장음표시 사용
581쪽
miath a sit. In seper huncce loquendi minium usurparunt promiscue Maximus Martyr Eulog. Alex. alii. R. ad 1. Theodoti An rani mentem aliam non suisse a S. Cyrilli
sensii Scilicet Theodotus Ancyr in removenda naturanim in Christodivisione laborabat, non vero distinctione. Hinc uterque cum universa Ephesina Synodo de duabus in Christo naturis inconfiis adunatis consentiebat Sic lib. 1 contra est S. Cyrillus Prolat , inquit, nobis in medium mysteri Christi, Miltionis ratio ita disrentiam non ignorat ut Hiislanem tamen excludat. Et intac sensione Anathematismi . natui arum diversitatem nosse, non est naturas post unitionem dividete: qilia ut habet in Epist. 1 ad Succ duas inter labstantias diversitatem sani ficat differentia illas vero per se subii istere in a se mutuo separari significat divisio. Sic unam in Christo naturam propugnat S. Cyrillus unitate divisioni opposita, non differentiae , seu naturae multiplicitati. Undὰ ratam quoque statim habuit Orientalium de duplici nanira professionem, α hanc semper suam fuisse fidem Paulo Emmeno, de in suis Epistolis tum ad loan Antioch. tum ad Acacium Melitinensem pro sessus est. In o nondum exortam Eutichetis haeresim in Dial confodit, unione carnem in divinitatem mutari, aut divinitatem in carnem neganv d ad istam objeictionem : Igitur non supersunt in Christa duae natura, si si una in Chris natura Respondet elle aliud deitatem, aliud humanitatem . videlicet ob id, quod cuique inest. Caeterum naturarum illarum conjunctionem, aut conjunctionis rationem intellectum nostrum superare scribit, quod in unitatem hypostaticam citra ullam confusionem muta
Adhaec addo S. Cyrilli verba mentem non intellexisse Eutychetem, nec illam sibi explanatam in Concilio Constantinop tu Flaviano voluisse amplecti adeo vir niditionis levissimae suo ambitu serviebat.
Ostensum enim fuit his S Cyrilli vocibus unam Ver, naturam incarnatam , significari duplicem naturam Pnempe vocabulo incarnatam de notari naturam humanam ovocabulis vero Verbi naturam significari di vinam essentiam .hypostasin. Ea ratione loquendi duas naturas pra vo de haeretico sensu Pauli Samosateni de ejus discipulorum repulerat S. Athanasius. Hunc anetum decessorem eodem consilio secutus S Cy rillus convellebat pariter Nestorianam Haeresim genuinoque horum nominum sensit, naturam incarnatam , suam removeri opinionem optime intellexerat Eutyches. Quamobrem illa verba, dum ex venerando S. Cy rilli nomine sibi autoritalcm quaereret, aut omittebat, ut in Concilio
Constantino sub laviano, propterea quod sermulae a se oblatae non essent inserta sicut palam ipsi exprobravit Basilius Seleuci sis, qui nec
ab co potuit obtinere, ut nanc vocem incarnatam adjiceret . aut haec
verba prau interpretabatur quandoque. Unde cum ab hoc Haeretico oostularent Patres Constantinop numquid non Christus esset perfectus
Deus in persectus homo , non potuit adduci, ut dura in Christo no
582쪽
tura juxta s. Cyrillum agnoscere , imo contestatus est apud s. Cytirlum G. Athan occurrere tantum unam naturam post adunationem,
non duas ideoque a Patribus fuit abdicatus. Hinc verbis illis, nam Dei e bi incareatam naturam, duas in Christo hypostatice adunatis naturas S. Cyrillus tradebat illis vero verbis unicam in Christo post adunationem exprimi naturam residuam volebant Eutyches, Diosco. rus. Und autem ipse Eutyches S. Cyrilli verba laudaret adeo manifesta, ut omne dubium mnitus amoveant non facile die es; cum ipse S. Cyrillus in Ep. i. ad Succellum ita scribat Si enim dicente unam Verbi naturam tacuissemus , ac minime adjunxigemus incarnatam, excluβ -- pemodam dispensitionis mysterio erat illis si stan non improbabitis sesem simulantibus interrogare ubi est in humanitate persedii s aret quomodo substantia nostra subsistit ' Quoniam vero, perferit , qua in hamanitate est, ct fiantia nostra mani alio Pata est per id, quod dictam
est, incamat in jam desinant arundineam virgam sibi supponentes. Sic etiam scribit inracsens Anathematismi primi Id quod cainari dicitur, non in carnis naturam convertitur . sed divertum aliquid ab hac,& cum ea copulatum intclligitur : sicque naturam, quae sumeret, de ab teram , quae sumeretur, his verbis designabat. iii Concilium Chalccd. subsecuti fuerunt ita fidem explicarunt, ut Gelal. I. 5 c. I, s . . Dici non patiebatur . Cyrillus post unionem utramque naturam in Christo a se invicem distingui. Hinc Theodoretus in confiitatione Anathem. . insurrexit adversus S. Cyrillum, qud naturatum
