장음표시 사용
601쪽
posteriorem , qua scilicet utebatur, ut rei stupenda memoriam audit nim, aut adstantium animis altius defigeret.
R. ad . nihil aliud tradere Apostolum praeter Christi Pontificis benignitatem, qui nobis assimilari voluit in omnibus, quae Maiestatem
Divinam non dedecerent cujusmodi non sunt ignorantia, ueccatum. Qua de causa, quamvis Dominus natiιram ignorantem assumpserit, ut hibet Auto lib. de Sacrosancta Trin. apud S. Cyrillum Alcx diυ nastamen ei praerogativa ct dote impertivi r habebatque anima Domini oravrem sapientiam , divinam juxta ct humanam, metiem notitiam eorum i fueriim , qua sunt qua erunt, non natura , non gratia sed propter
unionem personalem eum eo, qui solus est sapiens. In omnibus quidem, quae perfectionem non invehunt, nobis similis fuit Christus; ideo ignorantiam non habuit, quae licet non semper se peccatum, tamen impersectum quid invehit. Und Christus, qui Deus est,&in quo divinitatis plenitudo inhabitat, non potuit omnem inscitiae labem non removere, utpote quae cum divinitatis maiestate consistere non valeat. Opp. 2. Christus per scientiam divinam intellexit, sicut per Verbi subsistentiam substitit. Ergo inutilis fuit in Christo scientia humana acquisita.
R. humanam Christi naturam per Verbi subsistentiam subsistendo, relle nihil amisisse. At verbiser Verbi scientiam intelligendo, humani scientia Christus privandus foret, quia non intelligeret, nisi quatenus Verbum imam intellectio est actio vitalis, quae a solo principio vitali oriri potest. Ex quibus Christum qua hominem per intellectionem Verbi non mod non intellexisse conficitur , sed ne potuis Ie quidem. Qitanquam illud possibile non negarunt quidam Theobogi, qui proculdubio non
attendebant ex hac opinatione forsan aliquantulum ad lumenti sibi ar tepturos fore Apolli iram stas, monothelitas, si superessent. De ulteriori quorumdam Theologorum inquisitione lemus. Non rucas enim subjiciunt ea de re quq stiones, quas ut solveremus, itinera, Majoribus non trita Theologiae Candidatis forent proponenda. ni bus cordi erunt ejuscemodi quaestiones, alibi vota explere liberum ipsi, erit. Quamobrem ex tot quaestionibus de Christi scientia latitudine pro poni solitis, hanc unicam attingemus, an scilicet Christus visione beatifica donatus fuerit a conceptionis momento. non ut ea de re quid semtiendum sit referam, cum nihil simile in scripto Dei verbo iuxta Patres exposito, vel in Antiquorum monumentis legerim; sed ut ab ali quo erudito viro possim accipere, unde in illius propostionis assertio nem venerint Theologi Hoc in capite fateor, eo timidiorem sum cxpertus animum , quo dissicilius assequerer, quomodo tot acerbos dolorex passus fuerit Christus, simul de visione beatifica potiretur cum omnem dolorem procul amandet beatitudo. Hinc in extremas angustias adacti Theologi, ad varias confugiunt responsiones, quibus videtur aninius a Mmodum implicari, ut cum respondent absoluta Dei potentia feri posses
602쪽
ui di in homo circa varia objecta feliciter simul de alimitose sit ame
tus. An non aequi absoluta Iaci potentia rerum naturas immutari possie propugnarent imam beatitudinis nomine, ut monet octius, conveniunt omnes Theologi , aliud nihil intelligitur praeter statum omni,
bonorμm aggregatione Perse lum.
