장음표시 사용
571쪽
rib. i. de Virg. 4 S. Augustino lib. de Praedest. Sanct c. c. Ita de in Concilio Later sub Mart. I. Sed a qa tempore Nestorius apud S. Cyril. libro secundo verbum , t εο, 6 Catholicis , tanquam recentiolibus Dogmatistis coe pit exprobrpre , quasi hominem in Deum esse mutatum assererent ab ea voce nonnulli sibi temperarunt ut Proclus ne videlicet dicere videretur hominem siris meritis ad naturam divinam evectum flisse, aut in naturam divinam conversiam, sicut de sitis Imperatoribus fabulabantur Romani Ludunt vero in tricis, qui juscemodi argumentum ex simplici conversone deducunt. Nam ut simplex illa conversio recta fieret sic esset instituenda Deus homo factus est. Ergo qui nimis est homo est Deus. Quod consulti Logicae Compendiis cuique et indubitatum. R. ad 3. falso tribui ab Haereticis Christo ut homini omnipotentiam , immensitatem , etiam posita diomatum communicatione quia nomina abstracta non communicantur: Divinis enim proprietatibus in abstracto communicatis , communicaretur de natura divina quandoquidem proprietates reciprocantur cum tutari dia proiiad natura humana Christi immutaretur in Deum. Unde quemadmodiam Pater dicitur omnipotens, Filius omnipotens . Spiritus Sanctus omnipotens ob naturae unitatem ita ainen ut non sint tres omni tentesci sic de
Christus Deus, homo dicitur omnipotens aed ratione solius naturae divinae ratione cujus de solius Christo pariter convenit immensitas, ut scribit Orig. Tract. 3; in Matth, his verbis: Neque homo nobiscum essomnibus diebus , usque ad cons matione n faeculi nec conrregatis ubiisve dei bus homo est rectens , sed virtus divina , qua erat in Iesu. Rationem hanc incluctabilem affert S. Aug. l. Σo C. Faustum Manich. c. ii Map. 1 7 ad Dard. c. . ubi sic habet Cui profecto immorealit rem edit, naturam non abstulit Secundkm hanc formam non est putandus ubique disssus. Cavendum est enim , ne ita divinitatem astruamin
Equidem vera est haec propositiori Christus qui existi ubique, homo est , sed ex ea non sequitur Christum suam ubique habere hunia nitatem : non secus ac licet Verbum extiterit ab aeterno nihilominii, natura humana haud fuit ab aeterno. Nec ideo tamen Christus diei pote: alicub homo , malicubi non homo quia Verbum ubique praesens , cum hypostatice humanit ii sit conjunctum , semper est homo, licet ibi humanitas non constituatur Ratio inde petitur quod humani ias, utpot extensionis finitae, non conjungatur divinitati totaliter , quae idaliter indivisibilis , virtualiter divisibilis concipitur. fiod exemplo nobi eonspicuo sic illustrat . Ioan Damasse Corporis partes animae in dikisibili realiter conjunguntur , nec tamen oculus , aut manus sunt, ubi
572쪽
est anima, seu in tota corporis implitudine. Ex his colligat Theologiae Candidatus ad intimam, substantialem utriusque in Christo naturae conjunctionem Vistinctionem satis esse quod separari possinti ambae alicubi seorsim existere. Sed de illis fusius agemus, ubi de Euchar.
