitatem personae tribuuntur Christo ita distinguenda sunt, ut nonnisi secundum naturam , ad quam pertinent, assirinentur. Sicque Verbum qua Verbum non dicitur creatura, sed Christus qua homo. R. ad i. excidiomatum communicatione nihil etiam autoritatis accedere Nestorio Hoc enim bio sensu diceretur homo famis Verbum videlicet factum est, ut homo sit Deus. Hinc autem non sequeretur naturam humanam prid substitisse, quam verbo uniretur. Eo sensu ab antiquis usurpata saepius sui illa propositio, ut PS. Athan. l. de hum. nat. Ipse Deus , inquit, factus est caro ut caro ejus feret Deus Verbum.
Ita pariter in codem sensu usurpata sui a S. Gses Naz.or. 36.4 S. Ambe.