장음표시 사용
101쪽
8 aina μ hine laurus, tauro sparguntur ab uda Omnia, quae dominor sunt babitura noυos cte. . IR Samirthasi a. Sarva omnium , arthadisitiarum, Sidha collecti , cusos , retinens . Unde mercatores apud Ovidium l. e. Mercurium Orant. Da modo lucra mihi, da facto gaudia lucro, Et De ut emptori verba derisse Iuυet. Vide Examen cod. Indicorum pag. 78. Orpheo hic Mercurius est Nundinus, liber, id est, commercio & nundinis praeses . . M o S in 8 Godama , vacearum pasor , id est, vigilans, Mercurius Nomius , quia omnia quae curam , solicitudinem , ac vigilantiam hominum requirebant , Mercurio credenda , eiusque vigilantiae, ac sagacitati committenda osse antiquitas putavit. Inde Godama , vaccarum curam habens , vaccis in . campo errantibus invigilans , pastorum deus . Vide supra p. 7. 8. 9. Io. Ovidius i. c. Talia Mercurius poscentes riati ab alto ,
Maya dea est natura . sensuum illusionis dea , incomprehensibilis, magna mater, quae omnes deos produxit . Vide Examen codicum Indicorum pag. 73. sub nota prima . De Venere natura, seu Maya dea canit Ovidius Fast. 4. Iuraque dat caelo, terrae ct natalibus undis Perque suos festus continet omne genus, Illa deos omnes longum est numerare creavit ἱIlla satis caussas , arboribuseque dedit. Conser Ciceron. de nat. deor. I. a. p. 226. O 222. erit. Lugd. Haec natura , seu Venus , est eadem quae Indica BMυini dea .
Vide Examen eodicum Indicorum, pag. 9. IO. II. I a. 13. Iq. I S.
7. ΣΕ - Arhabendhu, solis amicus, filis a is , id est Argi amicus , qui tamen eum postea occidit, unde Orpheo
102쪽
ctus, affinis , item vinciens, ligans , colligatus. Ubi vides Amgum Brali manibus non caelum , sed solem significare . Haec igitur sunt prisca sacra cognomina huius secundi junioris Mercurii, qui pariter muni seu contemplator illentiarius dicitur; unde vocatur Maba risi, atque ad Veneris planetae familiam, hoc est, ad stellas, quibus Venus planeta praest, refertur; quocirco hic iunior Mercurius Veneri cingulum & Iovi. sceptrum surripuisse perhibetur. Ovidius Fast. l. s. Mercurium hunc unius Pleiadis filium csse docet. Conser Cicer. lib. 3. denat. deor.
Ex his igitur iam perspicuum est, omnes priscae aetatis Mercurios ad duos tantum redigi, neque homines , sed genios fuisse, eosque ad astra, id est ad caelestis militiae antiquissimum cultum referri debere, id quod nobis de Indicis codicibus, qui tam insignes veteres de Mercurio traditiones continent , agentibus ostendendum erat. i
rrina de Catapoini. Cap. 4. de precetti della morale de i Siam s. Codex est manu scriptus, a quodam missionario Gallo missionis Gallicae ad peregrina regna dictae compositus. Paucis Stamen. sum rcligionem & cultum civilem satis acri criterio, & iudi cio tradit, sed Si amica scriptura & lingua non utitur, id quod huius insignis codicis precium minuit. Agit de paradiso montis Meru , de deo Samana, de Devada, quod nomen corrupte
co Hoe sere modo os idis seu In- diei Sbimae dei , t fidis seu Davani deae mythologia . theogonia & apotheosis ad
astra dc naturae phoenomena resertur , ex quo iam luee meridiana clarius comprobatur : Aegyptios, Indos , Sinenses, Tibetanos non tantum unum mundi subernatorem eiulque providentiara ex inspectione caeli & motu siderum omni tempore firmiter credidisse, sed deos plus iusto pro numero astrorum multiplicasse. Igitur vana , commentitia . salsa est doctrina recentium impostorum , qui illis gentibus, materialismum, naturalismum ci quod absurdius est, Etheismum assinin
103쪽
scribit Tevelat. Quinque praecipua Talapoinorum moralia praecepta affert, & usus ac consuetudines horum Samanaeorum in regno Siam exsistentium describit, qnae omnia quoniam cum doctrina Peguana & Avensi conveniunt, nihil heic addendum esse duXimus. Cap. I. ait: I Stames prendono tulte te cognidion
delia loro religisne dasia lingua Bali vel Pali cbe riguardano come la lingua sania: Elia differsce in poebe eine da quella dei Brami Brali manum si che fa credere ebe la loro religione flat' ίRessa che quella dei Malabari. Hoe nos docuimus in systemate
Brali manico pag. II 6. I I S. I I 6. II 7. II 8. & supra in hoc operea pag. a. ussur ad I 6. denique supra toto num. II. III. Iridum de Peguanis codicibus disseruimus. Confer La ubere,du rysume de Siam, & dissertationem D. Chambers de ruderibus templi Indici Mavalipuram in libro Vatich resarches, t. I. pag. I 6 o. & seq.
