장음표시 사용
621쪽
caro autem non prodest quidquam. quoque non audiunt vel inviti audiunt dicentem in eum e eece vidimus eum , ct non erat ili speetes nequa decor . e. Ecce qualia describitur a Propheta quid aperitus' Et ier talis erat in acuta insilium, O camalium, qui tant. Omem nove
Ex istis colligendum est , ad dirnitatem Christi, qui via, veritas, Se vita est nihil conferre, nisi quod pla sibi ad exinanitionis simuli charitatis
suae commendationem honoriticum praenuntiandum curavit. Haec si, Dissent in mentem, ne statres, qvi hoc in capite nobiscum non sentiunt. laedere viderer, proculdubio reticuissem. At ii S. Bemardi moresindoctrinam venerentur singuli quae hic referunciar, neminem non probaturum facile mihi confido simul de observaturum esse, nos in sententiam explanatam autoritatis solius pondere fuisse adductos.
A desistibus animae obnoxius fuerit Christus q
DEturpant animam peccatum, ieccati poena, ignorantia videlicet. Ut de hoc ultimo defectu prius tractaremus, impulit haereseon series. Nunc vero superiunt pauca de peccato dicenda. CONCL. in Christo nec fiat peccatum, nec esse potuit. Priorem conclusionis partem tam aperi referunt sacri Codices ut nulla expositione sit opus. Peccatum non novisse Christum refert Apost. sed pro nobis peccatoribus in victimam fuisse oblatum , ut sit oblationo in justitiae divinae participationem nos adduceret. Sic enim loquitur L
Cor. s. V I. Eum , qui non a υerat peccatum , pro nab; peccatum
frit, ut nas Foeremur justitia Dei in 's. Hinc humanae naturae calamitatibus Christum subiacuisse docet idem Apostolus, excepta iniquitate , nec potuisse aliter mediatoris partes impleri quam a Pontinee Sanctori Tentatum, inquit Hebr. 4. v. s. per omnia tro similitudine ab v peceat . c. 7. v. 26. Talu enim decebat, ut nobis esset antifex, sanctus innocens . Nollutus , e. Idem de Christo pariter consti. truunt lim S. Petrus r. p. c. a. his verbisci precatum non fecim tum S.Ioan. i. p. c. . ubi sic habet Scitis , quia ille apyaruit ut pereat nos tolleret, ct peccatum in ea non est. Quod non solum de actitati pectato est intelligendum, sed re de originali ut enim dilierit S. Aug. l. s. coni. Iul. is, refecto peccatum etiao major 'cisset si parvus habAset. Posterio con lusionis pars aperta fit ex intima naturae humanae cum verbo conjunctione , ex qua tanta emanavit sanctitas , ut non modo rccatum omne a se removerit, scdra fuerit impeccabilis, ex S. Aug. de corrept. de grat. c. I . Neque metuenAm erat, inquit, ne isto in abiti mori in antiarem persena . Verbo De natua humana sescepta per
622쪽
liberum vatimsatis peccaret arbitrium a eum ipsa susceptI talu Ft, ut
natura hominis a Deo ita suscepta nullam in e motum mala voluntatua , t teret. Hinc ab eodem S. Aug. lib. I. de peccatorum meritis cap. is Chri ilus juxta docti inam post Heb. 7. Incontam nabιlis dicitur.
Hinc arach. 8 . in Joan dici ur Missi sim , qui ct earnem hominis habere peccatum potuit non habere. Et lib. i. contra duas PMag. Epist. capo ita depellit gravem calumniam Juli uti scribentis , Christianos asterete a peccato liberum non fuisse Christum : Pro rid iste quod addidit nos dicere, Christum, a peccatu liberum non D de sed camis necessitate mentitum. aliis maculatum Disse delictis εἰ iderit a quibus
nudierit , vel in quorum litteris legerit quo i quidem fortasse non intellexit, in ensus calumnio os malit ι a falcente convertit. Et lib. . Oper.