Reip. ad . Deo nullatenus tribui posse mutationem saetam in humanitates quia Verbum Divinum factum non fuit se in recipiendo in se humanitatem, ratione potentiae passivi, sed illam terminando absque ulla, ut aiunt, potentialitate. Quapropter Verbum dici non potest mutatum , licet genitura dicatur, i Virgo nuncupetur Deipara. Ultimo Resp. passum quidem esse pro nobis Verbum Divinum videlicet in carne sua. Unde i. Joan. . it i6. In hoc cognovimus charitatem Dei, quoniam ille animam suam pro nobis posuit. Ideo ita exclamat S. August. lib. 3. dor in cap. o. uid a noris nempe divini tanto ibi indicio manifestii atque praciarim , quam ι Dei Filim inmutabiliter bonus , in se manens quod erat, ct a nobis pro ob accipiens quod non erat, praeter sua natura detrimentum, nostrae dignatus mire consertium prius sine ullo malo suo merit , mala nostra perserret 'inamobrem in Ephes Synodo habetur: Si quu non eonfitetur Dei Verbi pastam carne , ct crucifixum carne . ct martem carne gustaste, anathema sit. Quod prosi si negamus excidiomatini communicatione sequi
posse passum esse Verbum secundum divinitatem. Nulla enim est syli gii mi, qui opponitur, consecuti, cum Verbum Divinum aliud in a. iori supponat, aliud in minori in majori enim ' o Christo passo qua homine sumitur, in minori vero pro Verbo simplicitor. Opp. ult. Ob animae .corporis conjunctionem , licet sint diversae
naturae,in in unitatem persona conjungantur i tamen ejuscemodi communicatio idiomatum non occurrit. Non est igitur, cur duabiis Christi
Resp. cum S. Bem lib. s. de consid. cap. 9 illud esse discriminis quod
anima non ea intima valeat autoritate in hominis affectus, ut sibi carnem astringat, vindicet. 1 corporis lanimae conJunctio, duarum in Christo naturarum conjunctionis prς stantiam non adaequat Addo animam corpus in Christo non duas proprie, sed unicam naturam ex duabus partibus constituere. Denique idem Petrus ratione animi corporis ver dicitur spiritalis, corporeus.
ARTICULUS SECUNDUS Impugnotur Haeretici, qui unica in Chris supὸrfuisse
LUτYcπε Presbyter Archimandrita Constantinop necnon Haeresis Nestorianae primum acerrimur limpugnator , novum hunc
573쪽
errorem commentu fuit. Namque post unitionem, unam In Christo, turam esse agnoscendam contestatus fuit in Confess . quam in Synodo Constantinop ab Eusebio Doryl. de Flaviano interrogatus edidit. Quam haeresim ita exponebat apud Theodoretum Dial. 2. Eutychianae partis defense Erant stes Et dic mansi e diminitatem ab hae ver absorp-νam ess humanitatem Et mare mellis guttam si accipiat. Statim enim gutta illa evanescit aqua permixta Dei par nomen Euryclianis non minus exosum erat, quam Nestoriani , ex Facundo Hermian lib. r. cap. Idem Eutyche specie tenus Christum hominem faciebat cum Valentinis, Marcionitis, ex S. Leone Ep. i. ex Theodor lib. . Hae t. Fab. cap. m. ex Anastasia Sinaita. De quo errore ab Eusebio Dory-Iae amice stipius frustraque monitus Eutyches, ab eodem licet amicissimo ad Synodum Constantinopolitanam , cui praeerat Flavianus Constant. delatus, Mab ea synodo saepe vocatus, cum tandem ad illam accessulet, haeresim suam coram omnibus profiteri non dubitavit ideoque damnatus, gradu suo fuit dejectus. Quae Synodi Constantinop Acta . Leo Pontifex cum sua Synodo probavit, scripsitque celeberrimam illam ad
Flavianum de Incarnatione Dominica Epistolam Eutychis vero Synodi Romanae autoritatem doctrinam non pluris fecit, quam Synodi Constantinop definitionem rimo commotior ideo factus nihil non tum contra S. Leonem de Flavianum tentavit. ' Chrysaphii Eunuchi apud Imperatorem potentissimi autoritate Pseudosynodum obtinuit ab Imper.