Reponunt alii, anima si periori parte Christum fuisse beatissimum; inferiori vero parte miseriis fuisse subditum. Sed ex hac assertione timerem pro veritate ab Apollinaristis impugnata. An aequa sit formido, ficile judicium erit, si Apollinaristarum subterfugia inseritis exposita studiose perpendantur. Alia quoque forsan hic occurrerent ambages, si rem penitius inspicerem. Ita enim constituunt illi Theologi: Cum tota essentia anima conjungatur corpori , existens tota in toto, ct tota in qualibet corporis parte patiente corpore .ssiu fuit Christus secundum totamantinam , ct secundum omnes ut inferaores orent ira, non autem secundum rationem ex parte objecti , quod fuit illa ratio delectasionis jam dii j siti fuit autem secundum omnε passiones , ut radicamur in e re ita anima. Igitur ex illis Theologis ne vel minima pars animae Christi frit in ipsius morte doloris expers. Iam quaero qua ergo ratione beata diei polcri tunc temporis an inra Christi Respondent Secundum rationem ex parte objecti , quod fuit ista ratio detestationu, gaudii nori
patiebatur. Quae Respotui ut ab ipsis exponeretur , veher renter optarem. Quo etenim pacto cadem mens ex attentione ad doloris acerbitatem saevissim patiatur integra, simul summam ex objecti cognitione felicitatem percipiata aristioris sena animi, fateor quam ut meo cogitatu possim assequi, simul componere. Haec si quis valeret simul
conjungere , facili quoque negotio adduci posset, ut damnatos, si ad di vinam excellentiam attendant , vel ex ipsa hac unica contemplatione non modo levamen consecuturos existimaret, sed .ctuandam beatitudinis speciem percepturos. .fam ob causam, ut S. Augustini lib. . de Bapi contra Donat cap. 13 verbis utar : Si quis forte me in eo loco constitutum tibi talium rerum quasti versaretur, non praecedentibus alibin , quorum sententias f qui mallem , urgeret, ut icerem quid i e sentirem is eo mori assilis essem, quo eram cum ista dictarem silerem penitus. Si vero copia silentii negaretur ad negantem accederem opinionem, donec gravis in menti probatio ex venerandis sontibiis accepta, me a sententia dimoveret aliter enim de me scrupulum non eximerem; cum praesertim Luc.
a . expositis Prophetarum vaticiniis Christus ipse ita compellari Dis cipulos Emmaus: O stulti, tardi corde ad credendum, in omnibus qua locuti sunt Prophetae Nonne hac oportuit pati Christam ct ita intrari in gloriam fiam An introitus in gloriam a Christo comparan du, fuisset passionibus, vitae dispendio, de morte crucis, si beatitudinis cumulum fuisset a vitae initio consecutus t Quaenam etenim est alia gloriae idea ab intuitivae Dei visionis consccutione r
603쪽
Nec leve Incommodum suboritur ex illatione , cui fundamentum prς-bet illi sententiari supponit enim visionem illam Christi humanitati fuisse debitam, non ex meritis sed ex connaturali debito, ut lociuuntur iidem Theologi, qui nc gata impossibilitate creaturae supernaturalis, cui ex natura debeaturici visio, secum ipsis stipsos forsan non concilia
Sed Theologorum fundamenta expendamus: Intuitivὸ inquiunt, Christi humanitas Deum ei niiciebat, qui Joan rue legitur 2 m ascendit in cariam, nisi qai descendit de caelo , Filius hominis , qui est in caelo loan in v. 26. Qui mihi ministrat, me sequature, ubi sum g . illi ct minister meus erit. Et Joan II. t. q. Pater, quos dedisti mihi, molo ut ubi sum ego . isti sint mecum , ut videant clari
Ex Antiquorum quis ex his Christi verbis similem inferret consecutionem . non potui quin perscrutaret Sed nullum, fateor . comperi ea
ratione disserentem Occurrebat animo , Joan. 3. is sermonem institui de Verbo Divino, quod in eoelis semper existens ad nos tamen e coelo venit assumpta humanitare eoque sensi haec verba interpretatur S. Athan.