impers cap. si ita Julianum perstringi : Aliud est itiorum cupiditas. uam tu persuadere conaris habuisti Christum , ct atyi re si Christianum. iurat igitur Christi fidem, qui peccato hominem Deum facit ob
Orig. b. 1. de Princip. cap. 6 long antea scripserat , animam Christi utpote Verbo inseparabiliter conjunctam, non potuisse ullate cati labe pollui: Tota totum recipiens , inquit , atque in ejus lucem stis loremque ipsa ced/ns facta est cum ipso principaliter unus spiritus, fleui ct Apostolus his, qui eam imitari deberent, promittit, quia qui sejungit Domino , unus spiritus est. Idem docet S. Athan. lib. de Incarn. Veibi ubi sic loquitur carnatio se natim naturam Dei facta , astro rum vitiorum fusceptibita non Dis Impeccabilitatis illius eandem iterutri cum tigenem aliis Patribus causam reddit S. Greg. Naz. orat. 36. mia, inquit, ii ιμι volunt, tota deificata est, Deo proculdubi non ad- mersatur. S. Cyrillus Alex. lib. contra Anthropomor hiras cap. I . stolidos vocatis dementes, qui Christum peccare posse assirmarent omni , inquit , qua humana natura sunt, ipsius facta sunt, prater peccatum, Et ver qua fuit ornatus sanctitate Chiistus, eam non aliunde quam
a Verbo acceptam habuit: Unde Joan. ly. Sanctifico meipsum Ut enim habet S. August. Trach. io 3 in Joan. Verbum illud in principis Deus, in qu ct ipse filius hominis sanctificatus est ab initio erationis sua, quando rebum tantum est caro quia una persoκ factum est Ver bum ct homo. Tunc ergo sanctificavit se isse hoc est , hominem se in Verbo seciam unus Christus Verbum ct homo, sanctificans hominem in Verbo Cum igitur Christus sitam sanctitatem a seipso tanquam a sentenim itum ob suam cum Uerbo unionem hypostaticam habuerit, profecto non potest depia vari ullo peccato. Quamobrem exhorrescit animus ad illa quorumdam Theologorum verba Nullum secundum rem est inconveniens dicere quod Christus secum dum quo homo peccaverit, vel quod peccare potuerit. Quod autem additur: Si peccare potuit , damnari potuit concedatur a quia cum vox
damnari one poenam . non est a us inconveniens dicere Christum dam
623쪽
statum, quam artuum . aut pagumo utramque enim convenienter fuisset factum ei parte Dei, si voluisset. Nec video, quare persona diciina non possit Uumere naturam hominis damnati. v ae verba non refcro . ut
horum Theologorum splendori famae quidqi iam detrahatur; sed ut edoceanm Candidati . quanto studio legibus Antiquorum S veitigiis
sit in hettendum, continuoque prae oculis habeant hanc multa an regilam ex lib. de Praest cap. . desumptam cu ramus in nostro, ct a
nostru ct de nostra idyue duntaxat, quo salva regula fi ei potest iis
ouotionem delenire. Si enim Theologi, quorum verba tacito nomine retulimus, evolvi sient sacrum Dei verbum , seu scriptum , seu traditum aut Maiores nostros consuluissent , similia an non deprehenderemus in eorum scriptis. His vel suntlibus quaestionibus ut sibi religiosissime tem serent Candidati, hanc cautissimam admodum Tertulliani de S. Augu stini monitionem dumtaxat adiicia, Non recipio, inquiebat Tertullian. Marcioni cap. 7. lib. de carne Christi, quod extra Scripturam, de tu imfers. Et S. Aug. Ep. ii7 ad Nebrid. Falsis opinionibus tanto qui ue inseritur magis , quanto magis in eis familiariusique volutatuae. O, p. i. Non magis ob verbi sanctitatem Mimpeccabilitatem, Christianinia potest dici saneta Limpeccabilis , quam immensa ob ejiis ini me uatem, aut aeterna ob ipsius aeternitatem. At anima Christi diei nequit immensa ob immensitatem Verbi, sicut nec aeterna ob ejus aeter nitatem Christus igitur impeccabilis dici non potest ob imprecabilit tem Verbi. R. Sanctitas mimpeccabilitas Verbo essentiales tribui quidem non possitiit animae Christi quemadmodum nec immensitas , utpote cum se sumptae in proprietates divinae naturae tamen nihilominus ipsi tribui tui impeccabilitas , ut loquunturi, ab extrinseco , seu ratione alicujus doni statinti ab extrinseco advenientis, nimirum a gratia unionis. Quaer. i. quo in Christo distinguenda sint gratiarum gencra R. cum ad Mediatoris dignitatem plurima pertineant ut ea sigillatim delinearent Theologi , varias gratiae species in Christo distinxeriint, aliam videlicet essentialem, accidentalem alteram Maliam capitalem. seu quae Christo , ut Ecclesiae capiti, conveniret. His vero non imm rabimur, quod tota dissicultas posita