Theodosio , de pro illius praeside Dioscorum Alex. Qui Theodoreto Episcopo Cyri viro eruditissimo ad Synodum accessus prohiberetur. In hac Litrocinali Synodo absolutus fuit Eutyches, gradu summoti fuere Flaviann Constantinop LEusebius Dorylaei Episcopus. Tandem S. Leo
ipse a Dioscor ausu nefario fuit excommunicatus. Hinc gravissimi fuerunt concitati tumultus , quos ut componeret Theodosii successise Marcianus Imperator Concilium Chalcedonens ad an II convocavit, quo in Eutychetem dicta tum Constantinopoli, lim Romae sententia fuit firmata.& Dioscorus haere eos patronus dignitatis honore privatus. Late propagata Eutychianorum Haeresis innumera mala in orbem
Christianum invexit. Dioscor post Chalcedonense Concilium Gangram Paphlagoni e relegato, Proterio in locum ejus suffecto, in duas Pro terii, Dioscori partes divisa fuit Alexandrina Civitas. Dioscoritarum factione post Marciani obitum ad Sedem Alcland a duobus Epis copis damnatis ordinatus Timotheus flum fiat promotus, Proterio intra Baptisterii ambitum trucidato eaque sui Eutychianorum illorum imma nitas lacrilega promus ut Episcopi pietate commendabilis viscera discet pia degustarint, corpus tradiderint igni. Juitu Leonis Imp. qui Marcianum excepit, Alexandria Timotheo Eluro Gangram, dcinde Cher Onam ablegato , Timotheus Solophaciolus, quem de alii Basilicum coagnominarunt, Alexandriae filii Episcopus constitutus. Eutychianorum furorem experiae quoque fuerunt aliae Ecclesi uideto
574쪽
solymitalia de Antiochena Ierosolymitanam per vim occupavit Theodosiius Monachus Eutychianus, WEudoxiae Augustae autoritate fretuse,puli Juvenalem, quia cclesiam suam Marciani in p. autoritate recepit. Antiochiam Zenonis Sedem Martyrio Episcopo ademptam tunc Pr fecti Orientis opera invasit Petrus Cnapheus, sive Fullo, Ecclcsiae S. Bassae apud Chalcedonem Presbyter, de Monasterii Constantinop alias At chimandrita , qui motus Antiochiae, quo confugerat, concitavit tam graves, ut ad Ecclesiam dimittendam Martyrium pacis studiosum compu. teries; ideoque Constantinopoli rediens Martyrius seipsum publice abdicavit Episcopatu A Leone Imper in exilium amandatus Fullo statim aufugit, vir admodum audax, o Tris agi primus corruptor, verbis istis: Qui pastas es pro nobis, miserare nobu, pravo consilio additis ut nimirum unam de Trinitate personam, qua Deus est, passam esse asscreret. Theopaschitarum dicta est illius beta. Petrus alic dictus Moggus, post Timothei Eliari obitum ab Hateticis contra Timotheum bolophaciolum Alex. pii copiis fuit creatus; sed postmi,dum Zenonis imperio AlexaLdria expessus est tandem mortuo Timothco Solophiciolo Acaci Constantinos'. opera Sedem recuperavit iterumque expulsus, fuit electus a Catholicis Joannes Talaida, qui se Romana r cepit. Tunc Alcxandriae nova sectio , cephalonim licta , prodiit. Hi a Petro Moggo desciverant, quod approbato en nis Henotico Concit Chalcedonensi non damnasset eoisimque conventus agere ccepcrant in ex iis Seucrus Anastas imp opera in Anti clienam Sedem Flaviano pulso, involavit. Hunc mortuo Anastasio Imper. Justinus apprehei di S lingua mulctari jussit quod Augusti decretum ut declinat et Alexandriam confugit. Ex ea Eutychetis stirpe triplex Alcxandriae prodiit foetus. A Severo fuerunt institu: Corrupticolae , a Juliano Halicarnassaeo incornipticolae a Theti istic, Diacono Agnoitae. Ex codem ciae nato fonte impulis mi eman irim rivuli ut Jacobi anZ di ceta, quae totam Armeniam calamitos i , asit itemque Monophystiarum, Thiopaschitarum errores, quos simul Dc, fitebatur iste Jacobus admittendo scilicci unam cuni Eutychete in Christi naturam , de unam cum c tro Fullone passam cr-