condo ordine detti Pineten . Liber Peguanus Rammu clementis
quadratis in olis inauratis lingua Puli exaratus exstat in bibliotheca S. Congr. de Propaganda Fide, de quo nos iam disseruimus in semate Brahmanico pag. II q. III. I I 6. , & in Examine eodicum Indicorum eiusdem bibliothecae, pag. 77. 78. Versio huius libri Rammuυa iussu amplissimi Cardinalis Borgiae tunc S. Congregationi a secretis in ipso regno Pegu anno I 776. persecta, litterario orbi hoc insigne emolumentum attulit, ut ex ea regni religionem perspicere queat, pulsoque omni dubio certior reddatur de libri αυδωια, de eius doctrina , ac regni Ava & Pegu philosophorum Talapoinorum opinionibus. Eam, ut reliquos Indicos codices & monumenta ad veterem pene omnium gentium historiam illustrandam maxime idonea, eximii
huius viri studio indefesso , labori, solicitudini, ipsi denique amplissimo Cardinali optimarum litterarum & artium aeri vindici& defensori debemus. Ipsius diligentia & cura bibliotheca Sae. Congregationis de Prop. Fide possidet huius versionis exemplar
104쪽
unum, aliud vero de quo heic nobis sermo est, exstat iis hoc ipso museo Borgiano Velitris . Adiectis ab interprete libri intextum glossematis verso haec in quarto numerat paginas triginta . Dividitur in duos tractatus, & in primo quidem exhibet interrogationes a Praeside Tatapoino in praesentia aliorum tyroni ad institutum philosophicum Talapo inicum initiando faciendas , in secundo affert epitomen regularum , & obligationum, quibus illigatur novitius, qui Tatapoinicum illud institutum amplectitur . Paucis dicam : liber Rammuυa sere ea omnia complectitur, quae liber Padi-mati a , de quo supra pag. I 6. 17. disseruimus. Conser etiam Examen codicum Indicorum pag.qI.