videatur in vocum novitatibus. Si enim semes constiterit per gratiam essentialem intelligi unionem hyp staticam cuilibet in promptu erit responsio, tum ex ipsius Incarnationis natura, sim ex illius expositione juxta Scripturas sentiquos exscripta. Qitia, iterum repeti potest ex S. Greg. Naa orat. 36. ubi sic loquia tur Chrs dicitur propter divinitatem Ea enim hamanitatiunctio non veratione fit, ut in aliis Christis sanctifcans, sed totiαι meenti prasentia, cujus hic essectm, ut id , quod ungit , homo vocetur aer quod ungitur Deus fat. Alia non est S. Augustani explanatio Ench. cap. 33 ubi Christum ex Spiritu Sancto natu dicit, ut gratiae cum natura conjuncti arctissima significaretur seu filius hominis ostendo
624쪽
retur 5: Dei. Eadcm tradit S. Joann Damasic. lib. de Fide cap. 3. his
verbis: nempe Christus sessum unxit a ungens quidem, ut Deus, sua Deitate corpus, unci autem , ut nam ipse est ho ct illud secti siquidem humanitatis Deitin. Denique S. Bernardus Hom. de laudibus Virginis matris, his adductis Lucae cap. I. verbis: Ouod nascetur ex te , foctum vocabitur: scribit Christum duplici ratAne
sanctum vocari 2 per stiritus Uctificationem, O per Verbi su
Habitualem Christi gratiam laudat s. Athan serm. 3. contra Arian ubi si scribit Ille est , qui dat' accipit Spiritum Sanctum ι dat ut , --μ- arei t ut homori quia accipis ut homo gratiam fecit ut .sistam acciperemus. Eandem gratiam laudat pariter S. Aug. lib. is de Trin. cap. 26. his verbis : Domin ira si non solum Spiritum an tum dedit ut euro sed etiam accepit ut homo. propterea H Iin essplenus gratia, Piritu Sancto.
O p. Non modo inutilis est in Christo habitualis gratia, eum sussi ciat summa illa unionis hypostaticae gratiari sed .ab ipso procul est
removenda : quia, cum habitualis gratiae esseetiis formalis sit loquuntur sit homines filios Dei adoptivos facere, inde sequeretur Chlitium esse Dei Filium adoptivum , quae fiat haeresis Felicis alipandi. R. ad 1. Inutilem Chi isto non filisse gratiam habitualem summam enim dignitatem, ornamentum humanae Christi naturae conferebat cum per illam ad Christi lanctitatem, quam vocant essentialem , accederet
R. ad 1. Filium adoptivum constitui, secundarium esse gratiae habia tualis effectum , non primarium forma vero suum esseetiam minus praecipuum non semper tribuit subjecto , quando praesertim subseetum non est. idoneum ad recipiendum talem effectum Repellit autem filiationem adoptivam naturalis filiatio. Ideoque Christus habituali gratia fuit ornatusci nec per eam filius adoptivus effectus est. Ultimam ratiae Christi amplitudinem , seu Christi ut Ecclesiae capitis dignitatem ita tradit Apostolus Ephes i. v. i. Et imum dedit caput supra omnem Ecclesiam , qu est corpus ipsius. Et Coloss. i. Ipse est, Atorporis Ecelesiae. Per quid, inquit S. Aug. tradi. 6s in Joan Christis caput est Ecclesia nisi per hominem . quod Orbum aro factum est 'Docuerat antea sicundo seculo Athenag. l. de Resurrect ex illa capitis dignitate ostendi Christum esse medicum animarum, ut qui in membra gratiam diffindat. Similis fili S. Clementis Alex. l. i. Paedag. c. r. disserendi ratio. Ita pariter Orig. om. in c46. in qua scribit, ideo quae sunt nostri adscribere sibi Christum, V siuis in membris aegrotare, pe secutionem perferre, necdum plane Patri aeterno esse subiectium, uti bet post i Cor. 1. Quam argumcntationem sic illustrat Orat. c. S. Gregorius Naz. Ad eundem quoque modum contumaciam ct rebelli nem meam sibi adsciscit, ut toti corporis cunt. Proinde quandi in
625쪽
bialis 'se sum, a turbulentus , tam per Dei abnegationem , tam tervitiosas animi errμrbationes crandii inobediens quoque, quantam ad me eminet, Christus dicitur. Cum autem ei omnia subjecta fuerint, Gubγι- ciuntur autem,' per agnitionem, per immutationem, hi. ipse qua- . subjemonem implet ηrit, adducens me , seruum consecutum. Quairi
sub ectionem nihil esse asserit, ius persectissimum paternae voluntatis
S. Hilarius I. . - . de Trin. alia ratione admodum vobis honorifica exponit hanc Christi capitis Ecclesiae dignitatem, quam in eo constituit, ut in honori ex Joan. s. v. 13. filio cierendi partem is postulatae
Joan. 7. v. ii cum ipso inter homines unitatis participationem veni i-mus. Quam adunationem conjunctissimam communicata nobis in cibum propria carne firmarii savcri asserit S. Hilarius.
