Carmina;

101쪽

παιδος παιδὶ φίλω πολυάρητος δε τοί ἐστι. 405 Th δ' αυτ' Αὐτόλυκος ἀπαμείβετο, φώνησέν τε

,, γαμβρος εμὼς θυγάτηρ τε , τίθεσθ' νομ', ττι κεν εἴπω. πολλοῖσιν γα εγωγε ὀδυσσάμενος τόδ' ἱκάνω ἀνδράσιν, o γυναιξὶν ανά μόνα πουλυβότειραν τω δ' δυσευς νομ' στω ἐπώμυμον αυτὰ εγωγε,

ἔλθο Παρνησόνδ', ὁθι πού μοι κτήμας εασι 'των οἱ γ δώσω, καί μιν χαίροντ' ἀποπέμψω.

describitur venatio illa lyssis in Parnasso, una eum Autolyco.

Tων νεα ηλω δυσευς, να ι πόροι ἀγλαὰ δῶρα.τον με αρ' Aύτόλυκός τε, και υἱέες υτολύκοιο, 415 χερσίν τ' σπάζοντο, πεσσί τε μειλιχίοισι '

κυσο αρα μιν κεφαλVν τε, και αμφω φάεα καλά.Aυτόλυκος δ' υἱοῖσιν κεκλετο κυδαλίμοισι, δεῖπνον ἐφοπλίσσαι τοὶ ο Ἀτρυνοντος κουσαν, 420 αυτίκα δ' εἰσάγαγον βουν αρσενα πενταέτηρον τον δέρον, ἀμφί θ' επον, και μιν διέχευαν παντα, μίστυλλόν τ' μ' ἐπισταμένως, πεῖράν τ' ὀβελοισιν,ώπτησάν τε περιφραδἐως, δάσσαντό τε μοίρας. ως τότε μεν πρόπαν μα ες ἐλιον καταδυντα

ta. - παιδος filiae. - πολυάρη χαφακτηριστικον ut qui multis irasci τος, eroptatissimus. I , 280. - γαμ- Solitus esset, inimicitiasque saepe exer-βρὰς - εἴπω. E V Αὐτόλυκος et ceret eum vicinis similiter Ulyssea ipsa μεν αυρυκλεία εἶπεν ουδεν, χρος δε p. Sophoclem annotante Barnesior τους Ἀδίους oi λόγον τρέψας Ἀφη, ὀρθῶς εἰμ' ἐπωνυμος κακοῖς Πολλοὶ γαμβρὸς etc., quem secutus interpres: γαρ δόσαντο δυσσεβεῖς ἐμοί. - ανὰ gener meus, itaque, imponite momen, χθόνα, εν χθονί - , ου λυβότει- quod dixero. intelligunt illi casus rectos ραν Il f 26 etc. - ονομα ἐπ-gensu vocativorum; quod meri potest; ιό νυ μον ' 54. cs. l. , 562 ubi at illud non potest ut Eurycleam Au ἐπώνυμον intelligas νομα επ. vel ἐπ-

avorum fere omitia Imponerent V AN dioidebant. , 6 etc. εtoph. ub. 60 - 6, ite. quo perti net, quod Autolycus appellari jubet in 424, 25. Il. 4 601 et 2. fantem ab se ὀδυσσαμέν*, facete ille nomini suo proprio substituens verbum 426 a 558 etc. IIo R. vrss. III. τ

102쪽

II μος ' ριγενεια φάνη ροδοδάκτυλος Ηώς, βάν γ με ε θήρην,.αμεν κυνεζ. δε καὶ αυτοὶ 430 υἱέες Αὐτολύκου, μετὰ τοῖσι ε δῖος δυσσεύς

ἴχνι ερευνῶντες κύνες σαν, αὐτὰ οπισθεν

ηεν, τὰ φύλλων νέην χύσις λιθα πολλή. τον δ' ἀνδρῶν τε κυνῶν τε περὶ κτύπος ῆλθε ποδοῖῖν, 445 ς πάγοντες ἐπ5σα ὁ δ' ἀντίος εκ ξυλόχοιο, φρίξας ευ λοφιὴν, s δ' ὀφθαλμοῖσι δεδορκὼς, στη ' αυτῶν σχεδόθεν. ὁ δ αρα πρώτιστος δυσσεὐς εσσυτὼ ἀνασχόμενος δολιχόν δόρυ χειρὶ παχείu, οὐτάμεναι μεμαώς ὁ ε μιν φθάμενος ἔλασεν σῶς

