장음표시 사용
681쪽
tis, ut ne de relat oniblis Severi Sulpitii, Palladii, Theodoret , patrum Ephesinorum, Celestini Pontificis, de Patrum Chalcedonens. Sed
tot Patres, aut in Conciliis Oecumenicis congrcgχlos , aut extra, respuere non pudet , ut viros anilibus fabulis, ossiciis muliebribus in errorem impulsos. Quis sanae mentis, vel leviter piae . ad haec animum adverteret nec ad tam inexpectatum de antiquissimis, sanetissimis , de doctissimis Patribus judicium horrcsceret Ultimo Quod miraculis Deus obsignat, nihil magis indubitatum ha ber d. bet nulli im quippe a Deo expectandum est in erroris, aut mendacii gratiain nriraculum Ompassibile est enim mentiri Deum, ut habet Ai,ostolus Hebr. 6 2 8 hincque Evangelii veritatem ita confirma c.
a. eiusdem Epistolae r. i. si qui per Angrios dictus est sermo , se ius es
smus , ct omnis praevaricatio, inobedirntia accepit justam mercedis retributionem quomod nos effugiemus , si tantam neglexerimus salutem' eum initium accepisiet enarrari per Dominum ab eis, qui audierunt, in nos confirmata est , caute iante Deo signis, ct portentis, O,arii vietutibus. Sed hunc totius Ecclesiae usum pluribus confirmavit Deus miraculis, ut testantii S. Basilius Hom. in o. Martvres de S. Greg. .iet orat . . advertus Julian Apostatam, ubi sic loquitur: Non victim, pro Christo casa veritus es, nec magnos pugiles extimuisti, Joannem illum . Petrum c. quibus pr clari honores, fetia constitnta sunt a quibus Damones proPelluntur, ct morbi curantur a quorum apparitionesi praedicatisnec quorum vel sola corpora idem sunt , quod anima ancia, sive angantis sive bonorentur, quorum vel sola sanguinis gutta , atque exigua passioni Ana Eem possunt, qua corpo rhae non colis, sed contemnis. Si ovatoribus noli probentur tot miracula. viris tam mirandae fidei, pictatis tam ex notae adeo castae doctrinae relata coinmendatissim im S. Amabilis Reliquiis in Arvernia civitatem Ricomagum adeant propriis oculis, quae ad illius sancti Sacerdotis invocationem eduntur miracula , videre dabitur. Ubi enim qui xv. g. veneno serpentis spiculis per corpus dissus pene oppressiis . ad
xdes sub illius Sancti nomine Deo dicatas accedit , statim campanae seni u confidenter advocamur advenae , miraculi futuri testes. Adeant pariter Lutetiam, quo tempore Parrochian Olim nostrae S. Genoveta preces postulantur apud Dcum , ut propulsetur calamitas . vel opportunci obtineatur aeris temperies , seu mox imber, mox si renum tempus Scilicet pro Incolarum votis ad illius Sancta preces Deus benefaciens deesti dat lustri, tempora ructiferi, implent cibo ct laetiti O, L. nostra. Publica sunt haec monumenta , qalibus si cluctari non desinant Novatores, audiant a nobis, quod alias a s cito Ioanne audietaiunt Judaei Acti. . p. 9 ir justum 6 in conspeἱ tu Dei, eos potiti caudire quam Dei m . judicate. Non enim possumus qua vidimus est au
682쪽
itidem nec praecipitur, nec suadetur in Scripturis cum idololatriam re- oleat novis confictis Diis. Hinc Angelorum invocationem quarto seculo damnarunt Patres Concilii Laodiceni can. s. A on oportet , inquiunt, cesesam Dei relinquere, abire , atque Angelos nominare eresngregatione facere qua interdicta suntur. Si quis igitAr insentus θιrit huic occalia idololatria semiens, Anathema sit quia derelinquit
Dominum nostrum Iesum Christum Filium Dei. Osee riuutria tradidit. item errorem grassantem in Phrygia proscripserat Apostolus Col. 1. is his verbis : Em vos seducat , volens in humilitate religione Angelorum. Qitie verba sic interpretatur Theodoretus in cap. a. Coloss. Nemo vos seducat in se Antelorura cultu. Quae vero pertinet ad Sanctos invocatio , eo magis impia videtur, quod Chri si mediationem penitias subvertat , adiunctis nempe aliis mcdiatoribus, quos non minus a fide, quam Deorum multitudinem
Apostolus removctra Tim. 2. e. s. Unus inquit, unus Mediator
Dei, hominum, homo Christin Isin Pro bl isti hemo sit igitur lautia
quis Mediationi Servatoris , vel tantilliam ossicit aeque ac qui cos plures induceret. Ita quarto seculo disserebant unanimiter Catholici aiaveritis Donatistarum l/rincipem , scilicet Parmenianum , qui Mediatoris
nomen ambiebat, ut refert S. Aug. lib. 2. contra eundem Parmen cap.