Contentionum adversus Concilium Chalccdonense componendarum studio . novas turbas Constantinopoli moverunt Monachorum Scythorum Principes . scilicct M axentius, Leontius de Petrus Diaconus, vitaliani Scribae militum magistri autoritate ficti isti nempe Chalccd nensi Concilio tintim de Trinitate recisaeio addi oportere contestabantur. Alii nota infimi nominis acriter ducisab.riatur, vidclicet Acoemetae
Monachi, seu insomnes, sic dicti, i 'od res in iurmas divisi diuis diuque divinas Ludc decantarcnes; cun .que scire non post iit scytharum causam ab Imperatore rapiscopis aliqlio mi o p cbari Romana duo; nuserunt, qui, ut rescri Liberatus in bicv. Joani. Palae in oblata cont
575쪽
sessione . Mariam cre proprie Dei genitricci dicendam nerabant, linum de Trinitate incarnatum, carne passum Qua proscripta
do strina monachos coemetas Joan. i. commuitione privavit hancq,
approbavit propositionem sibi ab Imperatore ustiniano propositam: Deus Chri ius earn pertulit , ιυinitate impassibili. O mi In Christo duae naturae divina scilicet Qui mana,
post coniunctionem inconfusae cmanserunt. Prob. quia argumenta , quae a sanctis Patribus contra seperiores haereses adducuntur incluctabiliter vincunt a Verbo naturam humanam
fitille certo assumptram δε integram ab illo dist. servatam, eamque remansisse inconsutiam. Jam v ro quarerem ab Eutychete, si vitam age rei, quod ab illis prioribus Haereticis , qui ac reum Christo, aut phantasticum tribuebant corpus postulabant Antiqui quomodo nempe corpori Christi cum aetate iii clementum accessit Quo pacto fimem , sititii, & dolores lacrymabundus pertulit 3 Somno, cibis, vestibus indiguit Sudore sanguineo ad mortis horrendae aspectum exhorruit Mortem subiit 3 Sepulturae corpus mandati permisit Z Gloriosam uam e tumulo suscitatione in contactu, ciborum usu secit conspicuam 3 Sedi anne Apostolus, ut pleraque jam exscripta praetermittamus, unquam de Dei Filio scripsisset Philipp. r. r. s. Humilia:it semetipsum factus obediens que a mortem, mortem utcm crucu Dei Filius Apostoli sensu non modo semetipsum exinanivit formam servi accipiens , quod fatebatur Eutyches, sed de servata illa servi forma Patris aetcrni mandatis morem gessit,i ut obsequeretur, sustinuit crucis mortem δε illius exinani-tiotiis merito sublimitatem nominis obtinuit Propter quod Deus aliasit illum donavit illi nomen, quod est super omne nomen Remota vero a Christo natura humana, dicat Eutyches quomodo seipsum exinanivit servi formam accipiens, cum illam accipiendo blbrpulit , Dicat quomodo paruit, cum in eo non superesa qui pareret Dicat quo patio sublimitarcio incruit, cum non supere sic qui mereretur. Ulterius vel unum νοῦ rerem , quid post i Cor is P. 18 . his vc his significarit, ubi de ei urrectione disserit : Cum autem subsedia fue-kint ili omnia . tunc es ipse filius sub edius erit ei, qui obieeit sibi
ou,nia, ut sit Deus omnia in omnibus Alium non referunt illa ciba sensum, nisi renovatione finali a Christo renovanda ore omnia cita ut
electi omnes Christo homini adunati, quasi unum in Christum Dei uri Hominem sint coalituri, atquc itai risectu Majestati Divinae sint sub jiciendi instaurata sc omnimode in omnibus absblutissima Dei imagine. Qito confecto ipse Filius Imaginis Divinae instaurator subiicietur quoque, Deus erit omnia in omnibus; quia nihil nisi divinum in lectis seu Christi membris , est futurum 'quod e te non seret, nisi superesset in
Chi isto humanitas Christus enim alia ratione, cu nonnisi qua homo, Patri aetcrno clim membris suis potest sublici.
Utramque in Christo naturam perse iam proscissi fuerunt semper uia,
576쪽
cimi consensione s. Patres, qui Ecclesiae fidem reserunt aut in spistolis
ad Catholicos, aut in operibus adversiis Haereticos veritatem Incarnationis negantes . aut in libris tam adversus Ethnicos, quam contra Judaeos hirsticos . hanc fidem in Epistolis ad Catholicos tradiderunt S.Clem Rom.