Transmittunt cursu campos atque Ggmi

Dumantemque dari pestor inter itertia 434. quomodo κεανοῖο num votis ρtat aprum, aut fulvum descen- προσεβαλλεν ἐξ Ἀκ. dubitor meque dere monte leonem. ceterum L, quactenim tam ab iceano radiis ferire ter Comparavit vir d0ctissimus, loca similia Tam dicitum sol exoriens quam sui si Nasonis Metam. 8, 329 14 342. Ue- Oceanum eve tu atque ascendens nempe eloni Velemaque lib. I. et Voltai rei haec meScio quis male sedulus adscri Henr. 9, 130. - κραδάων δολ εν-

Πακτῆγες enatores di i 135. erectis Setis quis ita locutus est scri- CL 445. descriptio nativa et vivida e bamu ευλοφιην ut υλοφος, cujusmodi nationis, cui descriptioni, mescio riua Verbi compositis scatet lingua graeca.

ratione, ichhostius raudes ereoque sue Ceterum V. Il. ν , 471 - 74, I, 95. irg. 2. p. 249 praesert illam Virgilii 448 - 453. χειρὶ παχείη, manu Aen. . '51. . Postquam illos veritum robusta. r, 128, 95. - is τοῦ μ ε tu montes atque invia lustra. Ecce D μαώς. 4, 301, L. cp2 68. - Ἀνθα

103쪽

460 ε ἰησάμενοι, o ἀγλαὰ δῶρα πορόντες,

cto. ἀστείως ὁ ἐρρέθη et διήφ. . Κοταλως sine isensione , ως πολλῆς ἐκεῖθεν γρὰς σαρκὰς ιον ἐξαντληθείσης - ρύδία ὁ πάντως η ι' δόντος πληγὴ τω συῖ χαυλιόδων γάρ ἐστι, τουτέστι κεχαλασμένον τον δόντα ἐξαν ἔχων, . - οἱά τι βέλος ἀει προσῖ- βλημένος αυτ ὀ etc. - λὰ κριτις P ως, oblique ingruens. l. , 463.

ἀντικρυ ς - κωκη. V. l. r,253. scripsi ἀντικρυς pro ἀντικρυ, ut Il. γ , 359. ubi V ann.

455 - 458. τον μεν, τον Γν. gμφεπένοντο. o , 466 etc. - τειλήν. 164 etc. V. et ann. ad 391. - δῆσαν ligarunt. Vox artis chirurgicae. - ἐπ εστ α μένας, erit C. ε , 245 etc. - IIS Barnes. ἐπαοι-

τῆς ἐπαοιδῆς επωδῆς θεραπεία, στεκα Πίνδαρος CPγth. 3, 1 ἐπὶ οὐ

bel. se sis arrgi ni e san no, par tinenchantem erit. Quoique 'aie empl0ye lemo enehantem ent dans a traduction, Je croi que par ἐπαοιδὴ il aut enten-d re simplement ne usique agre able et douce, propre a calme les do ut eurs Jocrois ussi qu'il ne aut a donne tropd'importanc au verbe σχεθον, iis ar-τcterent, uisque immediatem eui avaritie poete a dii que les sis 'Autolycus banderent avec beaucoia de sol la tessure 'Ulysse Au reste, O ne Peut meconia ait re induence de a musi quodans es maladies furto ut dans es he-morragies et Sans Supposer U'On au/riSSe ne sciatique en ouant de a tuosurrae lege u mal commorae it Th0ophraste, FI 'hari noni phrygienne etait te remed solaverat n. s. Athen. 14, P. 624 A, B Montb. ., Caelius quoque Aurelianus ait Philistionis fratrem scribere, quendam stulatorem loca dolentia de cantasse '' eith. p. 141 on ait quela me decine actuelle a ouvent emploγe Ia usique ave succes dans e traiienient de diverse mal dies. Voye uiae these outenue en 1815 a J. B. Lare arche, intituleer Essa fur a Musique, considere e dans es apporis De la mί- decine. Oh Bartholinus Misceli med.

do Morbis biblicis, Francos. 1672, pag.

