장음표시 사용
441쪽
De Moluntate Dei . s dine a Deo receperunt , nimirum Certam scientiam , qua iam beati nouerunt se nun- alia tn lapsuros . Haec enim euasio aperte re pugnat te ut, ctim Augustinus dicat . quod boni Angeli adi ti ad beas itudinem teruenerunt, non Vero quod ubi peruenerunt ad beatitudinem suerunt magis adiuti. Vnde Estius in 1. distihct. r. 6. Si hoc adiutorium quo beati Angeli die untur amplius adiuti beso ipsa beatitudo, fensus redderetuν ineptus : scilicet Angelis eortatam fui se beati-
rudisrem, qua ad heatitudinem perMenirent. Plura tanaen contra nostram sedientiam
obiicit Ian senius Augustini testimonia . Pra cipti ina & veluti palmarium est illud quod
desumitur ex cap. a a. SI I 2. libri de cori mptione & gratia , ubi S. Doctor distinguit ilia
plex adiutorium alterum quod vocat adiniorium sine qRo , alterum quod appellat Orium quo id est a rixili im sufficiens & efficax) docetque primum concessim fuisse Adamo in statu innocentiae, non vero secundum , quod .ianciis Nilia destinatis in statu naturae lapsae , per giat laxo reparatae , meseitur. Communis responsio est, Augustinum ibi non loqui de quacumque gratia st*us innocentiar, sed de eg tantuin quae Adamo concessse fuit ad perseuerandum in eo statu , & in illa integritate quam a Deo in sita crcationeycceperat , quae gratia non fuit auxilium inio perseueratur , seu efficax , sed auxilium sine suo n0n pos imus perseuerare, siue sufficiens. Ita interpretatvir Augustinum D.Thomas , si-delissimus eius discipulus i. quaesti ar
442쪽
rare possunt , O ulteriis r eis dator u οἱ perse- uepefit, O sic donum chrisi est maius qurem delictis ni Adae Et certe claro seipsunt ex cat δε uousti ruis ibidem cap. 12. ubi postliam dii,
plex illud adiutorij genus exposuit, si bdit:
Trimo itaque homini, qui in eo bono quo fa I sfusi at vectus, aeeeterariefetio, ,eccare, posse suum bonum nou deseriere , datum est adiuto- et tum perseuerantiae n on quo fieret ,γt te et e staret, sed sine rito liberis ni arbito a perferi rave non posset . Isnc vero Sanesti in regnἱ-T ei per gratiam Dei fr*ddis inatis , non tanti m a se adiis inriHm perses ferantia diutur , sed tale dithis ferseuerantia VI a d netur: 'non fessivi,t sine isto dono ρεrseuerantes esse non ssint , ierum etiam ut per hcc donrem n n nisi sors norantes sint i Ex quibus liquet S. Doetorem
ibi loqui de ad lucorin sine quo , &-de adiut Ho qtio ad per erat: luna . t Q. Vel una licet haec ters retadio legitima sit, Et ad mentem Augustini, non videtur tamen praesentem cataci a e difficultatem'; quia alias inferri possunt eiiisdem Sancti Dotioris te- fimonio, ex duplici illo capite eiusdem libride correptione & gratia desiimpta, quibus
manis, si r videtus astatii innocentiae omnem gratiam efficacem excludere , & admitteretan om sui sicientem, iub istam libero arbitrio Ril . mi & Angelonina,quantum ad efficaciamia usum . Ibi enina docet, Adamum volunta te
443쪽
te M libero albitrio in veritate stetisse. Poetiisse petimanere in iustitia , si voluisset . Vevellet perseuerare, Demn in eius reliquisiearbitrio . Iteni ibidem ait oblud Angelis mer-ιis per liberum arbitriunt eadentibus per i dens Uberum arbἰtrium boni steterunt , quod tunσDa liberum erat, it bene velle posset mrete . Demum ascrit Desina sic Ordinat e Angelorum, o hominum vitam , vi in ea prius oste