Ipsi Apostoli, inquit, hominuin Mediatores esse non possunt, nec Episcopi. Unde ii Joannes ita diceret: Haec scripsi vobis, ut non pec-eetis si quis peccaverit, Atidiatorem me habetis ad Patrem , ct ego exoro pro peccaris vostris, sicut Parmenianus quodam lac Aferiatorem posui Epbcopum inter populam, Deum , quis eum ferret bonorum
aDrue fidelium Christianorum uis sicut Apostorum Christi , ct bis
sicut Antichri tum intueretur Parmenianus autem non tribuebat Episcopis Modiationis rationcm , quae Christo competeret. Quamobrem si peccabant Donatistae quam sit immane Catholicorum scelus, coniicia tur. Nec enim tantummodo Sanctis supplicatio tribuitur a Catholicis; sed etiam conserendorum donorum pol stas cum B. Mariam vocare non
dubitent Matrem insericordiae ct fatalis , in hoc imitati Collyridia os qui I S. Epiph haer. 9. haereseos damnati sunt, qu bd coram illa . ut coram De procumberent Iaro ipsi Catholici Virginem Mariam supra Christum evehunt, ut quae lio, quod placet, in ungat 1inprobisque viris, etiam dum sceleribus se totos dedunt, salutis iecuritatem polli ceati irri modo certae preces ab illis quotidie proferantur aut deferatui quaedam vellis solemniter benedicta. Quamobrem merito illicita credi tur sim B. Viiginis, tum Sanctorum invocatiori eoque magis illicita videri debet, quo certius constitit apud Antiquos , soli Deo invocatio nem deberi ita ut adversus Arianos ind probarent Christum esse Deum, quod esset invocandus.
Resp. vitis Christianam Religionem profitentibus indignas esse pro sus calumnias julmodi, Δ ad rudiorum apiciados animos minus pid.
683쪽
ne dicam inique, omnino excogitatas. In Scripturis non prςcipitur, nee suadetur invocatio sanctorum. c. quid indes Prohibetur-ne ρ Sinitenim plutim , de quibus consentiunt nobis ni Novatores , quaeque servant , nec tamen in sacris Codicibus suadentiti , nec praecipiuntur. Diaciunt v. c. quibus in Scripturae locis contineantur, Saubati transatio in
diem Dominicam, Baptismi ς reticorum validitas, immerso olim in Baptismo adhibita, vel aspersio ubique nunc recepta, pluria hujuscemodi laudabiliter usurpata. Cur autem non eadem sit de Sanctorum invocatione adversariorum sententia , non possum conjicere , nisi hoc referam in rcconceptam Ecclesiae Catholicae quocumque modo adversandi voluntatem. En in veteri Testamento de naortuis ustis exorandis nihil contineatur, quod huic decedentes Sancti ad visionem intuitivam non eveherenturi, anno ex Traditione acceperant Judaei quae de Para-di , de sinu Abrahae, de virorum proborum defunctorum invocatione profitebantur cum ex ea existimatione fieret, ut a Christo in cruce in tui auxilium Eliam fuisse advocatum dicerent His addatur, quam exscripsimus de Sanctorum invocatione doctri- nanu licet eam Traditioni prς sertim debeamus, in Scripturis tamen suaderi, ut iam ostensum est , tum Patriarcharum , tum, Prophetarum
Iam ab adversariis quaererem, quo Scripturae loco viris, qui continuo Verbum Dei, licet te tensis . conclamant, liberum fiat horrendum idololatriae crimen inurere Catholicis, quos ab omni idololatria norunt penitus abhorrere Troiitentur enim Catholici Sanctos in coelis nulli Virtute, aue autoritate pollere , seque universam, quam illorum supplicatione adhibita expediant opem, ab omnipotente bio accepturos esse, nihilque divinitatis Sanctos assequi possb. At, inquiunt, inter Catholicos aliena viri rudes in hos lapsus impingunt. Sed discant Novatores a Christo . ex praeconcepta opinione, aut ex iis, quae apparent, ferendum non esse judicium: Nolite . inquit
Joan. 7. V. 2 judicare secundum 'ciem , sed justum judicium judicate. Quod ut feratur judicium , cum Angelo Gen. r. dicendum ea Deserandam , di videbo, utrum clamorem , qui venit ad me, compleverint an non est ita, ut sciam. Ex Novatoribus autem qui doctrinam cath licam norunt, eamque suis non occultant modo verum' eam , ut penitus idololatriam faciunt, vereantur . ne in eos reveletur ira Dei, quae est oper omnem impietatem , G injustiam hominum eorum, qui veritatem in injustitia detinent Cum ex Christo Math. s. v. r. qui dixerirfratri suo , fatue, rei erit gehenna ignin colligant Novatores , quam graviter peccent, dum in Catholicos , ut in idololatras, palam inuchuntur. Quos latet, quae sit de invocatione Sanctorum nostra fides . eL. Cendant ex ptilpito suo, de expendant ut solas Catholicae Fidei r- mulas de tunc a tam gravi scelere Catholicis inurendo sibi temper
bunt, si aliquo sim sigionis sensu donati , fatebanturque Cataolic
684쪽
nam neminem , si rect sapiat, Sanctos mitis habere aut cultu elovino prosequi alienamque penitus esse ab idololatria doctrinam Ecclesiae, quae non mediocrein in praescribendis invocationis Sanctorum finibus collocat Operam.
Apostolus in p. ad Colossi perstringit quorumdam superstitionem, qui asserebant per Mediatores Angelos accedendum esse ad L cum, quasi Christus ob eminentiorem in copiis sortem dedignaretur Mediatoris D fictum ideo Angelorum , ut qui ossicium illud obirent, religionem inducebant in Phrygia. Alii fori an praedicabant Christo praeponendos
Angelos, tio eorum natura praecolleret humanae qui error longe ille gravior. Sed quacumque ratione peccarent illi graviter tamen peccabant nihilque simile Catholicis exprobrare possunt Novatores. Liud enim nomen non noverunt Catholici in qua oporteat nos falso
feri, praeter Christum . in quo solo fiduciam suam collocant nec Angelos pio iis, si d pro Dei ministris, qui eorum preces Deo offe
runt, cum Patriarchis venerantur.