61. Vere Salomon Pro V. 17, 22. ansemus laetus bonam facit medicinam. et ad rem Hippocrates . Aphor. 23. rin quo his morbo animo bene alere, ac rebus convenienter datis gaudere, bonum. εν πάση νουσω τ ερρωσθαι την διέ-νοιαν, καὶ E FZειν προς τὰς π9οστο- ρὰς, ἀγαθόν. hinc tu Sic pro morborum multorum curatione apud veteres advocata, ut etiam melancholiam Saulis

lyra sua David unior composuerit etc. Virg. Aen. 7, 757. notanta l. neque

104쪽

καρπαλίμως αἴροντα φίλην χαίροντες ἔπεμπον

herum agnitum laete appellat Euryclea.

quae reginae nuntiatura reditum eius turbatur a Pallade, et ipse lysses minis terret illam, ne rem intempestive eloquatur.

' καὶ Πηνελόπειαν σε δρακεν ὀφθαλμοῖσι,

eum juvere in volnera cantus omni eriet Iarsis quaesitae montibus herbae.

461. Cur, quaeso, τάχ', εἰς θάκην,

quae non esset Autolγc musque filior uua patria, ut Vocaretur ara, iλη, quem

admodum ὁ , 585. dixit: ἔδοσαν δέ μοιουρον θάνατοι, τοί μ' κα φίλην ἐς πατρίδ' ἔπεμψαν num igitur φίλην Tηλεμάχω at hoc friget, nec ita loqui

solet poeta accedunt variantes scripturae φίλως et ἐλον, quarum haec qui dem non nisi in A. 3. habetur, Correctoris haud dubie commentum, τίλως autem et in S. Thomae ε nitrii et in A. . legitur, estque ab Altero X pressum, sed temere: nam scribendum est, si quid senti , φίλοις, voluptate, delectatione, h. e. Venatu illo, quo et lys- Se et avus maternus ejusque filii audebant sic iλα esse dicuntur ea, quae placent, et in quae velut naturae impetu deserimur. v. Schn. V. φίλος Aeschylus Theb. 709. κρατηθεις δ' ἐκ φίλων βουλίαις, ubi Paris. 2787. ηδονῶν, etc. permisceri o et , nemo est gnarus Odicum, qui sciat. Er τι ὁ τοῖς παλαιοῖς περισπουδαστον ν το κυνηγε

τεῖν, α παλαιαὶ πράξεις δηλοίσιν , ἐν ala vρία πρόσωπα λαμπρὰ περιάδον

προσπορίζειν ἐνιαχos λοις ἐθνεσιν

πει δάκρυον ἐκκαλου μενον Tieckius noto carmine: Ieret, Heret, Bebstdu Dor Vonn' de Schmeret magis etiam ἐμφατικῶς Homerus ipse l. , 484. 8ακρυόεν γελάσασα, quasi dicas thrancn has lacheind. - τω - των .

. Schn. V. θαλερός - πάντα πάντως inepte E: γουν λον, interpretes totum herum meum. - ἀμφαφάα si θαι - 215 etc. - πετραδέειν.

105쪽

πεφραδέειν ἐθελουσα φίλον π ιν ἔνδον ἐόντα. δ' of τ' ἀθρῆσαι δύνατ' ἀντίη, ἴτε νοῆσαι 'το γὰρ Ἀθηναίη νόον τραπεν is τὰρ δυσσεύς 480 χεί9'. επιμασσάμενος φάsυγος λάβε δεξιτ εὐῆτι, τῆ δ' tio θ θεν σσον si σσατο, φώνησεν τε ',, Μαῖα, τίη μ' θέλεις ἀλεύαι; συ εχ ετρεφες αυτῆτω σω επὶ μαζω τῶν δ' ἄλγεα πολλὰ μογήσας

485 λλ' πεὶ φράσθης, καί τοι θεὰς εμβαλε θυμω,

σίγα, μήτις et πιλλος εν μεγάροισι πύθηται. δε γα εξερέω, το ε καὶ τετελεσμενον εσται

silentium promittit anus, seque procis sublatis probas improbasque a mulas ipsi indicaturam SSe.