77. 78. Ex libro Rammis palam ct aperte deducitur, primo. Veteres illos Samanaeos , quorum vestigiis insistunt hodierni Talapoini Pinden dicti, ignem & aquam tamquam rerum prin cipia coluisse, transmigrationem animarum docuisse, per ignem& aquam sua corpora lustrasse, ac piacula expiasse; veteris instituti Samanae ici cardinem cum primis meditationem entis supremi , abdicationem rerum , continentiam a mulieribus , bis in mense luna nova & plena instante mutuam ac generalem suorum peccatorum consessionem, eleenaosynae quaesturam . ac
denique asperrimum vitae genus fuisse ; id quod de Samanaeis docuit Strabo, Cicero, Iosephus Hebraeus, Eusebius , Philo, Porphyrius . V. S . Brahmanicum pag. s. 6. o. & seq. Secundo, ex libro Rammum elucet, philosophos Avenses& Pegua nos hodi nos aeque ac Si amicos veteres quinque illa
veterum Samanaeorum praecipua praecepta hodie lum magna religione observare, videliceti I. non occidere . II. non moechari, id est, omnem libidinem fugere . III. non furari, seu
nihil alienare. IV. non mentiri. U. a vino abstinere . V. ' D-ma Brahmanicum , pag. 3 3. sq. Haec praecepta basis et substantia sunt omnium regularum et constitutionum quae in libro Rammuva , ct Padimati a longa et disserta narratione docentur, atque ad hoc vitae genus ineundum omnes illi ritus , examina , et festivus apparatus initiationis Talapo inicae rescitur , qui cum primis in hoc libro Rammum describitur . 'Tertio , ex
glossis interpretis apparet: Pineteu philosophos ita vocari a quin-
105쪽
que proprietatibus , quibus praediti esse debent. 1. che it Pineten abbia un luogo dedicato , e net quale posse disporre . a. chequesto luogo sia abitato da certo numero de' Padri nempe a Talapoinis . 3. che intenda e legga il libro kammuυa. q. cheabbia giusta eta. s. che sia vero uomo . Per ordinare questi Pineten, si adunano Io. Padri in un luogo quadrato detto Scis, e luogo consagrato. Vide codicem ipsum . Vocabulum Peguanum Pineten corruptio est promanans ex Samscrdamica dictione a m 8 pancra , quinque , vel potius a Malabarico rita μυpancien, quintus, seu quinque virtutibus aut proprietatibus issm-
mi. Hi philosophi , ut alii Samanaei in regno Ava & Pegu
Samane dicti , I. nequeunt post meridiem manducare . a. ipsis non licet aromaticis unctionibus uti. 3. nequeunt spectaculis, festivis pompis, ac secularibus tripudiis adeste. q. non eis licet aurum aut argentum manibus contrectare. s. prohibentur habitare loca humilia, infima, aliisque minoris auctoritatis Ta- Iapoinis subiecta . Haec pauca ex libro iammuυa attigisse sufficiat; ii , quos accuratioris notitiae desiderium tangit, oculis& inente percurrant ipsum mei librum ammu . eiusque versionem. Ceterum, ex cultu ignis & aquae, ex lustrationibus & purificationibus, ex dogmate transmigrationis animarum 3 ex fide in montem Meru seu Hi mala , ex abstinentia ab eis carnium, & a caede animalium ob dogma transmigrationis animarum , ex observatione constellationum , fato , ac dierum faustorum & nefastorum , cui hi philosophi hodiedum addicti sunt, iam quisque facile arguet, primo, hos philosophos Indicos &Pegua nos veram esse veterum Samanaeorum sectam, ac proinde gentilicam , & a christianis omnino distinctam . Secundo, infertur: hos ipsos Samanaeos iam seculo quarto a monachis christianis in India fle Perside habitantibus prorsus diversos fuisse, & stoicorum Samanaeorum quidem numerum in India in is gentem exstitisse, cxiguum autem, eumque fide, moribus, institutis omnino distinctum monachorum christianorum . Vide Eusebium . Strabonem & Iosephum Hebraeum Leti supraestatis de cum primis Porphyrium lib. 4. de abstinentia, ubi horum ethnicorum
106쪽
eorum philosophorum institutum, & mores disserte deseribit i .