Epist ad Corint. I. Ignat Epist ad Ephes ubi sic scribit ab M.,
autem medicum etiam Dominum nostrum Jesum Chrastum ante secuta Filium unigenitum, ct in principio Verbum . postea vero ct hominem aensaria Virgine. merbum enim inquit, caro facitum est, incorporalis in corpore, impassibilis in corpore passibili, immortalis in corpore mortali. Hanc fidem in operibus adversiis Ethnicos tradiderunt pariter . Justin.
Apol ad Anton de Orig. l. r. c. eis. Cum enim Ethnicus ille 'emp Celsiis' hanc duplicis in Christo naturae copulationem irrideret, ut quae fieri non posset, sic fidem exponit ipl Origenes: Haec non eo nobi ditia sunt, quodseparemus a Iesu Filium Dei unita est enim post dispensatian manima Isu corpussu cum Verbo Dei. Et l. 3. cum instaret Celsus dogma illud esse plane absurduna, ita respondet Attamin sciant si crimisatores , hunc Iesum, quem jam olim Deum si credimus Deique Filitum, ege ipsum Verbum, ipsam veritatem, Usim sapientiam, Geterum momtale ejin corpus , ct humanam in eo animam, illius I non soli m .mmunicatione, sed etiam unctione re permixtione , tanti divinitatis 1
sumpsio, ut Deus feret Q iam facile fuisset Origeni Celsi calumniam depellere sensu Eutychetis explanato, videlicet divinitatis amplitudii ehumanitatis vilitatem fuisse penitus absorptam, idcirco non esse inde Christianis illuderet ex servata utraque natura. Utramque igitur in Christo
Maturam superesse fides erat. Eandem Ethnicorum ironiam rcfellebat parita suo tempore Lactan ius magnifica Incarnationis expositione. Sic enim scribit libro quarto Institui. c. 3. Ut mediam inter Deum cst hominem substantiam gerens, nostram hanc fragilem , imbecillamque naturam , quasi manu ad immortalitatem posset educere, factus est Dei Filius per Spiritum, O homitiis ps careem , idest , ct Deus, ct homo Dei virtus in eo ex operibus , qua fecit, apparuit, fragilitas hominis ex passione, quam pertulit. Necellaria erat de utriusque in Christo naturae conjunctio ad naturae depentitae instauration m.
Idem argumenti genus persecutus quoque fuit Euseb. Caesareae in Pa testina Episcopus, pravas ex Eutychetis doctrina consecutiones, quasi haeresim futuram praesensisset , uberrime tradidit. Quid enim positio Eutychetis dogmate sequemur, nisi phantasticam, hecie tenus futu iam fuisse totius Christi vitae actionem' Ad quam perversam opinatic-nem Christianus quilibet animus exhorrescit. Sic lib. Is de pr. aepar. Evant. c. s. Idem enim ct verus homo emcbatur, ,eraim simu Dei Verbi erat, reuod nullis praestigiis utebatur , nec aspicientibus Pudebat quemadmodum etiam Platon numen ab omni mendacio alienum se debere i-debatur. Itaque pus Verbum simplex admodum, veraxque cum esset tam
577쪽
G. . . aut ierim , aut signorum os emis, aut visis, aut somni in ιγνι rem induceb.it. Ea scrin . aut similis fuit adversus eosdem Gentiles argumentatio tum S. Athanasii l. de in un. Verbi, Ep. ad Maxinium Philoloi,hum Wor. 3. c. Arian. xum s Basil. Hom. 2'. tum S. Greg. Naz.