Hanc Colosensium renovatam , aut adhuc seperstitem in Civitate Laodicea Phrygiae Metropoli superstitionem congregati Episcopi comprimunt can. s. damnantque ut Ecclcsiae desertores, illos Angelorum cultores , qui seorsim convenirent. An utcm ex Ecclesiae Catholicae castris exeunt modo fideles , qui similem venerationi Angelicae dent operam Arguunt iterum Patres Laodiceni, quod Angelis illi Haeretici nullibi Scripturarum usurpata nomina superstitiose imponerent more Magorum, qui Daemones inauditis nominibus appellant. An labe simili Ecclesia Catholica contaminata dici potest cum Magiam, ut idololatriae speciem, prohibeat ex Tertul. lib. de Idolol. c. s. Hunc superstitiosum Angelorum cultum Laodiceno Concilio obsecutus perstringit Theodoreius Ganctorum autem, aut Angesorum ven rationem nusquam impugnavit imo potius invocationis commoda, Angelorum patrocinium exponit, ut in cap. I. ach. Qua Religione pios indatur, ut impia , Sanctorum intercessio; non minus Christi Mediatoris dignitati adversa diciatur , quam unitati divinae Deorum multitudo excogitata, non intelligo chrillum enim unicum Mediatoris vices implere, implere posse profitentur Catholicis superiusque abunde probatum sitit. Und igitur calumniae tam horrendae occasionem arripuerunt Novatores An quod rogenturbam hi, ut pro nobis, nobiscum misericordiam Dei exorentra At pro Abraham precatus fuit Mulchisedech Genes i . st is mi' pro Sodomitis Abrahamus mel. s. g. 23 1 . c. Item Abrahamus pio Abimelech Rege Geraris Genes cap. o. p. 7. pro amicis pariter b cap. I. 3. de io. Moyses pro Israelitis Exod 32. v. i. cc. Fideles pro Petro
Act. 2. v. s. Et tandem pro nobis vicem ut orcinus, incitamento est
S. Jacobus cap. s. in ver ipsi Novatores pro populis, quos a Catholici unitate abstraxerunt, precc fundunt, nec te Christi Mediationis
685쪽
dignitati quidquam detrahere autumant. Quid igitur in Catholica parte
occurrit, qucul adeo sit horrendum Nihil prorsus , cum nihil aliud in Sanctis in eoelo constitutis agnoscant Catholici, quam continuatas pro fratribus preces , quas hic , dum viverent . offerebant per Christum.
Adeo nihil illa intercessione Christi Mediationi detrahitur, seu hic, seu in coeli Sancti constituantur , ut imo amplissima indὰ fiat gloriae novae accessio, splendide illustretur Mediatoris dignitas eum nihil nisi petipsum obtineatur a Deo Sanctorum precibus , seu hic vitam agant, sciet felicitate fuerint donati. Sicut igitur unus Deus est, qui possit dona conserres: Sic unus Christus est . qui merito suo possit dona obtinere. Haec nostra cum Apostolo est Fidei professio.
Peccabat Parmenianus , non peccant vero Catholici Parmenianus enime dementissimae temeritatis devenerat, ut se Mediatorem inter Deum