Ex his iterum colliges et monachos christianos qui in Indiam penetrarunt, aut ex India in Palaestinam adventabant, homines fuisse a Samanaeis prorsus diversos . De Indis , Pesiae, Aectio a
monachorum quotidie turbas suscipimus . S. Hieronymus ad Laetam epis. xv. Et iterum lib. a. eris. I. ad orat. Magnum . Pantaenus,
Stoicae sectae philosophus , ob praecipuae eruditionis gloriam, a Deiametrio, Alexandriae DMcopo missus esse Indiam, ut Chrisum apud Brahmanas, ct illius gentis philosophos praedicaret a . Erat Pantaenus Clementis Alexandrini magister, quem Demetrius circa annum 189 in Indiam miserat 3 . Cum igitur Pantaenus praedicans sit, Brahmanes autem philosophi ethnici sint eius auditoress tamen auditores t ethnici philosophi indigenae circa annum Christi 18ς. in India exstiterint est necesse e & quidem diversia philosophis christianis adventitiis. Adde, Strabonem , de Clementem Alex. ipsum Samanaeos Indicos rite distinguere de describere, dum eos Buctam , id est Mercurium colere, caelestia observare , divinationi addictos esse, vitam agere durissimam dixit. Vide Clementem Alex. loris furacitatis. Monachi christiani cumprimis in regno & urbe Cachemire illo tempore commeatibus &eommercio florentissima habitabant , ex qua etiam primi bombyces & holoseri cum ad Iustinianum Imperatorem detulerunt ; Samanaei autem ethnici ad Gangem, ad montes Indiae
orientales , in Malabaria , in littore Coromandelico, in insula
co Horum phἰlosophorum alIquos,
quod populum commoverent, Alexandro Indiam vastanti resisterent, Alexander laqueo suspendi curavit. αὶ Confer Ladvoeat , Dinonaise derbam es illustres , sub voce mutaenus , qui eum iterum in alexandriam rediisse, atque solos Aethiopes invisisse prodidit . quarum haec secunda assertio eum textu S. Hieronymi pugnat.
3 Vide Ioannis Alberti Fabriel bibI.
Graecam lib. s. pag. Io . S. Hieronymum de seripi. Eces. ev I 8. Tillem nt, L. 3.mem. bis. Meles in vita Pantaeni p. 2os.
quo de I empirem Pu , t m. I. pag. 29 . 296. 297. Η ren . Commentatio degra eorum de India notitia , in qua scite adiastruit coiaemire seu Caibemis esse Her indoti casDram seu casntiram , iam ab
Alexandri M. aevo commercio florentissumam . I 'Anville . Geographis anelenne abru/e , tom.1. pag. 338. P. Marcus a Tumba in eod. mis in fol. pag. 97. 91. regnum C semis hodie Imperatori No. solitano subiectum eta, in eoque pr
tiosas illas telas GaI vel Selal dictas texi.
venumque ire docet . Conser de caveismis eiusque monaebis Nareum Paullum Venetum lib. I. cap.36.
107쪽
Ceylan versabantur I . Habita igitur aliqua informi notitia de chriso Domino Indici Samanaei & cum iis populus rudis Christum Dominum Buctam , hoe est , Mercurium appellarunt et ,
novae nempe legis auctorem , cum Mercurius sit omnium novitatum auctor 1 quocirco Brah manes Malabarenses hodie dum christianos Nastani, hoc est Nazaraenos, & exit zotas 4 Bau. enmar, id est Buctae Mercurii disipulos esse dicunt . Unde etiam P. I. Ernestus Hanxleden in suo dictionario sub voco Budhamunt, qui est Mercurius , ait : Muni penitente nempe contemplator, quales sunt omnes alii planetae . Os gortios didem, que os christiaos Do discipulos desie, e por isse os Gamao Bauctenmν . Igitur eX gentilicis fabulis indigestis, ex imperitiavi ignorantia rudis vulgi , ex astutia Brahmanum orta est illa aequi. vocatio , qua multi rudes Indi Buctam pro ciriso Domino accipiunt ; quemadmodum & Peguant numen suum falsum De - , malum principium, Samanae seu Budhae dei adversatorem , eumdem Christim Servatorem Christianorum Deum esse praedicant ac comminiscuntur 3 . Sileant itaque fabulatores nostri, & cum iis noster censor , qui nobis Manetem pro Budha & Indico Christo venditat. Taceat nugator La-Croete, qui ante Nestorianam haeresim Monachos in India nullos Dille obmurmurat . Manum ori imponat alter nuperrimus nugator Gallus a nonymus , qui christianos monachos Samanaeor*m sodales , discipulos ac descendentes esse , Gallica cantilena quam lepidisssime canit s . Do. ctrinam suam lippis α tonsoribus vendat De Gunes, qui asceteria Samanaeorum in India, Tibeto , Aria , Gedrosia , Hircania a remotissimis temporibus exstantia, christianam institutionem, templa ac monasteria christiana esse & fuisse nobis suadere 6
Ο vide supra in hoe opere p. s.