Adversus Iudaeos eam doctrinam exposuerunt Iustin. in D l. cuni
Tryphone QS. Ircu. l. s. c. l. adversus primorum tempoium Haereticos, qui humanam naturam veram Christo variis rationibus adime
bant. Ostendit quippe s. Irenaeus Christum seipsum probasse homi nem verum debellato fame sua daemones hic, inquit, nempe daemon sirimum hominem non esurientem cibo vicerat Christum vero fame aborantem, ut nec ad unicum cibi appetitum impellere valuit : Non in solo pane vivit homo. . inquit Christus , qui ct alvi , ct falsa ογ, salutare vereis dicitur , est . . . sicut enim homo orat ut tentaretur Veμbum , ut glorificaretur , requiescente quidem Verri, ut posse tentari, ct inhonorari, re erucisigi, ct mori. Tertul idem dogma Catholicum adversus Marcionem sic expopita. de Carne Christ. i. Carnis quaeritur veritas, inquit, ct qualita ejin retras Iatur, an fuerit, ct unde, ct cujusmodi fuerit de subjungit Asa
cion ut carnem Chrasti negaret, negavit etiAE nativitatem aut ut natomitatem elare , negavi ct came/n Ixςm c. a. veram christi nativitatem
ex Evangelio, is Apostolica tradi: ione sic probat 5 Apostolio ρ die ρώIlle prsioticu , cum Apostoli sentio si tantummodo Christianu es crede quod traditum est: si nihil istorum es , merito diae
rim , morere: nam ct mortuus est, qui non est Christianus , non credendo Auod ereditum Christianos facit. C. quoque s. ex Vera nativitate, veram. de non phantasticam ciniaginariam Christi mortem ostendit meia erucifixus est Deu nonne vere mortuus, ut vere cruei v. nonna iere resus iratus, ut ver scilicet mortuus . sed hac quomodo in illo
eγuna , se ipse non fuit, mi , si non vere habuit in se quod sigeretu- , inuo moreretur , quod sepeliretur, ct resuscitaretur, carnem scilicet hane fanguin sis fusam , Usbui substrηrit m nervis intextam, venis implexam, qua nasci ct m. i novit, μmAEnam sine dubio , ut natam de homine' doque ομial haec est in Christo quia Christus homo es Fibus .mi. mi Aιι cur homo Christus o Filius hominis si nihil hominis, , hil. h.mines nisi aut aliud est homo, quam caro i aut aliunde caro homi- minis , quam ex hominea aut aliud est Maria, quam homo. Deui. Ararciam, haud aliter non diceretur homo Christus sine carneis ne homi ni, lius sine aliquo parente homine , sicut nec Deus Spiritu Dὸi. n.e Dei Filius sine Deo Patre Da triuisue substantia census homiη m Deismis hibui e hinc infirmum , inae r fortem hinc morientem, inde viventem. Igitur tam vere mortuus est Deus homo suscitatu, .
quam fuerit ei natus. Ergo phan; stica esset adumbratilis Ius ci
578쪽
Christiana , si Marcioni, autycheti fides haberetur isti ac illi aeque
dicendum csset Quid dimidias mendacio Christum motus verit fuit. Non gestavit carnem sine fame stirientem , nec ne dentibus edentem; nec fuit phantasma nos resurrectionemri habuit olla, manus, pedes quae spiritus non habet, sed caro. Quae 5S. Patrum verba nulli possunt cavillationi esse obnoxia.
Non modo amni Patres ubique iitrita que in Christo naturae proli. tentur dia tune ionem, sed & conjunctionis illius occilitatem ex variis rationibus repetunt i ' ex ratione Mediatoris ut S. Iren lib. . adversus
Valcnt. cap. o. his verbis: Itaque fecit, adunisit quemadmodum praediximus' hominem Deo. Si enim homo non vicisset inimicum honii- aris , non juste visius esset inimicus. Rursh autem nisi Deus donas se salutem non frmiter haberemus eam nisi homo conjun ius fisisset Deo nostro . non potu et particeps feri incorristibilitatis oportueriit enim mediaiorem Dei, hominum per suam ad utro rite domesticitatem ia amicitiam, concordiam utro ue reducere, ct ficere i/ti Deus assumeret hominem , ct homo es dederet Deo. Ad hanc rationem accedit Tertulliani disputatio lib. de carne Christi cap. . ubi piobat cr-bum Angelicam naturam non induisse, licci plurima corum pars fuisset lapsa i quia de unica reparanda humana natui a legem a Patre acceperat.