έ, 49, α, 273 etc. - δε. Penelope. η γραυς νεγνω τον ηλλοιωμένον nomale Mitrycleam si dici putat. avertit της θηνάς. subito Minerva mentem Penelopae, ut nec satis videre oculis possit, nec intel 487. Q ε γαρ ἐχερε . hoc si geligere quid gatur: adhuc enim omnia uinum' est . interficiet xlysses mur viderat, exadversu in sedens cum ancillis. Cleam, seu sileat, . Sive rem eloquatur. Ex τί ὁ ἀφεθθναι τον πόδα, Λ τον dure enim intelligas κατα ὀ ιωπωμε- χαλκῖν ήχυσαι ad 4ὁωγ χεθῆναι, νον εἰ im σιγας. scribamus potius,oηλα μεν πάντως καὶ rij Πηνελόπη aperta sententia. . facili lue mutatione: δοκουσι ὁ δι' cθίνειαν γεν σθαι της εἰ δ', ἀτὰρ ζερέω sic libri apud Ae- γραός Ἀλ ιγηπελέου σω γαε εἶναι schylia in mum. 200. habent Ἀρκίσω vel υπόκειται 356). χι και του μεγάρου μκ o pro ἀρκέσει nec raro ' δε et ἐκβαίνουσα μετ' λέγον. εφ' oi σε o d similiaque confunduntur, ne de σθαι ποδάνιπτρα, πεὶ τα πρότερα κ et litteris quavis pagina permixtis di-χυτω πάντα, ους ερωτῶται πὶ της eam. ellipticum et ιὲ, sin vero, germ. δεσποίνης, - των προτέρων δια eth re nichi. illustravimus ann. ad i. θ',

αυτης ὀλιγηπελίαν ἐκχυθῆναι δοκούν- 18 et ι , 46 ἀτὰρ pro δε positum est των. - τάρυγος G, 373 λάβε in apodosi, ut Il. , 288. εἰ δ' ν λαβόμενος της γραῖς Ἀκ της φάρυγγος μοὶ τιμὴν Πρίαμος Πριάμοιό τε παῖ-οv ἀφίει λαλεῖν. - et δε - μαζ f. ες πίνειν ου ἐθελωσιν λεξάνδροιο moris quidem fuit Graecorum, ut ni atres πεσόντος, Ῥυτῶν res etc. saepius le- Suo potissimum lacte alerent liberos et tum illud δε γαρ ἐξερρω hic quoque revera Penelope filium lactasse dicitur inculcaverint clibrarii oscitantes ,

πιος sed fieri potuit, ut propter ino A. et 3., obsequente itero: - l ., piam lactis materni nutrices adscirentur. και κεν ET IUTαι. quare haec ego nequaquam ins: mulaverim, quamvis procedat oratio deletis versibus 490-507. κτείνωμι ari. W, B, 483 et 84. V. Feith. 2, 18, 2. quam scripturam commemoravit. Vulgo: κτείναιμι. V. Matth. g. 207, 10.

106쪽

οἶσθα μεν, οἷον μὰν μενος εμπεδον, οὐδ' πιεικτόν'

ἴξω ὁ ώς τε τις στερε λίθος ε σίδηρος. 495 λλο δέ τοι ερέω, o δ' ενὶ φρεσὶ βάλλεο σῆσιν εἴ χ' υπὰ σοί γε θεὼ δαμάσὶ μνηστηρας ἀγαυοῖς,

δη τότε τοι καταλεξ ενὶ μεγάροισι γυναῖκας, α τε ' ἀτιμάζουσι, και α νηλίτιθες εισι.