di homines nurumparet, quasi apud Deum proprio nomine o propriis meritis, ob vitae praestantiam, plurimum postet cujus hanc vanitatem blasphemam contiitat . Aug. quia unus Medator est Christus, qui propitiatore altero non eget , quamobrem , inquit, s. Ioannes non scripserat SPquu eccaverit, ego Advocatus, Mediator ero apud Deum Sic enim seipsum a pecCatoribus segregasset, quas non ei opus esset Mediatore Christo quod superbe Se falso dixisset. Quare servata Christo veri Mediatoris ratione, quam a Parmeniano procul removet S. Augustinus, Iustis Mediationem in supplicatione, seu intercessione positam tantum abest ut adimat, ut imo eam doceat tanquam traditam ab Apostolo, qui fidelium lationes in auxilium postulavit. Quam citer censionis Mediationem iterum exiri ni in Elchir cap. s. ib. . de Bapt. contra Donatistas cap. i.&lib. I de Civ. cap. . ubi addit Mediatione fungi Sacerdotes in pro populorum affectu exaudiri. Cum audio precibus illis non pullari Dei aures, Mod ad Sanctos reserantur; αuc grave patrari scesus, quia tunc ut novi Dii habent ut Sancti, utpote precum objectes haesitabundus expendo an non fucatas adversariorum oppositio. Non sunt enim in re sacra tam peregrini, ut non noverint preces nostras aliud nullum habere objectum praetre Deum . a quo expectandum est nane bonum. Centurionis apud Clitianum pro servo deprecatio Luc. r. v. 3. viris ad Verbum Dei vel leviste attentis omnem hanc apertam faciet oeconomiam. Cum enim introisset eius Capharnaum, mini ad eum Centurio tum primum Seniores daeorum, ut Christo stipplicationem suam offerrent, paralytici piieri obtinerent sanationem : Postmodum vero cum Iesus non longe esset a domo, misit ad eum amicos, dicens: Domine noli iuxari non enim
suis ditn- cte. Non dissimili ratior nos summa animi demissione profitemur indignos , qui ad Deum accedamus. Quamobrem ad alios arctiori conjunctione, seu apud Dominum autoritate majori praestantes. viros sanctos nimirum, confugimus ut nostras suis ad unistis Preces ossi ram Deo. Sed ad selum Deum preces nostras dirigimus, non ad San
686쪽
cto, quemadmodum nec Centurio ad Seniores, aut amicos, sed ad Christum supplicationem suam diligebat oratio quippe cordi est D sectus auxilium ab aliquo exoptantis. Quamobrem cum nihil autoriatatis sit penes Sanctos ad dona conserenda , san preces quibus sanctos invocamus, ad Deum ut objectii diriguntur. Hinc usurpantur variae orationum bimae ; quia Sanctissimae Trinitatis, Christi est, utpotὰ Dei, beneficia largiri. Nem p verbis istis oramus: Sancta Trinitia unus Deus miserere Obu Christe exaudi nos. Quia ver Sanctorum est , se stipplices in nostri gratiam coram Deo sistere, his precamur verbis:
Sancte Petre, ora pro φόνου c.