Christus , inquit salus hominis fuit, causa scilicet ad restitue/dum quod
perierat. Homo perierat, hominem restitui oportuerat. Ut Angelum gesta, et Christus nihil tale de causa est. Nam etsi Angelis e ditio se
putatur, in ignem p paratum Diabolo, Angelis ejus , nilne uam .
me illis restitutio promissa est. Nullum mandatum de salute Angelorum fuscepit Christus a Parre. Quod Pater neque repromisit, neque mandavit, Christus administrare non potuit. Cui igitur ei Angelum horae gestaυit S. Athan Orat . . adversus Arianos ex effectu, nempὰ hominis Deificatione verat christi carnem A stabilem ostendit: Lo enim ea coaptatio instituta est, ut Deitas vera, ct , ut sit dicam , naturalis. vertimi naturalem hominem sibi consereret, ct stabitis efficeretur minis salus, ac De catis. Et infraci Nihil enim nobis hominibu inii
emolument , aut commodi, nisi Verbum naturalis sit a verus Dei Filius, nisique vera sit caro , quam assumpsit. Idem S. Athanasiis orat.1 ex Mediatoris ossicio rationem a S. I n. traditam explicat. Ultimo Si unica remane: et post conjunctionem natura vel divina transiret in humatiam, vel a divina absorberetur humana , vel ex illis duabus coalesceret quaedam tertia natura. Priora duo removenda sunt. sub in Deum mutationem inducant. Tertiunt quoque dici nequit. Nam tertia quaedam natura feret, novo designari deberet nomine utenim habet Tertii l. lib. de carne Chr. cap. s. Fides nominum, salus est proprietatum. Quydnam autem esset illius naturae 3 non Deus cilias enim homo non est i Si homo; ergo non erit Deus. An Christus vocabitur Sed ossicii nomen est, non naturae. Praeterea quoties tertia quaedam ex duabus
579쪽
duabus extat composita natura, ea neutri ambarum, ex quibus constat, consubstantialis esse dicitur. At Christus Deo S hominibus consuta. stantialis est. Ad haec accedit quod ea ex quibus aliquod totum componitur, semper aliquid mutationis in se recipiunt. Hoc autem de divinitate dici non potest. Opp. i. Verbum caro factum est, ex Ioan I. Igitur in carnem mutatum fuit. Tam enim illa verba mutationem innuunt, quam haec alia. tum Joan. i. Aqua vinum facta est tum Joan. s. Panis est caro mea: xumi Math. 16. Hoc Vi corpus meam , c. Et vero nisi Verbum mutatum csset in carnem seipsum exinaniisse ais Philip a diceretur Dei Filius. Nec enim depressus dici posset ratione humanitatis, cum humanitas in Incarnatione omnium semma dignitate praefulgeat. Igitur Milone divinitatis, quae in carnem transiit. R. ad i. Hanc dissicultatem orat. 3. contra Arim solverat S. Athanasius, ostenderatque his Ioann verbis nihil aliud praeter intimam e ibi cum natura humana conjunctionem significari. Mutationem indicare voluisset S. Ioannes non addidisset Et habitaυi in nobis Verbis enim illis , QVerbum inhabitans, de caro inhabitata significatur. Ade a mutatione ulla respectu Verbi incarnati abfuit S. Joannes, ut in ejus divinitate asserenda totus sit praesertim capitibus . . lo. T. utri. a. de Sanctissima Trinitate fultus ostendimus tum excidentitate naturae Cum Patre, iiii ex eadem cum ipso potentia, tum ex aliis attributis Deo soli essentialibus. R. ad 1. Ubi de aquae in vinum mutatione loquitur S. Ioan cap. r. Evang. aquam in vinum mutatam fuisse ita reseres, ut nihil aquae in viano remantisse doceat Architriclino enim allatum vinum ex aqua factium. adeo illi generosum visum fuit , ut conquestus fuerit apud sponsum quod illud ad coenae finem servasset Omnis homo, inquit V. O primum Bonum minum ponit: ct cum inebriati fuerint, tunc id , quod deterius est. Ioan 6 6 Math. 6. panis in Christi corpus mutatione nihil aper lius in sacris Codicibus; cum hoc, quod prae manibus haberet Christus, carnem luam corpus dixerit, ut, ubi de Euchar erit probandum. R. ad 3 exinanitum revera tasse Verbum, non quidem in aliam in feriorem naturam transeundi non enim deprimeretur Dei Filius, qui