lib. de Incarn. Verbi, ubi relati Joan ii Chiisti verbis ita subjicit adversias Paulum hamosatenum Clare per ista nos docens suam ipsius
Deitatem, non tamen demoliens id, quod ratione carnis assumpserat sed se cum carne couniens cte. Eundem locum ad verius Arianos ex Nestorianos referunt Antiqui, Christum ob unitatem personae de seipso haec protulisse arbitrati, non vero quod ejus humanitas scientia beatifica potiretur rata . Alig. lib. i. de peccat meritisin remissi cap. 3 cuamvis enim in terra fictus sit Filius hominis , Divinitatem tamen suam, qua in coelo manens descendit ad terram, mn indignam censuit nomise Filii hominis, sicut earnem suam dignatus est nomine Filii Dei is quasi duo Christi ista accipiantur, unus Deus, ct alter homo sed unus atque idem Deus, Homon Deus . quia in principio erat Verbum c. Homo , quia Verbum caro facto est, habitavi in nobis. Ac per hoc per distantiam divinitatis, infirmitatis , Filius De manebat in caelo, Filius Hominis ambalabat in terrai per unitatem vero persona , qua utraque
substantia unus Christus est, ct Filius De ambulabat in terra, ct idem ipse Filius hominis manebat in eoeti. Et Tract. 17. in Joan. In earuerat , quando in terra loquebatur. Sic erat Filius homini in caelo
quomodo Filius Dei erat in terri Filius Dei in terra in fuscepta camne Filius hominis in caela in unitate persona. Eodem seni praedicta Christi verba Joan. . intcrpretantur SS. Hilar lib. io. de Trin. Chrysost. Hom. 26. in Joan. Greg. lib. 17. Moral cap. Alia duo loca Io. r. Io. spem facere docent Antiqui, suturos nos gloriae Christi participes, cum a Patre aeterno promissam mercedem ibi fiterimus consecuti ubi erat secundum divinitatem Christus,
loquens in teriis ut homo: Ita S. Aug. Trach. i. in Joan. Quod ni Tom. II, r
604쪽
superius is , ubi ego sum, dici minister meus erit hoc ist/lligitur
posuisse , cum dicit Honorifcabit eum Pater meus. Nam quem majorem honorem acciZere poterit adoptatus, quam ut sit ub es unicus m aqualis octus divinitati sed consociatus temitati. Haec simul tria loca eodem sensu iterum explicat idem S. August. Trach. ita in Joan his verbis: Quantum ad creaturam , irisquit, in qua factus est Christus ex semine David secundum amem, nee ipse adhuc erat , ubi futurus erat , sed eo modo dicere potuit, ubi ego am , quo intelligeremus, quod cito fuerat ascensurus in caelum, ut jam ibi ege fediceret, ubi fuerat mox futurus. Potuit, illo modo, quo ante jam dis xerat loquens ad Nicodemum : Nemo ascendit in coelum , nisi qui descendi δε eoelo , Filius hominis, qui est in coelo. Nam ct ibi non dixit, erit sed , est , propter unitatem persona, in qua, Deus Homo est. σHomo Deus. Est in coelo, non uia qua Homo Deum videbat , sed quia Homo in persona Verbi subiistebat. Quod ver , inquit, attinet ad formam Dei , in qua qualis est Patri, si secundum eam velimus intelii, fere quod dictum est Volo , ut ubi ego sum. c. abscedat ab animo onsenis imaginum corporalium cogitatio ct non in ruiratur aequalis P tri ubi sit i quoniam nemo invenit ubi non sit Sed qui vult quaerere, quaerat potius, ut cum illo sit, non ubique sicut ille, sed ubicumque esse
potuerit Quae monitio ab ulteriori quaestionis examine me avocat, ut, veneratione Magistris servata simul de charitate, cum Christo esse, rear nemini temeritatis notam imponens, quam aliud sentientibus Theologis inurunt quidam opinionis suae patroni veheme liores brsan, quam deceret viros catholicae fraternitatis cultores Mihi ergo non luccenseant, quia ultra Patrum antiquorum terminos nolim progredi, ut qui periculosim valde hanc esse dicendi rationem fuerim a S. Athanasio ed
.supra vires profitear quidquid a Majoribus non accepi. Haec sunt verba S. Athanasii lib. de Incarn. Verbi Dei sui ea, qua ultra v res sua sunt indagat in pr cipii consistit qui vero traditionibus in-haret, extra periculum versatur.