Ex hae unione fit, ut Christus d Ecclesia dicantur una persona, uti
patet ex Conc Troseiano in Pago Suessionensi , ad an 'os. S. Aug. s. laculo docti inam eandem exponens , scribit in scio. Christum eorum omnium esse caput, qui ab ipsi Abel usque in mundisinem erunt, in eum sunt credituit Corpus huju copiit Eecissa est, inquit non Aa hoc loco, et quchoc loco , ct per totum orbem terrarum: nee illa qua hoc tempore , sed ab 'so Abel usque ad eos qui nascitur sane usque in finem, O redituri in Christum . totius populvi ctorum ad unam civitatem pertinentium q/ a civitas Corpm est Christi,
cui caput est Christin. Sed disputant Theologi an Christus Angelorum sit aput, sicut de
hominum arac re ita S. Aug. ae m. s. in Ps. 36. Caput nostrum Chri tus est . corpus capitis uius no sumui. Nunquid Ioia nos , ct non etiam illi fui fuerunt ante nos ' omnes qui ab initia fuerunt justi, caput Christum habent.... Adjunfiis etiam gionibu ct exercitibus Angelorum visa illa una ibita sub uno Rege, ct na quadam Provincia fusis Gubematore. Item Ench. c. 6i doctrinam hanc fusius tradit, exponens qua ratione Christius sit Angelorum simul& hominum caput , cumpra Ang/lis nan Iberit mortuus: πε enim pro Angelis mortuus est Christus, inquit, sed ideo etiam pro ηgelis fit, quidquid hominum per ejus mortem redimitu Iiberatur a malo quoniam cum eis quodammodo redit in gratiam pasi inimicitias , quas inter homines O sancto Angelos peccata fererunt ν ex ipsa hominum redemptione ruina issius Angetica Girimenta reparantur. Propter hoc ait Apostolui instaurari omnia in Christo, qua in eoelis sunt, ct cyo in 'ris, o. Instaurantur quin qua in caelis sunt, cum id, quod inde in Angelis Vsum es, ex hominibus reddituri Instaurantur autem quoi terris sunt i cum ipsi homines , a prae
destinati sunt ad temam vitam, a corruρtionis vetustate renovantur.
Quaer x. An accidentalis Christi gratia Getit finita, an infinita R. Infinitam non videri quia ut vulgari fertur axiomates QEM M
626쪽
reeipitur, ad modum rec planti recipitur Anima ver Christi non est naturae infinitae : Igitur latione finita inerat illi quaecumque gratia infusa; licet stet adeo praelians, ut nequeat in animas illabi praestantior Gratia quidem crescere dacii ut Chrillus, Luc. a. v.ult. Et δε - , inquit Lucas, proci bat se lentia i aetate , ct gratia apud Deum, homines. Sed hae verba e sensu non sunt accipicnda , quod aliquo additamento illius charitas aut amplificaletur, aut amplificari posset sed quod charitatis erga Deuni homines magis conlpicua in dies argumenta praestaret de quotidie magis ac magis luam divinitalcm faceret manifestam luant. magis .inci'it S. Ath. r. 4 colat Arian. Divinitas revelabatur, tant. ptimus gratia crescebat hominu apud homines.... augescente magnitudine corporis, una crescebat in eo divinitatis a spatio , innotescebatque apud omnes ipsum esse templum Dei, Deumque ιn ejus corpore existere.... non enim segregato VerM , ahuntisque a corpore, profectus iste, qualis is est, de quo loquimur, obveni ; sed quia in came erat, qua propciebat , Δὸ0m quod in eam ipsiu contingebat fuisse dicitur. Ad solvendas quae uiones alias, quae vulgo apud Theologos occiirrunt; a v. c. Christo coluta fuerant piritus Sancti dona, gratiae gratuitae, Quirtutes morales 5 c. Candidatis alio Principio non erit opus, quam attentione mediocri Vel enim ad amplincandam Christi dignitatem illi dona conserunt , vel aliquid secum invehunt non omnino eximium iuptius, obvia erit assertio si posterius, silentium exiget eligio. Cum autem quaestiones illae, similes ad beatam vitam M ad utilem temporis Dium non conducant consulto praetermittuntur, juxta hanc Sancti Augustini monitionem ex lib. a. de Gen. ad Liti cap. 9. desumptam a se multum duputa it de iis reb- , quM majori prudentia nostri Aurores omiserunt, ad beatam vitam non profutura discentibus, ct oce
pantes, quod pejus est, multum pretiosa, ct rebus salutaribus impendem δειmporum spatia.