deret . quid posseς liberum arbitrium , deinde quid pKJ er gratiae benscium , iustitia que tu
R d haec de similia testimonia duplex potest adhiberi responsio Prima est, S. Augi si iniim his locis noluisse absolute, &sub quacumque ratione,gratiam efficacem a statu innocentiae excludere, sed duntaxat Gratiam esse Macem, inquantum est sanatiua dc medicinalis, nil, qua ratione 3e serma litate, in homine lapso requia itur, ad cananda nempe vulnera i per peccatum originale illi inflata. Vnde eatenus sollini Augiistinus docet , Adamirmvoluntate dc libero arbitrio in veritate stetis se ; pontis per' anete in iustitia , si voluisset ; ut vellet perseuerare , in eius reliquisse arbitrio, de similia, quatenus nullam infirmitatem voluntatis vel inserioris appetitus r pugnantiam sentiebat, & nullam difficilita- rem in agendo patiebatur , quae per gr tiam Christi medicinalem vinci deberet, & idem cum proportione de Angelis discendum est Ita interpredatur Augustinuim Sanctus Th
444쪽
harum arbitrium , quia nulla ccrruptio tu ierat quae perseuerandi dus custatem praeberet Eodem modo illum exponit Estitis in t distinet. i. f. r qui & addit, quod nisi banea S Thoma insinuatam intelligentiam verborum A gustini reeipiamus , di e llimum orix. ae ne lusibile qaidem , Augusinumsibi. Oneiliare r id es Vendere quemadmodum ea. quae obiecta funt non contra lentur iis quae privsoea eodem Angustino fuerunt allata. Nempe bonam voluntatem ; per quam An
geli Creatori adhaeserunt, fuisse opus Dei , eamque nisi operante adiutorio Creatoris habere potuisse . Bonos Anoelos ut ad beatitudinem pertienirent , sitan magis adiutos , quam malos , qui ab ea desecerunt. Discretionem bonorum & malorum An0ς lorum, fuisse a Deo, non a libero arbitrio, rubindeque non a natura, sed a gratia , & alia huius modi quae enicaciam & operationem diuitiae gratiar in Angelis & primis parentibus ape
te declarant. Secunda responsio cuiusdam recentioris Thom istae , quae sere coincidit clim praecedenti, est, August inuin comparare gratiam per se ad utrumque statum, sanitatis, vel corriis. ptionis necessariam,ex piopriis, ut ita dicam, meritis utriusqtie status, & attenta conditione
hominis sani & infirmi. Nam in hoc 'nsu
Verum est , quod lice; homo lapsus & infirmus, ob perpetuam rebellis concupiscentiae pugnam , indigeat inuictissimo adiutorio, ne inter tot & tantas tentationes , infirmitate sitia voluntas ipsa succumbati; attamen in statu im
445쪽
De diolumare Dei. 38 nocentiae sano & integro, tali adiutorio per se non indigebat, sed ex.vi illius natus, gratiam duntaxat sufficientem exigebat, quamuis aliunde ex generali nimirum subordinati ne causae secundae ad primam motione essi-caci, & praevio concumi eoeret, Ut docet Au- gustinus locis supra a ianis relatis, quibus admittit necessitatem diuinae motionis , non solum adactus si pernaturales, sed etiam ad naturalesta stibindeque ex vi subordinationis causarum secundarum ad primam.
attributis ioluntatis diuinae.