Sed, ut aiunt, annon consummatae gratiae respondet visio beatifica Numquid longe ampliori beneficio concessis, hypostatica scili ci co junctione , negaretur minus , nemp visio intuitiva ran haec haereditas. filio naturali non concederetur, & filio pleno gratiam veritatis 3 At breviter, pr scriptione facili haec propulsantur Cum enim de huius. eemodi quaestione sileat Scriptura, sileant, Antiqui; cum nemo fuerit
Dei consiliarius; cui denique non careant dissicultate rationes a nobis allatae quid opus est ut illi sententiae adhς reamus mam , ut habet Te tuli lib. i. contra Marc. cap. s. si ad causam, ipsam adhuc incertam, otiam argum/nta de incertis adhibeantur , series implicabitur qui sti num. At vero non ita constat consummatae gratiae Christi respondem debuisse in via beatificam visioliem, quae, si audiatur Christus Jo. I. eis ne ni fait in terris concessa Deum, incPit nemo vidit unquam:
605쪽
θρη fas diu , qui est in sinu Patris . ipse enarravit. Quamobrem
Christus se ut homi Aem non excipit, nec hanc Dei in terris videndi prς- rogativam aliis negatam humanitati suae indultam enarrat. Jam verba animae Christi visio beatifica potucri concedi hac in mortali vita, non dilcepto. Hoc unum dicam cum eruditissimo Episcopo in suis de Trin. Tractatibus Potuim, sed postposuit quod potuit, ut pri. ageret quod oportuit. Oportuit autem pati Christum, ct ita intra in gloriam suam. Praeterquam quod si Chiistiis ob gratiae plenitudinem consecutus est stientiam illani beatificam Leandem etiam, licet minorem , consequi debuit B. Virgo, quae gratia quoque plena fuit Luc. I. s . 18. Nec ita pilam est ob unionem hypostaticam humanitati Christi concessam, debuisse statim ipsius animae conferri visionem beatificam Quo etenim titulo visionem illam Christi humanitas exigeret An vi unionis
hy, , stilicae 3 At istud negant plerique Theologi licet pro illa Chiisti
scientia beatifica decertent. Nec vero id facile asserercetur, cum juxta illo, Chiistus vi unionis hypostaticae impeccabilis non fuerit Maliunde naturam in puris naturalibus, ut loquuntur constitutam valuerit assumere . cui pio inde si ex unionis virtute non debeatur gratia, ergo nec visio beatinca, quae longe majus est bonum. Imo potius, cum Verbum naturam sui nam sumere potuisse censeant, si paucos exceperis, sequeretur siue illum naturali debito scientiam illam beatam postulaturum quod vel ipse Marcio ut quid stultum irrideret, quemadmodum videre est apud Tertul li de carne Chr. cap. 4. Aliunde si non debeatur ejusmodi scientia ob unionem hypostaticam igitur nec proptet filii dignitatem, quam ariola unione habuit Christi humanitas. inquiunt, gloriam ejus, gloriam quasi nigeniti a Patro, plenum gratio veritatis Igitur cvisione intuitiva donatum , cum haec vera sit gratiae, veritatis plenitudo. Anne ita sui ipsius verba interpretam S. Ioannes, qui cum aliis gloriam unigeniti vidit 4 Odfuit ab initio, inquit Epist . cap. r. qua audivimus, quod vidimus oculis nostris , εμο pero imus, quod manus nostra contrectaverunt deme omita testamur, annuntiamus vobis. Quid conspexit igitur cum caeteris 3 Id quod ipse refert, nempe Deum hominem δε quae Dei sunt , hominis eximie praestantis. Hanc gratiae Qveritatis plenitudinemna exponit S. Aug. lib. Is de Trin. cap. i'. Quod vero idem ipse est unigenistis a Patre, plenus gratia ct veritatis , id actum est ut idem ine it in rebus pro nobis temporaliter gestis, cui per eandem fidem munda-
ιr, ut eum stabiliter contemplemur in rebus aternis. Et antea : In rebas
enim per tempus ortis, illa summa gratia est , quod homo in unitate pem sena conjunctus est Deo in rebus vero temis summa veritas recteor huitur Dei Verbo.