De Christi Mediationes, Sacerdotio,
OUis et ii, a s istae ad primum conspectum inter se non vide tu cohaerere cim qui Mediatoris partes obit, parti offensis r tium , de quo convenitur , exsolvere non soleat nec ad id muneris sit stinendum Sacerdotii dignitas postuletur sed singularis 4raecellentissima Christi pro homulibus erga Deum mediatio ad vulgati pro ineun-
627쪽
eis inter homines foederibus non est deprimenda hoc videlicet misericordiae immensae suae munus non implevit Christus, nisi Sacerdotio fit n-ctus, de oblato seipso in victimam pro resarcienda Deo illita injuria. Quamobrem sit
ita ratione Christus Mediator sit 1 num silus'
CH, i s τυ in qua homo est, Mediatorem Redemptorem esse
propugnant quidam: negant vero alii. qua Deum tantummodo volunt esse Redemptorem alii autem Christum ab aeterno Mediatorem , ut Ecclesiae caput faciunt.
CONCL. Christus, nec qua homo, nec qua Deus seorsim, nec ab aeterno Mediator ex sed qua Deus homo simul. Paucis haec singula definiit Apost. i. Timoth. 1. ubi pro Regibus momnibus qui in sublimitate sunt, jubet nos orare Deum , qui omnes homines vult falsos feri , ct ad agnitisne veritatis venire. Unus enim Dei, unus Mediator Dei, hominum homo Christis Iesus, qui dedit Redemptionem semetipsum pro omnibiti. Unus igitur Christus Mediator , non quidem ab aeterno a quia tunc nec homines nec tempus extabant me etiam seorsim , qua Deuc illud enim munetis non obiit, nisi cum homo factus dedit Redemptionem semetipsu pro omnibiu Nec pariter qua homo seorsim , quia non hominum o do, sed QDei Mediator est Mediatoris ergo Partes implevit Christus. qua Deus 3 homo simul. Quam doctrinam ita confirmat idem Apostolus Hebr. a. e. t . uia ergo puer cammunicaverunt camii sanguini is ipse similiter participavit eisdem ut ne mortem destruereleum qui habebat mortis imperium Unde debuit per omnia stat=ibus similari , ut sericors feret, ct filis Pontifex ad Deum , ut spropitiaret delicta populi. Vides icet, ut duo extrema longe a se invicem remota simul adunaret Christus, hominem Deo reconciliaret, oportebat utramque participaret naturam , simulque mortalitatem haberet transeuntem, ct beatitudinem permanentem , ut per id quod transit, congrueret morituris , ad quod permanet , transferret ex mortuis,
quemadmodum lib., de Civ. Dei cap. s. scribit S. Augustinus, qui ii C. dein principiis ustis fuerat cap. . in quo impugnat Platonicos, qui ho mines cum Diis ad concordiam adduci posse Daemonum opera doce bant. Eadem tradit lib. i. de Contentis Evangelist. cap. uli in quo lati-bit, quae in contrarium pergunt nonnisi per aliquod medium reduci, cum tersim coniungenda sunt Longe autem a iustitia aeterna temporalis iniquitas repellebat omnes Opus ergo erat media justitia temporali, ex imis .summis constanti; se qua se infimis contemperans, Tom. Π. '
628쪽
infima summis adunaret mediator, dejecta peccatorum mole. Et lib. o. Consessi cap. r. haec addit Mediator autem inter Deum, homines oportebat ut haberet aliquid simile Deo, ct aliquid simile hominibiti ne in utroque hominibus simitu longe esset a Leon aut in utroque Deo similis, unge esset ab hominibus Datque ita Mediator non set. Deinde vero Christus ab aeterno Mediatoris ossicium non obiit; thim quod ab aeterno non fuerit homo peccator, qui Mediatoris opera indi geret tum quod, ut habet . Aug. lib. Io. Confess. cap. 3. Christin inquantum Verbum, non medius quia qualis Deo. Et lib. de peccat. orig. cap. 28. Non per hoc fediator est, quocasual, est Niri. At vero si Christus fuisset ab aeterno Mediator fuisset tantummodo , inquantum est verbum cum factus non fuerit homo , nisi in tempore. Denique solus Christus, Deus homo factus , Mediatoris partes implevit, juxta illud Apost. i. Timoth. 