Neque . Virgo conamiluuro nobis tanquam Mater misericardiae, quasi clona salutis potu ipsa conferres; sed quia Servatorem , cui saluatem debemus, peperit hoc sensu de seipis scribit S. Paulus Rom. i. v. Is deci . Ministerium meum honorificabo si quomodo camulandum revocem carnem meam . ct se a faciam aliquos ex illis. Quibus vetis se iii quam per se salutis esse autorem non profitebatur postolus , sed labore suo ce orationibus post hominum salutem promovere apud
Deum. Nec coram B. Virgine oraturi, ut coram ca procumbimus:
Istos quippe adoratores cum S. Eriph execramur , tanquam Collyridianorum discipulos . unquam eo brasphemiae venit quisquam , ut B. Virginem Christo anteponat, anathema sit ille Tam enim humili de debit, demissione filium suum Deum 'ominem ipsa sui prosecuta.& prosequitur . ut aliud nobis non proponat, cum ad ejus tutelam confugimus , quam quod Joano. V. s. precata pro nuptis , vinum non amplius habentibus, dixit ministris: Quodcunque dixerit vobis, inquit, Dei . Quasi diceret: Si velitis habere filium propitium ἱ quae injungit, servate. Cum enim in coelis sanctitatis merito, amplitudine caeteris antecella Sanctis, eos etiam ea voluntate superat, qua nihil est in votis quam quod Deo est placitum. Igitur quos Deus odit propter peccatum, ipsa pariter eos odio habet imo cum haec sit felicitas sum ma ut Deus sit omnia in omnibus4 certe in B. Virgine divinitas prae omnibus coruscans essicit, ut e gravius sit . Virginis adversus peccatores odium, quandiu videlicet prccato servire pergunt 2 quo dignius
est. An etenim B. Virgo accepta haberet verba sacra re tenus prolata, quae filius aversiretur An commodis viri sanguinem filii continuo proculcantis , quia vestes hujus, aut illius coloris deferret, invigilare posset credi dum tam gravium scelerum clamor vindictam aequisissimam a Deo postulat radeo haec sunt rationi obsona , si quis vel biplum solum consulat, ut nec viris vel leviter in Religione institutix possint alcribi. Quare si sibi velint consultum Novatores, ab ejusmodi calumniis crassioribus abstineant,m de Catholicis aequius serant iudicium Equidem si peccatores poeniteat, quia unius peccatoris ad Deum reditus malus parit in coelo gaudium, Luc. 2 se quam perseverantia sy justorum cum B. virgo caeteris praestet charitate adversus Deum, c
687쪽
fratre. majori certe gaudio perfunditur , poenitentibusque potentiori apud filium Mediatorem est auxilio, si ipsius opem clint sibi adiun
Equidem cert constabat apud Antiquos tali co posse leserri directam invocationem δε apud nos constat. Quapropter indirecta solummodo fit Sanctis supplicatio, quatenus illos duntaxat rogamus, ut conjunctis nobiscum precibus sint apud Deum sit,sid: o. Hinc excinxo. catione directa . qua petitur, ut cus in nobis regnaturus accedat, auxilio nobis esse dignetur, reet colligebatur ab Antiquis Christi divinitas, etiamnum colligerctur, si opus cs et. Opp. 2. Etiamsi non esset iniqua Sanctorum invocatio esset penitias superflua cum Sanctis precantes nos audire non sit ditum, juxta illud Job l . Sit nobiles fuerint filii ejus , sta ignobiles, an testigent. Item Eccles, Vivenies sciunt se morituros, mortui vero nihil noverunt amplius. . etiam Reg. 21. Josiae dixit Deus lolligam te ad Patres tuas, ut non videant oculi tui omnia mala , quae intro aucturus sum in locum istum. Aliunde ad quid invocatio ejusinodi , cum Deus praesto sit, qui bona nobis conferas Ad quid tot conquiruntur apud Deum Patroni quandoquidem, ut monet S. Chrysest. Dcus non is votis facilius annuit, cum ipsime pro nobis oramus, quam cum alii pro nobis orant. R. Est ignota sit nobis ratio, qua lupplicationes nostras intelligant Sancti , nostras tamen preces non minus intelligunt, ut exponit Augustinus lib. de Cura pro mortuis cap. s. Vel enim , inquit, didicunt an Angelis, vel co revelante vel etiam , ut Traist de Attrib. tradidimus ex eodem S. August. in Dei essentia vident quidquid ad se pertinet. Quam rationem si respuant Novatores seiplbs consulant. Nec
enim capiunt ipsi, quomodo intelligant 'uamvis ipsis perseasum sit ointelligere. Et vero Sanctos nostra, preces audire docet Ecclcsia Catholica , quomod autem audiant, non exponit nempe dogmatis su stantia traditur modus non explanatur. Idco silere decet de illa cognitionis ratione, de qua nihil Antiqui tradiderunt ut indubitatum. Nec aliud a nostra conclusione docent Iob, Ecclesiastes sed naturae viribus non posse hanc cognitionem comparari volunt. Lib. vero . Reg. sermo est de malis, quae hic tolerantur ita ut Josiae polliceatur Deus, ipsum non subditum iri malis, quibus Israel in peccatoium castigationem erat subdendus & revera calamitatibus illis morte Iosias fuit subductus. Laudata jam a sanctis Patribus Invocationis commoda non repetemus nec rurstim expendemus illius oeconomiae rationcs supelius expositas. quas non impugnat . Chrysostomus, sed aequassima censura eos arguit, qui justorum orationibus confisi sc curitatem Wincolumitatem quandam sibi pollicentur, licet continu serviant voLiptatibus' hoc est enim illudere sibi ipsis. Aliud quippe non est orationis genus praeter Servatoris invocationem, seu desiderium , quo ambimus, ut Christus in
688쪽
hos veniat, tuque a vitiis abducti Deo adhaere imus non enim vitio. rum , nec hominum improborum patroni sunt Sancti sed si poenitenti animo Sanctos adcant, gravium licet scelerum rei modo cum affectu
Mai tyrum tumulorum magnificentii tum Win lib. contra Gentiles, ubi de S. Babyla.
ARTICULUS TERTIUS An, P quis honor Cruci Dominicae sit exhibendus '
CL Αυ ius . Ludovico Pio promovente Taurinensis Episcopus,& Felicis Urgelitani discipulus, Imagines omne QCruces sub vertendas esse disputavit, Win Theodomirum Abbatem sibi reluctan te acri admodum stylo fuit invectus. Illius Epistolae sententias quis dam Ionas Episcopus Aurelian suis in tribus de cultu maginum i
bris confutavit. Crucis cultum seculo duodecimo damnarunt Petrobruet iani tempori bus Sancti Bernardi. Hunc quoque cultum condemnavit vicies hiis decimo quarto siculo. Ipsum tandem decim quinto seculo improba runt Lutherani malvinistae.
Comma I. Cruci Dominicae, illiusque signo deferendus est
honor sacer. Hoc in capit , sicut cin multis aliis, obstupescere licet ad praecipitem cinordinatum virorum etiam eruditorum, qui sacris Legivus non obseqtiuntur, animi sensum. Haec est ex Apostolica Omnia probate quod bonum est tenete. Catholicae matris Ecclesiae mores impugnandi Novatoribus vidcbantur, ut Ecclesia nova constitueretur suo arbitrio longe praestantior futura. Domini Crucem venerabatur illa sancta Mater, sed ipsis non placuit resigiosus ille cultus , mira tanquam superstitiosiis, Qvelut idololatriam renovans . statim ab illis dictus fuit abrogandus Attamen ut probarent, an bonus, aut malus esset ille cultus, nullam dederim operam Caeterum quibus niteretur momentis exhibita Cruci Dominicae veneratio si explorasseno si priora putissima caci sae tempora investigail. nisi variarum Ecclesiarum celeberrimarum consiletudinem , .consuetudinis rationes expendissent sane tot de tam gravia, quae occurrissent, momenta viros c leviter pios in ira re- lietiosos paternae pietatis fines continuissent. Prioribus enim Ecclcsae seculis Cruci Dominicae honorem tam constanter exhibuerunt Antiqui,
689쪽
ui hoc signo seipsesin opera Deo consecrarent ut se hoc signo, quac
propugnaculo tutissimo aaversus Daemones, Ic pravos affectus Iutarei
tur , ut hoc signo in edendis miraculis uterentur, minuet agendis Mysteriis, Sacramentis , denique caeteris fidelibus ad illius signi,sum fuerint autores, tum doctrina, id m/ exemplo. iii ver haec praesti- retunt,& praestandum docuerunt nec fuere irreligiosi, nec illiterat viri. aut rudi oris ingenii sed caeteris fidei cultoribus eruditione sacra morum s iactitate, de miraculorum praestinii praeccllere nos untur. i Hoc signo, cu Cruce oui inica , seipsos frequenter c opera consecrasse Antiquos, testis est Tertullianus lio de Corona militis cap.
3 ubi sic cribit Ad omnem pro tresium atque promotin , omnem aditum, exitum , ad vestitum, ad calceatum , ad lavacra ad men , ad lumini ad cubilia, ad sedilia , quaecunque nos conversetio exesecet, fontem Cruc signaculo terimm In Ore igitur erat seculo et-tulliani hoc signum intontibus cfformare. Hanc eandem consuetudinem reser Lactantius lib. . Institui cap. 17. Caeterum non modo fiontem, sed de alias corpolis partes consignare solebant Veteres , ut Macrina . Gregorii Nyilcm oror, quae penitus exanimis, ut rcfert
idem S. Gregorius in eius vita , os suum de oculos signavit. Similo quid refert de puero moribundo Evodius apud S. Aug. Epist. 18 his verbis : Signare se coepit in fronte ita ut sic frenderet manus ad os, quod sibi virba signare cum iam interior homo , ct bene enovat in
is die in diem domuni luteam dimisisset. Eandem consuctudinem de Dci ibi quoque S. Augustinus lib. de Catech. Rudibus cap. 2C. Item bule. Severus lib. de vita . Martini Palladius, Theodoretus, Walii. 1' Crucem Dominicam scu hujus signi usum pro munimento adversus omne genus hostium commendant Antiqui, ut Orig. Hom. . in Exod in id, inquit , times Damones Tremunt sine dubio Crucem Christi, in qua triumphati sunt , in qua exhili sunt princ atus eorumor potestates. Timor ergo ct tremor cadent ver eas , cum signum in nobis viderint Crucis tollier fixum, magnitudinem brachii Eliu quod Domini expandit in Cruce. Sic pariter Lact. lib. . Insiit. cap. 1 . Nun satis est, ni de huj- signi potentia quantam valeat , exponere e quanto terrari sit Damonibus hoc signum , ciet qui viderit , quatenus adjurari per Christum , de corporib- , qua obsederint , fugiant.