Addunt concessium fuisse Christo ut homini quidquid potuit dignitas, ipsi concedi ideisque Christum ut hominem ab instanti conceptionis visione beatifica fuisse donatum. Sed si hanc rationem perpendissent illi
606쪽
Theologi , sorsan ab illa laudanda abstinuissent: nam qu certo collia gerent , Christum visionem intuitivam meritis sibi comparasse s quia, ut disserunt nonnulli, caeteris paribus persectius est habere aliquid ob meritum . quam sine crito. Cum igitur Christus, ut consentiunt beatitudinem sibi promereri potuerita optimum foret dicere eam Christi meritis auisse concessam quod tamen ipsi negant. Aliund Christus a conceptionis instanti nihil sibi mereri potuisset, seu cr charitatem visioni beatificae respondentem , quemadinodum nec beati possunt seu per fidem, quae principium est humani meritis quia cum visione intuitiva
stare non potest, ut vulgo docent. Si cui statim non placeat nostra cautio, qua hic nihil definitum v lumus placebit forsan cum noverit didiciste nos a Majoribus esse t tissimam eorum, quae Deus non revelavit ignorationem Prastat in quiebat Tert. lib. de Anima cap. t. per Deum nescire, quia non reve verit , quam per hominem scire, quia ipse praesumpserit Placebit, cum
didicerit ex S. Aug. lib. 8 de Gen. ad Liti cap. L dabitare de occultis setius esie, quam litigare de incertis.
QUAESTIO NON AAn Christus dici possit Filiu Dei adoptivus ZARTICULUS UNICUS Ressiunior Haeretici, qui dicunt Christum, qua Hominem,
I X Concilio quinto coli. s. hunc in errorem impegit Theodorus Mopsuestenus, cujus doctrinam sub finem octavi seculi renovarunt in Hispania Felix Urge litanus . alipandus Toletanus a Felice instituatus. Ad Imperatorem Carolum Magnum ideo delatus Felix, de ab Episcopis erroris convictus, ad Summum Pontificem Adrianum I mis. sus est in Romae haeresi jurata Urgellum rediit.
Anno si Synodus Forojuliensis, Praeside Paulino Aquileiae Episcopo eam haeresim proscripserat, Christumque proprium esse Dei Filium
non vero adoptivum, definivit. Anno 31. idem praestitit Concilium Rati monense. Cum tamen elixis Elipandus eandem haeresim propi sitarent, in Francosordiensi Sinodo P arolo Magno convocata ad an.
607쪽
s . damnati fuerunt, scripsitque Carolus Magnus Epistolam admissi
Hujus haereseos capita reser Alcvinus in libris adversiis Felicem vi delicet Christum ratione naturae humanae assumptae adoptivum Dei esse
esse Filium, Baptismoque indiguisse , ut illius beneficio in Dei Filium adoptaretur. Und Nestorii erroribus Episcopos illos adhaesisse colligunt Agobardus Lugdunensis Ionas Aurelian qui in libro adversus
Claudium Episcopum Taurinensem testatur, Synodo Francosordienti Fesicem cum sui erroris autore Nestorio fuisse damnatum, de perpetuo anathemati mancipatum. Tandem Synodus FrancoBrdiensis in Epist. ad eosdem F pii copos asserit. Felicem alipandum in errore Nestoriano versari, de cum unitate per'onae in Christo adoptionis rationem non posse consistere.