1. Unus Mediator Dei ct hominum homo Christin Jesine Nec ullus homo praeter Christum Mediatoris ossicium obire potuit Unde S. August. Traist. 8 . in Joan sic habet: fratres pro fratrib moriamur, tamen in staternorum teccatorum remisionem nullius sanguis Martyris funditur quod fecit ille pro nobis neque in hoc quid imitaremur sed quid gratularemur, contulit nobis. Igitur ex . Augustino Christum morientem imitari quis potuit,
Oppra Christus, qua Deus & homo simul, seu ratione cnosi i,
Mediator esse non potuit labas enim Mediator esset ratione naturae divinae quandoquidem divina persona realiter a divina natura non dis.sert. Fieri vero nequit, ut Christus ratione divinae naturae sit Mediatori Christus enim, qua Deus, Patri aequalis est nec ut talis, medius est Patrem Spiritum Sanctum inter, homines quia Mediso esset ad seipsum, qua Deum. Und S. Aug. in expositione Epist ad Gai docet Mediatorem ει Christum secundum hominem tantummodo : Quod de lib. de orig. peccato cap. 18. ex eo colligit, quod non dixerit post. et tis Mediator Dei, hominum, Chri Jesus Per hoc erga Mediator, inquit, per quod homo inferior Patre, per quod nobis propinquior superior nobis , per quod Patri propinquis r quod apertius ita dicitur e Inferior Patre, quia in forma semici superior nobis sui sine labe pec eati. Eandem sententiam tradit lib. o. Confess . cap. 3. inquantum homo, intantum Mediator. Quod expressitis significat in Psalm io . ubi docet Christum esse Mediatorent, non quia Deus, sed quia homonNam ut eis aequalis Patri. Idem asserit Trach. i. in Joan. Igituc Christus, qua homo duntaxat, ex Apostolo minius interprete S. At gustino, fuit Mediator. Rei p. Christum non esse Mediatorcm, qua hominem stoi sim homo enim medius inter Deum .hominem esse non poterat sed dico Mediatorem esse, qua Deus est .homo simul. Nec S. Augustinus in locis, quae opponuntur ullatensis adversatu iis, quae in probationibus
629쪽
laudavimus. Nihil enim aliud subindicat nisi Christum, qua homincm,
Mecllatoris partes executum , seu vitae tumnas de crucis labores pertulisse, hominumque liberationemi salutem fuisse meritum Sicut enim Christus, ut Deus seorsim , haec non poterat exequi ita nec, qua homo seorsim rii hominis solius opera non essent infiniti meriti. Quamobrem laborum illius S perpessionum metita, totius sim suppositi lineque dignitatem suam desumunt quod est Christum Deum hominem simul pertineant. Hanc vero fuisse S. Augustini mentem palam est, idni ex locis in probatione laudatis, tum ex cap. s. l. p. de Civit. ubi scribit' oportuisse, ut Deus de homo simul seret Mediator, qui homines a materia revocaret Si . . . . omnes homines quandiu mortales sunt,
tiam miseri sint necesse est quaerendus est medius , qui non Diam homo, ver ι, etiam Deus sit ut homines ex mortali miseria ad beatam immortalitatem hujus medii beata mortalitas interveniendo perducat. Unddcolligit Sanctus Augustinus nec bonos , nec malos Angelos potuisse Mediatoris implere partes. Namque multitudo , qua beata est, ut habet ibidem S. Augustinus , Unius Dei participatione sit beat. Ad quod beatificum bonum ι perduceremur, non multis, sed uno mediatore opus erat ii hoc ipso eo, cujus participatione mus beati, hoc st, Verbo 'Des non facto , per quod fatii sunt Omnia. Quibus addit juxta responsionis senium me tamen ob hoc mediator est , quia verbum e maxime quippa immortale, ct maxime beatum verbum longe est a mortalibus