장음표시 사용
591쪽
Post Constantem regnavit Constantinus Ogonatus Calliolicus sub quo Agathone Pontifice sexta Synodus Constantinopoli fili celebrata an . Si in qua proscripta fuit haec haeresis universali consensione.
Mattinus I. in Synodo Lateran Theodorum Constantinop Patria cham accusat, quod solam apparentiam natura humana in Chris auia mitteret. In eo autem error Monothelitarum erat . ub existimarent unicam in Christo voluntatem esse, seu unacum tum divinarum, tum humanarum actionum principium , cujus organum erat anima quemad-niodum operis ex artifice instrumentoque profecti unum est principium, scilicet anima. Isti ob unius in Christo divinae voluntatis defensionem
dicti sunt Monothelitae. Ipsi cum dolorum S gaudii affectus , lacrymas
c. divinae in Christo naturae tribuerent , Arianis assentiebantur . seu aliam a Patre divinitatem in Christo agnoscebant. Cum Apollinaristis quoque conveniebant, a Christi anima praecipuam facultatem remove do. Denique Eutychetis deliramenta palam lectabantur,m ejus argumenta laudabant , commendato praesertim Theandricae seu Deivirilis operationis nomine, quod ex S. Dionysio se accepisse iactitabant. Haec autem vox Theandrica male ab iis in te Leta nefandissimo errori prae buit fundamentum variis Catholicorum disputationibus e tandem a ducti fuerunt, ut in Christo duas ob naturarum diversitatem operati ne fassi uelint; sed illas unam efficere propter unitionem contenderunt. Hoc testatur Maximus in Collectan Anastasii.
Comet L. Duplex in Christo voluntas est adluittenda, divina scilicet de humana.
Rem tum adversiis Arianos, 4m aversus Apollinatistas, tum econtra Eutychianos tantus confectam , iterum argumentis propius accommodatis breviter conncimus,m cum Monothclitis supposita divina in Christo voluntate, in probanda humana superstite haeremus. Hujus quippe adeo sunt aperta testimonia, ut nihil sit magis intellectui obvium. Quid enim manifestius, quam voluntatis illius votum, quod Psalm. s. de Hebr. io s. s. Verbum carnem induens significavit Cum enim Deo
Patri non placerent sacrificia, seu impossibile esset illis auferri peccata, ide in orediens mundum dicit Hostiam, oblationem noluisti; ου-
autem aptasti mihi Holocautomata pro peccato non tibi placuerunt, tunc diaer Ecce venies In capite libri scriptum est de me ut faciam . Desu, voluntatem tuam. p. io. In qua voluntate sanctificati sumin per oblotionem Orporis Iesu Christi semel. Haec autem voluntas non erat divina, cum non esset aeterna ; cum esset ingredientis solummodo in mundum cum ob sacrificiorum veterum inutilitatem dc humani generis restaur tionem esset elicita. Igitur humana fuit eaque iterum conspicua fit ex illis Christi verbis Matth. 16. u. 39. Veruntamen non sicut ego volo , sed sicut tu Luc. 11. 2. 1. Veruntamen non mea voluntra sed tua fato Ioan 6. . 38. Descendi de caelo non ut faciam voluntatem meam, sed
voluntatem j qui misit me. Haec quippe Christi verba de humana
592쪽
ipsius voluntate sancti Patres intellexerunt, ut S. Ignatius in Epist ad Trall. S. Iustinus in Dial cum Tryph. S. Iren lib. . adversius Valentin.
cap. 32. Tertuli lib. de carne Christi cap. 3. S. Athan orat. contra Arian. S. Hilar. S. Basil. S. Greg. Nazianz. S. Gregor. Nyss. S. Ambros.
lib. 1. de Fide cap. s. S. Chrysost. S. Epiph Haer. 69. S. Cyrili Alex.
lib. to Thec cap. 3. S. Leo Ep. 97. cap. i. 4. Ad haec quid Monothelitae Sicut unicum est operationis artificis dein strumenti principium, nempe anima ita etiam, inquiunt unicum est operationis Christi trincipium, Verbum scilicet quod sustentat, dirigit, de corpus movet ita Sergius in Ep. ad Honor Theodorus Pharanitanus in Epist ad Sergium Arsentatam lecta in s Synod Cyrus Alex in An themat. Pyrrhus Constant in disp. cum Maximo. Sed eadem erat penitiis Apollinaristarum argumentatio toties consitata. Idem ergδ sit adversiis Apollinaristas de Monothelitas argumentum, hoc videlicet Quod Christus non accepit ab eo non sitit sanatum, ut jam ex Antiquorum doctrina exscripsimus ibi de ratione personae. Igitur si Christus animam, vel animae mentem, vel voluntatem non sumpsit, profect absque curatione fuerunt dimissae, tum anima tum humana mens, tum voluntas. Haec fuit Conc. 6. Act. . disserendi ratio, ex S. Greg. Naz. p. I. ad Cledonium desumpta. Alterum erat adversus Apollinaristas argumentum Christus assumpsit totam naturam humanam, prout est suum ipsius opus de imago Igitur animam &animae mentem, in qua praecipue viget imago Dei; proinde voluntatem humanam, in qua pariter elucet imago Dei. Et vero sicut remotis a Christo vel anima, vel mente larvata, adumbrata erit Incarnatio , ita similiter amota voluntate humana , non erit nisi Incarnationis umbram figura persecti enim non esset humana natura sine voluntate. Quo argumenti genere usus est S. Martin Papa in Epist ad Constantem Imp. His vero rationibus Eutychianos premebant sancti Patres duae sunt in Christo naturae perfectae cum Deus sitis homo. Sed utraque natura non fuisset perfecta futura, si humana natura fuisset voluntate destituta; cum anima sit atriis substantialis, intelligens, Qvolens de voluntas
naturam sequatur. Ita Agatho in sua Epiit Synodica in Concilio sexto lectam probata. Ο, p. i. Injuria incusantur erroris Sergius Constantinop Cyrus Alex. Heraclitisin Constans in Edictis, Macarius Antioch dc alii, qud unicam admiserint in Christo voluntatem cum eadem fiterit mens S. Atha. nasii, S. Chrys. S. Ambr. S. Cyrilli Alex tum in Dialogo de Incarn. t dira de in lib. . in Joan ubi Christum unam operationem per ambas naturas ostendisse scribit itemque S. Dionysii, qui lib. de divinis nomin. unam Dei virilem operationem in Christo laudavit; indem Honorii
Papae in suis Epist. R. d i. cum Patrium c synodi Aist. 8 de si a Macario Patriarcha
593쪽
Antioch. Stephano Monacho fuisse mutilatas autoritates ex Sanctis Athan aliis Patribus pro unica in Christo voluntate adductas, ut palam fuit ex illarum cum Codicibus e Patriarchus acceptis collatione saeta coram Macario Glephano, qui de S S. Athan Chrys. Ambr. Cyrilli de Dionysii testimoniorum mutilatione convenerunt. Unde Basil Gorthinae Episcopus ita compellavit Imperatorem Non unam voluntatem juxta promissa ostenderunt , sed duas ex praesenti relacto codice. Quapropter ita definivit Synod. Vos, o Stephane, Macari in testimoniis iobis oblatu diset truncaris, dura in Christo voluntates ostenditu , ct ideo ut depravatores sanctorum probabilium Patrum, ut doctrina haeretis des fore estis abdicandi. ab omni ministerio removendi. Igitur cum laria Synodo conficere est sanctos Patres , Athan scilicet, alios , duas in Christo voluntates agnovisse, errasse Ver graviter Sergium Gyrum &c imo rimperatores, Heraclium nempe in ethcst,is Constantem in Typo , ideoque a Pontificibus summis iure damnatos nisse. moncilio quoqtie sexto inter Haereticos annumeratus fuit Honorius sed de isto Pontifice deque praedictis Imperatoribus, Meorum Edictis fusilis, ubi de Historia Ecclesiastica, erit agendum. R. ad i. cum Maximo Martyre . Cyrillum scripsisse unam quidem
esse naturarum duarum actionem cognatam seu communem; quia nimi- id propter arctissimam earum copulinionem fit, ut cum natura homini a Verbo sit assumpta , huius actio sit ipsius Verbi propria. Hinc
operationem illam vocat cognatam ratione partium utrique vero naturae suam semper servavit Operationem . Cyrillus, ut patet ex ipsus verbis, quae laudata sunt in Concilio sexto Oecum Act. Sua rederenter ina vel acta sunt, inquit, ostendunt Salvatorem Christum Deum: ct iterum qua secundum hominc dicta vel facta sint, seu
R. ad 3. cum eodem S. Maximo. S. quidem Dionysio unam in Christo Desvirilem operationem laudari se operationem Dei, hominis; sed haec verba duas naturas innuere, illarumque Varias operationes quod Qeolligunt Constantinorolitani Patres Act. . Conciti sexti generalis ex illis verbis S. Dionyn lib. divin. nom. cap. 1. Discreta est benignis. sima ire nos Dei operatio per hoc, quod fecundum nos ex nobis int Iia erὶque Amanatum est Uerbμm, M. est supra substantiam ct σμratum, uasium, quanta humana eius' divina operationi congruunt, pracbpua a probabilia. Quia ut illucescat apertius, ex tegulis de communicatione diomatum est repetendum actiones Christi esse triplicis generis, alias humanitati proprias, alias divinitati, alias utrique eo venire, seu in quibus utraque natura operatur, cujusmodi sunt curatio morborum solo tactu, ambulatio in mari. Ad hoc genus Sophronius. in Ep. ad Sergium refert S. Dionysi verba Dicimus inquit commu item illam quae Dei virilis dicitur, operationem, non unam esse, sed dia versi generis, eamque DelviIuci minasse S. Dionysium, utpote quo
594쪽
divinum simuli humanum aliquid complexa sit 5 elegantissime coma posita nuncupatione singulorum essentiam isaturam perfecte significet. Alia quidem Patrum loca opponebant Monothelitae, sed depravata , palam in Concilio sexto depravationis, iudendae falsationis fuerunt
Oppo Instnimenti magentis principalis eadem est actio. Sed natura humana in Christo naturae divinae instrumentum est. Igitur in Christo unica est operatio , de proinde unica voluntas. R. quod opponitur, de instrumento artificiali, quod propriam sibi actionem non nabet, verum esses non ver de instrumento naturali Hibero, cujuscemodi est in Christo natura humana , quae propriam habet operandi rationem de liberata, praesertim in iis, quae naturae illius sunt
Inst. Sibi propriam non eliciebat actionem humana Christi natura i cum unica in eo suerit operatio, quemadmodum de unicum operans . nempEDeus Achiones quippe sunt suppositorum Lilla ver Christi operatio non erat nisi divina Lalioquin enim miti suisset meriti nec proind ad satisfactionem exhibendam idonea. R. unicum quidem in Christo iisse operantem, cum in eo suerit unica persona, de suppositi ni denominationes , sed unicam proind in illo non fuisse operationem. Quam enim Verbum sumpsit natui am, non evertit, sed simma cumulavit persectIone. In Christo igitur cum dux sint naturae , duae pariter erunt Operationes Actionum enim radix de principium est natura , per modum vero conditionis se habet subsistentia; quia nisi res sit, non aget modo autem existat, sive seorsim, sive in alio, semper operationes suas elicit. Ubi vero duplex est natura divina scilicet & numana cum suis operationibus diversis, rauae sint voluntates oportet, divina nempe humana. Hinc coniicitur falsum esse illud axioma , Actiones sunt suppositorum, nisi addatur, quantum ad denominationem , quia videliret suppositorum est denominatio. Ideoque licet in Sanctissima Trinitate sint tria supposita , c tres proinde operantes , unica nihilominus est operatio, quia de unica natura. Nec tamen ex admissa in Christo humana sluntate, & operatione, finiti fuisse meriti Christi satisfactionem colligi poterit; quia voluntatis humanae Christi actiones ob personae unitatem conjunctionem hypostaticam non erunt hominis seorsim, sed homitiis simulis Dei, seu Deiviriles ac Theandricae. Inst. 1. Ad conserendam hanc operibus humanis dignitatem, ratio personae divinae non sussicit quemadmodum nec sufficit, ut actibus cor poreis spiritale quid anima conserat. Sic etiam licet Deus ad visionem heatificam in ratione personae, mad omnia crearurarum opera concurrat, non proid infinitae sunt virtutis aut meriti visio beatifica, aut
ad i. corporeis actionibus spiritalem dotem ab anima non communicarii
595쪽
municari; quia destrueretur illarum actionum natura Unld si institui deberet illa comparatio. Quenva lino lum actionibus corporeis ob tiniam animae cum corpore coniunctionem iribuitur dignitas, meritum; fiunt enim humani cum praesertim ex voluntate oriuntur ita de humanis Christi operationibus dignitatem infinitam concedit cibum Divinum, ob intimam sui cum humanitate copulationem. R. ad i. Deum ad visionem beatificiam concurrere tantum extrinsectinemp in ratione objecti, aut in ratione principii moventis, de adiuvantis quod quidem minime conscrt ad actionis infinitatem Uerbum au tem incarnatum confert ad actioncs naturae humanae , quam bi univit intrinsec instar superioris, qui inferiorem suam naturam regit; quia divinitas, humanitas in uno, eodem sum supposito. Opp. it. Duas in Christo naturas agnoverunt Monothelitae sed prop. e naturataim conjunctionem admiserunt unicum agendi principium, ut removeretur voliintatum dissensio. Ideoque ita disserit Pyrrhus in
collatione cum S. Maximo Martyre Impossibile est in ana persona durieD voluntates absque contrarietate. Et Macarius cum discipulo Stephano in sexta Synodo ait, idcirc voluntates duas in christo agnosci non pollie, quod nullis fuerit in eo dissensio, neque camalis voluntas , neque humana cogitatio. Addit Macarius, nec similes etiam voluntates in
R. sibi non constitisse Monothesitas, nec duas in Christo natura; quandoque nisi professbs, quam ut haereseos motam, qitissimam Imperatoris Constantini vindictam declinarent : Reipsa enim duas in Christo naturas probatas non habebant. Caeterum pr. eter rationem est illa voluntatum opposia i , quam reformidare se testabantur. Nam licet volunt is humana in Christo fiterit libera, nihilo minita ob sanctitatis di vinae communicationem divino nutu reluctari non poterat, ut docet S. Greg. Naz in orat. q. Theolog. in Concit. 6. Act. . laudata Ilitui, inquit, Christi nimirum melle nec contrarium est Deo cum δε ea
tum sit totum. Praeterea eo fine voluntatem humanam cum natura hin-pserat, ut obtemperaret divinae Id quippe habemus expressum ii in C; . tumi Heb. o. his verbis: In capite libri scriptκ est de me
faciam , Dem , voluntatem tuam .... Tunc dixi Ecce vento , ut faciam, D in , oluntatem tuam. Ideo etiam toties dixit Veni , ut faciam O luntatem Patru mei. Item JOan. . Mei cibus est, ut faciam oluntatem iis, qui misit me. Et in Olivarum horto Math. xc Parιγ mi, si possibile est , transtea a m calix veruntamen non sicut ego Olo sed eu tu Philipp. a. dicitur fabi obediens usique ad morrem , momiem autem crucis. Ex quibus locis compertum est, licet in Christo fite rint duae voluntates, non fuisse propterea timendam in eo voluntatum
Instant Monothelitae. Sequeretur inde liberam non fuisse Christi vo luntatem humanam. Siquidem ob sanctitatis essentialis communicati Tom. I. A
596쪽
nem, nonnisi ad divinae voluntatis nutum moveretur, nec penes eam
R. Christum, etiam ut hominem , libertate persecta fuisse donatum. biquidem ut integram sumpserat naturam humanam citam voluntatem
suis omnibus numeris absolutam , quaeque ideo erat liberrima. Unde Isai. 13. Oblatus est, quia ipse valuit. Item ipse Christus Joan io. mam meam pom a me ipse. Hinc, Philip i. dicitur oberiens maemortem. Obedientia vero, ut docet S. Aug. p. c. ad Valent Nulla potest esse sim tiber arbitrio. Adeoque praecelluit Christi ob suam libertatem obedientia usque ad mortem eruet , ut indὸ nominis exali tionem. nobis gratiae dona promeritus fuerit: ιιapropter, inquit Apost exaltavit illum vim it illi nomen quod est ver omnἡ Qiunx xi divinae motibus morem gereret humatis Christi voluntas, ut in peccatum labi nequaquam posse , quid inde detrimenti humanae libertati timeretur 3 Ad libertatis enim rationem peccandi non tam potestas, quam impotentia pertinet. Unde, ut obser vat . Aug. lib. de Pr dest. Sanctorum cap. s. non est cur Theologi cx
inclitate Christi metuant m ejus libertatis integritates Gnnui meruendum fuit, ne accedente aetate homo iste Christus nimirum librea peccare arbitrio Aut ideo in isto non libera Ounta eratri ae non tant. mvis erat , quam magu peccato servire non poterat Et ut habet Tract. I. in Joan. Prima libertas est carere eriminibus. Licet etiam divinum extaret praecistum de morte pro humano genere subcunda,
nihilaminus liberrime illud servavit; quia bere huic mandato seipsum subiecit, ex eodem S. Aug. Tract. i. in Joan ubi Christum ita loquentem inducit In eo quod morior, voluntatem Patris mei facis r pta ur quia si noΤem, nec pasus essem. Quod ita confirmat ibidem: Habes illum alio loco dicentem Potestatem tabe pone Mammam ct potestatem habeo iter. sumendi eam. Ecce vere in momtu liber. Et Ench. cap. o. 'sa est mera libertas propter re Ii facti Dimam, simul C pia servituso rapte pracept obedientiam. Im p tius veritatem humanam sumpserat eo fine Christus, ni in omni divinae obseaueretur . ut jam ostensium est ex s. q. mebr. io Ar vero qui se libera votorum emissione Legi cuidam fecit obnoxium, inservanda Lege minus liber dicetur: An minus perfectum lictera in quia O votorum eminentiam praestantiori studet vitae instituto a Mim
m vero Quae singula Christi libertatem absoluti stimam splendid ib
597쪽
ARTICULUS SECUNDUS Impugnantur Haeretici, qui animae Christi suas negarunt
perfectiones, scientiam didelicet.
A RiANORO Eutychianorum actio quaedam extitit, quae, quod Christus , quatenus homo est, ignorasse diem Judicii legeretur, in cum ignorantiam referebat Agnoitarum nomen sertita est
Factio illa, cuius Antesignanus filii Themistius, Timothei Alex Diaconus. Ex Nestorii vero dogmatibus prodiisse Agno itarum gressim censuit S. Greg. lib. . p. i. Qui uis Nestorianus non est , inquit, Agnoita esse nullatenus potest. Nam qui Usam Dei sapientiam fatetur incarnatam, qua mente vase dicere esse aliquid , quod Dei Sapieκii ignoret 'CONCL. Pr ter divinam fuit in Christo scientia humana tum acquisita , timi insus, eique nulla inuri potest labes ignorantiae. Ad consutandos Agnoitas conserunt admodum jam adversus Mon thelitas rapollinaristas allata argumenta. Si enim cum Apollinaristis
christo mens auseratur, aut mentis acies, in eo certe nulla superest humana cognitio. Si pariter illi cum Monoti litis adimatur voluntas. adimitur quoque inici lectus, qui cum voluntate necessario connectitur.
Sed quo iure in humana Christi natura est agnoscenda anima cum ii tesseebi, voluntate, eodem jure intellectui sua tribuenda est cognitio. De acquisita Christi scientia dicitur Luc. a. rastriebat sapientia , aetate , ct gratia apud Daum, homines, sicuti constat ex huius loci expositione apud antiquos Patres adversus Arianos. Cum enim opponerent Ariani Christum non esse Deum, ut qui spiritu sepientiaque profecisset: reponebant S. Athan orat . . contra Arian. Epiph in lib. Ancor. de Ambros in lib. de Incarn Dom. Sacr. cap. 7 haec verba de homine Christo esse intelligenda. Quae interpretatio non leviter obfirmatur his ejusdem Evangelistae verbis apud Deum O homios id est vere profecit quemadmodiam Zach. alietabeth cap. i. intelliguntur vere justi, quo)addatur, apud Deum. Praeterquamquod eodem modo sapientia crescere dicitur Cluistus, quo aetate memini autem suboritur dubium, an
Christus vere profecerit aetate.
Scientiam rerum omnium infusam ostendunt haec Scripturae loca Isai. cap. H. eauiescet superite spiritus Domini, oiratus sapientia. Joan. 7. Quomoa hic litteras scit, eum non didicerit Denique Christo nulla inuri potcst labes ignorantiae cum ex Apost.
Col. 2. In ipse sint omnι thesauri spientiη, ct cientia absconditi. Pr terquamquod Christum, utpot unione hypostatica ornatum, maxime dedecere qua libet ignorantia. Hinc eam ex Dei verbo acceptam doctri
598쪽
nam inter Patres alii rationibus firmatiant; alii vero simpliciter assim, verunt. Eam his rationibus illii irat . Clem Alex. lib. i. Paedag. cap. 6. Sapientes rogemus e Christus hodie regeneratus , iam . est perfectit An
qua i est Uurdissimum De aliquid Zeb Sed si ita est, ut aliquid
ἀ Feret, opus fuit. Jam vero Deus cum esset, nihil didicis fuit consen-raneum. Neque ni r quis Verbo major fuerit sed neque sagister ac Do I. 6 in . qui solus est figister. Aug. lib. 1. de pecciit meritis & remiss. cap. 1'. sic habet Ignorantiam nullomodo crediderim fuisse iis κfiui illa , in quo Verbum caro factum est, ut hirbitaret in nobis; nec illam animi ipsius insimitatem in Christo parvμlo fuerim si picatin in videmus in parvulis c. Sic Goptaron. Jerolblym in Episto a Synodica ad Sergium Constantinop in Concilio sexto probata. Opp. i. Quae sententia Scripturae sicrae verbis, juxta Patrum traditionem expositis nititur, alteri est praeserenda. Sed tu inio quae Christo ignorantiam quandam ascribit, nititur Scripturae sacrae verbis a Sanctis Patribus explanatis, his nempe Christi verbis, tum Matth. 14. 2. 6. tum marc. 3. e. i. De die illa , inquit, nemo scit, neque Filius, nisi Pater Quae verba cum Ariani opponerent, fissi sunt Sancti Patres, diem postremum latu ille Christum qua hominem, non ver qua cum, ut videlicet Filii divinitaten aliam non esse a Patris divinitate conficerent. Sic S. Hilar lib. ' de Trin. S. Greg. Naz. orat. 36. S. Epiphan. haer. 69. S. Cyrilliis Alex in Thesauro Asteri. 11. Et vero qui cora a Deo& hominibus aeque profecit sapientia , ac aetate, non fuit statim omni sapientia donatus, scd iam pri: num quaedam ignoravit Prosecit alitem Christus Luc. 1 ut conveniunt sancti I)atres, in prima conclissionis parte laudati. Denique quomodo in eo quaedam non fuisset ignorantia, in quo deprehenditur admiratio . quae nolini si ex ignorantia ortum haber. Dicitur autem Christus Matth. . s. o. Centurionis fidem miratus. inamobrem in Christo non potest, quin agnoscatur ignorantia. χαconsecutio his etiam post Hcbr. . p. is verbis confirmatur Tentatum per omnia pro similitudine ab v peeeato. Igitur Christus fui ob noxius citeris, quae peccati maculam non includunt . cujuscemodi est
R. ad i. ut jam Trach. de SS. Trinit. p. iii responsum est haec Christi verba apud Matth. Marc. relata, humanae Christi nanirae tribuenda quidem esse , juxta sanctos Patres ibi laudatos, scd ignorantiam idcirco
non esse Christo ascribendam' quia hunc diem, quem noverat, inco nomia Deo digna noluit exponer Quam rationem ita ponit ob cumlos . Athan Orat . . contra Arianos : Hominis inquit, proprium otignorare, ac psecipue ea quae sunt istim generis in eo ipse propraμ quiddam est ιnevolentia Salsatoris nostri adfersus nos homines. Siq isdem homo facim non erubuit, propter amem ex natura istarum rerum
insciam, se ignaram fateri, at ostenderet D Vm rei conscium M Deam,
599쪽
ia tamen carnaliter g erare. cstae odii in varias illius oeconcmiae rationes ita Cibiicit Cum divinitus omnia sciret , carnaliter tamen obcit .em ignorationi obnoxiam dixit se ejm rei ignarum se ne ipsum amplius percontarentur, ct aut si ulta responsione dis at seni . οι inolistia assceret, aut reddito responso, contra illorum nostrorumque omnium utilitatem id faceret Nec enim in e us verbis falsi quidquam furat pro hominis enim arione loqης tur. Quapropἰer, inquit idem Pater, hii post resurrectionem non decuit eum camaliter rupondera
non ducit ut anteii nempe Christus P ne ilium quidem scire sed non Ut vestrum scire. Si etenim prςnoscere u tempus illud , verendum illic , ne tempora intermedia negle tu habirentur, ut habet ibidem S. Athan qui exposivis huius conomiae rationibus, ne hujus quidem dieii notantiam Christo posse tribui sic ictum e ponit Percontantiba . inquit, Discipulis de sne mundi recte i m temporis hac verba rati catus est, neque stium scire, idqη μ' utit rejectu sui corporis . ut palam feret se ut hominem ignorare , cyμi hominum es ignoratione la Dra,ri. Nam si Verbum est, ct ille ipse eo, qui venturus est, irimquὸ ct ad H, o stonsus . latere eum non potest, quando' qua hora memiarus est, ct a tempore dictum est Excitare qui dormis resis j. oktuis eum guli ex s. Athin hunc diem se nescite tantum di ,erit Christus eo senses, quod hominis Proprium sit ignorare, ct rarum, quae sunt generis istius ignorat stne a st 'uris nemp eare, seu homo istarum rerum inscius su ex natur sui profecto non debet ii bui Christo hujus temporis g oranti . Licet enim illud tempus ex naturae humanae viribus non novcrit, tamen ex ab siconditis suae sapien ii thesauris habuit cognitum , quandQquidem ille ipse ventutus est illi die judicare vivos mortuos. Eidem serme fuit Responso S. Gregorii Naz. orat. s. in qua ita concludit Eecui igitur dubium si potest , quin horam quidem ut DEMeunitam habeat, ignoret ut m ut homo, si quis partem aspectabitim ab ea disjungat qua mente sela perspici potest' Quae quidem loca omnem licet dubitationem eximant , nihilominus iter una ita illustrantur
hie S. Gregorii Magni expositione lib. 8 Ep. 1 ad Eulog. Unigenitus, inquit, factu pro nobis homo perstilus , in natura quidem humanitatis
moti diem, horam judicii, scd tamen hunc non ex natura human tritis ου it ad O ergo in ipsa novit, non ex ipsa novit quia Deus
humo factus diem, horam judicii nonnisi Per Deitatis suae potontiam
ηουit . . . . Itaque scientiam, quam ex humanitAtis natura non habuit, eae oua cum Angelis creatura fuit, hanc se cum Angelis, qui reeatM
funici habere denegavit. Diem ergo, ου judicii scit, quia Deu O
Alias Responsiones Trach. de S. Trinit. p. rue attulimus, in nominato Autore S. Augustino videlicet. Hic ero quem tanto Patri debemus honorem Magisterii , reverenter abibemus. Respondet itaque
600쪽
S. Pater lib. i. de T. h. cap. r. professum fuisse Christum se nescite a dici diem, non quod eum lateret sed quod nollet ficere manifestum quam verborum Christi expositionem excerptis e Scriptura sacra exem plis adornat. De die, i, P, inquit, nemo scit, neque Angeli in caelo, neque Filia , nisi Pater. Hoc enim nescit, quod nescientes Deit, id es quod non ita sciebat . ut tunc Discipulis indicaret: sicut dictum si ad Abraham: Nune cognovi quod timeas Deum id es nunc feci, ut cognosceres qui ct ipse sibi in illa tentatione probatus innotuit. Nam iit, utique dieiurus erat Discipuli tempore opportuno, de qua futuro tanquam praeterito iritens , ait Jam non dicam vos servos , sed amicos. Serditis enim nescit alantatem domini sui vos autem dixi amicos; quia omnia quaecumque audiυ a Patre meo, nota feci vobis quod nondum fecerat isto quia cerι facturus erat, quinti jam oci t locutus est. Ipsi enim ait Arulta vobis habeo dicere, se non potestis lia portare modo inter qua intelligitur, ct de diei hora Nam ct Ap nia, Neque enim judicavi, me, inquit, scire aliquid in vobis nisi Christam Iesum, o hunc crucifixum Eo enim loquebatur, qui capere altiora de Chri sti Leitate non poterant, quibus etiam paulo post dicit: Non potat vobis loqui, quasi buritualibus sed quasi amalibus. Hoc ergo inter illo nesciebat, quod per illum scire non poterant: ct hoc solam se scire die bat, quod eos per illum scire oportebat. Denique sciebat interjιrfectos. quod inter parvulos nesciebat Ibi quippe ait Sapientiam loquimur imter perfectos. Eo namque genere locutionis nescire qui que dicitur quod occultat, quo dicitur 1 caeca, qua occulta s. Neque enim aliquo genere usuuntur Scriptura, 'Mod in consuetudine humana non inveniatura quia utique smimbus laquuntur. Quam Responsionem non modo
probavit S. Greg. Mag. lib. . Epist. t. ad Eulogium vidi nominato
R. ad 1 prosecisse Christum sapientia experimentali, non secos ac
aetate. Licet enim . ut habet Apostolus, in eo essent omnes thesauri sapientiae Dei . non tamen sitim , frigus, aut alia vita lucommoda fuerat expertus. Illi autem experimento te subdidit, ut ex eodem post Pontire factus nostris calamitatibus compateretur. Si S. Cyrillus lib. . contra Nestor nec tamen inde vel minima ignorantiae oritur suspicio
Divinitatis enim plenitudo nullam non dicit persectionem, imo nullam quae non sit numeris omnibus absolutissima. Idcirco nullatenus possunt haec duo simul cohaerere vel coalungi, nempestu persectissima & tenebrarum vel minimum quid. Et sane dotes, quibus prccellit Christus, omnem procul ab eo mandant ignorantiam, scientiaeque cumulatissinaae
dona amplitudinem omnem in eo constituunt.
Respondet ad 3. S. Augustinus Ep. ior ad Evodium, duplicem esse admirationem , aliam scilicet, quae ex ignorantia i alteram vero , quae ex commendandae rei, quae objicitur, desiderio ducit originem. Additque
priorem admirationis speciem in Christo locum non habuisse, sed solum