Omma unica Christus, qua Homo dici non potest Dei Filius
Probra ex Scripturis in quibus Christus Dei Filius, Dei unigenitus, dilectus Filius substantia Patris esse dicitur , ut Luc. i. e. r. Filius Altissimi morabitur . . . . Quod nascetur ex te sanctum , vocabitur Filius Dei. Jo. I. u. s. dimus gloriam ejus quasi unigeniti a Patre. Matth. . . t . Hic est Filius meus dilectus in rho mihi eo laeui. Igitur ex Scripturis Christus . qua homo , ver naturalis est Dei Filius; nec proinde Filius adoptivus dici potest alias quippὰ aut Dei Patris Filius non semper fuisset, quod Arianorum simul QSocinianorum fuit commentum Paut dii forent in Christo Filii, quae Nestoriana fili hae
resis. Quamobrem si quis uberiorem exoptaret testimoniorum comparationem. consulat tum quae de Filii divinitate protulimus in Trach. cSS. Trinit adversus Arianosis Socinianos; tuna maxime quae adversus Ne storianos exscripsimus , ut unicum esse in Christo ilium radi Mariam esse Dei param conficeremtic potissimii cum easdem ex illis testimonii, consecutiones adversus Felicem, Elipandum collegerint Patres Cone. Foroiuliens, Francosordiensis, quas Patres Ephesin adversus Nesto rium. Illos lamnamus inquium Conc Foroiulien Patres, qui in dubitidentur filios unum Christum Dei Filium dividere, dum illum natura Iemi MAptivum Urmare moliuntur, cum umι idenuru sit Dei hominisque itiui. Ita uritie Paulinus Aquilciens Synodi Forojul. Praeses in libelio , quem Conc Francosord legi curavit. Sic pariter Adrianus I.
in Ep. ad Episse Hispaniae. Ita denique Concilium Francosor in Epist. Synodica ad Episcopos Hispaniae: Nonne olim inquiunt, haresiam stra in Nestorio ab universali Ecclesia refutata est etiam ct damnata is uapropter forte illum anath matizare nolusis, dum alios , Roxosum scilicet, Arium , ct Sabellium , ct Manicheum , qui prava dei. Filiis snserκnt, in Epistola vestra anathemati lassis. Numquid non ideo damnatus est , quia B. Mariam semper Virginem , non Dei, sed haminis tantummodo credidit se genitricem r
608쪽
Prob. t. ex sanctis Patribus ovi filiationem adoptivam Christo non posse convenire docent, ut S. Hilarius lib. io de Trin. his verbis : Non alius Filivi hominis, uam qui Filius Dei est. At si Christus ut homo. verus est proprieque dictus Dei Filius, nequaquam est alienus si alienus non est , igitur nullo modo erit adoptivus, ut dissercbat Paulinus Aquileiensis. Ita pariter docci . Greg. Nyss . in Ep. adversius Apollin. ad Theophil Alex ubi hanc Apollinaristarum opinionem . duos nimittim esse in Christo filios, secundum naturam alterum alteriam vero uecundum adoptionem consura , neminemque ad illa usque tempora emisse locutum testificatur inquit, naturam uidem humanam Veribo conjunctam , servatam se ex Mysterio didiciminis redimus Filium autem Dei earnalem esse, privatim apud se spectari , nequa didicimus, neque unde possit colligi intellirimus. Idem asserunt dogmatili S. Ambros lib. i. de Fide cap. s. ubi haec habet Per adoptionem nos filii dicimur, Christin per veritatem natura est tonii S. Hieronymus in cap. i. ad Ephes his verbis Christus natura filius est, non adoptione. Hane etiam doctrinam confirmant Patres Conc Francos ,rd ex his S.Cyrilli verbis: a trapterea Deus Verbum Christus nominatur, quia habet copulatianem ad Christum; quomodo non apertum es duos dicere Christos, si Christus ad Christum habet conjunctionem tanquam alter ad alterum Et ind Concilium concludit Videtur enim Nestorium dicera putationem , quod vos dicitis adoptionem quid est adoptio . nisi char ratis copulatio, qua Pater adoptione sibi copulat stium , quem propriumna haleth ... Nonne tunc duo filii erunt Deo Patri , unus proprius alter adoptivus, quod nullus Catholicus audet dicere Ἐγid est aliud diacere eandem Virginem adoptivum , vel servum genus , nisi negare Deum iliam genuisse Si Deus generatus est nequaquam adoptivus, sed
lius quia alias persona pruri filii, alia adoptivi silii vel servi. . .