1 Ita a Lyeaoniis Barnabaspm Iove, Paullus pro Nereurio acceptus fuit actor. cap.14. Dii similar facti hominibus deseenderant ad uor . Et voeabant Barnabam Iovem , Paullum vero Mercarium : quo viam ipse erat dux verbi. sal D. Mantegatius in dialogo tra uu
108쪽
89 eupit. Ch isti religio ad Indias penetravit, sed ad hane usque diem maior Indiae pars sua idola colit, suos philosophos & magistros veneratur & observae, suos libros legit, sua delubraci frequentat, igni de aquae sacrificat, sua monumenta & doctrinam intactam & illaesam conservat. Hos Iibros , haec monuin menta , hanc doctrinam, has Indicas linguas , hunc populum de mores examinare & perscrutari illum non pigeat , qui cum argutulis nugatoribus istis imaginatione, astutia , mala fide . fabulis, naeniis & commentis abripi, de naufragium facere
R. Isretto delia religione dia Coeianians, e Canebines . Codex
chartaeeus inanuscriptus in quarto numerat paginas triginta quatuor . Auctor est D. Boiret collegii Parisiensis ad peregrinas mi Lsiones alumnus, oliin regni Coancinae de Tun tis missonarius, deinde missionum Procurator Generalis, vir prudentia, morum
integritate, studio propagandae fidei praestantissimus. Is hune
codicem anno I 77 . amplissimo Cardinali Borgiae dono dedit. Cocincinense & Tunkinense regnum, anno quo auctor scripsit, suo peculiari gaudebat rege, eique nomen erat An . Regna haec olim Sinarum imperio subiecta , coniunctaque erant, quocirca incolae horum regnorum veterem Sinensium retinuere vestiendi morem; etiam postquam ipsi Sinenses ab eo desciverant subacto a Tartaris Sinarum imperio, illatisque novis moribus , quos adoptarunt Sinenses . Ex his iam facile certiores reddimur , eamdem Tunkinensium religionem esse , quae est Sinensium, eamque ut in Sinis trifariam dividi, nempe in religionem II
seratorum , Mololatrarum communium, & mgorum. Boiret pag. I.
Religio Sinensium Iitteratorum ex sententia huius viri est athes usis pol chh essi adorano tia Minore celse, ehe i Coecincinesi in-- tendo no sotio questa parota Rebδενμ , eloE , ch'ε superiore. is Su questo nome intendono ii eielo materiale, at quale i RE se delia Coeriniana, e det ranchiso fanno Ogni anno un sacrifi-- cio solenne in un templo dedicato at Clelo 3 pero in quel
109쪽
ri templo non ν' e idolo, ne immagine i solamente vi ε unas, ta vola indorata , sopra Ia quale si fa quel saerificior che conliti ste ad abrucciar incenso, profumi , ed ii RE aliora si pr is stra quattro volte sno a terra. Cio si is circa it principiosi della prima luna detratino nuovo, che concorre ordinariari mente net mese di Febraro. Uautore di questa religione εω Consuetis, ii quale in Coccincina , ed in Tonchino si chio
De idololatris Coccineinensibus , seu de religione plebeia ita disserit auctor pag. 3. A La se ita degi' idolatri , i quali per su-
,, prema de ita adorano But. Questa infame deita era un cer se to impostore dei Malabar, at quale danno molli nomi; alleis volte That Dalna, alle volte min. nhue , alle volte et bisa - mauniis pbut ς nacque ii secondo anno deli' impero di vimineongis Imperatore de' Cine si ii decimo quarto di delia decima quar- ,, ta lunar ora ii padre di Nica ave va nome Tinbshan .vecong, se e la di tui madre Madiapham ... sene fuggi in deserto , e so-M pra una montagna fece la vita Romitica , i' appari rono dueis demonis cicie Alala, e