Considerata libertate & efficacia volun- 'tatis diuinae , agendum est breuiter de , aliquibus eius aflectibus, & specialiter do amore, qui est primus voluntatis motus, a quo caeteri omnes oriuntur s. I. In Deois formalitis amor , iam fure bonia
susibilium . PRima pars est contra Valentinum hi rice qiii existimat in Deo non repeririam se rem proprie dictiim, respectu suae bonitatis ,
446쪽
sed di in axat gaudium , vel complarelatiam ;quia inquit ) amor proprie dictus , seu spe
cialiter sumptus , prout a desiderio vel pati .idio distin qui&:r , petit quod obieetum Eius abisti ala at a praesentia , & absentia , seu a possessione non possessione: unde cum diuina bonita a sit perseditissimo modo Deo praesens ,re ab illo possessa , achiis diuinae voluntatis ad illam terminatus, nequit habere proprie &formaliter rationem amoris, sed selum rati nem gaiidij , & complacentiae. Vel irin hoc fundamentum friuolum est, licet enim amor abstrahat a praesentia & absentia , abstractione negativa, id est non petat essentialiterpi resentiam vel absentiam , sed sit indifferens ad utramque ; &in hoc differat a gaudio, quod essentialiter respicit bonum, ut praestas& possessum ; de a desiderio, quod eius caremo tiam absentiani essentialiter exposcit; non abstrahit tamen ab illis abstractione i 'sitiua ita quod si contra rationem amfris terminari ad bonum , ut praestias & possessum. Nam rantum abest quod virio & praesentia obiecti, am ri repuanet, quin potitὶs illum perficiat Staugeat, unde amor beatorum , licet termin
tur ad diuinam bonitatem ut possessam, pers ctior cst amore viatorum , qui sertur in Deum , ut nondum palles ina . Addo quod , si prasentia obiecti amori repugnaret, teqtreretur quod gaudium & amor nunquam possent esse simul, & quod nunquam aliquis gauderet de bono obtento, quia illud amat, sed quia illud atriauit , duin nondum haberetur , quod tamen esse falsum , & ab stirdimi, ex eo con
447쪽
displicere, dum incipit non amara, & cessat gaudium de eo , dum cessat amor illius , ut
eAperientia constat. Secunda pars, quae asserit Deum amare creaturas existentes , laturas , euidens est ,
quia diligere est velle bonuna : Sed Deus creaturis existentibus & laturis vult aliquod bonum, nempe existentiam habitam, vel in aliqua disserentia temporis habendam : Ergo illas diljgit. Ex quo probata manci tertia
pars, quae negat Deum amare mere possibilia nam Deus rebus mere possibilibiis nultu in vult bonum, cum nolit illis dare existentiam, quae est, basis& fundamentum onanium bonorum . Addo quod , si Deus creaturas me: cpossibiles diligeret , non libere , sed necetiami id eas amaret, quia bonitas quae illis competeret , antecederet omne liberum diuinae voluntatis decretum: At in diuina voluntate non test ponendus amor creaturarum necessarius,
cum D. Thomas, & alii Theologi , nullum
amorem necessarium in Deo agnoscant, praemter illum quo seipsum diligit L &. cam Spiritus Sanctus, qui ex amore Dei naturali u cessario procedit, ex amore cieaturarum nouproducatur, ut in tractatii de Trinitate ostendemus: Eroo in ino non datur amor creatum rarum possibilium. 'Dices primo: Deus amat sitam omnipotentiam : Ergo & creaturas possibiles. Cons qilentia videtur manifesta,quisquis enim amazaliquod obiectum, amat etiam id omne quod cum eo connexum est, & sine quo non potest existere : Sed omnipotentia Dei cum post bilitate creaturarum connexa est, R
448쪽
3yo Nanatus nequit existere : Eroo si Deus amat stamon nitanentiam , amat etiam creaturas posti bi les. - Respondeo, concem Antecedente, negam do consequentiam, & ad eius probationem , distinguo minorem : Si illud quod coniungi-
tur cum illo sit capax amoris , concedo malo rem : Sin minus, nego maiorem. Nam Dens,