non amplius superesset sed fuit exinanitus Dei Filius 'ui seis for
mari induens Deus , qui sola Domini dignitate praeeminebat servus factus est de subditus, humanae naturae infirmitatibus obnoxius. Hi manitas vero, quae illi accedit, omnium supremam dignitatem assequitur. Opp. i. Ex S. Greg. Nysi se habet in Christo humana natura, ut initiari aceti gutta Sicut ergo aceti , quod in mare prolicitur, nihil se perest, a natura divina sic absorbetur natura humana, ut nihil ejus, nisi specie tenus supersit. R. alienum longe ab ea sententia suisse S. Greg. Ny T. cum corporisse animae in .hristo veritatem integritatem continuo explicet adve Totu. II. o
580쪽
su Apollinaristas. Nihil vero aliud intendit, quam naturae nostrae con-eessam fuisse dignitatem immensam , cum pia , quae Deo comparata nihil sit habenda , in unitatem hypostaticam a Verbo assiimpta erit. Opp. 3. Tam areta fuit ex S.Cyrillo, naturarum conjunctio in Christo, ut post unionem nihil naturae humanae remanserit; sed unicum sui etsit distinetionis virtualis fundamentum Et ideo non duplex reipsa est admittenda in Christo natura, sed unica. Id quippe docet S. Cyrillus tum in duabus ad Successum Epistolis, tum ci Ep. ad Eulog. Prcsbyt. Constantinopoli agentem , ubi haec habet: Se ct de Nestorio quoque icet
duri naturas si dicat attamen umonem una nobiscum non confitetur. Nos enim illas adunantes , unum Christum unum eundem Filium. unum Dominum constemur i uxam postremo Dei naturam incarnatam
dicimus. Simile quid, de quoetu homine dici potest. Nam ct ille aediversis naturis constat, ex corpore nimirum, anima. Uuamvis enim rati ct contemplatio horum discrimen non ignorent tamen posteaquamilias univerimus, unam hominis naturam facimus. Haec quoque fuit in
Conc Ephes p. 3. cap. 9. Theodori Ancyrani sententiaci mod unitam est , inquit, nequaquam duo, sed unum nominatur. Rursas vero si mente disidis, ct unum quodque seorsim consideres, unitatem dioisis Nam quo disjungis alterum ab altero eodem copulationem dividis Igitur unica silperfuit post coadunationem in Christo natura, uti patet et S. Cyrilli, ex Theodoto Aucyrano, ex Oecumenicae Synodi Ephesinae consensu. Quamobrem jure ac merito Eutyches his S Cyrilli de Patrum Ephesinorum verbis vana fidem clamabat contineri.
R. ad i. his verbis, unam Verbi naturam incarnatam , non destrui
duplicem Christi naturam , imo astrui. is quippe fuerant usi ante S.Cytillum alii sancti Patres, sed alio plan sensu ab Eutychetis opinione: Ita S. Athanasius, quemadmodum in lib. ad Reginas, Win defensione Anathematita 8 profitetur . Cyrillus, fatente Euphremio Antioch. Hunc . Athanasii locum in Concilio Constantinop sub laviano, ex Tractatu quodam de Incarn laudat Basl Seleuciensis. S. Cyrillo adversatur qui lcm Leontius Byzantinus , qui ioci sermzabhinc annis locum . Athanasii a S. Cyrillo citatum Apollinari tribuit sed unde hanc in sententiam venerit Leontius, non capio Annon etenim S. Cyrillum tam sagacis animi virum puduisset adversas tanta .erii litione prς stantes viros Episcopos Orientales haec falso prosure Nonne illi vitio versa suisset tunc temporis ab Orientalibus ejuscemodi calumnia demortuo S. Athanasio illat 3 Et certe duplicem in Christo naturam adeo stabiliebat ista loquendi orniula. ut eam se a confessione firmarint, tum quinta Synodus, cum Justiniani imp. professionem contra tria capitula recipit oum Synodus Later sub Mart. I. his vel bis:
Si quis unam naturam Dei Verbi incamaram dicens, non sic has oces intelligit, sicut sancti Patres docuerunt quod ex divina natura a
mana unitione secundum subsistentiam facta unus Christus factines...