l'altro melata , sedendo a suoi fian-- chi, ii partavano, ed egit serpe eio che ii dissero . Quel Iari raccolla formo quattro miti volumi, di cui clascheduno con- te neva cinquanta segii di carta 3 cio che compone i cara tinis teri e la religione . In questi libri dicono che But e il euo-λ re , e che d euore e But 1 che la bonia E But , e la mari lignita e it dia volo, det to Maqui. Quindi i Cinesi, Coc., cincinesi , e Tonchines ammettono due principi come i Ma-k, nichei 3 uno buono, I' altro caltivo, at quali offeriscono sa. se crifiei. Di piu inseguano la trasmigraZione , dicendo , chese quello che adora it But , sara Re . Dopo Ia morte di Nisa, is i suoi adoratori publicarono che B ut aveva creato it cieto e lais terra, e tutio r universo, che la vita e la morte sono trasi Ie di tui mani. Fa I' Imperatore di Cina, chlamato Minb-ώ- che introdusse quest' idolatria in Cina ... Questo invio due - Ambasci adori di nome Nolam e 1 an eanh ; i libri aggiun-ri gono di piu , che i Mandatini essendo giunti a m eZeta stra is da, cio e at regno di Gien-Duc , ch' e I' isola di Cesan , e laterra Diqitigod by Corale
110쪽
ς is terra Malabar, eonsderando la lungheetra dei viaggio risol- ,, vertero di non proseguire pila innan Zi, te mendo di morire , is fecero la risoluae ione di comprare una figura deli' idolo Butis de' Malabari per qua tanta due Gen moneta di quel paeseri circiter . scuta Romana , la misero su di un cavallo bianis D co , e la portaron O cosi in Cina ... l' imperatore la porto in ,, processione in tuiti luoghi det suo impero , acci occhE tuitiis la venerassero , e fabricassero tempj a suo onore da trenta I, in trenta mi glie sono quelli tempi che abitano liis e proibi a tuiti i suoi popoli solio pena di morte d'ammaz- ,, Zare verun animale a cagion della trasmigraZione. In questa se conformita si e introdotta la religione di ne in questi pae si .
se Questa figura di But e la principale deita che gi' idolatri
ri adorano is . r Pag. i 8. & seq. describit religionem Magorum, qui cum primis daemonem, malum principium colunt, atque eius praesidio divinationibus , incantationibus, praestigiis , magiae , animarum quae
corpora exuerant evocationibus, sortibus ac nee romantiae Operam navant. De his vide de Pa. , Recherebes philosepbiques surui Egyptiem O les Chinois, tom. a. sect. 8. de la religion des
moti, pag I76. III. Nee disquisitionum nostrarum scopus, nec temporis angustiae permittunt, ut nos huius unius codicis caussa in profundum disputationum barathrum immergamus . Antiquitatem ac prae stantiam Sinicae gentis, eiusque philosophicae seu litteratorum religionis iactavit Is. Vossius obserυ ad P. Mel. lib. I. cap. a. Gonzales de Mendo2a , Four montius , Ioli. Neb Anglus in opere inscripto , Novum specimen bisoricum , Londini impensis Natb. Brooc anno i 669. Ioh. Mande vili, hin. c. 71. Mart. Marotinus in Atlante Sinteo, aliique. Horum sive commenta sive argumenta convellere studuit Hornius Dissert. de vera aetate mun-
riem pernoscere, atque epochas eorum reg minit scire avet, inspiciat Tabulam Cisonologicam historiaeSinicae eouuexam m Delo , qui vulgo Ria Tse dieitae . Hanc Imperatorum ieriem a D. Franciscoria et Episcopo Eleutheropolitano a no Ira . primum editam amplissimo. Card. Borgia ad annum 39. imperii Me. Lone , seu aerae Vulgaris I 774. perduinxit , auxit, incidit.