Ita per adoptionem vos separatis hominem a Deo Filio. Prob. . quia cum una sit in Christo persona divina , sane Christus dici nequit luis adoptivus. Filius enim adoptivus dicitur solummodo, qui prius ejus filius non fuit, a quo dicitur adoptatus Christus autem nunquam non Dei filius fuit. Quamobrem unitas persona, ut conficiunt Cono Francosord Patres, est in Dei sio uilio virginis adv-rionis tollit injuriam. Cum igitur nec in Scripturis nec ab Antiquis Christus dicatur illius adoptivus cimo cum Scripturae eum ut unigeni Dei filium dicant cum Sancti Patres a Majoribus acceptam hanc do trinam sint professa adversus Arium Nestorium , ut ostensum est; Nestorianam hanc haeresim a Felice de Elipando renovatam iure ac merito damnarunt tum Patres Fore julienses tum Francosordienses, limi Adrianus Summus Pontifex. Quocirca haec nostra sit cum S. Petro de caeteris Apost Joan s. s. 7o Fidei prodisitis: Nos credimus . cognovimus , quia tu es Christus Dei.
Opp. i. Filiatio adoptiva tulit aliud est, quam per gratiam singuli
609쪽
rem secretio seu pr destinatiori Christus autem ex Rom. r. p. . Mad iratus est Filius Dei in virtute, secundum spiritum senct eationis, eae resurrectione mortuorum Iesu-Christi Domini nostri. Gratia illa cu.jus beneficio Christus fuit praeelectus, apert significatur his verbis per spiritum sancti catlanii, qu quidem ea suscitato Christo in illo, . quos beneficii fecit participes o suos cohaeredes, assi uenter promanavit. R. filiationem quidem adoptivam esse opus praedestinationis pergratiam de nihil simile Christo contigisse, qui natura sua est ab aeterno Dei Filius,& idem cum Patre Deus Equidem Christus hic dicitur pia destinatus Graece destinatus, , L Olim legebam apud Latinos Tertul. postmodum Rufinus, demonstratus , et, ut habet Syrus Interpres Hi Uisi; sed ita ut hic sit iuxta S. Chrythst Walios Patres Graecos Am stoli sensus: Qui factus est secundum carnem Dei Filius, certissimis ac gumentis Filius Dei comprobatus fuit. ' x virtute seu miraculorum praenuntiatorum praestantia. λ' per spiritum sanctificationis, seu et Spiritum sanctum, quem ipse Christus Discipulis tum primum pollierutus, postmodum palam mirabiliter effudit. Postremo ex resurrectione mortuo ri, quia semetipsum suscitans prαstitit, quod penes solum Deum
Reponunt alii Christum ab Apostolo vocari praedestinatum ob exi.
