장음표시 사용
311쪽
Tum demum bene tibi erit, ob tuam liberalitatem ; quod enim tibi homines non reddiderint, quia non poterant, hoc tibi rependet ipse Deus eo tempore, quo boni e mortuis excitati in beatas aeternae fulicitatis sedes intromittentur. Cum haec audisset quidam Praefectus Synagogae , exclamavit ei demum bene sui rum , qui convivaturus esset in Regno Dei. Quamobrem Iesus arripuit occasionem exprobrandae Judaeis pervicaciae , hoc Apologo : Vir quidam , inquit, opiparam coenam parari jusscrat multis convivis, quos ad eam vocaverat. Cum vero instarct hora coenae, nec ulli convivae adessent, missit servum ad singulos vocatos , qui nuntiaret coenam csse paratam , quare eos tempestive jam ad se venturos. At vero omnes uno animo recusarunt, di primus quidem dixit se aprum emisse, ideoque necesse sibi esse ut urbe egressus cum viseret, di orare convivatorem ut se excusatum haberet. Alter optavit pariter se excusari. quia , ut tebat, cmerat quinque paria boum, quae volebat experiri; qua de causa, rus erat iturus, nec convivio adsu- tu sertius respondit sibi non esse commodum ire ad coenam, quod uxorem duxiisti, Cum qua epulari volebat. Alius denique alia excusatione est usus; quas omnes seri us hero ny nyi4vit Is vero indignatus se deludi ab iis , quibus coenam paraverat, jussit simum uvς ι g erire in plateas di vias urbis, atque adduccre ad convivium mutilos, claudos N '
312쪽
MATTHILUS. Alanus Atariis G si XXXII. Praeconii III.
i, Sed eum facti e vi vium . v a pauperes. debiles. elaudos, & eae e sit . di beatus eris quia noth habent retribuere tibi i r tribuetur enim tibi, in resuriaiectione justorum. s. Haee cum audisset
quidam de simul distum beniati a. dixit illi: Beatus. qui mandueabit panem in Regno Dei si6. At ipse dixit ei: H mo quidam seeit coenam a magnam, di vocavit mulia
r. Et mist servum suum, hora coenae. dicere invitatis ut venirent i quia jam parata sunt omnia. S. Et creperunt smul Omnes ex sare. Primus disit ei: Vithim emi. Et ne eesse habeo exire. Ec videre illam: rogo te. hahe me exeuntum.
x s. Et alter dixit: Iuga boum emi quinque Et eo probare illa: rogo te, habe
ao. Et alius dixit: Ur rem duxit te ideo non ponsum venire. xx. Et reversus seruus
nuntiavit haee domino suo. Tune, iratus paterfamilias. disit seruo suo: Exi et to in plateas & vicos civitatis. Et
pauperes, ae debiles, di cascos, Ec elaudos, introdue
11. Et ait servus: Domune , faetiim est, ut imperasti,ic adhue loeus est. 1 3. Et ait dominus serivo : Exi in vias, de sepes.& eompelle intrare. ut imis
pleatur domus mea: dico autem vobis quod nemo virorum illo rum, qui vocati sunt. Disnabit eisnam meam. as. Ibant autem turbae multat eum eo: Et conver
cos, aliosque mendicos, in quos incideret. Paruit illico servus , sed sat mendicorum non invenit in Plateis urbis, ut loca vocatorum omnia implerent, qua de re herum sibi monendum duxit. At herus eum jussit urbe ipsa egredi & pervias publicas, ac circa sepes quaerere pauperes, quos vcl precibus, si necesse esset, adduceret ut convivaturi ad se venirent, ita ut domus iis impleretur. Aiebat enim se cupere , ut quidquid paraverat ea vcsperia absumeretur; ne quis vocatorum sorinile veniens quidquam degustaret, ex iis quae fuerant parata. Qui Apologus satis. lare designabat incredulitatem Judaeae Gentis , cui primae praedicabatur Evangelium; di cujus pervicacia suturum erat ut Ethnici ad ejus cognitionem vocarentur, de iacticus Judaeis frustra oblatis seuerentur. Cum vero Iesus pergeret ire Jerosolimam, intereaque oppidatim S vicatim doceret, ingens hominum multitudo cum sequebatur; quam cum videret, ad cam conversus coepit docere quantam constantiam a discipulis suis postularet, hisce verbis: Si quis se se in disciplinam
meam tradere velit di mihi contranter adhaerere, oportet cum, potius quam ullum praceptorum meorum negligat, deserere parentes, uxorem, liberos, fratresque & sorores; aut mullam corum rationem habere, quasi eos odio prosequeretur. Alioqui discipulus meus esse non Potcli, co nomine dignus, quisquis praecepta mea perstinget, ut illis graulicetur.
313쪽
Quisquis secum non reputat sibi gravissima quaeque sortiter esse perserenda , si necesse sit, dum se discipulum meum constanter profitetur; is stustra me adsectari aggrediatur, non potest enim esse discipulus meus , idque nomen merito sibi adrogare. Antequam ergo mihi indiseiplinam vos tradatis, hoc ccrtum & praevisum vobis sit oportet; sin minus, ingruente vexatione, turpiter susceptum vitae institutum deseretis. Sic si quis apud vos turrim aedificare agetrediatur, diligenter prius de sedato animo, calculum init tu lituum, quos fieri necesse estia absolvatur; ne si, incepto opere, eum pecunia dei crit, ludibrio sit omnibus aedificium temere inchoatum adspecturis ἔ dicturis hominem quidem coepisse turrim, sed absoli ere non potui illa. Sic & si quis Rex bello impetatur a vicino Rege, quo sit inferior numero copiarum, ita ut dimidia parte majorem exercitum habeat hostis; antequam cxercitum educat, mature deliberat, an decem millia, exempli causa, suorum militum tuto possit opponere vi ginta millibus militum Regis vicini. Sin minus, antequam exercitus hostilis fines ejus populo tur, legatos ad hostem mittit, paccmque, quibusvis legibus, ab eo impetrare conatur. Pariter & vobis, antequam discipuli mei cile aggrediamina, certum sit oportet facultatibus omnibus, amicasque α consangui incis vescdiccta, si ita res serat, rotiusquam quidquam quod
314쪽
16. Si quis venit ad mei di non Odit patrem suum. 8e matrem, re uxorem, ecflim. Et fratres. Ec sorores, adhue autem fle animam suam, non potest meus esse discipulus. ar. Et qui non baiulat crucem suam. de venit post me . non potest meus esse diseipulus.
volens turrim aedificare. non prius sedens computat sumis
Ilus, qui necessarii sunt, si abeat ad perficiendum
fuerit fundamentum, Ec non potuerit perficere . omnes ut vident. ineipiant illuere ei.
homo coepit aedis rare . Ecnon potuit e summare.
committere bellum ad veristis alium Regem . non se dens prius emitat. si possit cum deeem millibus oecuriarere ei, qui eum viginti millibus venit ad se
lo sing8 agente, legationem mittens . rogat ea quae puris sunt. 33-sie ergo omnis ex vobis. qui non renuntiat omnibus quae possidet. non potest meus esse diseipulus. 34. Bonum est sal: si au tem sal evanuerit, in quo condietur as. Neque in terram. neque in sterquilinium utile est, sed foras mittetur. Qui habet aures audiendi, a diat
M pinquantea et Publia cani . 8t Meratores, ut au dirent illum. a. Et murmurabant Phar; sit 8e seribae . dicentes ruuia hie pectatores reeipit. de manducat eum illis.
discipulis meis indignum sit faciatis. Quemadmodum salsi cineres utiles sunt, ad foecundandos agros; at si salsuginem suam amiserint, cum restitui eis nequeat , neque apti sunt ad fructus edendos, instar reliqui soli, neque ad id stercorandum; qua de causa, in publicas vias projecti , ab omnibus calcantur. Digna res est quae attente a vobis consideretur , si velitis fa cultatibus a Deo acceptis redi ξ uti; res enim, ut & aliis vos monui, ad vos ipsos pertinet. CAp UT XLV. Apologi de cura, qua Deus maximos peccatores ad seniorem mentem revocat, er laminitate qua redeuutes ad se excipit. AD Iesum audiendum, magno numero concurrebant publicani, aliique profligati homines, qui de co iamiliarius utebantur. Quamobrem fremebant vulgo Pharilaei & Legis Interpretes, eique vitio vertcbant quod benigne eos exciperet, atque una cum eis convivaretur.
315쪽
Itaque Iesus, quam iniqua essent eorum judicia, hac similitudine ostendit: Si cui vestrum,
cui sint centum oves , unam ex iis amittere contigerit ; illico in solitudine nonaginta novem Oves suas relinquit, investigatque eam quae a grege digressa aberravit, donec invenerit; imventamque imponit gaudens humeris suis, ut citius ad aliarum gregem reducat. Tum domum dux vocat amicos ac vicinos, vultque eos sibi gratulari, quod amittam ovem suam invenerit. Sic & Angeli magis gaudent, ob resipiscentiam unius hominis , qui antea flagitiosam vitam enerat; quam Propter constantem virtutem nonaginta novem bonorum virorum , qui ejusmodi resipiscentia minime indigent. Si mulier, cui crant drachmae decem, unam noctu amisisse se deprchenderit, illico, accen- Sa lucerna, vertit aedes, studioseque cam quaerit, nec tam gaudet quod novem sibi supereint, quam dolet unam amittam elle, S pergit eam quaerere donec invcnerit. Postquam vero invenit , rum laeta renuntiat amicis mulieribus ac vicinis, vultque eas secum gaudere, quod amissam drachmam invenerit ; cum antea nullo inusitato gaudio commoveretur , quod decem drachmas incolumes haberet. Similiter, ut jam dixi, maxima est laetitia Angelis, cum unum peccatorem ad sanctiorem vitam redeuntem animadvertunt.
316쪽
3. Et ait ad illos parabolam istam . dicens: . Quis ex vobis homo,
perdiderit unam ex illis. nonne dimittit nonaginta novem in deserto, de vadit ad illam quae perierat. do
nee inveniat eam: s. Eccum invenerit eam,
imponit in humeros suos gaudens: o. ec, veniens domum. convocat amicos te vieinos, dieena illis: Congratulamini mihi, quia inveni ovem meam, quae perierat 7. Dico vobis . quod ita gaudium erit in Gelo super uno peccatore poenitentiam agente . quam super non . Sinta novem justis. qui non indigent poenitentia. 8. Aut quae mulier habens draehmas decem . si perdiderit drachmam unam, nonne accendit lucernam, Ze everrit domum, te quae
rit diligenter, donee inve 'iat: s. Ec edm invenerit. convocat amicas Ec vicinas, dicens : Congratulamini mihi. quia inveni drachmam. quam perdideram io. ita dieo vobis. gaudium erit eotam Angelis
Dei super uno peccatore Me nitentiam agente. ι . Ait autem : Homo
quidam hubuit duos filios, i 1. de dixit adolestentior ex illis patri: Pater, da mihi portionem substantiae tua: me contingit. Et divit illi, substantiam. 33. Et non post multos
adole ratior filius peregi Euro ebas est in regionem longinquam . te ibi dissupavit substantiam suam, via vendo luxuriose. I . Et . postquam omnia consummasset. facti est fames valida in regione illa. Et ipse erepit egere. isti Et abiit. Et adhaesit uni eivium regionis illius. te misi illum iu villam suam ut pasceret porcos.
Dein subiunxit hunc Apologum. Vir, erat, inquit, qui duos filios habebat; quorum junior protervus ac libidinosus petiit a patre, ut sibi patrimonii sui partem daret, qua sibi priva
tim quantum faceret, quemadmodum nonnullis in locis fieri solet. Itaque pater facultatum suarum rationem uvit, ut videret quid ei dare posset; ne interea ulla injuria majori natu sieret. catio Peracto, invisit iis quae vivus dare poterat, quamvis major natu in familia pate na remanserit, neque partem, quam instar fratris sibi potui siet petere, a paternis reliquis bonis separari voluerit , quippe eorum heres suturus. Paucis post diebus, junior, omnibus coimVaiatis, in longinquam regionem prosectus est, quasi illic negotiaturus; verum, libidinosa viruta, Urevi quidquid a patre acceperat absumsit. Cum autem nihil ei supercisset, contigit in co rum tractu, in quo erat, gravissimam esse penuriam annonae, quo factum est ut neces io citria indigere inciperet. Igitur operam suam locavit oppidano cuidam, qui illum rus mi ut, ut subulci viti munere fungeretur.
317쪽
bus vescebantur porci, ea copia habere posset ut fami satisfaceret. Misera ergo sorte sua perculsus ad se tandem rediit, coepitque secum reputare , apud patrem suum multos cile mercen rios, qui pane abundarent, dum ipse ejus filius fame propemodum eribat, peregre collocata sua opera in abjectissimum minit crium. Itaque statuit ad patrem πdire, veniimque ab eo petere delicti quod cum adversus Deum, tum adversus patrem admiserat, cum iuvenili fiducia petierat partem facultatum paternarum, quibus abuteretur; & fateri se minime dignum ς, qui illius ejus diceretur ι quare se orare , ut mercenarii dumtaxat loco se haberet. Nec ullam moram interposuit, cumque accederet ad aedes paternas , pater miserabili habitu ad PVςnientem procul conspicatus misericordia commotus est. Itaque consestim ei obviam prinςςssit, eumque amplexus atque exoscultatus est. Venim adolescens consessus se gravissime minum atque in patrem deliquisse: se dignum esse, qui filius ejus diceretur, negabat. At patet misera sorte filii di lacrimis permotus , pro objurgationibus quas meritus erat, Iuvit a se saceret, tam parce alebatur , ut ne ceratoniae quidem fructus, quN
318쪽
-us insatis Christ XXXII. Prmonii III. 3 os
as. Et eupiebat implere ventrem suum de siliquis. quas porei manducabant , re nemo illi dabat.
sis, dirit: Quanti rcen rii in domo patris mei abunis . dant panibusa ego autem hae fame pereo 1 is. Surgam . & ibo ad atrem meum, fle diram ei: ater. pectavi in Coelum.
vocari filius tuus: ne me fiacut unum de mercenariis tuis.
ao. Et surgens venit ad patrem suum. Cdm autem adhue longe esset, vidit iurum pater ipsus. Et miseri-eordia motus est; te accurrens ereidit super collum Rus . de Oseulatus est
a r. Dias que ei filius: Pater, meravi in Coelum. Ee coram te; jam non sum dignus vocari filius tuus. . a1. Disit autem pater ad servos suos e cito proferte stolam primam, te induite illum . Et date annulum in manum ejus. ει ealceameniata in pedes ejus ra 3. Ee addueite vitulum . saginatum. Ec oecidite : Bemanducemus, di epulemur Ix4. quia hie filius meus
mortuus erat. Ee revixit rperierat. 8c inventus est. Et coeperunt epulari.
ar. Erat autem filius ejus senior in agro. Et eum v niret . Et appropinquaret domui . audivit symph niam Ee ehorum.16. Et vocavit unum deservis. Ee interrogavit quid
ar. Isque dixit illi: Pr, ter tuus venit. Ee occidit pater tuus vitulum saginatum. quia salvum illum recepit as. Indimatus est autem, te nolebat introire. Pater ergo illius egressus coepit rogare illum:
vis illico asserti pretiosam tunicam qua indueretur, datique ei annulum & calceos. Dein , mactemus, inquit, hodie vitulum saginatum, di convivio atque hilaritate diem transigamus; Dic enim filius meus a me pro mortuo habebatur , nunc vero est veluti e mortuis excitatus; aenulus existimabatur, nunc vero postliminio rediit. Quibus verbis, tota familia in laetitiam cit ellula. Interea, filius major natu, qui ruri erat, domum rediens, cum jam appropinquaret, non sine admiratione audiit concentum vocum, & choros canentium. A servo itaque
m quem incidit, sciscitatus quid hoe rei esset, & quodnam insperatum gaudium patri
contagistet; responsum accepit stat rem ejus domum tandem rediisse , qua de causa horus Iusterat altilem vitulum nractari, convivium facturus, propter receptum filium incolumem. Ille vero, invidia atque ira accensus, ingredi aedes paternas nolebat. Quod cum nun
319쪽
Filius vero coepit exprobrare patri , quod cum per tot annos ei inserviret , & per omnia dicto audiens fuisset, numquam tamen ab eo vel haedo donatus suisset, ut cum amicis convbvium agitaret; statris vero minoris natu causa , qui patrimonium ab eo acceptum meretriciis amoribus absumserat, vitulum saginatum macias let, statim ac eum reducem viderat. At reposuit pater ipsum semper in aedibus paternis vertatum, facultatibus suis secum stultum esse, & heredem fore; itaque, missa omni invidia, debuisse cum tota familia laetari, quod se, trem amistum, ac propemodum mortuum recuperasset. Quo Apologo, non obscure significabat Iesus male facere Pharisaeos aliosque castigatioris vitae Judaeos, qui Publicanis, aliisque idgenus hominibus invidebant, quod familiarius iit uteretur; cum contra debuissent gaudere profligatos antehac homines, ea tangi poenitentia, ut delectarentur sermonibus ta consortio Jesu, a quo ad sanctius vitae institutum transducebantur. C A p u T XLV LS multu i de vero tisiti d vitiarum. Castigatio maritia Phari se . A Ditis de druite Dulexec paupere Lazaro, eodem)pilians. POSTEA Iesus multis egit de usu divitiarum, in sublevanda pauperum egestate; quam in
320쪽
1 . At ille respondens. diait patri suo. Εeee tot annis servio tibi, & numquam mandatum tuum praeterivi.& numquam dedisti mihi
haedum, ut cum amicis meis epularer:
tuus hie . qui devoravit substantiam suam cum meretricibus . venit. oecidisti illi vitulum saginatum.
i. At ipse dixit illi: ruit, tu semper mecum ea,&omnia mea tua sunt: 3 a. epulari autem & gau. dere oportebat, quia frater tuus hie mortuus erat . di revixit. perierat, di inven
. r. lcebat autem re ad αδ discipulos suos. Iam dici quidam erat dives. qui habebat villicum ι Et hie diffamatus est apud illum, quasi dissipasset hona ipsus. a. pet voravit illum ,& ait illi: Quid hoe alimo de te Redde rationem uillieationis tuae; iam enim non poteria villiore. . Ait autem villieus intra se . Quid faeiam. quia
dominus meus aufert a me visitationem : fodere nos valeo, mendicare erubesco . scio quid faciam. ut . eum amotus fuero a villicatione , recipiant me in domos suas. r. Convoratis itaque singulis debitoribus domini sui. eleebat primo : Quantum debes domino meo 6. At ille dixit : Centum cados olei. Dixitque illi:
Aecipe cautionem tuam. Ecsede cito . seribe quinquaginta.
. Deinde alii dixit T. vero quantum debes Qui ait: Centum eoros tritieL. Ait illi t Actim litteras tuas. & scribe octoginta.
rem hac similitudine uses est: Viri, inouit, cujusdam divitis dispensator apud patronum insimul tus est, quasi ejus facultates dilapidaret. Itaque patronus eum vocavit, di rationem reddere dispensationis iussi a negabat enim se eius opera , in administrandis suis facultatibus, amplius usurum. Dispensator vero, intelligens se pristino munere non amplius suncturum, apud animum suum consilia asitabat de ratione , qua vitam esset sustentaturus ; cum nullam artem didicisset, nec opus rusticum sacere posset, aut mendicare sustineret. Igitur ut quis piam munere ejectum domo sua eum exciperet, hoe consilii iniit; ut debitoribus patroni sui partem debitorum remitteret. Vocatum ergo unum eorum, interrogavit quid deberet patrono. Respondit ille se debere centum batos olei; dispensator vero iussit eum ,. prolata syngra-plia, is ea dumtaxat quinquasi lata scribere. Ab alio idem sciscitatus, clim rc spondisset ille se debere centum coros tritici, iussi eum in syngrapha, ex qua hoc constabat, scribere tantum octoginta. Qua ratione, homines sibi devin aci