Πν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη πολυμητις δυσσεύς' 500 , μαῖα, τίη δε υ τὰς μυθησεαι οὐδε τί ε 0 η'ευ νυ καὶ αυτὸς γ φράσομαι, καὶ εἴσομ' ἐκάστην. ἀλλ' εχ σιγῆ μυθον, πίτρεψον ὁ θεοχra'. 'Sδ αρ εφη γρηῖς ὁ διε μεγάροιο βεβηκει, οἰσομένη ποδάνιπτρα τα γαρ πρότερ' εκχυτο πάντα. 505 αὐτὰρ επεὶ νίψεν τε, και λειψεν λίπ' λαίω.αίτις α0' ἀσσοτερ πυς ὁ ς λκετο δίφρον δυσσεύς θερσόμενος, Γλὴν ὁ κατὰ ακεεσσι κάλυψε.

Penelope postquam denuo dubium rerum suarum statum esse 'It apud conjugein, omnium nimis manifestum narrat.

τοῖσι ὁ μίθων ρχε περίφρων Πηνελόπεια ' , ,Ξεῖνε, τ μεν ' τι τυτθόν γῶν εἰρήσομαι αὐ rq 5I κα γαρ δὴ κοίτοιο τάχ' εσσεται δέος ωρ V, o ντινά γ' πνος λοι γλυκερος, και κηδόμενόν περ. tis τὰρ μοὶ καὶ πευθος μἐτρητον πόρε δαίμων 'ηματα μεν γα τέρπομ' ὀδυρομενη, γοόωσα, ἴς τ' εμ εργ' ὁρόωσα καὶ ἀμφιπόλων ν οἴκω '515 αὐτὰ επην τῶ ελθη, λησί τε κοῖτος παντας, κεῖμαι ενὶ λέκτρ', πυκιναὶ δε μοι ἀμφ' ἀδινον κηρὀξεῖαι μελεδῶναι ὀδυρομένη εὐ ἐθουσιν.

107쪽

καλον εἰδύσιν, αso νεον ἱσταμενοιο, 520 ενδρέων ν πετάλοισι καθεζομέν πυκινοῖσιν.

κατὰ την ἀηὁόνα ἐν ὁ τη ζῆς ραψωδία difficilis ni in res est initiorum omnium υ , 66-78νὴ Πηνελόπη λίγει, ώς τὰς λοί investigatio, nec apparet causa, cur hoc πῶς δύο Παιδαρίου κούρας, Ἀρτανὰς mythorum genus abiudicemus ab Home-

108쪽

fit θαμὰ τρωπῶσα χέει πολυηχεα φωνὴν, παῖδ' ὀλοφυρομένη Ιτυλον φίλον, ν ποτε χαλκοκτεῖνε δι' ἀφραδίας, κουρον Ζήθοιο ἄνακτος, ῶς καὶ ἐμοὶ δίχα θυμος ὀρώρεται ενθα καὶ νθα,52 ὴ μενω παρὰ παιδὶ, καὶ εμπεδα πάντα φυλάσσω, κτῆσιν ἐμὴν δμωάς τε καὶ ψερεφες μεγα δῶμα, ευνήν τ' αἰ ὁομένη πόσιος, δήμοιό τε φῆμιν, λῆon μ' πωμαι Ἀχαιῶν στις 9ιστος

μνῆται ενὶ μεγάροισι, πορών ἀπερείσια εδνα.

530 παις ὁ ἐμὸς, ως μεν ην τι νήπιος ὁ χαλίφὐων, γήμασθ' ου μ' εἶ πόσιος κατὰ δῶμα λιπουσαν νυν ' τε δ μεγας ἐστt, καὶ βης ἐτμον ἱκάνει, καὶ δ μ' ἀρῆται πάλιν ελθέμεν ε μεγά9οιο,

κτήσιος ἀσχαλόων, την οἱ κατέδουσιν 'Aχαιοί. 535 λλ' γε μοι τον νειρον πόκριναι, καὶ κουσον. χηνές μοι κατὰ οἰκον εἴκοσι πυρὰν ὁ Ουσινε υὁατος, καί τε σφιν ιαίνομαι εἰσο0όωσα

ελθών χ' εξ ρεος μέγας αἰετὼς ἀγκυλοχείλης

109쪽

105 ἀμφὶ δ' μ' γερέθοντο εὐπλοκαμῖδες Ἀχαιαὶ,

οἴκτρ' ὀλοφυρομενην, ο μοι αἰετὰς κτανε χηνας. α δ ελθών κατ' ἄρ' ζετ επι προυχοντι μελάθ9U, 545 φων δε βροτεχν κατερήτυε φώνησεν τε '