miam praerogativam humanae naIurae individuae concessam qui sensit, veritati propugnatae nullatenus ossicit , cum natura illa seorsim nunquam extiterit in idcirco filiationis ullius adoptiv participationem non beali assecuta , sed statim assiimpia Filii Dei dignitatem obtinuerit ob idio
Inst. Antiqui Patres, tum Graeci, si Larini, communi consensione scripserunt Christum, qua hominem, adoptionis beneficio fuisse dona tum Ita S. Iren lib. . adversus V lentin cap. . de S. Hil. lib. 1. de Trin. ubi haec habet: Por statis di nitas non amittitur, dum amis humilitas adoptatur. S. etiam Aug. lib. de Prςdest. Saneh. cap. is asserit
Christum esse gratia Dei Filium S. quoque Cyrili scribit Dial. 3. ipsem
Christum esse nobiscum adoptatum item Facundus Hermian lib. eum vocat adoptivum ob adoptionis sacramentum in Baptismo accepiatum. ob filiationem gratia Dei datam ratione humanitatis cum secundum humanitatem non sit natura Dei Filius aut de illius substam tia non procedat. Non enim natura secundum humanitatem Dei Filium est , alioquin non vitaretur inrcs Apollinaris, qui Verbum e coelo carnem iam detulisse credidit. Unde non est, cui adoptionis rati
R. Saheios illos Patres adoptionis injuriam Christo non intulisse. S. Iren adoptionis quidem verbo ad senificandam naturae humanae Christo assumptionem utitur; sed tantum abfuit a duorum in Christis Dei filiorum idea, ut cap. io ejusdem libri , qui opponitur, insurgat
contra Cerinthum Nicolaitas, qui duos in hiis o filios propugna-
610쪽
bant. Et lib. i. cap. 7. Haereticos alios confiatat, qui Verbum in Chr to Servatore secernercnt quae loca seperius adversiis Nestorium laudavi
Verba, quae opponuntur sub nomine s. Hilarii, non extant apud ipsum. Loco enim verbi adoptatur, extat vocabulum adoratur. Undὰ autem vox adoptatur, irrepserit palam est fraude videlicet Feli is Eli pandi, qui Bibliothecario Palatii Autores flerim . ut Verbo do tur expulicio, iussi eret illud adoptatur. Culus sceleris Franco sordii a Pa tribus Felix ali pandus fuerunt convicti ut a Patribus Francoseidiei sibus se accepisse scribit Hinc marus emensis. S. vero Aug. gratiam Opponit, non naturae , sed meritis, quae unionem hypostaticam non prς verterunt. Caeterum duos filios cominu rem
vi a Christo, ut ex Epist ad Volus supra demonstravimus. Abhorruit etiam sempcris Cyrillus ab admittendis duobus in Christo filiis, totusque iit in asserenda adversus Nestorium unica in Christo filiatione. Nec in loco. qui blicitur, reperiuntur haec verba : Adoptitus nobiscum , sed positus nobiscum , quia idclicet homo factus est. Facundus quidem Hermianensis pisci pus ea scimonis ratione bitu sus , videlicet Christum posse dici adoptivum, ut qui Circumcisionisi Bapti lini Sacramentum susceperit item posse vocari Dei Filium oba manitatem quod nempe natura humana singulari beneficio filiationem divinam consequatur, seu ille, ut homo est Filius Dei nuncupetur. Eius mentem demonstrant aperte contra Nestorii, Eutycheti, eriores ipsius studium & labores Rilicet hoc in capite, quod opponitur in pti, bandis duabus in s. hristo naturis laborat. Opp. 1. Qui non est ex se Dei Filius, sed per gratiam , jure nuncupatur filius adoptivus. Nemo autem dixerit ex te habere humanam Christi naturam , ut sit Dei Filius naturalis. Et cur non vario resisectud cetur Dei Filius naturalis nimirum adoptivus, sicut ver servus& dominus vocatur, itemque homo, Deus R. falso supposito, 'aretico principio niti oppositionem, videlicet seorsim ex tere humanam Christi naturam, quae per gratiam Filii adoptivi praerogativam sortiretur nunquam enim illa niti per Verbi hypostasiti subiittit. Iam ad caetera reponimus servitutcm de domini sortem seqii naturam, hoc est ad naturam pertinere. Opp. Immerito Felix AElipandus haereseos, sententiae est rianae insimulantur, cum in Fidei proscissione ad Conc Francosordiensemissa, unicam in Christo personam agnoscant, se a Nestorio abhor
R. i. confessionem illam a Recentioribus quibusdam relatam , longEdiversam esse ab illa, quam refert Agobardus in libro suo adversus Felicem Asserit quippe sic elicis, qui tunc ἡ vivis excesserat, invenissesthedulam, in qua Felix ipse contestabatur, Deum Dei Patris Filium nullatenus dici debere passum, L crucifixum, sed hominem ab eo as sumptum: