장음표시 사용
121쪽
Des Mente. 97 Prop. 3. huius , quae per Prop. . Quo in Deo quidem est, quatenus alia rei singularis idea affectus consideratur vel quia per o A. Corpus humanum plurimis corporibus indiget, a quibus continuo quasi regeneratur et Ordo et connexio dearum idem est per Prop. 7. hujus , ac ordo et connexi causarum; erit haec idea in Deo, quatenus plurimarum rerum singularium ideis affectus consideratur Deus itaque ideam Corporis humani habet, sive Corpus humanum cognoscit, quatenus plurimis aliis deis affectus est, et non quatenus naturam humanae entis constituit, hoc est per Coroli. Prop. I. Miso, Mens humana Corpus humanum non cognoscit. At ideae affectionum Corporis in De sunt, quatenus humanae Mentis naturam constituit, sive ens humana easdem affectiones percipit per Prop. a. Quo et consequenter per Prop. 6. Quo ipsum Corpus humanum, idque per Prop. 7. hujus ut actu existens; percipit ergo eatenus tantummens humana ipsum humanum Corpus. q. E. D.
Mentis humana datur etiam in Deo idem e cognitio, qua in Deo eodem modo equitur, et ad Deum eodem modo refertur, ac dei e mitio Corporis humani.
Cogitatio attributum Dei est per Prop. I. Quo adeoque per
Prop. 3. hujus tam ejus quam omnium eius affectionum, et consequenter per Prop. H. Quo entis etiam humanae debet necessario in Deo dari dea. Deinde haec entis dea sive cognitio non sequitur in Deo dari, quatenus infinitus, sed quatenus alia rei singularis idea affectus est per Prop. . Miso sed ordo et Onnexio idearum idem est ac ordo et connexio causarum per Prop. 7. hQuo sequitur ergo haec Μentis idea sive cogniti in Deo, et ad Deum eodem modo resertur, ac idea sive cognitio Corporis. Q. E. D.
e Mentis idea eodem modo unita est Menti, ac ipsa Mens unitas Corpori.
122쪽
Mentem unitam esse Corpori ex eo ostendimus, quod scilicet Corpus,entis sit objectum inde Prop. a. et 3. Quo adeoque per eandem illam rationem ideamentis eum suo objecto, hoc est cum ipsa Mente, eodem modo unita esse debet, ac ipsa Mens unita est Corpori Q. E. D.
Haec Propositio longe clarius intelligitur ex dictis in Schol. Prop. 7. hujus ibi enim ostendimus, Corporis ideam et Corpus, hoc est per Prop. 13. Quo entem et Corpus, unum et idem esse Individuum, quod jam sub Cogitationis jam sub Extensionis attributo concipitur; quarementis idea et ipsamens una eademque est res, quae sub uno eodemque attributo, nempe Cogitationis, concipitur. Μentis, inquam, idea et ipsa ens in Deo eadem necessitate ex eadem cogitandi potentia sequuntur dari. Nam revera idea Mentis, hoc est idea deae, nihil aliud est quam forma ideae, quatenus haec ut modus cogitandi, absque relatione ad objectum consideratur; simulac enim quia aliquid scit, eo ipso scit, se id scire, et simul scit, se scire, quod scit, et sic in infinitum. Sed de his postea.
Mens humana non tantum Corporis Uectiones, sed etiam harum Uectionum ideas percipit.
Λffectionum dearum ideae in Deo eodem modo sequuntur, et ad Deum eodem modo reseruntur, ac ipsae affectionum ideae; quod eodem modo demonstratur ac Propositio o. hujus. Λ ideae affectionum Corporis inmente humana sunt per Prop. Ia hujus , hoc est per CorolI. Prop. II. Quo in Deo, quatenus humanae,entis essentiam constituit ergo harum idearum ideae in Deo erunt, quatenus humanae Μentis cognitionem sive ideam habet, hoc est per Prop. 2I. Aufus in ipsamente humana, quae propterea non tantum Corporis affectiones, sed earum etiam ideas percipit. 4. E. D.
Mens se ipsum non cognoscit, nisi quatenus Corporis Uectionum ideas percipit.
123쪽
Mentis idea sive cognitio per Prop. o. hujus in Deo eodem modo sequitur, et ad Deum eodem modo resertur, a Corporis idea sive cognitio. t quoniam per Prop. 9. hujus Mens humana ipsum humanum Corpus non cognoscit hoc est per Coroli. Prop. II. Miso, quoniam cognitio Corporis humani ad Deum non resertur, quatenus humanaementis naturam constituit ergo nec cognitio Μentis ad Deum refertur, quatenus essentiam Μentis humanae constituit atque adeo per idem Graia Prop. II. hujus mens humana eatenus se ipsam non cognoscit. Deinde affectionum, quibus Corpus afficitur, ideae naturam ipsius Corporis humani involvunt per Prop. 16. Aufus , hoc est per Prop. a. hujus cum naturamentis Onveniunt; quare harum idearum cognitio cognitionem entis necessario involvet at per Prop. praeced. harum dearum cognitio in ipsa humanamente est ergo Mens humana eatenus tantum se ipsam novit. Q. E. D.
Mens umana partium Corpus humanum componentium adaequatam cumuonem non involvit.
Partes Corpus humanum componentes ad essentiam ipsius Corporis non pertinent, nisi quatenus motus suos certa quadam ratione invicem communicant ride Don post Coroli Lemmat. 3.), et non quatenus ut Individua absque relatione ad humanum Corpus, considerari
possunt. Sunt enim partes humani Corporis per P . . valde composita Individua, quorum partes per Lem. . a Corpore humano, servata omnino eiusdem natura et forma, segregari possunt, motusque suos ride Axio . . ' post Lem. a. aliis corporibus alia ratione communicare adeoque per Prop. 3. huyus cuiuscunque partis idea sive cognitio in Deo erit, et quidem per Prop. 9. huyus quatenus affectus consideratur alia idea re singularis, quae res singularis ip parte ordine Naturae prior est per Prop. 7. Uus . Quod idem praeterea etiam de quacunque parte ipsius Individui Corpus
124쪽
Io Et hic ea ara II humanum componentis est dicendum adeoque cujuscunque partis Corpus humanum componentis cognitio in Deo est, quatenus plurimis rerum ideis affectus est, et non quatenus Corporis humani tantum habet ideam, hoc est per Prop. Ia. hujus ideam, quae humanae Μentis naturam constituit atque adeo per Corin Prop. LI. Quo humana Mens partium Corpus humanum componentium adaequatam cognitionem non involvit. 4. E. D.
Idea cujuscunque Uectionis Corporis humani adaquatam corporis externi cognitionem non in Dis.
Ideam affectionis Corporis humani eatenus corporis externi naturam involvere ostendimus ride Prop. I6. Uus , quatenus externum ipsum humanum Corpus certo quodam modo determiἡat. At quatenus externum corpus Individuum est, quod ad Corpus humanum non refertur, ejus dea sive cognitio in Deo est per Prop. 9. hujus , quatenus Deus affectus consideratur alterius rei dea, quae per Prop. 7. hujus ipso corpore externo prior est natura. Quare corporis externi adsequata cognitio in Deo non est, quatenus ideam affectionis humani Corporis habet, sive idea affectionis Corporis humani adaequatam corporis externi cognitionem non involvit. 4. E. D.
Mens humana nutrum corpus externum ut actu exissens percipit, imper ideas Uectionum fui Corporis.
Si a corpore aliquo externo Corpus humanum nullo modo affectum est ergo per Prop. 7. hujus nec idea Corporis humani, hoc est per Prop. 3. Quo nectens humana, de existentiae illius corporis ullo etiam modo affecta est, sive existentiam illius corporis externi ullo modo percipit. Λ quatenus Corpus humanum a corpore aliquo externo aliquo modo assicitur, eatenus per Prop. 6. hujus cum Corin ejusdem corpus externum percipit. 4. E. D.
125쪽
D emet e. IOICOROLLARIUM. Quatenus en humana corpus externum imaginatur, eatenus adaequatam ejus cognitionem non habet. DEMONSTRATIO.
Cum ens humana per deas affectionum sui Corporis corpora externa contemplatur, eandem tum imaginari dicimus inde Schol. Prop. 7. Miso nectens alia ratione per Prop. praeced. corpora externa ut actu existentia imaginari potest. tque adeo per Prop. as. Aufus , quaten mens corpora externa imaginatur, eorum adaequatam cognitionem non habet. Q. E. D.
Idea cujuscunque Uectionis Corporis humani adaequatam ipsius humani Corporis cognitionem non in Dit.
Quaelibet dea cujuscunque affectionis humani Corporis eatenus naturam Corporis humani involvit, quatenus ipsum humanum Corpus certo quodam modo assici consideratur inde Prop. 6. εω . At quatenus Corpus humanum Individuum est, quod multis aliis modis assici potest, eius idea, etc. Vid Demonst. Prop. s. hujus.
Idea Uectionum Corporis humani, quatenus ad humanam Mentem santum referuntur, non sunt clara et sincta, sed confusa.
Ideae enim affectionum Corporis humani tam corporum externinum, quam ipsius humani Corporis naturam involvunt se Prop. I6. Miso; nec tantum Corporis humani, sed ejus etiam partium naturam involvere debent; affectiones namque modi sunt per P . 3. , quibus partes Corporis humani, et consequenter totum Corpus asscitur. At per Prop. 4 ex as Miso corporum externorum adaequata cognitio, ut et partium Corpus humanum componentium, in Deo non est, quatenus humanamente, sed quatenus aliis deis affectus consideratur. Sunt ergo hae affectionum deae, quatenus ad solam humanam Mentem referuntur, veluti consequentiae absque praemissis, hoc est ut per se notum ideae confusae. s. E. D.
126쪽
Idea, quae naturammentis humanae constituit, demonstratur eodem modo non esse, in se sola considerata, clara et distincta ut etiamideamentis humanae, et ideae idearum affectionum Corporis humani, quatenus ad solam entem reseruntur, quod unusquisque facile videre potest.
Idea de euis unque Uectionis Corporis humani adaequatam hu
Idea enim affectionis Corporis humani per Prop. 7. hujus adaequatam ipsius Corporis cognitionem non involvit, sive ejus naturam adaequale non exprimit hoc est per Prop. 3. hujus , cum natura Μentis non convenit adaequale adeoque per Axiom. 6. p. I. hujus ideae idea adaequat humanae entis naturam non exprimit, sive adaequatam ejus cognitionem non involvit. Q. E. D.
Hinc sequitur, entem humanam, quoties ex communi Naturae ordine res percipit, nec sui ipsius, nec sui Corporis, nec corporum externorum adaequatam, sed confusam tantum et mutilatam habere cognitionem. Nam ens se ipsam non cognoscit, nisi quatenus ideas affectionum Corporis percipit per Prop. 3. Quo Corpus autem suum per Prop. o. Quo non percipit, nisi per ipsas affectionum ideas, per quas etiam tantum per Prop. in hujus corpora externa percipit atque adeo, quatenus eas habet, nec sui ipsius per Prop. 9. ustus , nec sui Corporis per Prop. 27. huyus , nec corporum externorum per Prop. s. hujus habet adaequatam cognitionem, sed tantum per Prop. 8. hujus cum ejus chia. tilatam et confusam. Q. E. D.
Dico expresse, quod ens nec sui ipsius, nec sui Corporis, nec corporum externorum adsequatam, sed confusam tantum cognitionem habeat, quoties ex communi Naturae ordine res percipit hoc est, quoties externe, ex rerum nempe fortuito occursu determinatur ad
127쪽
De mente. IO3 hoc vel illud contemplandum, et non quoties interne, ex eo scilicet, quod res plures simul contemplatur, determinatur ad earundem Onvenientias, differentias, et oppugnantias intelligendum quoties enim hoc vel alio modo interne disponitur, tum res clare et distincte contemplatur, ut insta ostendam.
Nos de duratione nostri Corporis nullam nisi admodum in aquatam cumuonem habere possumus.
Nostri corporis duratio ab ejus essentia non dependet per Ax. I. - , nec etiam ab absoluta ei natura per Prop. I. p. I. . Sed per Prop. 8 p. I. ad existendum et operandum determinatura talibus causis, quae etiam ab aliis determinatae sunt ad existendum et operandum certa ac determinata ratione, et hae iterum ab aliis, et se in infinitum. Nostri igitur Corporis duratio a communimaturae
ordine et rerum constitutione pendet. Qua autem ratione res Onstitutae sint ejus rei adaequata cognitio datur in Deo, quatenus earum Omnium ideas, et non quatenus tantum humani Corporis ideam habet per Corosi Prop. 9. hujus quare cognitio durationis nostri Corporis est in Deo admodum inadaequata, quatenus tantum naturam Mentis humanae constituere consideratur hoc est per CorolI. Prop. II. Quo haec cognitio est in nostramente admodum inadaequata. s. E. D.
Nos e duratione rerum fingularium, qua extra nos sum, nullam nisi a Mum in aquatum cognitionem habere possumus.
Unaquaeque enim res singularis, sicuti humanum Corpus, ab aliare singulari determinari debet ad existendum et operandum certa ac determinata ratione; et haec iterum ab alia, et sic in infinitum per Prop. 8 p. I . Cum autem ex hac communi rerum singularium proprietate in praecedenti Prop. demonstraverimus, nos de duratione nostri Corporis non nisi admodum inadaequatam cognitionem habere; ergo hoc idem de rerum singularium duratione erit concludendum,
128쪽
Io Ethices Pars II. quod scilicet eius non nisi admodum inadaequatam cognitionem habere possumus. s. E. D.
Hinc sequitur, omnes res particulares contingentes et corruptibiles esse. Nam de earum duratione nullam adaequatam cognitionem habere possumus per Prop. praced. , et hoc est id, quod per rerum contingentiam et corruptionis possibilitatem nobis est intelligendum suis Schol. I. Prop. 33 p. I. . Nam per Prop. 29. p. I. praeter hoc nullum datur contingenS.
Omnes idea, quatenus ad Deum referuntur, era funt. DEMONSTRATIO.
Omnes enim deae, quae in Deo sunt, cum suis ideatis omnino conveniunt per Corol Prop. 7. Quo, adeoque per Ax. 6. p. I. omnes verae sunt. N. E. D.
PROPOSITIO XXXIII. Nihil in deis positisum est, propur quod falsa dicuntur.
si negas, concipe, si fieri potest, modum positivum cogitandi, qui formam erroris sive falsitatis constituat. Hic cogitandi modus non potest esse in Deo per Prop. pracer); extra Deum autem etiam nec esse nec concipi potest per Prop. s. p. I. . Atque adeo nihil potest dari positivum in deis, propter quod falsae dieuntur. Q. E. D.
PROPOSITIO XXXIV. Omnis idea, quae in nobis est absoluta, Me adaquato et perfecto,
Cum dicimus, dari in nobis ideam adaequatam et persectam, nihil aliud dicimus per CorolI. Prop. II. Quo, quam quod in Deo, quatenus nostraementis essentiam constituit, detur idea adaequata et perfecta et consequenter per Prop. a. hujus nihil aliud dicimus, quam quod talis idea sit vera Q. E. D.
129쪽
I as consissi in cognitionis prisonone, quam idea ina quata, e minuata e confusa in Dunt.
Nihil in deis positivum datur, quod falsitatis formam constituat per Pro . 33. Quo a falsitas in absoluta privatione consistere
nequit Mentes enim, non Corpora, errare nec falli dicuntur , neque etiam in absoluta ignorantia diversa enim sunt ignorare et errare; quare in cognitionis privatione, quam rerum inadaequata cognitio, sive ideae inadaequatae et confusae involvunt, consistit. 4. E. D.
In Scholio Prop. 7. hujus Partis explicui, qua ratione error incognitionis privatione consistit; sed ad uberiorem hujus rei explicationem exemplum dabo. Nempe falluntur homines, quod se liberos esse putant quae pinio in hoc solo consistit, quod suarum actionum sint conscii, et ignari causarum, a quibus determinantur. Haec ergo est eorum liberiatis idea, quod suarum actionum nullam cognoscant causam. Nam quod aiunt, humanas actiones a voluntate pendere, verba sunt, quorum nullam habent deam. Quid enim voluntas sit, et quomodo moveat Corpus, ignorant omnes; qui aliud jactant, animae sedes et habitacula fingunt, vel risum vel nauseam movere solent sic cum solem intuemur, eum ducentos circiter pedes a nobis distare imaginamur; qui error in hac sola imaginatione non consistit, sed in eo, quod dum ipsum sic imaginamur, veram ejus distantiam, et hujus imaginationis causam ignoramus. Nam tametsi postea cognoscamus, eundem ultra o terrae diametros a nobis distare, ipsum nihilominus prope adesse imaginabimur non enim solem adeo propinquum imaginamur propterea, quod veram ejus distantiam ignoramus, sed propterea, quod affectio nostri Corporis essentiam solis involvit, quatenus ipsum Corpus ab eodem afficitur.
Idea in aquata et confusa eadem necessitate consequuntur, ac
a quina, Me clara ac distincta idea.
130쪽
Ideae omnes in Deo sunt se Prop. s. p. et quatenus ad Deum referuntur, sunt verae per Prop. 3a hujus et per Coro I. Prop. 7. Quo adaequatae adeoque nullis inadaequatae nec confusae sunt, nisi quatenus ad singularem alicujus Mentem referuntur quia de re id Prop. a . et 8. Quo adeoque omnes, tam adsequatae quam inadaequatae, eadem necessitate per CorolI. Prop. 6. hujus consequuntur Q. E. D.
Id quod omnibus commune de his vide supra Lemma a. , quodque aeque in parte ac in toto est, vilius rei fingularis essentiam mussimis.
Si negas, concipe, si fieri potest, id essentiam alicujus rei singularis constituere nempe essentiam B. Ergo per Don. a. Quo id sine B non poterit esse neque concipi atqui hoc est contra hypothesin Ergo id ad essentiam B non pertinet, nec alterius rei sing laris essentiam constituit. Q. E. D.
IIIo, qua omnibus communia, quaque que in arte ac in toto on non possunt concipi nisi a quate.
Sito aliquid, quod omnibus corporibus commune, quodque aeque in parte cujuscunque corporis ac in toto est. Dic, non posse concipi nisi adaequate. Nam ejus idea per oria Prop. 7. Mjus erit necessario in Deo adaequata, tam quatenus ideam Corporis humani, quam quatenus ideas habet ejusdem affectionum, quae per Prop. 6 as, et 7 huyus tam Corporis humani quam corporum externorum naturam ex parte involvunt hoc est per Prop. Ia et I3. suo, haec dea erit necessario in Deo adaequata, quatenus entem humanam constituit, sive quatenus ideas habet, quae inmente humana sunt; en igitur per CorolI. Prop. r. hujus Λ necessario adaequale percipit, idque tam quatenus se, quam quatenus suum, vel quodcunque externum corPus percipit, nec Mali modo potest concipi. Q. E. D.