, , , Θάρσει, 'Iκαρίου κουο τηλεκλειτοῖο 'ου οναρ, αλλ' παρ εσθλῖν ο τοι τετελεσμενον εσται. χῆνες με μνηστῆρες εγὼ δε τοι αἰετος οὐ νις ηα πά9ος, νον αυτ τε δ πόσις ειλήλουθα,

650 ος πῆσι μνηστῆρσιν ἀεικε πότμον φήσω. μ,: Zς φατ' ' αυτὰρ με μελιηδὴς υπνος ἀνῆκε. παπτήνασα δε χῆνας ἐνὶ μεγάροισι νόησα πυρὸν ρεπτομἐνους παρὰ πυελον, χι πάρος περ.

cui viso confidere illam jubet lysses.

Tην δ' ἀπαμειβόμενος προσεφη πολυμ ις δυσσεύς

αλλη ἀποκλίναντ', επει ρά τοι αυτὰς δυσσευς πέφραδ', πως τελέει, μνηστῆρσι δε φαίνετ' ὀλεθρος πῆσι μὰλ ουδε κε τις θάνατον καὶ Κῆρας ἀλυξει.

dubitat tamen Penelope propter duplex somniorum genus tum nuptista sua in Certamen securium, quas Ulγsses domi statuerat, se adducturam esse dicit.

ν δ αυτ προ σεειπε περίφρων Πηνελόπεια ' 560 ξειν', τοι με διειροι μηχανοι ἀκριτόμυθοι

κομόωντες Αχαιοί uterque enIm SeXus Graecorum comam alebat aevo heroico: V ann ad Il. I, 11. - ὁ μοι. τι μοι - προυχοντι, prominente. l.

τέ P κα T. τώνησἐν a. est hoc initium tenue fabularum Aesopiarum, uti et colloquium accipitris cum luscinia apud Hesiodum O. et D. 202. κατερήτυε retinuit fugientem metu. V. Il. ι, 6 etc. - υκ ναρ, αλλ' - παρ ἐσθλόν. Ammonius: παρ - νείρατος διαφερει. παρ με γαρ επ

φαντασία hoc Catone contenti simus Suadeo cum alckenaerio, nec ineptis notationibus horum verborum indulgeamus. Ceterum ναρ etiam quodUis Omni Um, Seu Verax, seu fallax, dicitur: V ann. ad 563. - ἀεικε πότμον.

μετ' ὀλίγα ἐπεν, περ ἐστιν οἰκειότερον ἐπὶ ζώων ἀλογων. - νόησα πα-ρὰ π, ε λ ων, vidi apud pelvim stantes, non ερεπτ. πυ9ὀν παρὰ v. 537. Voss. forschen daraus nach den anseri, erblichi ic si ali in der Uoh-nung, Glche mit,eizen in tro sicli saltigien, o te gewohntich. Ε π Ἀ-λος δε υνήθως ἡ λεκανίς. υκ ανδ ιGως αυτ παρὰ το πτυειν l) μνοιτο , αλλὰ παρὰ τον πυὀν, o ἐστιν ἀπάνθεσμα γάλακτος colostra), ὼς τοιούτων ἴσως ἀγγείων ξυλινων χρησι- μευόντων εἰς ποδοχὴν πυου τοι νομευσι κατὰ τους προρρηθεντας γ, 223 γαυλους. - φαίνετ', ἐφαίνετο, vel φαίνεται. 558. ρ , 547. perperam librarii eo-dicum . 1 et . post hunc versum i culcaverunt v, 369 et 70.