R. nihil aliud voluisse S. Cyrillum , nisi eam separationem esse excludendam prorsus, qua duae naturae a se invicem separatae per se subsistentes intelligerentur. Unde Theodoreto respondet naturas a se mutubesse diversas , sed semel unitas non esse a se inviccm dividendas, scinon esse separandas ea separatione , qua naturae per se subsistere intelliguntur. Ideo in desens Anathematismi ait non debere dividi ac separati Christum in hominem privatim ac eoisina. in Deum Verbum privatim ac seorsim. Item in lib. de uno Christo scribit, non esse ita dividendum, ut peculiaris ac privata diversitas constituatur, quae essiciat. ut a se mutuli divulsae ac sejunctae subsistant naturae . quin potius ait conferendas esse in unitionem indissolubilem. Post modiam vero ubi Eutyches iniquo S. Cyi illi verborum abusu naturam in Christo unicam propugnavit, qui verbis S.Cyrilli utebantur . duas licet cum S. Cyrillo naturas agnoscerent, pro Eutychianis habebantur injuria in qui ditas in Christo naturas, licet unione substantiali sibi conjunctas profiterentur, referebantur quoque inter Nestorianos. Igitur non fuerat unde in S.Cyrillum insurgeret Theodoretus longe minor Eutycheti suberat ratio mytilli vel ba in pravum sensum detorquendi, cum Orientalium animis injectam de haeretica suorum verborum intellectione opinionein
tam solentini expositione , instrumentoque publico depulisseti
583쪽
Hanc inter Catholico AEgyptios morientales contentionem infaustim si describit Vigilius sub finem lib., contra Eutychetem minolunt duas ore fateri naturas, quM de expressione defendunt, Eu
chlanisi reputantur, cum non int. Item qui dum unius Coris naturis publice prostentur. Nesariani putantur uti, cum non sint. Utriaque -- tem trepidarunt, ubi non erat timor. Si contentionum exordio, aut ubi haereticae doctrinae inter Catholicos concitata fuit suspicio postulassent Orientales ab AEgyptus Catholicis Anne duas inconsulas in Christo naturas. hypostatice adunatas verborum vestrorum usurpatione nificati a Prosecto in eadem se omnes ver ait sententia deprehendissent, se frustra, Quo absque parvulorum candalo adversus se inviccm, ut in Fidei Catholicae hostes fuissἡ 'igladiatos. Ex his igitur fiat aperium cum a Nestorian. is, tum ab Eutychianis
abhotiuae. S. Cyrillum nihilque aliud sentisse, 'uam quod tam arcite
tradit S. Aue lib. i. de Trin cap. 7 duas nimirum in Christo esse na- tutas non seorsim subsistcntes , sed inconfusas . divinam scilicet quae tibi iunxit hypostatice humanam : Ergo quia forma Dei accepit formamst MMtrumque Deus , ct utrumque homo sed utrumque Deus , propter accipientem Deum i utrumque autem homo frFrer acceptum hominem. Neque enim illa susciptione alterum eorum in iterAm conversum, atque muta-ium est: nec isinit quippe in creaturam mutata est, ut de ιret esse
divinitas nec creatura in divinitatem, ut desiperet si creatura. Inst Persona indistincta est realiter a natura, ex super art. Igitu
occurrente in Christo persona humana nullatenus superest hominis ntura Duortim enim, quae sunt quid idem, altero dc sinente desinat alterum oportet . quemadmodum in comapto, alterum corrumpatur
realiter quidem , ut aiunt, indistinctam esse a natura personalitatis rationem quam nulla natura obtinet, nisi seorsim existat non ver vi tualiter sta indistinctam. Cum igitur natura humana in Christo eorum non existat, sed cohaereat feliciter naturae superiori, a qua perhcitur ianesta destituitur personalitate. Neque juxta receptas in Scholis sententias. duorum quae sunt quid re alter unum, altero destructo destruitur aliud modo in se virtuali distinctione secernantur Sic individuali Petri delinente gradu, non proinde gradum specificum desinere concedunt Phil sbobi Nec qui pro Eutychetis errore haec opponunt, ad consecutionem inde necesssariam attenderunt. Ex eo enim argumenti genere similitet inferretur duorum, quae sunt idem, altero non accepto ne aliud missi, acceptum proinde nec sumptam a Verbo filisse naturam humanam Drout seorsim per se subsistens inamobrem remanere potest naturat; ne subsistemia formalite spectata, cum potissimiam nobiliori mo subsistit
584쪽