miseeri. Ied mediator , per quod homo Deo ipso ostendens utique ad illud non solam beatum , verum etiam beati icum bonum non oportere quari alios mediatores, per quos arbitremur ob perventionis graditi esse mallendosci quia beatus, beatifci Deus, fastus particeps humanitatis nostra compendium praebuit participandae divinitatis sua. Igitur S. Aug. illis verbis : Per id mediator Chri tus, per quod hamo: nihil aliud vult, nisi Christum, ut hominem, Mediatoris munia obiisse. Hinc Ench.c. ros. scribit Nam neque per ipsum liberaremur unum mediatorem Dei
hominum hominem seseum Christum . nisi esset meus. Et l. is de Trin. c. i . hanc illius rei causam reddit ollum, inquit Christum videlicet hosti opus erat st hominem leumo nisi enim homo esset, non posset occidi r nisi Deus esset, non crederetur noluisse quod potuit; sed non potui re quod voluit nec ab eo justitiam potentia praelatam fuisse , sed ridefuisse potentiam putaremus. Nun vero humana pro nobis pam est.. quia homo erat; sed si noluisset, etiam hoc non pati potuisset; quia
630쪽
HI multa quaeruntur Dan a Christo exhibita satisfactio peccati mal tiam adaequarit ex se . aut ex solo patris beneplacito , an superarit An purus homo pro sua, vel aliena culpa mortali possit sitisfacere rac suaenam Deo praestandae satisfactionis accuratae leges An Christi sati actio fuerit valoris simpliciter infiniti, necne qua virtute satisfactio Christi processerit rati vel unica actione non potuerit Christus fati facere is deniqae satisfecerit daemoni Quas solvetitu ex illis quaesitionibus Antiqui reseremus: De caeteris pro more nobis silendum esse censemust, cum praesertim cuilibet in promptu erit de illis quaestionibus sentcntiam postulantis expectationem explere, si ad ea , quae sublicitanus
CONCL. I. A Christo praestita satisfactio non modo hominum iniquitatis meritum adaequavit, sedin longe superavit quidquid a Deoi tuisset iuxta leges justitiae accuratissimas exigi. Qui enim venit, ut mortuis vitam longe feliciorem impertiret, dc ut gratiam delicto longe ampliorem largiretur meriti sui amplitudine sanὰ
peccati humani demeritum superavit : Haec autem bona omnia procur turus venit Christus Joan quippὸ o. v. io Ego veni, inquit Christus , ut i m habeant, ct abundantilo habeant. Et Rom. 1. v. o. Ubi abun risit delictum, superabιιndavit gratia. Unde dicitur, tum L 1'. V. 7. Copiosa apud Deum redemptio tum Wi Cor. 6. 2 o. Empti diu pretio magno Detrimentum igitur peccato illatum longi praestantiori neficio Christus satisfaciens instauravit , non secus acta quis prodecem ablatis obolis innumera auri talenta largiatur, inquit S.Chrysost. Hom. Io. in p. ad Rom. Hoc addit S. Aug. Serm Ii . de Temp. Intabitanter credamus, inquit , 'iactatum mundum redemit, qui plus dedit, quam ratus mundus valeret Aseritum enim redempta mercedis dignitas insignis
pretii supergress est. Inter redemptum, redimentem dispensatio Dit. compensatio non fuit. Ex aequissimo illo sensa inferunt alii, ut S. Greta
Naz Or. h. vel unicam sanguinis Dominici guttam reparando humano
generi fecisse plus quam satis. Et vero u sublimioris est splendoris .dignitatis qui satisfacit
tanto cumulatior est satisfactio. Cum igitur Christus infinitae sit dignitatis proculdubio naeritum illius satisfactionis infinitum fili , ipsamque: peccati infinitatem eo vicit praestantius, quod per nae satisfacientis sublimitas ad satisfactionis dignitatem plura confert, quam S nsi dignitas ad offensae gravitatem. Quamvis enim ideo infinitae sit gravitatis e vitum, quia insilutae Persectionis laedit malestarent . tamen viri extrinq