Nam sicut in , eum inter homines areret , universo Daemones verbo fugabat . hominumque mentes emotas , ct malis incursibin Ariaras , in
sensi ristinas reponebat 'a nunc cestatores jm, eosdem Piritus is quinatos de hominibus, ct nam in Magistri Di, re signa a soni, exesudunt. Cujus rei non Icil est prob.Mio. Nam cum iis suis immolant . si assiliat aliqui signatam frontem gerens , sacra nullo modo Ii-iant. Nc modo contra xinones, scd aversus pravos affectus, ut iram dec illud ignum adhibebatur, sicuti tradit S.Chlys. Hom. 11 ad Por Antioch. Uno verbo ad Iud signum quibuique in sericialis adhibendum
690쪽
bendum ita instituti erant fideles, ut ex S. Gregorio Naaianet orat. I. in Iulian eo signo usus nerit Apostata ille. Cum enim in locis subterraneis Magiae dare operam, adventassentque Daemones, timuit ipse Iuli inus, de ad Crucem vetus remedium confugit hocque se adversus
remores consignat, eumque , quem Perseque tu , opitulatorem asciscit . . . Cedunt Damones, pelluntur timores c. Caeteruli tanti fiebat illa Crucis virtus, madeo conspicua, tum Infidelibus, tum matholicis, ut inde Christi divinitatis veritatem adversus Arianos demonstret S. Athan. li de Incarnat Verbici cui istorum, inq ut dictorum experimentum capere velit; ct in ipsis rastigiis iam num , ct impostum vaticiniorum, in miraeut Magia utatur signa Crucis ab ipsis derise , nomenque Christi insocer videbit, quomodo eji rei metu αmones fugiant.
vaticinia conquiescant, magia, veneficia irrita jaceant.
3 Crucis signum usurparunt Antiqui , ut miracula ederent. Si S. Greg. Thaum Murgus, ex S. Greg. Nyss . in ejus vita. Quippe cum P ganorum ingress is esset Templum, in quo se suis Sacerdotinus aspectabiles praebebant Daemones , aerem qui nidorib M inquinat erat ..... Rura Cruc expiavit, ct totam ibi nactem, pro mare , orationibus atque
omnodiis pervigili transegit. Idem S. Greg. Nyss in vitari Macrinae sororis narrat o milia matre signo Crucis sanitatem Macrinae fuisse collatam : Sibi, inquit, ad expellendum morbum fati esse resp.ndit, si
manu sua mater Usa locum sancto signo muniret. Cum igitur mater in sinum ju manum intulisset , ut eam partem signaret a signum quidem uir morbus autem abiit: sed haec parva nota loco horribili tumoris apparuit c ad sine usque permansit, ut siet, quemadmodam arbitror divina vis indicium, quoad agendra gratia Deo continenter moveretur. ' Tantae fuit venerationi Crucis signum, ut in augustioribus Mysteriis continuo fuerit usurpatum, teste S. Augustino Trach. I 8 in Joan.
ubi nihil in Sacramentis recte perfici testatur, nisi prius signum illud fuerit adhibitum is est . quod omnes noverunt, signum Christi, nisi Cru Christi Quod signum nisi adhibeatu , sive fontibi credentium
sive ipsi aqua, ex qua regenerantur oleo, quo chrismate unguntur; sis sacriscis , quo aluntur, nihil eorum rite perficitur. Hinc in Altaribus exponebatur cauc, ut vel in Mysteriis honori proponeretur. Quamobrem Acacius Melitinensis ex illo honore Cruci exhibito, adversis Nestorium colligit, B Virgini deserendum esse cultum citemque a ratione penitiis alienum ostendit, Cruci, in qua passus erat Christus, hunc honorem habet , ut scilicet in Altaribus de in Ecclesiarum conspectu constituta corulcet Beatam autem Virginem, quae Christum gestavit in utero, honore debito privari. Denique pro signi Crucis usu autores berunt doctrina, exemplo sancti Patres, ut S. Antonius Wipsius vitae scriptor . Athanasius, qui has S. Antonii hortationes in ejus vita rcfert: Domum vestram gura Crucis munite, ct precation vacate, tam eos evanescere videbitis timidi Tom. II. e