opp. Ex his naturis conjunctis quae habent ad invicem instaractus potentiae, unum quid tertium exurgita seu ex duabus naturis, v. c. animam corrore, si una natura, quae nec est anima , nec corpus;& ex ea natura, seu ex naturis duabus conjunctis emanant proprietates communes, quae in alterutram partem referri non possunt, sed in illam tertiam natur1m. Sic risivitas, quae Oritur ex animae cum X rpore co junctione, unionem corporis arguit cum anima quia nec in corpus statum , aut solam animam clerri potest At in Christo natura humanipotentiae rationem habet Verbum vero actus, cum naturam humanam
perficiat δε Christo propterea communes competunt proprietates, quae nec Verbo soli, nec humanitati bi tribui possunt, ut qud sit mediator. R. non instar actus se habere Verbum, licet naturam humanam per- sciat. Quod enim respectu totius habet rationem actus, aut partis. ex se incompletum est, ut compartis locum impleat, compartis cum parte altera unionem appetat , quamobrem nec est en simplicissimum, 5 incommutabile, ut quod aliquo indigeat nec ex se est torum aliquod. Quae cum a Verbo procul amovenda sint, sane ipsum Verbum rati nem actus respectu compositi habere non potest irim doctrinam pauid ante Nestorii ortam haeresim sic exposuerat S. Aug. lib. i. contra Maximinum Arianum cap. o. Porro Christus uva ιrsona est, gemina fiat anila, qui ctiem, Homo est nec tamen Dei pars hujuspem sonae dici potest , alioquin Filius Dei Deus . antequam fucipere formam
servi, non erat totus is crevit cum homo divinitati ejus accessit.
Equidem quodammodb ut se habent corpus anima in homine, itis habent in Christo divinam humana naturae quamobrem sicut exanimae e corporis conjunctione una natura constituitur . seu unum suppositum ita ex Deo & homine in Christo una natura exurgit seu unus est Christus S sicut anima a corrore semota non diceretur risiva; ita nec Deus absque humana natura tibi adunata diceretur mortalis mediator. In his valet comparatim peccat ver in pluribus nec esset
jam exemplum, nisi haberet aliquid dissimile. Sicut igitur homo exanimam corpore , quae propriam servant in unitione differentiam, fit unus homo ita Dei Filius naturas habens duas, quae proprietates suas sine ulla confusione retinent, fit unus Christuc non ver sicut quod exanimam corpore constituitur, nec anima est, nec corpus sic etiam ex natura humana divina constans Christus, nec Deus est, nec homo: suis enim integritatibus servatis, naturae illae simul conjunctae dicitiatur
Quaer. I. num Christi hypostasis sit composita 3 R. quosdam ex Antiquis scripsisse, ex duabus naturis eo sensu compositam esse Christi personam, quod duae sint in eo adunatae naturae Ita S. Greg. Nar in Catena Nicetae super Matth. s. Cyrillus lib. de recta
fide, Maximus in Trach. contra naturam unam, Sophronius in Epist ad
Serg. S. Joannes Damasic. lib. . de Fide orthod. cap. 3. 4. In cun-
585쪽
dom sensum proserunt alii Christum ex divina Se humana nanira esse compositum, ut Iustinianus in idς protesi . acuus Diaconus lib. de
Eodem patitet sensu Christum vel duplicem dixerunt S. Gre Nar. orat. 1. δ 38. S. Cyrillus Hierosolym Catech. . . Ioann Chrysost. lib. i. in Joan de Sophron. Jeiosolym in Epistola Synodica ad Sergium
Sed quantumlibet variis vocabulis Antiqui idem Catholicam expres.selint, in removenda tamen duplici a Christo persona, hyposta si conveni t unanimes. Voces , inqisit S. Trillus Alex in defensione Anathem. 4. Salvatoris nostri, quae in Evangelio leguntur, nec in typostases nec in person. dividimus Nan enim duplex es ille, solis unus Christus, tametsi duabusi diversis ex rebi constare dicatur in unitatem indiυisibilem coadunatus. Opp. Ea lex est compositorum, ut totum sit majus sua parte qualibet. Frgo i Christus per Onave Chri iti sit quidpiam compositum, erit aliquid Deo persectius, illud tertium creatisrcbus erit annumerandum, cum ex creatis rebus sit quidquid semper non extitit ab aeterno autem non extitit Christus, qua Chri ilus. Nec poterit compositum illud v cari Deus, aut homo; quia partis nomen composito non tribuitur;&necessari persona Filii, si per Incatnationem componeretur, pateretur mutationem , oretque ouarta in Deo persona, quia persona composita alia est a persona implicissima. R. ad i. illam quidem esse legem compositorum juxta naturae ordinem , non vero eorum, quae supra naturam sunt, cujusmodi est Verbi
R. ad i. aliud nihil inde colligi posse, quam quod compositum illud
sit ex aliqua conflatum creat uia, scilicet ex humanitate.
R. ad 3. ab hac lcge ordinaria excipi quae est in Christo Dei minis compositi, quia non ei proprie dicta, seu ex partibus constans; Ze eo unico sensia donatur eo nomine, quod naturam humanam divina perficiat, eam sibi intimam physica coniunctione adunando. Ab aliis autem compositis in immensum distat Christi persona quia Verbi personalitas aeternitate tota compositum hoc antecedit in aliis vero compositis partes non sunt priores toto in sunt tot minores, imperfectae, mutu sese perficiunt, unaque actus, altera potentiae rationem habet; quod hic non occurrit. R. ad . quod quaest. r. reposuimus, nemp immutatam Verbi divinotatem, nonnisi crininativE ut loquuntur mutationem fuisse passam tit in rcitione Orbis, prout nimirum .utata fuit per illam conjuncti
R. ad s. non fore quartam persenam in Trinitates quia Verbi inciria nati persona non alia est a persona Verbi non in carnati.
Si quaeias quid de illa quorumdam Scholae Magistrorum Pinione
586쪽
censeruium . quἰ Christum ab hypostasi, pei sona Christi secernendum
existimant; Christum reipsa compositum fatentur, ejus vero hypostasin compositam negant: R. hanc sanctis Patribus adversari sententiam. Nec enim modo Christum composivum dixerunt Antiqui, ut jam ostensum est sed etiam ejus
hypostasim dixere compositam , nullumque Christum iniec Christi personam discrimen posuerunt, sicut nec inter Petrum, Petri personam. Ita S. Cyrili Alex. citatus a Maximo lib. Scholiorum Nomen Christus,
inquit, neque definitionis vim habet , neque cujuctuam essentiam signi eat, sed hypostasim Verbi. Idem habet S. Damasic. lib. 3. Fidei orthod .
Quaer. 1 utrum in duabus naturis dicendus sit Christus, an ex duabus3
Quaestio haec in Concilio Chalcedonensi mota est. Satis esse dicere Christum esse ex duabus naturis contendebant isti addendum esse in duabus naturis disputabant alii legabant vero Eutychiani. R. juxta Concilii Chalced definitionem ex duabus naturis minduabus dicendum esse Christum. Haec verba Fidei sormulae quam Anatolius Et a, jussu Patrum cum Episcopis' galis edidit, inserenda censuit ipse Anatolius cum aliis retulitque ad Synodum s. hanc sermulam. Tum primiam quidem Romanae edis Legati , qui Concilio
prς erant , cum quibusdam Orientalibus intercesserunt, quod nempe in S. Leonis Epistola, ex duabus naturis esse Christum haberetur, non autem in duabus naturis. Sed haec Legatorum intercessio Eutycheti de Dioscoro, qui duas ante unitionem , unam vero post conjunctionem admittebant naturam, favere vidcbatur pluribu Episcopi. graviorque inde imminebat dissensio, qu bd interminarentur Legati se dii cessui os . si haec verba in duabus naturis adderentur,in Romae Synodum aliam habiturum Pontificem. At Martiani Augusti solicitudine fuit composi umdissidium ex Legatorum compositione . nova Formula edita, quae in . Sess . lecta palam omnium consensu fuit rata, in ec si melioris notae Codicibus tides habeatur, WAutoribus coaetaneis subsit quentibus utraque occurrit loquendi formula , scilicet ex duabus . de in duabus a iakis. De illa , quali de innovatione gravissima , in collatione Constantinop. an. 32. adversus Catholicos expostularunt Severiani , Synodo Chalced insensi admodum. Hanc severianorum exprobrationem resert Leontius Byzantinus lib. de Sectis cap. g. Sed quidquid tentarint Seiaveriani, nihil promoverunt. In propugnanda illa Chalcedonensis Synodi additione fucrunt constantes Catholici Propterea illam postmodo in formulam Synodus quinta Collat. c. Evagrius lib. i. Hist. Ecclesiast.
Quaer. . num Christus ex tribus substantiis constare dici possit R. hac in quaestione liberam esse pinandi facultatem, cum variae de hoc capite suerint Antiouorum sentenyiae. Pro parte assirmante steterunt nonnulli cum . Aug. lib. . de Trinit. cap. ubi haec habet: Sie I9ι conjungi potui humana διη , ut ex duabus se anilis feret
587쪽
una persona, a per hoc 3am e tribus , sciliret Deo, anima, ct carne. Ita etiam S. Leo Ep. ii Ferrandus Diac in p. ad Severum S. Isidor. Hispal in lib. Different de S. Bern lib. s. de Consider Pro parte ve- negante steterunt alii ex veteribus, ut Leontius, . Joann Damast. lib. . Fidei orti, cap. ic QSynodus Francosord in Ep. ad Hispanos. Quaer. . utrum verae fini hae propositiones : Unus de Trinitate incarnatus, unus de Trinitate passus ratium illarum propositionum defen-
seres ab Eutychetis partibus steterint R. praedictarum propositionum defenBres injuria Eutychianismi filisse insimulatos Eorum enim fidei professiones , tum scripta Joannis Maxentii de Petti Diaconi , tum libellus ab eis ad Episcopos Africanos missus, tum denique is post annos propositionis illius ulurpatio . illos
ab errore vindicant. Maxentius in via professione sic habet : Unus ex Trinitate est Chrsm qui pro nobis passu est carne .... Sine dubio unus ex Trinitate est, qui secundum carnem ex Virmine Maria natus est. Sic quoque scribit Petrus Diaconus in libello oblato Episcopis Africanis Trinitas etiam post Incarnationis Mysterium Trinitas mansit, quia idem
Deus Verbum etiam cum propria carne uni est ex Trinitate non quod
caro eju sit de substantia Trinitatis sed quia cara Dei Verbi est, qui est unus de Trinitate. Ferrandus vero Diaconus in Epist ad Anatol. hac propositione Nestorium avtychetem percelli demonstrat. Nam
cum dicitur, unas de Trinitate afu, Nestoriani revincuntur, qui quartam personam , cui passiones contigissent, introducere volunt. Item de Eutychiani confutantur: Cum enim unus de mittat passu dicitur. duae naturae asseruntur, divina scilicet, cum dicitur uni de Trinitate; humana verb, cum passu dicitur. Eadem fere argumenta Joannes II. contra coemetas protulit A Conc Chalcedonensi propositionem hanc
fuisse pariter probatam asserit Facundus Hermian lib. I. cap. 3. his verbi se Nihil est quo de verbo reprehendamur dicentes unum de Trinitate incarnatum , sive passum sive crucifixum qua sancta Chalcedo-
mensis Synodus divinarum Scripturarum autoritate,' antiqui si moram Patrum testimonio informata, videns a magno Proclo ad Armenos ut
Iiter Ampium , ct a sapientisimo Joanne Antiocheno, ct cater Orientalibus Discuis in Concilio approbatum , convenieηter ipsa quoque mmavit. Quinta Synodus ejusdem propositionis veritatem ita confirmat, rum an ubi haec habet D. N. I. C. unus de sancta Trinitate tum Can. s. his verbis: Nec enim adiectionem persona vel subsistentia sese
cepit Sancta Trinita ex uno Sancta Trinitate inornato Deo Verbo.
Et Justinianus in sua fidei professione, quam haec bynodus habuit acceptam, unum Sanctae Trinitatis incarnatum vocat Dominum Iesum-Cliti
stum. Item sexta Synodus Agathonis Summi Pontificis probat Episto Iam, in qua una de tribus Personis Sanctae Trinitatis Dei Filius dici tur In Act. s. ejusdem Concilii, de in Constantini Pogonat Imper.
588쪽
ad Orientales Epist synod in Lateranensi Synodo sub Martino in pp.
Joann. i. ad Justinian. Sic propositiones uni primum damnatae, paucis post annis tanquam Catholicae autoritatem sunt consecutae. Opp. Damnatae sunt hae propositiones, tum ab Holmisda in pp. ad Justin. mp. tum a clice III tum ab univeusa Ecclesia in Petro Fullone, ut quae passionem Deitati tribuerent, aut divinitatem dividerent in multa, tresque cos , de unum ex illis passiim inducerent non sectiae istari Unus de Civitates, unum hominem a Civitate distinctum signia ficat. Unde quemadmodiam dici non potest, unus de humanitate passus, non potest etiam dici unus de Trinitate passus.
R. propositiones illas pravo illo sensu in objectione exposito acceptas, merit damnatas fuisse. Alias etiam rationes, ob quas damnatae fuerant istae propositiones , referebat Dioscorus Hormisdae Legatus in Epist ad eundem Pontificem. ' quod essent novae nec apud Nanctos Patres occurrerent quia a Petro Fullone Eutychiano ultima propositio fuerat proiiunctata maddita Trisagio, o Felice III reprobata. Verum sit superios ex errando, aliis advertimus cum haec propositio rei te intellecta Nestorianam de Eutychianam Haeresim simul confodiat, merit a Conciliis postea usurpata fuit. Caetcrum in Hormiudam de ejus Legatos insurrexere Scythae Monachi, WAnathematismos protulerunt adversius illos non quod ab ipsis velut haeretici damnarentur, sed quod Procli Constantinopolitani ad Armenos Epistolae in Chalcedonensi Concilio probatae fieret injuria. quidem illa propositio Ι tychianis placuerat admodum , utpoteritiae ab Apocrisario Eutychetis fuisset in Chalced. Conc prolata, institassetque Anastasius Imperator, ut a Catholicis probaretur Sed, ut monet Feriandus in Ep. ad Anatol. ide a veritate secedendum, quod placeat Haereticis 'Quaer ultimo quid censendum de hac additione a Petro Cnapheo Eutychiano raediis Antiochenae in valore facta Trisagio, Deus,
Sanct- mis, Sanctu immortalis , qui passi es pro nobis , miserere
R. Petri naphei sensu additionem illam removendam esse penitus: Deum enim ipsum divinitate passum esse significabat sic aut totam Trinitatem, aut Filium qua Deum passioni subjiciebat, seu unum de Trinitate. Hos Petri Fullonis seu naphe errores his in additionibus propalatos in Epist ad ipsum Fullonem describit Felix III. cuan quidem enim dic Trinitatem pro Obu esse erucisaeam non Christum
quandoque autem immortalem Spiritum Manichaei an quanaeoque abristis mugiens, liberatus , meis argumentis reprehensus ct sermonibus dixisti, Christum post immortalem iritum passionem fustinuisie, non aliter
ac Paulus Samosatenus . ct Nestorius , unum Ilium dividentes in duali
Hos 3 alios errores Petro C napheo vitio verterunt de alii Episcopi Ut autem a pravitatis haereticae periculo illae additiones Issici arentur,
589쪽
Calendio, tertius post Petrum napheum Antiochiae Episcopus , ante verba, qui passi est interposuit , Christe Rex , Christe qui passus es
pro nobis miserere nobis Euphrem ius alter Antioch. Episcopus scribit apud Photium hymnum illum a quibusdam Catholicis de solo intelligi Filio Byrantinos vero QOccidentales Trisagium illud in totius honorem Trinitatis canere absque illa clausula, neutrosque peccare, cum ex eorum cujusque sensu probanda sit sententia: Ex iniquo autem ceph lorum usu, qui hac additione ad haereseos suae robur abutebantur, cum Patribus colligit esse abrogandam.
De Anima Christi, facultatumque ejus integritates perfectione.