etsi diligat poenitentiam peccatoris, non tamen diligit peccatum , sine quo pinnitentia stare non potast,quia illud non est capax am ris . Vel secundo distinguo eandem maiorem et qliisqu is amat at quod obieettim , amat etiam illud omne quod cum eo connectitiir a priori, & per modum causis aut conditionis conducentis ut obiectum illud sit, concedo mai rem . Si habeat silum clim illo connexionem consequentiae, & a posteriori, per modum effectus aut termini illitis,ne, o maiorem. Posisbilitas autem creaturarum non est ratio a priori diuinae omnipotentiae, sed potistsῆ comtra ista est catisa & ratio a priori possibilitatis 'creaturarum: Vnde Eliim a posteriori, ω per locum extrinsecum, ut aiunt, sequeretur auferri omnipotentiam, siblatis creaturis pos sbilibus, siciit sequeretur a posteriori auferri solem , en ablatione illuminationis. Dices secundo : Deus uti it omnes hom inest
silvos fieri , subindeque simplici , ω
voluntate antecedenti, amat salutem reproborum : At illa salus non est stitura , sed s lum ssibilis : Ergo Deus amat res mere
Respondeo, concessa maiori, negand o minorem, licet enim salus reproborum non si
449쪽
sutura , fuit tritiones consummata , 8e absoluta , bene tamen futtiritione conditionata , &inchoata per gratias & auxilia suilicientia inibiis oblata : quae sunt semina salutis , quibus si impij responderent , auxiliis effracibiis impedimenta noni ponerent , eam
f. II.rn hea os fremaliter gaudium seu delectati. ,
PRima pars patet, quia gaudium , seu de I
etatio est quies voluntatis in obiecto volito 1 Sed diuina voluntas in propria bonitate maxime quiescit, utpote omnem sufficiem tiam in ea inueniens : Ergo in se maxime gaudet, & suauissime delessatur . - Secunda sic ostend itur : Desiderium sertur circa bonum non habitum , vel quod non est in nostra potestate , de bonis enim habitis se, lam gaudemus & delectamur , nec illud ce semur desiderare quod cum sit in nostra potestate non habemus, si enim illiud desiderar mus , profecto & haberemus: Sed Deus , ratione sitae bonitatis increatae Se infinitae, continet onmia bona extrinseca & creata , saliena eminenter ratione sitae omnipotentiae, ac
persecti dominij quod habet in nostras voltintates,habet in sua potestate bona quae a n stra libertate dependent s cum iuxta Augusti num, ratione illius magis habeat in sita pol state voluntates hominum, quam ipsi sitas:
450쪽
chri ldinem uniuersi, non seqttitur quod iionvella illam, ut est malum ipsius peccatoris cui
Sed contra : cuiri Deus sit bonum uniueiHIe omnium , illud quod est bonum rei pecto. Dei, censettir etiam esse bonum cuiusque creaturae Ergo poena aeterna , ut diuinae it stitiae manitestatiua , non seium cst bona respectu Dei illam intendentis,sed etiam respe-
bu subieri cui inlligitur , non quidem fe
cundum particularem inclinationem quara habet ad bonum proprium,sed secundum uniuersalam inclinationem , qua ut pars uniueisi inclinatur ad bonum alictoris illius . Quarta demuni pars quae asserit iram non esse proprie in Deo ed metaphorice tantum:
est D. Thomae hic quaest. 2 O. art. I. ad 2. 8c, I. contra Gentes cap. 8'. probaturque rati
ite quam ibidem insinuat: Ira est appeti: vindictae, cum spe ulciscendi ex tristitia procedens: Sed tristitia repugnat Deo : Ergo &ira. Vnde idem S. Ductor loco citato contra Gentes : igitur long. ἀ Deo est fecundum ταtionem I Mae speciei, non solum quia essessi φs tristicae es , sed etiam quia es appetiςus Undictae , t ropter tristi iam ex tui uria illata con-
Nec valet quod ait Suarea, oppositum sentiens, nempe non esse de conceptu essentiali irae, quod ex tristitia oriatur, sed sol sim quod .sit appetitus nocendi alteri, sub ratione iustorvindictae. Sequeretur enini ex hoc, omnem iactum itistitiae vindicatiuae ad iram pertineae, sicque iudicem, qui tranquillo, se 'at 'ue animo punit homicidam , ex motivo .iustitu