110쪽

γίγνοντ', ου δέ τι πάντα τελείεται ἀνθρώποισι. δοιαὶ γάρ τε πυλαι ἀμενηνῶν εἰσὶν νείρωμ α μεν γὰν κεράεσσι τετευχαται, αἱ δ' ἐλέφαντι των ο μεν ' ελθωσι δια o Gro εώφαντος, 565 μ ελεφαίρονται , πε' ἀκ9άαντα φέροντες 'o δε διὰ ξεστῶν κεράων λθωσι θύραζε, o ο ετυμα κραίνουσι, μοτῶν τε κέν τις ἴδηται. αλλ' εμοὶ υκ εντευθεν di ομαι αἰνὰν νειρον

ευρεῖν B FGτιν. Scit. μηχανὴν ρμηνείας η κρίσεως. - προς οὐ os κεστι κρίσιν τινὰ ἄρισμένην τεχνίσαο θαt, heto μηχανήσασθαι - Αm B. ακριτο - μυ' - ακριτα κ ἀδιάτακτα λέγοντες. - νειαι - ελέφαντι mira fictio, quam varie explicare studuerunt mitto nugas manifestas, illorum autem non rejiciam

opinionem, de quibus Sch. τινὲς εουτως ἀπίδοσαν. κερατίνην με τηνἀληθῆ, . ιαφανῆ, . λάμπουσαπι ἐλεφαντίνην ὁ την ψευδῆ, . σατῆ, Η συγκεδυμέ ν. Porphyrium, ni fallor dicit, qui latinis verbis apud blacrobium Comment in Somn. Scip. 1, 3. rLatet, inquit, Omne verum hoc tamen anima, cum ab Uciis corporis somno ejus paululum libera est, interdum adspicit nonnunquam tendit aciem, nec tamen pervenit, et, cum adspicit, tamen non libero et directo lumine videt, sed interjecto velamine, quod nexus naturae ea ligantis obducit. - hoc veIamen cum in quiete ad verum tisque aciem animae introspicientis admittit, de cornu creditur, cujus ista natura est, tit te- nuutum Nisui per Uium Sit cum autem a sero hebetat ac repellit obtutum, ebur

putatur, cujus corpti ita natura densatum est, tit, ad quamvis aetremitatem terinitatis era tim, nullo visu ad ulteriora tendente Penetretur. Homerum ta-ine ipsum excutienti, qui, simili sono ductus, vocem ἐλίτας referre videtur ad ἐλεφαίρειν, et κέρατα ad κραίνειν, potius nesci cujus alius placeat sententia, qui Sic existimabat, reserente Eustathio λέγειν τον ποιητὴν εὐαροτίνη ν με πυλην, θεν οι ἀληθεῖς ονειροι ,. ἔτυμα κραίνον εις, πια ηχσυ μ ἐνευ πως του κραίνειν τοις κ4 α ιν ως ἐκ το κέρας κε-οαίνω κ κραίνω ἐλετ αντίνην ε,οθευ o ψευδεῖς κ ἐλ4 φ αἰρόμ ε io τι παραλογιζόμενοι, ἀπατῶντες, etc. similiter de iisdeui Sch. rtica ed. κερατίνην με την ἀληθῆ το scrib. τω

TO παραλογίσασθαι . πατῆσαι Ου δ'

excursu 15 ad en 6 89έ. Virg. ., P. 104 1 4. d. , , de ratione eboris et cornu ad portas omni translati varia Sunt veterunt et recentiorum interpretum ad Homericu in et Virgilianum locum somnia verisimilior ex iis sortasse interpret3tio est haec, apposita etiam a Macrobio ad Soni n. c. 1, 3. quod ebur, etsi candore su lucem Promittit, tamen non transmittit visum adeoque fallit, ornu contra pellucidum est. Olo enim suspicioni locum dare, in quam, fateor, incidi, totum hoc commentum esse a lusu Verborum fiunt ὀνειροι,

quorum est o ἐλεφαίρεσθαι, itaque veniunt διὰ λέφαντος alii sunt, qui κμαίνουσι, iique veniunt διὰ κεράων. Cf. Schn. V. ελεταίρω frigida haec, ne quid gravius dicam estque hic sortasse locus ex iis, in quibus Flaccus Homerum ait dormitare sed ejusmodi lusibus etiam Tragici aliique poetae et Scriptores gaudent, quoque fere quis est ingeniosior, eo magi hoc genere delectari solet. - άμενηνοι ε

μνίως τὰ βλεπόμενα κ . ς εἰπεῖν μετά τινος μένους εἴρηται ὁ καθ' os Οιότητα των ἀμενηνῶν εν do εἰδώλων

και το συγγενῶς κεῖνα πρῖς τους -