ARTICULUS PRIMUS. Eortim, qui uniωm in Chrino moluntatem prosessisunt,
conetelluntar errores. NO, A s propagines in Fidelium perniciem emisit in dies Eutychiana Haeresis , variis in Regionibus sortita Episcopos Concilio Cha Iced admodum insenses, quasi haec Synodus Neltorianum dogma, duabus Christi stabilitis naturis renovasset. Ex his non infimus lac hilarum Patriarcha Athanasius Heraclium Imperat ad an 619. ex Perside ab expeditione bellica redeuntem gratulabundus adiit. quo advenerationem Chalcia Synodo deserendam concitatus , annuit facile, quod Patriarchatum Antiochenum illi polliceretur Imperator, probata Chalced Synodo .in duas in Christo naturas professus imperio pacem conciliare laboraret. Datam hic renovandae aliis verbis Eutychianae Haereseos occasionem arripuit iste versipellis, WAugusto univei salis concordiae spem fecit, modo removeretur a Christo duplex voluntas N in duabus naturis unica divina voluntas agnosceretur. Viam illam Ut opportunam admodum variis rationibus prosecutus Athanasius credibilem omnino significavit, eamque sit verisimile est P virorum magni tunc nominis ob Sedium autoritatem .m doctrinae commendationem. judicio subjecit. Hinc de quaestione proposita Sergium Patriarcham
Constantinop. Cyrum Phasidis in Colchide Metropolitanum consu-
590쪽
luit Imperator. Hoc autem de pace Imperio procuranda consilium probarunt illi Episcopi in suis ad Imperatorem Responsis,in Athanasii sententiam ratam habuerunt. Interim calliditate singulari cepit Heraclitanimum Cyrus, in nova quaestione hqrere se simulans , Ingens se tandem Sergii Constantinop rationibus adductum fuisse in Athanasii sentcntiam. Deceptus Heraclius veteratorem illum cclesiae Alexandrinae
prςnci curavit; quem dignitatis gradum adeptus, unicam esse in Christo Theandricam operationem professus Acephalos in suam communionem
Ad an 633 Cyrum ab hac prosessione revocare frustra conatus S phtonius Monachus Alexand Constantinopolim confugit, ubi e res fuit adducta ut de tacenda una in Christo, e duplici voluntate , fuerit conventum. Sed paulo post ad Sedem ero mitanam evectus Sophronius, celebrata Synodo, duas esse operationes in Christo definivit de litteras misit ad Honorium Rom. Episcopum, ut de nova Monothelirarum haeresi certiorem eum redderet. Eodem tempore ad Honorium Sergius scripsit cujus consilium, videlicet ut nec una, nec duae operationes in Christo nominarentur , probavit Honorius duabus in Epistolis. Edihesim seu expolitionem, qua cavebatur, ne quis duas, aut unicam
voluntatem, aut pcrationem uereret, promulgavit Heraclius ad ann.639. quasi aliud ageret unicam Christi operationem & voluntatem inducebat. A Sergio Constantinop haec ethesis sui probata, rejecta vero a Severino Papa, Wan 6 o damnata a Ioan . . qui apud ei gasuccetarem Pyrrhum Monachum monothelitam egit sedulo, sed incassiim , ut Ecthesis illa Constantinopoli damnaretur. Ut autem audiit Heraclius ab Occidentali Ecclesia improbari Ecthesim suam , eam sibi abnegavit,.in bergium autorem retulit, biennioque post decessit. Heraclio successit Constantinus filius Princeps Catholicus , qui cum . Imperii l. e vivis fuisset veneno ereptus, Qveneni Augusto traditi incusatus a plebe Pyrrhus aufugisset, ei substitutus est in Sede Paulus quoque haereticus Pyrrhus solemni cum Maximo Monacho disputatione Romae habita convictus, haeresim juravit, quam paulo post iterum fuit
professus, Imperatoris Constantis comminatione gravi commotus --
propter a Theodoro Papa Episcopatu fuit abdicatus , ex cum paulo
Patriarcha Constantinop sxcommunicatus.
Eodem tempore suadente Paulo Patriarcha Const. Imper Constans Edietiam Num vocatum sancivit in quo concordiae causa prohibuit, ne quis tam unam, quam duas in Christo voluntates, actiones esse diceret sed in locum Theodori suffectus Martinus I. Synodum at ran. ios Episcoporum coegit, in qua Et thesim Heraclii QTypum Constantis, cum illius haereseos fautoribus, nempe Theodoto Pharan rano, Cyro, Sergio , Pyrrho Paulo damnavir. Excandescens ideo Constans vari vexatum Martinum ablegavit in Chersonam ubi calamitatibus pressus obiit. Ab Haereticis eodem tempore Maximas Minnachus ruaisyrium passiis est.